Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 16 grudnia 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i (...)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 922,55 zł (dziewięćset dwadzieścia dwa zł pięćdziesiąt pięć gr) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 sierpnia 2018 roku;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem zł) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 1349/19

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i (...) w (...) wniósł przeciwko pozwanej (...) Spółce akcyjnej w S. pozew o zapłatę kwoty 922,55 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu, z tytułu pokrycia pełnych kosztów naprawy pojazdu w związku z ubezpieczeniem autocasco.

Pozwany nie uznał roszczenia, wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i (...) w (...) prowadzi jedyną w województwie (...) autoryzowaną stację obsługi pojazdów marki B.. Stawki stosowane przez powódkę za naprawy gwarancyjne mechaniczne i blacharskie, są wyższe lub równe stawce za 1 roboczogodzinę w wysokości 215 zł netto.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zeznania świadka P. P., płyta CD karta 103;

- zeznania świadka R. K., płyta CD karta 103;

Dnia 22 czerwca 2018r. (...) spółka akcyjna w S. zleciła powódce (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i (...) w (...) naprawę swojego samochodu marki B., nr rej. (...). W pisemnym załączniku do zlecenia strony, ustaliły, że naprawa ma się odbyć przy użyciu nowych oryginalnych części zamiennych, według cen obowiązujących u dealera, przy stawce za roboczogodzinę prac blacharskich, mechanicznych i lakierniczych 215 zł netto. Powódka wykonała naprawę zgodnie ze zleceniem i kalkulacją naprawy. Za wykonaną usługę wystawiła fakturę vat na łączną kwotę 9.031,23 zł.

Koszt naprawy miał zostać pokryty z ubezpieczenia autocasco poszkodowanego, który posiadał polisę, wykupioną w pozwanym zakładzie ubezpieczeń.

Zgodnie z § 21 ust. 1 pkt OWU, w wypadku przyjęcia w umowie ubezpieczenia wariantu serwisowego ustalenie rozmiaru szkody i wypłata odszkodowania następuje po przedłożeniu faktur dokumentujących naprawę w oparciu o normy czasowe producenta ustalone w systemie A. lub w E., średnią stawkę za 1 roboczogodzinę adekwatną do zakładu naprawczego, ceny części producenta ujęte w systemie A. i E.. W myśl § 21 pkt 4 pozwana miała prawo zweryfikować stawkę do kwoty 80 złotych netto w razie udokumentowania naprawy fakturami, bez uprzedniego uzgodnienia z ubezpieczycielem.

Ubezpieczyciel wypłacił kwotę 7.264,29 złotych .

Niesporne, a ponadto dowód:

- zlecenie naprawy, k. 20;

- załącznik do zlecenia, k. 21,

- oświadczenie, k. 22

- faktura vat, k. 23-24;

- pismo, karta 25;

- faktura z korektami, karta 26,27;

- pismo, karta 37 – 38;

- owu, karta 79 – 84;

- dokumenty w aktach szkodowych, karta 85 koperta;

Umową z dnia 30 maja 2018 poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności, na podstawie, której przelał swoją wierzytelność z tytułu szkody z dnia 15 maja 2018 roku w samochodzie marki B. w stosunku do pozwanej, która likwidowała szkodę w sprawie.

Dowód:

- umowa cesji, k. 28-31;

- upoważnienie, karta 32;

Powód zgłosił żądanie wypłaty odszkodowania w powyższej wysokości, na skutek czego pozwana przyznała odszkodowania w związku z umową autocasco w wysokości 7.264,29 zł. Pozwana nie zgodziła się na wypłatę odszkodowania w pełnej wysokości z tytułu kosztów robocizny i uznała za zasadną oraz należną stawkę w wysokości 150 zł netto. Powódka odwołała się od tej decyzji, lecz pozwana podtrzymała swoje stanowisko w zakresie należności za robociznę.

Niesporne;

W wielu innych sprawach o analogicznym stanie faktycznym, przy tożsamych warunkach umowy, pozwana wypłacała pełne odszkodowanie.

Dowód:

- dokumenty, karta 39 – 65v;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione w całości.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 805 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie przy ubezpieczeniach majątkowych – określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku (art. 805 § 2 pkt 1 kc). Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zatem zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym, a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 kc powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W rozpoznawanej sprawie niespornym był fakt zawarcia przez strony umowy ubezpieczenia Autocasco, zaistnienie zdarzenia wymienionego w umowie oraz wysokości kosztu naprawy związanego z zakresem naprawy, sposobem naprawy, kosztem i rodzajem użytych części. Spór miedzy stornami dotyczył braku legitymacji czynnej powoda oraz zasadnej wysokości stawki za roboczogodzinę pracy.

W zakresie podstawowego zarzutu, tj. dotyczącego zawyżonej stawki za roboczogodzinę prac, należało przede wszystkim stwierdzić, że zgodnie z § 21 ust. 1 pkt OWU, w wypadku przyjęcia w umowie ubezpieczenia wariantu serwisowego ustalenie rozmiaru szkody i wypłata odszkodowania następuje po przedłożeniu faktur dokumentujących naprawę w oparciu o normy czasowe producenta ustalone w systemie A. lub w E., średnią stawkę za 1 roboczogodzinę adekwatną do zakładu naprawczego, ceny części producenta ujęte w systemie A. i E.. W myśl § 21 pkt 4 pozwana miała prawo zweryfikować stawkę do kwoty 80 złotych netto w razie udokumentowania naprawy fakturami, bez uprzedniego uzgodnienia z ubezpieczycielem.

Zdaniem sądu już na tej podstawie nie mogło ulegać wątpliwości, że stawka przyjęta przez powoda była zasadna, a pozwany zgodnie z umową AC i OWU, powinien był wypłacić odszkodowane uwzględniające tą stawkę. Jak wynikało z niekwestionowanych twierdzeń powoda i dowodów z zeznań świadków, powód prowadzi jedyną w województwie (...) autoryzowaną stację obsługi samochodów marki B.. Tym samym pozwany ustalając stawkę za 1 rbg na podstawie przywołanych przepisów umowy ubezpieczenia nie mógł wręcz ustalić innej stawki niż ta wskazana przez powoda. Skoro bowiem powód jest jedynym (...) marki B. w województwie, to nie sposób było wydedukować, w jaki sposób pozwany mógł ustalić inną stawkę niż ta obowiązująca u powódki.

Pozwana nie kwestionowała prawa do wyboru warsztatu naprawczego poszkodowanej spółki.

Co więcej, w toku procesu naprawczego, powódka dokonywała z pozwaną wszelkich uzgodnień. Sporne zapisu OWU nie dotyczą zaś wypłaty uzależnionej od akceptacji lecz od dokonania uzgodnień. Takie miały miejsce.

Pozwana w żaden sposób nie wykazała, aby to stawka 150 zł netto stanowiła stawkę stosowaną przez (...) marki B., lub aby była to średnia stawek (...) marki B., a co więcej pozwana nie podała żadnych konkretnych stawek jakie brała pod uwagę przy ustaleniu stawki 150 zł. Powód jest jedynym (...) B. w województwie (...). W świetle bowiem łączącej poszkodowanego i pozwaną umowy jak i OWU, nie miały żadnego znaczenia „średnie stawki za prace naprawcze i lakiernicze obowiązujące w warsztatach naprawczych na terenie województwa (...)”. Jak już wskazywano naprawa miała odbywać się w (...) i wg stawek przez nie stosowanych, tym samym nie miało żadnego znaczenia jakie są stawki w innych warsztatach, spoza (...). Nadto również nie miały znaczenia stawki w innych (...) niż marki B. (z przyczyn wyżej wskazanych), jak i stawki w innych (...) B. na terenie kraju. Skoro zaś powód jest jedynym (...) w województwie (...), to nie było możliwe ustalenie średniej stawki. Co więcej nawet z informacji złożonych przez powoda (pismo karta 39) S. stosowane przez D. B. (...), stawka wynosi 220 złotych za godzinę prac blacharskich i lakiernicznych.

Taką interpretację OWU wspiera również orzecznictwo Sądu Najwyższego, gdzie zostało wyjaśnione, że ubezpieczyciel jako autor ogólnych warunków ubezpieczenia, a przy tym profesjonalista, ma obowiązek sformułować je precyzyjnie. W razie niejasności czy wątpliwości co do poszczególnych postanowień należy je interpretować na korzyść ubezpieczającego. Byłoby bowiem sprzeczne z zasadami współżycia społecznego, by konsekwencje nieścisłej redakcji tych postanowień obciążały ubezpieczającego (por. np. wyrok z dnia 24 lipca 1959 r., 4 CR 1027/05, OSPiKA 1961, z. 2, poz. 32; wyrok z dnia 2 września 1998 r., III CKN 605/97 nie publ.; czy uchwała z dnia 16 września 1993 r., III CZP 126/93, OSNC 1994, z. 5, poz. 98). W aktualnym stanie prawnym zapatrywaniu temu nadany został walor normy prawnej. Art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151) stanowi mianowicie, że ogólne warunki ubezpieczenia oraz umowa ubezpieczenia powinny być formułowane jednoznacznie i w sposób zrozumiały. W myśl zaś ust. 4 tego artykułu postanowienia sformułowane niejednoznacznie interpretuje się na korzyść ubezpieczającego, ubezpieczonego, uposażonego lub uprawnionego z umowy ubezpieczenia

Jak wskazał Sąd Najwyższy (wyrok z 13 maja 2004 r., V CK 481/03), przy dokonywaniu wykładni postanowień OW według reguł określonych w art. 65 § 2 kc nie można pomijać celu, w jakim umowa została zawarta, a także natury i funkcji zobowiązania. Celem umowy jest zaś niewątpliwie udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Umowa ubezpieczenia pełni funkcję ochronną i z tej przyczyny miarodajny do wykładni jej postanowień jest punkt widzenia tego, kto jest chroniony.

Zdaniem więc sądu zapis postanowień OWU interpretowany jako możliwości ustalenia stawki w dowolnym autoryzowanym serwisie obsługi (niezależnie od województwa czy marki pojazdu) nie może zostać uznany za wiążący w świetle art. 353 ¹ kc. Zgodnie z tym przepisem strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Ponownie wymaga podkreślenia, że wbrew twierdzeniom pozwanego dokonywano uzgodnienia naprawy z zakładem ubezpieczeń, zaś owo uzgodnienie nie może być rozumiane jako akceptacja stawek na etapie likwidacji szkody.

Z powyższych względów powództwo uwzględniono w całości. O odsetkach orzeczono zgodnie z żądaniem na podstawie art. 481 kc i art. 817 § 2 kc

O kosztach orzeczono zgodnie z art. 98 kpc, skoro pozwany przegrał sprawę w całości winien zwrócić powodowi również wszystkie poniesione przez niego celowe koszty, na które składało się wynagrodzenie pełnomocnika, opłata skarbowa i opłata od pozwu.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)