Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 sierpnia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Kielcach III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 06 sierpnia 2019 w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa G. O.

przeciwko M. O.

o alimenty

I.  zasądza od pozwanego M. O. alimenty na rzecz syna G. O. w kwocie po 650 (sześćset pięćdziesiąt) złotych miesięcznie, płatne z góry do dnia 15-go każdego miesiąca z każdorazowymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat, za okres od dnia 06 maja 2019 roku, do rąk matki M. C.;

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

III.  nie obciąża pozwanego M. O. nieuiszczonymi kosztami sądowymi, którymi obciąża Skarb Państwa;

IV.  wyrokowi w punkcie I (pierwszym) nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sędzia Iwona Mech

Sygn. akt III RC 326/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 06 maja 2019 roku M. C. działając jako przedstawiciel ustawowy małoletniego G. O. domagała się zasądzenia od pozwanego M. O. alimentów na rzecz małoletniego syna w wysokości 1.000 zł miesięcznie płatnych z góry do 10 dnia każdego miesiąca, począwszy od 01 stycznia 2018 roku wraz z odsetkami ustawowymi na wypadek zwłoki płatności każdej z rat.

W uzasadnieniu pozwu podniosła, że pozwany jest ojcem małoletniego G. O., od grudnia 2017 roku pozwany przestał dzielić wspólne gospodarstwo domowe wraz z synem i jego matką bowiem odbywał wyrok w zakładzie karnym. Starając się utrzymywać kontakt ojca z synem odwiedzała go regularnie z dzieckiem w zakładzie karnym oraz po jego opuszczeniu przez pozwanego. Podniosła, że pozwany w żaden sposób nie wyraża chęci w finansowaniu potrzeb syna, podkreślając przy tym, że jest on zdrowym mężczyzną, pracuje od września 2018 r. Aktualnie, jak wskazała przeprowadziła się z synem do (...), pokrywa samodzielnie koszty utrzymania syna, od stycznia 2018 r. jest na długotrwałym zwolnieniu chorobowym, utrzymuje się z oszczędności, zaś koszty utrzymania w (...) są wyższe niż w Polsce. Miesięczny koszt utrzymania syna oceniła na 1.781 zł, w którego skład wchodzi: przedszkole – 4500 koron, tj. 765 zł, zajęcia dodatkowe: łyżwy – 1000 koron, tj. 15 zł, narty – 2500 koron, tj. 36 zł oraz pływanie – 1000 koron, tj. 15 zł oraz ubrania – 200 zł, wyżywienie 400 zł, wakacje – 200 zł, zabawki wraz z książkami – 100 zł, kosmetyki, leki, witaminy, inne potrzeby – 50 zł (k. 2 – 3).

W toku postepowania sądowego przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zgodziła się na zapłatę alimentów w kwocie po 600 zł od stycznia 2019 r. ewentualnie aby alimenty za 2019 r wynosiły po 500 zł, a od stycznia 2020 r. po 800 zł. Pozwany zaproponował alimenty w kwocie po 500 zł a od 2020 r. po 600 zł. Ostatecznie pozwany uznał roszczenia w wysokości po 400 zł, zaś przedstawicielka ustawowa powoda wniosła o zasądzenie alimentów jak w pozwie (k. 20 – 21).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód G. O. urodził się (...), jest synem M. C. i pozwanego M. O., którzy nie byli małżeństwem.

M. C. wraz z synem zamieszkała w (...), w wynajmowanym mieszkaniu. Małoletni chodzi w (...) do prywatnego przedszkola, którego koszt miesięczny wynosi 4500 koron (co stanowi 765 zł). Od 7 miesiąca życia ma stwierdzoną padaczkę. Gdy małoletni wraz z matką mieszkał w Polsce, był leczony i rehabilitowany, aktualnie będzie ponownie przechodzić proces leczenia ponieważ wróciły ataki padaczki, przyjmuje leki, których koszt wynosi 100 koron – jedna dawka (16 zł.). Wcześniej ataki padaczki zdarzały się nawet 5 razy dziennie, codziennie. Chodzi do prywatnego przedszkola ponieważ ma tam zapewnioną lepszą opiekę z uwagi na padaczkę. W przedszkolu małoletni uczęszcza na dodatkowe zajęcia, jak narty – 2500 koron (tj. 36 zł), pływanie – 1000 koron (tj. 15 zł.). Ponadto, matka małoletniego przeznacza miesięcznie na wyżywienie syna kwotę w wysokości 400 zł, ubrania - 200 zł, wakacje – 200 zł, zabawki wraz z książkami – 100 zł, łyżwy – 1000 koron, kosmetyki, leki, witaminy, inne potrzeby – 50 zł. (przeliczenie na podstawie kursu czeskiej korony w dniu wydania wyroku 1 czeska korona = 0,167 zł).

M. C. ma 29 lat, wykształcenie średnie, z zawodu jest technikiem żywienia. Do końca grudnia pracowała zarabiając 10.481 zł (tj. 1.730 zł). W okresie od 17 stycznia 2019 r. do 22 maja 2019 r. przebywała na zwolnieniu lekarskim, utrzymując się w tym czasie z oszczędności. Od czerwca 2019 roku podjęła pracę w prywatnej firmie, uzyskując dochód w wysokości 19.000 zł (tj. 3.000 zł). Oprócz syna nie ma innych osób na swoim utrzymaniu. Ponosi koszty wynajmu mieszkania miesięcznie w kwocie 9000 koron (tj. 1.485 zł), opłaty za media w kwocie 500 koron (82 zł).

Pozwany M. O. ma 33 lata, wykształcenie średnie ogólnokształcące, nie ma wyuczonego zawodu. Zameldowany jest w domu swojej matki koło O.. Mieszka aktualnie w K. u swojej partnerki, która prowadzi własną działalność gospodarczą. Pracuje dorywczo przy zbiorze owoców, osiągając dochód w wysokości 800 zł. Nie posiada żadnych oszczędności. Jest po rozwodzie i oprócz syna G. posiada z pierwszego małżeństwa dwójkę dzieci w wieku 10 i 8 lat, na które ma zasądzone alimenty w łącznej kwocie 900 zł, które są ściągane w drodze postępowania egzekucyjnego przez komornika sądowego. Za mieszkanie, w którym mieszka ze swoją partnerką dokłada się do połowy czynszu, który wynosi 600 zł. miesięcznie. Od pół roku nie posiada stałej pracy, nie jest zarejestrowany jako osoba bezrobotna. W okresie do końca 2017 roku do 10 kwietnia 2018 roku odbywał karę pozbawienia wolności w zakładzie karnym, zaś do końca sierpnia 2018 roku odbywał karę w systemie dozoru elektronicznego. Choruje na nerwicę oraz jest osobą uzależnioną od alkoholu, w związku z czym zamierza podjąć leczenie odwykowe. W najbliższym czasie zamierza podjąć pracę. Dotychczas M. O. kupował powodowi drobne ubrania oraz zabawki, nie przekazywał żadnych pieniędzy na jego codzienne utrzymanie. Małoletni G. O. przebywa u ojca średnio raz na pół roku do 2 tygodni i wówczas ojciec zabierał go na wycieczki. Ostatnio był w maju 2018 r. przez półtora tygodnia oraz w okresie świąt Bożego Narodzenia przez trzy tygodnie, ale w tym przypadku pobyt przedłużył się ponieważ dziecko zachorowało na ospę wietrzną.

Matka małoletniego powoda do końca 2018 roku nie zwracała się o pomoc finansową na utrzymanie syna do jego ojca ponieważ lepiej jej się powodziło, o taką pomoc występowała od 2019 roku, jednak nie otrzymała takiej pomocy od pozwanego.

Dowody: odpis skrócony aktu urodzenia powoda k. 12, zeznania M. C. k. 20, zeznania M. O. k. 20 – 21, druki wyplat wynagrodzenia M. C. za okres wrzesień – grudzień 2018 r. (k.17-19).

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie częściowo.

Stosownie do art. 133 § 1 k.r.o. rodzice są obowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Zakres tego obowiązku zgodnie z art. 135 § 1 k.r.o. zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Należy zaznaczyć, że dziecko ma prawo do zaspokojenia swoich usprawiedliwionych potrzeb stosownie do wieku, rozwoju, zainteresowań i adekwatnie do stopy życiowej na jakiej żyją jego rodzice. Niewątpliwym faktem jest to, że G. O., który ma 5,5 lat z racji wieku oraz z uwagi na to, że nie posiadają majątku jest uprawniony do pełnej alimentacji ze strony rodziców. Wymaga również codziennej opieki i pomocy celem zapewnienia podstawowych potrzeb życiowych. Bez wątpienia zakres usprawiedliwionych potrzeb małoletniego G. O. związany jest z koniecznością zabezpieczenia jego podstawowych potrzeb dotyczących utrzymania, w tym wyżywienia, rozwoju fizycznego, ochronie zdrowia, opiece oraz odbywania nauki. W ocenie Sądu koszt utrzymania małoletniego kształtuje się na poziomie ok. 220 czeskich koron czyli. ok 1300 zł . Na koszty te składają się wydatki związane z wyżywieniem, ubraniami, przedszkolem, zajęciami dodatkowymi oraz zakupem leków. Podkreślić należy, że pozwany w żaden sposób nie kwestionował kwot podawanych przez matkę powoda w zakresie utrzymania małoletniego. Istotną kwestią było również to, że dotychczas cały obowiązek utrzymywania małoletniego spoczywał na jego matce.

Oceniając możliwości zarobkowe i finansowe pozwanego M. O. Sąd wziął pod uwagę to, że jest osobą młodą i w pełni zdolną do zarobkowania, a wykazane przez niego dolegliwości chorobowe nie stanowią żadnej przeszkody do tego, aby mógł podjąć stałą pracę i tym samym finansować w sposób należyty potrzeby małoletniego syna, a nie wykonywać jedynie pracę dorywcze, które nie zapewniają stałych dochodów. Ponadto, Sąd miał również na względzie to, że pozwany oprócz małoletniego G. ma jeszcze na utrzymaniu dwójkę małoletnich dzieci, wobec których ciąży na pozwanym obowiązek alimentacyjny w łącznej wysokości 900 zł. Ponadto, Sąd uwzględnił okoliczność, że pozwany nie utrzymuje stałych kontaktów z synem, widując się z nim co pół roku, pobyty te są krótkie, ograniczając się jedynie do kupowania drobnych prezentów w postaci ubrań bądź zabawek. Tym samym, codzienny ciężar opieki nad dzieckiem spoczywa na jego matce.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał za uzasadnione, aby pozwany M. O. partycypował w kosztach utrzymania małoletniego syna G. O. kwotą po 650 złotych miesięcznie, płatnymi z góry od dnia 15-go każdego miesiąca z każdorazowymi odsetkami ustawowymi za opóźnienie w razie uchybienia płatności którejkolwiek z rat, płatne do rąk matki M. C.. Alimenty zostały zasądzone za okres od daty wniesienia pozwu, tj. 06 maja 2019 roku. Zdaniem Sądu orzeczona kwota w tej wysokości odpowiada możliwościom zarobkowym pozwanego oraz usprawiedliwionym potrzebom małoletniego, jak również sprawi, że pozwany podejmie większe starania w tym, żeby zdobyć stałą i dobrze płatną pracę, dzięki której będzie się w sposób należyty wywiązywać z orzeczonego obowiązku alimentacyjnego wobec syna (punkt I wyroku).

W pozostałej części powództwo zostało oddalone jako nadmiernie wygórowane, albowiem oparte na błędnym założeniu poczynionym przez matkę powoda dotyczącym kosztów jego utrzymania. Odnośnie okresu przed wniesieniem powództwa matka powoda nie podnosiła aby powstały niezaspokojone koszty utrzymania małoletniego dziecka, wręcz przeciwnie zaspakajała je własnymi staraniami (pkt II wyroku).

Biorąc pod uwagę aktualną sytuację majątkową i finansową pozwanego, związaną z tym, że obecnie osiąga on niskie dochody, nie ma stałej pracy, jak również żadnego majątku, Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążał go nieuiszczonymi kosztami sądowymi, obciążając nimi Skarb Państwa (pkt. III wyroku).

Rygor natychmiastowej wykonalności Sąd nadał orzeczeniu w części uwzględniającej powództwo na podstawie przepisu art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. (pkt IV wyroku).

Sędzia Iwona Mech