Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2019 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Wojciech Szałachowski

Protokolant: p.o. sekr. sądowego Kamila Szarniak

w obecności prokuratora Prok. Rej. Andrzej Zagraba

po rozpoznaniu dnia 17/04/2019r., 05/11/2019r. sprawy

M. G., syna S. i M. z domu S.,

ur. (...) w T.,

oskarżonego o to, że:

W dniu 06 grudnia 2018 roku pomiędzy godzinach 08:00- 08:20 w miejscowości M. przy ulicy (...) na parkingu Szkoły Podstawowej dokonał umyślnego uszkodzenia mienia poprzez zarysowanie i wgniecenie przedniej maski i przedniego zderzaka pojazdu marki K. R. o nr rej. (...) powodując straty o łącznej wartości 3867,97 zł na szkodę (...) Sp. z o.o. siedziba W.;

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 k.k.

O R Z E K A :

I. Oskarżonego M. G. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 288 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 37a k.k. skazuje go na karę grzywnę w rozmiarze 30 (trzydziestu) stawek dziennych ustalając wysokość stawki na 150 (sto pięćdziesiąt) złotych;

II. Na podstawie art. 46§1 k.k. zobowiązuje oskarżonego M. G. do naprawienia w całości wyrządzonej szkody przestępstwem przez wpłacenie kwoty 3867,97 złotych (trzy tysiące osiemset sześćdziesiąt siedem złotych, 97/100) na rzecz pokrzywdzonych K. K. (1) lub (...) Sp. z o.o. siedziba W. – w zależności od tego kto naprawił szkodę;

III. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 450 złotych tytułem opłaty i obciąża go pozostałymi kosztami procesu;

IV. Na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego M. G. na rzecz oskarżycielki posiłkowej K. K. (1) kwotę 2066,40 złotych (dwa tysiące sześćdziesiąt sześć złotych, 40/100) tytułem zwrotu wydatków z tytułu udziału w sprawie pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej oraz kosztów dojazdów do siedziby Sądu.

Sygn. akt IIK 50/19

UZASADNIENIE

Sąd ustalił, co następuje:

Oskarżony M. G. jest byłym mężem pokrzywdzonej K. K. (1), strony trwają w osobistym konflikcie na tle wykonywania władzy rodzicielskiej nad wspólnymi dziećmi, oboje są lekarzami (bezsporne).

Oskarżony mieszka i pracuje w P., zaś pokrzywdzona w M. wraz z obecnym mężem M. K. (1) (bezsporne). Strony realizują władzę rodzicielską w ten sposób, że oskarżony ma ustalone kontakty z dziećmi pod nadzorem kuratora w miejscu zamieszkania dzieci tj. przy ich matce K. K. (1) dwa razy w miesiącu w soboty (bezsporne).

Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami, w dniu 6 grudnia 2018 roku, M. K. (1) odwoził dzieci – H. do przedszkola, a J. do szkoły (zeznania M. K. (1) k. 99).

Już w momencie zaparkowania, oskarżony podbiegł do samochodu, otworzył drzwi po lewej stronie, tam gdzie siedziało dziecko (ibidem). Oskarżony zachowywał się nerwowo, nie reagował o prośby o spokój, jednakże M. K. (1) odprowadził dziecko do szkoły, tam czekał aż chłopiec przebierze się, następnie zaś w okolicach pomieszczenia klasowego pojawił się oskarżony z torbą prezentów dla dziecka (ibidem).

Po tym jak dziecko weszło do klasy M. K. (1) opuścił szkołę, przed budynkiem natknął się na oskarżonego, który nadal zachowywał się agresywnie, wypowiadał bliżej nieokreślone groźby, „zapraszał na wycieczkę do lasu”, obrażał pokrzywdzoną K. K. (1) (ibidem).

M. K. (1) nie reagował na takie zachowanie oskarżonego, wsiadł do samochodu, zapiął pasy i ruszył w kierunku wyjazdu z parkingu (zeznania M. K. k. 30).

Oskarżony szedł środkiem parkingu (ibidem), także przez jakiś czas obok samochodu, zaś w pewnym momencie zajął miejsce przed maską pojazdu i uderzył rękoma o maskę (ibidem). M. K. (1) poruszał się z minimalną prędkością i w tych okolicznościach oskarżony w pewnym momencie, obunóż wskoczył na maskę samochodu, którym poruszał się mąż pokrzywdzonej, uderzał rękoma w szybę, po chwili zeskoczył i zapowiedział, że wyciągnie kierowcę z auta (zeznania M. K. k. 30, zeznania El. K. k. 97-98, D. C. k. 98).

Ponadto ustalono, że samochód K. K. (1), będący w leasingu – (...) spółka z o.o. w W., został uszkodzony na kwotę 3867,97 złotych (vide k. 19-24).

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, przy czym istota jego wyjaśnień sprowadza się do tezy, że mąż byłej żony próbował go potrącić, lekko uderzył go zderzakiem w łydki – co skutkowało odruchowe odskoczenie do góry i manewr ratunkowy w postaci wskoku na maskę. Nadto wskazał, że wizyta w szkole spowodowana była chęcią wręczenia prezentów starszemu synowi J., nadto wyjaśniał także, że M. K. (1) zachowywał się w stosunku do niego niestosowanie i niegrzecznie (vide k. 95).

Wina oskarżonego w świetle przeprowadzonych dowodów i ustalonego na jej podstawie stanu faktycznego nie budzi żadnych wątpliwości. Jak wynika z dowodów natury rzeczowej i osobowej, z całą pewnością nie było potrzeby skoku obiema nogami na maskę samochodu, w sytuacji, która zaistniała na parkingu. Zgodnie z zeznaniami ocznych świadków zdarzenia, tych niezainteresowanych osobiście w sprawie tj. D. C. i E. K. – to właśnie oskarżony nie odstępował M. K. (1), podszedł do samochodu (także będącego już w ruchu), zatarasował wyjazd pojazdu z parkingu, zaś w końcowej fazie zdarzenia po prosu wskoczył na maskę samochodu. Żadną miarą nie można przyjąć, że bronił się w ten sposób przed samochodem, który celowo miał go potrącić. Tym samym, w ocenie Sądu, należy przyjąć, że działał z co najmniej zamiarem ewentualnym zniszczenia mienia, w oczywistym przewidywaniu mogącej nastąpić szkody, co w pełni wyczerpuje znamiona zniszczenia mienia, które to przestępstwo można popełnić w obu postaciach zamiaru. Stanowisko to wzmocnione jest nadto ustaleniami, że oskarżony tego dnia był w złym stanie emocjonalnym, on był inicjatorem awantury, on też spotkał się z dzieckiem wbrew decyzji Sądu, precyzującym kontakty z małoletnim dzieckiem stron.

W rezultacie działanie oskarżonego było zawinione, w wysokim stopniu szkodliwe społecznie i bezprawne.

Szczególne okoliczności obciążające to przede wszystkim wyjątkowo naganne a przy tym w ostatniej fazie przestępne zachowanie się oskarżonego w placówce oświatowej, gdzie niewątpliwie należy zachować powściągliwość w wyrażaniu swoich emocji, mają na uwadze, że mogą takie działania oglądać dzieci szkolne. Ponadto pretensje oskarżonego do żony przeniosły się na M. K. (1), który działał w ramach uzgodnień z żoną w zakresie transportu dzieci do szkoły i przedszkola, i który swoim zachowaniem nie dał żadnego powodu do agresji. Okoliczności te sprzeciwiają się możliwości przyjęcia i zastosowania dobrodziejstwa warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Przeto orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Nadto orzeczono o konieczności naprawienia szkody (punkt II wyroku).

Rozliczono koszty sądowe i koszty zastępstwa prawnego (punkt III i IV wyroku).

Orzeczona kara grzywny przestrzeże oskarżonego przed podejmowanie tego rodzaju przestępnych działań, przy czym wysokość kary jest adekwatna do stanu zamożności oskarżonego – co wprost wynika z jego oświadczenia w tym względzie, wobec uzyskiwanych dochodów.