Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25.04.2019r

Sąd Rejonowy w Zakopanem Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Janusz Kukla

Protokolant sek. sąd. G. P.

po rozpoznaniu dnia 11.04.2019r sprawy:

M. W. (1)

s. P. i M. z d. K.

ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...) ul. (...), Regon (...) NIP (...):

I. w okresie od dnia 1 czerwca 2015 do 17 grudnia 2015 roku w miejscowości N. w lokalu oznaczonym Restauracja (...) przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 30 listopada 2009+ zmiany) w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust 1, art. 14 ust 1 i art. 23a ust 1 tej ustawy tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na automacie do gry o nazwie (...) o numerze (...), należącym do firmy (...) z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...)

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

II. w okresie od 1.06.2015 do 13.10.2015r. w miejscowości Z. (powiat (...)) w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...), (...)-(...) Z., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 nr 201, poz. 1540, tekst jedn. Dz. U. z 2015 poz. 612 ze zm.) w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust 1, art. 14 ust 1 i art. 23a ust 1 tej ustawy tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na trzech automatach do gier o nazwie: A. G. nr (...); A. G. nr (...) oraz L. nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...)

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3kks

III. po dniu 13.10.2015r. do dnia 13.12.2015r. w miejscowości Z. (powiat (...)) w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...) (...)-(...) Z., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 nr 201, poz. 1540, tekst jedn. Dz. U. z 2015 poz. 612 ze zm.) w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust 1, art. 14 ust 1 i art. 23a ust 1 tej ustawy tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie: N. L. nr (...) oraz A. G. nr (...), będących we władaniu firmy (...) z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...)

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

IV. po dniu 13.12.2015r. do dnia 3.02.2016r. w miejscowości Z. (powiat (...)) w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...) (...)-(...) Z., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 nr 201, poz. 1540, tekst jedn. Dz. U. z 2015 poz. 612 ze zm.) w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust 1, art. 14 ust 1 i art. 23a ust 1 tej ustawy tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie: A. nr (...) oraz A. G. o nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...)

to jest o przestępstwo z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

V. w okresie od 1 czerwca 2015 do 9 grudnia 2015 roku w miejscowości N. (powiat (...)) w lokalu M. Bar mieszczącym się przy ul. (...), (...)-(...) N., wbrew przepisom ustawy z dnia 19 listopada 2009r. o grach hazardowych (Dz. U. z 2009 nr 201, poz. 1540, tekst jedn. Dz. U. z 2015 poz. 612 ze zm.) w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust 1, art. 14 ust 1 i art. 23a ust 1 tej ustawy tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie (...) nr (...) oraz o nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...)

to jest o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks

I. uznaje oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia opisanych wyżej w pkt I - V czynów, stanowiących, każde z nich, przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1kks w zw. z art. 9 § 3kks i za to na mocy art. 107 § 1kks wymierza mu karę grzywny w wymiarze po 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych za każde z nich, przy ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych, co stanowi kwoty po 12.000 (dwanaście tysięcy) złotych;

II. na mocy art. 39 § 1kks w miejsce wymierzonych wyżej jednostkowych kar grzywny, orzeka oskarżonemu kare łączną grzywny w wymiarze 400 (czterystu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 (stu) złotych, co stanowi kwotę 40.000 (czterdziestu tysięcy) złotych;

III. na mocy art. 30 § 5kks orzeka oskarżonemu przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych szczegółowo opisanych w :

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 18 marca 2016r. w pkt 1-4 na k. 150 akt, przy czym, co do trzech automatów do gier i siedmiu kluczy metalowych do automatów, opisanych w pkt 1 i 4 postanowienia - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 i 2 na k. 617 akt, tj. jeden automat do gry i trzy klucze - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 na k. 619 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 29 lipca 2016r. w pkt 1 na k. 728 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 i 2 na k. 834 akt, tj. dwóch automatów do gier i ośmiu kluczy - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 na k. 836 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 29 lipca 2016r. w pkt 1 na k. 934 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 3 października 2016r. w pkt 1, 2 i 4 na k. 1134 akt, przy czym, co do czterech automatów do gier i dwudziestu siedmiu kluczy metalowych do automatów, opisanych w pkt 1, 2 i 6 postanowienia, następnie zmienionym postanowieniem z dnia 06.03.2017r o zmianie postanowienia k. 1427 - zarządzając ich zniszczenie,

IV. na podstawie art. 627kpk w zw. z art. 113 § 1kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 9.635 (dziewięć tysięcy sześćset trzydzieści pięć) złotych, w tym kwotę 4.000 (cztery tysiące) złotych opłaty sądowej.

Sygn. akt II K 777/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 25 kwietnia 2019 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Spółka (...) Sp. z o.o. zawiązana została dnia 27 maja 2015 roku. Organami spółki są: Zarząd oraz Zgromadzenie Wspólników. Skład pierwszego Zarządu Spółki stanowi M. W. (1), pełniący funkcję Prezesa Zarządu, posiadający 91 udziałów w spółce o wartości 4.550 złotych. Działalność spółki zakreślona została na: „pozostałą działalność rozrywkową i rekreacyjną ( (...) 93.29.Z)” i inne wykazane w umowie Spółki.

Dowód: umowa spółki k. 1318-1319.

W dniu 31 maja 2015 r. spółka (...) Sp. z o.o. reprezentowana przez Prezesa Zarządu M. W. (1) zawarła umowę dzierżawy z firmą (...) Sp. z o.o. w R., a dotyczącą lokalu położonego w Z. przy ulicy (...), Dworzec (...). Czynsz dzierżawny za część lokalu ustalony został na kwotę 1.500 złotych (k. 87-90). Podobna umowa zawarta została z prowadzącym lokal AULA w N. M. I., czynsz dzierżawny 300,00 złotych (k. 595- 597) oraz M. M. (2) wydzierżawiającą lokal M.-Bar w N., czynsz dzierżawny 50% od sumy przychodów (k. 864-866). Każda z tych umów zawarta została na czas nieokreślony z datą obowiązywania od 01 czerwca 2015 roku.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1306-1308, 1442-1445, zeznania świadków: D. N. z k. 19-22, A. K. z k. 222-223, A. M. (1) z k. 259, 1116-1119, L. D. z k. 372, M. I. z k. z k. 592-594, M. W. (2) z k. 662-664, I. G. z k. 717-719, A. M. (2) z k. 924- 926, D. M. z k. 9425-943, P. M. k 1299-1303, W. R. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, K. Z. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, P. S. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. B. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. P. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, W. D. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, protokoły z kontroli k. 1-11, 210-213, 251-255, 464-467, 750-754, protokół zatrzymania rzeczy k. 12-16, 215-219, 262-266, 469-473, 756-760, protokół otwarcia automatów k. 68-70, 342-343, 599, 809, umowy dzierżawy k. 154-157, 595-597, 883-886, pisma procesowe oskarżonego z dnia 21.02.2018 r. wraz z załącznikami oraz z dnia 9.05.2018 r. wraz z załącznikami, umowa spółki k. 1318-1319.

Do lokalu Restauracja (...) przy ul. (...) w N. wstawiono jeden automat do gry o nazwie (...) o numerze (...).

Do lokalu A. C. mieszczącym się przy ulicy (...), (...)-(...) Z. wstawiono w okresie zakreślonym zarzutem ogółem siedem automatów do gier o nazwie: A. G. nr (...); A. G. nr (...); L. nr (...); N. L. nr (...); A. G. nr (...); A. nr (...) oraz A. G. nr (...).

Do lokalu M.-Bar mieszczącym się przy ulicy (...), (...)-(...) N. wstawiono dwa automaty do gier o nazwie: A. nr H. (...) oraz o nr (...).

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego k. 1306-1308, 1442-1445, zeznania świadków: D. N. z k. 19-22, A. K. z k. 222-223, A. M. (1) z k. 259, 1116-1119, L. D. z k. 372, M. I. z k. z k. 592-594, M. W. (2) z k. 662-664, I. G. z k. 717-719, A. M. (2) z k. 924- 926, D. M. z k. 9425-943, P. M. k 1299-1303, W. R. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, K. Z. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, P. S. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. B. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. P. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, W. D. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, protokoły z kontroli k. 1-11, 210-213, 251-255, 464-467, 750-754, protokół zatrzymania rzeczy k. 12-16, 215-219, 262-266, 469-473, 756-760, protokół otwarcia automatów k. 68-70, 342-343, 599, 809, umowy dzierżawy k. 154-157, 595-597, 883-886, opinie biegłego k. 381-389, 397-412, 694-713, 897-914, 1407-1409, pisma procesowe oskarżonego z dnia 21.02.2018 r. wraz z załącznikami oraz z dnia 9.05.2018 r. wraz z załącznikami.

W dniu 17 grudnia 2015 r. w lokalu Restauracja (...), w dniach 13 października 2015 r., 13 grudnia 2015 r. i 3 lutego 2016 r. w lokalu A. C. oraz dnia 9 grudnia 2015 r. w lokalu M.-Bar, upoważnieni funkcjonariusze dokonali kontroli pod kątem przestrzegania przepisów ustawy o grach hazardowych. W wyniku kontroli powyższych lokali, w związku z podejrzeniem naruszenia przepisów ustawy o grach hazardowych zatrzymano ogółem dziesięć automatów. Ustalono dysponenta zatrzymanych automatów, firmę (...) Sp. z o.o.

Każdy z zatrzymanych automatów posiadał w widocznym miejscu informację umieszczoną na obudowie zewnętrznej o treści: (...) Sp. z o.o.” Na każdym z zatrzymanych automatów, w dniu prowadzonej kontroli upoważnieni funkcjonariusze dokonali gry kontrolnej zapisując jej przebieg w protokołach kontroli, wskazując, że gry prowadzone na tych automatach są grami losowymi. Ponadto stwierdzili, że urządzenia zajęte do sprawy dostępne były dla każdego korzystającego z lokalu. Wyglądem zewnętrznym, kształtem urządzenia te nie różnią się od automatów hazardowych. Potwierdzili, że automaty wyposażone są w takie elementy jak akceptor banknotów, wrzutnik monet, rynna na wygrane. Również symbole i nazwy gier widoczne na ekranach odpowiadają nazwom typowych gier dostępnych na automatach do gier hazardowych.

We wszystkich tych przypadkach oskarżony urządzał gry hazardowe działając bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem.

Dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego k. 1306-1308, 1442-1445, zeznania świadków: D. N. z k. 19-22, A. K. z k. 222-223, A. M. (1) z k. 259, 1116-1119, L. D. z k. 372, M. I. z k. z k. 592-594, M. W. (2) z k. 662-664, I. G. z k. 717-719, A. M. (2) z k. 924- 926, D. M. z k. 9425-943, P. M. k 1299-1303, W. R. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, K. Z. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, P. S. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. B. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. P. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, W. D. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, protokoły z kontroli k. 1-11, 210-213, 251-255, 464-467, 750-754, protokół zatrzymania rzeczy k. 12-16, 215-219, 262-266, 469-473, 756-760, protokół otwarcia automatów k. 68-70, 342-343, 599, 809, umowy dzierżawy k. 154-157, 595-597, 883-886, opinie biegłego k. 381-389, 397-412, 694-713, 897-914, 1407-1409, pisma procesowe oskarżonego z dnia 21.02.2018 r. wraz z załącznikami oraz z dnia 9.05.2018 r. wraz z załącznikami.

M. W. (1) jest kawalerem, posiada 1 dziecko na utrzymaniu, z zawodu jest mechanikiem samochodowym, jest prezesem zarządu (...) Sp. z o. o. i z tego tytułu uzyskuje dochód w wysokości 10.000 zł, był karany (k. 1454-1460, 1656-1771), nie leczy się psychiatrycznie, ani odwykowo.

Oskarżony M. W. (1) przesłuchany dnia 26 października 2016 r. nie przyznał się do zarzucanego mu czynu, skorzystał z prawa do odmowy składania wyjaśnień i udzielania odpowiedzi na pytania (k. 1306-1308).

Przesłuchany ponownie w dniu 9 czerwca 2017 r. M. W. (1) wyjaśnił, że zarzut zrozumiał, jednakże nie przyznał się do zarzucanych mu czynów. Złożył wyjaśnienia w sprawie, w których wskazał rozważania prawne dotyczące obowiązujących unormowań w zakresie gier na automatach w inkryminowanym okresie. Oskarżony powołując się na poszczególne regulacje prawne twierdził, iż jego zdaniem swoim zachowaniem nie popełnił przestępstwa. Powołał się na fakt, że od 2010 roku do chwili przesłuchania sądy powszechne, jak również prokuratury umarzają postepowania, lub wydają wyroki uniewinniające w jego sprawach. Wyjaśnił, że konsultował swoje działania z prawnikami współpracującymi z nim, jak również z innymi specjalistami z dziedziny prawa np. prof. dr hab. R. Z. czy prof. dr hab. W. C.. Zaznaczył, że jego stanowisko potwierdzili w wydanych opiniach. Zwrócił uwagę na fakt, że zapoznał się z kilkunastoma opiniami prawnymi, które były dla niego korzystne (k. 1442-1445).

W toku rozprawy głównej oskarżony nie złożył żadnych wyjaśnień, albowiem nie stawił się na terminy wyznaczone przez sąd, wnosząc pisemnie o przeprowadzenie rozpraw pod jego nieobecność i dołączając obszerne orzecznictwo w sprawach, w których był uniewinniany lub umarzano postępowanie prowadzone przeciwko niemu (k. 1510-1567 i k. 1572-1576).

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie miał na względzie częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 1306-1308, 1442-1445), zeznania świadków: D. N. (z k. 19-22), A. K. (z k. 222-223), A. M. (1) (z k. 259, 1116-1119), L. D. (z k. 372), M. I. (z k. 592-594), M. W. (2) (z k. 662-664), I. G. (z k. 717-719), A. M. (2) (z k. 924- 926), D. M. (z k. 9425-943), P. M. (k. 1299-1303), W. R. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, K. Z. w korelacji z protokołem kontroli z k. 1, P. S. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. B. w korelacji z protokołem kontroli z k. 210, M. P. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, W. D. w korelacji z protokołem kontroli z k. 251, ponadto dowody z dokumentów takie jak: protokoły z kontroli (k. 1-11, 210-213, 251-255, 464-467, 750-754), protokół zatrzymania rzeczy (k. 12-16, 215-219, 262-266, 469-473, 756-760), protokół otwarcia automatów (k. 68-70, 342-343, 599, 809), umowy dzierżawy (k. 154-157, 595-597, 883-886), opinie biegłego (k. 381-389, 397-412, 694-713, 897-914, 1407-1409), umowa spółki (k. 1318-1319), pisma procesowe oskarżonego z dnia 21.02.2018 r. wraz z załącznikami oraz z dnia 9.05.2018 r. wraz z załącznikami, odpis postanowienia SN z dnia 4.04.2018 r. sygn. akt V KS 5/18, a także dane osobo-poznawcze i karty karne.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego M. W. (1) w niewielkim zakresie, w którym przyznał, iż w okresie od 2010 roku do czerwca 2016 r. prowadził działalność gospodarczą związaną ze wstawianiem urządzeń do gier, którą ostatecznie zakończył z dniem 30 czerwca 2016 roku. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego M. W. (1) są jasne, dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego .

Wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której konsekwentnie utrzymywał, że w okresie przypisanego mu zachowania pozostawał w przekonaniu, iż prowadzona przez niego działalność polegająca na urządzaniu gier hazardowych nie wyczerpywała znamion zarzuconego mu przestępstwa karnoskarbowego, a wynikających z regulacji będącej skutkiem prawidłowej procedury legislacyjnej i tym samym pozostawał w błędnym, lecz usprawiedliwionym przekonaniu, iż zmiana ustawy (wynikająca z art.4 ) daje mu czas na dostosowanie prowadzonej działalności i do dnia 1 lipca 2016 r. nie popełnia przestępstwa, Sąd nie dał wiary, gdyż uznać należy je za przyjętą linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej, która nie znalazła potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Należy zauważyć, iż także podnoszona kwestia wyników licznych postępowań toczących się na terenie całego kraju kończących się decyzjami umarzającymi postępowania, bądź wyrokami uniewinniającymi, jak i lektura szeregu opinii prawnych oraz orzeczeń, które oskarżony przedłożył w trakcie toczącego się postępowania nie miały prawa utwierdzać oskarżonego w przekonaniu, że prowadzona przezeń działalność jest legalna. Nadto z karty karnej oskarżonego wynika, iż na dzień 28 marca 2019 roku ma on na swoim koncie 578 prawomocnych wyroków skazujących.

W ocenie Sądu pozostałym wyjaśnieniom oskarżonemu należy wiary odmówić. Brzmią one bowiem wykrętnie, zmierzają do uniknięcia odpowiedzialności karnej, a przy tym sprzeczne są z zeznaniami świadków.

Sąd dał w całości wiarę zeznaniom świadków: W. R., K. Z., P. S., M. B., M. P. i W. D., którzy są funkcjonariuszami celno-skarbowymi. Świadkowie ci brali udział w kontroli dokonywanej w lokalach w N. i Z.. Zeznania świadków w korelacji z poszczególnymi protokołami kontroli były logiczne, spójne i klarowne, wzajemnie się uzupełniały tworząc jeden przejrzysty obraz dotyczący przebiegu poszczególnych kontroli. Świadkowie zeznawali co do okoliczności, o których wiedzę pozyskali w trakcie przeprowadzonej kontroli. Zeznania w/w świadków były obiektywne i brak jakiegokolwiek powodu, dla którego wszyscy mieliby bezpodstawnie i stronniczo obciążać oskarżonego. Świadkowie przedstawili przebieg kontroli, a ich zeznania znajdują swoje odzwierciedlenie w dowodach z dokumentów w postaci protokołu kontroli wraz z dokumentacją fotograficzną, protokołu zatrzymania rzeczy oraz otwarcia automatów i przeliczenia pieniędzy.

Zeznania świadków D. N. z k. 19-22, A. K. z k. 222-223, A. M. (1) z k. 259, 1116-1119, L. D. z k. 372, M. I. z k. z k. 592-594, M. W. (2) z k. 662-664, I. G. z k. 717-719, A. M. (2) z k. 924- 926, D. M. z k. 942-943, P. M. k 1299-1303, nie miały merytorycznego znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, stąd też Sąd poprzestał na ich odczytaniu.

W sprawie przeprowadzono dowód w postaci opinii biegłego sądowego z zakresu automatów do gier. Biegły w wydanej do sprawy opinii zaznaczył, że badane automaty są urządzeniami elektronicznymi, w których zainstalowano gry komputerowe o charakterze losowym. Wynik uzyskany w każdej grze jest losowy i niezależny od umiejętności (zręczności) grającego bądź jego zdolności psycho-motorycznych. Grający nie ma realnego wpływu na to, w jakiej konfiguracji zatrzymują się i układają symbole skutkujące wygraną. Opinia potwierdza, że na badanych automatach rozgrywane były gry o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości (art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych). Zaznaczył, że gry prowadzone na badanych urządzeniach spełniają kryteria gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych z dnia 19 listopada 2009 roku. Badane automaty służyły do celów komercyjnych - warunkiem uruchomienia automatu jest zakredytowanie go przez grającego gotówką w wysokości zależnej od ilości punktów przeznaczonych na rozgrywanie udostępnionych gier. Każdy z automatów wyposażony jest w sprawne urządzenie samo wypłacające bilon. Potwierdził, że część z badanych urządzeń ma możliwość prowadzenia gier w trybie (...). Opinie te zdaniem sądu są pełne i zawierają kategoryczne wnioski, a ocena charakteru gier rozgrywanych na przedmiotowych automatach dokonana została przez biegłego z uwzględnieniem definicji losowości gier prezentowanej w judykaturze, którą Sąd rozpoznający niniejszą sprawę podziela.

Zgromadzony materiał dowodowy, w postaci wymienionych wyżej dokumentów dotyczących przeprowadzonej kontroli lokalu oraz dalszych czynności podjętych przez organy w sprawie, został sporządzony obiektywnie, przez powołane do tego osoby, poszczególne dokumenty nie nasuwają wątpliwości, co do ich autentyczności i nie były kwestionowane przez strony. Wobec powyższego Sąd uznał je za rzetelne i w pełni wiarygodne.

Ustalony stan faktyczny stanowi spójną, logicznie uzasadnioną całość, poszczególne wiarygodne dowody uzupełniają się i potwierdzają.

Z całokształtu materiału dowodowego wynika, że niewątpliwie oskarżony M. W. (1) miał pełną świadomość obowiązujących przepisów prawa, w szczególności ustawy o grach hazardowych, które określały warunki urządzania gier hazardowych i zasady prowadzenia działalności w tym zakresie.

Zgodnie z treścią art. 107 § 1 kks karze podlega, kto wbrew przepisom ustawy lub warunkom koncesji lub zezwolenia urządza lub prowadzi grę losową, grę na automacie lub zakład wzajemny. Czyny zarzucane oskarżonemu, których typ został określny w art. 107§1 kks mają charakter blankietowy, tzn. odpowiedzialność karno-skarbowa na podstawie tego przepisu ma miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy sprawca dopuszcza się zachowań opisanych w tym przepisie, czyniąc to jednak wbrew przepisom innej ustawy. Wypełnieniem jego treści są więc normy wynikające z innego aktu prawnego o randze ustawowej, wbrew którym sprawca daną grę urządza lub prowadzi. W przedmiotowej sprawie wypełnieniem blankietowej normy art. 107§1 kks są przepisy ustawy z dnia 17 listopada 2009 r. o grach hazardowych w brzmieniu nadanym ustawą o zmianie ustawy o grach hazardowych z dnia 12 czerwca 2015 r., która weszła w życie w dniu 3 września 2015 r. Zgodnie z art. 3 tej ustawy urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych i gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Norma blankietowa wynikająca z art. 107§1 kks mogła zaś zostać wypełniona przede wszystkim treścią art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ustawy hazardowej. Przepis art. 6 ust. 1 ustawy hazardowej w brzemieniu nadanym wyżej powołaną ustawą, która weszła w życie w dniu 3 września 2015 r. stanowił, że działalności w zakresie gier cylindrycznych, gier w karty, gier w kości oraz gier na automatach może być prowadzona na podstawie udzielonej koncesji na prowadzenie kasyna gry. Wedle natomiast przepisu art. 14 ust. 1 ustawy hazardowej w brzemieniu nadanym wyżej powołaną ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. urządzanie gier cylindrycznych, gier w karty, w tym turniejów gry pokera, gier w kości oraz gier na automatach było dozwolone wyłącznie w kasynach gry na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Przepis art. 23a ust. 1 tej ustawy przewiduje natomiast, że automaty i urządzenia do gier z wyjątkiem terminali w kolekturach gier liczbowych służących wyłącznie do urządzania gier liczbowych, mogły być eksploatowane przez podmioty posiadające koncesję lub zezwolenie na prowadzenie działalności w zakresie gier losowych lub gier na automatach oraz przez podmioty wykonujące monopol państwa po ich zarejestrowaniu przez naczelnika urzędu celnego.

W opisie czynu zabronionego określonego w art. 107§1 kks ustawodawca posłużył się znamionami „urządzanie” i „prowadzenie”. Pojęcia te nie posiadają definicji legalnej w przepisach ustawy o grach hazardowych i wywołują rozbieżności interpretacyjne. Niektórzy autorzy twierdzą, że „urządzanie” gry lub zakładu wzajemnego jest pojęciem węższym od ich „prowadzenia”, gdyż to ostatnie obejmuje także takie działania, jak ustalanie zasad oraz systemu danej gry czy też wysokości wygranej (tak Prusak, Kodeks, t. II, s. 773–774). Zdaniem innych autorów, z którymi wypada się zgodzić jest odwrotnie, tzn. zakres pojęcia „urządza” jest szerszy od „prowadzi”, albowiem pod pojęciem „urządzania” należy rozumieć układanie systemu gry, czy określanie wysokości wygranych, podobnie jak wynajęcie i przystosowanie lokalu, zatrudnienie i przeszkolenie pracowników, organizowanie gry itp. Natomiast „prowadzenie” gry jest pojęciem węższym, ograniczonym zazwyczaj do wykonywania bezpośrednich czynności przy grze (tak: Kotowski, Kurzępa, Komentarz, 2007, s. 450). W judykaturze administracyjnej ugruntowało się natomiast stanowisko zgodnie z którym urządzanie gier hazardowych to ogół czynności i działań stanowiących zaplecze logistyczne dla umożliwienia realizowania w praktyce działalności w zakresie gier hazardowych, w szczególności: zorganizowanie i pozyskanie odpowiedniego miejsca na zamontowanie urządzeń, przystosowanie go do danego rodzaju działalności, umożliwienie dostępu do takiego miejsca nieograniczonej liczbie graczy, utrzymanie automatów w stanie stałej aktywności umożliwiającym ich sprawne funkcjonowanie, wypłacanie wygranych, obsługa urządzeń, zatrudnienie i odpowiednie przeszkolenie personelu zapewniające graczom możliwość uczestniczenia w grze. Jest to przestępstwo powszechne, które można popełnić wyłącznie umyślnie w obu postaciach zamiaru, tj. w zamiarze bezpośrednim lub ewentualnym (tak: G. Ł., K. do art. 107 kks opubl. w Lex (...); Kodeks karny skarbowy, K. I. – (...) 2018; wyrok WSA w Kielcach z 22.09.2016 r., sygn. akt: II SA/Ke 553/16; wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 08.09.2016 r., sygn. akt: II SA/Go 321.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, urządzanie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier na automatach jest dozwolone wyłącznie na zasadach określonych w ustawie. Pierwszą z tych zasad wyraża bezpośrednio przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych – jest to zasada monopolu państwa w zakresie gier liczbowych, loterii pieniężnych i gry telebingo. Kolejne przepisy, zwłaszcza rozdział 2 regulują dalsze zasady, które dotyczą różnych kwestii, w szczególności formy organizacyjnej podmiotu urządzającego grę czy zakład wzajemny, miejsca urządzania (kasyna gry, salony gier bingo pieniężne, punkty przyjmowania zakładów itp.), regulaminów gier i zakładów wzajemnych, świadectw zawodowych osób sprawujących zarząd nad ośrodkami gier i punktami przyjmowania zakładów oraz bezpośrednio prowadzących gry i zakłady, instalacji systemów służących kontroli przebiegu i prowadzenia gier, itp.

Czyn zabroniony stypizowany w art. 107 § 1 kks może być – zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 4 § 1 kks – popełniony wyłącznie umyślnie. Umyślność zaś musi mieć swoją stronę intelektualną oraz płaszczyznę wolicjonalną. W aspekcie intelektualnym, w przypadku czynów skarbowych chodzi o świadomość. W niniejszej sprawie działanie oskarżonego M. W. (1) wypełniło wszystkie znamiona czynu z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks. Oskarżony M. W. (1) pełniąc funkcję Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K.:

- w okresie od dnia 1 czerwca 2015 r. do 17 grudnia 2015 r. w miejscowości N. w lokalu oznaczonym Restauracja (...) przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 tej ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na automacie do gry o nazwie (...) o numerze (...), należącym do firmy (...) z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...),

- w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 13 października 2015 r. w miejscowości Z. w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 tej ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na trzech automatach do gier o nazwie: A. G. nr (...); A. G. nr (...) oraz L. nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...),

- po dniu 13 października 2015 r. do dnia 13 grudnia 2015 r. w miejscowości Z. w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 tej ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie: N. L. nr (...) oraz A. G. nr (...), będących we władaniu firmy (...) z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...),

- po dniu 13 grudnia 2015 r. do dnia 3 lutego 2016 r. w miejscowości Z. w lokalu A. C. mieszczącym się przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 tej ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie: A. nr (...) oraz A. G. o nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...),

- w okresie od 1 czerwca 2015 r. do 9 grudnia 2015 r. w miejscowości N. w lokalu M.-Bar mieszczącym się przy ul. (...), wbrew przepisom ustawy o grach hazardowych, w szczególności z naruszeniem przepisu art. 6 ust. 1, art. 14 ust. 1 i art. 23a ust. 1 tej ustawy, tj. bez wymaganej koncesji, rejestracji przez właściwego Naczelnika Urzędu Celnego oraz poza kasynem, urządzał gry hazardowe na dwóch automatach do gier o nazwie :. (...) nr (...) oraz o nr (...), będących we władaniu firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. (...), ul. (...).

Firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., której prezesem zarządu był oskarżony M. W. (1) nie należała do podmiotów, które prowadziły taką działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed dnia 3 września 2015 r. na podstawie koncesji albo zezwolenia, wobec czego stwierdzić należy, iż firma ta nielegalnie urządzała i prowadziła gry na automatach do gier w miejscowości Z. i N.. Podnieść należy, iż przed zatrzymaniem automatów do gier funkcjonariusze celno-skarbowi, tj. W. R., K. Z., P. S., M. B., M. P. i W. D. stwierdzili na podstawie eksperymentu procesowego oraz oględzin, iż nie są to automaty zręcznościowe i prowadzone na nich gry mają charakter losowy, a gry prowadzone są w celach komercyjnych i wymagają zasilenia środkami pieniężnymi.

Art. 14 ust. 1 ustawy o grach hazardowych stanowi, że urządzanie gier cylindrycznych gier w karty, w tym turniejów gry w pokera, gier w kości oraz gier na automatach jest dozwolone wyłącznie w kasynach gier na zasadach i warunkach określonych w zatwierdzonym regulaminie i udzielonej koncesji lub udzielonym zezwoleniu, a także wynikających z przepisów ustawy. Oskarżony prowadząc wyspecjalizowaną działalność gospodarczą w tej dziedzinie powinien o tym wiedzieć i zapewne wiedział, a pomimo tego koncesji ani zezwolenia nie posiadał. Wprawdzie art. 4 noweli ustawy z dnia 12 czerwca 2015 r. (który wszedł w życie 3 września 2015 r.) wprowadzał okres przejściowy, ale jedynie dla tych podmiotów, które w dniu wejścia w życie noweli prowadziły działalność w zakresie gier hazardowych. Nie dotyczył on więc oskarżonego.

Zdaniem Sądu w odniesieniu do oskarżonego nie zachodziły także przesłanki z art. 10§4 kks tj. pozostawania w błędzie. Bez wątpienia gra, która jest przedmiotem postępowania nie była urządzana w kasynie, co statuuje wspomniany wyżej art. 14 ustawy o grach hazardowych notyfikowany Komisji Europejskiej w dniu 5 listopada 2014 r. pod numerem (...) PL. (...) oskarżony M. W. (1) w toku postępowania przygotowawczego twierdził, że pewny był, że może urządzać gry na w/w. automacie, nie mniej jednak sąd orzekający w pełni podziela także i te zapatrywania Sądu Okręgowego, że posiadane przez niego prywatne ekspertyzy nie usprawiedliwiają go w rozumieniu art. 10§4 kks. Zgodzić bowiem należy się z argumentacją ,że to tylko właściwy minister rozstrzyga na wniosek lub z urzędu, w drodze decyzji, czy gry posiadające cechy wymienione w art. 1-5 ustawy o grach hazardowych jest grą na automatach w rozumieniu tej ustawy ( art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych). Oskarżony takiej decyzji nie przedstawił, ani nie podał, aby o taką decyzję kiedykolwiek wystąpił. W ocenie Sądu działanie oskarżonego M. W. (1) było umyślne w rozumieniu art. 4 § 1 kks. Oskarżony będąc prezesem zarządu spółki, która urządzała i prowadziła gry na automatach do gier winien śledzić zmiany jakie zostały wprowadzone do ustawy o grach hazardowych z dniem 3 września 2015 r. biorąc pod uwagę długie vacatio legis zmian w przepisach art. 6 ust. 1 i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, które została notyfikowana przez Komisję Europejską w dniu 5 listopada 2014 roku pod numerem (...)/PL. (...) więc oskarżony M. W. (1) miał pełną świadomość, iż firma (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K., której był prezesem zarządu, nielegalnie urządzała i prowadziła w lokalach w N. i Z. gry na automatach do gier.

Zauważyć należy, iż zgodnie z uchwałą składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 stycznia 2017 r. I KZP 17/16 kolizja prawa krajowego z prawem unijnym, w świetle zasady bezpośredniego stosowania prawa Unii Europejskiej (art. 91 ust. 3 Konstytucji), może prowadzić do zastąpienia przepisów krajowych uregulowaniami prawa unijnego albo do wyłączenia normy prawa krajowego przez bezpośrednio skuteczną normę prawa Unii Europejskiej. Niewątpliwie art. 6 ust. 1 tej ustawy mógł i może nadal stanowić uzupełnienie normy blankietowej zawartej w art. 107 § 1 k.k.s., o ile okoliczności faktyczne konkretnej sprawy pozwalają na ustalenie, że przepis ten ma zastosowanie i został naruszony.

W ocenie Sądu wina oraz społeczna szkodliwość czynów, które zostały przypisane oskarżonemu są znaczne. Oskarżony jest osobą dorosłą i poczytalną. Miał świadomość, że jego zachowanie jest bezprawne. Jego motywacja była wolna od jakichkolwiek zewnętrznych nacisków, o których mowa w Ustawie, a które wyłączałyby przypisanie mu winy, a zatem można było wymagać od niego zachowania zgodnego z prawem.

Wina oskarżonego M. W. (1) nie budzi wątpliwości.

Co do wymiaru kary:

Okolicznością obciążającą zdaniem Sądu jest duży stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez oskarżonego czynu, przejawiający się w charakterze naruszonego przez oskarżonego dobra oraz okoliczności działania oskarżonego. M. W. (1) naruszył bowiem dobro chronione prawem jakim jest mienie Skarbu Państwa, a nadto był już wielokrotnie karany, w tym za przestępstwa z art. 107§1 kks (k. 1656-1771). Natomiast Sąd nie stwierdził istnienia okoliczności łagodzących wobec oskarżonego.

Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił dyrektywy prewencji ogólnej z art. 53 § 1 i 2 k.k. w zw. art. 20 kks, które bynajmniej nie nakazują wymierzenia kary tylko surowej, nastawionej wyłącznie na odstraszanie społeczeństwa, a więc przekraczającej granicę winy i stopień społecznej szkodliwości czynu oderwanej od ujemnych następstw przestępstwa. Pozytywne cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa wypełni tylko bowiem kara sprawiedliwa, wymierzona w granicach winy i współmierna do stopnia społecznej szkodliwości konkretnego czynu, a nadto kara uwzględniająca cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Zważywszy na te uwagi warto wskazać, iż dla określenia wymiaru kary koniecznym jest wzięcie pod uwagę motywów i sposobu popełnienia przestępstwa, rodzaju i rozmiarów ujemnych następstw przestępstwa właściwości i warunki osobiste sprawcy.

Sąd uznając oskarżonego M. W. (1) za winnego popełnienia czynów zarzucanych mu w pkt I - V aktu oskarżenia, stanowiących przestępstwa skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks i za to na mocy art. 107 § 1 kks wymierył mu karę grzywny w wymiarze po 120 stawek dziennych za każde z nich, przy ustaleniu wysokości stawki dziennej na kwotę 100 złotych, co stanowi kwoty po 12.000 (dwanaście tysięcy) złotych.

Na mocy art. 39 § 1 kks Sąd w miejsce wymierzonych wyżej jednostkowych kar grzywny, orzekł oskarżonemu kare łączną grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych, ustalając wysokość stawki dziennej na kwotę 100 złotych, co stanowi kwotę 40.000 złotych.

Co do wymierzonej kary grzywny należy stwierdzić, że jakkolwiek zawiera ona w sobie niezbędny element dolegliwości, to jednak nie przekracza realnych możliwości płatniczych oskarżonego. W zakresie dotyczącym wysokości stawki dziennej uwzględniono dyrektywy o jakich stanowi art. 33 § 3 kk.

W ocenie Sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu. Zdaniem Sądu wymierzona oskarżonemu kara zapobiegnie jego powrotowi do ponownej kolizji z normami prawa oraz spełni potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, uświadomi konieczność przestrzegania norm prawnych i nieopłacalność ich naruszania.

Na podstawie art. 30 § 5 kks Sąd orzekł oskarżonemu przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych opisanych w:

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 18 marca 2016r. w pkt 1-4 na k. 150 akt, przy czym, co do trzech automatów do gier i siedmiu kluczy metalowych do automatów, opisanych w pkt 1 i 4 postanowienia - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 i 2 na k. 617 akt, tj. jeden automat do gry i trzy klucze - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 na k. 619 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 29 lipca 2016r. w pkt 1 na k. 728 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 i 2 na k. 834 akt, tj. dwóch automatów do gier i ośmiu kluczy - zarządzając ich zniszczenie,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 26 kwietnia 2016r. w pkt 1 w podpunkcie 1 na k. 836 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 29 lipca 2016r. w pkt 1 na k. 934 akt,

- postanowieniu Urzędu Celnego w K. w przedmiocie dowodów rzeczowych z dnia 3 października 2016r. w pkt 1, 2 i 4 na k. 1134 akt, przy czym, co do czterech automatów do gier i dwudziestu siedmiu kluczy metalowych do automatów, opisanych w pkt 1, 2 i 6 postanowienia, następnie zmienionym postanowieniem z dnia 06.03.2017r o zmianie postanowienia k. 1427 - zarządzając ich zniszczenie.

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądzając od oskarżonego M. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 9.635 złotych, w tym kwotę 4.000 złotych opłaty sądowej. Sąd uznał, iż przesłanki mogące skutkować zwolnieniem oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, o których stanowi art. 624§1 kpk, nie zachodzą i winien on ponieść koszty we własnej sprawie.