Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V U 765/18

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2019 r.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Legnicy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Regina Stępień

Protokolant: star. sekr. sądowy Katarzyna Gajewska

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2019 r. w Legnicy

sprawy z wniosku T. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

o wysokość emerytury

na skutek odwołania T. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L.

z dnia 28 listopada 2018 r.

znak (...)

oddala odwołanie

Regina Stępień

Sygn. Akt V U 765/18

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. decyzją z 28 listopada 2018r., wykonując postanowienie Sądu Okręgowego w Legnicy z 24 października 2018r. zobowiązującego do rozpoznaniu wniosku T. M. z 24 kwietnia 2018r., odmówił mu prawa do ponownego 0obliczenia wysokości świadczenia.

W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z treścią art. 114 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS w sprawie zakończonej prawomocną decyzją, organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczenia lub ich wysokość, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawnione zostaną nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które maja wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość. Dodał, iż na podstawie złożonego w dniu 28 lutego 1997r. przez zakład pracy zaświadczenia o zatrudnieniu i wynagrodzeniu z 27 stycznia 1997r., przeliczył podstawę wymiaru świadczenia wnioskodawcy z uwzględnieniem ekwiwalentu pieniężnego za 2, 5 tony węgla. Zaś składając wnioski z 24 kwietnia 2018r. i 2 listopada 2018r. nie przedłożył żadnych nowych dowodów ani nie ujawnił nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę wysokości aktualnie pobieranego świadczenia.

Wnioskodawca T. M. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany. Wskazywał, iż podstawa wymiaru jego świadczenia na dzień 11 listopada 1990r. została została ustalona jako zaniżona wartość iloczynu o średniej wartości 2, 5 tony z lat 1983-1985, które ZUS wskazuje jako wynagrodzenie dodatkowe o średniej wartości 2,5 tony węgla z lat 1983-1985 o wartości 2, 58 %. Jego wynagrodzenie z 308, 07 % zostało zaniżone o 58, 97 % do 250 %, w tym wynagrodzeni za węgiel z lat 1983-1985.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołalnie wniósł o jego oddalenie argumentując jak w skarżonej decyzji.

Sąd ustalił:

Decyzją z 24 sierpnia 1990r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. przyznał wnioskodawcy T. M. prawo do emerytury górniczej. Podstawę wymiaru emerytury ustalono z kolejnych 3 lat kalendarzowych wybranych z 12 lat kalendarzowych poprzedzających rok złożenia wniosku tj. z lat 1983-1985.Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wyniósł 306, 39 %. Wskaźnik ten następnie został ograniczony do 250 %. Na podstawie złożonego w dniu 28 lutego 1997r. przez zakład pracy wnioskodawcy zaświadczenia o zatrudnieniu i wy nagrodzeniu, decyzją z 8 kwietnia 1997r. doliczono mu do podstawy wynagrodzenia za lata 1983-1985 ekwiwalent pieniężny za 2,5 tony węgla. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru wzrósł do 309, 97 %, ponownie został ograniczony do 250 % . Wnioskodawca nie odwołał się od tej decyzji. Wielokrotnie podejmował próby unieważnienia tej decyzji. Ostatecznie Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych wyrokiem z 25 listopada 2011r. w sprawie V U 1180/11 oddalił odwołanie wnioskodawcy od decyzji Prezesa ZUS z 25 listopada 2010r. odmawiającej wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji z 8 kwietnia 1997r. Apelacja wnioskodawcy od tego orzeczenia została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z 28 lutego 2012r.

Kwestia wyłączenia deputatu węglowego z podstawy wymiaru emerytury wnioskodawcy i wpłaty ekwiwalentu pieniężnego z tytułu prawa do bezpłatnego węgla była kilkakrotnie rozpoznawana przez Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Sąd oddalał odwołania od decyzji organu rentowego, którymi odmawiano mu uwzględnienia tego składnika w sposób jakiego domagał się wnioskodawca. (sprawy V U 2247/08, V U 1523/09, V U 1049/11, V U 1180/11, V U 146/15, V U370/16.).

/dowody: akta ubezpieczeniowe wnioskodawcy, wraz z odpisami wyroków ww. spraw/

Sąd zważył:

Odwołanie jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art. 114 ust. 1 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2017.1383 ze zm.) prawo do świadczeń lub ich wysokość ulega ponownemu ustaleniu na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji w sprawie świadczeń zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono okoliczności istniejące przez wydaniem decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub na ich wysokość.

Wnioskodawca nie przedłożył żadnych nowych dokumentów ani nie powołał żadnych nowych okoliczności, które uzasadniałyby dokonanie zmian w zakresie sposobu ustalenia wysokości jego świadczenia. Powołuje on niezmiennie od lat te same argumenty w zakresie zasadności czy tez jej braku - zmian dokonanych przez ustawodawcę i pracodawcę w zakresie prawa do deputatu węglowego. W tej kwestii bardzo obszernie i wyczerpująco wypowiedział się Sąd Apelacyjny we Wrocławiu w uzasadnieniu wyroku z 29 listopada 2017r.w sprawie III AUa 594/17, którym oddalono apelację wnioskodawcy od wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z 8 lutego 2017r. V U 370/16. Sąd ten m. in wskazal, iż „wnioskodawca pobierał emeryturę od dnia 8 stycznia 1991 r. oraz deputat węglowy w naturze o dnia 31 stycznia 1997 r. Podstawę wymiaru jego świadczenia ustalono - stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 października 1991 r. o rewaloryzacji emerytur i rent, o zasadach ustalania emerytur i rent oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.1991.104.450 ze zm.) w wysokości odpowiadającej przeciętnej, zwaloryzowanej kwocie wynagrodzenia, która stanowiła podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne w okresie kolejnych 3 lat kalendarzowych, tj. z lat 1983 – 1985. Prawidłowe było stanowisko organu rentowego, który doliczył wartość deputatu węglowego za cały okres, z którego zarobki stanowią podstawę wymiaru emerytury, zwiększając tę podstawę o taki procentowy wskaźnik, jaki wynosiła wartość deputatu w stosunku do poprzednio ustalonej podstawy wymiaru emerytury. Podkreślić przy tym należy, że w przypadku wnioskodawcy świadczenie deputatowe istniejące obok świadczenia z ubezpieczenia społecznego zostało mu odebrane na mocy powszechnie obowiązujących przepisów prawa pracy. Skoro ustawodawca zmieniając przepisy dotyczące deputatów węglowych nie uregulował odmiennie uprawnień do tych świadczeń dla osób pobierających świadczenia emerytalne to sąd powszechny, związany ustawami, nie może zmieniać stanu prawnego.”

Dlatego też bezzasadne jest żądanie wnioskodawcy rozstrzygnięcia tej sprawy, w sposób wskazany w odwołaniu i przy zastosowaniu względów słuszności i powinności ustawodawcy, czy też względów natury społecznej.

Reasumując powyższe, sąd na mocy art. 477¹⁴ § 1 kpc odwołalnie T. M., jako pozbawione uzasadnionych podstaw, oddalił.

Regina Stępień

V U 765/18

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE