Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 08 sierpnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Wieluniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Ewelina Puchalska

Protokolant: sekr. E. M.

po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2019 roku w Wieluniu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz powódki J. F. kwoty:

a)  12 100 zł (dwanaście tysięcy sto złotych) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty,

b)  4 801,80 zł (cztery tysiące osiemdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt groszy)
tytułem zwrotu kosztów procesu,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje zwrócić powódce J. F. z funduszy Sądu Rejonowego w Wieluniu kwotę 320 zł (trzysta dwadzieścia złotych) tytułem nadpłaconej opłaty sądowej i 115,20 zł (sto piętnaście złotych dwadzieścia groszy) tytułem niewykorzystanej części zaliczki,

4.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Towarzystwu (...) S.A. w W. z funduszy Sądu Rejonowego w Wieluniu kwotę 1 000 zł (jeden tysiąc złotych) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

Sygn. akt I C 153/19

UZASADNIENIE

Powódka J. F. wystąpiła przeciwko (...) Towarzystwu (...) S.A. w W. o zapłatę kwoty 12 400 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2017 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) S.A. w W. wniósł
o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 listopada 2017 r. należący do powódki pojazd marki S. (...) o nr rej. (...) uległ uszkodzeniu w wyniku zdarzenia drogowego.
W chwili zdarzenia powódka miała zawartą z pozwanym (...) Towarzystwem (...) S.A. w W. umowę ubezpieczenia auto casco o nr (...). Integralną częścią tej umowy są ogólne warunków ubezpieczenia auto casco. (bezsporne, polisa k. 7, owu k. 12-17)

W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego pozwany ocenił, iż szkoda zostanie rozliczona jako całkowita. W tej sytuacji pozwany od wartości rynkowej pojazdu przed szkodą ustalonej na kwotę 38 200 zł odjął wartość pojazdu
w stanie uszkodzonym, ustaloną na kwotę 22 300 zł, co dało kwotę 15 900 zł, którą pozwany wypłacił powódce. (bezsporne)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany nie przedstawiał powódce ofert sprzedaży wraku, ani nie udzielał żadnej pomocy w tym zakresie. Stwierdzono jedynie, że jeżeli powódka sprzeda wrak i przedstawi dowód sprzedaży, to można będzie rozmawiać o ewentualnej dopłacie. Powódka wystawiła ofertę sprzedaży wraku za 22 000 zł. Przez kilka miesięcy nie było chętny do jego nabycia. Ostatecznie właściciel warsztatu, w jakim znajdował się pojazd zaoferował kupno za 9 900 zł
i powódka przystała na tę propozycję. (dowód: zeznania świadka A. F. min. 00:07:50-00:20:36, protokół skrócony k. 45-46, płyta k. 47)

Wartość uszkodzonego pojazdu określona metodą stopnia uszkodzenia wynosi ≈ 10 200 zł, wartość uszkodzonego pojazdu określona metodą urealnionego kosztu naprawy wynosi ≈ 8 600 zł, wartość uszkodzonego pojazdu określona metodą zredukowanego kosztu naprawy wynosi ≈ 23 500 zł. (dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej T. K. k. 64-83 wraz z pisemną uzupełniającą opinią tegoż biegłego k. 100-101)

Ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd dokonał na podstawie przedstawionych przez strony dokumentów, którym dał wiarę. Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka A. F. dotyczącym przebiegu postępowania likwidacyjnego
i działaniom zmierzającym do sprzedaży wraku pojazdu.

Za wiarygodne uznał Sąd obie opinie pisemne biegłego T. K., jako logiczne, spójne i wynikające z fachowej wiedzy jaką biegły dysponuje.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Odpowiedzialność pozwanego wobec powódki wynika z umowy ubezpieczenia auto casco zawartej z pozwanym.

Zgodnie z art. 805 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W przypadku ubezpieczenia majątkowego świadczenie ubezpieczyciela polega na zapłacie odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (§ 2).

Zasady ustalenia odszkodowania przy szkodzie całkowitej określają ogólne warunki ubezpieczenia auto casco, stanowiące integralną część umowy. Wysokość odszkodowania ustala się w kwocie odpowiadającej wartości pojazdu w dniu szkody pomniejszonej o wartość pozostałości. Wartość pozostałości określana jest w oparciu
o katalog (...)Ekspert na dzień ustalania wysokości odszkodowania oraz
z uwzględnieniem zalecań aktualnej Instrukcji Określania Wartości (...), czyli instrukcji służącej do określania wartości pojazdów, zatwierdzonej do stosowania
w Stowarzyszeniu (...) i Ruchu Drogowego (rozdz. XXIII w zw. z rozdz. III. pkt. 12).

Zgodnie z pkt. 3.1 instrukcji (...) wartość rynkową pojazdu uszkodzonego można określić metodą stopnia uszkodzenia pojazdu, metodą kosztu naprawy i metodą odzysku części. Dla zoptymalizowania wyniku wyceny zaleca się wykonanie wyceny co najmniej dwiema metodami, w ocenie wartości uzyskanych różnymi metodami należy preferować wartości wyższe.

Podstawową metodą szacowania wartości pojazdu jest metoda stopnia uszkodzeń pojazdu, która powinna być stosowana w każdym wypadku wyceny.

Metoda kosztu naprawy pozwala oszacować wartość rynkową uszkodzonego pojazdu w oparciu o założenie, że wartość ta powiększona o koszt naprawy pojazdu odpowiada wartości pojazdu po naprawie.

Metoda odzysku części jest zasadna w sytuacji zniszczenia pojazdu eliminującego możliwość jego odbudowy i nie znajduje zastosowania w przypadku pozostałości pojazdu w stanie zbywalnym w całości, zatem w niniejszej sprawie,
z uwagi na zbycie pozostałości w całości, nie ma zastosowania.

Zastosowane przez biegłego w niniejszej sprawie dwie metody ustalenia wartości pozostałości, a więc metoda urealnionego kosztu naprawy zgodnie ze szczegółowym zakresem ubezpieczenia i metoda stopnia uszkodzenia pojazdu, są uzasadnione w świetle treści owu i samej umowy, a zgodnie z art. 65 § 2.k.c.
w umowach należy raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu.

Przyjęcie natomiast, jak oczekuje pozwany, wyceny pozostałości pojazdu według metody zredukowanego kosztu naprawy na kwotę 23 506 zł, oznaczałoby ściśle określoną obniżkę kosztu części z cen części oryginalnych do cen części pomniejszonych o amortyzację pojazdu oraz o połowę niższą obniżkę stawek robocizny warsztatowej w stosunku do zadanej, gdy tymczasem w zawartej przez strony umowie przyjęto opcję ubezpieczenia Warsztat z częściami oryginalnymi
i zniesiono amortyzację części. Takie rozliczenie szkody pozostawałoby
w sprzeczności z treścią polisy i celem jakim kierował się ubezpieczający, a więc korzystniejszym dla niego wariantem ubezpieczenia.

Twierdzenia pozwanego, iż tego rodzaju warunki umowy mogą być uwzględniane jedynie w przypadku rozliczania szkody częściowej nie oznacza, że nie mogą być one brane pod uwagę przy rozliczeniu szkody całkowitej, skoro mieszczą się one w zaleceniach aktualnej Instrukcji Określania Wartości (...) i są jedną
z metod ustalenia wartości rynkowej pojazdu. Są bowiem rodzajem metody kosztu naprawy – metodą urealnionego kosztu naprawy, uwzględniającą koszty naprawy indywidualnie dostosowując poszczególne jego składniki do lokalnych realiów naprawy uszkodzonego pojazdu.

Według obliczeń biegłego wartość pozostałości metodą stopnia uszkodzenia pojazdu wynosi 10 200 zł, zatem należne powódce odszkodowanie wyliczyć należy jako różnicę między 38 200 zł a 10 200 zł, co daje 28 000 zł. Odliczając od tego wypłaconą powódce w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 15 900 zł, do zapłaty pozostaje kwota 12 100 zł. O powyższym orzeczono w pkt. 1 a) wyroku na podstawie art. 805 § 1 i 2 k.c.

Żądanie zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 21 grudnia 2017 r. jest uzasadnione na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c., skoro zgłoszenie szkody nastąpiło w dniu 20 listopada 2017 r.

W pozostałej części powództwo zostało oddalone jako wygórowane,
z przyczyn wskazanych wyżej.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c., zgodnie
z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. Na należne powodowi koszty procesu składają się: opłata należna od wniosku w kwocie 300 zł, koszty opinii biegłego pokryte z zaliczki powódki w kwocie 884,80 zł oraz koszty zastępstwa procesowanego wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 3 617 zł.