Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 października 2019 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 4 października 2019 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa R. K. (...)

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda R. K. (...) kwotę 1567,68 zł (tysiąc pięćset sześćdziesiąt siedem złotych sześćdziesiąt osiem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2019r. do dnia zapłaty;

II oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 996 zł (dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

Sygn. akt V GC 1309/19

Uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego w Toruniu z dnia 4 października 2019 roku

w sprawie V GC 1309/19

Pozwem z dnia 27 marca 2019 roku powód – R. K., prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) domagał się zasądzenia od pozwanej spółki – Powszechnego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Spółka Akcyjna w W. kwoty 1.567,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty; oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu wytoczonego powództwa wskazano, że powód wynajmował poszkodowanej w kolizji drogowej K. H. auto zastępcze w okresie od 9 lipca 2018 roku do 20 sierpnia 2018 roku. Pozwana spółka wypłaciła odszkodowanie jedynie w części, odmawiając uczynienia zadość roszczeniu w pozostałym zakresie. Jednocześnie wskazano, że powód dochodzi zapłaty kwoty 1.526,40 zł tytułem należności głównej oraz kwoty 41,28 zł tytułem skapitalizowanych odsetek od dnia 16 października 2018 roku do dnia 6 marca 2019 roku.

W piśmie z dnia 27 czerwca 2019 roku pełnomocnik pozwanej spółki oświadczył, że powództwo zostało uznane w całości co do pretensji głównej i co do odsetek (k.42).

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W dniu 9 lipca 2018 roku została zawarta umowa najmu pojazdu zastępczego pomiędzy (...) R. K. a K. H..

Najem pojazdu zastępczego trwał 42 dni. Łączny koszt najmu wyniósł 3.150 zł.

W dniu 17 września 2018 roku została zawarta umowa przelewu wierzytelności pomiędzy R. K. a K. H., na mocy której K. H. przeniosła na R. K. wierzytelność wynikającą z umowy najmu pojazdu zastępczego w łącznej kwocie 3.150 zł.

W dniu 17 września 2018 roku R. K. wezwał spółkę (...) Spółka Akcyjna w W. (zwany dalej (...)) do zapłaty kwoty 3.150 zł.

Decyzją z dnia 27 września 2018 roku Ubezpieczyciel przyznał R. K. odszkodowanie w wysokości 1.320,00 zł, a następnie decyzją z dnia 3 października 2018 roku dopłacił kwotę 303,60 zł.

Pismem z dnia 15 października 2018 roku Ubezpieczyciel odmówił zapłaty dalszego odszkodowania.

Dowód: umowa najmu samochodu z dnia 9 lipca 2018 roku, k. 9-12;

faktura VAT, k. 14;

umowa przelewu wierzytelności z dnia 17 września 2018 roku, k. 16;

wezwanie do zapłaty odszkodowania, k. 18-19;

decyzja Ubezpieczyciela z dnia 27 września 2019 roku, k. 21;

decyzja Ubezpieczyciela z dnia 3 października 2018 roku, k. 22;

pismo Ubezpieczyciela z dnia 15 października 2018 roku, k. 23.

Powyższy stan faktyczny pozostawał pomiędzy stronami bezsporny.

Zgodnie z treścią art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W niniejszej sprawie roszczenie powoda wynikało z umowy najmu pojazdu zastępczego, jaką poszkodowana zawarła z powodem. Łączny koszt związany z tą umową wynosił 3.150 zł brutto. Pozwana spółka przyznała powodowi kwotę 1.623,60 zł, a zatem brakująca kwota wynosiła 1.526,40 zł. Powód był również uprawniony do dokonania kapitalizacji odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 1.526,40 zł od dnia 16 października 2018 roku (poinformowania powoda przez pozwaną spółkę, że nie uczyni zadość dalszemu roszczeniu powoda) do dnia 6 marca 2019 roku, a zatem daty przed wytoczeniem powództwa. Łączna kwota skapitalizowanych odsetek ustawowych za opóźnienie wyniosła 41,28 zł. W zakresie wskazanego roszczenia Sąd doszedł do przekonania, że uznanie powództwa nie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego oraz nie zmierzało do obejścia prawa.

Wobec powyższego w punkcie pierwszym wyroku Sąd zasądził od pozwanej spółki na rzecz powoda kwotę 1.567,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 marca 2019 roku do dnia zapłaty. O roszczeniu odsetkowym Sąd orzekł na podstawie art. 481§ 1 k.c.

W punkcie drugim wyroku Sąd oddalił powództwo w zakresie, w jakim powód domagał się zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty. Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 roku o terminach zapłaty w transakcjach handlowych (Dz.U. z 2019 r., poz. 118), jeżeli strony transakcji handlowej nie przewidziały w umowie terminu zapłaty, wierzycielowi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, po upływie 30 dni liczonych od dnia spełnienia przez niego świadczenia, do dnia zapłaty. Z treści tego przepisu wynika, że możliwość domagania się od dłużnika odsetek za opóźnienie w transakcjach handlowych związana jest z istnieniem pomiędzy stronami węzła obligacyjnego, tj. umowy. W związku z tym, że w niniejszej sprawie powoda z powódką nie łączyła żadna umowa – powód jest cesjonariuszem wierzytelności wynikającej ze szkody spowodowanej przez sprawcę ubezpieczonego w pozwanej spółce, strona powodowa mogła domagać się jedynie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie zgodnie z art. 481 § 1 k.c.

Wobec powyższego Sąd doszedł do przekonania, że żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie w transakcjach handlowych, jest sprzeczne z prawem i podlegało oddaleniu, o czym Sąd orzekł w punkcie drugim wyroku.

W punkcie trzecim wyroku Sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 2 k.p.c. Przepis art. 100 zd. 2 k.p.c. stanowi, że Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W niniejszej sprawie roszczenie powoda okazało się niezasadne jedynie w niewielkim zakresie, tj. w zakresie rodzaju roszczenia odsetkowego. Na koszty procesu po stronie powodowej składały się następujące kwoty: 79 zł – opłata od pozwu; 17 zł – opłata skarbowa od pełnomocnictwa; 900 zł – koszty zastępstwa procesowego (§ 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, Dz.U. z 2018 r. poz. 265).

W niniejszej sprawie Sąd doszedł do przekonania, że nie zachodzi podstawa do zastosowania przepisu art. 101 k.p.c., który stanowi, że zwrot kosztów należy się pozwanemu pomimo uwzględnienia powództwa, jeżeli nie dał powodu do wytoczenia sprawy i uznał przy pierwszej czynności procesowej żądanie pozwu. Wprawdzie pełnomocnik pozwanej spółki uznał roszczenie powoda przy pierwszej czynności procesowej, jednak pozwana spółka konsekwentnie decyzjami z dnia 27 września 2019 roku, 3 października 2019 roku i 15 października 2018 roku odmawiała powodowi uczynienia zadość jego roszczeniu, tj. zapłaty dalszej części odszkodowania w kwocie 1.526,40 zł. Wobec tego wytoczenie powództwa okazało się być jedyną drogą do uzyskania przez powoda korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia. W ocenie Sądu nie można zatem uznać, że na gruncie niniejszej sprawy pozwana spółka nie dała powodu do wytoczenia powództwa. W związku z tym, że przepis art. 101 k.p.c. wymaga spełnienia obu warunków, tj. uznania powództwa przy pierwszej czynności procesowej oraz braku konieczności wytoczenia powództwa, o kosztach procesu należało orzec zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu (art. 100 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 i 2 k.p.c.).

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

Zarządzenia:

1.  Odnotować;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej spółki;

3.  akta przedłożyć z apelacją lub za 21 dni.

Asesor sądowy

Barbara Trokowska-Stempnik

28 października 2019 roku

28 października 2019 roku.