Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 9 sierpnia 2019 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący-Sędzia Leszek Dąbek

Sędziowie Gabriela Sobczyk

Artur Żymełka

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 sierpnia 2019 roku

sprawy z wniosku wierzyciela A. K.

przeciwko dłużnikowi W. K.

o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika

na skutek zażalenia wierzyciela

na postanowienie Sądu Rejonowego w (...)

z dnia 7 marca 2018 roku, sygn. akt II Co 767/17

p o s t a n a w i a:

1.  oddalić zażalenie;

2.  zasądzić od wierzyciela A. K. na rzecz małżonka dłużnika W. K. kwotę 120 zł (sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu zażaleniowym.

Sędzia Artur Żymełka Sędzia Leszek Dąbek Sędzia Gabriela Sobczyk

S ygn. akt III Cz 1212/18

UZASADNIENIE

Wierzyciel A. K. wniósł o nadanie klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika – W. K. tytułowi egzekucyjnemu - postanowieniu Sądu Rejonowego w (...) z dnia 26 października 2011r. wydanego w sprawie o podział majątku spółki cywilnej (sygn. akt I Ns 536/09), z ograniczeniem jego odpowiedzialności do majątku objętego wspólnością majątkową małżeńską.

Sąd Rejonowy w Gliwicach w postanowieniu z dnia 7 03 2018r. oddalił wniosek wierzyciela A. K., uznając, że wierzyciel wbrew dyrektywie zawartej w art. 787 k.p.c. nie wykazał dokumentem urzędowym lub prywatnym, że stwierdzona tytułem wykonawczym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka dłużnika.

Orzeczenie zaskarżył wierzyciel A. K. , który wnosił o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uwzględnienie wniosku oraz za-sądzenie na jego rzecz od małżonka dłużnika zwrotu kosztów postępowania,

w tym kosztów zastępstwa prawnego za obie instancje.

Zarzucał, że przy ferowaniu postanowienia naruszono regulacje przepisów procesowych tj.: art. 787 k.p.c. w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 19 grudnia 1975 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. nr 45, poz. 234) oraz art. 328 § 2 k.p.c. Ponadto, zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. art. 860 k.c. w zw. z art. 863 k.c. i art. 868 k.c. oraz art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw, w sposób wskazany w zażaleniu.

W uzasadnieniu zażalenia między innymi podnosił, że doszło do naruszenia przepisów proceduralnych poprzez ich niezastosowanie, błąd w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że zobowiązania dłużniczki nie powstały

w sposób ciągły, nie uwzględnienie całości materiału dowodowego oraz wadliwe sporządzenie uzasadnienia polegające na jego wewnętrznej sprzeczności. Zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego podniósł ich błędną wykładnię oraz niezastosowanie przepisów dotychczasowych dla oceny skutków czynności zobowiązujących lub rozporządzających

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Sąd pierwszej instancji trafnie zakwalifikował wniosek a następnie ostatecznie prawidłowo rozpoznał sprawę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną orzeczenia, mają podstawę w informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia źródłach dowodowych, których ocena jakkolwiek lakoniczna jest logiczna i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego w swym zasadniczym zarysie jest prawidłowa i Sąd odwoławczy

ją podziela oraz przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb. U.z 1935r. poz. 496).

Skarżący wnosząc o nadanie klauzuli wykonalności wskazanemu powyżej tytułowi egzekucyjnemu przeciwko małżonkowi dłużnika, twierdził,

że rozliczone w tym tytule nakłady z jego majątku osobistego na majątek wspólników spółki cywilnej zostały poczynione w okresie od 2000r.

do zakończenia działalności spółki (2007r.), co wymagało ich wykazania.

Z tego obowiązku wywiązał się on jednak tylko w części.

Sąd pierwszej instancji słusznie bowiem ocenił, że ze zgromadzonego w sprawie materiału wynika, że przywoływane przez skarżącego kompensaty (rozliczenia bezgotówkowe z(...) W.) miały miejsce po raz pierwszy dopiero po 31 01 2005r., gdyż nie dołączono do akt sprawy przywoływanych

w uzasadnieniu wniosku - wystawionych za wcześniejszy okres - faktur dotyczących zobowiązań M. (...)skarżącego, a z opinii biegłego sądowego sporządzonej na potrzeby postępowania sądowego przeprowadzonego w sprawie Sądu Rejonowego w (...) o sygn. akt I Ns 536/09 wynika jedynie, że „z pewnością” kompensaty były stosowane dopiero

od 2005r. do 2007r..

Oceny tej nie podważają przywołane w zażaleniu: załączone do wnio-sku „zestawienie tabelaryczne”, pismo wierzyciela z dnia 16 07 2003r.

oraz zeznania skarżącego.

„Zestawienie tabelaryczne” stanowi bowiem część jego wniosku

i zawarte w nich informacje należy traktować jako twierdzenia, które wymagały wykazania w toku postępowania, w szczególności poprzez zaoferowania Sądowi dowodów z wymienionych w tym zestawieniu faktur, czego nie uczyniono

(w aktach sprawy znajdują się tylko faktury wystawione(...) A. (...) w okresie od stycznia 2005r. k. 194 – 224 akt).

Pismo „wierzyciela z dnia 16 lipca 2003r.” mające stanowić odpowiedź „na pismo(...) W. z dnia 10 07 2003r.” nie zostało dołączone do akt sprawy, nie było ono przedmiotem wniosku dowodowego, wobec czego

nie stanowi ono elementu materiału sprawy.

Natomiast zeznaniach skarżącego są zeznaniami osobę bezpośrednio zainteresowanej w wyniku sprawy.

Nie zostały one poparte innym materiałem dowodowym, przez co same sobie nie są dostatecznie wiarygodne dla poczynienia w tym zakresie pozytywnych ustaleń.

Z tej przyczyny – jak słusznie ocenił Sąd Rejonowy – przy ocenie skutków prawnych poczynionych ustaleń faktycznych w sprawie ma zastosowanie regulacja art. 41 § 1 k.r.o w w brzmieniu nadanym jej w ustawie z dnia 17 06 2014r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2004r. nr 162, poz. 1691), zgodnie z którą sąd nadaje klauzulę wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika tylko wtedy gdy wierzyciel wykaże dokumentem urzędowym lub prywatnym, że stwierdzona tytułem wykonawczym wierzytelność powstała z czynności prawnej dokonanej za zgodą małżonka dłużnika.

Zgoda małżonka dłużnika na zaciągnięcie zobowiązania przez współ-małżonka musi się odnosić do konkretnej (zindywidualizowanej) wierzytelność

i musi być wyrażona przed lub równocześnie z zaciągnięciem zobowiązania,

a jej wyrażenie przez małżonka dłużnika musi zostać wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym (art. 787 k.p.c.).

Zgodnie z poglądem prawnym wyrażonym przez Sąd Najwyższy

w uchwale z dnia 18 marca 2011 r. w sprawie o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności przeciwko małżonkowi dłużnika nie jest dopuszczalne stosowanie domniemania faktycznego przy ustalaniu, że stwierdzona tytułem egzekucyjnym wierzytelność powstała za zgodą małżonka dłużnika ( III CZP 117/10, OSNC 2011, nr 11, poz. 120).

Dlatego wskazany owyżej dokument musi zwierać w sobie jednoznaczne oświadczenie woli małżonka dłużnika o wyrażeniu zgody na doko-nanie określonej czynności prawnej (podobnie Sąd Apelacyjny w Katowicach w postanowieniu z dnia 22 02 2017r. w sprawie o sygn. Akt V ACz 162/17 Biul.SAKa 2017/1/22).

Tego rodzaju dokumenty nie zostały zaoferowane Sądowi, co w połą-czeniu z powyższym czyni wniosek skarżącego nieuzasadnionym i znalazło prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym orzeczeniu.

Czyni to zażalenie wierzyciela bezzasadnym w rozumieniu art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c., co z mocy zawartej w nim regulacji prowadziło do jego oddalenia.

Reasumując zaskarżone postanowienie jest prawidłowe i dlatego zażalenie wierzyciela jako bezzasadne oddalono w oparciu o regulację z art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania zażaleniowego orzeczono stosując regulację art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 zd. 1 k.p.c. i art. 13 § 2 k.p.c, biorąc pod uwagę, że wierzyciel uległ w postępowaniu zażaleniowym

i powinien zwrócić małżonkowi dłużnika poniesione przez niego koszty zastępstwa prawnego.

Sędzia Artur Żymełka Sędzia Leszek Dąbek Sędzia Gabriela Sobczyk