Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: P. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 28 czerwca 2018 r., znak: (...)

w sprawie: P. Ż.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o emeryturę

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu P. Ż. prawo do emerytury od dnia (...) r.,

2)  stwierdza, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

VI U 1604/18

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił przyznania P. Ż...., Ż. prawa do emerytury. Organ rentowy powołał się na przepis artykułu 184 Ustawy z 17 grudnia '98 roku o emeryturach i rentach z FUS, uznając, że ubezpieczony nie spełnił warunku posiadania 15 lat pracy w szczególnych warunkach. Ubezpieczony złożył odwołanie od tej decyzji. Podniósł w tym odwołaniu, że pracował w szczególnych warunkach w trakcie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w B. od 11 lipca '77 roku do 31 marca '93 roku. Pozwany wniósł o oddalenie odwołania, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko. Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny. Ubezpieczony P. Ż. urodził się (...). Wniosek o emeryturę złożył 11 czerwca 2018 roku. Organ rentowy uznał za udokumentowany staż w wysokości 25 lat 3 miesięcy i dwudziestu siedem..., dwudziestu siedmiu dni. Ubezpieczony jest członkiem OFE, ale złożył wniosek o przekazanie środków na dochody budżetu państwa. Sporną w sprawie była okoliczność, czy ubezpieczony legitymuje się wymaganym przepisami ustawy emerytalnej okresem 15 lat pracy w szczególnych warunkach. I Sąd w tym zakresie przeprowadził postępowanie dowodowe, ustalając na podstawie zeznań świadków L. P., L. K. i samego ubezpieczonego oraz dokumentów w aktach osobowych ubezpieczonego, że ubezpieczony w okresie od 11 lipca '77 do 31 marca '93 roku był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcji (...) w B. i mimo, że w umowie o pracę wskazano jako stanowisko mechanika, bo taki zawód uzyskał ubezpieczony na skutek ukończenia szkoły zawodowej, to fakt..., faktycznie w trakcie tego całego zatrudnienia ubezpieczony pracował jako konserwator urządzeń w kotłowni należącej do zakładu, a w miarę potrzeby obsługiwał piece znajdujące się w tej kotłowni i to była ręczna obsługa piecy o charakterze przemysłowym. Ubezpieczony co do zasady wykonywał prace konserwatora. Wykonywał te czynności w trakcie normalnego ruchu kotłowni. Oczywiście w miarę potrzeby, kiedy trzeba było wyłączyć urządzenie z ruchu, to następowało jego wyłączenie, ale kotłownia w dalszym ciągu normalnie funkcjonowała. Kotłownia pracowała w ruchu ciągłym, a pracownicy byli zatrudnieni na trzy zmiany. Ubezpieczony był jedyny konserwatorem w tym zakładzie i zajmował się konserwacją kotłów, urządzeń w postaci pomp i armatury przemysłowej, związanych z eksploatacją tego pieca typu przemysłowego, który się składał z dwóch kotłów wysokoprężnych. Były to kotły typu okrętowego, a po uszkodzeniu jednego z nich zamontowano następnie inne kotły. Ale przez cały czas ubezpieczony przeprowadzał drobne naprawy i prace konserwacyjne. W razie potrzeby pracował jako palacz i w razie potrzeby wykonywał czynności oczyszczacza, ale to były raczej czynności uzupełniające i praca oczyszczacza polegała tylko na oczyszczaniu osadu, znajdującego się wewnątrz kotła, bowiem oczyszczanie chemiczne przeprowadzane było przy pomocy specjalistycznej firmy. Ubezpieczony stale wykonywał prace konserwacyjne i właśnie w razie potrzeby oczyszczacza, i w razie potrzeby palacza. I to była jego stała praca w pełnych wymiarach czasu pracy. Nie korzystał z urlopów bezpłatnych. Otrzymywał tak zwany dodatek szkodliwy. Ubezpieczony odbywał w trakcie tego zatrudnienia służbę wojskową. Ubezpieczony otrzymał też nie od pracodawcy, ale z archiwum zaświadczenie, iż pracował w warunkach szczególnych. Z tym, że to zaświadczenie z 2 listopada 2000 roku dotyczyło tylko okresu od 1 lutego '87 do 30 września '89 i wskazywało jako pracę w szczególnych warunkach, pracę oczyszczaczy przemysłowych kotłów parowych lub wodnych. Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów w aktach osobowych, zeznań świadków, którym dał wiarę, bowiem zeznania zarówno L. P., jak i L. K. były spontaniczne, opisywały czynności wykonywane przez ubezpieczonego na podstawie własnych obserwacji tych osób. L. P. do tego był przełożonym ubezpieczonego, a więc jak najbardziej zdawał sobie sprawę z czynności, jakie wykonywał ubezpieczony. Dlatego Sąd uznał te zeznania, które były zgodne z zeznaniami samego ubezpieczonego za wiarygodne i mogące stać się podstawą również ustalenia stanu faktycznego. Sąd dokonał następnie ustalenia oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w kontekście przepisów ustawy emerytalnej, a w szczególności artykułu 32 i 184. Zgodnie z artykułem 184 ustawy emerytalnej emerytura w obniżonym wieku przysługuje osobom, które spełniają określone warunki wymienione w tym przepisie, ale spornym między stronami była tylko ta kwestia, czy ubezpieczony spełnia warunek posiadania 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, bo taki wymóg w tym przepisie został sformułowany. Zgodnie z artykułem 32 ustawy emerytalnym..., ustawy emerytalnej pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach przysługuje emerytura w obniżonym wieku, a warunki pracy w tych szczególnych warunkach określa Rozporządzenie wykonawcze z 7 lutego '83 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnianych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Zgodnie z paragrafem 2 tego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, obowiązującym na danym stanowisku, a okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach. Ale nawet, jeżeli takiego zaświadczenia pracodawca nie wystawił, to również w postępowaniu sądowym możliwe jest dowodzenie faktu pracy w szczególnych warunkach na podstawie wszelkich dostępnych środków dowodowych, a więc przepisy artykułu 472 i 473 kpc umożliwiają ustalenie tych okoliczności w postępowaniu odwoławczym przed sądem na przykład przy pomocy zeznań świadków, co uczynił Sąd w niniejszej sprawie. Przeprowadzone w sprawie postępowanie dowodowe pozwala na ustalenie, że ubezpieczony przez co najmniej 15 lat, w tym jest służba wojskowa, ale zaliczalna do okresu pracy w szczególnych warunkach, skoro ubezpieczony przed nią pracował w szczególnych warunkach i po tej, po zakończeniu służby również do tej pracy powrócił, ubezpieczony wykonywał pracę z działu XIV pozycja 25, bieżącą konserwację urządzeń na wydziałach będących w ruchu, w których jako podstawowe wykonywane są prace wymienione w wykazie, a więc wykonywał te prace w kotłowni, w której praca była wykonywana w szczególnych warunkach, a dodatkowo wykonywał też prace określone w punkcie pierwszym i w punkcie drugim działu XIV, jakkolwiek wykonywał je w mniejszym zakresie, bo podstawową pracą była ta wymieniona w punkcie 25 działu XIV. Mając na uwadze to, że okres pracy ubezpieczonego w tym przedsiębiorstwie w tych właśnie warunkach przekracza wymagane przepisami prawa 15 lat pracy, Sąd Okręgowy uznał, że spełniony został ten warunek, który zakwestionował organ rentowy, bowiem pozostałych warunków spełnienia ZUS nie kwestionował. A więc skoro ubezpieczony ma 15-letni okres zatrudnienia w warunkach szczególnych, uprawniający do przyznania prawa do wcześniejszej emerytury na podstawie właśnie artykułu 32 i 184 ustawy emerytalnej, Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżoną decyzję, przyznając ubezpieczonemu prawo do emerytury od warunku spełnienia wieku, czyli osiągnięcia 60 roku życia. I tak orzekł w punkcie pierwszym. Natomiast w punkcie drugim wyroku stwierdził na podstawie artykułu 118 ustęp 1a ustawy o emeryturach i rentach w FUS, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, co oznacza, że jeżeli wyrok się uprawomocni i organ wyda nową decyzję w wykonaniu tego wyroku, to spłaci Panu zaległe świadczenie, ale bez odsetek. A to zrobił Sąd dlatego, że ZUS w postępowaniu administracyjnym słuchać świadków nie mógł, a Pan nie dysponował dobrym świadectwem wykonywania pracy w szczególnych warunkach, bo nie wystawił go ani pracodawca i obejmował zbyt krótki okres. W związku z tym to Sąd musiał stwierdzić, że pracował Pan w szczególnych warunkach. Więc w tym znaczeniu wyrok no w jakimś sensie jest dla Pana niekorzystny.