Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale III Rodzinnym i Nieletnich

w składzie:

Przewodnicząca: SSR Honorata Wójcik

Protokolant: st.sekr.sąd. Elżbieta Gołaszewska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 listopada 2019 roku

sprawy z powództwa P. S. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową D. S. (1)

przeciwko M. S.

o podwyższenie alimentów

1.  podwyższa alimenty płatne od M. S. na rzecz jego małoletniego syna P. S., ur. (...) zasądzone ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi I Wydział Cywilny w dniu 30 października 2017 roku w sprawie sygn. akt I C 680/14 z kwoty po 50 (pięćdziesiąt) złotych miesięcznie do kwoty po 400 (czterysta) złotych miesięcznie płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki dziecka D. S. (1) poczynając od dnia 11 lipca 2019 roku,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nie obciąża pozwanego kosztami postępowania, które przejmuje na rachunek Skarbu Państwa,

4.  nadaje wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności,

5.  przyznaje wynagrodzenie adw. K. A. za reprezentację z urzędu powoda P. S. w kwocie 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) z VAT i należność tę nakazuje wypłacić z rachunku Skarbu Państwa,

6.  przyznaje wynagrodzenie adw. B. J. za reprezentację z urzędu pozwanego M. S. w kwocie 147,60 (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) z VAT i należność tę nakazuje wypłacić z rachunku Skarbu Państwa.

Sygn. akt III RC 98/19

UZASADNIENIE

Powód P. S. reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego – matkę D. S. (1) w pozwie z dnia 8 lipca 2019 roku wniósł o podwyższenie alimentów od pozwanego M. S. z kwoty po 50 złotych do kwoty po 850 złotych miesięcznie od dnia 1 marca 2018 roku. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że całość utrzymania dziecka od dnia 1 marca 2018 roku spoczywa wyłącznie na matce. Pozwany wyzbywa się własnego majątku szkodząc interesom dziecka, względem którego jest zobowiązany alimentacyjnie. Alimenty zasądzone na rzecz małoletniego P. S. nie wystarczają na zaspokojenie jego usprawiedliwionych potrzeb, które są coraz większe. Koszty utrzymania powoda przedstawicielka ustawowa określiła na 1740 złotych miesięcznie. (pozew – k. 2 – 6)

W odpowiedzi na pozew złożonej dnia 29 sierpnia 2019 roku pozwany M. S. uznał powództwo do kwoty 200 złotych miesięcznie, wnosząc o oddalenie w pozostałym zakresie. Podniósł, że dotychczas na jego wyłącznym utrzymaniu pozostawał starszy syn D., który jest już pełnoletni. Pozwany pracuje zarobkowo w firmie (...) Sp. z o.o. w W. i osiąga dochód 1600 złotych netto miesięcznie. Spłaca pożyczkę, której rata wynosi 800 złotych. Nie ma majątku przynoszącego dochód. (odpowiedź na pozew – k. 27-28).

Powyższe stanowiska zostały rozwinięte i podtrzymane przez obie strony na rozprawie przed Sądem w dniu 4 listopada 2019 roku (protokół z rozprawy – k. 47).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód P. S., urodzony dnia (...), jest synem D. S. (1) i M. S.. Rodzicie powoda są po rozwodzie, nie mieszkają razem. Mają jeszcze starszego syna D. urodzonego (...).

(okoliczności bezsporne)

M. S. został skazany przez Sąd Rejonowy w Łowiczu wyrokiem z dnia 9 czerwca 2015 roku w sprawie IIK 197/14 za znęcanie się psychiczne i fizyczne nad żoną D. S. (1), tj. za czyn z art. 207 § 1 k.k.

(dowód: wyrok w sprawie IIK 197/14 oraz VKa 1306/15 – k. 332-333 z załączonych akt o sygn. I C 680/14 )

Ostatnio alimenty od pozwanego M. S. na rzecz powoda ustalił Sąd Okręgowy w Łodzi, I Wydział Cywilny w sprawie I C 680/14 w wyroku z dnia 30 października 2017 roku w wysokości 50 złotych miesięcznie, przy czym ustalił, że alimenty będą płatne do rąk matki dziecka D. S. (1) do dnia 10-go każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat.

(dowód: wyrok w sprawie I C 680/14 – k. 397 z załączonych akt o sygn. I C 680/14 )

Kiedy Sąd Okręgowy orzekał o wysokości alimentów zasądzonych od pozwanego na rzecz powoda P. S. miał 11 lat, uczęszczał do klasy (...) Szkoły Podstawowej. Do końca czerwca 2014 roku małżonkowie S. wraz z dziećmi zamieszkiwali w B. w domu rodziców powoda. Z początkiem lipca 2014 roku D. S. (1) wraz z powodem wyprowadziła się od męża i zamieszkała u swojej matki. Pozwany pozostał ze starszym synem. D. S. (2) był wówczas na wyłącznym utrzymaniu ojca. Od czasu kiedy przedstawicielka ustawowa wyprowadziła się od męża powód zamieszkiwał z nią. P. S. chorował na astmę oskrzelową. Był leczony w poradni w Ł.. Koszt leczenia wynosił około 250 zł miesięcznie.

(dowód: dokumenty z akt sprawy I C 680/14 )

Przedstawicielka ustawowa małoletniego D. S. (1) miała 39 lat, z zawodu - fryzjerka. Pracowała w (...) Spółdzielni (...) w Ł. na pełen etat. Zarabiała 8 złotych brutto/godz., dostawała premię absencyjną w wysokości 15% płacy zasadniczej w godzinach nominalnych, premie uznaniową w wysokości 15% płacy zasadniczej w godzinach nominalnych oraz dodatek stażowy, a także deputat w wyrobach mleczarskich. Po wyprowadzce od męża w lipcu 2014 roku zamieszkała z powodem u swojej matki, a później wynajęła dom jednorodzinny. Opłaty za utrzymanie domu były następujące: 500 złotych – wynajem, 140 złotych – energia elektryczna (co dwa miesiące), 50 złotych – gaz (co dwa miesiące), 10 złotych – opłata za wodę. Dodatkowe koszty utrzymania własnego, tj. koszty dojazdu do pracy własnym samochodem, zakup odzieży i żywności, wynosiły łącznie około 1000 złotych. Tuż przed wydaniem wyroku rozwodowego przeprowadziła się z synem P. do nowego partnera. Była z tym mężczyzną w ciąży. Pozostawała na zwolnieniu lekarskim ciążowym. Otrzymywała 1400 złotych zasiłku chorobowego. Koszty opieki medycznej w związku z ciążą (wizyty u ginekologa, badania itd.) wynosiły około 300 złotych miesięcznie. D. S. (1) nie sprawowała pieczy nad synem D., który zamieszkiwał z ojcem i pozostawał pod jego pieczą. Utrzymywała słaby kontakt ze starszym synem. Nie ponosiła kosztów jego utrzymania. Nie przekazywała żadnych środków pieniężnych na utrzymanie starszego syna.

(dowód: dokumenty z akt sprawy I C 680/14 )

Pozwany M. S. miał 31 lat, był rolnikiem. Pozwany pracował zarobkowo z dochodem około 2000 złotych netto miesięcznie. Dodatkowo prowadził gospodarstwo rolne, osiągał dochód ze sprzedaży tuczników. Mieszkał wraz ze swoimi rodzicami i starszym synem D.. Chłopak był uczniem III klasy Technikum Rolniczego. Pozostawał na wyłącznym utrzymaniu ojca. Matka nie dawała żadnych środków na jego utrzymanie. Pozwany sam ponosił koszty utrzymania domu – 300-400 złotych miesięcznie. Zakup opału to koszt około 4000-4500 złotych na sezon grzewczy.

(dowód: dokumenty z akt sprawy I C 680/14 )

Obecnie P. S. ma 13 lat, nadal jest uczeniem szkoły podstawowej w B.. Powód mieszka razem z matką D. S. (1), konkubentem matki, matką konkubenta i przyrodnim bratem W. w domu konkubenta matki. Miesięczny, usprawiedliwiony koszt utrzymania P. wynosi około 800 złotych. Powód jest pod stałą opieką Poradni Pulmonologicznej w Ł. z powodu astmy oskrzelowej i alergicznego nieżytu nosa. Koszt jednej szczepionki to około 1000 złotych. Koszty związane z edukacją powoda w roku szkolnym 2019/2020 wynoszą: ubezpieczenie – 43 złote (w poprzednim roku szkolnym 42 złote), opłata na radę rodziców – 50 złotych (podobnie jak w roku poprzednim). W roku szkolnym 2018/2019 chłopak brał udział w zielonej szkole, której koszt wyniósł 450 złotych. W roku bieżącym był na wyciecze w W., której koszt wyniósł 75 złotych. ( dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 04.11.2019 r. czas: 00:02: 17 – k.47-48; zaświadczenie lekarskie – k. 46, 51, zaświadczenie dyrektora szkoły – k. 52)

D. S. (1) ma 41 lat, z zawodu jest fryzjerem. Obecnie nie pracuje. W lutym 2018 roku urodziła kolejne dziecko ze związku konkubenckiego – syna W.. Pobiera zasiłek wychowawczy w kwocie 480 złotych oraz świadczenie 500 + na dwoje dzieci w łącznej kwocie 1000 złotych. Ponosi koszty utrzymania małoletniego powoda. Najstarszy syn D. jest już pełnoletni. Przedstawicielka ustawowa nie pomaga mu finansowo. D. S. (1) mieszka wspólnie z powodem, swoim konkubentem i ich synem oraz matką konkubenta w domu należącym do tegoż mężczyzny. Wspólnie prowadzą gospodarstwo domowe i ponoszą koszty utrzymania domu, które wynoszą około 200 złotych miesięcznie w przeliczeniu na domownika. W wyniku podziału majątku wspólnego po rozwodzie z pozwanym przedstawicielka ustawowa ma zasądzoną od byłego męża kwotę 67 000 złotych tytułem spłaty. Dotychczas z tego tytułu otrzymała kwotę 10 000 złotych.

( dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 04.11.2019 r. czas: 00:02: 17 – k.47-48)

M. S. ma aktualnie 42 lata, jest rolnikiem. Pracuje w firmie (...) Sp. z o.o. w W. i zarabia 2250 złotych brutto. Zamieszkuje wraz z synem D. i swoim ojcem. D. S. (2) jest pełnoletni. Pozwany przekazał na niego aktem darowizny nieruchomość w postaci domu i gospodarstwa rolnego w B. z dożywociem dla siebie i swojego ojca. D. S. (2) pracuje w gospodarstwie rolnym otrzymanym od ojca i jest to jego źródło utrzymania. Nie potrzebuje pomocy finansowej od ojca. To on ponosi koszty utrzymania nieruchomości, w której zamieszkuje z ojcem i dziadkiem ojczystym. Również on spłaca w imieniu ojca matkę z tytułu rozliczenia po podziale majątku wspólnego. Pozwany dokłada się do utrzymania domu. Pozwany przekazuje młodszemu synowi P. niewielkie kwoty na doładowanie telefonu (3 razy po 40 złotych). Na urodziny, imieniny daje powodowi pieniądze w prezencie. Zabrał go na wyjazd do U.. Pozwany spłaca zaciągnięty kredyt, którego rata wynosi 800 złotych miesięcznie, do spłaty pozostało około 15 000 – 16 000 złotych.

( dowód: zeznania przedstawicielki ustawowej e-protokół z dnia 04.11.2019 r. czas: 00:02: 17 – k.47-48; zeznania pozwanego e-protokół z dnia 04.11.2019 r. czas: 00:23;47 – k. 48; zaświadczenie – k. 57,58)

Sąd uznał za wiarygodny zebrany w sprawie materiał dowodowy i oparł się na nim, dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie. Nie budzą wątpliwości Sądu co do wiarygodności dowody z dokumentów, które nie były kwestionowane przez strony
i potwierdzają przedstawiane przez nie fakty.

Sąd odmówił wiary zeznaniom przedstawicielki ustawowej odnośnie kosztów utrzymania powoda, które zostały w ocenie Sądu zawyżone. Wobec powyższego Sąd uznał za usprawiedliwione wydatki na potrzeby powoda w zakresie nie przekraczającym kwotę 800 złotych miesięcznie. Nie znajduje to bowiem logicznego uzasadnienia i jest sprzeczne z doświadczeniem życiowym, bowiem przedstawicielka ustawowa dysponująca miesięcznie kwotą około 1500 złotych (1000 złotych - świadczenie 500+, 480 złotych - zasiłek wychowawczy na najmłodsze dziecko, 50 złotych - alimenty) na potrzeby powoda nie jest w stanie przeznaczać 1740 złotych miesięcznie. Byłoby to w sprzeczności z zasadą równej stopy życiowej pomiędzy rodzicami i dziećmi. Z powyższego rachunku wynika, że przedstawicielka ustawowa nie posiada środków finansowych na swoje potrzeby. Tym samym za zawyżone należy uznać koszty utrzymania powoda. Sąd uznał, kierując się doświadczeniem życiowym, że usprawiedliwione potrzeby małoletniego kształtują się na poziomie 800 zł miesięcznie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione w części, to jest w zakresie żądania podwyższenia alimentów płatnych od pozwanego M. S. na rzecz jego syna P. S. z kwoty po 50 złotych miesięcznie do kwoty po 400 złotych miesięcznie.
W myśl art. 138 k.r.o., w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Przez zmianę stosunków rozumieć natomiast należy zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego bądź zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 135 § 1 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego, a wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o jego utrzymanie lub wychowanie (art. 135 § 2 k.r.o.).

Zakres potrzeb dziecka, których zaspokajanie jest obowiązkiem rodziców, ustanawia przepis art. 96 k.r.o. W związku z powyższym, rodzice zobowiązani są zapewnić dzieciom, które nie są w stanie utrzymać się samodzielnie, zaspokojenie potrzeb w zakresie wyżywienia, odzieży, środków higieny oraz leczenia. Należy podkreślić, iż rodzice mogą być zwolnieni od świadczeń alimentacyjnych w stosunku do dziecka tylko wtedy, gdy dziecko posiada własny majątek, a dochody z tego majątku wystarczają na całkowite pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. We wszelkich innych wypadkach na rodzicach ciąży stanowczy obowiązek utrzymania dziecka, ograniczony tylko ich możliwościami zarobkowymi
i majątkowymi.

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do wniosku, iż zasadnym jest podwyższenie alimentów płatnych od pozwanego M. S. na rzecz jego syna P. S. z kwoty po 50 złotych miesięcznie do kwoty po 400 złotych miesięcznie. Potrzeby powoda, który jest w takim wieku, że nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie osiąga sam żadnych dochodów, nie ma własnego majątku, z upływem czasu rosną.
W literaturze podkreśla się, iż z biegiem lat, a zwłaszcza wskutek dorastania dziecka zwiększają się jego potrzeby i tym samym osoby zobowiązane do jego alimentacji powinny zwiększyć swój wysiłek dla zaspokojenia tych potrzeb (T. S., Prawo rodzinne
i opiekuńcze, W. 2005, s. 277).

Od chwili, kiedy ostatnio była ustalona wysokość alimentów od pozwanego na rzecz powoda, to jest od momentu wydania wyroku rozwodowego przez Sąd Okręgowy w Łodzi upłynęły 2 lat. Od tamtej pory uległa zmianie nie tylko sytuacja powoda, ale również zmieniła się sytuacja jego matki oraz ojca - pozwanego.

P. S. ma 13 lat, uczy się w szkole podstawowej, jest w okresie dojrzewania, szczególnie szybko rośnie, ma problemy pulmonologiczne. Jest pod stałą kontrolą Poradni Pulmonologicznej przy szpitalu w Ł.. W związku z czym konieczne są wizyty raz w miesiącu w poradni, a także zakup niezbędnych leków, czy szczepionek. W związku z dorastaniem więcej środków, niż było to 2 lata temu, potrzeba na jego wyżywienie, na odzież, buty, które częściej trzeba wymieniać na nowe, większe. Usprawiedliwione koszty utrzymania powoda Sąd kierując się doświadczeniem życiowym, oszacował na kwotę około 800 złotych miesięcznie, jako adekwatne do jego potrzeb oraz możliwości majątkowych jego rodziców oraz uznał, że udział M. S. w kosztach utrzymania syna należało określić na 50%, tj. kwotę 400 złotych.

Od 2017 roku sytuacja matki powoda zmieniła się w zakresie osiąganych dochodów. D. S. (1) w lutym 2018 urodziła kolejne dziecko – syna W.. Tak więc obecnie ma na utrzymaniu dwoje dzieci nie jedno. Nie pracuje, otrzymuje zasiłek wychowawczy i świadczenie 500 + na dwoje dzieci. W 2017 roku pracowała i otrzymywała wynagrodzenie na poziomie płacy minimalnej. Obecnie zajmuje się dzieckiem. Zamierza pójść do pracy, kiedy syn będzie w wieku przedszkolnym (obecnie ma niespełna 2 lata).

Sytuacja pozwanego od dnia wyroku rozwodowego Sądu Okręgowego w Łodzi uległa zmianie w ten sposób, że jego sytuacja majątkowa polepszyła się. Pozwany nadal pracuje i osiąga dochód około 2250 złotych brutto miesięcznie. D. – najstarszy syn małżonków S. jest już pełnoletni. Chłopak jest samodzielny. Prowadzi gospodarstwo rolne, które za sprawą darowizny otrzymał od pozwanego. Utrzymuje również dom, w którym mieszka wraz z pozwanym. Mało tego D. S. (2) spłaca również w imieniu ojca matkę z tytułu podziału majątku wspólnego po rozwodzie. Tak więc pozwany ponosi jedynie koszty utrzymania własnego. Pozwany nadal pracuje i zarabia 2250 złotych brutto. Jednie w części partycypuje w kosztach utrzymania domu. Daje synowi część pieniędzy (o nieustalonej wysokości) na ten cel. D. S. (2) jest zobowiązany do uiszczania opłat związanych z domem. Reasumując sytuacja finansowa pozwanego znacznie się polepszyła. Pozwany nie utrzymuje już starszego syna, który jest pełnoletni i w pełni samodzielny. Mało tego koszty utrzymania pozwanego zostały zmniejszone o wydatki na utrzymanie domu, które aktualnie ponosi zasadniczo D. S. (2), podobnie jak spłatę na rzecz D. S. (1) w związku z rozliczeniem po podziale majątku wspólnego małżonków, które faktycznie ponosi D. S. (2). Pozwany miesięcznie uiszcza raty kredytu w wysokości 800 złotych, zatem w kwocie o połowę wyższej niż kwota zasądzonych alimentów. Jednakże spłata zaciągniętych zobowiązań kredytowych, czy pożyczek nie może mieć pierwszeństwa przed zaspokajaniem bieżących potrzeb dziecka.

Oceniając sytuację pozwanego Sąd wziął pod uwagę okoliczności, iż poza alimentami w kwocie 50 złotych miesięcznie, nie łoży on dodatkowo systematycznie żadnych kwot na utrzymanie syna P.. Trzykrotnie doładował mu telefon, każdorazowo za kwotę 40 złotych. Prezenty pieniężne z okazji urodzin czy imienin powoda nie są systematycznym łożeniem na utrzymanie małoletniego.

Żądanie, by usprawiedliwione koszty utrzymania powoda ustalone ostatecznie przez Sąd na kwotę około 800 złotych miesięcznie, pokrywał w połowie - tj. w wysokości 400 złotych pozwany, jest adekwatne do jego możliwości zarobkowych i majątkowych. Na D. S. (1) ciąży obowiązek bezpośredniej opieki i troski o wychowanie powoda, zaś pozwany sporadycznie spotyka się z synem. Zasadne jest więc żądanie zwiększenia alimentów na rzecz powoda do kwoty 400 złotych miesięcznie, którą to kwotę Sąd ustalił stosując zasadę „równej stopy życiowej” ustalając, że koszty utrzymania syna stanowią zaledwie czwartą część dochodów netto pozwanego.

Zebrany w niniejszej sprawie materiał dowodowy pozwala na stwierdzenie, że istniejące warunki społeczno - gospodarcze i żadne ważne przyczyny nie stoją na przeszkodzie, by pozwany, wykorzystując swoje siły i umiejętności, zaspokajał częściowo potrzeby młodszego syna, łożąc na jego utrzymanie kwoty po 400 złotych miesięcznie. Pozwany jest 42-letnim, czynnym zawodowo, zdolnym do pracy mężczyzną i powinien przyjąć na siebie w należytym stopniu odpowiedzialność za los swego młodszego dziecka, tym bardzie wobec tego że został zwolniony z obowiązku łożenia na utrzymanie starszego dziecka. Biorąc pod uwagę dochody pozwanego oraz koszty jego utrzymania, ma on możliwości zaspokajania potrzeb powoda w zakreślonej przez Sąd wysokości.

Godzi się zauważyć, że Sąd, orzekając o wysokości świadczeń alimentacyjnych, bierze pod uwagę nie tylko dochody realnie osiągane przez zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych, ale także jego potencjalne możliwości zarobkowe i majątkowe, to jest dochody i majątek, jakie zobowiązany mógłby osiągnąć przy pełnym wykorzystaniu swoich kwalifikacji zawodowych, wykształcenia, doświadczenia zawodowego, uwzględniając stan zdrowia i wiek zobowiązanego (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., III CZP 91/86, OSNCP 1988, nr 4, poz. 42). Zakres obowiązku alimentacyjnego może i powinien być większy od wynikającego z faktycznych zarobków i dochodów zobowiązanego, jeśli przy pełnym i właściwym wykorzystaniu jego sił i umiejętności jego zarobki i dochody byłyby większe, a istniejące warunki społeczno - gospodarcze i ważne przyczyny takiemu wykorzystaniu nie stoją na przeszkodzie (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 1975 r., III CRN 48/75, LEX nr 7702; orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 1959 r., sygn. III CR 212/58, OSPiKA 1960, nr 2, poz. 41)

Uwzględniając całokształt okoliczności sprawy, Sąd uznał, że zasadnym jest podwyższenie alimentów od pozwanego M. S. na rzecz jego syna P. S. ustalonych ostatnio wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi, I Wydział Cywilny w sprawie I C 680/14 z kwoty 50 złotych miesięcznie do kwoty po 400 złotych miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. W ocenie Sądu powyższa kwota jest adekwatna do usprawiedliwionych potrzeb powoda, a jednocześnie nie przekracza możliwości finansowych pozwanego.

Alimenty podwyższono poczynając od dnia 11 lipca 2019 roku, to jest od daty doręczenia odpisu pozwu pozwanemu, uznając, iż wówczas pozwany został wezwany do niezwłocznego spełnienia świadczenia. Strona powodowa nie wskazała żadnych okoliczności uzasadniających podwyższenie alimentów z datą wsteczną.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 102 k.p.c., to jest nie obciążył pozwanego kosztami postępowania, które przejął na rachunek Skarbu Państwa.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. Sąd z urzędu nadał wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w punkcie, na mocy którego podwyższono alimenty. Rygor natychmiastowej wykonalności jest bowiem nadawany z urzędu bez żadnych ograniczeń
w zakresie rat alimentacyjnych płatnych po dniu wniesienia powództwa do sądu.

Wobec ustanowienia dla stron postępowania pełnomocników z urzędu Sąd postanowił przyznać wynagrodzenie adwokatowi B. J. oraz adwokatowi K. A. w kwotach po 147,60 złotych z VAT, wypłacając je z rachunku Skarbu Państwa - w oparciu o stawki wskazane w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów niepłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U. z 2016 r. poz. 1714 z późn.zm.).