Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

F. S. i M. R. jako nabywcy wierzytelności od poszkodowanego zdarzeniem drogowym wnieśli o zasądzenie solidarnie na ich rzecz od (...) spółki europejskiej z siedzibą w R. kwoty 1.600 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 sierpnia 2018 roku oraz kosztami procesu. Powodowie podnieśli, że pozwana zażądała zwrotu zorganizowanego poszkodowanemu pojazdu zastępczego przez zakończeniem naprawy uszkodzonego pojazdu, w związku z powyższym poszkodowany został zmuszony wynająć pojazd zastępczy u innego podmiotu. Łączny koszt najmu u powodów obejmującego 13 dni wyniósł 3.997,50 zł brutto. Powodowie na podstawie zawartej z poszkodowanym umowy cesji dochodzą w niniejszym postępowaniu części należności.

W dniu 27 grudnia 2018 roku Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając zgodnie z żądaniem pozwu (sygn. akt XI GNc 3562/18).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty, w którym przedmiotowy nakaz zaskarżony został w całości, pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu. Podniosła, że wypłata odszkodowania tytułem dalszych kosztów wynajmu jest niezasadna, gdyż uszkodzenia pojazdu nie dyskwalifikowały go z możliwości ciągłej eksploatacji do czasu przystąpienia do skutecznej naprawy. Zarzuciła, że w okresie korzystania z pojazdów zastępczych zorganizowanych przez pozwaną poszkodowany mógł naprawić samochód. Zarzuciła, że stawka dobowa najmu zastosowana przez powodów była zawyżona.

Pismem z dnia 25 października 2019 roku powodowie rozszerzyli powództwo o kwotę 1.757,90 zł, wnosząc o zasądzenie kwoty 3.357,90 zł tytułem roszczenia głównego wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 20 sierpnia 2018 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 kwietnia 2018 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd marki O. (...) należący do L. F.. Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w B. (...) z siedzibą w R..

Bezsporne.

W dniu 23 maja 2018 roku poszkodowany oddał uszkodzony pojazd do autoryzowanego (...) w S. i w tym też dniu warsztat zgłosił uszkodzenia dodatkowe. Od 23 maja 2018 r. do dnia 1 czerwca 2018 r. poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego marki N. udostępnionego przez B. (...) z siedzibą w R.. Naprawa przedłużała się z powodu oczekiwania na zgodę ubezpieczyciela na wymianę szyby. Po akceptacji pozwanej zakresu naprawy, co nastąpiło w dniu 4 czerwca 2018 r., w tym samym dniu warsztat zamówił części zamienne. Z uwagi na to, że pojazd nie został jeszcze naprawiony pozwana udostępniła mu pojazdu zastępczy marki T., z której korzystał od dnia 4 czerwca 2018 r., jednak w dniu 6 czerwca 2018 roku zobowiązała go do zwrotu samochodu.

Bezsporne, a nadto dowód:

−

notatka o zdarzeniu k. 12;

−

oświadczenia k. 13, 14;

−

harmonogram naprawy pojazdu k.18;

−

korespondencja mailowa – k. 22-27;

−

decyzja – k. 63;

−

faktury – k. 64-65;

−

dokumentacja w aktach szkody – płyta CD k. 66;

−

zeznania świadka L. F. k. 115-117.

Poszkodowany po zdaniu pojazdu zastępczego zorganizowanego przez pozwaną nie posiadał innego pojazdu, którym mógł zastąpić uszkodzony. Uszkodzony pojazd wykorzystywany był przez niego w celu zaspokajania potrzeb życia codziennego, dojazdów do pracy, wizyt u lekarza i zaplanowanego wcześniej urlopu.

W dniu 7 czerwca 2018 roku L. F. zawarł z powodami umowę najmu pojazdu zastępczego S. (...). Strony ustaliły, że z tytułu najmu najemca zapłaci wynajmującemu czynsz najmu 250 zł netto za dobę. Wynajęty pojazd został wydany poszkodowanemu w dniu 7 czerwca 2018 roku.

W dniu 20 czerwca 2018 r. warsztat otrzymał zamówioną szybę tylną boczną, a w dniu 21 czerwca 2018 roku zakończył naprawę uszkodzonego pojazdu i nastąpiło wydanie pojazdu poszkodowanemu.

Poszkodowany zwrócił pojazd zastępczy po zakończonej naprawie w dniu 21 czerwca 2018 r. Z tytułu 13 dni najmu powodowie wystawili fakturę na łączną kwotę 3.997,50 zł.

W dniu 30 czerwca 2018 roku L. F. przelał na powodów swoją wierzytelność z tytułu faktury VAT względem B. (...) w R. jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody.

Bezsporne, a nadto dowód:

−

umowa najmu pojazdu k. 15;

−

potwierdzenie zwrotu k. 16;

−

faktura VAT k. 17;

−

powiadomienia o decyzjach k. 19,20, 21;

−

umowa najmu k. 28-30,

−

umowa cesji k. 47;

−

dokumentacja w aktach szkody – płyta CD k. 66;

−

zeznania świadka L. F. k. 115-117.

Pismem z dnia 20 lipca 2018 roku powodowie wezwali pozwaną do zapłaty kwoty 3.997,50 zł tytułem zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwana odmówiła zapłaty. Wezwaniem z dnia 24 września 2018 roku powodowie wezwali pozwaną do zapłaty w terminie 7 dni kwoty objętej fakturą z tytułu najmu pod rygorem skierowania sprawy na drogę sądową. Pozwana podtrzymała swoje stanowisko.

Bezsporne, a nadto dowód:

−

wezwanie k. 28;

−

decyzja z dnia 26 lipca 2018 roku k. 29;

−

przedsądowe wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k. 33-37;

−

decyzja z dnia 8 października 2018 roku k. 38.

Uszkodzenia pojazdu marki O. nie eliminowały pojazdu z ciągłej eksploatacji (uszkodzenia kosmetyczne – przetarcia i zarysowania lakieru na poszyciu zewnętrznym pojazdu). Technologiczny czas naprawy uszkodzonego pojazdu wynosił 2 dni. Okres od 23 maja do 21 czerwca 2018 r. stanowił uzasadniony czas naprawy i wynosił 29 dni. Dodatkowy najem pojazdu zastępczego w dniach od 7 do 21 czerwca 2018 r. wynoszący 13 dni odbywał się w okresie naprawy pojazdu i był on uzasadniony.

Uszkodzony pojazd marki O. (...) należał do klasy D+ kombi, a wynajęty przez powodów marki S. (...) do klasy C.

Dobowa stawka za najem samochodu zastępczego w klasie samochodów odpowiadających pojazdowi uszkodzonemu (klasa (...)) bez limitu kilometrów, przy zniesionym udziale własnym w szkodach i z pełnym zakresem ubezpieczeń, zawierały się w przedziale od 224-273 zł netto.

Dobowa stawka za najem samochodu zastępczego w klasie samochodów odpowiadających pojazdowi wynajmowanego (klasa C) bez limitu kilometrów, przy zniesionym udziale własnym w szkodach i z pełnym zakresem ubezpieczeń, zawierały się w przedziale od 172-210 zł netto.

Dowód:

−

opinia biegłego sądowego M. M. k. 126-149.

Stan faktyczny albo był bezsporny – w zakresie dat poszczególnych czynności przy likwidacji szkody, faktu najmu pojazdu zastępczego, albo Sąd ustalił na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów i zeznań L. F.. Sąd w całości dał wiarę tym dowodom, w szczególności brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania prawdziwości zeznań ww. świadka. Sąd bazował także na pisemnej opinii biegłego sądowego, przyjęta przez biegłego metodologia wyceny, jak również zasadnego okresu naprawy, a tym samym najmu, nie budziła zastrzeżeń i została w sposób przekonywający wyjaśniona. Zgodnie z tą opinią pojazdy uszkodzony i wynajęty przez powodów nie były zgodne klasowo, czego powodowie nie kwestionowali. Pozwane towarzystwo ubezpieczeń nie zakwestionowało tej opinii, ani wniosków z niej płynących, w szczególności że cały okres przebywania uszkodzonego samochodu w warsztacie od 23 maja do 21 czerwca 2018 r., w tym najmu pojazdu zastępczego w dniach od 7 do 21 czerwca 2018 r. był uzasadniony. Pozwana podkreślając, że biegły potwierdził, iż uszkodzenia pojazdu marki O. nie eliminowały pojazdu z ciągłej eksploatacji, nie domagała się sporządzenia opinii uzupełniającej z uwagi na wnioski biegłego odnośnie do zasadnego czasu naprawy, a tym samym zasadnego okresu najmu, zatem i sąd nie znalazł podstaw do zdyskwalifikowania sporządzonej w sprawie opinii, zważywszy że kwestia ta została logicznie przez biegłego wytłumaczona. Wyliczenie przez biegłego średnich stawek wynikających z ofert przedłożonych przez pozwaną, które wynosiły dla pojazdu klasy C 113,71 zł netto, zaś dla klasy D+ 239,14 zł netto, nie miało natomiast znaczenia dla rozstrzygnięcia w sprawie, zważywszy że najem od powodów odbywał się w związku z zakończeniem najmu pojazdów zorganizowanych przez pozwaną.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo (również po jego rozszerzeniu) zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Jego podstawę prawną stanowi przepis art. 822 § 1 i 4 k.c.

Legitymacja czynna powodów nie była przez pozwaną kwestionowana ani podczas postępowania likwidacyjnego, ani w toku niniejszego procesu, a wynikała ona z przywołanego wyżej art. 822 § 4 k.c. oraz przelewu wierzytelności z tytułu odszkodowania, przysługującemu L. F. (art. 509 k.c.). Sąd podziela argumentację prawną wyrażoną w wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie VIII Wydział Gospodarczy z dnia 23 maja 2019 r., sygnatura akt VIII Ga 94/19. Zgodnie z nim „oczywistym jest, że umowy przelewu zawierane z podmiotami świadczącymi jednocześnie usługi w zakresie najmu pojazdów zastępczych mają na celu umożliwienie dochodzenia przez wynajmującego roszczeń wobec ubezpieczycieli z pominięciem poszkodowanego.” W niniejszej sprawie nie zachodzą również podstawy do uznania umowy przelewu za nieważnej, w szczególności brak jest naruszenia normy wynikającej z art. 510 § 2 k.c.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 k.c. powinien to być adekwatny związek przyczynowy. W rozpoznawanej sprawie niesporny był fakt zawarcia przez sprawcę zdarzenia umowy ubezpieczenia OC z pozwanym i zaistnienie powodującego szkodę zdarzenia, za które odpowiadała osoba ubezpieczona. Pozwana zakwestionowała wysokość stawki oraz okres najmu pojazdu zastępczego, wskazując że naprawa uszkodzonego pojazdu możliwa była do przeprowadzenia w okresie, w którym poszkodowany korzystał z pojazdów zastępczych refundowanych przez pozwaną. W świetle poczynionych ustaleń faktycznych poszkodowany korzystał z pojazdów zastępczych refundowanych przez pozwaną w okresie od 23 maja 2017 r. do dnia 1 czerwca 2018 r., a następnie od 4 do 6 czerwca 2018 r., kiedy to pozwana wezwała poszkodowanego do zwrotu wyjętego pojazdu, a więc jeszcze przed zakończeniem naprawy uszkodzonego pojazdu (w tym czasie warsztat oczekiwał na zamówioną szybę). Wobec czego poszkodowany, nie dysponując innym pojazdem, którym mógł się poruszać, zważywszy na zaplanowany urlop w okresie letnim, zasadnie wynajmował pojazd zastępczy od powodów i zwrócił go po otrzymaniu naprawionego pojazdu. Nie sposób przypisać poszkodowanemu naruszenia art. 354 § 2 k.c. poprzez podejmowanie działań zmierzających zwiększeniu szkody, skoro mimo zgłoszenia dodatkowych uszkodzeń, ubezpieczyciel dopiero w dniu 4 czerwca 2018 r. zaakceptował zakres naprawy, w tym samym też dniu warsztat zamówił szybę, a po jej dostarczeniu w dniu 20 czerwca 2018 r., następnego dnia wydano poszkodowanemu naprawiony pojazd. Co istotne, w tym czasie wynajęty pojazd służył poszkodowanemu do wyjazdu na zaplanowany wcześniej urlop, a także celem dojazdu na wizyty lekarskie poza miejscowością swojego zamieszkania.

Sąd nie podzielił zatem zarzutu pozwanej w tym przedmiocie i przyjął za biegłym, iż mimo kosmetycznego charakteru uszkodzeń, które nie dyskwalifikowały pojazdu z ciągłej eksploatacji, to uzasadniony okres naprawy wynosił 29 dni, począwszy od 23 maja 2018 r. i poszkodowany miał prawo korzystać w tym konkretnym przypadku z auta zastępczego aż do zakończenia naprawy w dniu 21 czerwca 2018 roku. W tych okolicznościach najem od powodów trwający od 7 do 21 czerwca 2018 r. w uzasadnionym okresie naprawy, wynoszący 13 dni, również jest uzasadniony.

Potwierdził się natomiast zarzut pozwanej, iż stawka dobowa najmu zastosowana przez powodów w kwocie 250 zł była zawyżona, gdyż nie mieściła się w przedziale ówczesnych stawek lokalnych (maksymalne stawki dobowe najmu pojazdów z segmentu C wynosiły bowiem 210 zł netto). Mając powyższe na uwadze, uzasadniony koszt najmu pojazdu zastępczego wynosił 3.357,90 zł brutto stanowiący iloczyn 13 dni najmu oraz dobowej stawki najmu w kwocie 210 zł netto, która odpowiada maksymalnym stawkom dobowym najmu pojazdów z segmentu C. Do takiej też kwoty powodowie ostatecznie rozszerzyli powództwo.

O odsetkach od zasądzonej w punkcie I sentencji kwoty orzeczono na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 817 § 1 i 2 k.c.

Stąd orzeczono jak w punkcie I wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 98 k.p.c. Powodowie ponieśli opłatę od pozwu w kwocie 80 zł i od rozszerzonego powództwa w kwocie 120 zł; wydatek na wynagrodzenie biegłego w kwocie 427,22 zł, pokryty z uiszczonej przez nich zaliczki w kwocie 800 zł, a także 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw oraz 900 zł tytułem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800), razem 1561,22 zł. Koszty te powinna solidarnie zwrócić powodom strona pozwana jako przegrywająca proces.

W pkt III sentencji Sąd na podstawie art. 80 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 1 i 2 u.k.s.c. zwrócił stronom nadpłacone koszty sądowe, mając na uwadze, że wynagrodzenie biegłego wyniosło 854,45 zł zostało po połowie pokryte z zaliczek uiszczonych przez strony w kwotach po 800 zł.

(...) K. G.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

3. (...)

(...)

S., dnia 2 stycznia 2020 r.