Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17.10.2019 r.

Sąd Rejonowy w Wołowie III Wydział Rodzinny i Nieletnich

w następującym składzie:

Przewodniczący: Sędzia Piotr Remian

Protokolant: Łucja Koźmik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3.10.2019 r. w W.

z powództwa małoletniego L. M. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową N. M. (1)

przeciwko P. P.

o alimenty

oraz z powództwa N. M. (1)

przeciwko P. P.

o roszczenia regresowe i zwrot kosztów związanych z ciążą i porodem

I.  zasądza od pozwanego P. P. ur. (...) w P. (PESEL (...)) na rzecz małoletniego syna L. M. ur. (...) w T. (PESEL (...)) alimenty płatne do rąk matki małoletniego N. M. (1) (PESEL (...)) do dnia 10-tego każdego miesiąca z góry wraz z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat:

a)  za okres od dnia 29 lutego 2016 r. do 31 grudnia 2017 r. w kwocie po 600 (sześćset) zł miesięcznie;

b)  za okres od dnia 01 stycznia 2018 r. w kwocie po 800 (osiemset) zł miesięcznie;

II.  w pozostałym zakresie powództwo o alimenty oraz roszczenie regresowe oddala;

III.  umarza postępowanie o zwrot kosztów związanych z ciążą i porodem, wobec cofnięcia powództwa w tym zakresie;

IV.  koszty procesu między stronami wzajemnie znosi;

V.  nakazać pozwanemu, aby uiścił na rzecz Skarbu Państwa kwotę 480 zł tytułem zwrotu części opłaty sądowej, od której ponoszenia małoletni powód był zwolniony z mocy ustawy;

VI.  wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 29.02.2016 r. przedstawicielka ustawowa – powódka N. M. (1) w imieniu małoletniego powoda L. M. oraz własnym, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, domagała się zasądzenia od pozwanego P. P. alimentów w kwocie po 1.200 zł miesięcznie, poczynając od daty wytoczenia powództwa. Zażądała od pozwanego na swoją rzecz kwoty 8.700 zł tytułem regresu poniesionych kosztów utrzymania małoletniego powoda za okres od 24.06.2015 r. do dnia wniesienia pozwu oraz kwoty 2.458 zł tytułem kosztów poniesionych w związku z urodzeniem dziecka. Wniosła o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania w całości, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu pozwu wskazała, iż pozwany jest ojcem małoletniego powoda. Podała, iż koszt utrzymania dziecka wynosi kwotę 1.030 zł w skali miesiąca, nie licząc kosztów zamieszkania. Twierdziła, że pozwany jest zatrudniony w firmie informatycznej w Irlandii za wynagrodzeniem w granicach 500 - 600 Euro tygodniowo. Dodała, iż pozwany nie uczestniczy w kosztach utrzymania syna, zaś dochodzona kwota alimentów stanowi 10 - 12 % jego zarobków. Podniosła, że na niej spoczywa ciężar utrzymania i wychowania dziecka, zaś obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. Twierdziła, iż od momentu urodzenia dziecka ponosiła samodzielnie koszty utrzymania dziecka w kwocie średnio 1.200 zł miesięcznie, zatem pozwany winien zwrócić kwotę 8.700 zł za okres 9 miesięcy (po potrąceniu kwoty 900 zł którą wpłacił w tym okresie). Dodatkowo wskazała, iż tytułem tzw. wyprawki dla dziecka wydatkowała kwotę 4.824,24 zł, zaś pozwany dokonał zakupów na ten cel za kwotę 2.080,96 zł.

Wniosła o zabezpieczenie roszczenia alimentacyjnego, poprzez nakazanie pozwanemu, by na czas trwania postępowania przekazywał powodowi kwotę po 1.200 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 - go każdego miesiąca. Uzasadniła to żądanie tym, iż pozwany przyczynia się w niewielkim zakresie w zaspokajaniu potrzeb syna.

W odpowiedzi na pozew z dnia 09.05.2016 r. (data wpływu 13.05.2016 r.) pozwany P. P., działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniósł o oddalenie powództwa o alimenty ponad kwotę 600 zł miesięcznie oraz o oddalenie w całości powództwa regresowego i o zasądzenie wyprawki. W uzasadnieniu podał, że partycypuje w kosztach utrzymania syna i odwiedza go raz w miesiącu, co każdorazowo generuje koszt 1.500 zł. Wskazał, iż koszt utrzymania małoletniego powoda wskazany przez jego matkę jest zawyżony, zaś w jego ocenie wynosi on 800 zł w skali miesiąca. Dodał, iż z tygodniowego wynagrodzenia za pracę 485 Euro, wydatkuje w skali miesiąca kwoty: 527 Euro - koszty zamieszkiwania, 561 Euro - wyżywienie, środki czystości, wyposażenie domu, 30 Euro - telefon komórkowy, 15 Euro - środki higieniczne, 20 Euro - odzież robocza oraz noże do pracy, 305 Euro - dojazdu do pracy, 60 Euro - odzież i obuwie, 33 Euro - rozrywka, 120 Euro - urlop, 25 Euro - leczenie oraz ubezpieczenie samochodu – 908,03 Euro w skali roku. Wskazał, iż przedstawicielka ustawowa nie wykazała, by od dnia urodzenia dziecka do dnia wniesienia pozwu pozostały jakiekolwiek niezaspokojone potrzeby małoletniego. Podniósł, iż strona powodowa nie wykazała roszczenia w kwocie 8.700 zł. Podał, iż doszedł z powódką do porozumienia w sprawie kosztów wyprawki i w dniu 04.05.2016 r. wpłacił na jej rzecz kwotę 2.458 zł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 15.03.2016 r. udzielono zabezpieczenia roszczenia w ten sposób, że zobowiązano pozwanego P. P. do uiszczania na rzecz powoda L. M. kwot po 600 zł miesięcznie, poczynając od dnia 29.02.2016 r., płatne z góry do 10-go dnia każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, do rąk matki małoletniego powoda N. M. (1), zaś dalej idący wniosek oddalono.

Pismem procesowym z dnia 03.06.2016 r. (data wpływu 07.06.2016 r.) przedstawicielka ustawowa N. M. (1) w imieniu małoletniego powoda L. M. rozszerzyła żądanie powództwa i wniosła o zasądzenia od pozwanego P. P. alimentów w kwocie po 1.600 zł miesięcznie. Podała, iż podpisała w dniu 01.03.2016 r. umowę z opiekunką do dziecka. Wskazała, iż wynagrodzenie opiekunki za miesiąc kwiecień 2016 r. wyniosło kwotę 1.212 zł. Dodała, że podjęła z początkiem marca 2016 r. pracę za wynagrodzeniem średnio 1.879,33 zł netto ( tj. 2.633,33 zł brutto) miesięcznie. Pismem tym cofnęła żądanie w zakresie zasądzenia wyprawki, wobec spełnienia świadczenia przez pozwanego.

Wniosła również o udzielenie dodatkowego zabezpieczenie roszczenia alimentacyjnego, poprzez nakazanie pozwanemu, by na czas trwania postępowania przekazywał powodowi kwotę po 1.000 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10- go każdego miesiąca. Uzasadniła to żądanie tym, iż od daty wydania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia nastąpił wzrost miesięcznych kosztów utrzymania dziecka.

Pełnomocnik pozwanego na rozprawie w dniu 10.06.2016 r. wniósł o oddalenie w całości wniosku o udzielenie dodatkowego zabezpieczenia.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Wołowie z dnia 21.12.2017 r. udzielono dodatkowego zabezpieczenia roszczenia w ten sposób, że zobowiązano pozwanego P. P. do uiszczania na rzecz powoda L. M. kwot po 800 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniego powoda N. M. (1) z góry do 10-go dnia każdego miesiąca, wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, przez czas trwania procesu, poczynając od dnia 01 stycznia 2018 r., zmieniając postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej we Wrocławiu z dnia 15.03.2016 r. w sprawie sygn. akt III RC 143/16, zaś dalej idący wniosek oddalono.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód L. M. - urodzony (...) w T., pochodzi z konkubinatu N. M. (1) i P. P., który rozpadł się w lutym 2015 r. Przed narodzinami dziecka matka zakupiła wyprawkę, wydatkując na ten cel kwotę 4.824,24 zł, zaś pozwany dokonał zakupów na ten cel za kwotę 2.080,96 zł. Po porodzie przedstawicielka ustawowa wraz z synem zamieszkali w mieszkaniu rodziców macierzystych w W., którzy pomagali jej w opiece nad dzieckiem oraz utrzymywali ich. Następnie matka wraz z synem zamieszkali we W. u brata matki powoda, gdyż N. M. (1) zdecydowała się zakończyć studia. Przez okres zamieszkiwania we W., tj. do dnia 29.02.2016 r. pozostawała wraz z synem na utrzymaniu swoich rodziców, którzy przekazywali środki finansowe na zakup niezbędnych artykułów dla dziecka oraz brata, który utrzymywał przedstawicielkę ustawową oraz ponosił koszty zamieszkiwania. Matka otrzymywała w tym czasie zasiłek macierzyński z ZUS w kwocie 1.023 zł miesięcznie. W skali miesiąca matka dziecka zadeklarowała, iż na poczet zaspokojenia potrzeb syna wydatkowała w tym okresie kwotę w łącznej wysokości 1.030 zł, w tym na: wyżywienie - 150 zł, artykuły higieniczne - 200 zł, ubranka - 300 zł, lekarstwa, szczepienia i witaminy - 180 zł, zabawki - 100 zł, akcesoria dziecięce - 100 zł. W okresie od 01.03.2016 r. do 31.08.2018 r. była zatrudniona opiekunka do dziecka. Na wynagrodzenie opiekunki - w zależności od wypracowanych godzin - matka przeznaczała kwotę w granicach od 1.100 do 1.500 zł w skali miesiąca. Wraz ze wzrostem dziecka przedstawicielka ustawowa zwiększyła miesięczne wydatki na syna do kwot: wyżywienie - 300 zł, zamieszkanie - 200 zł, obuwie - 100 zł, ubranka - 150 zł, artykuły higieniczne - 50 zł, lekarstwa - 50 zł, rozrywka - 150 zł. Od dnia 01.09.2018 r. małoletni zaczął uczęszczać do przedszkola, co łączy się z wydatkiem kwoty w granicach 170 - 200 zł miesięcznie. Dziecko uczęszcza na piłkę nożną, co kosztuje 50 zł miesięcznie. Chodzi też na taniec, co kosztuje 110 zł miesięcznie. W okresie letnim małoletni był z babcią nad morzem przez okres 2 tygodni, co pociągnęło za sobą wydatek 1.600 zł. Był również z mamą na M., we L. i na W..

N. M. (1) ma 31 lat, zaś z zawodu jest opiekunem klienta. Z dniem 01.03.2016 r. podjęła pracę w (...) w S. za wynagrodzeniem średnio 1.879,33 zł netto ( 2.633,33 zł brutto) miesięcznie. W roku 2017 jej średnie wynagrodzenie wyniosło 3.340 zł netto miesięcznie, zaś w latach 2018 - 2019 wyniosło 4.148,80 zł netto miesięcznie W roku podatkowym 2015 osiągnęła dochód w kwocie 13.736,80 zł, w 2016 r. kwotę 47.841,36 zł, w 2017 r. kwotę 52.034,54 zł, zaś w 2018 r. kwotę 65.985,03 zł. Jest w trakcie pisania pracy magisterskiej na kierunku psychologia. Na swoje miesięczne utrzymanie wydatkuje kwoty: zamieszkanie - 250 zł, ubranie - 300 zł, obuwie 250 zł/sezonowo. Eksploatuje samochód rodziców i na zakup paliwa wydatkuje 150 zł miesięcznie.

(dowód: przesłuchanie przedstawicielki ustawowej powoda - powódki N. M. - protokół k. 679 - 00:28:58 - 01:17:32; zeznania świadka P. M. - protokół k.563 - 00:37:49 - 00:50:18; zaświadczenie - k.268; odpis zupełny aktu urodzenia powoda - k. 12-13; korespondencja mailowa - k.14-18,61-74; potwierdzenie dokonania przelewu - k.19-26,271-272,342-350,363-371,375,377,379,382-394; zestawienia tabelaryczne - k.27,28,31,33,36,39,43,46,351-362; faktura VAT - k.42,53,58-60; potwierdzenie wpłaty - k.54; umowa uaktywniająca - k.269-270; wywiad kuratora sądowego - k.303 - 304; zaświadczenie - k.396,556,557,662-664)

Pozwany P. P. ma 37 lat, zaś z zawodu jest technikiem technologii żywienia. Zamieszkuje od wielu lat w Irlandii pod miejscowością C.. Od kwietnia 2015 r. żyje w konkubinacie z M. C. (1). Konkubenci zamieszkali razem w październiku 2015 r. Z tego związku pochodzi H. P. - ur.(...) Na utrzymanie dziecka przeznaczana jest kwota około 250 Euro w skali miesiąca. Od stycznia 2019 r. konkubina wróciła do pracy i została zatrudniona opiekunka do dziecka – koszt 800 Euro miesięcznie. Pozwany zatrudniony był w firmie cateringowej i osiągał dochód w granicach 400 - 480 Euro netto tygodniowo. Od 27 sierpnia 2018 r. jest zatrudniony w spółce (...)’s Bar” za wynagrodzeniem 616,48 Euro tygodniowo, za co najmniej 45 przepracowanych godzin. W skali roku kwota brutto wynosi 32.000 Euro. W roku podatkowym 2015 osiągnął dochód w kwocie 27.824,45 Euro brutto, w 2016 r. w kwocie 28.618,35 Euro, w 2018 r. w kwocie 13.076,91 Euro. Wydatkuje w skali miesiąca kwoty: koszty zamieszkania - 527 Euro (czynsz - 850 Euro, gaz - 83 Euro, prąd - 46 Euro, wywóz śmieci - 25 Euro, Internet - 39 Euro, TV - 12 Euro), wyżywienie - 280 Euro, telefon komórkowy - 30 Euro, środki higieniczne - 15 Euro, odzież robocza oraz noże do pracy - 20 Euro, koszty dojazdu do pracy - 305 Euro, odzież i obuwie - 60 Euro, rozrywka - 33 Euro, koszt urlopu - 120 Euro, koszty leczenia - 25 Euro. W skali roku wydatkuje na ubezpieczenia samochodu - 908,03 Euro, podatek drogowy - 290 Euro, koszty eksploatacyjne – naprawy samochodu - 400 Euro. W lipcu 2017 r. przeszedł operację przepukliny pępkowej za którą zapłacił kwotę 3.400 zł. W dniu 15,07.2019 r. wydatkował kwotę 884 zł na rezonans magnetyczny kręgosłupa. Syna odwiedza raz w miesiącu i na ten cel przeznacza każdorazowo kwotę 305 Euro jako koszt dojazdu (lotu, auta, paliwa, autobusu), noclegu w miejscu zamieszkania małoletniego - 35 Euro oraz zakupy drobnych rzeczy dla dziecka - 35 Euro. Płaci tytułem alimentów na syna od marca 2016 r. kwotę po 600 zł miesięcznie, zaś od stycznia 2018 r. kwotę po 800 zł miesięcznie.

(dowód: przesłuchanie pozwanego - protokół k.679 - 01:17:33 - 02:09:54; zeznania świadka M. C. - protokół k. 560 - 00:07:49 - 00:37:48; korespondencja mailowa - k.131-138,140-141,143-146,150-152,279-286; potwierdzenie dokonania przelewu - k.125-130,139,142,458-470; zestawienia tabelaryczne - k.213-214,509-514, faktura VAT - k.149,174-177,181-183,218,422-437,451-457,489,491-493,495-505,669; potwierdzenie wpłaty - k.184; rachunek - k.147,153,173,192-212,223-232,237-254,471-488; umowa najmu - k.185-186,233-236,442-450; rozliczenie wynagrodzenia - k.187-191,276-278,531-536; rozliczenie dochodu - k. 276 - 278,398,665-666; bilet - k.438-440; kserokopia paszportu - k.515; pismo - k.667-668; opis badania - k. 671,672)

W oparciu o ustalony stan faktyczny Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić tak jak w orzeczeniu, a w pozostałym zakresie oddalić, zaś postępowanie o wyprawkę podlegało umorzeniu.

Małoletni powód L. M. oparł swe roszczenie w zakresie żądania alimentów w przepisie art. 133 k.r.o., który stanowi, iż rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Zgodnie natomiast z treścią przepisu art. 135 k.r.o. zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być zaspokojone w takim zakresie w jakim pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Jego wykonanie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie dziecka.

Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumie się przede wszystkim jego potrzeby bieżące. Przez potrzeby w zakresie utrzymania rozumie się zwłaszcza potrzeby materialne uprawnionego, tj. potrzeby w zakresie wyżywienia, ubrania, mieszkania. Do potrzeb w zakresie utrzymania zalicza się jednak nie tylko potrzeby materialne, ale również potrzeby niematerialne człowieka. Sąd Najwyższy zauważył, iż potrzeby te są zróżnicowane i kształtują się w zależności od indywidualnych cech uprawnionego, tj. od wieku, stanu zdrowia, zawodu, pozycji społecznej itd. (uzasadnienie tezy III uchwały SN z dnia 16 grudnia 1987 r.).

Tym samym, rozpoznając niniejszą sprawę Sąd nie badał, czy, ale jedynie w jakiej wysokości pozwany winien partycypować w kosztach utrzymania syna. Co istotne sam pozwany nie kwestionował swojego obowiązku alimentacyjnego względem małoletniego powoda, nie zgadzał się jedynie z wysokością żądania pozwu w tym zakresie.

Odnosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, iż za zasadne uznać należy zasądzenie alimentów na rzecz małoletniego w kwocie 600 zł miesięcznie za okres od dnia 29 lutego 2016 r. do 31 grudnia 2017 r. oraz w kwocie po 800 zł miesięcznie za okres od dnia 01 stycznia 2018 r. W ocenie Sądu opartej na analizie zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz doświadczeniu życiowym koszty utrzymania małoletniego kształtowały się na poziomie wskazanym w trakcie przesłuchania przedstawicielki ustawowej. Małoletni jest w okresie wzrostu, aktualnie uczęszcza do przedszkola, zaś poprzednio był pod opieką opiekunki. Zdaniem Sądu możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego pozwalają na płacenie alimentów jak wyżej. Pozwany jest zatrudniony od 27 sierpnia 2018 r. w spółce (...)’s Bar” za wynagrodzeniem 616,48 Euro tygodniowo. Należy mieć na uwadze, iż koszty utrzymania w Irlandii są o wiele wyższe niż w Polsce. Dodatkowo pozwany ma na utrzymania drugie dziecko oraz ponosi znaczny wydatek na realizację kontaktu z małoletnim powodem.

W tym zakresie należy wskazać, iż górną granicą świadczeń alimentacyjnych są zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 k.r.o.), choćby nawet nie zostały w tych granicach pokryte wszystkie usprawiedliwione potrzeby uprawnionego do alimentacji. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wskazuje na to, iż matka małoletniego powoda pracuje w firmie (...) w S. za wynagrodzeniem średnio 4.148,80 zł netto miesięcznie, a zatem ma możliwość uczestniczenia również w pokrywaniu kosztów utrzymania syna.

Wobec powyższego orzeczono w pkt. I wyroku. Sąd zasądził alimenty poczynając od dnia 29.02.2016 r., tj. od dnia wniesienia pozwu.

Biorąc pod uwagę wszystkie omówione wyżej okoliczności sąd oddalił powództwo o alimenty w pozostałej części jako nieuzasadnione i nadmiernie wygórowane, o czym orzeczono w pkt. II wyroku.

Odnosząc się do roszczenia regresowego dotyczącego zwrotu kwoty 8.700 zł za okres od 24.06.2015 r. do dnia wniesienia pozwu należy wskazać, iż swoją podstawę znajduje ono w przepisach art. 140 § 1 – 2 k.r.o. Stanowi on, iż osoba, która dostarcza drugiemu środków utrzymania lub wychowania nie będąc do tego zobowiązana albo będąc zobowiązana z tego powodu, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych od osoby zobowiązanej w bliższej lub tej samej kolejności byłoby dla uprawnionego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, może żądać zwrotu od osoby, która powinna była te świadczenia spełnić. Zwrócić należy uwagę, iż powyższy przepis dotyczy takich sytuacji, w których potrzeby uprawnionego do alimentacji, które nie zostały zaspokojone należnymi świadczeniami osoby zobowiązanej w pierwszej lub potrzeby te zostają pokryte dzięki świadczeniom innych osób, aktualnie zobowiązanych do alimentacji w tej samej kolejności, które świadczą na rzecz uprawnionego ponad własny obowiązek z tego powodu, że inny zobowiązany w tej samej kolejności obowiązku swego nie wypełnia ( Wierciński J. Komentarz do art. 140 k.r.o., SiP LEX). A zatem okoliczność tego rodzaju, iż zamiast obojga rodziców koszty utrzymania dziecka w całości ponosi tylko jedno z nich jest typową sytuacją stanowiącą podstawę do wystąpienia z roszczeniem opisanym w przepisie art. 140 § 1 k.r.o. Zauważyć należy, iż roszczenia zwrotne z art. 140 k.r.o. nie mają charakteru roszczeń alimentacyjnych. Są cywilnoprawnymi roszczeniami majątkowymi. Mogą być przedmiotem dziedziczenia, zapisu, przelewu i można się ich zrzec. Do tych roszczeń nie mają zastosowania przepisy materialnoprawne odnoszące się do alimentów, a więc wierzytelność z tego tytułu można umorzyć przez potrącenie. Nie korzystają one w zasadzie z ochrony i ułatwień procesowych właściwych dla roszczeń alimentacyjnych. .

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Skutkiem nie przestrzegania przez strony zasad art. 3 k.p.c., art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c., jest to, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności, na tej stronie spoczywał. Poszukiwanie za stronę przez Sąd z urzędu okoliczności przemawiających za jej stanowiskiem, w istocie stanowi wyręczenie jej w obowiązkach procesowych, przez co Sąd naraża się na uzasadniony zarzut nierównego traktowania stron procesu (vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12.03.2010 r., sygn, akt II UK 286/09, lex 602705).

Z wyżej wymienionej zasady wynika, iż w rozpatrywanej sprawie powódka N. M. (1), działająca przez profesjonalnego pełnomocnika winien udowodnić, iż kwota 8.700 zł została przez nią wydatkowana. Z przeprowadzonych dowodów wynika jednak, iż do podjęcia przez nią pracy w dniu 01.03.2016 r. pozostawała wraz z synem na utrzymaniu rodziców oraz korzystała ze wsparcia brata.

Biorąc pod uwagę wszystkie omówione wyżej okoliczności sąd oddalił powództwo regresowe jako nieuzasadnione, o czym orzeczono w pkt. II wyroku.

Podstawę prawną orzeczenia zawartego w pkt. III wyroku stanowi przepis art. 355 § 1 k.p.c. , który stanowi, iż Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, gdy powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Skoro zatem powódka cofnęła powództwo o zwrot kosztów związanych z ciążą i porodem, wobec spełnienia świadczenia przez pozwanego należało w tym zakresie postępowanie umorzyć.

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o wymienione dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności pomimo tego, iż część z nich zostały przedstawione w formie kserokopii. Sąd nie miał jednak wątpliwości co do wartości dowodowej tych materiałów jak również strony nie kwestionowały prawdziwości informacji zawartych w tych dokumentach. Ustalenia faktyczne Sąd oparł również na zeznaniach złożonych przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda - powódkę N. M. (1) oraz pozwanego P. P.. W przeważającej mierze ich zeznania uznać należy za wiarygodne, spójne z pozostałym zebranym w sprawie materiałem dowodowym oraz logiczne.

Orzeczenie o kosztach procesu, zawarte w pkt. IV wyroku, zostało oparte na treści art. 100 k.c., stanowiącym, iż w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone.

Jednocześnie kosztami postępowania obciążono pozwanego w zakresie w jakim przegrał on sprawę i nakazano pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 480 zł tytułem nieuiszczonej opłaty sądowej.

Orzeczenie zawarte w pkt. VI wyroku znajduje swoje uzasadnienie w art. 333 k.p.c.