Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Puławach II Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Marek Stachoń

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anita Szczepanik

Przy udziale Prokuratora – D. M., A. B.

po rozpoznaniu na rozprawie dnia 13.08.2019 r., 29.10.2019 r.,

sprawy Ł. M. syna J. i A. z domu G., urodzonego dnia (...) w P.

oskarżonego o to, że w okresie od września 2017 roku daty dziennej bliżej nieustalonej do dnia 23 lutego 2019 roku w P., woj. (...), znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną A. M. (1) oraz znęcał się psychicznie nad osobami nieporadnymi ze względu na ich wiek – dziećmi N. M. i Z. M. w ten sposób, że wszczynał awantury domowe podczas których wypowiadał pod adresem żony słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, a nadto stosował wobec żony A. M. (1) przemoc fizyczną polegającą na popychaniu, szarpaniu, uderzaniu rękami po ciele, kopaniu, nadto w dniu 23 lutego 2019 roku uderzył A. M. (1) dwukrotnie pięścią w lewą kończynę górną, w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych barwy sino – wiśniowej intensywnie wysyconych na powierzchni przednio – bocznej lewego ramienia, podbiegnięć krwawych barwy sinawo – różowej na bocznej powierzchni ramienia lewego oraz podbiegnięć krwawych resorbujących się barwy żółtawo – szarawej na przedno – bocznej powierzchni przedramienia lewego, które spowodowały rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż siedem dni, nadto w dniu 23 lutego 2019 roku przy użyciu noża groził dzieciom Z. M. i N. M. pozbawieniem życia,

tj. o czyn z art. 207§1 kk w zw. z art. 207§1a kk w zb. z art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk

1. oskarżonego Ł. M. uznaje winnym dokonania zarzucanego mu czynu z art. 207§1 kk w zw. z art. 207§1a kk w zb. z art. 157§2 kk w zw. z art. 11§2 kk i za to na mocy art. 207§1a kk w zw. z art. 11§3 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pobawienia wolności;

2. na mocy art. 63§1 i5 kk na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza faktyczne pozbawienie wolności od 23 lutego 2019 r. godzina 21.10 do 13 sierpnia 2019 r. godzina 11.50;

3. na mocy art. 44§2 kk orzeka przepadek noża wraz z futerałem ujętego w wykazie dowodów rzeczowych nr I/119/19/P;

4. na mocy art. 624§1 kpk zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

II K 307/19

UZASADNIENIE

Prokuratura Rejonowa w Puławach oskarżyła Ł. M. o to, że:

w okresie od września 2017 roku daty dziennej bliżej nie ustalonej do dnia 23 lutego 2019 roku w P. województwa (...) znęcał się psychicznie i fizycznie nad swoją żoną A. M. (1) oraz znęcał się psychicznie nad osobami nieporadnymi ze względu na ich wiek – dziećmi N. M. i Z. M. w ten sposób, że wszczynał awantury domowe, podczas których wypowiadał pod adresem żony słowa powszechnie uznane za wulgarne i obelżywe, a nadto stosował wobec żony A. M. (1) przemoc fizyczną polegającą na popychaniu, szarpaniu, uderzaniu rękami po ciele, kopaniu, nadto w dniu 23 lutego 2019 roku uderzył A. M. (1) dwukrotnie pięścią w lewą kończynę górną, w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych barwy sino – wiśniowej intensywnie wysyconych na powierzchni przednio – bocznej lewego ramienia, podbiegnięć krwawych barwy sinawo – różowawej na bocznej powierzchni ramienia lewego oraz podbiegnięć krwawych resorbujących się barwy żółtawo – szarawej na przednio – bocznej powierzchni przedramienia lewego, które spowodowały rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż siedem dni, nadto w dniu 23 lutego 2019 roku przy użyciu noża groził dzieciom Z. M. i N. M. pozbawieniem życia, tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 207 § 1a k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Ł. M. i A. M. (1) są małżeństwem i mają dwoje dzieci: trzyletniego N. M. i półtoraroczną Z. M., z którymi mieszkają razem w P.. Małżeństwo Ł. M. i A. M. (1) miało dotychczas burzliwy przebieg, kilkakrotnie już rozstawali się i wracali do siebie. Kiedy A. M. (1) wyprowadzała się od męża, mieszkała u swojej babci D. B.. A. M. (1) z powodu sytuacji domowej ma obniżoną samoocenę, a wobec męża wykazuje postawę bierno – zależną. Ponadto znajduje się pod presją rodziny męża, która ma do niej pretensje, kiedy próbuje przeciwstawić się jego agresji, wywołując u niej poczucie winy. Od września 2017 roku sytuacja pogorszyła się i Ł. M. będąc zarówno trzeźwym jak i pod wpływem alkoholu urządzał z byle powodu awantury, podczas których wyzywał żonę słowami powszechnie uznanymi za wulgarne, obelżywe i poniżające, szarpał ją, kopał, popychał, uderzał rękoma po ciele. W dniu 23 lutego 2019 roku Ł. M. uderzał A. M. (1) dwukrotnie pięścią w lewą rękę, w wyniku czego doznała ona obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych barwy sino – wiśniowej intensywnie wysyconych na powierzchni przednio – bocznej lewego ramienia, podbiegnięć krwawych barwy sinawo – różowawej na bocznej powierzchni ramienia lewego oraz podbiegnięć krwawych resorbujących się barwy żółtawo – szarawej na przednio – bocznej powierzchni przedramienia lewego, które to obrażenia spowodowały rozstrój zdrowia i naruszenie czynności narządu ciała trwające nie dłużej niż siedem dni. W dniu 23 lutego 2019 roku przy użyciu noża groził dzieciom Z. M. i N. M. pozbawieniem życia mówiąc, że popodcina im gardła. Podczas zabezpieczania noża przez policjantkę M. D. N. M. na widok noża wpadł w panikę, zaczął płakać i krzyczeć, że się boi. Ł. M. nie był dotychczas karany, ma wykształcenie podstawowe, bez zawodu, pracuje w Zakładzie Usług (...) w P., posiadał w domu broń pneumatyczną, na którą nie jest wymagane pozwolenie.

Ustalając powyższy stan faktyczny sąd obdarzył wiarą zeznania świadków: E. P. – k. 232-233, 21-22, 123, L. J. – k. 233, 38-39, M. B. – k. 233-233v, 25, D. B. – k. 233v-234, 2-3, M. D. – k. 244v, 41, ponieważ są logiczne, zgodne z doświadczeniem życiowym, konsekwentne i wzajemnie się potwierdzają tworząc jeden spójny stan faktyczny, a świadkowie L. J., M. B. i M. D. nie są w żaden sposób związani ze stronami, gdyż wykonywali jedynie swoje obowiązki służbowe. Tezy aktu oskarżenia dotyczące grożenia dzieciom przy użyciu noża potwierdza opisane w zeznaniach obiektywnego świadka M. D. zachowanie N. M., który na widok zabezpieczanego noża wpadł w panikę i zaczął płakać mówiąc „boje, boje”. Dziecka w wieku trzech lat nie sposób przekonać do określonego zachowania w odpowiednim momencie i wszelkie tego typu zachowania są spontaniczne i szczere. Gdyby nie było wcześniejszych gróźb, dziecko nie przestraszyłoby się zwykłego noża, który jest zwyczajnym narzędziem używanym na co dzień w kuchni czy przy stole i co dzieci widzą bez żadnych negatywnych skutków. Sąd obdarzył wiarą dowody znajdujące się w aktach sprawy: niebieska karta – k. 5-8, protokół zatrzymania rzeczy – k. 11-13, protokół zatrzymania osoby – k. 15, protokół oględzin rzeczy – k. 33-34, 44-45, dokumentacja fotograficzna – k. 46-49, 58, protokół badania sądowo – lekarskiego A. M. (1) – k. 55, dane z Krajowego Rejestru Karnego – k. 94, 241, opinia psychologiczna dotycząca A. M. (1) – k. 104-112, opinia z zakresu badań broni – k. 118-120, dane osobo poznawcze – k. 124, wydruk korespondencji elektronicznej – k. 138-146, ponieważ zostały sporządzone przez uprawnione do tego osoby i w przewidzianej prawem formie, a żadna z zainteresowanych stron nie zakwestionowała ich prawdziwości. Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków: A. M. (2) – k. 234-234v, 29, J. M. – k. 234v – 235, 31, M. M. – k. 235, 127-128, A. M. (3) – k. 235v, 24, A. M. (4) – k. 235v, 26-27, M. S. – k. 236, P. S. – k. 236-236v, ponieważ są sprzeczne z obdarzonymi wiarą zeznaniami świadków, a poza tym w przeciwieństwie do wiarygodnych świadków E. P. i D. B. mieli sporadyczny kontakt z pokrzywdzoną i oskarżonym, co sami przyznali, więc mogli nie zauważyć negatywnych zdarzeń, które działy się zazwyczaj bez świadków wśród czterech ścian.

Oskarżony Ł. M. nie przyznał się do winy i wyjaśnił, że zarzuty są nieprawdziwe i jedynie kłócą się z żoną. Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego, gdyż stoją w sprzeczności z zeznaniami wiarygodnych świadków.

Wina oskarżonego nie budzi wątpliwości, ponieważ jest on osobą świadomą swoich czynów i nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające jego odpowiedzialność karną.

Zarzucany oskarżonemu czyn polegający na regularnych wyzwiskach, groźbach i naruszaniu nietykalności cielesnej oraz uszkodzeniu ciała skutkującym rozstrojem zdrowia na czas do siedmiu dni wobec osób najbliższych jaką jest żona oraz dzieci stanowi przestępstwo z art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 207 § 1a k.k. w zb. z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające sąd wziął pod uwagę stosunkowo długi czas trwania przestępstwa, grożenie nożem bardzo małym dzieciom, co może spowodować poważny uraz na przyszłość, a jako okoliczności łagodzące dotychczasową niekaralność oskarżonego. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności sąd wymierzył karę adekwatną do stopnia winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu, która przez swą dolegliwość spowoduje, że oskarżony nie popełni więcej podobnego czynu.

Sąd zwolnił oskarżonego z ponoszenia kosztów sądowych biorąc pod uwagę jego trudną sytuację materialną oskarżonego, który ma na utrzymaniu dwoje dzieci, a przez prawie pół roku tymczasowego aresztowania pozostawał bez pracy, więc zasądzenie kosztów uderzyłoby w i tak już pokrzywdzoną rodzinę oskarżonego.