Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 maja 2019 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Robert Grygiel

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Karina Zbroińska

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2019 roku w C. na rozprawie

sprawy A. S.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w C.

o ustalenie kapitału początkowego

na skutek odwołania A. S.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w C.

z dnia 12 października 2018 roku Nr (...)

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału
w C. z dnia 12 października 2018 roku numer (...)
i ustala wysokość kapitału początkowego A. S. z uwzględnieniem wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wynoszącego 120,18%.

Transkrypcja uzasadnienia wygłoszonego
w dniu 15 maja 2019 roku w sprawie IV U 1441/18

(w wersji po korekcie sędziego referenta)

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 października 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C. ustalił podstawę wymiaru kapitału początkowego A. S. w kwocie 718.37 złotych. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, to jest od 1989 roku do 1998 roku. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalony w oparciu o dochody z tych lat wyniósł 58,84%. Jednocześnie organ rentowy w decyzji o przyznaniu emerytury wskazał, że do przeliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie minimalne za okresy od 20 września 1975 roku do 17 grudnia 1977 roku, od 23 grudnia 1977 roku do 31 grudnia 1977 roku, od 29 sierpnia 1978 roku do 30 czerwca 1988 roku, od 4 listopada 1996 roku do 30 czerwca 1997, od 15 września 1997 roku do 20 grudnia 1997 oku i od 1 czerwca 1998 roku do 31 grudnia 1998 roku. Informację w tym zakresie umieszczono, jak już to wskazano, w decyzji o przyznaniu emerytury z dnia 19 września 2018 roku i 15 października 2018 roku.

Odwołanie od decyzji w przedmiocie ustalenia wysokości kapitału początkowego złożył ubezpieczony kwestionując przyjęcie minimalnego wynagrodzenia za okresy zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C. oraz w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. Oddział w C., przy czym na rozprawie w dniu 15 maja 2019 roku odwołanie to zostało ograniczone do kwestionowania przyjęcia wynagrodzenia minimalnego za okres zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C. z uwagi na brak jakichkolwiek dokumentów, które mogłyby potwierdzić wysokość wynagrodzenia w okresie zatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. Oddział w C..

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał swoje stanowisko wnosząc o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. S. urodził się w dniu (...).
W okresie od 29 sierpnia 1978 roku do 30 czerwca 1988 roku zatrudniony był u poprzednika prawnego (...) Przedsiębiorstwa (...) w (...) C., a w okresie od 4 listopada 1996 roku do
30 czerwca 1997 roku, a więc w okresie niespełna 8 miesięcy w Przedsiębiorstwie (...) w K. Oddział
w C., przy czym drugi z tych okresów nie jest przedmiotem sporu w tym postępowaniu.

Zgodnie z kartotekami zarobkowymi odwołujący w okresie zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C.:

-w roku 1978 osiągnął wynagrodzenie w wysokości 21.003 złote,

-w okresie 1979 roku 110.998 złotych,

-w roku 1980 121.830 złotych,

-w roku 1981 127.801 złotych,

-w roku 1982 121.618 złotych,

-w roku 1983 177.909 złotych,

-w roku 1984 196.927 złotych,

-w roku 1985 242.534 złote,

-w roku 1986 za okres od stycznia do listopada 317.942 złote,

-w roku 1987 poczynając od 25 marca 1987 roku do końca grudnia 1987 roku 426.311 złotych,

-w roku 1988 560.947 złotych,

przy czym w roku 1986 w kartotekach zarobkowych przedłożonych przez odwołującego nie wpisano wynagrodzenia za miesiąc grudzień roku 1986 i przyjmując wynagrodzenie minimalne za grudzień w 1986 w kwocie 5.400 złotych suma wynagrodzeń za rok 1986 wyniosła 323.342 złote.

W roku 1987 wynagrodzenia zostały wykazane od 25 marca 1987 roku, co powoduje, że do kwoty wypłaconego wynagrodzenia w roku 1987 w wysokości 426.311 złotych należałoby uwzględnić wynagrodzenie przynajmniej na poziomie wynagrodzenia minimalnego za okres od 1 stycznia do 24 marca 1987 roku w kwocie 18.199,94 złotych, co powoduje, że łącznie wynagrodzenie za rok 1987 wyniosło 444.510,94 złotych.

Stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia w procentach za lata od 1978 do roku 1987 wynosi tym samym w kolejnych latach odpowiednio: 94,71%, 173,64%, 168,09%, 138,51%, 87,14%, 102,42%, 97,46%, 101,03%, 111,83%, 126,93%, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego liczony z najkorzystniejszego okresu przy tych założeniach, to jest z lat od 1978 roku do 1987 roku wyniósł 120,18%.

Powyższych ustaleń faktycznych Sąd dokonał w oparciu o oryginalne kartoteki zarobkowe złożone przez odwołującego do akt sprawy z okresu zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) w C. przekazanych odwołującemu przez Z. P., który przechowuje dokumentację płacową i akta osobowe z tego przedsiębiorstwa, przy czym wyliczeń rachunkowych Sąd dokonał w oparciu o hipotetyczne wyliczenia organu rentowego przedstawione w piśmie organu rentowego datowanego na dzień 5 kwietnia 2019 roku (karta 54 i 55 akt sprawy). Organ rentowy wyliczeń tych dokonał w oparciu o przedłożone mu kserokopie tych kartotek zarobkowych.

W ocenie Sądu Okręgowego wiarygodność tych kartotek zarobkowych nie może budzić żadnej wątpliwości.

Przy uwzględnieniu powyższych dochodów najkorzystniejszy wskaźnik podstawy wymiaru kapitału początkowego winien być liczony nie jak dotychczas czynił to organ rentowy w oparciu o dochody z lat 1989-1998, lecz w oparciu o dochody z 10 kolejnych lat kalendarzowych od roku 1978 do roku 1987 roku, a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ustalony z tych 10 lat wyniósł jak już wskazano 120,18% i tym samym był korzystniejszy w stosunku do wskaźnika ustalonego w zaskarżonej decyzji na poziomie 58,84%.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z artykułem 173 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2018 roku, pozycja 1270 ze zmianami), dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948, którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składkę opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

W myśl artykułu 174 ustęp 1 ustawy emerytalnej kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w artykule 53 z uwzględnieniem ustępu od 2 do 12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

-po pierwsze, okresy składkowe, o których mowa w artykule 6,

-po drugie okresy nieskładkowe, o których mowa w artykule 7 punkt 5,

-po trzecie okresy nieskładkowe, o których mowa w artykule 7 punkty od 1 do 3 i od 3 do 12 w wymiarze nie większym niż określone w artykule 5 ustęp 2,

wynika to z ustępu 2 tego artykułu.

Przy ustalaniu kapitału początkowego do okresu, o którym mowa w artykule 7 punkt 5 stosuje się artykuł 53 ustęp 1 punkt 2, co wynika z ustępu 2a artykułu 174 ustawy. Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych
w artykułach 15, 16, 17 ustęp 1 i 3 oraz w artykule 18, z tym, że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresów przed dniem 1 stycznia 1999 roku, co wynika z ustępu 3 artykułu 174.

W myśl artykułu 15 ustęp 1 ustawy emerytalnej podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ustępie 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenia społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę z uwzględnieniem ustępu 6 i artykułu 176. Jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy, wskazanym do ustalenia pracy wymiary emerytury i renty za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu, co wynika z ustępu 2a artykułu 15.

Zgodnie z artykułem 15 ustęp 4 ustawy emerytalnej w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty, po pierwsze: oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek kwot, o których mowa w ustępie 3 w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych, po drugie: oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy wyrażając go w procentach z zaokrągleniem do setnej części procentów, po trzecie: oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która z zastrzeżeniem ustępu 5 stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty oraz po czwarte: mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w artykule 19.

Na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ustępie 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne lub rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniom, co wynika z ustępu 6 tego artykułu.

Zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń emerytalnych i rentowych określa rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 1 kwietnia 1985 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru emerytur i rent (tekst jednolity Dziennik Ustaw z 1989 roku, numer 11, pozycja 63 ze zmianami). Zgodnie z paragrafem 1 wyżej wskazanego rozporządzenia podstawę wymiaru emerytury i rent ustala się od wynagrodzenia z tytułu wykonywania pracy w ramach stosunku pracy z uwzględnieniem wypłaconych zamiast tego wynagrodzenia świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Do ustalenia podstawy wymiaru dla pracowników uspołecznionych zakładów pracy nie przyjmuje się tych składników wynagrodzenia w gotówce i naturze z tytułu wykonywania prac w ramach stosunku pracy, od których nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne z uwzględnieniem ustępu od 2 do 5, wynika to z paragrafu 4 ustęp 1 cytowanego rozporządzenia. Do obliczenia podstawy wymiaru emerytur i rent dla pracowników zatrudnionych w nieuspołecznionych zakładach pracy lub przez osoby fizyczne, przyjmuje się składniki wynagrodzenia, od których zostały ustalone składki na ubezpieczenia społeczne, co wynika z paragrafu 7 ustęp 1 tego rozporządzenia.

Zgodnie z paragrafem 21 ustęp 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dziennik Ustaw z 2011 roku, numer 237, pozycja 1412), środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia dochodu, przychodu lub uposażenia.

W tym kontekście niewątpliwie takim innym dokumentem, na podstawie, którego można ustalić wysokość wynagrodzenia są oryginalne kartoteki zarobkowe przedłożone przez odwołującego w niniejszym postępowaniu i załączone do akt sprawy. Ustalając wskaźnik wysokości wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego na poziomie 120,18% Sąd uwzględnił wysokość wynagrodzenia wynikającą z kartotek zarobkowych, z uwzględniłem wynagrodzenia minimalnego w tych nielicznych miesiącach, które nie zostały w kartotekach wykazane, co uwzględnił organ rentowy w swoich własnych wyliczeniach. W przypadku ustalania dochodu za rok 1978, w którym to odwołujący podjął pracę w (...) Przedsiębiorstwie (...) dopiero do dnia 29 sierpnia 1978 roku, wynagrodzenie z tytułu zatrudnienia w H. w wysokości 21.003 złotych zostało powiększone o kwotę 29.911 złotych wynikającą z tytułu wynagrodzenia za rok 1978 u poprzedniego pracodawcy, to jest w (...) w K., a wysokość tego wynagrodzenia została potwierdzona w tym zakresie w legitymacji ubezpieczeniowej przedłożonej przez odwołującego.

W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego zebrany materiał dowodowy
w pełni uzasadniał zmianę zaskarżonej decyzji i pozwolił na ustalenie wysokości wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego odwołującego na poziomie 120,18% opartego o wyliczenie wysokości wynagrodzenia za lata 1978-1987, jest to kolejne 10 lat. Stosunek podstawy wymiaru składek do przeciętnego wynagrodzenia za poszczególne lata został wskazany w ramach ustaleń faktycznych w niniejszym uzasadnieniu, a przeciętna tychże współczynników wynosi wskazane 120,18%. Szczegółowe wyliczenia w tym zakresie, jak już zostało to wskazane, znajdują się w załączonym do akt sprawy wyliczeniu organu rentowego.

W konsekwencji w ocenie Sądu Okręgowego zasadną była zmiana zaskarżonej decyzji i ustalenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego ubezpieczonego na poziomie 120,18%.

Orzeczono na podstawie artykułu 477 ¹⁴ § 2 Kodeksu postępowania cywilnego oraz przepisów powołanych w treści uzasadnienia.

Przepisywanie.pl SERWER - Automatyzacja Przepisywania Nagrań