Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2017 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk-Południe w Gdańsku X Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Zabłudowska

Protokolant: Magdalena Sadowska

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 roku sprawy S. R., syna V. i V., urodzonego (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu 4 lutego 2017 r. w G. na ul. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości, co zostało potwierdzone dwukrotnym badaniem urządzeniem Alkometr A 2.0 z wynikiem I próba 0,56 mg/l i II próba 0,59 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu,

tj. o czyn z art. 178a § 1 k.k.

I.  ustalając, iż w okolicznościach nie budzących wątpliwości oskarżony S. R. dopuścił się popełnienia czynu kwalifikowanego z art. 178a § 1 k.k. i przyjmując, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość tego czynu nie są znaczne, na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. i art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne warunkowo umarza na okres 2 (dwóch) lat próby;

II.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 (dwóch) lat;

III.  na postawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego w pkt. II zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych zalicza oskarżonemu okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 lutego 2017 roku do dnia 14 września 2017 roku;

IV.  na podstawie art. 67 § 3 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 1000 zł (tysiąca złotych);

V.  na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 k.p.k. zwalnia oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

Sygn. akt X K 257/17

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 3 lutego 2017 roku oskarżony S. R. zawiózł swoich znajomych do S., chodzili do różnych lokali, gdzie pili alkohol, jednak sam nie spożywał alkoholu. Około północy przywiózł kolegów do G., samochód zaparkował na parkingu przy ul. (...) i pieszo udał się wraz ze znajomymi do centrum G.. W towarzystwie znajomych nie spożywał alkoholu. Kiedy się pożegnali, oskarżony wracając do domu wstąpił do lokalu znajdującego się w Teatrze W., w którym wypił 50 ml wódki B. i 0,5 litra piwa. S. R. planował wracać do domu pieszo, jednak gdy doszedł do samochodu stwierdził, że pojedzie do swojego miejsca pracy na ul. (...). Następnie wsiadł do samochodu i pokierował pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...). Około godz. 3.50, na wysokości ul. (...) w G. został zatrzymany przez patrol policji. Oskarżony został poddany badaniu stanu trzeźwości urządzeniem (...) 6510. Oskarżony celowo obniżał siłę wydmuchu i kierował strumień powietrza poza alkomat.

W związku z powyższym oskarżony został zatrzymany i przewieziony do KP II w G., gdzie ponownie został poddany badaniu trzeźwości urządzeniem Alkometr 2.0, które było sprawne. Pierwsze badanie przeprowadzone o godz. 04.08 wykazało, że oskarżony S. R. miał 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie powtórzono po 10 minutach i o godz. 04.18 uzyskano wynik 0,59 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżonemu zatrzymano ukraińskie prawo jazdy, natomiast samochód zabezpieczył on we własnym zakresie.

/ Dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 20, 38-39, 70-71; protokół z przebiegu badania k. 2; świadectwo wzorcowania k. 3; protokół zatrzymania osoby k. 4-5; zeznania świadka A. K. k. 9 /

S. R. jest obywatelem Ukrainy zamieszkałym w Polsce. Posiada wykształcenie wyższe, z zawodu jest inżynierem mechanikiem. Obecnie pracuje jako pracownik magazynowo – biurowy, osiągając dochód w wysokości 1400 złotych netto miesięcznie. Jest kawalerem, ma jedno dziecko na utrzymaniu. Utrzymuje się z oszczędności i pomocy rodziny. Matka dziecka zajmuje się wychowaniem dziecka, nie pracuje. Oskarżony nie posiada majątku. Nie był leczony neurologicznie, psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był uprzednio karany.

/ Dowody: karta karna k. 31, 31a, 31b;, dane osobopoznawcze k. 69-70

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, które podtrzymał przed Sądem.

/ Dowody: wyjaśnienia oskarżonego k. 20, 38-39, 70-71

Sąd zważył, co następuje:

W świetle całokształtu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień oskarżonego oraz dokumentacji przeprowadzonej kontroli drogowej, zarówno fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu występku, jak i wina S. R. (1), nie budzą wątpliwości.

Swoje ustalenia Sąd oparł przede wszystkim na wyjaśnieniach oskarżonego, zeznaniach świadka A. K. oraz na dowodach z dokumentów zgromadzonych w toku postępowania w postaci protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości, świadectwa wzorcowania, danych o karalności, danych osobopoznawczych. Dokumenty te zostały sporządzone przez osoby uprawnione do ich wystawiania, w formie przewidzianej przez prawo, a ich wiarygodność nie była w toku postępowania kwestionowana.

Wyjaśnienia złożone przez oskarżonego Sąd uznał za generalnie wiarygodne. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz potwierdził okoliczności i wynik przeprowadzonej w stosunku do niego kontroli drogowej. Wyjaśnienia oskarżonego miały logiczny charakter, były spójne wewnętrznie i spontaniczne, a także nie stały w sprzeczności z pozostałymi dowodami zebranym w sprawie.

Sąd dał również wiarę zeznaniom świadka A. K., policjanta, który pełnił służbę tego dnia i dokonał czynności zatrzymania oskarżonego. Jego zeznania korespondowały z przedstawioną w sprawie dokumentacją. Ponadto jako osoba obca dla oskarżonego nie miał on podstaw aby zeznawać nieprawdę lub nadmiernie obciążać oskarżonego.

Sąd wziął także pod uwagę notatkę urzędową dotyczącą przeprowadzonej względem S. R. (1) kontroli drogowej. Potwierdza ona przy tym jedynie obiektywny fakt zaistnienia tej kontroli, zaś w pozostałym zakresie, nie stanowiła podstawy poczynionych ustaleń faktycznych, bowiem prowadziłoby to do naruszenia zakazu zastępowania dowodów, z których wymagane jest sporządzenie protokołu (np. zeznań świadków) treścią notatek urzędowych.

Sąd zważył dalej, iż na gruncie art. 178a § 1 kk odpowiedzialność karną ponosi osoba, która znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Za tak opisany czyn na gruncie powołanego przepisu sprawcy wymierzyć można grzywnę, karę ograniczenia wolności lub pozbawienia wolności do lat 2. Definicji stanu nietrzeźwości dostarcza natomiast art. 115 § 16 kk, zgodnie z którym zachodzi on wówczas, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 ‰ albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm ³ wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość. W przedmiotowej sprawie, co ustalono w sposób bezsporny, oskarżony prowadził samochód będąc w stanie nietrzeźwości, o godz. 04.08 mając 0,56 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Należy przy tym zauważyć, iż stężenie alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu miało tendencję rosnącą (o godz. 4.18 odnotowano wynik 0,59 mg/l alkoholu etylowego w wydychanym powietrzu), co stanowi o tym, że oskarżony prowadził samochód bezpośrednio po spożyciu alkoholu, a nie np. następnego dnia. Niewątpliwie zatem jego zachowanie wyczerpało ustawowe znamiona czynu z art. 178a 1 kk, co zostało mu przypisane w wyroku wydanym w przedmiotowej sprawie.

Mając jednak na uwadze właściwości, warunki osobiste i dotychczasowy sposób życia oskarżonego, Sąd zważył, iż w niniejszej sprawie można rozważyć zastosowanie wobec S. R. (2) – zgodnie z wnioskiem oskarżonego - dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego.

Zgodnie z treścią przepisu art. 66 § 1 kk, Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Natomiast § 2 tego artykułu statuuje, że warunkowe umorzenie stosowane jest do sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności.

Stwierdzić należy, iż warunki formalne warunkowego umorzenia postępowania zostały spełnione; przestępstwo przypisane oskarżonemu jest bowiem zagrożone karą pozbawienia wolności do lat 2. Ponadto, oskarżony nie był dotychczas karany, w szczególności zaś za przestępstwo umyślne.

Należy stwierdzić, iż w okolicznościach sprawy warunki formalne warunkowego umorzenia postępowania zostały spełnione. Przestępstwo zarzucone oskarżonemu jest zagrożone karą pozbawienia wolności nie przekraczającą 3 lat. Ponadto, oskarżony nie był dotychczas karany za przestępstwo umyślne.

W ocenie Sądu, zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu, którego dopuścił się S. R. jak i stopień jego zawinienia, nie są znaczne, a jak zostało to wyżej wskazane – okoliczności jego popełnienia, w świetle zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności zaś wyjaśnień oskarżonego, przyznającego się do winy, nie budzą wątpliwości.

Ustalając stopień społecznej szkodliwości przypisanego podejrzanemu czynu, Sąd, w kontekście dyrektywy sformułowanej w treści art. 115 § 2 k.k., uwzględnił między innymi rodzaj i charakter naruszonego dobra oraz sposób i okoliczności popełnienia czynu. Wprawdzie zawartość alkoholu w organizmie oskarżonego przekraczała ustawowy próg dzielący wykroczenie od przestępstwa, to jednak ze względu na warunki osobiste sprawcy Sąd uznał, że zasadne będzie warunkowe umorzenie postępowania. Z uwagi na stosunkowo krótką trasę pokonaną samochodem oraz porę, o której to było niewielkie natężenie ruchu, oskarżony stwarzał niewielkie zagrożenie w ruchu drogowym. Co do stopnia zawinienia, podkreślić należy, że działanie oskarżonego nie miało charakteru przemyślanego, stanowiło przejaw spontanicznie podjętej decyzji. Jako prawidłową należy natomiast ocenić postawę oskarżonego, który przyznał się do winy i złożył szczere wyjaśnienia, a z uzyskanej z Krajowego Rejestru Karnego informacji wynika, że nie był wcześniej karany.

Zwrócić należy również uwagę na dotychczasowy sposób życia oskarżonego. S. R. przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, złożył wyjaśnienia zgodne z ustalonym stanem faktycznym i odniósł się krytycznie do swojego zachowania. Oskarżony nie był uprzednio karany sądownie, co wskazuje na nienaganny tryb jego dotychczasowego życia i uzasadnia przypuszczenie, że pomimo warunkowego umorzenia postępowania, będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Okolicznością, która przemawiała za zastosowaniem wobec oskarżonego warunkowego umorzenia postępowania, był również fakt, iż jako obywatel Ukrainy ma znacznie ograniczone możliwości zarobkowania, zarówno na terenie Polski, gdzie przeciętne dochody obywateli Ukrainy nie przekraczają płacy minimalnej, jak również na Ukrainie, gdzie pensje są znacznie niższe niż w Polsce. Oskarżony ma przy tym na utrzymaniu rodzinę. Orzeczenie w takiej sytuacji wobec oskarżonego świadczenia pieniężnego w kwocie 5000 zł stanowiłoby dla niego dolegliwość niewspółmiernie większą niż w przypadku orzeczenia analogicznego świadczenia pieniężnego wobec obywatela Polski. Dlatego też Sąd warunkowo umorzył postępowanie karne wobec oskarżonego, uznając, że nie popełni on ponownie przestępstwa. Jednocześnie Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia pojazdów na 2 lata, co będzie skutkowało koniecznością ponowienia przez oskarżonego egzaminu na prawo jazdy.

Na podstawie art. 67 § 1 k.k. Sąd określił przy tym długość okresu próby na okres dwóch lat, uznając, iż taki właśnie czas będzie niezbędny do zweryfikowania prognozy co do sposobu postępowania oskarżonego, stanowiącej istotną przesłankę wydania przedmiotowego rozstrzygnięcia.

Sąd stwierdził również, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdowała norma art. 67 § 3 k.k., umożliwiająca Sądowi orzeczenie wobec oskarżonego środka w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych albo pojazdów mechanicznych określonego rodzaju. Środek ten zgodnie z treścią art. 67 § 3 k.k. można orzec do 2 lat. W ocenie Sądu maksymalny, to jest dwuletni okres zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych będzie adekwatny do stopnia jego winy i społecznej szkodliwości jego czynu oraz spełni zakładane cele wymierzenia tego środka, tj. wyeliminuje oskarżonego spośród osób prowadzących pojazdy mechaniczne, zapewniając tym samym w okresie jego trwania bezpieczeństwo pozostałym uczestnikom ruchu. Długość tego zakazu, zdaniem Sądu, będzie też adekwatna do stopnia winy oskarżonego Na mocy przepisu art. 63 § 4 k.k. Sąd zaliczył na poczet orzeczonego środka w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 4 lutego 2017 roku do dnia 14 września 2017 roku.

Sąd orzekł także, w oparciu o treść art. 67 § 3 k.k. o świadczeniu pieniężnym na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 1000 złotych. Zdaniem Sądu kwota ta jest i tak kwotą dotkliwą dla oskarżonego z uwagi na jego obecną sytuację życiową. Pomimo tego Sąd uznał, iż orzeczone świadczenie w wysokości określonej w niniejszym wyroku, wzmocni korzystne oddziaływanie na sprawcę, stwarzając podstawy do przekonania, że zastosowany środek probacyjny, choć nie stanowi skazania oskarżonego za popełnienie zarzucanego mu czynu, to jednak nie oznacza wykluczenia jakiejkolwiek formy jego odpowiedzialności za naruszenie przepisów prawa. Natomiast w przypadku skazania oskarżonego, obligatoryjne byłoby nałożenie na oskarżonego obowiązku zapłaty świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5000 złotych, co zdaniem Sądu byłoby nadmiernie obciążające dla oskarżonego i miałby on trudności, żeby się z tego obowiązku wywiązać.

Na mocy art. 626 § 1 k.p.k., art. 624 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego z obowiązku ponoszenia kosztów sądowych z uwagi na jego trudną sytuację materialną.

Zarządzenia:

1)  odnotować w rep. K i kontrolce uzasadnień;

2)  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć PR G. – Ś.;

3)  przedłożyć z wpływem lub do uprawomocnienia.

G., dnia 28 września 2017 roku