Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu – Wydział XIII Cywilny Rodzinny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Alicja Spustek-Kląskała

Sędziowie: SSO Teresa Znaińska

SSR del. Krystyna Batra

Protokolant: Agnieszka Fryśna

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa małoletniej J. K. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową M. M.

przeciwko A. K.

o alimenty

na skutek apelacji wniesionej przez powódkę od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu z dnia 10 października 2013 r. sygn. akt III RC 130/13;

oddala apelację.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Sygn. akt XIII Ca 566/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 października 2013 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia w sprawie o sygn. akt III RC 130/13 w pkt 1) zasądził od pozwanego A. K. na rzecz małoletniej powódki J. K. alimenty w kwocie po 600 zł miesięcznie, płatne do 15-ego dnia każdego miesiąca z góry, do rąk matki małoletniej powódki M. M., wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 22 lutego 2013 r.; w pkt 2) dalej idące powództwo oddalił; w pkt 3) koszty zastępstwa procesowego pomiędzy stronami wzajemnie zniósł w pkt 4) kosztami postępowania w kwocie 360 złotych obciążył pozwanego nakazując mu aby uiścił w/w kwotę na rzecz Skarbu Państwa; w pkt 5) wyrokowi w pkt I nadał rygor natychmiastowej wykonalności.

Rozstrzygnięcie powyższe Sąd Rejonowy wydał na podstawie m.in. następujących ustaleń faktycznych:

J. K. ur. (...) jest córką M. M. i A. K.. Rodzice małoletniej zamieszkiwali wspólnie do lipca 2011 r.

Małoletnia jest dzieckiem zdrowym, nie choruje przewlekle. Miesięczny koszt utrzymania małoletniej wynosi ok. 1.100 zł i obejmuje wydatki na: wyżywienie (200-300 zł), odzież i obuwie (100 zł), środki higieniczne, odżywki, lekarstwa (ok. 100 zł), przedszkole (400 zł), rozrywkę i częściowe utrzymanie mieszkania (300 zł).

Małoletnia mieszka wraz matką oraz dziadkami we W. w mieszkaniu komunalnym, którego koszt utrzymania wynosi ok. 1.000 zł. Matka powódki przekazuje rodzicom na pokrycie ww. opłat kwotę w wysokości 600 zł miesięcznie.

M. M. zatrudniona jest w Przedszkolu nr (...) we W. na stanowisku nauczyciela i otrzymuje wynagrodzenie w wysokości 2.990 zł brutto miesięcznie.

A. K. zatrudniony jest na stanowisku konserwatora oznakowania w Zakładzie (...) Ruchu Drogowego (...) S.A. Z tego tytułu uzyskuje zróżnicowane wynagrodzenie, które jest zależne od liczby wykonanych prac w ramach delegacji. W 2012 r. średnie miesięczne wynagrodzenie pozwanego wyniosło 2.927,36 zł netto, natomiast w okresie od 1 stycznia 2013 r. do 31 maja 2013 r. stanowiło ono kwotę 2.611,93 zł netto.

W chwili obecnej pozwany spłaca kredyt konsumpcyjny zaciągnięty w marcu 2011 r. w Banku (...).P. na kwotę 8.152 zł (rata - 250 zł) oraz kredyt odnawialny zaciągnięty w wysokości 4.000 zł (rata - 63 zł).

We wrześniu 2013 r. pozwany zawarł związek małżeński z K. Ł.. Małżonkowie zamieszkują w wynajętym mieszkaniu, za które czynsz wynosi 2000 zł. Żona pozwanego pracuje jako higienistka stomatologiczna z wynagrodzeniem w kwocie 1.800 zł netto miesięcznie. Pozwany uiszcza dobrowolnie alimenty na rzecz małoletniej powódki w wysokości po 400 zł miesięcznie. Ponadto z okazji urodzin, imienin oraz świąt przygotowuje dla córki okolicznościowe prezenty.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym, po dokonaniu wykładni treści przepisu art. 133 § 1 kro i 135 § 1 kro Sąd Rejonowy uznał, że powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Sąd Rejonowy podkreślił, iż koszt utrzymania małoletniej powódki w ocenie Sądu wynosi ok. 1.100 zł miesięcznie. Zdaniem Sądu alimenty od pozwanego w kwocie po 600 zł miesięcznie pozwolą zaspokoić usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, z drugiej zaś strony odpowiadają możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Pozwany ma stałą pracę, której wykonywanie przynosi miesięczny dochód w przedziale od 2.200 do 2.900 zł netto. Miesięczne wydatki pozwanego kształtują się natomiast na poziomie 1.400 zł miesięcznie.

Mając na uwadze urealnione koszty utrzymania małoletniej J. Sąd uznał, że żądana kwota alimentów po 900 zł miesięcznie jest na obecnym etapie rozwoju dziecka wygórowana, w szczególności wygórowane jest określenie kosztów wyżywienia trzyletniego dziecka na kwotę 400 zł miesięcznie kiedy małoletnia uczęszcza do przedszkola i ma tam zapewnione wyżywienie od rana do popołudnia.

Apelację od wyroku Sądu Rejonowego złożyła powódka zaskarżając go w pkt II i zarzucając naruszenie:

1/ art. 224 § 1 kpc w zw. z art. 232 kpc poprzez nie udzielenie głosu stronom przed zamknięciem przewodu sądowego, a tym samym uniemożliwienie zgłoszenia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia;

2/ art. 233 § 1 kpc poprzez brak wszechstronnej oceny materiału dowodowego oraz błędną, sprzeczną z zasadami logiki i doświadczenia życiowego ocenę materiału dowodowego polegającą na:

- przyjęciu, że praca pozwanego przynosi mu miesięczny dochód w przedziale od 2200 zł do 2900 zł opierając się na oświadczeniu pozwanego, podczas gdy z przedłożonych przez pozwanego dokumentów (PIT za rok 2011 i 2012, karty wynagrodzeń, zaświadczeniu o zarobkach) wynika, że kwota ta jest znacznie wyższa tj. od 2200 zł do 4500 zł netto, co po wyliczeniach daje kwotę 2900 zł netto miesięcznie, w rozliczeniu całorocznym,

- przyjęciu, że alimenty od pozwanego na rzecz małoletniej w kwocie po 600 zł miesięcznie będą wystarczające, podczas gdy, pozwany nie czyni osobistych starań o utrzymanie i wychowanie uprawnionej, a ciężar ten spoczywa w całości na matce dziecka;

- uznanie, że pozwany jest zobowiązany uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniego syna żony z poprzedniego małżeństwa podczas gdy otrzymuje ona na niego alimenty od biologicznego ojca, dlatego też miesięczne koszty utrzymania mieszkania wynajmowanego przez pozwanego powinny być dzielone nie na dwie, a na trzy osoby,

3/ naruszenie przepisów prawa materialnego poprzez jego niezastosowanie: tj.: art. 135 § 2 k.r.o. poprzez przyjęcie, że pozwany nie powinien pokrywać w większości kosztów utrzymania małoletniej powódki, mimo że jedynie na matce dziecka spoczywa ciężar osobistego starania o utrzymanie i wychowanie uprawnionej.

W oparciu o powyższe zarzuty apelująca wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki alimentów w dalszej kwocie po 200 zł miesięcznie, płatnej do 15-go dnia każdego miesiąca z góry, do rąk matki małoletniej powódki M. M., wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 22 lutego 2013 r.; zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego według norm obowiązujących za postępowanie w I i II instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest niezasadna.

Sąd Rejonowy przeprowadził wnikliwe postępowanie dowodowe i na jego podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Okręgowy przyjmuje za własną podstawę rozstrzygnięcia. Sąd Rejonowy powołał właściwe przepisy prawne i przeprowadził ich prawidłową wykładnię. Wbrew zarzutom apelacji ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy nie przekracza granicy zakreślonej w art. 233 § 1 kpc. Sąd ma obowiązek wyprowadzenia z zebranego w sprawie materiału dowodowego wniosków logicznie prawidłowych. Reguła ta, współokreślająca granice swobodnej oceny dowodów nie będzie zachowana, jeżeli wnioski wyprowadzone przez sąd przy ocenie dowodów nie układają się w logiczną całość zgodną z doświadczeniem życiowym, lecz pozostają ze sobą w sprzeczności, a także gdy nie istnieje logiczne powiązanie wniosków z zebranym w sprawie materiałem dowodowym (uzas. wyroku SN z dnia 9.12.2009 r., IV CSK 290/09). Zdaniem Sądu Okręgowego w świetle przytoczonych motywów zaskarżonego wyroku nie ma uzasadnionych powodów by - w myśl zarzutów skarżącej - zakwestionować istnienie logicznego związku między treścią przeprowadzonych dowodów a ustalonymi na ich podstawie w drodze wnioskowania faktami stanowiącymi podstawę zawartego w nim rozstrzygnięcia. Argumentacji mogącej uzasadniać taki wniosek nie dostarcza zawarte w apelacji twierdzenie w przedmiocie błędnego ustalenia przez Sąd Rejonowy możliwości zarobkowych pozwanego.

Z treści zaświadczeń z dnia 25.03.2013 r. (k.20), z dnia 29.04.2013 r. (k.57) oraz z kart wynagrodzeń (k.72-73) wynika, iż pozwany uzyskuje średnie miesięczne wynagrodzenie w kwocie przyjętej przez Sąd Rejonowy. Dochód zwiększony pozwany uzyskiwał jedynie w miesiącach 05-07.2012 r., tj. wówczas gdy świadczył pracę w ramach delegacji.

Powyższe nie pozwala na podzielenie zarzutów apelacji dotyczących nieprawidłowego określenia przez Sąd Rejonowy możliwości zarobkowych pozwanego.

Zdaniem Sądu Okręgowego przy uwzględnieniu wydatków własnych pozwanego oraz faktu, iż pozostaje on w związku małżeńskim, a zatem ciąży na nim również obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny brak było podstaw do zasądzenia na rzecz powódki alimentów w wysokości przekraczającej kwotę 600 zł miesięcznie. Ustalenie świadczenia w wyższej kwocie oznaczałoby naruszenie zasady równej stopy życiowej osoby uprawnionej do alimentów i obowiązanego do ich uiszczania.

Odnosząc się natomiast do argumentów natury proceduralnej podkreślić należy, iż nie udzielenie głosu stronom przed zamknięciem przewodu sądowego nie stanowi uchybienia mającego wpływ na treść rozstrzygnięcia. Wszelkiego rodzaju wnioski i oświadczenia strony miały możliwość zgłaszania w toku postępowania. Biorąc pod uwagę, iż powódka występowała w sprawie z udziałem profesjonalnego pełnomocnika zdaniem Sądu Okręgowego tym bardziej nie sposób uznać za usprawiedliwiony podnoszony w tym zakresie zarzut.

Stąd też Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.