Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lipca 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan-Karasińska

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lipca 2019 r. w Warszawie

sprawy K. C.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy działalności gospodarczej

na skutek odwołania K. C.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W.

z dnia 30 sierpnia 2017 r. znak: (...)

1.zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. z dnia 30 sierpnia 2017 r. znak: (...) w ten sposób, że przyznaje odwołującemu K. C. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia złożenia wniosku do dnia 31 lipca 2019 r. w związku z wypadkiem z dnia 20 lutego 2017 r.;

2.zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział w W. na rzecz odwołującego K. C. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 1504/17

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. , działając na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1205) odmówił ubezpieczonemu K. C. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Uzasadniając swoje stanowisko organ rentowy oparł się na orzeczeniu Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 lipca 2017 r., który stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji do dnia 22 lutego 2017 r., jednak niezdolność ta nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy (decyzja z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: RPP/1/045123418, k. 11 tom II a.r.).

Ubezpieczony K. C. w dniu 6 października 2017 r. złożył odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...)odmawiającej przyznania na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy prowadzeniu działalności gospodarczej. Ubezpieczony podniósł, że zdarzenie z dnia 20 lutego 2017 r. było wypadkiem przy pracy, gdyż miało charakter nagły i zostało spowodowane przyczyną zewnętrzną zatem odpowiada definicji wypadku prasy pracy. Wskazał, że do poślizgnięcia i upadku doszło w wyniku wady konstrukcyjnej schodów w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej. Ponadto opisane powyżej zdarzenie miało związek z wykonywaniem pracy, albowiem wypadek miał miejsce podczas schodzenia ze schodów z ważnym dokumentem dla kontrahenta celem udania się do stanowiska z komputerem. Wystawianie faktur i realizowanie innych podobnych czynności biurowych jest związane z wykonywaniem obowiązków pracowniczych. Ubezpieczony zaznaczył, że na skutek wypadku doznał poważnego złamania luksacyjnego kręgosłupa szyjnego na poziomie kręgów C6-C7 oraz niedowładu czterokończynowego. Z tego powodu był dwukrotnie operowany. Z uwagi na stopień zaawansowania opisanych powyżej schorzeń przyjmuje określone leki oraz pozostaje pod stałą opieką lekarza ortopedy, jak również jest leczony rehabilitacyjnie. W ocenie ubezpieczonego, powyższe okoliczności świadczą o tym, że w znacznym stopniu utracił on zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Ubezpieczony podniósł także, że decyzja organu rentowego jest nieprawidłowa, gdyż została oparta na arbitralnym i całkowicie dowolnym, albowiem sprzecznym z posiadaną dokumentacją lekarską przesądzeniu, jakoby występująca u niego całkowita niezdolność do pracy i niezdolność do samodzielnej egzystencji nie pozostawała w związku z wypadkiem przy pracy zaistniałym w dniu 20 lutego 2017 r. Na tej podstawie ubezpieczony wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy (odwołanie z dnia 6 października 2017 r. k. 2-4 a.s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. , w dniu 3 listopada 2017 r. zajął stanowisko w sprawie i wniósł o oddalenie odwołania na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Uzasadniając swe stanowisko, Zakład Ubezpieczeń Społecznych powołał się na stosowne przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS, regulujące warunki uzyskania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i wskazał, że zdarzenie z dnia 20 lutego 2017 r. nie spełnia kryteriów wypadku przy pracy, albowiem nie nastąpiło podczas wykonywania czynności związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej i nie zostało spowodowane przyczyną zewnętrzną. Mając na uwadze treść art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. z 2019 r. poz. 39 z późn. zm.) organ rentowy oparł swoje rozstrzygnięcie na orzeczeniu Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 lipca 2017 r., który stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy i niezdolny do samodzielnej egzystencji do dnia 22 lutego 2017 r., jednak niezdolność ta nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. Organ rentowy wskazał też, że kolejną decyzją z dnia 6 września 2017 r. przyznał ubezpieczonemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy oraz do samodzielnej egzystencji w oparciu o przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. Powołując się na powyższe okoliczności organ rentowy wskazał, że zaskarżona decyzja jest prawnie oraz faktycznie uzasadniona (odpowiedź na odwołanie z dnia 3 listopada 2017 r. k. 5 a.s.).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

K. C., ur. w dniu (...) ma wykształcenie średnie techniczne, z zawodu jest monterem układów radio-telewizyjnych, układów elektronicznych i automatyki przemysłowej w specjalności RTV. W okresie od dnia 28 stycznia 1981 r. do dnia 17 stycznia 1983 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. Następnie od dnia 16 lutego 1983 r. do dnia 4 lutego 1994 r. był zatrudniony w firmie (...) S.A. z siedzibą w W. na stanowisku młodszego instruktora technicznego oraz instruktora technicznego w pełnym wymiarze czasu pracy. Od dnia 1 marca 1996 r. ubezpieczony prowadzi własną działalność gospodarczą w postaci Przedsiębiorstwa Produkcyjno-Usługowo-Handlowego (...) K. C. z siedzibą w K.. Przedmiotem powyższej działalności jest naprawa i konserwacja urządzeń elektronicznych i optycznych. W okresie od dnia 22 września 2016 r. do dnia 31 października 2017 r. ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy z powodu stanu narządu ruchu (informacja dotycząca okresów składkowych i nieskładkowych k. 5-6, świadectwo pracy z dnia 21 lipca 2016 r. k. 7, zaświadczenie o zatrudnieniu i wynagrodzeniu k. 9, książeczka wojskowa k. 14-16, decyzja z dnia 27 października 2016 r., znak: (...), k. 26-27 tom III a.r., odpis z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej k. 6 tom I a.r.).

W trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. w dniu 20 lutego 2017 r. K. C. uległ wypadkowi, który miał miejsce w siedzibie jego firmy, tj. w piętrowym domu położonym przy ul. (...) w powiecie (...) w K.. Biuro, w którym ubezpieczony wykonuje swoje obowiązki służbowe umiejscowione jest na dwóch piętrach. Na parterze domu znajduje się biurko, na którym stoi komputer stacjonarny, za pomocą którego ubezpieczony wystawia faktury. Z kolei na pierwszym piętrze domu znajduje się laptop, telefony komórkowe, kalendarz i dokumenty, z których ubezpieczony korzysta, wykonując czynności pracownicze. Schody prowadzące na pierwsze piętro budynku są wąskie i strome w związku, z czym przy schodzeniu z piętra na dół należy zachować szczególną ostrożność z uwagi na możliwość upadku. Przy schodach nie ma żadnej poręczy i barierki zabezpieczającej. Około godziny 7:00 rano w dniu 20 lutego 2017 r. ubezpieczony postanowił zejść z kalendarzem i dokumentami z pierwszego piętra domu do komputera stacjonarnego znajdującego się na parterze celem wydrukowania faktury dla firmy (...) z siedzibą w W. przy ul. (...). Po wystawieniu faktury na laptopie, ubezpieczony chciał ją przepisać i wprowadzić do systemu zainstalowanego na komputerze stacjonarnym oraz wydrukować. W związku z tym przemieszczał się po schodach pomiędzy parterem, a pierwszym piętrem celem wykonania tych czynności. W dniu wypadku podczas schodzenia ze schodów w półmroku na skutek poślizgu i utraty równowagi ubezpieczony spadł z sześciu stopni. Po dwóch dniach, tj. 22 lutego 2017 r. znalazła go siostra M. R., która zamieszkuje w bliskim sąsiedztwie i która przebywając na podwórku usłyszała z domu ubezpieczonego wołanie o pomoc. Niezwłocznie podeszła więc do okna i zobaczyła K. C., leżącego na podłodze. Następnie wezwała karetkę pogotowia, która przyjechała w przeciągu 10-15 minut. Ubezpieczony nie był w stanie sam zadzwonić po pomoc i wezwać pogotowia, gdyż telefony komórkowe zostawił na pierwszym piętrze domu i po upadku nie dał rady z powrotem wejść na górę. Siostra ubezpieczonego wraz ze swoją córką dostały się do jego domu za pomocą zapasowych kluczy i wpuściły do środka ratowników medycznych. W wyniku zaistnienia powyższego zdarzenia ubezpieczony doznał złamania kręgosłupa szyjnego na poziomie kręgów C6-C7 oraz niedowładu czterokończynowego. W dniu 23 lutego 2017 r. u ubezpieczonego wykonano discektomię i próbę repozycji kręgosłupa na poziomie C6-C7. Następnie w dniu 28 lutego 2017 r. wykonano u niego stabilizację masywów bocznych na poziomach C4-C5-C6, stabilizację przynasadową i laminektomię odbarczającą na poziomach kręgów C6 i C7. W przebiegu pooperacyjnym stwierdzono infekcję K. pneumoniae. Po zastosowanym leczeniu operacyjnym i antybiotykoterapii stan ubezpieczonego poprawił się. Z powodu niedowładu czterokończynowego ubezpieczony w dalszym ciągu pozostaje pod opieką lekarza ortopedy i jest leczony rehabilitacyjnie (zeznania odwołującego k. 25-26, k. 28, zeznania świadka M. R. k. 26-27, zeznania świadka C. G. k. 27 a.s., zawiadomienie o wypadku k. 1, zapis wyjaśnień poszkodowanego k. 4-5, tom I a.r., dokumentacja medyczna załączona do akt organu rentowego).

W dniu 2 czerwca 2017 r. K. C. złożył w organie rentowym wniosek o przyznanie na jego rzecz prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W toku postępowania wyjaśniającego, ubezpieczony został skierowany na badanie lekarskie do Lekarza Orzecznika ZUS, który orzeczeniem wydanym w dniu 26 lipca 2017 r. stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji od dnia 22 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r. Jednocześnie stwierdził, że zarówno całkowita niezdolność do pracy, jak i niezdolność do samodzielnej egzystencji nie pozostają w związku z wypadkiem przy pracy (wniosek z dnia 2 czerwca 2017 r. k. 1-4, orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 lipca 2017 r. k. 9-10 tom II a.r.).

W oparciu o powyższe orzeczenie, organ rentowy w dniu 30 sierpnia 2017 r. wydał decyzję, znak: (...), mocą, której odmówił ubezpieczonemu K. C. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Rozstrzygnięcie decyzji ww. organ oparł na przepisach ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Uzasadniając swe stanowisko, organ rentowy oparł się na orzeczeniu Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 26 lipca 2017 r., który stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy oraz niezdolny do samodzielnej egzystencji do dnia 22 lutego 2017 r., jednak niezdolność ta nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy (decyzja z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...)k. 11 tom II a.r.).

W związku z niekorzystną decyzją organu rentowego, K. C. złożył odwołanie do tut. Sądu, inicjując tym samym niniejsze postępowanie (odwołanie z dnia 6 października 2017 r. k. 2-4 a.s.).

W toku postępowania Sąd Okręgowy Warszawa – Praga w Warszawie dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty chirurga-ortopedy celem ustalenia, czy ubezpieczony jest obecnie całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy, a jeżeli tak to czy niezdolność ta powstała w związku z wypadkiem przy pracy, któremu odwołujący uległ w dniu 20 lutego 2017 r., a także czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres (postanowienie z dnia 16 kwietnia 2018 r. k. 37 a.s.).

W opinii z dnia 5 czerwca 2018 r. biegły sądowy z zakresu (...) rozpoznał u odwołującego stan po urazie kręgosłupa szyjnego z podwichnięciem kręgów i z uszkodzeniem rdzenia kręgowego, stan po operacji usztywnienia odcinka od C4 do TH1 oraz zespół bolesnego barku prawego. Zdaniem biegłego analiza przedstawionej dokumentacji, zebrany wywiad oraz przeprowadzone badanie, pozwalają stwierdzić, że badany jest całkowicie niezdolny do pracy i do samoegzystencji z powodu niedowładu czterokończynowego spowodowanego uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym i ta niezdolność pozostaje w związku z wypadkiem z dnia 20 lutego 2017 r. Biegły podkreślił, że niezdolność istnieje do dnia 31 lipca 2019 r., albowiem prowadzone jest leczenie i rehabilitacja, które rokują poprawę. Stwierdził, że przebyty uraz spowodował powstanie stałego uszczerbku na zdrowiu. Procentowy uszczerbek na zdrowiu w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. wynosi 15% według punktu 89a) za uszkodzenie kręgosłupa w odcinku szyjnym, albowiem doszło do złamania z podwichnięciem i to wymagało leczenia operacyjnego, w efekcie czego doszło do ograniczenia ruchów. Biegły dodał, że u odwołującego występuje też niedowład czterokończynowy, co jednak wymaga oceny przez biegłego sądowego lekarza neurologa (opinia biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 5 czerwca 2018 r. k. 41-42 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2018 r. pełnomocnik organu rentowego wniósł o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego sądowego w/w specjalności poprzez podanie przyczyny zewnętrznej zdarzenia z dnia 20 lutego 2017 r. lub braku możliwości jej podania. Wskazał także, że biegły powinien przeprowadzić analizę niezdolności do pracy ubezpieczonego wobec orzeczonej renty z przyczyn stanu narządu ruchu od dnia 11 lutego 2016 r. oraz wskazać, czy stwierdzony w opinii stan zdrowia mógł mieć wpływ na sytuacje przy schodzeniu ze schodów w dacie zdarzenia. W związku z powyższymi zastrzeżeniami, postanowieniem z dnia 26 lipca 2018 r. Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dopuścił dowód z uzupełniającej opinii biegłego sądowego z zakresu (...) na okoliczności jak w postanowieniu z dnia 16 kwietnia 2018 r. oraz zobowiązał biegłego do ustosunkowania się do zastrzeżeń organu rentowego zgłoszonych w piśmie procesowym z dnia 4 lipca 2018 r. Jednocześnie Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego z zakresu neurochirurgii celem ustalenia, czy ubezpieczony jest obecnie całkowicie lub częściowo niezdolny do pracy, a jeżeli tak to czy niezdolność ta powstała w związku z wypadkiem przy pracy, któremu odwołujący uległ w dniu 20 lutego 2017 r., a także czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa to na jaki okres oraz do ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu odwołującego w związku z wypadkiem z dnia 20 lutego 2017 r. (pismo procesowe z dnia 4 lipca 2018 r. k. 48-49 a.s.).

W opinii uzupełniającej z dnia 18 września 2018 r. biegły sądowy z zakresu (...) sprecyzował, że niewątpliwie przyczyną zdarzenia z dnia 20 lutego 2017 r. była utrata równowagi. Biegły zaznaczył, iż nie wie z jakiego powodu nastąpiła utrata równowagi i tego również nie wie odwołujący, albowiem stracił przytomność. Natomiast w wyniku upadku z sześciu stopni schodów doszło u niego do złamania kręgosłupa z podwichnięciem i uszkodzenie rdzenia kręgowego wraz z następczym niedowładem czterokończynowym. Doszło więc do urazu, albowiem doszło do uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego, a zdarzenie miało charakter nagły. Zewnętrzną przyczyną urazu, czyli uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego była energia potencjalna, którą posiadał odwołujący znajdując się na szóstym stopniu schodów, a która to energia potencjalna częściowo zamieniła się na energię kinetyczną w czasie spadania, a w pozostałej części spowodowała uraz, czyli uszkodzenie tkanek. Reasumując biegły uznał, że przyczyną zewnętrzną urazu była energia potencjalna. W ocenie biegłego także analiza dokumentacji orzeczniczej pozwala stwierdzić, że u odwołującego przed wypadkiem nie stwierdzano ani dysfunkcji w przebiegu dyskopatii kręgosłupa, ani niezdolności do pracy z powodu schorzeń kręgosłupa. Częściową niezdolność przed wypadkiem (do pracy od dnia 1 lutego 2016 r.) orzeczono z powodu barku zamrożonego. Również wówczas (przed wypadkiem) konsultant ortopeda ZUS nie stwierdził dysfunkcji kręgosłupa. Aktualnie ubezpieczony jest więc całkowicie niezdolny do pracy i do samodzielnej egzystencji i to z powodu następstw urazu z dnia 20 lutego 2017 r. Ta niezdolność do pracy ma charakter okresowy do dnia 31 lipca 2019 r., bo prowadzone jest leczenie i rehabilitacja, co rokują poprawę. Uszczerbek na zdrowiu wynosi 15% według punktu 89a) za uszkodzenie kręgosłupa w odcinku szyjnym, albowiem doszło do złamania z podwichnięciem i to wymagało leczenia operacyjnego. Ocenę niedowładu czterokończynowego biegły tej specjalności pozostawił do oceny biegłego sądowego z zakresu neurologii (opinia uzupełniająca biegłego sądowego z zakresu (...) z dnia 18 września 2018 r. k. 73-75 a.s.).

W opinii z dnia 9 października 2018 r. biegła sądowa z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M. wskazała, że w 2013 r. u ubezpieczonego stwierdzono chorobę nadciśnieniową i przewlekły zespół bólowy z górnego odcinka kręgosłupa, a także wielopoziomową dyskopatię szyjną. Z powodu nasilonych dolegliwości bólowych kręgosłupa szyjnego ubezpieczony wymagał leczenia rehabilitacyjnego. W badaniu RTG kręgosłupa szyjnego z 2013 r. opisano dyskopatię na poziomach C5-C6 i C6-C7, zmiany zwyrodnieniowe na krawędziach trzonów oraz w stawach kręgosłupa odcinka szyjnego. W 2014 r. w zaświadczeniu o stanie zdrowia stwierdzono, że badany leczył się z powodu uporczywych dolegliwości bólowych z górnego i dolnego odcinka kręgosłupa z objawami ubytkowymi, a wielokrotna rehabilitacja nie przynosiła dobrego efektu. Z dokumentacji leczenia ambulatoryjnego wynika natomiast, że ubezpieczony wielokrotnie podawał dolegliwości bólowe kręgosłupa szyjnego, a także bóle i zawroty głowy. Ponadto choruje na nadciśnienie tętnicze i ma nadwagę. W ocenie biegłej sądowej, przedstawiony wyżej stan neurologiczny ubezpieczonego uzasadnia orzeczenie całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r. Biegła zaznaczyła jednak, że nie jest w stanie ustalić, czy do utraty równowagi na schodach, upadku ze schodów i urazu kręgosłupa szyjnego doszło w wyniku samoistnych chorób, co jest wysoce prawdopodobne, czy też był to nieszczęśliwy wypadek. Zaburzenia równowagi mogą występować w schorzeniach samoistnych, na które badany choruje - nadciśnienie tętnicze i choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa szyjnego z wielopoziomowymi dyskopatiami. Otyłość również jest czynnikiem sprzyjającym trudnościom w sprawnym poruszaniu się. Biegła wskazała, że długotrwały uszczerbek na zdrowiu w związku ze zdarzeniem z dnia 20 lutego 2017 r. w oparciu o treść rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. poz. 1974 pkt. 5e wynosi: kończyna górna prawa 10%, kończyna górna lewa 15%, kończyny dolne po 10%, punkt 89a) - ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji i zginania kręgosłupa szyjnego powyżej 20 stopni - 15%. Ł. uszczerbek na zdrowiu wynosi zatem 60% (opinia biegłej sądowej z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M. z dnia 9 października 2018 r. k. 87-88 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 10 stycznia 2019 r. pełnomocnik organu rentowego wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu neurologii. Na rozprawie w dniu 8 lipca 2019 r. Sąd Okręgowy postanowił jednak oddalić w/w wniosek dowodowy (pismo procesowe z dnia 10 stycznia 2019 r. k. 95-96, protokół rozprawy z dnia 8 lipca 2019 r. k. 121-122 a.s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawnie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, jak również w aktach organu rentowego. Zdaniem Sądu dokumenty, w zakresie, w jakim Sąd oparł na nich swoje ustalenia, są wiarygodne, wzajemnie się uzupełniają i tworzą spójny stan faktyczny. Dokumenty te nie były przez strony kwestionowane, co do ich autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy, a zatem wynikające z nich okoliczności należało uznać za mogące stanowić podstawę ustaleń faktycznych w sprawie. Jako w pełni wiarygodne Sąd uznał także zeznania odwołującego K. C. (k. 25-26, k. 28 a.s.) i świadków: M. R. (k. 26-27 a.s.) i C. G. (k. 27 a.s.) gdyż były one logiczne, wewnętrznie spójne, a także korespondowały z pozostałym, zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd Okręgowy dokonał ustaleń stanu faktycznego także na podstawie opinii biegłych sądowych: z zakresu (...) (k. 41-42, k. 73-75) oraz z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M. (k. 87-88 a.s.). Sporządzone w niniejszej sprawie opinie są rzetelne, gdyż zostały wydane w oparciu o obiektywne wyniki badań ubezpieczonego, a wydający je biegli są specjalistami w swoich dziedzinach, posiadającymi bogatą wiedzę medyczną i wieloletnie doświadczenie zawodowe. Z tego względu ich opinie nie budzą wątpliwości i zastrzeżeń w zakresie określenia stanu zdrowia ubezpieczonego K. C.. W związku z powyższym, Sąd Okręgowy podzielił wnioski zawarte w opiniach głównej i uzupełniającej biegłego sądowego z zakresu (...) oraz w opinii biegłej sądowej z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M.. Zdaniem Sądu Okręgowego w/w opinie poprzedzone zostały badaniem przedmiotowym i podmiotowym odwołującego oraz szczegółową analizą jego dokumentacji medycznej, która zdaniem Sądu miała istotne znaczenie w niniejszej sprawie. Z dokumentacji tej wynika bowiem jednoznacznie, że w wyniku wypadku, jaki miał miejsce w dniu 20 lutego 2017 r. odwołujący doznał poważnego złamania luksacyjnego kręgosłupa szyjnego na poziomie kręgów C6-C7 oraz niedowładu czterokończynowego. Z tego powodu był dwukrotnie operowany. Z uwagi na stopień zaawansowania opisanych powyżej schorzeń przyjmuje określone leki oraz pozostaje pod stałą opieką lekarza ortopedy i jest leczony rehabilitacyjnie. Przebyty uraz spowodował u niego powstanie stałego uszczerbku na zdrowiu. Procentowy uszczerbek na zdrowiu w oparciu o załącznik do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. został określony przez biegłych na 15% według punktu 89a) za uszkodzenie kręgosłupa w odcinku szyjnym, albowiem doszło do złamania z podwichnięciem i to wymagało leczenia operacyjnego, w efekcie czego doszło do ograniczenia ruchów. Biegły sądowy z zakresu ortopedii i traumatologii jednoznacznie wskazał, że w wyniku upadku z sześciu stopni schodów u ubezpieczonego doszło do złamania kręgosłupa z podwichnięciem i uszkodzenia rdzenia kręgowego wraz z następczym niedowładem czterokończynowym. Doszło więc do urazu w postaci uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego, a zdarzenie miało charakter nagły. Zewnętrzną przyczyną urazu, czyli uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego była energia potencjalna, którą posiadał odwołujący znajdując się na szóstym stopniu schodów, a która to energia potencjalna częściowo zamieniła się na energię kinetyczną w czasie spadania, a w pozostałej części spowodowała uraz, czyli uszkodzenie tkanek. Biegła sądowa z zakresu neurologii wskazała co prawda, że nie jest w stanie ustalić, czy do utraty równowagi na schodach, upadku ze schodów i urazu kręgosłupa szyjnego doszło w wyniku samoistnych chorób, co jest wysoce prawdopodobne, czy też był to nieszczęśliwy wypadek. Sąd Okręgowy miał jednak na uwadze, że jak wynika z dokumentacji medycznej załączonej do akt sprawy, przed wypadkiem u ubezpieczonego nie stwierdzano ani dysfunkcji w przebiegu dyskopatii kręgosłupa, ani niezdolności do pracy z powodu schorzeń kręgosłupa. Ubezpieczony nie miał też skłonności do omdleń i nagłej utraty przytomności. Częściową niezdolność do pracy przed wypadkiem orzeczono z powodu barku zamrożonego. Również wówczas (przed wypadkiem) konsultant ortopeda ZUS nie stwierdził dysfunkcji kręgosłupa, która zaistniała bezpośrednio w wyniku zdarzenia z dnia 20 lutego 2017 r. W tym względzie, Sąd Okręgowy oparł się w szczególności na analizie dokumentacji lekarskiej, załączonej do akt sprawy, z której jednoznacznie wynika, że w wyniku zdarzenia z dnia 20 lutego 2017 r. u ubezpieczonego wystąpił niedowład czterokończynowy spowodowany uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym. Z tego też względu, do chwili obecnej odwołujący pozostaje pod stałą opieką lekarza ortopedy i jest poddawany leczeniu rehabilitacyjnemu. W tym miejscu wskazać należy, że ubezpieczony jest z zawodu monterem układów radio-telewizyjnych, układów elektronicznych i automatyki przemysłowej w specjalności RTV. Od 1986 r. posiada też kwalifikacje do prowadzenia samochodu ciężarowego i od tego czasu zajmował się wożeniem sprzętów i podłączaniem elektryki. Taką pracę wykonywał przez 37 lat, natomiast od 1984 r. analogiczne czynności realizował w ramach prowadzenia własnej działalności gospodarczej. Niewątpliwie praca ta wymaga pełnej sprawności fizycznej. Z kolei silne bóle kręgosłupa, skutkujące niemożnością przebywania w wymuszonych pozycjach ciała oraz przenoszenia ciężkich przedmiotów, będące jednocześnie konsekwencją przebytego wypadku, niewątpliwie uniemożliwiają systematyczny wysiłek fizyczny. Stan zdrowia ubezpieczonego po wypadku nie pozwalał mu zatem nie tylko na wykonywanie pracy, zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, ale również czynił go całkowicie niezdolnym do pracy i niezdolnym do samodzielnej egzystencji w okresie od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r. Opinie wydane przez biegłych sądowych w/w specjalności wskazały zatem, że istnieją przesłanki uzasadniające uznanie ubezpieczonego za osobę całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji w związku z wypadkiem przy pracy, co tym samym podważyło decyzję organu rentowego z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...) odmawiającą przyznania skarżącemu dochodzonego przez niego świadczenia, od której odwołanie stanowi przedmiot niniejszego postępowania. Jednocześnie biegli sądowi wskazali, że niezdolność ta ma charakter okresowy (od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r.) z uwagi na możliwość wystąpienia poprawy stanu zdrowia w wyniku zastosowanego leczenia i rehabilitacji.

Podkreślenia wymaga również, że biegli sądowi opiniujący w niniejszej sprawie w należyty sposób wyjaśnili przedstawione przez Sąd zagadnienia, wskazali na czym oparli swe tezy i co stanowiło ich podstawę. Samo niezadowolenie stron z treści wydanych opinii biegłych, nie powoduje konieczności powoływania kolejnego biegłego, czy też kolejnych biegłych, bądź dopuszczania dowodu z opinii uzupełniających. Zgodnie z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, Sąd rozpoznający sprawę powinien zażądać dodatkowej opinii innych biegłych, jeżeli występuje rozbieżność, niezupełność lub niejasność opinii, a materiał dowodowy nie daje podstawy do oparcia się wyłącznie na opinii jednego biegłego (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 18 czerwca 1952 r., C 1108/51, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 2002 r., II UKN 112/01). Uznanie przez Sąd opinii jednego biegłego za wiarygodną, poparte uzasadnieniem tego stanowiska, zwalnia Sąd od obowiązku wzywania jeszcze innego biegłego (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1952 r., I C 207/52, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 1972 r., II CR 222/72). Równocześnie nie można przyjąć, że Sąd zobowiązany jest dopuścić dowód z kolejnych biegłych w każdym przypadku, gdy złożona opinia jest niekorzystna dla strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 r., II CR 817/73, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 listopada 2001 r., II UKN 604/00). Potrzeba powołania innego biegłego powinna zatem wynikać z okoliczności sprawy, a nie z samego niezadowolenia strony z dotychczasowej złożonej opinii. Przy czym potrzebą taką nie może być przeświadczenie strony, że dalsze opinie pozwolą na udowodnienie korzystnej dla strony tezy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2001 r., II UKN 446/00). O ewentualnym dopuszczeniu dowodu z opinii innego biegłego tej samej specjalności nie może decydować wyłącznie wniosek strony, lecz zawarte w tym wniosku konkretne uwagi i argumenty podważające miarodajność dotychczasowej opinii lub co najmniej miarodajność tę poddające w wątpliwość. W przeciwnym wypadku wniosek taki musi być uznany za zmierzający wyłącznie do nieuzasadnionej zwłoki w postępowaniu, co powinno skutkować jego pominięciem. W niniejszej sprawie zarzuty organu rentowego odnośnie wadliwości sporządzonych opinii z powyższych względów okazały się gołosłowne, a wszelkie wątpliwości zostały także wyjaśnione w drodze opinii uzupełniającej. Z tych też względów, Sąd Okręgowy oddalił wnioski dowodowe organu rentowego o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego sądowego z zakresu neurologii, mając na uwadze, że dotychczas zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowi wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie K. C. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...)jest zasadne i jako takie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1205) z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje renta z tytułu niezdolności do pracy - dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Na mocy art. 17 ust. 1 ww. ustawy przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy z tytułu ubezpieczenia wypadkowego, do ustalenia wysokości tego świadczenia oraz jego wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 39 ze zm.). Renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy (art. 17 ust. 2 ustawy). Przy tym za wypadek przy pracy uważa się, w myśl art. 3 ust. 1 powołanej ustawy, nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych;

2) podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia;

3) w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Legalna definicja niezdolności do pracy została zawarta w art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z nią osobą niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Ustawa ta wyróżnia dwa rodzaje niezdolności do pracy: całkowitą i częściową. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast za częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art. 12 ust. 2, 3 ustawy). Pojęcie utraty zdolności do pracy zarobkowej obok elementu ekonomicznego, polegającego na obiektywnej utracie możliwości zarobkowania zawiera w sobie również element biologiczny, czyli naruszenie sprawności organizmu. Naruszenie to należy oceniać pod kątem możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. Zgodnie zaś z art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, a także możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W realiach rozpoznawanej sprawy istota sporu sprowadzała się do ustalenia, czy stan zdrowia odwołującego K. C. czyni z niego osobę niezdolną do pracy, a jeśli tak, to w jakim stopniu oraz, czy jest to spowodowane wypadkiem przy pracy, jakiemu ubezpieczony uległ w dniu 20 lutego 2017 r. Skuteczność odwołania była uzależniona także od ustalenia, czy zdarzenie z dnia 20 lutego 2017 r. wywołane zostało przyczyną zewnętrzną, a więc czy stanowi wypadek przy pracy, o którym mowa w treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W celu ustalenia powyższej okoliczności Sąd Okręgowy dopuścił dowód z zeznań świadków, odwołującego oraz opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu ortopedii i traumatologii oraz z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii.

W ocenie biegłego sądowego specjalisty z zakresu (...), w wyniku upadku z sześciu stopni schodów u ubezpieczonego doszło do złamania kręgosłupa z podwichnięciem i uszkodzenia rdzenia kręgowego wraz z następczym niedowładem czterokończynowym. Doszło więc do urazu w postaci uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego, a zdarzenie miało charakter nagły. Zewnętrzną przyczyną urazu, czyli uszkodzenia tkanek narządu ruchu i układu nerwowego była energia potencjalna, którą posiadał odwołujący znajdując się na szóstym stopniu schodów, a która to energia potencjalna częściowo zamieniła się na energię kinetyczną w czasie spadania, a w pozostałej części spowodowała uraz, czyli uszkodzenie tkanek. Biegły uznał, że przyczyną zewnętrzną urazu była energia potencjalna, natomiast przebyty uraz spowodował powstanie stałego uszczerbku na zdrowiu. Biegły sądowy stwierdził, że ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy i niezdolny do samodzielnej egzystencji z powodu niedowładu czterokończynowego spowodowanego uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym i ta niezdolność pozostaje w związku z wypadkiem z dnia 20 lutego 2017 r. Biegła sądowa specjalista z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M. również wskazała, że stan neurologiczny ubezpieczonego uzasadnia orzeczenie całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r. Biegła zaznaczyła jednak, że nie jest w stanie ustalić, czy do utraty równowagi na schodach, upadku ze schodów i urazu kręgosłupa szyjnego doszło w wyniku samoistnych chorób, czy też był to nieszczęśliwy wypadek. W tym względzie, Sąd Okręgowy miał jednak na uwadze, że jak wynika z dokumentacji medycznej załączonej do akt sprawy, przed wypadkiem u ubezpieczonego nie stwierdzano dysfunkcji w przebiegu dyskopatii kręgosłupa i niezdolności do pracy z powodu schorzeń kręgosłupa. Ubezpieczony nie miał też skłonności do omdleń i nagłej utraty przytomności, które mogłyby mieć związek z jakimkolwiek innym schorzeniem. Utrata równowagi u ubezpieczonego w dniu 20 lutego 2017 r. nastąpiła na skutek poślizgu na schodach, a nie nagłego omdlenia i skutkowała utratą przytomności w związku z upadkiem z dużej wysokości. W ocenie Sądu w niniejszej sprawie zdarzenie było nagłe, wywołała je przyczyna zewnętrzna, ubezpieczony uległ urazowi, a zdarzenie pozostaje w związku z pracą. Nie ulega również wątpliwości, że ubezpieczony doznał urazu w czasie wykonywania czynności pracowniczych związanych z prowadzoną przez siebie pozarolniczą działalnością gospodarczą. Wystawianie faktur, prowadzenie księgowości i biura należy bowiem zaliczyć do realizacji czynności formalnych związanych z prowadzeniem własnej firmy. Prowadzenie własnej działalności polega nie tylko na wykonywaniu czynności fizycznych związanych ze świadczeniem pracy tak jak w przypadku ubezpieczonego z montażem czy też instalacją sprzętu nagłośnieniowego przed wydarzeniem kulturalnym. To także szereg innych licznych obowiązków formalnych, składających się m.in. na otworzenie własnej działalności oraz jej prowadzenie, co z kolei jest związane z obsługą biura i czynnościami formalno-księgowymi takimi jak np. wystawiane faktur, wysyłanie e-maili, kontaktami telefonicznymi z klientami i kontrahentami. W momencie zdarzenia ubezpieczony wykonywał właśnie tego rodzaju pracę, albowiem zajmował się wystawieniem faktury na rzecz swojego kontrahenta firmy (...) w W. przy ul. (...). Z kolei uraz został spowodowany zdarzeniem nagłym wywołanym przyczyną zewnętrzną – odwołujący poślizgnął się na schodach i upadł, co spowodowało uszkodzenie rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym. Mimowolna czynność samego poszkodowanego, jak zaistniałe w niniejszej sprawie poślizgnięcie się, stanowi zewnętrzną przyczynę sprawczą wypadku przy pracy. Zdaniem Sądu Okręgowego wskazane zdarzenie wyczerpuje zakres definicji wypadku przy pracy, określonego w art. 3 ustawy wypadkowej.

Podsumowując, zdaniem Sądu Okręgowego ubezpieczonego należy uznać za osobę całkowicie niezdolną do pracy i niezdolną do samodzielnej egzystencji w okresie od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r., która to niezdolność pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 20 lutego 2017 r., na co wskazali biegli sądowi powołani w niniejszej sprawie. Jednocześnie za niecelowe Sąd uznał przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych sądowych w innym składzie, ponieważ dotychczas złożone opinie pisemne są na tyle jasne, kompletne, spójne i wzajemnie korespondujące, że stanowią wystarczającą podstawę oceny stanu zdrowia odwołującego i jego wpływu na zdolność do pracy. Przy tym Sąd zważył, że ocena niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych, dysponujących specjalistyczną wiedzą medyczną. Okoliczność, że opinia biegłych nie ma treści, odpowiadającej stronie, nie może stanowić uzasadnienia dla przeprowadzania dowodu z dalszych opinii. Innymi słowy samo niezadowolenie strony z opinii, która nie odpowiada jej oczekiwaniom, nie stanowi wystarczającej podstawy do przeprowadzenia dowodu z kolejnej opinii. Jednocześnie należy zważyć, że w sprawie, której przedmiotem jest prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, ocena niezdolności do pracy w zakresie wymagającym wiadomości specjalnych musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłych lekarzy posiadających odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń ubezpieczonego. Powyższe oznacza, że Sąd nie może wbrew opinii biegłych oprzeć ustaleń w tym zakresie na własnym przekonaniu. W niniejszej sprawie opinie biegłych sądowych z zakresu (...) oraz z zakresu neurochirurgii i neurotraumatologii dr n. med. A. M. były kategoryczne, gdyż w/w biegli sądowi jednomyślnie wskazali, że u ubezpieczonego K. C. występuje całkowita niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji od dnia 20 lutego 2017 r. do dnia 31 lipca 2019 r. Stanowisko biegłych w tym zakresie nie było też kwestionowane przez pełnomocnika organu rentowego, który wskazywał wyłącznie na to, że opisana powyżej niezdolność do pracy nie pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy. Sąd nie miał jednak wątpliwości, że ze względu na stan ortopedyczny i neurologiczny odwołujący był niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, który spowodował u niego wystąpienie uszczerbku na zdrowiu w następującym zakresie: kończyna górna prawa 10%, kończyna górna lewa 15%, kończyny dolne po 10%, punkt 89a) - ograniczenie ruchomości w zakresie rotacji i zginania kręgosłupa szyjnego powyżej 20 stopni - 15%. Ł. uszczerbek na zdrowiu wyniósł zatem 60%. Z kolei, co do kwalifikacji samego poślizgnięcia się przez odwołującego jako przyczyny zewnętrznej, Sąd dokonał oceny na podstawie całokształtu zebranego w sprawie materiału dowodowego. Z samych zaś opinii nie wynika bowiem jednoznacznie, aby do wystąpienia przedmiotowego urazu mogło dojść w innych okolicznościach, czy z innych przyczyn, aniżeli te, które zostały ustalone w sprawie.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ^{( 14)} § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W. z dnia 30 sierpnia 2017 r., znak: (...)w ten sposób, że przyznał odwołującemu K. C. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od dnia złożenia wniosku do dnia 31 lipca 2019 r. w związku z wypadkiem z dnia 20 lutego 2017 r., o czym orzeczono w pkt. 1 sentencji wyroku.

O kosztach zastępstwa procesowego, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., w związku z § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804 oraz z 2016 r. poz. 1667), zmienionego następnie rozporządzeniem z dnia 3 października 2016 r. (Dz. U. z 2016r. poz. 1668) i rozporządzeniem z dnia 20 września 2017 r. (Dz. U. poz. 1797), zasądzając od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na rzecz odwołującego K. C. kwotę w wysokości 180,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (pkt. 2 wyroku).

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem i aktami organu rentowego doręczyć (...)

M.St.