Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 23 stycznia 2014 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa F. B.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C.

o wydanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Okręgowego w Częstochowie

z dnia 28 maja 2013r., sygn. akt I C 276/11,

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od powoda na rzecz pozwanej 2 700 (dwa tysiące siedemset) złotych tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt I ACa 965/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Okręgowy w Częstochowie oddalił powództwo F. B. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C. oraz zasądził od powoda na rzecz strony pozwanej zwrot kosztów procesu.

Rozstrzygnięcie to zapadło po ustaleniu następujących okoliczności.

W dniu 1 lipca 2003 roku pomiędzy (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w C. (dostawcą), a (...) Spółką jawną w T. (odbiorcą), reprezentowaną przez powoda zawarta została umowa w przedmiocie zasad współpracy. W treści umowy jej strony przewidziały w celu zabezpieczenia należności z niej wynikających, iż odbiorca przekaże pozwanej weksel in blanco poręczony, a także podpisane zostanie odpowiednie porozumienie wekslowe. Umowa powyższa w imieniu Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółkę jawną F. B.,A. w T. zawarta została przez powoda, działającego jednoosobowo w imieniu spółki.

W tym samym dniu pomiędzy tymi samymi stronami zawarta została również druga umowa w przedmiocie zasad współpracy. Również w treści tejże umowy strony przewidziały w celu zabezpieczenia należności z niej wynikających, iż odbiorca przekaże pozwanej weksel in blanco poręczony, a także podpisane zostanie odpowiednie porozumienie wekslowe. Umowa powyższa w imieniu Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółkę jawną F. B., A. C. w T. zawarta została przez powoda, działającego jednoosobowo w imieniu spółki.

Celem zabezpieczenia roszczeń przysługujących pozwanej (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C. przeciwko reprezentowanej przez powoda Przedsiębiorstwu Handlu (...) Spółce jawnej F. B., A. C. w T. w dniu 25 września 2003 roku sporządzono dwie jednobrzmiące deklaracje wekslowe. W tych deklaracjach, działając imieniem reprezentowanej przez siebie Spółki (...) powód oświadczył, iż na zabezpieczenie wszelkich wierzytelności przysługujących od wystawcy (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością powstałych lub mogących powstać w przyszłości, w wyniku realizacji umowy zawartej pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością a wystawcą w dniu 25 września 2003 roku, wystawia weksel gwarancyjny in blanco z klauzulą bez protestu. W deklaracjach wekslowych wskazano ponadto, iż w przypadku naruszenia lub wygaśnięcia umowy (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwróci weksel wystawcy niezwłocznie po dokonaniu ostatecznego rozliczenia zobowiązań wynikających z umowy. W dniu 25 września 2003 roku Przedsiębiorstwo Handlu (...) Spółka jawna F. B., A. C. w T. przekazała pozwanej dwa weksle in blanco umieszczone na blankietach wekslowych do sumy wekslowej nie przekraczającej 100 000,00 zł. Pomimo, iż w deklaracjach wekslowych wskazano, iż zabezpieczają one roszczenia z umów z dnia 25 września 2003 roku w rzeczywistości zamiarem stron było zabezpieczenie roszczeń wynikających z umów z dnia 1 lipca 2003 roku, a strony nie zawierały żadnych umów w dniu 25 września 2003.

W dniu 15 czerwca 2005 roku pomiędzy pozwaną, a Przedsiębiorstwem Handlu (...) Spółka jawna F. B.z, A. C. w T. zawarta została zawarta kolejna umowa. Zgodnie z jej treścią, w przypadku braku wypowiedzenia umowy na co najmniej 3 miesiące przed upływem 2 lat jej obowiązywania, ulegała ona automatycznemu przedłużeniu na czas nieokreślony. W załączniku numer(...) do przedmiotowej umowy wskazano, iż w celu zabezpieczenia wierzytelności (...) powstałych w związku z wykonywaniem niniejszej umowy Przedsiębiorstwo Handlu (...) Spółka jawna F. B., A. C. w T. złoży (...) weksel własny in blanco poręczony przez jedną osobę fizyczną lub prawną, których wypłacalność zdaniem (...) nie budzi zastrzeżeń. W tym samym dniu zawarto również porozumienie wekslowe, w którym Przedsiębiorstwo Handlu (...) Spółka jawna F. B., A. C. w T. zobowiązała się do wystawienia weksla in blanco stanowiącego zabezpieczenie roszczeń(...) mogących wyniknąć z postanowień umowy oraz złożenia go do depozytu w siedzibie pozwanej. Powyższą umowę i deklarację wekslową w imieniu Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółki jawnej F. B., A. C. w T. podpisali powód i A. C..

Weksel zabezpieczający umowę z dnia 15 czerwca 2005 roku nigdy nie został wystawiony.

W dniu 29 czerwca 2011 roku powód wezwał pozwaną do zwrotu weksli in blanco wystawionych w dniu 25 września 2003 roku. W odpowiedzi na powyższe pismo pozwana odmówiła zwrotu weksli i wskazała, iż weksle te stanowią zabezpieczenie umowy z dnia 15 czerwca 2005 roku, zgodnie z jednoznaczną treścią deklaracji wekslowej sporządzonej w tej samej dacie.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy wskazał, iż powodowi nie przysługuje w niniejszej sprawie legitymacja czynna i nie jest on uprawniony do żądania od pozwanej zwrotu przedmiotowych weksli. W ocenie Sądu, z treści deklaracji wekslowych, zarówno z dnia 25 września 2003 roku, jak i z dnia 15 czerwca 2005 roku jednoznacznie wynika, iż ewentualny obowiązek zwrotu weksli miał zostać przez pozwaną zrealizowany na rzecz Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółki jawnej F. B., A. C. w T., który to podmiot był wystawcą przedmiotowych weksli.

Sąd pierwszej instancji podkreślił, że z treści umów, deklaracji wekslowych i samych weksli wynika jednoznacznie, iż podpisując wskazane dokumenty powód działał nie jako osoba fizyczna, lecz jako wspólnik Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółki jawnej F. B., A. C. w T.. W ocenie Sądu Okręgowego zastrzeżenie, iż do składania oświadczeń woli w imieniu Przedsiębiorstwa Handlu (...) Spółki jawnej F. B., A. C. w T. wymagane jest współdziałanie obu wspólników łącznie, może wywoływać skutki jedynie w stosunkach wewnętrznych pomiędzy wspólnikami, bezskuteczne jest natomiast wobec osób trzecich. Pomimo znajomości poglądów judykatury rozróżniających umowne określenie prawa wspólnika do reprezentacji, co do którego wyłączenie tego prawa w stosunkach zewnętrznych spółki jawnej jest niedopuszczalne i określenie sposobu jej reprezentacji jako reprezentacji łącznej, która może wywierać skutki w stosunku do osób trzecich, Sąd Okręgowy uznał, iż ważność zaciągnięcia zobowiązania wekslowego (...) Spółki jawnej nie może być kwestionowana. Umowy, które zabezpieczały przedmiotowe weksle były wykonywane przez kontrahentów i ich ważność ani skuteczność nie była kwestionowana przez powoda przez okres ośmiu lat. W ocenie Sądu Okręgowego, w niniejszej sprawie, z uwagi na art. 8 prawa wekslowego, nawet gdyby hipotetycznie przyjąć, iż zobowiązania wekslowe nie zostały skutecznie zaciągnięte przez (...) Spółkę jawną, to i tak odpowiedzialny wekslowo byłby powód, jako osoba podpisana na wekslach, która przekroczyła swoje umocowanie do reprezentowania Spółki, gdyż powód nie wykazał, aby pozwana miała świadomość faktu, iż nie był on uprawniony do reprezentowania tej Spółki .

Sąd pierwszej instancji uznał również, że nawet gdyby to powód (jako osoba fizyczna) był wystawcą przedmiotowych weksli, nie przysługiwałoby mu skuteczne roszczenie o żądanie ich zwrotu. Jego roszczenie w takim wypadku, wobec treści zawartych porozumień wekslowych i postanowień prawa wekslowego nie miałoby podstawy prawnej.

Apelację od wyroku, zaskarżając go w całości, wniósł powód. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił on naruszenie prawa materialnego, a to:

- art. 29 § 3 oraz art. 30 § 1 k.s.h., poprzez przyjęcie, że ustalenie zasad reprezentacji łącznej w spółce jawnej jest ograniczeniem prawa wspólnika do reprezentacji spółki, nieskutecznym wobec osób trzecich, a co za tym idzie, że zaciągnięcie zobowiązania wekslowego w imieniu spółki jawnej przez powoda było ważne i skuteczne;

- art. 65 § 1 k.c. poprzez przyjęcie, że spółka jawna wykonując umowy zawarte w dniu 1 lipca 2003 r. potwierdziła w sposób konkludentny zaciągnięcie zobowiązania wekslowego w jej imieniu, jak również poprzez przyjęcie, że umowy z dnia 1 lipca 2003 r. nie zostały rozwiązane mimo, że zachowanie stron tych umów bezsprzecznie świadczyło o woli ich rozwiązania;

- art. 74 § 1 i 2 k.c. poprzez przyjęcie, że zastrzeżenie w deklaracjach wekslowych z dnia 25 września 2003 r. obowiązku sporządzenia protokołu rozliczenia w formie pisemnej ad probationem spowodowało, że fakt istnienia lub nieistnienia roszczeń z tytułu zabezpieczonych umów nie mógł być wykazywany przez strony żadnymi innymi dowodami;

- art. 103 k.c. poprzez przyjęcie, że spółka jawna mogła potwierdzić zaciągnięcie w jej imieniu zobowiązania wekslowego, jak również że spółka jawna mogła potwierdzić zawarcie umów z dnia 1 lipca 2003 r.;

- art. 1 pkt 8 oraz art. 9 ustawy – Prawo wekslowe poprzez przyjęcie, że wystawcą weksli podpisanych przez powoda jako weksle in blanco w dniu 25 września 2003 r. była spółka jawna, a nie powód;

- art. 15 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym poprzez przyjęcie, że zasada reprezentacji łącznej przyjęta w spółce jawnej i wpisana w Krajowym Rejestrze Sądowym była nieznana stronie pozwanej;

- pkt I deklaracji – porozumień w sprawie weksla „in blanco” z dnia 25 września 2003 r. poprzez przyjęcie, że weksle wystawione w dniu 25 września 2003 r. miały zabezpieczać umowy zawarte pomiędzy stroną pozwaną a spółką jawną w dniu 1 lipca 2003 r.

Ponadto powód zarzucił naruszenie przepisów postępowania, w szczególności art. 234 k.p.c. poprzez jego niezastosowanie i nieuwzględnienie, że Sąd jest związany domniemaniem prawnym wynikającym z art. 15 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż okolicznością bezsporną jest, że deklaracje wekslowe wystawione w dniu 25 września 2003 r. zabezpieczać miały umowy zawarte pomiędzy spółką jawną a stroną pozwaną w dniu 1 lipca 2003 r.

Domagał się powód zmiany zaskarżonego wyroku w całości poprzez nakazanie stronie pozwanej aby wydała powodowi dwa weksle wystawione przez powoda jako weksle in blanco w dniu 25 września 2003 r. oraz zasądzenie na rzecz powoda kosztów postępowania przed Sądem pierwszej instancji. Ponadto powód wnosił o zasądzenie od strony pozwanej na jego rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Strona pozwana wnosiła o oddalenie apelacji i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania apelacyjnego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Zaskarżone orzeczenie należy uznać za prawidłowe, stanowiące wynik właściwej oceny zebranego materiału dowodowego i trafnej wykładni prawa materialnego.

Przytoczone w zaskarżonym wyroku motywy tej oceny nie wykazują nieprawidłowości w rozumowaniu, błędów logicznych bądź też niezgodności z doświadczeniem życiowym. W oparciu o przedstawiony przez strony materiał dowodowy Sąd Okręgowy poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, które Sąd Apelacyjny przyjmuje za własne, podzielając zarówno dokonaną ocenę dowodów, jak i wykładnię prawa materialnego.

Zarzut sprzeczności istotnych ustaleń z zebranym materiałem dowodowym sprowadza się do kwestionowania prawidłowości ustalenia przez Sąd jakie okoliczności między stronami były bezsporne. W tym względzie należało zauważyć, że wbrew twierdzeniom apelacji, powód na rozprawie w dniu 9 lutego 2012 r. przyznał, iż nigdy nie było zawartej umowy z dnia 25 września 2003r. lecz były zawarte dwie umowy z dnia 1 lipca 2003 r. i w oparciu o nie była nawiązana współpraca stron (k. 90). Kopia protokołu rozprawy z tego dnia została doręczona pełnomocnikowi pozwanego (k. 113) i nie kwestionował on jego prawidłowości. Ponadto, to powód w załączeniu do swojego pisma z dnia 9 lutego 2012 r. (k. 75 – 76) przedłożył umowy z dnia 1 lipca 2003 i wnosiło o dopuszczenie dowodu z tych dokumentów. Natomiast strona pozwana tych okoliczności nie kwestionowała. Z tych względów Sąd Apelacyjny uznał, że nie było podstaw do przyjęcia, że Sąd Okręgowy błędnie ustalił bezsporne okoliczności sprawy, co przełożyło się na błędne ustalenia faktyczne. Bezzasadny był również zarzut naruszenia art. 234 k.p.c., gdyż art. 15 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r., poz. 1203 ze zm.) nie ustanawia wprost domniemania prawnego powszechnej znajomości wpisów w Rejestrze lecz stanowi o braku możliwości zasłaniania się nieznajomością takiego wpisu. Zatem nie jest wykluczone ustalenie przez sąd, że dany podmiot nie wiedział o treści wpisu, jednakże z takiego ustalenia nie mogą płynąć korzyści dla podmiotu, który nie wiedział o takim wpisie. Sytuacja taka nie miała miejsca w rozpoznawanej sprawie. Natomiast zarzuty naruszenia art. 15 ust. 1 ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym oraz pkt I deklaracji – porozumień w sprawie weksla „in blanco” z dnia 25 września 2003 r. nie były zarzutami naruszenia prawa materialnego lecz w istocie były tożsame z omówionymi powyżej zarzutami sprzeczności ustaleń z zebranym materiałem dowodowym oraz naruszenia przepisów postępowania i z tych samych względów co powyższe zarzuty, nie zasługiwały na uwzględnienie.

Najszerzej uargumentowany został w apelacji zarzut naruszenia art. 29 § 3 oraz art. 30 § 1 k.s.h. Uzasadniając powyższy zarzut powód odwołuje się do uchwały Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2008 r., III CZP 43/08, OSNC 2009/7-8/93. W pierwszej kolejności należy zauważyć, że powołana uchwała Sądu Najwyższego zapadła na skutek rozstrzygnięcia zagadnienia prawnego dotyczącego skuteczności udzielenia pełnomocnictwa przez spółkę jawną w przypadku ustanowienia reprezentacji łącznej dla czynności prawnych zobowiązujących lub rozporządzających przenoszących ustalony kwotowo limit. Teza tejże uchwały jest następująca: „Skuteczność pełnomocnictwa procesowego udzielonego przez spółkę jawną uzależniona jest od zachowania sposobu reprezentacji ujawnionego w Krajowym Rejestrze Sądowym”. Jak słusznie zauważyła strona pozwana w odpowiedzi na apelację, Sąd Najwyższy w uzasadnieniu powołanej uchwały wskazał, że „art. 29 § 3 k.s.h., zakazujący ograniczania prawa wspólnika do reprezentowania spółki w stosunkach z osobami trzecimi, wyraża normę bezwzględnie obowiązującą, jego treść zatem wyznacza kierunek wykładni następującego po nim art. 30, ustanawiającego umowną swobodę ukształtowania przez wspólników zasad reprezentacji obowiązującej w konkretnej spółce. Wspólnicy mogą więc przyjąć dogodne dla nich reguły, jednak w zakresie, w jakim będą one naruszały zakaz przewidziany w art. 29 § 3 k.s.h., postanowienia umowy spółki odniosą skutek jedynie w wewnętrznych stosunkach między wspólnikami”. Dokonując wykładni tych przepisów Sąd Najwyższy sięgnął do poglądów nauki i orzecznictwa dotyczących regulacji zawartych w art. 204 i 205 k.s.h. (art. 198 i 199 § 1 k.h.) oraz art. 372 i 373 k.s.h. (art. 369 i 370 § 1 k.h.) uznając, że „dotyczą one wprawdzie spółek kapitałowych, będących osobami prawnymi, i zasad ich reprezentowania przez organ, jakim jest zarząd, jednak analogie pomiędzy reprezentacją spółki osobowej przez wspólników, a działaniem członków zarządu są tak znaczne, że odniesienie się do nich jest uzasadnione”. Sąd Okręgowy zajmując odmienne od zaprezentowanych poglądów Sądu Najwyższego stanowisko w przedmiocie możliwości wystawienia weksla w imieniu spółki jawnej przez jednego wspólnika w sytuacji istnienia umownej reprezentacji łącznej tej spółki nie odniósł się do wykładni przepisów art. 29 § 3 i 30 k.s.h. dokonanej w powołanych orzeczeniach Sądu Najwyższego. Kwestia ta jednak – zdaniem Sądu Apelacyjnego - ma drugoplanowe znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i oceny zasadności apelacji. Podkreślenia bowiem wymaga, że przedmiotem żądania pozwu jest wydanie dwóch weksli, które jako niezupełne (in blanco) zostały wręczone przez powoda jako wspólnika spółki jawnej (...) pozwanej spółce na zabezpieczenie prawidłowego wykonania umowy łączącej obie spółki. Nie ulega wątpliwości, że powód złożył na wekslach podpis w zamiarze zaciągnięcia przez spółkę jawną zobowiązania wekslowego oraz że o wystawieniu weksli i takim ich podpisaniu wiedziała jego córka – A. C., będąca drugim wspólnikiem spółki jawnej (...). Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, znajdującym wyraz przede wszystkim w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 1995 r., III CZP 66/95 (OSNCP 1995, nr 12, poz. 168) z chwilą wręczenia weksla in blanco między wręczającym, który złożył podpis w zamiarze zaciągnięcia zobowiązania wekslowego, a odbiorcą dochodzi do zawarcia umowy skierowanej na powstanie zobowiązania wekslowego. Aby takie zobowiązanie wekslowe powstało niezbędnym jest wypełnienie weksla in blanco zgodnie z otrzymanym upoważnieniem do jego wypełnienia. Bezsporne było, że wręczony pozwanej weksel miał charakter gwarancyjny, gdyż zabezpieczać miał ewentualne roszczenia pozwanej wynikające z umowy z lipca 2003r. Powód domagając się w niniejszej sprawie wydania weksli opiera swe żądanie na twierdzeniu, że ich wręczenie z podpisem tylko jednego wspólnika nie spowodowało skutecznego zaciągnięcia zobowiązania wekslowego przez spółkę jawną. Z przedstawionego powyżej stanowiska zaprezentowanego w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 1995 r., podzielanego przez Sąd Apelacyjny w składzie orzekającym, wynika, że wręczenie weksla in blanco nie spowodowało zaciągnięcia zobowiązania wekslowego ani przez spółkę jawną, ani przez powoda. Wbrew stanowisku zawartemu przez powoda w pozwie, fakt ten nie uzasadnia jednak zwrotu powodowi weksli in blanco, skoro ich wręczenie stanowi potwierdzenie zawarcia umowy ukierunkowanej na zaciągnięcie zobowiązania wekslowego. Skuteczność lub ważność tej umowy nie była natomiast przedmiotem badania w niniejszej sprawie.

Bezzasadny był zarzut naruszenia art. 1 pkt 8 oraz art. 9 ustawy – Prawo wekslowe, skoro zarówno w deklaracji wekslowej jak i w treści weksla Przedsiębiorstwo Handlu (...) Spółka jawna F. B., A. C. w T. została określona jako wystawca weksla, a z zeznań powoda i świadka A. C., czyli drugiego wspólnika spółki „(...)” wynikało, że powód podpisał weksle i deklarację jako wspólnik tej spółki.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 103 k.c. należy zauważyć, że na jego bezpodstawność wskazuje już samo uzasadnienie przywołanej przez powoda w apelacji i omawianej powyżej uchwały Sąd Najwyższego III CZP 43/08. W uzasadnieniu tej uchwały odwołano się do wyroku z dnia 22 stycznia 2002 r., V CKN 650/00 (nie publ.), w którym Sąd Najwyższy uznał, że jeśli umowa spółki jawnej przewiduje reprezentację łączną, a umowę sprzedaży w imieniu spółki podpisał tylko jeden wspólnik, to umowa taka może zostać konwalidowana na podstawie art. 103 k.c. zastosowanego per analogiam. Akceptując ten pogląd należało uznać, że spółka jawna mogła potwierdzić zaciągnięcie w jej imieniu zobowiązań wynikających z umów z dnia 1 lipca 2003r. Jak bowiem słusznie zauważył Sąd Okręgowy, umowy które były zabezpieczone przez przedmiotowe weksle były wykonywane przez kontrahentów i aż do dnia 29 czerwca 2011 r. nie były kwestionowane przez żadną ze stron. Dlatego też należało uznać, że powód działał za wiedzą i zgodą (...) Spółki jawnej. Co w tym zakresie bardzo ważne i na co również zwrócił uwagę Sąd Okręgowy, z zeznań świadka A. C. jednoznacznie wynika, że porozumienie z 2003 r. zawierała Spółka, a nie powód. Dlatego też nie może być mowy o naruszeniu art. 65 § 1 k.c.

Nie było również podstaw do stwierdzenia naruszenia art. 74 § 1 i 2 k.c. Skarżący nie odniósł się do tego zarzutu w szerszy sposób, wskazując jedynie, że powód będąc konsumentem w sporze z przedsiębiorcą mógł wykazywać fakt rozliczenia umów z 1 lipca 2013 r. wszelkimi środkami dowodowymi. Sąd Okręgowy w żadnym miejscu uzasadnienia zaskarżonego wyroku nie stwierdził jednak aby powód nie mógł wykazywać faktu rozliczenia umów z 2003 r. żadnymi innymi środkami dowodowymi niż pisemny protokół. Sąd odniósł się jedynie do okoliczności, iż stosownie do postanowień deklaracji wekslowej, podstawą do żądania zwrotu weksli był protokół rozliczenia podpisany przez obie strony. Sąd pierwszej instancji podkreślił ponadto, że powód w żaden sposób nie wykazał aby doszło do wygaśnięcia lub innego sposobu rozwiązania umów z 1 lipca 2003 r.

Wobec bezzasadności wszystkich zarzutów apelacji podlegała ona oddaleniu na mocy art. 385 k.p.c.

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzono od powoda przegrywającego etap postępowania apelacyjnego koszty tego postępowania w wysokości wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego, będącego adwokatem.