Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 12 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Andrzej Muzyka

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M.

przeciwko Towarzystwo (...) spółce akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej Towarzystwo (...) spółki akcyjnej w W. na rzecz powoda M. M. kwotę 2215,72 zł (dwa tysiące dwieście piętnaście złotych siedemdziesiąt dwa grosze) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 28 września 2018 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1940,75 zł (jeden tysiąc dziewięćset czterdzieści złotych siedemdziesiąt pięć groszy), tytułem kosztów procesu.

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 1763/18 dnia 3 grudnia 2019 r.

UZASADNIENIE

(sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym)

W pozwie z dnia 3 września 2019 r. M. M. zażądał zasądzenia od Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 1600 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 22 lipca 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że doszło do zdarzenia, w wyniku którego uszkodzony został samochód osobowy. Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Poszkodowany uznał co do zasady swoją odpowiedzialność za szkodą wynikającą z utraconego dochodu pozwanego, niemniej zredukował stawkę dobową do kwoty 106,57 zł.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie orzekł zgodnie z żądaniem powoda.

Pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości i obciążenie powodów kosztami procesu.

W uzasadnieniu pozwany przyznał co do zasady swoją odpowiedzialność za poniesioną szkodę. Zakwestionował wysokość szkody

Pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. powód rozszerzył powództwo wnosząc o zasądzenie od pozwanego kwoty 2215,72 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 września 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na rozszerzone powództwo, pozwana wniosła o jego oddalenie w całości oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 13 kwietnia 2018 r. doszło do zdarzenia w ruchu drogowym, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki M. (...) należący do M. M..

Sprawca szkody posiadał polisę odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...) S.A. w W.

Towarzystwo (...) S.A. w W. wypłaciła odszkodowanie w kwocie 3197,10 zł, uznając w całości okres utraconego dochodu, tj. 30 dni, jednak stawkę utraconego dochodu przyjął na kwotę 106,57 zł. Wypłata nastąpiła w dniu 21 czerwca 2018 r.

Bezsporne.

Utracony dochód T. M. związany z brakiem możliwości prowadzenia działalności wskutek braku możliwości użytkowania pojazdu, który uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia z dnia 13 kwietnia 2018 r., który został określony na 30 dni wynosi 5412,82 zł.

Dowód:

- opinia biegłego, k. 137-153.

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie względem ubezpieczyciela w przedmiotowym postępowaniu wynika z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U.2013.392 j.t. ze zm.), stosownie do którego poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. O zgłoszonym roszczeniu zakład ubezpieczeń powiadamia niezwłocznie ubezpieczonego. Tożsamą normę zawiera art. 822 § 4 kc w zw. z art. 822 § 1 – 3 kc..

W myśl 3 ust 1 w zw. z art. art. 4 pkt 1 ustawy o ubezpieczenia obowiązkowych umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów.

Przy czym zakres odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń za powstałą szkodę jest uzależniony od zakresu odpowiedzialności posiadacza lub kierującego pojazdem. Z art. 34 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Powyższy obowiązek doprecyzowuje art. 35 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, który stanowi, że ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Wysokość odszkodowania winna odpowiadać wysokości odszkodowania należnego od ubezpieczonego na podstawie ogólnych zasad odpowiedzialności.

Przepis art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych w zdaniu pierwszym stanowi, iż odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Przytoczone przepisy łączą więc odpowiedzialność ubezpieczyciela z obowiązkiem odszkodowania, do którego zobowiązany jest posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym, który to obowiązek wynika z art. art. 436 kc w zw. z art. 435 par. 1 k.c.

Powód w przedmiotowej sprawie powinien więc wykazać, przesłanki od których zależy odpowiedzialność posiadacza mechanicznego środka komunikacji, tj. 1) fakt posiadania mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody, 2) szkodę oraz 3) związek przyczynowy pomiędzy ruchem mechanicznego środka komunikacji, a powstałą szkodą.

Powód kierując roszczenie w stosunku do ubezpieczyciela, ponadto powinien wykazać, że zakład ubezpieczeń zawarł ze sprawcą szkody umowę ubezpieczenia obowiązkowego OC posiadaczy pojazdów mechanicznych.

Na gruncie przedmiotowej sprawy pozwany nie kwestionował co do zasady odpowiedzialności ubezpieczającego za szkodę spowodowaną przez sprawcę. Zakwestionował wysokość szkody.

Przechodząc do uzasadnienia wysokości należnego powodom odszkodowania wskazać należy, że zakład ubezpieczeń odpowiada w takim samym zakresie, w jakim odpowiada posiadacz pojazdu (kierujący pojazdem).

Posiadacz pojazdu odpowiada natomiast za szkodę w pełnej wysokości, na podstawie art. 361 § 2 kc. Z powyższego przepisu wynika, że granicach określonych w § 1, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Należy przyjąć, że szkodą jest uszczerbek majątkowy, czyli zmniejszenie się majątku wskutek określonego zdarzenia, z pominięciem tych zdarzeń, które zależą od woli doznającego uszczerbku.

Przy czym stosownie do art. 363 § 1 zd. 1 kc naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.

Wysokość szkody została ustalona w oparciu o opinię biegłego P. W., której strony nie kwestionowały.

Opinię przez tegoż biegłego sporządzoną na piśmie Sąd uznał za miarodajną dla ustalenia wysokości szkody.

Opinia powyższa została sporządzona przez kompetentny podmiot dysponujący odpowiednią wiedzą specjalistyczną i doświadczeniem zawodowym. Biegły sporządzając opinię oparł się na całokształcie zebranego w sprawie materiału dowodowego, dokonując jego szczegółowej analizy w kontekście tezy dowodowej wynikającej z postanowienia Sądu o przeprowadzeniu dowodu z opinii biegłego i poddając go następnie weryfikacji w oparciu o wskazane w opinii metody badawcze. Opinia biegłego jest jasna i pełna, a wnioski w niej zawarte zostały logicznie uzasadnione, stanowiąc konsekwentne zwieńczenie przedstawionego w opinii procesu rozumowania. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, Sąd uznał opinię biegłego za w pełni przekonywującą i przydatną dla rozstrzygnięcia w sprawie.

Wobec czego powództwo podlegało uwzględnieniu co do kwoty 2215,72 zł (5412,82 zł – 3197,10 zł).

Istnieje związek przyczynowy pomiędzy szkodą jej wysokością za zaistniałym zdarzeniem.

Brak wynajęcia przez poszkodowanego pojazdu zastępczego celem prowadzenia działalności gospodarczej nie zmienia rozstrzygnięcia w sprawie. Pozwany nie wykazał, że w ten sposób poszkodowany przyczyniłby się do zmniejszenia szkody, niezależnie od tego, że w ocenie Sądu nie miał takiego obowiązku.

Zarzut naruszenia przez poszkodowanego zasady minimalizacji szkody nie był uzasadniony, albowiem, wysokość utraconego dochodu zweryfikował biegły sądowy.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc w zw. z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Pozwana nie kwestionowała daty wymagalności. Kwestionowała jedynie należność z tytułu odsetek przez kwestionowanie samej zasadności należności głównej.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w pkt I wyroku.

Stan faktyczny Sąd oparł o dokumenty zgromadzone w aktach sprawy oraz o treść zeznań świadków, które korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie były podważane przez żadną ze stron.

W pkt II wyroku zasądzono na rzecz powoda koszty procesu na podstawie art. 98 § 1 kpc. Na koszty składało się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w stawce minimalnej (900 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł) oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego (943,75 zł) i opłata sądowa (80 zł).

SSR Andrzej Muzyka

Sygnatura akt XI GC 1763/18, dnia 3 grudnia 2019 r.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)