Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Poznań, 30 października 2019 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu XII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:sędzia Anna Łosik

Protokolant:Protokolant sądowy Anna Maj

po rozpoznaniu 16 października 2019 roku w Poznaniu

na rozprawie sprawy z powództwa Gminy S.

przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno-Handlowemu (...). N., R. (...) spółka jawna, R. N., L. N. (1)

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 79.515,65 zł (siedemdziesiąt dziewięć tysięcy pięćset piętnaście złotych i 65 groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od 4 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty.

2.  Kosztami postępowania obciąża pozwanych i z tego tytułu zasądza od pozwanych solidarnie na rzecz powoda 3976z tytułem zwrotu kosztów sądowych oraz 5400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

sędzia Anna Łosik

UZASADNIENIE

Pozwem z 31 grudnia 2018 roku (k. 1- 36), Gmina S. wniosła o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym i zasądzenie od Przedsiębiorstwa Produkcyjno- Handlowego (...) L. N., R. (...) spółka jawna z siedzibą w S., R. N. i L. N. (1) solidarnie na rzecz powódki 79.515,65 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 4 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty i kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nadto na wypadek rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym lub w razie skutecznego wniesienia przez pozwanych sprzeciwu powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz 79.515,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonym u od 04 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 22 lutego 2019 roku (k. 39) referendarz sądowy nakazał pozwanym Przedsiębiorstwu Produkcyjni- Handlowemu (...) L. N., R. (...) spółka jawna z siedzibą w S., R. N. i L. N. (1), aby zapłacili solidarnie stronie powodowej 79,.515,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 04 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwutygodniowym od dnia doręczenia nakazu zapłaty, albo wnieśli w tym terminie sprzeciw.

Pismem z 18 marca 2019 roju (k. 50- 61) pozwany R. N. złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kosztów procesu.

Pismem z 22 marca 2019 roju (k. 63-66) pozwany L. N. (1) złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kosztów procesu.

Pismem z 22 marca 2019 roju (k. 50- 61) pozwany Przedsiębiorstwo Produkcyjno- Handlowe (...) L. N., R. (...) spółka Jawna złożył sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości. Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych solidarnie kosztów procesu.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanych, pismem z 22 maja 2019 roku (k. 84- 87) powód podtrzymał żądania objęte pozwem, zarówno w zakresie należności głównej, odsetek jak i zwrotu kosztów postępowania.

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 17 stycznia 1995 roku L. N. (1) oraz R. N. jako wspólnicy spółki cywilnej (...) nabyli prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w J., Gmina S., o łącznej powierzchni 19.222m ². W skład nieruchomości objętej użytkowaniem wieczystym wchodzą działki oznaczone w katastrze nieruchomości numerami (...)

Dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kopia wypisu aktu notarialnego z 17 stycznia1995 roku Rep. (...)(k.17-20), wydruk z elektronicznej księgi wieczystej nr (...) (k. 21-26)

9 listopada 2001 roku wspólnicy spółki cywilnej Przedsiębiorstwo Handlowe (...) podjęli uchwałę w trybie art. 26 §4 ksh o przekształceniu spółki cywilnej w spółkę jawną- Przedsiębiorstwo produkcyjno- Handlowe (...) L. N., R. (...) spółka jawna.

28 czerwca 2002 roku dokonano wpisu spółki jawnej do Krajowego Rejestru Sądowego.

Okoliczność bezsporna, a nadto dowód: wydruk z centralnej informacji Krajowego Rejestru Sądowego (k. 10-16)

Pismem z 30 listopada 2011 roku, skierowanym do (...) spółka cywilna, ul. (...), (...)-(...) S., Burmistrz Miasta i Gminy S. wypowiedział dotychczasową wysokość opłaty rocznej w kwocie 31.572,174 zł z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej w skład której wchodzą działki oznaczone w katastrze nieruchomości numerami (...) obręb S., o powierzchni 19.222 m ^{( 2)}, dla której Sąd Rejonowy P. (...)prowadzi księgę wieczystą numer (...) w wyniku wzrostu wartości nieruchomości.

Burmistrz Miasta i Gminy S. zaoferował przyjęcie nowej wysokości opłaty rocznej w kwocie 79.515,65 zł. Opłata została ustalona przy zastosowaniu stawki 3% od wartości nieruchomości tj. 2.650.521,58 zł, ustalonej w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień 25 listopada 2011 roku. Nadto pozwany został poinformowany, że opłata roczna za rok 2012 będzie wynosiła 63.144,28 zł, za rok 2013- 71.329,97 zł, a od roku 2014 do czasu kolejnej aktualizacji będzie obowiązywał opłata w wysokości 79.515,65 zł.

Pismo o w/w treści zostało odebranej przez pracownika pozwanej spółki 9 grudnia 2011 roku. Na potwierdzeniu odbioru widnieje pieczęć Przedsiębiorstwa Produkcyjno- Handlowego (...) L. N., R. (...) Spółka Jawna.

Dowód: kopia pisma z 30 listopada 2011 roku wraz z zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 27- 30)

Przedsiębiorstwo Produkcyjno- Handlowe (...) L. N., R. (...) Spółka Jawna, jako użytkownik wieczysty nie uiścił w terminie opłaty rocznej za 2018 rok.

Wobec powyższego pismem z 26 września 2018 roku powódka wezwała pozwanego do uregulowania kwoty 82.199,58 zł, na którą składały się należność główna oraz odsetki, w terminie 7 dni. Korespondencja została prawidłowo doręczona 3 października 2018 roku.

Dowód: poświadczona za zgodność z oryginałem kopia wezwania do zapłaty z 26 września 2018 roku wraz ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru (k. 34- 36), poświadczony za zgodność z oryginałem wydruk zaległości powoda (k. 31- 33)

Pozwany w zakreślonym terminie nie uregulował należności dochodzonej niniejszym pozwem.

Okoliczność bezsporna

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów, w tym dokumentów stanowiących wydruki z centralnej informacji Krajowego Rejestru Sądowego oraz systemu teleinformatycznego ksiąg wieczystych oraz kopii dokumentów poświadczonych za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika powoda, które mają charakter dokumentów urzędowych. Złożone dowody nie były kwestionowane przez strony oraz nie budziły żadnych wątpliwości Sądu.

Podkreślić przy tym należy, że zgodnie z art. 244 § 1 kpc dokumenty urzędowe, sporządzone w przepisanej formie przez powołane do tego organy władzy publicznej i inne organy państwowe w zakresie ich działania, stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone. Z kolei w świetle art. 245 kpc dokument prywatny stanowi dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w dokumencie.

Wydruk KRS pobrany z Centralnej Informacji Krajowego Rejestru Sądowego zgodnie z art. 4 ust. 4aa. Ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym, pobrany samodzielnie wydruk komputerowy aktualnych i pełnych informacji o podmiotach wpisanych do Rejestru ma moc zrównaną z mocą dokumentów wydawanych przez Centralną Informację, o których mowa w ust. 3 powołanej ustawy.

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z treścią art. 238 kc wieczysty użytkownik uiszcza przez czas trwania swego prawa opłatę roczną. Art. 71 § 1 i 4 Ustawa o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 roku (Dz.U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) stanowi, że za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok.

Każdy użytkownik wieczysty jest zobowiązany do wnoszenia na rzecz właściciela opłat rocznych, chyba że pomiędzy nim a właścicielem istnieje szczególny stosunek prawny, w ramach którego w zamian za ekwiwalent otrzymany przez właściciela (akcje) został on zwolniony z takiego obowiązku. Zwolnienie z obowiązku wnoszenia opłaty rocznej nie jest związane z nieruchomością, ale odwrotnie, prawo użytkowania tej nieruchomości jest, co do zasady, związane z obowiązkiem wnoszenia opłaty rocznej. Podobnie więc jak w przypadku nieruchomości obciążonej hipoteką, nie gaśnie ona wraz ze zbyciem nieruchomości, tak obowiązek uiszczania rocznej opłaty jest związany z prawem użytkowania wieczystego i przechodzi na kolejnych nabywców tego prawa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2017 roku, III CSK 77/16).

Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego stanowi swoisty ekwiwalent pieniężny za możliwość korzystania przez użytkownika wieczystego, z wyłączeniem innych osób z gruntu w granicach określonych przez ustawę i zasady współżycia społecznego, a przede wszystkim przez umowę o oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste. Podstawę prawną świadczenia w postaci opłaty rocznej stanowi umowa o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste. Jedynie ustanie prawa użytkowania wieczystego skutkuje odpadnięciem podstawy prawnej świadczenia opłaty rocznej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 09 listopada 2017 roku, I ACa 1367/16).

Powodowi, jako właścicielowi nieruchomości przysługuje wobec pozwanego, który jest użytkownikiem wieczystym, roszczenie o zapłatę opłaty za użytkowanie wieczyste za 2018 rok.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty.

Aktualizacji opłaty rocznej dokonuje właściwy organ, wypowiadając w formie pisemnej wysokość dotychczasowej opłaty w terminie do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego oraz przesyłając równocześnie ofertę przyjęcia nowej wysokości opłaty rocznej. W wypowiedzeniu należy wskazać sposób obliczenia nowej wysokości opłaty rocznej i pouczyć użytkownika wieczystego o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia. Do wypowiedzenia dołącza się informację o wartości nieruchomości, o której mowa w art. 77 ust. 3, oraz o miejscu, w którym można zapoznać się z operatem szacunkowym. Do doręczenia wypowiedzenia stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego (art. 78 ust. 1).

Użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej ,,kolegium'', wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Wniosek składa się za pośrednictwem właściwego organu (art. 78 ust. 2).

Okolicznością bezsporną w toku postępowania była fakt, że pozwana spółka jest użytkownikiem wieczystym przedmiotowej nieruchomości gruntowej położonej w J., gmina S., oraz że nie uiściła opłaty za użytkowanie wieczyste za 2018 rok.

Strona pozwana odnosząc się do treści pozwu wskazywała, że opłata roczna została ustalona wadliwie, a nadto, że wypowiedzenie dotychczasowej opłaty nie zostało doręczone do wiadomości pozwanego, z uwagi na błędne oznaczenie podmiotu wskazanego w treści pisma, a nadto przesyłka została doręczona do rąk osoby nieuprawnionej.

Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy Sąd doszedł do przekonania, że stanowisko pozowanych nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód dla przedmiotowej nieruchomości dokonał aktualizacji opłaty za wieczyste użytkowanie, a następnie pismem z 30 listopada 2011 roku dokonał wypowiedzenia dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste. Dokonując analizy tego pisma, sąd uznał, iż doręczone wypowiedzenie spełniło wszelkie warunki wynikające z treści. art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W treści pisma wskazany został sposób obliczenia nowych wysokości opłat poprzez wskazanie wartości nieruchomości zgodnie z szacunkiem biegłego i podanie stawki procentowej od tej wartości tj. 3%. Nadto strona powodowa pouczyła o sposobie zakwestionowania wypowiedzenia oraz poinformowała o możliwości zapoznania się ze sporządzonym operatem szacunkowym.

Doręczenie w/w wypowiedzenia nastąpiło skutecznie, tym samym sąd nie uwzględnił twierdzeń strony pozwanej w tym zakresie tj. że korespondencja została nieprawidłowo skierowana do podmiotu działającego na podstawie umowy spółki cywilnej, mimo iż spółka ta wówczas nie zaistniała, albowiem uległa przekształceniu w spółkę jawną z dniem 28 czerwca 2002 roku w trybie art. 26 §4 ksh.

Kwestia dotycząca praw oraz obowiązków spółki przekształconej została uregulowana w art. 553 kodeksu spółek handlowych, zgodnie z którym spółce tej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. W przypadku przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną spółce tej przysługują wszystkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników ( art. 26 § 4 i 5 kodeksu spółek handlowych), a wspólnicy spółki przekształcanej sagą się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej ( art. 553 §3 w zw. z art. 26 § 5 ustawy j.w.). Oznacza to, że spółka jawna od chwili przekształcenia odpowiada za zobowiązania spółki cywilnej. Artykuł 553 ksh expressis verbis wyraża zasadę kontynuacji, polegającą na przyjęciu iż spółka przekształcona jest tożsama ze spółką przekształcaną.

Kontynuacja oznacza, że nie dochodzi do sukcesji uniwersalnej, tak jak ma to miejsce w przypadku łączenia się i podziału spółek, gdyż nie ma następcy prawnego, który mógłby wstąpić w miejsce poprzednika, jest tylko kontynuator, który prowadzi tę samą spółkę, ale w zmienionej przez proces przekształcenia formie prawnej. Spółka przekształcona kontynuuje działalność spółki przekształcanej i pozostaje w zakresie tych samych praw i obowiązków, jakie przysługiwały spółce przekształcanej.

Spółka cywilna z uwagi na brak osobowości prawnej nie była podmiotem praw i obowiązków, a jedynie jej wspólnicy posiadali prawa i obowiązki. Dlatego też w odniesieniu do spółki cywilnej przepisy kodeksu spółek handlowych inaczej normują tę problematykę, stanowiąc że spółce handlowej przysługują wszystkie prawa i obowiązki stanowiące majątek wspólny wspólników (art. 26 § 5). Zasada kontynuacji wywołuje skutki prawne zarówno w sferze cywilnoprawnej, jak i o charakterze administracyjnoprawnym, podatkowym i personalnym. Skutkiem cywilnoprawnym zasady kontynuacji jest to, że treść wszystkich stosunków prawnych jakie łączyły spółkę przekształcaną z innymi podmiotami pozostaje bez zmian. Spółka cywilna przekształcona w spółkę jawną nie musi wykonywać żadnych dodatkowych czynności, aby przeszły na nią prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Z przepisu art. 26§4 kodeksu spółek handlowych wynika jedynie konieczność zgłoszenia do sądu rejestrowego przekształcenia spółki cywilnej w spółkę jawną przez wszystkich wspólników. Powyższe prowadzi do wniosku, iż umowa spółki nie musi zawierać żadnych aneksów ani nie jest konieczne uzyskanie zgody kontrahentów na zmianę stron umowy ( komentarz do art. 553 KSH red. Jara 2017, wyd. 2/Zarębińska - Legalis).

Do przekształcenia zastosowanie ma w pełni zasada kontynuacji. W wyniku przekształcenia spółka przekształcona nie traci swej podmiotowości prawnej. Istnieje ona nadal, tylko w innej formie prawnej, będąc zgodnie z zasadą kontynuacji podmiotem tych samych praw i obowiązków, co spółka przekształcona.

Mając na uwadze powyższe rozważania, sąd uznał, iż wskazanie, jako adresata spółki cywilnej a nie jawnej, nie powodowało negatywnej oceny skuteczności doręczenia wypowiedzenia dot. opłaty rocznej za użytkownie wieczyste. Powyższa okoliczność pozostawała bez wpływu na prawidłowość i skuteczność doręczenia przedmiotowej korespondencji w stanie faktycznym niniejszej sprawy. Nadto osoba odbierająca przesyłkę nie podnosiła okoliczności dot. błędnego doręczenia.

Sąd, uznał, iż zarzuty pozwanych w tym zakresie należało uznać jako bezzasadne. Nadto odnosząc się do twierdzeń strony pozwanej, iż do odbioru korespondencji uprawnieni byli tylko wspólnicy spółki jawnej, należy zważyć, że zgodnie z art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, do doręczenia wypowiedzenia dotychczasowej opłaty rocznej stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Stosując odpowiednio przepis art. 39 kpa, należy przyjąć, że organ właściwy do reprezentowania Skarbu Państwa jest zobowiązany doręczać pisma za pokwitowaniem przez operatora pocztowego.

Wskazać należy, iż powód doręczył stronie pozwanej pismo z dnia 30 listopada 2011 roku zgodnie z dyspozycją art. 39 kpa.

Do akt sprawy wraz z pozwem przedłożona została kopia pisma z 30 listopada 2011 roku wraz z potwierdzeniem odbioru z kopią zwrotowego potwierdzenia odbioru z 09 grudnia 2011 roku. Na potwierdzeniu odbioru (k. 29) widnieje pieczęć Przedsiębiorstwa Produkcyjno- Handlowego (...) L. N., R. (...) Spółka jawna oraz podpis osoby, która odebrała przesyłkę tj. L. S., w ocenie sądu pracownicy pozwanego działającej w lokalu przedsiębiorstwa i posługującej się pieczęcią firmy działają w imieniu przedsiębiorcy.

Osobę czynną w lokalu przedsiębiorstwa przeznaczonym do obsługiwania publiczności poczytuje się w razie wątpliwości za umocowaną do dokonywania czynności prawnych, które zazwyczaj bywają dokonywane z osobami korzystającymi z usług tego przedsiębiorstwa (art. 97 kc).

Podkreślenia wymaga, że to czy dana osoba takie umocowanie rzeczywiście posiadała, czy też działała bez niego albo z przekroczeniem zakresu umocowania, nie ma znaczenia. Przepis art. 97 kc znajdzie bowiem zastosowanie także wówczas, gdy osoba czynna znalazła się w lokalu bez wiedzy i zgody przedsiębiorcy, a nawet wtedy, gdy zawładnęła lokalem podstępnie, czy siłą, wbrew woli podmiotu prowadzącego przedsiębiorstwo (por. Z. Radwański, A. Olejniczak, Prawo cywilne, s. 331).

Domniemanie wynikające z treści art. 97 kc mogłoby być obalone przez stronę pozwaną poprzez wskazanie, że informowała powoda o braku umocowania poszczególnych pracowników do odbioru przesyłek. W toku postępowania strona pozwana nie podnosiła takich okoliczności, wobec czego sąd uznał, iż potwierdzenie odbioru przesyłki zostało dokonano przez spółkę jawną, a tym samym doszło do doręczenia wypowiedzenia opłaty rocznej za użytkownie pozwanemu ad. 1.

Nadto odpowiedzialność pozwanych R. N. oraz L. N. (1), nie budziła wątpliwości sądu. Jako wspólnicy spółki jawnej odpowiadają za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, przy czym odpowiedzialność ta ma charakter subsydiarny co oznacza, że wierzyciel może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika tylko w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna, jednakże wierzyciel może wnieść powództwo przeciwko wspólnikowi jeszcze zanim egzekucja okaże się bezskuteczna ( art. 22 § 2 i 31 kodeksu spółek handlowych).

Nadto w dalszej kolejności odnosząc się do twierdzeń pozwanych, iż przedmiotowa opłata za użytkowane wieczyste została ustalona wadliwie również nie zasługiwały na uwzględnienie. Wobec kwestionowania ustalonej wysokości opłaty rocznej pozwany winien zgodnie z art. 78 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej ,,kolegium'', wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości.

Nadto powód w treści doręczonego wypowiedzenia prawidłowo pouczył, pozwanego o możliwości złożenia takiego wniosku. Niemniej jednak pozwani nie podnoszą twierdzeń, aby taki wniosek złożyli, a rolą sądu w przedmiotowym postępowaniu nie było badanie tej okoliczności.

Mając na uwadze treść art. 505 kpc oraz fakt, że żądanie pozwu zasługiwało na uwzględnienie sąd zasądził solidarnie od pozwanych na rzecz powoda kwotę 79.515,65 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 04 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty o czym orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

O odsetkach ustawowych od zasądzonej należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc, zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Termin uiszczenia opłaty rocznej za użytkowanie wieczystej upływa wraz z dniem 31 marca każdego roku. Termin ten wynika z art. 71 § 1 i 4 Ustawa o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 115, poz. 741 ze zm.) i dotyczy wszystkich podmiotów, którym przysługuje prawo wieczystego użytkowania. Zatem należy stwierdzić, że pozwany pozostaje w zwłoce ze spełnieniem świadczenia od dnia 01 kwietnia 2018 roku. Mając powyższe na uwadze sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od 04 kwietnia 2018 roku zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc i obciążył nimi pozwanych, jako stronę, która przegrała proces. Wobec powyższego sąd zasądził od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kwotę 3.976 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych tj. uiszczonej opłaty od pozwu oraz kwotę 5.400 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Na podstawie powołanych przepisów w oparciu o dokonane ustalenia faktyczne Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Anna Łosik