Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący : sędzia Jacek Kulesza

Protokolant – Sylwia Śliwowska

po rozpoznaniu na rozprawach w dniach 16 maja 2019 r., 27 czerwca 2019 r., 4 września 2019 r.

sprawy Ł. G. ur. (...) w R., syna K. i B. z d. P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 02 września 2016 roku około godziny 01:40 w miejscowości N., województwa (...), powiatu (...), gminy R., na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym tj. samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...), po drodze publicznej pomimo orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt (...)zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, tj. o czyn z art. 244 k.k.

orzeka

1.  Oskarżonego Ł. G. w ramach zarzucanego mu czynu uznaje za winnego tego, że w dniu 02 września 2016 roku około godziny 01:40 w miejscowości N. na ulicy (...), województwa (...), powiatu (...), gminy R., prowadził na drodze publicznej samochód marki O. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji nr (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B wydaną przez Starostę (...) w dniu 17.11.2006 r. tj. popełnienia przestępstwa z art. 180a k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym w dniu 02 września 2016 roku i za to na ww. podstawie skazuje go i wymierza mu karę 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  Zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 120 złotych tytułem opłaty oraz kwotę 160 złotych tytułem pozostałych kosztów sądowych.

Sporządzone uzasadnienie zostało ograniczone na podstawie art. 424§ 3 kpk.

Sygn. akt II K 1299/18

UZASADNIENIE

Ł. G. został oskarżony o to, że w dniu 02 września 2016 roku około godziny 01:40 w miejscowości N., województwa (...), powiatu (...), gminy R., na ulicy (...) kierował w ruchu lądowym pojazdem mechanicznym tj. samochodem osobowym marki O. (...) o nr rej. (...), po drodze publicznej pomimo orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w G. sygn. akt (...)zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, tj. o czyn z art. 244 k.k.

Analiza materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonego Ł. G., doprowadziła sąd do przekonania, że oskarżony popełnił przestępstwo z art. 180a k.k., brak jest podstaw do uznania, iż wypełnił znamiona czynu z art. 244 k.

Sąd uznał więc, że Ł. G. w dniu 02 września 2016 roku około godziny 01:40 w miejscowości N. na ulicy (...), województwa (...), powiatu (...), gminy R., prowadził na drodze publicznej samochód marki O. (...) o nr rej. (...) nie stosując się do decyzji nr (...) o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B wydaną przez Starostę (...) w dniu 17.11.2006 r. tj. popełnił przestępstwo z art. 180a k.k.

Oskarżony przyznawał się do kierowania pojazdem oraz nie kwestionował tego, że posiadał wiedzę o cofnięciu uprawnień oraz konsekwentnie podnosił, iż nie wiedział nic o nałożonym na niego zakazie prowadzenia pojazdów. W ocenie sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługują na obdarzenie ich przymiotem wiarygodności.

Za wiarygodne sąd uznał również dołączone do akt sprawy dokumenty, które nie budzą wątpliwości co do swojej rzetelności i prawdziwości. Stanowią one potwierdzenie oraz uzupełnienie wyjaśnień oskarżonego. W ocenie sądu dowodem nieosobowym o największym znaczeniu dla stwierdzenia, iż oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu zabronionego z art. 180a k.k. jest odpis decyzji Starosty (...) z dnia 17 listopada 2006 r. o nr (...) na mocy której cofnięto oskarżonemu uprawnienia do prowadzenia pojazdów kat. B. Należy w tym miejscu podkreślić, iż w toku postępowania oskarżony nie kwestionował prawdziwości tej decyzji, co więcej miał świadomość tego, iż ww. decyzja została wydana, co potwierdził w swoich wyjaśnieniach, wskazując, iż „stracił prawo jazdy za punkty” oraz „był świadomy tego, że jechał bez uprawnień”. Także skazywany był wcześniej za czyn z art. 180a k.k. z uwagi na nierespektowanie tej samej decyzji Starosty (...). Z dołączonych akta sprawy (...)istotnie wynika, iż oskarżony w czasie popełnienia przedmiotowego czynu nie miał wiedzy, iż wobec niego zapadł wyrok nakładający na niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych

Orzekając w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego Ł. G. sąd, przy uwzględnieniu dyspozycji art. 4 § 1 k.k., w całości zastosował Kodeks karny w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia czynu tj. 2 września 2016 r., jako względniejszy dla oskarżonego. Aktualne brzmienie przepisu art. 42 § 1a pkt 1 k.k. wprowadza bowiem obligatoryjny środek zakazu prowadzenie wszelkich pojazdów mechanicznych w wypadku skazania za przestępstwo z art. 180a k.k.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane mu przestępstwo sąd wziął pod uwagę wszelkie okoliczności ujawnione w sprawie oraz miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 k.k.

Za okoliczność obciążającą Ł. G. sąd uznał znaczny stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu ze względu na dobro prawne objęte ochroną, w które on godzi, a więc bezpieczeństwo w ruchu drogowym. Opisane powyżej zachowanie oskarżonego jednoznacznie wskazuje, że przypisanego mu czynu dopuścił się on działając w zamiarze bezpośrednim. Miał bowiem świadomość, że Starosta (...) wydał wobec niego decyzję o cofnięciu uprawnień do kierowania pojazdami kat. B. Należy w tym miejscu wskazać, że charakter decyzji cofającej uprawnienia do prowadzenia pojazdów jest prewencyjny, zabezpieczający. Wskazują na to jednoznacznie przyczyny uzasadniające decyzję o cofnięciu, które w istocie obejmują sytuacje, gdy jest wielce prawdopodobne, że kierowca nie jest w stanie kierować pojazdem w sposób nie zagrażający bezpieczeństwu ruchu drogowego i nie narażający kogokolwiek na szkodę ( wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w B. z dnia 19 marca 2013 r., (...) SA/Bd 60/13). Do okoliczności obciążających oskarżonego sąd zaliczył również jego dotychczasową karalność (k. 140-140v.). Oskarżony był bowiem wielokrotnie karany, w tym aż sześciokrotnie za popełnienie przestępstwa z art. 180a k.k., za które był już prawomocnie skazywany na karę grzywny, ograniczenia wolności, a także pozbawienia wolności.

Jako okoliczność łagodzącą wymiar kary sąd uwzględnił fakt, iż oskarżony na rozprawie przyznał się do popełnienia czynu z art. 180a k.k., nie kwestionował swojej odpowiedzialności za ten czyn.

Mając na uwadze powyższe okoliczności sąd doszedł do przekonania, że wymierzona oskarżonemu kara 4 miesięcy pozbawienia wolności spełni wymogi zarówno prewencji indywidualnej jak i generalnej, a także odpowiada stopniowi zawinienia i społecznej szkodliwości jego czynu. W przekonaniu sądu omówione powyżej okoliczności obciążające oskarżonego powodują, że kary tej nie można uznać za surową. Zauważyć bowiem należy, że za czyn z art. 180a k.k. grozi kara pozbawienia wolności do lat 2. Sąd uznał dodatkowo, że prognoza kryminologiczna oskarżonego jest jednoznacznie negatywna, co należało podnieść mimo braku formalnych możliwości zastosowania warunkowego zawieszenia kary pozbawienia wolności w tej sprawie z uwagi na uprzednią karalność oskarżonego.

Sąd obciążył oskarżonego kosztami sądowymi w całości, nie znajdując podstaw do zwolnienia go z tych kosztów. Należy pamiętać, że instytucja opisana w treści art. 624 § 1 k.p.k. ma wyjątkowy charakter. Zasadą jest natomiast, że to oskarżony ponosi koszty postępowania oraz opłatę zwłaszcza, że koszty te powstały w związku z jego zachowaniem, które stanowiło przyczynę wszczęcia i przeprowadzenia postępowania karnego w niniejszej sprawie, zaś ich wysokość nie przekracza możliwości zarobkowych oskarżonego.

W tym stanie rzeczy należało orzec jak w części dyspozytywnej wyroku.