Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 stycznia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny w składzie:

Przewodnicząca: SSR Anna Zajączkowska

Protokolant: Anna Kopeć

przy udziale oskarżyciela publicznego – mł. rachmistrza (...)

po rozpoznaniu na rozprawie wdniu 17.X.17r., 7.XII.17r i 8.I.18r

sprawy (...)

syna T. i (...)

urodz. (...)

w (...)

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję prezesa zarządu spółki (...) z siedzibą w przy ul. (...) w (...) w dniu 18 maja 2016 roku w lokalu przy ul. (...) w (...) urządzał gry na automatach do gier (...) nr 646, (...) nr 154, (...) nr 626, H. (...) nr 173, (...) nr 881, H. (...) nr 660, H. (...) NR 023, (...) 028, wbrew art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 ustawy z dnia 19.11.2009r. o grach hazardowych (Dz. U. nr 201, poz. 1540 z późn. zm.),

tj. o czyn z art. 107 § 1 kks

o r z e k a

I. oskarżonego (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za czyn ten na podstawie art. 107 § 1 kks oskarżonego skazuje i wymierza mu karę grzywny w wysokości 70 (siedemdziesięciu) stawek dziennych po 70 (siedemdziesiąt) złotych każda;

II. na podstawie art. 30 § 5 kks i art. 29 pkt 1 i 2 kks orzeka przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier opisanych w pokwitowaniu PL/MF/AL nr (...) i PL/MF/AL nr (...), kluczy do automatów do gier opisanych w pokwitowaniu PL/MF/AL nr (...) i pieniędzy wyjętych z automatów do gier opisanych w pokwitowaniu PL/MF/AL nr (...);

III. na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zwalnia oskarżonego z obowiązku uiszczenia kosztów postępowania przejmując je w całości na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt II K 482/16

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody zebrane w trakcie postępowania Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Oskarżony (...) w dniu 18 maja 2016 roku pełnił funkcję prezesa zarządu spółki (...) sp. z o.o. z siedzibą przy ul. (...) w (...). Spółka której prezesem był oskarżony w dniu 18 maja 2016 roku prowadziła działalność gospodarczą, polegającą na urządzaniu gier na automatach do gier. Oskarżony w imieniu spółki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 1 listopada 2015 roku w (...) zawarł umowę najmu lokalu użytkowego położnego w (...) przy ul. (...). Na podstawie tej umowy oskarżony wstawił do lokalu automaty do gier: (...) nr 646, (...) nr 154, (...) nr 626, H. (...) nr 173, (...) nr 881, H. (...) nr 660, H. (...) NR 023, (...) 028. Oskarżony na tych urządzeniach urządzał gry w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych. W dniu 16 maja 2016 roku funkcjonariusze (...) w (...) około godz. 12:30 przeprowadzili kontrolę w lokalu położnym przy ul. (...) w (...). Stwierdzili, że osiem urządzeń wstawionych przez spółkę której prezesem zarządu był oskarżony było włączonych i gotowych do eksploatacji. Urządzenia wstawione przez spółkę zostały zatrzymane przez funkcjonariuszy.

Wszystkie urządzenia wstawione przez spółkę do lokalu przy ul. (...) w (...) posiadały akceptory banknotów, wrzutniki monet, kieszenie na ewentualnie wypłacane monety, przyciski (...), WYPŁATA”, (...). Na wszystkich urządzeniach był dostęp do gier występujących w automatach do gier hazardowych. Na urządzeniach tych urządzane były gry na automatach w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych. Gry miały charakter losowy, albowiem gracz nie mógł przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. Nie wiedział czy straci punkty czy uzyska wygrane punktowe. Odpowiednimi przyciskami wprawiał w ruch elektroniczne bębny, na których widniały różne symbole, które zatrzymywały się samodzielnie, w sposób przypadkowy i niezależny od jego zręczności. Gry na wszystkich urządzeniach były urządzane w celach komercyjnych. Chcąc przeprowadzić grę gracz musiał urządzenie „zasilić” banknotem lub monetą. Automaty te nie były zarejestrowane przez naczelnika urzędu celnego. Oskarżony nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna do gry w lokalu mieszczącym się przy ul. (...) w (...).

(...) ma 37 lat, wykształcenie średnie, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych, która nie przynosi dochodu. Na utrzymaniu ma córkę. Oskarżony w przeszłości był karany za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o następujące dowody: częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 253), zeznania świadków: (...) (k. 2-3, 281), (...) (k. 77v-78, 281), (...) (k. 267-268), (...) (k. 268-270), (...) (k. 270-271), (...) (k. 271-272), (...) (k. 280), notatkę urzędową (k. 1), protokół przeszukania (k. 5-9), protokół eksperymentu procesowego (k. 14-25), protokół oględzin (k. 26-35, 81-115), odpis KRS (k. 41-43, 54-55), umowę najmu lokalu użytkowego (k. 53), umowę najmu (k. 66-69), postanowienie (...) w O. z dnia 20 czerwca 2016 roku (k. 245), postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie IX Wydział Karny z dnia 31 lipca 2017 roku (k. 246-247), akty oskarżenia (k. 263-264, 265), kartę karną (k. 276).

(...) w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odpowiadając na pytania obrońcy podał, że będąc prezesem spółki od (...) roku był przekonany, że działalność spółki polegająca na urządzaniu gier na automatach jest legalna.

Sąd Rejonowy dokonał następującej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego:

Oskarżony w toku postępowania podnosił, że w dacie popełniania zarzucanego mu czynu trwał w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swego czynu. Nie można się z powyższym zgodzić. Podnieść trzeba, że oskarżony urządzając gry na automatach w maju 2016 roku bez stosownej koncesji, poza kasynem, miał świadomość tego, że jego działania są nielegalne. Przyznać trzeba, że do czasu kiedy ustawa zmieniająca ustawę o grach hazardowych nie została notyfikowana Komisji Europejskiej w dniu 5 listopada 2014 r. pod numerem (...), a następnie nie weszła w życie, czyli do dnia 3 września 2015 r., oskarżony mógł trwać w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swych czynów polegających na urządzanie gier na automatach do gier poza kasynami i bez stosownej koncesji. Jednak zmiana treści art. 14 ust. 1 weszła w życie z dniem 3 września 2015 roku i od tego czasu w ocenie Sądu Rejonowego treść ustawy o grach hazardowych jest jednoznaczna i nie budzi wątpliwości, że każda działalność w zakresie gier na automatach może być prowadzona jedynie w kasynach gier oraz na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna. Oskarżony jako przedsiębiorca zajmujący się urządzaniem gier na automatach był doskonale zorientowany w kwestii funkcjonowania rynku urządzeń gier na automatach. Zatem skoro wejście w życie ustawy zmieniającej ustawę o grach hazardowych, notyfikowanej Komisji Europejskiej w dniu 5 listopada 2014 r. pod numerem (...), w żaden sposób nie skłoniło oskarżonego do zaprzestania prowadzenia działalności polegającej na urządzaniu gier na automatach do gier bez stosownej koncesji na prowadzenie kasyna i poza kasynem, to z uwagi na powyższe trzeba przyjąć, że oskarżony prowadząc w maju 2016 roku taką działalność bez stosownej koncesji, poza kasynem działał w zamiarze bezpośrednim, wiedząc, że narusza prawo, w celu osiągnięcia nielegalnego zysku, natomiast twierdzenia co do trwania w usprawiedliwionej nieświadomości co do karalności swego czynu, należy przyjąć jako wyraz przyjętej linii obrony, zmierzającej do uniknięcia ewentualnej odpowiedzialności karnej.

Trudno uznać za wiarygodne w świetle zasad prawidłowego rozumowania, doświadczenia życiowego wyjaśnienia oskarżonego, w których twierdził, że nie był świadomy tego, że gry urządzane na urządzeniach znajdujących się w lokalu położnym przy ul. (...) w (...) mają charakter losowy. Oskarżony z racji pełnionej w spółce funkcji musiał sobie zdawać sprawę jakiego rodzaju gry były urządzane na urządzeniach, którymi dysponowała spółka. Ustalenie czy gry te mają charakter losowy nie wymagało specjalnej wiedzy. Na wszystkich urządzeniach dostęp do gier występujących w automatach do gier hazardowych nie sprawiał żadnych trudności, nie wymagał specjalnych umiejętności. Gracz nie mógł przewidzieć rezultatu poszczególnych gier. Nie wiedział czy straci punkty czy uzyska wygrane punktowe. Odpowiednimi przyciskami wprawiał w ruch elektroniczne bębny, na których widniały różne symbole, które zatrzymywały się samodzielnie, w sposób przypadkowy i niezależny od jego zręczności.

Sąd uznał zeznania świadków (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) za wiarygodne, uznając że są one szczere, spójne, logiczne.

Sąd nie znalazł również podstaw, aby kwestionować wartość dowodową czy autentyczność dokumentów zaliczonych w poczet materiału dowodowego albowiem dokumenty te zostały sporządzone przez właściwe organy, w granicach ich kompetencji oraz w przypisanej prawem formie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody wiążą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czynu i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu w wyroku czynu z art. 107 § 1 k.k.s., zgodnie z którym, odpowiedzialności karnej podlega ten kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę między innymi na automacie.

Oskarżony urządzał gry na automatach, które zostały zabezpieczone w niniejszej sprawie i co do których spółka której był prezesem miała prawo do rozporządzania nimi. Podnieść należy, że wszystkie zatrzymane urządzenia są automatami, na których były urządzane gry niezgodnie z przepisami ustawy o grach hazardowych. Funkcjonariusze (...) przeprowadzili oględziny tych urządzeń oraz przeprowadzili na nich gry, które wykazały, że na tych urządzeniach były urządzane gry o charakterze losowym. Funkcjonariusze stwierdzili, że grający nie ma możliwości zatrzymania zmieniających się symboli na bębnach w najlepszym dla siebie ustawieniu, konfiguracji, a w związku z tym zdecydować o wysokości wygranej. Gry przeprowadzane były w celach komercyjnych (automaty wymagały zasilania środkami pieniężnymi). W czasie gry automaty dokonywały „wypłaty” wygranej w postaci wygranej rzeczowej (dodatkowe punkty kredytowe), dające możliwość rozpoczęcia nowej gry lub kontynuowanie aktualnej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej w formie punktów uzyskanych w poprzednich grach, a także realizowane wypłaty gotówki. W ocenie Sądu stwierdzenie losowego charakteru gier w oparciu o powyższe okoliczności nie wymaga wiedzy specjalnej.

Należy uznać, że gry na tych urządzeniach wypełniają definicję gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych. Przepisy ustawy o grach hazardowych w art. 2 w ust. 3 i ust. 5 w dacie popełniania przez oskarżonego zarzucanych mu czynów definiowały grę na automatach wskazując, że grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości. Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy. Zgodnie z brzmieniem art. 2 w ust. 4 ww. ustawy, wygraną rzeczową w grach na automatach jest również wygrana polegająca na możliwości przedłużenia gry bez konieczności wpłaty stawki za udział w grze, a także możliwość rozpoczęcia nowej gry przez wykorzystanie wygranej rzeczowej uzyskanej w poprzedniej grze.

Należy podkreślić, iż konstrukcja przepisu art. 107 k.k.s określa typ czynu zabronionego nie tylko w nim samym, ale również w przepisach koniecznych do odczytania treści jego znamion. To w ustawie o grach hazardowych określono warunki urządzania i zasady prowadzenia działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach, których naruszenie skutkować może odpowiedzialnością karną skarbową.

Zgodnie z treścią art.3 ustawy o grach hazardowych urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w tej ustawie. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy działalność w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona wyłącznie na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 tej ustawy urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach dozwolone jest wyłącznie w kasynach gry. Z kolei zgodnie z treścią art. 23 a ust. 1 ustawy o grach hazardowych automaty i urządzenia do gier, z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogą być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Przechodząc na grunt rozpoznawanej sprawy podnieść trzeba, że oskarżony był prezesem spółki (...) sp. z o.o. która miała prawo do urządzeń wstawionych do lokalu położnym przy ul. (...) w (...). To oskarżony w imieniu spółki zawarł umowę najmu tego lokalu, odebrał klucze. Jako prezes zarządu musiał mieć świadomość w jakim celu spółka zdecydowała się wynająć lokal, jakiego rodzaju działalność prowadzi spółka oraz że ta działalność podlega przepisom ustawy o grach hazardowych, ale nie posiadał koncesji na prowadzenie kasyna gry oraz nie urządzał gier w kasynie. Nie posiadał także zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach, po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynu Sąd doszedł do przekonania, że nie był on bardzo wysoki. Nie ulega wątpliwości, iż urządzanie przez oskarżonego gier hazardowych na automatach, motywowane było chęcią zysku i cechowało się zamiarem bezpośrednim, należy jednakże wskazać, iż zakres tej działalności nie był duży, działalność ta nie trwała długo.

Sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny po 70 stawek dziennych po 70 złotych każda. W ocenie Sądu kara ta spełni zarówno cele prewencji ogólnej jak i szczególnej i uświadomi oskarżonemu, jak i innym osobom nieopłacalność zachowań mających na celu łamanie przepisów prawa. Sąd orzekł także na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. w zw. z art. 29 pkt 1 i 2 k.k.s. przepadek dowodów rzeczowych w postaci automatów do gier, kluczy do automatów do gier i środków finansowych wyjętych z automatów do gier zatrzymanych w dniu 18 maja 2016 roku.

Sąd mając na uwadze to, że oskarżony ma na utrzymaniu dziecko, aktualnie prowadzona przez niego działalność gospodarcza nie przynosi dochodu, zwolnił go z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania.

Z tych względów orzeczono jak w wyroku.