Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w O. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Maszner

Protokolant: Magdalena Wojtasiewicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 listopada 2018 r.

sprawy M. G., s. W. i B. zd. K., ur. (...) w O.

oskarżonego o to, że:

w dniu 11 września 2017 r. w O. woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości – I - 0,28 mg/l, II - 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej – ulicy (...) pojazdem marki V. o nr rejestracyjnym (...)

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

orzeka:

1.  oskarżonego M. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym uzupełnia opis czynu w ten sposób, że po słowie „pojazdem” dodaje słowo „mechanicznym” i za to na podstawie art. 178a § 1 k.k. wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społecznie w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

2.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat,

3.  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 zł. (pięć tysięcy złotych) na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej,

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od kosztów sądowych obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 889/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 11 września 2017 roku około godziny 18:15 M. G. spożywał alkohol w postaci piwa w ilości 0,7 litra. Następnie M. G. wsiadł do samochodu osobowego marki V. o numerze rejestracyjnym (...), którym poruszał się od strony ulicy (...) w kierunku ul. (...). Na wysokości ulicy (...) ok. godz. 18:20 M. G. został zatrzymany do kontroli drogowej przez funkcjonariuszy policji M. O. (1) oraz T. W.. Po zatrzymaniu M. G., funkcjonariusze policji wyczuli od zatrzymanego woń alkoholu. M. G. został zbadany na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu z wynikami o godz. 18:25 – 0,28 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, zaś o godz. 18:43 – 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Niepewność pomiaru użytego do badania oskarżonego analizatora wydechu wynosi 0,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 15v, k. 55v), zeznań świadka M. O. (2) (k. 17-17v), oraz dowodów z dokumentów w postaci protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości (k. 2), świadectwa wzorcowania (k. 3), pokwitowania (k. 4), informacji o karalności (k. 8-10, k. 51-52), sprawdzenia w (...) (k. 19), statusu osoby w ruchu drogowym (k. 20), postanowienia o zatrzymaniu prawa jazdy (k. 24), informacji ze Starostwa Powiatowego w O. (k. 40).

Oskarżony M. G. przesłuchany w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień.

Przesłuchany na rozprawie oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień. Wnosił o zmianę kwalifikacji czynu mu zarzucanego z przestępstwa na wykroczenie

Oceniając wyjaśnienia złożone przez oskarżonego w zakresie jego przyznania się do popełnienia zarzucanego mu czynu, Sąd przyznał im walor wiarygodności, uznając, że oskarżony nie miał interesu w tym, aby przyznać się do przestępstwa, którego nie popełnił i tym samym kierować oskarżenie przeciwko samemu sobie.

Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka M. O. (1), są one bowiem jasne, spójne i adekwatne do udziału w sprawie. Świadek co prawda przesłuchany na rozprawie nie pamiętał już okoliczności zdarzenia, jednak potwierdził zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym, w których dokładnie opisał przebieg zdarzenia.

Sąd jako w pełni wiarygodne uznał dowody z dokumentów zgromadzone i ujawnione w toku postępowania, zostały one bowiem sporządzone przez osoby do tego uprawnione, żadna ze stron nie kwestionowała waloru ich wiarygodności ani autentyczności do czego Sąd również nie znalazł podstaw, zaś w połączeniu z osobowym materiałem dowodowym pozwoliły na ustalenie pełnego przebiegu zdarzenia.

M. G. został oskarżony o to, że w dniu 11 września 2017 r. w O. woj. (...) będąc w stanie nietrzeźwości – I - 0,28 mg/l, II - 0,27 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował w ruchu lądowym po drodze publicznej – ulicy (...) pojazdem marki V. o nr rejestracyjnym (...) tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

Przestępstwo z art. 178a § 1 kk sankcjonuje prowadzenie, w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Istota tego czynu polega na prowadzeniu pojazdu w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego. Już sam tylko fakt prowadzenia pojazdu w takim stanie pociąga za sobą wypełnienie ustawowych znamion przestępstwa, chociażby pojazd był prowadzony całkowicie prawidłowo, a sprawca nie naruszył żadnej innej zasady bezpieczeństwa w ruchu i nie sprowadził konkretnego niebezpieczeństwa. Kierowanie pojazdem przez osobę będącą w stanie nietrzeźwości stanowi naruszenie zasady bezpieczeństwa ruchu. Wina sprawcy odnośnie popełnionego przez niego czynu stanowi w myśl art. 1 § 3 kk materialny element przestępstwa. Przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk może być popełnione tylko z winy umyślnej co oznacza, że sprawca świadomie wykonuje czynności, których konsekwencją jest spowodowanie skutków określonych w w/w przepisie. W orzecznictwie przyjmuje się powszechnie, że postępowanie umyślne to postępowanie świadome z przewidywanymi w przyszłości konsekwencjami. Czyn z art. 178a § 1 kk, którego dopuścił się oskarżony jest nadto przestępstwem formalnym, karalne jest samo poruszanie się pojazdem.

W ocenie Sądu zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy jest jednoznaczny i pozwala na ustalenie, iż M. G. dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 178a § 1 k.k. W ocenie Sądu nie ulega wątpliwości, że to oskarżony w dniu 11 września 2017 roku prowadził samochód marki V. o numerze rejestracyjnym (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości. Oskarżony przyznał się, że prowadził samochód w stanie nietrzeźwości, do protokołu badania stanu trzeźwości wskazał, ze w niedługim czasie przed zatrzymaniem spożywał alkohol w postaci piwa. Sąd miał także na uwadze, ze alkomat, którego użyto w czasie badania oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu posiadał aktualne świadectwo wzorcowania. Ulica, którą poruszał się oskarżony jest drogą publiczną. Sąd uznał iż nie ma podstaw do zmiany kwalifikacji czynu zarzuconego oskarżonemu na czyn z art. 87§1 kw. Niepewność pomiaru użytego do badania oskarżonego analizatora wydechu wynosi 0,01 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu więc minimalna wartość w wydychanym alkoholu stwierdzona u oskarżonego wynosiła odpowiednio 0,27 mg/l i 0,26 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

W świetle powyższych rozważań, całokształtu materiału dowodowego fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanego jemu czynu nie budził wątpliwości. Oskarżony dopuścił się zarzucanego jemu przestępstwa umyślnie - chciał on je popełnić i tego dokonał. Sąd nie miał wątpliwości, iż M. G. prowadził samochód znajdując się w stanie nietrzeźwości, tym bardziej, iż stan nietrzeźwości oskarżonego został potwierdzony przeprowadzonym badaniem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu.

Biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody, okoliczności popełnienia czynów, Sąd uznał, że te charakteryzowały się wysokim stopniem szkodliwości społecznej.

Wobec powyższego Sąd uznając winę oskarżonego za udowodnioną i nie budzącą wątpliwości uznała go za winnego czynu z art. 178a § 1 k.k. i wymierzył mu karę 6 (sześciu) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym.

Sąd uznał, iż taka kara będzie w świetle art. 53 § 1 i § 2 k.k. karą sprawiedliwą i wyważoną z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia zawinienia oskarżonego. Sąd orzekając powyższą karę wziął pod uwagę wszystkie okoliczności łagodzące i obciążające oskarżonego.

W przypadku oskarżonego M. G. jako okoliczność łagodzącą Sąd uwzględnił, to, że oskarżony jest osobą młodą, przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przejechał krótki odcinek drogi, zaś stan nietrzeźwości oskarżonego nie był wysoki. Okolicznościami obciążającymi było przede wszystkim lekceważące podejście oskarżonego do obowiązującego systemu prawnego, jego uprzednia karalność, jak również nagminność tego typu zachowań na terenie podległym Sądowi Rejonowemu w O..

W ocenie Sądu w przypadku oskarżonego jedynie kara 6 miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne spełni swoje cele wychowawcze i zapobiegawczego jak również w zakresie społecznego oddziaływania, pozwoli oskarżonemu zrozumieć naganność jego zachowania jak również wyciągnąć właściwe wnioski na przyszłość, aby więcej nie wchodził w konflikty z prawem. Orzekając w zakresie rodzaju kary w przypadku oskarżonego, Sąd uznał, iż jedynie kara ograniczenia będzie karą adekwatną do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu, a jednocześnie nie będzie zbyt surową w przypadku M. G.. W ocenie Sądu bowiem kara pozbawienia wolności, pomimo wysokiego stopnia społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu byłaby karą zbyt surową, szczególnie iż w przypadku oskarżonego, który był już uprzednio karany, Sąd nie mógłby zastosować warunkowego zawieszenia wykonania kary. W ocenie Sądu również kara grzywny, biorąc pod uwagę sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego, nie mogłaby zostać wykonana bez znacznego uszczerbku dla utrzymania dziecka oskarżonego.

Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres trzech lat, a wiec najkrótszy przewidziany przez ustawę. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów w tym wymiarze w przypadku oskarżonego było obligatoryjne. W ocenie Sądu trzyletni okres wyłączenia oskarżonego z ruchu w charakterze kierowcy wpłynie pozytywnie na oskarżonego i pozwoli mu zrozumieć i dostrzec naganność jego zachowania. Tym samym pomimo, że środek ten będzie dla oskarżonego znaczną dolegliwością, w ocenie Sądu pozytywnie wpłynie na oskarżonego, tak że w przyszłości będzie on przestrzegał zasady ruchu drogowego.

Na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 5000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej. Wskazane świadczenie pieniężne będzie dla oskarżonego dodatkową dolegliwością związaną z popełnionym przez niego przestępstwem, a także wspomoże instytucje, która zajmuje się pomocą m.in. osobom pokrzywdzonym przestępstwem oraz osobom im najbliższym, zwłaszcza pomoc medyczną, psychologiczną, rehabilitacyjną, prawną oraz materialną.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. mając na uwadze sytuację rodzinną i majątkową oskarżonego, zwolnił go w całości od kosztów sądowych, wydatki przejmując na rachunek Skarbu Państwa.