Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 listopada 2019 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Ada Sędrowska

Protokolant: sekr. sądowy Grażyna Dwórznik

po rozpoznaniu w dniu 22 listopada2019 roku w W.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W. (poprzednio (...) Spółka Akcyjna w W.)

przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 22 lutego 2019 r., sygn. akt I C 5451/18

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 400 (czterysta) euro z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 lutego 2019 roku do dnia zapłaty;

b)  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 947 zł (dziewięćset czterdzieści siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  zasądza od (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w W. kwotę 480 zł (czterysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w instancji odwoławczej.

Sygn. akt XXVII Ca 1494/19

UZASADNIENIE

(...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od (...) sp. z o.o. w W. kwoty 400 euro wraz z ustawowymi odsetkami, liczonymi od daty wydania orzeczenia do dnia zapłaty a także kosztów procesu według norm przepisanych.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu podnosząc zarzut wyłączenia rozporządzenia 261/2004 do pasażerów podróżujących bezpłatnie.

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2019 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie oddalił powództwo w całości.

Apelację od wyroku złożył powód, zaskarżając orzeczenie w całości oraz zarzucając naruszenie

1.  art. 3 ust. 3 Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 poprzez jego błędną wykładnię, a mianowicie pojęcia „podróżujący bezpłatnie” i przyjęcie że wyłączenie zastosowania przepisów Rozporządzenia dotyczy sytuacji, w których w umowie z biurem podróży w miejscu oznaczonym jako „Transport” wskazana została kwota 0 zł, podczas gdy pojęcie to powinno być interpretowane szeroko, tj. w ten sposób, że pojęcie „podróż” obejmuje zarówno przelot (zakup biletu), jak i start, lądowanie, wejście na pokład i jego opuszczenie, a w stanie faktycznym sprawy pasażer poniósł co najmniej koszty opłaty lotniskowej - a co za tym idzie, poniósł koszty podróży;

2.  art. 7 ust. 1 lit. a w zw. z art. 5 ust. 1 lit. c Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i odmowę wypłaty odszkodowania za opóźniony lot w sytuacji, w której poprzednikowi prawnemu powoda przysługiwało odszkodowanie z tytułu opóźnienia lotu;

3.  art. 231 k.p.c. poprzez dokonanie błędnego ustalenia faktycznego, tj. przyjęcie, że z faktu wskazania w umowie z biurem podróży w miejscu oznaczonym jako „Transport” kwoty 0 zł wynika fakt podróżowania przez pasażera bezpłatnie, podczas gdy w stanie faktycznym niniejszej sprawy pasażer poniósł koszty podróży co najmniej w postaci kosztów opłaty lotniskowej;

4.  art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, wyrażające się w niezasadnym przyjęciu, że poprzednik prawny powoda odbył podróż nieodpłatnie, w sytuacji, gdy z umowy z biurem podróży jednoznacznie wynika, że pasażer poniósł m.in. koszty opłaty lotniskowej.

Wskazując na powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz zasądzenie kosztów postępowania w obu instancjach według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego za zasadne uznać należało zarzuty apelacji zarówno w zakresie naruszenia przez Sąd Rejonowy przepisów prawa procesowego poprzez dokonanie dowolnej oceny prawidłowo ustalone stanu faktycznego i ustalenie, że poprzednik prawny powódki odbył lot bezpłatnie, co doprowadziło do błędnego zastosowania art. 3 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 i niezastosowania przepisów art. 7 ust. 1 lit. a w zw. z art. 5 ust. 1 lit. c ww. rozporządzenia.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 75 ustawy Prawo lotnicze opłaty lotniskowe są to opłaty za korzystanie z obiektów, urządzeń lub usług udostępnianych wyłącznie przez zarządzającego lotniskiem, związanych ze startem, lądowaniem, oświetleniem, parkowaniem statków powietrznych lub obsługą ładunków (towarów i poczty) lub pasażerów, pobierane od podmiotu na rzecz którego udostępniane są te obiekty, urządzenia lub usługi, od użytkownika statku powietrznego lub innego eksploatującego statek powietrzny w momencie wykonywania operacji lotniczej.

Z powyższej definicji wynika, że poniesienie przez pasażera już tylko kosztu związanego z opłatą lotniskową świadczy o odpłatności przewozu lotniczego i tym samym objęcie go regulacjami rozporządzenia (WE) nr 261/2004.

Na prawidłowość powyższej konkluzji wskazuje również treść art. 23 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty zgodnie z którym ostateczna cena, przewozu lotniczego, którą należy zapłacić, jest zawsze wskazywana i zawiera obowiązujące taryfy lotnicze i stawki lotnicze, a także wszystkie należne podatki, dopłaty, opłaty i należności, które są niemożliwe do uniknięcia i możliwe do przewidzenia w chwili publikacji, takie jak: taryfa lotnicza lub stawka lotnicza, podatki, opłaty lotniskowe oraz inne opłaty, dopłaty i należności, takie jak związane z ochroną lub paliwem. Poza wskazaniem ceny ostatecznej przewoźnik już na początku procesu rezerwacji powinien wyszczególnić kwoty składowe ceny ostatecznej, w sposób wyraźny, przejrzysty i jednoznaczny.

Z powyższego ponad wszelką wątpliwość wynika, że opłaty lotniskowe oraz inne opłaty związane z przewozem lotniczym stanowią części składowe ceny za dany przewóz, a ich poniesienie jest jednoznaczne z opłatnością przewozu z którego skorzystał pasażer.

Mając to na uwadze, prawidłowa ocena całokształtu materiału dowodowego nie mogła doprowadzić do ustalenia, że poprzednik prawny powodowej spółki odbył lot bezpłatnie, a tym samym nie podlega regulacji rozporządzenia (WE) 261/2004. Z umowy o świadczenie usługi turystycznej jednoznacznie wynika, że A. B. (cedent) poniosła koszty związane z opłatami lotniskowymi, jak również inne opłaty związane z przewozem lotniczym w postaci opłaty za wylot z W. i dopłaty transportowej. Oczywistym zatem jest, w świetle wyżej powołanych regulacji, że poprzednik prawny strony powodowej odbywała lot odpłatnie, a tym samym była uprawniona do żądania odszkodowania na zasadach określonych w rozporządzeniu (WE) 261/2004, wykazując przy tym posiadanie potwierdzonej rezerwacji na dany lot za pomocą umowy z biurem podróży nr (...) oraz fakt stawienia się na odprawę poprzez przedstawienie karty pokładowej (k. 4).

Jak stanowi art. 7 ust. 1 lit. a) rozporządzenia nr 261/04, pasażerowie otrzymują odszkodowanie: w wysokości 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1 500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów. Powołana regulacja dotyczy pasażerów, których loty był ponad 3 godzinny opóźniony względem czasu przyloty do miejsca docelowego.

Przewóz lotniczy, z tytułu opóźnienia którego powódka dochodzi odszkodowania, był zaplanowany na dzień 6 września 2018 roku na trasie z W. do miejscowości D.. W miejscu docelowego przylotu opóźniony był ponad 3 godziny. Pozwany faktów tych nie kwestionował, nie wskazywał również okoliczności wyłączających jego odpowiedzialność.

Wobec powyższego, uznając zasadność zarzutów apelacji. Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok mając za podstawę art. 386 § 1 k.p.c. i orzekł, jak w sentencji.

O kosztach postępowania w pierwszej, jak i drugiej instancji orzeczono zgodnie z ogólną zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy określoną w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Koszty te postępowaniu pierwszoinstancyjnym obejmowały opłatę od pozwu (30 zł), opłatę skarbową od udzielonego pełnomocnictwa (17 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości jednokrotności stawki minimalnej wynikającej z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (900 zł). Zaś w postępowaniu apelacyjnym koszty te obejmowały opłatę od apelacji (30 zł) oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości wynikającej z § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia (900 zł x 50% = 450 zł).