Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2019r. w Gliwicach

sprawy z powództwa L. K.

przeciwko Spółce (...) Spółce Akcyjnej w B.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 30 stycznia 2019 r. sygn. akt IV P 519/18

zmienia zaskarżony wyrok w punkcie 1, 3 i 4 w ten sposób, że oddala powództwo.

(-) sędzia del. Magdalena Kimel (spr.) (-) sędzia Małgorzata Andrzejewska (-) sędzia Jolanta Łanowy-Klimek

Sygn. akt VIII Pa 121/19

UZASADNIENIE

Powódka L. K. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od strony pozwanej Spółki (...) S.A. w B. kwoty 3585,24 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 1792,62 złote od 1 lipca 2016 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 1792,62 złote od 1 lipca 2017 roku; oraz zasądzenie kosztów procesu. Podała iż kwota roszczenia jest żądana tytułem zapłaty świadczenia pieniężnego należnego jej z tytułu uchwały podjętej przez zarząd (...) w dniu 19 września 2014 roku za rok 2016 i 2017. Zgodnie z tą uchwałą numer (...) wdowom po zmarłych tragicznie pracownikach mających ustalone prawo do renty rodzinnej przyznano świadczenie pieniężne. Jego wysokość stanowi iloczyn liczby ton bezpłatnego węgla przysługującego dotychczas po zmarłym tragicznie pracowniku i kwoty 597,54 złote. Roczna wysokość takiego świadczenia dla uprawnionych, których małżonek uległ śmiertelnemu wypadkowi przy pracy po 31 grudnia 2014 roku wynosi 1792,62 złote. Pismem z dnia 25 września 2014 roku od treści tej uchwały Powódka została poinformowana przez (...) oraz otrzymała należne jej świadczenie za rok 2015.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz przyznanie jej kosztów postępowania. Odnośnie meritum sporu strona pozwana nie ustosunkowała się w żaden sposób albowiem pomimo dwukrotnego wezwania przez Sąd do ustosunkowania się do treści żądania strona pozwana raz odniosła się do przedmiotu świadczenia rekompensacyjnego, a za drugim razem do wypowiedzenia deputatu węglowego przysługującego na mocy układu zbiorowego z 2004 roku – a zatem do przedmiotów pozostających poza żądaniem powódki.

Wyrokiem z dnia 30 stycznia 2019 roku, Sąd Rejonowy w Zabrzu zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 1.792,62 zł (jeden tysiąc siedemset dziewięćdziesiąt dwa złote 62/100) tytułem wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 lipca 2016 r. do dnia zapłaty (pkt1 ), oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 2), zniósł wzajemnie koszty między stronami (pkt 3), nakazał pobrać od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego w Zabrzu kwotę 90,00 zł (dziewięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej od pozwu, od obowiązku uiszczenia której powódka była zwolniona (pkt4)

Sąd I instancji ustalił, że pismem z dnia 25 września 2014 roku powódka została poinformowana, iż zamiast prawa do bezpłatnego węgla będzie przysługiwało jej w 2015 roku świadczenie według uchwały 876/2014. Powódka z tytułu tej uchwały otrzymała kwotę 1792,62 złote

Uchwała numer (...) z 18 listopada 2015 roku Zarządu (...) przyznawała wdowom po zmarłych tragicznie pracownikach mającym ustalone prawo do renty rodzinnej świadczenie pieniężne za rok 2016. Roczna wysokość świadczenia dla uprawnionych po pracowniku, który uległ śmiertelnemu wypadkowi przy pracy po dniu 31 grudnia 2014 roku wynosi 1792,62 złote.

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie niezaprzeczonych twierdzeń Powódki oraz niekwestionowanych dokumentów.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd I instancji zważył, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie. Powódka udowodniła, że za rok 2016 przysługuje jej pomoc finansowa w wysokości 1792,62 złote. Takie bowiem świadczenie zostało jej wypłacone za rok 2015. Na podstawie przedstawionego materiału dowodowego można było dojść do wniosku, że poprzednik prawny strony pozwanej zlikwidował prawo do deputatu węglowego, jednakże corocznymi uchwałami przyznawał pomoc finansową dla wdów, wdowców i sierot po zmarłych tragicznie pracownikach. Taka uchwała za rok 2015, została podjęta we wrześniu 2014 roku oraz listopadzie 2015 roku – a zatem za lata gdy już nie obowiązywało u strony pozwanej prawo do deputatu węglowego. Uchwała numer (...) w par. 2 punkt 2 przewidywała świadczenie dla uprawnionych pozostałych po pracowniku, który uległ śmiertelnemu wypadkowi przy pracy po dniu 31 grudnia 2014 roku w kwocie 1792,62 złote. W punkcie 3 wskazano w tejże uchwale, że świadczenie wypłaca się do dnia 30 czerwca 2016 roku.

Sąd Rejonowy podkreślił, że z urzędu wiadomym jest, a co również wynika z Krajowego Rejestru Sądowego, że (...) została zlikwidowana z końcem czerwca 2016 roku. Skoro zatem Powódka nie przedłożyła decyzji poprzednika prawnego, ani decyzji aktualnie pozwanej strony, że takie świadczenie finansowe przysługiwało jej za rok 2017 – to w tej części powództwo podlegało oddaleniu jako nieudowodnione na podstawie art. 6 kc.

Z tych przyczyn Sąd I instancji orzekł jak w punkcie 1 i 2 wyroku na podstawie powołanych wyżej przepisów i artykułu 9 kp. O kosztach orzeczono na podstawie art. 100 kpc oraz 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Apelację od powyższego wyroku wywiodła pozwana zaskarżając wyrok w części co do punktu 1,3,4,

zaskarżonemu wyrokowi zarzuciła:

1)  sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz naruszenie art. 233 § 1 k.p.c poprzez nierozważenie zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób wszechstronny i dowolną ocenę dowodów w następstwie przyjęcia, że powódce przysługuje za rok 2016 pomoc finansowa w wysokości 1.792,62 zł,

2)  naruszenie przepisu postępowania- art. 6 k.c i art. 232 k.pc, poprzez ich bledną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie w następstwie przyjęcia, że powódka wykazała jakoby przysługiwała jej za rok 206 pomoc finansowa w wysokości 1.792,62 zł,

a oba te naruszenia miały wpływ na treść orzeczenia i doprowadziły do uwzględnienia powództwa.

3)  naruszenia przepisów prawa materialnego - § 1 i § 2 ust 1 i ust 2 uchwały nr 861/2015 z dnia 18 listopada 2015 roku Zarządu (...) SA w zw z art. 9 § 1 k.p i art. 444 k.c – poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i zasądzenie świadczenia pieniężnego za rok 2016 w wysokości 1.792,62 zł w sytuacji gdy powódce przysługiwało świadczenie pieniężne w wysokości 1.493,85 zł

Mając na uwadze powyższe zarzuty, pozwana wniosła o:

1)  zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o :

2)  Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Pozwana cofnęła wniosek o zasądzenie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania.

Jednocześnie pozwana podniosła materialno prawny zarzut spełnienia świadczenia – zapłaty w dniu 4 lipca 2016 roku dochodzonej pozwem kwoty 1.493,85 zł tytułem pomocy finansowej za rok 2016 pomniejszonej o koszt przekazu pocztowego tj w kwocie 1.473,81 zł. Pozwana wniosła o przeprowadzenie dowodu z przekazu pocztowego nr 1/217 z 4 lipca 2016 roku na okoliczność zapłaty przez (...) SA na rzecz powódki kwoty 1.473 zł tytułem pomocy finansowej za rok 2016 r.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja strony pozwanej okazała się uzasadniona, albowiem z przedłożonych w toku postępowania apelacyjnego dowodów wynika, że roszczenie powódki zostało spełnione w lipcu 2016 roku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że postępowanie apelacyjne, choć odwoławcze, ma charakter rozpoznawczy (merytoryczny), a z punktu widzenia metodologicznego stanowi dalszy ciąg postępowania przeprowadzonego w pierwszej instancji. Przez spełnienie nieograniczonych funkcji rozpoznawczych spełnia się kontrolny cel postępowania apelacyjnego. Rozpoznanie apelacji ma (powinno) doprowadzić do naprawienia wszystkich błędów sądu I instancji, ewentualnie także błędów stron. (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 2018 roku, V ACa 1390/17, LEX nr 2502582, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 grudnia 2009 r., III UK 54/09, Lex 602073).

Z uzupełnionego przez Sąd II instancji materiału dowodowego wynika, że powódka jest wdową po tragicznie zmarłym w dniu 15 lutego 1988 roku pracowniku KWK (...), M. K.. Do 31 grudnia 2014 roku powódce przysługiwał deputat węglowy w wymiarze 2,5 ton węgla rocznie. Zarząd (...) uchwałą z dnia 19 września 2014 r. nr 875/2014 r., zlikwidował prawo do bezpłatnego węgla dla emerytów, rencistów i innych uprawnionych osób od 1 stycznia 2015 roku.

Jednocześnie na mocy uchwały z dnia 18 listopada 2015 roku nr (...) Zarząd (...) przyznał pomoc finansową dla wdów, wdowców i sierot po zmarłych tragicznie pracownikach mających ustalone prawo do renty rodzinnej po takich pracownikach za rok 2016.

W § 2 pkt 1 uchwały wskazano, że roczną wysokość świadczenia pieniężnego ustala się mnożąc liczbę ton bezpłatnego węgla przysługującego przed dniem 1 stycznia 2015 roku, po zmarłym tragicznie pracowniku przez kwotę 597,54 zł. Natomiast w § 2 pkt 3 podano, że świadczenie wypłaca się do dnia 30 czerwca 2016 roku, na wskazane przez uprawnionego konto bankowe. Dopuszcza się możliwość realizacji świadczenia pieniężnego w kasie jednostki organizacyjnej lub w formie przekazu pocztowego, za potraceniem opłaty pocztowej związanej z tym przekazem.

Jak wynika z wyciągu z książki pocztowej (...) – przekazu pocztowego nr (...) z dnia 4 lipca 2016 roku, powódce w dniu 4 lipca 2016 roku wypłacona została kwota 1.473,81zł.

Roszczenie dochodzone przez powódkę zostało zatem spełnione już w 2016 roku.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na mocy art. 386 § 1 k.p.c zmienił zaskarżony wyrok w punkcie 1,3 i 4 , w ten sposób, że powództwo oddalił.

(-) sędzia (del) Magdalena Kimel (-) sędzia Małgorzata Andrzejewska (-) sędzia Jolanta Łanowy- Klimek