Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2019 roku

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Agnieszka Stachurska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 czerwca 2019 roku w Warszawie

sprawy A. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o rentę socjalną

na skutek odwołania A. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 8 stycznia 2019r., znak: (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje A. K. rentę socjalną na okres od 1 grudnia 2018r. do 31 grudnia 2021r.

UZASADNIENIE

A. K. w dniu 28 stycznia 2019r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 8 stycznia 2019r., znak: (...)odmawiającej prawa do renty socjalnej.

W uzasadnieniu odwołania ubezpieczony wskazał, że decyzja została oparta na błędnych orzeczeniach wydanych przez Lekarza Orzecznika ZUS w dniu 19 listopada 2018r. oraz Komisję Lekarską ZUS w dniu 8 stycznia 2019r., w których stwierdzono, że nie jest całkowicie niezdolny do pracy. Biorąc powyższe pod uwagę, ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji i przyznanie prawa do renty socjalnej oraz o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego lekarza psychiatry na okoliczność, czy jest całkowicie niezdolny do pracy, a jeżeli tak, to na jaki okres. Dodatkowo wyjaśnił, że cierpi na schizofrenię paranoidalną, która jest zaburzeniem psychicznym, charakteryzującym się szczególną intensywnością urojeń, a także prowadzi do osłabienia pamięci operacyjnej, funkcji wykonawczych, koncentracji uwagi i zakłóceń w zakresie selekcji i przyswajania informacji. Stan jego zdrowia nie uległ poprawie od czasu wydania przez organ rentowy poprzedniej decyzji, co skutkuje brakiem możliwości podjęcia pracy. Do chwili obecnej systematycznie przyjmuje leki i pozostaje pod stałą opieką lekarza psychiatry. Ubezpieczony podniósł, że jest zobojętniały, ma problemy z organizacją własnych myśli, co powoduje u niego spowolnienie ruchowe i rozkojarzenie. Powyższe zaburzenia w znacznym stopniu zakłócają codzienne funkcjonowanie, wobec czego wymaga pomocy i kontroli ze strony osób trzecich. Jego schorzenie ujawniło się w okresie nauki w gimnazjum, albowiem już wtedy przejawiał dziwne zachowania m.in. w postaci objawów depresji i czynności natrętnych. Z powodu choroby musiał przerwać studia licencjackie na Wydziale Matematyki, (...) i Mechaniki (...), gdyż nie radził sobie z przyswajaniem wiedzy. Z uwagi na pogorszenie stanu zdrowia, od 2018r. przebywa na rocznym urlopie zdrowotnym. Dodał także, że legitymuje się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (odwołanie z dnia 21 stycznia 2019r., k. 3-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c.

W uzasadnieniu odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podniósł, że A. K. w dniu 4 października 2018r. złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych ponowny wniosek o rentę socjalną. W toku postępowania został skierowany na badanie do Komisji Lekarskiej ZUS, która orzeczeniem z dnia 8 stycznia 2019r. uznała, że nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Jednocześnie organ rentowy wskazał, że w myśl art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej, renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia, w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję oparł się na wskazanym orzeczeniu Komisji Lekarskiej ZUS oraz powołanych wyżej przepisach i odmówił ubezpieczonemu prawa do wnioskowanego świadczenia (odpowiedź na odwołanie z dnia 18 lutego 2019r., k. 14 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. K., urodzony w dniu (...), w okresie od dnia 1 września 2008r. do dnia 17 lutego 2010r. był uczniem XXVII Liceum Ogólnokształcącego im. T. C. w W.. W dniu 18 lutego 2010r. został przeniesiony do XVIII Liceum Ogólnokształcącego im. J. Z. w W., które ukończył w dniu 29 kwietnia 2011r. Po ukończeniu szkoły średniej, w dniu 1 października 2011r. podjął studia pierwszego stopnia na Wydziale Matematyki, (...) i Mechaniki (...). Dwukrotnie był skreślany z listy studentów, pierwszy raz w dniu 12 kwietnia 2012r., a drugi raz w dniu 21 lipca 2015r. Od dnia 1 października 2015r. ponownie jest studentem dziennym tej samej uczelni na kierunku Matematyka, obecnie na I roku. Nigdy nie pracował. W 2009r., w wieku 17 lat, zdiagnozowano u niego zaburzenia depresyjno - kompulsyjne i cechy osobowości anankastycznej. W trakcie hospitalizacji, która miała miejsce od dnia 8 marca 2015r. do dnia 23 kwietnia 2015r. w (...) Centrum (...) z siedzibą w Z., rozpoznano u niego schizofrenię paranoidalną. Do dnia 22 maja 2015r. był poddawany leczeniu i terapii na Oddziale (...) Psychiatrycznej wyżej wymienionej placówki medycznej. Z powodu nasilenia się doznań omamowych i myśli samobójczych ponownie był hospitalizowany w okresach od dnia 8 czerwca 2015r. do dnia 13 lipca 2015r. i od dnia 3 sierpnia 2015r. do dnia 20 sierpnia 2015r. Ostatnia hospitalizacja miała miejsce w okresie od dnia 16 listopada 2016r. do dnia 14 kwietnia 2017r. na Oddziale Zapobiegania Nawrotom Instytutu (...) w W., gdzie był leczony w powodu próby samobójczej, myśli rezygnacyjnych i autodestrukcyjnych. Od maja 2017r. jest leczony ambulatoryjnie za pomocą leków psychotropowych takich jak: O., S., A., M. i H.. W 2018r. u ubezpieczonego nastąpiło znaczne pogorszenie stanu zdrowia psychicznego, pogłębienie się objawów i ich utrwalenie. W związku z powyższym przerwał studia i od jesieni 2018r. do czerwca 2019r. przebywał na rocznym urlopie zdrowotnym. Ostatnia wizyta ubezpieczonego w (...) miała miejsce w dniu 3 stycznia 2019r. (karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 5-9 a.s., zaświadczenie Nr 87/15/16 z dnia 21 lipca 2016r., k. 4, zaświadczenie z dnia 13 lipca 2016r., k. 5, zaświadczenia z dnia 16 września 2016r., k. 6-8 a.r. dokumentacja medyczna załączona do akt organu rentowego).

Ubezpieczony posiada orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności wydane w dniu 15 listopada 2016r. na okres 4 lat, tj. do dnia 15 listopada 2020r., z symbolem przyczyny niepełnosprawności 02-P (orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 15 listopada 2016r., k. 10-11 a.s.).

A. K. (wcześniej M. H.) w dniu 19 września 2016r. złożył wniosek o rentę socjalną (wniosek o rentę socjalną z dnia 19 września 2016r., k. 2-3 a.r.). W dniu 21 października 2016r., po badaniu przeprowadzonym przez Lekarza Orzecznika ZUS, został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy do dnia 31 października 2017r., od dnia 10 marca 2011r. W uzasadnieniu Lekarz Orzecznik ZUS zaznaczył, że całkowita niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu powstałym przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia lub w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 21 października 2016r., k. 9 a.r.). W związku z powyższym ubezpieczony, decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. z dnia 8 listopada 2016r., znak: (...) miał przyznane prawo do renty socjalnej na okres od dnia 1 września 2016r. do dnia 31 października 2017r. (decyzja ZUS z dnia 8 listopada 2016r., znak: (...).).

W wyniku rozpoznania kolejnego wniosku z dnia 10 listopada 2017r., organ rentowy przedłużył ubezpieczonemu prawo do renty socjalnej na okres do dnia 30 listopada 2018r. (wniosek z dnia 10 listopada 2017r., k. 16-17, decyzja ZUS z dnia 22 grudnia 2017r., znak: SOC/15/045126074, k. 21-22 a.r.).

W dniu 4 października 2018r. ubezpieczony A. K. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty socjalnej (wniosek z dnia 4 października 2018r., k. 25-26 a.r.). Po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy przedstawionej dokumentacji medycznej, w tym dokumentacji z przebiegu leczenia do 2018r., zaświadczeń o stanie zdrowia wystawionych przez lekarzy leczących w dniu 2 października 2018r., Lekarz Orzecznik ZUS w dniu 19 listopada 2018r. wydał orzeczenie, w którym stwierdził, że A. K. nie jest całkowicie niezdolny do pracy (orzeczenie Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 19 listopada 2018r., k. 28 a.r.). W związku z wniesionym sprzeciwem, sprawa została skierowana do rozpatrzenia przez Komisję Lekarską ZUS, która orzeczeniem z dnia 8 stycznia 2019r. także wskazała, że ubezpieczony nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy (orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 8 stycznia 2019r., k. 29 a.r.).

W oparciu o powyższe ustalenia Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. wydał w dniu 8 stycznia 2019r. decyzję, znak: (...) w której odmówił A. K. prawa do wnioskowanego świadczenia (decyzja ZUS z dnia 8 stycznia 2019r., znak: (...)). Ubezpieczony złożył odwołanie od wskazanej decyzji (odwołanie z dnia 28 stycznia 2019r., k. 3-4 a.s.). W toku postępowania Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza psychiatry celem ustalenia, czy A. K. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy zarobkowej, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz czy naruszenie sprawności organizmu powstało przed ukończeniem 18 roku życia, w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej przed ukończeniem 25 roku życia, bądź w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej (postanowienie z dnia 26 lutego 2019r., k. 16 a.s.).

W opinii z dnia 16 kwietnia 2019r. biegła sądowa z zakresu psychiatrii M. P., na podstawie przeprowadzonej obserwacji, zebranego wywiadu i sądowego badania psychologicznego oraz analizy dostępnej dokumentacji, rozpoznała u badanego schizofrenię paranoidalną. Biegła wskazała, że ubezpieczony jest spowolniały ruchowo, siedzi ze spuszczoną głową, a kontakt wzrokowy nawiązuje jedynie sporadycznie i na krótko. Jest zorientowany prawidłowo, natomiast w wypowiedziach przejawia elementy myślenia symbolicznego, interpretacje urojeniowe oraz wysoki poziom lęku. U badanego występuje obniżony nastrój, opustoszenie myślenia, zaburzenia funkcji poznawczych oraz wycofanie społeczne. Biegła zaznaczyła, że proces chorobowy u badanego rozpoczął się w czasie nauki szkolnej. W tym czasie wystąpiły u niego objawy hipochondryczne, a później obsesyjno-kompulsywne. Ubezpieczony jest leczony psychiatrycznie od 2009r., a w 2011r. po raz pierwszy był hospitalizowany z rozpoznaniem zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych. Rozpoznanie schizofrenii paranoidalnej ustalono w 2015r. Badany był wówczas przez kilka miesięcy hospitalizowany na Oddziałach całodobowym i rehabilitacyjnym w D.. Ostatnia kilkumiesięczna hospitalizacja miała miejsce na przełomie 2016 i 2017r. Od października/listopada 2018r. u badanego wystąpiło znaczne pogorszenie stanu zdrowia psychicznego, utrzymujące się dotychczas. Ubezpieczony przerwał studia, otrzymał urlop zdrowotny. Jest bezczynny, zaniedbuje się higienicznie, prezentuje wycofanie społeczne, obniżony nastrój z myślami rezygnacyjnymi, wysokim poziomem lęku oraz zaburzeniami myślenia i zwiewnymi interpretacjami urojeniowymi. Z tego powodu jest nadal, od dnia 1 grudnia 2018r., całkowicie niezdolny do pracy na okres do dnia 31 grudnia 2021r. Biegła podkreśliła przy tym, że całkowita niezdolność do pracy pozostaje w związku z naruszeniem sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia (opinia biegłej sądowej z zakresu psychiatrii M. P. z dnia 1 kwietnia 2019r., k. 28-31 a.s.).

Do powyższej opinii żadna ze stron nie zgłosiła zastrzeżeń (pismo procesowe z dnia 30 maja 2019r. wraz z załącznikiem, k. 40-41, pismo procesowe z dnia 4 czerwca 2019r., k. 44 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach organu rentowego i aktach sądowych oraz w oparciu o opinię biegłej sądowej specjalisty z zakresu psychiatrii M. P.. Uwzględnione przez Sąd dowody z dokumentów, których wiarygodność nie budziła wątpliwości, obejmowały decyzje ZUS i orzeczenia organów orzeczniczych ZUS, ale przede wszystkim dokumentację medyczną, która stanowiła podstawę do formułowania wniosków przez powołaną w sprawie biegłą.

Opinię biegłej sądowej z zakresu psychiatrii M. P. Sąd ocenił jako sporządzoną w sposób prawidłowy i zgodny z wymogami fachowości. Biegła wydała ją w oparciu o dołączoną do akt rentowych i sądowych dokumentację medyczną A. K., a także po przeprowadzeniu wywiadu i badania przedmiotowego, a efektem jej pracy było sformułowanie opinii odpowiadającej na pytanie postawione przez Sąd w tezie dowodowej. Sąd podzielił wnioski sformułowane przez biegłą sądową z zakresu psychiatrii, albowiem jej opinia miała kluczowy wpływ na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie. Biegła wydała ją uwzględniając pełną dostępną dokumentację medyczną oraz na podstawie wyników badań, jakie sama przeprowadziła. Dodatkowo wnioski płynące ze wskazanej opinii były spójne i w pełni pokrywały się, jeśli chodzi o odpowiedź na postawione przez Sąd pytania. Sąd uznał opinię ww. biegłej za rzetelną, a także jasno i szczegółowo umotywowaną, tym bardziej, że nie była ona kwestionowana przez żadną ze stron niniejszego postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie A. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 8 stycznia 2019r., znak: (...) podlegało uwzględnieniu.

Warunki przyznania prawa do renty socjalnej zostały określone w ustawie z dnia 27 czerwca 2003r. o rencie socjalnej (t.j. Dz. U. z 2018r., poz. 1340). Zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało:

1.  przed ukończeniem 18 roku życia,

2.  w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej – przed ukończeniem 25 roku życia,

3.  w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej.

Osobie, która spełnia warunki określone w ust. 1 przysługuje renta socjalna stała,
jeżeli całkowita niezdolność do pracy ma charakter trwały lub renta socjalna okresowa,
jeżeli niezdolność do pracy ma charakter okresowy.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej zawiera odesłanie ustawowe
do niektórych przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2019r., poz. 39; ze zm. – dalej również jako ustawa emerytalna), z zaznaczeniem, że przepisy te stosuje się odpowiednio. Odesłanie
to obejmuje między innymi art. 12 ustawy emerytalnej, który zawiera definicję niezdolności
do pracy. Zgodnie z treścią tego przepisu niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast osobą częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i trwałości tej niezdolności oraz rokowania, co do jej odzyskania uwzględnia się zarówno stopień naruszenia sprawności organizmu, możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, jak i możliwość wykonywania pracy dotychczasowej lub podjęcia innej oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (art. 13 ust. 1 ustawy emerytalnej) (por. wyrok Sądu Najwyższego z 28 stycznia 2004 roku, II UK 222/03). Wskazać również należy, że przesłanka niezdolności do jakiejkolwiek pracy odnosi się do każdego zatrudnienia w innych warunkach niż specjalnie stworzone na stanowiskach pracy odpowiednio przystosowanych do stopnia i charakteru naruszenia sprawności organizmu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 grudnia 2000 roku, II UKN 134/00 i z dnia 7 września 1979r., II URN 111/79).

Wspomniany art. 15 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej odsyła również do art. 107 ustawy emerytalnej, który wskazuje, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności
do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie. Cytowany wyżej przepis określa, że prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy może ulec zmianom w przypadku zmiany kwalifikacji niezdolności do pracy, jej ustania lub ponownego powstania. W aspekcie formalnoprawnym w przypadku renty socjalnej może więc nastąpić utrata prawa do tego świadczenia bądź ponowne nabycie uprawnień. O zmianach w prawie i wysokości świadczeń rentowych przesądza każdorazowo wynik badania lekarskiego przeprowadzanego przez Lekarza Orzecznika ZUS/Komisję Lekarską ZUS, dokonujących oceny niezdolności do pracy, jej stopnia i trwałości. Treść orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS/Komisji Lekarskiej ZUS w przedmiocie zmiany stopnia niezdolności do pracy, jej braku lub ponownego powstania, powinna w równym stopniu wynikać z profesjonalnej oceny stanu zdrowia badanego, jak i biologicznego aspektu niezdolności do pracy z elementami ekonomicznymi.

W rozpatrywanej sprawie ubezpieczony w okresie od dnia 1 września 2016r. do dnia 30 listopada 2018r. pobierał rentę socjalną i wnioskował o przyznanie prawa do tego świadczenia na dalszy okres. Sąd rozstrzygając o żądaniu ubezpieczonego oparł się na opinii biegłej sądowej z zakresu psychiatrii M. P.. Biegła wskazanej specjalności potwierdziła zasadność stanowiska A. K. podkreślając, że ubezpieczony od 2015r. choruje na schizofrenię paranoidalną, a od 2009r. jest leczony psychiatrycznie. Był kilkukrotnie hospitalizowany z powodu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, myśli samobójczych, wysokiego poziomu lęku, zaburzeń myślenia, a także urojeń i halucynacji. Ostatnia hospitalizacja miała miejsce w okresie od dnia 16 listopada 2016r. do dnia 14 kwietnia 2017r. na Oddziale Zapobiegania Nawrotom Instytutu (...) z siedzibą w W., gdzie odwołujący był leczony w powodu próby samobójczej, myśli rezygnacyjnych i autodestrukcyjnych. Od maja 2017r. jest leczony ambulatoryjnie za pomocą leków psychotropowych. Biegła zaakcentowała, że w 2018r. u ubezpieczonego nastąpiło znaczne pogorszenie stanu zdrowia psychicznego, pogłębienie się objawów i ich utrwalenie. Z tego też powodu ubezpieczony przerwał studia i skorzystał z rocznego urlopu zdrowotnego.

Na opinii w/w biegłej sądowej, Sąd się oparł, albowiem biegła uwzględniła w niej całą dostępną dokumentację medyczną ubezpieczonego od 2011r., prawidłowo opisała przebieg schorzeń występujących u A. K. i wypowiedziała się na temat stanu jego zdrowia pod kątem stwierdzonej schizofrenii paranoidalnej. Wobec tego Sąd do opinii nie miał zastrzeżeń. Została ona sporządzona w sposób fachowy. Zawiera opis wyników badań, jakie biegła sama przeprowadziła, opis stanu zdrowia ubezpieczonego w oparciu o aktualną dokumentację medyczną, a także logicznie umotywowane i jednoznaczne wnioski co do istnienia u ubezpieczonego całkowitej niezdolności do pracy w dalszym ciągu do dnia 31 grudnia 2021r. Warto również podkreślić, że opinia biegłej sądowej, która była podstawą zasadniczych ustaleń w przedmiotowej sprawie nie została zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania. Ubezpieczony stanowiska biegłej sądowej nie kwestionował, co potwierdził w piśmie procesowym z dnia 4 czerwca 2019r. Organ rentowy również do opinii biegłej sądowej z zakresu psychiatrii nie wniósł zastrzeżeń, jednocześnie wskazując, że przyjmuje stanowisko biegłej do wiadomości z uwagi na pogorszenie się stanu zdrowia psychicznego ubezpieczonego.

Zdaniem Sądu niemniej istotne było to, że A. K. pobierał rentę socjalną przyznaną na okres do 30 listopada 2018r. i organ rentowy, a także jego organy orzecznicze w wydanych orzeczeniach, nie wskazały czy i w jaki sposób stan zdrowia ubezpieczonego zmienił się, czy nastąpiła poprawa, która uzasadniałyby formułowanie wniosku o braku możliwości stwierdzenia od 1 grudnia 2018r. całkowitej niezdolności do pracy. Lekarz Orzecznik ZUS wskazał jedynie, że stan zdrowia psychicznego ubezpieczonego jest dość stabilny, gdyż ubezpieczony jest leczony środkami psychotropowymi i nie wykazuje zaburzeń psychotycznych. Z kolei biegła sądowa akcentowała, że nie doszło nie tylko do poprawy stanu zdrowia A. K. w stosunku do okresu, kiedy pobierał rentę socjalną, ale nawet w 2018r. stan ten pogorszył się, co zostało opisane w opinii. Organ rentowy w żaden sposób nie odniósł się do sformułowanych przez biegłą sądową wniosków oraz nie wskazał rzeczowej i szczegółowej argumentacji stanowiącej polemikę z tymi wnioskami. Dodatkowo Sąd Okręgowy uwzględnił, że A. K. jest zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności z powodu choroby psychicznej na okres do dnia 15 listopada 2020r., co nie ma znaczenia decydującego, przesądzającego, ale nie może być też całkowicie pomijane.

Wobec powyższego, Sąd Okręgowy przyjął, wbrew stanowisku Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i jego organów orzeczniczych, że ubezpieczony jest wciąż całkowicie niezdolny do pracy. Stan jego zdrowia nie pozwala na wykonywanie pracy zarobkowej, tak jak w okresie wcześniejszym, dlatego zasadne było przyznanie prawa do renty socjalnej zgodnie ze złożonym wnioskiem. Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zatem zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. w ten sposób, że przyznał A. K. prawo do ww. świadczenia od 1 grudnia 2018r. do 31 grudnia 2021r.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i aktami (...) doręczyć (...)