Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący

SSA Janusz Sulima (spr.)

Sędziowie

SSA Andrzej Czapka

SSA Jerzy Szczurewski

Protokolant

Agnieszka Wądołkowska

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Aka 180/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach z dnia 10 czerwca 2019 roku, sygn. akt II K 26/19

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

na niekorzyść

w całości

w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego

zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów (dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające

znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu

z pkt 2.1.1

albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH

ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

1

obraza przepisów postępowania - art. 7 k.p.k. w zw. z art. 2 §2 k.p.k. w zw. z art. 366 §1 k.p.k., art. 4 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podstawy stawianych zarzutów nie mogą stanowić przepisy postępowania o charakterze ogólnym, które wyznaczają ogólne zasady postępowania karnego. Taki zaś charakter ma przepis art. 2 § 2 k.p.k.

Nie można zgodzić się z zarzutem, że Sąd pierwszej instancji wydał wyrok z obrazą przepisu art. 366 §1 k.p.k. Wbrew twierdzoniom, obrońcy oskarżony został w sposób szczegółowy przesłuchany. Przewodniczący składu orzekającego zadał oskarżonemu szereg pytań wyraźnie dążąc do tego, aby zostały wyjaśnione wszystkie istotne okoliczności sprawy. Poza tym w rozprawie uczestniczył obrońca oskarżonego, który mógł zadać oskarżonemu uszczegółowiające pytania. Stąd mogą jedynie dziwić twierdzenia obrońcy, że oskarżony nie został dokładnie przesłuchany. Jeżeli zdaniem obrońcy jakaś kwestia nie została wyjaśniona, to mógł zadać pytanie oskarżonemu. Na rozprawie obrońca wyraźnie oswiadczył, że nie zgłasza więcej pytań do oskarżonego. Obrońca nie wskazał też, jakie ewntualnie inne dowody miałyby być przeprowadzone celem wyjaśnienia isttnych okoliczności sprawy.

Niezasadny jest też zarzut obrazy art. 410 k.p.k. Sąd pierwszej instancji oparł bowiem swoje rozstrzygnięcie na wszystkich dowodach przeprowadzonych na rozprawie. Nie pominął żadnego z nich. Obrońca zresztą nie wskazał, jakie dowody miałyby być pominięte przez Sąd Okręgowy.

Sąd Okręgowy wydając wyrok rozważył okoliczności przemawiające zarówno na korzyść oskarżonego, jak i na jego niekorzyść. Dowodzą temu pisemne motywy zaskarżonego wyroku. Stąd też całkowicie chybiony jest zarzut obrazy art. 4 k.p.k. Brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, że dowody zostały ocenione w sposób tendencyjny pod z góry założoną tezę.

Zgromadzone w sprawie dowody zostały ocenione zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 7 k.p.k. Ocena ta został poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowiła wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego oraz wyczerpująco i logicznie z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowana w uzasadnieniu wyroku.

Słusznie Sąd Okręgowy nie uznał wyjaśnień oskarżonego w zdecydowanej większości za wiarygodne. Biorąc bowiem pod uwagę to, co wynika z zeznań przesłuchanych na rozprawie policjantów, oskarżony składając wyjaśnienia, w których przyznał się do winy, ukrywał osobę zajmującą się wspólnie z nim wytwarzaniem marihuany. Jego wiedza na temat produkcji tego środka odurzającego była niewielka. Nie oznacza to jednak, że nie współdziałał w wytworzeniu marihuany. Podkreślić należy, że proces produkcji tego środka odurzającego trwał w okresie, kiedy jego szwagier M. W. przebywał na wyjeździe służbowym od 4 października 2018 roku do 30 października 2018 roku. Zupełnie nielogicznym i sprzecznym z doświadczeniem życiowym byłoby przyjmowanie, że w tym czasie pozostawił on proces suszenia ziela konopi indyjskich bez jakiegokolwiek nadzoru. Ziele to w tym czasie znajdowało się w róznym stanie wysuszenia. Część znajdowała się we wskazanych przez oskarżonego słoikach i w gruncie rzeczy była gotowa do sprzedaży. Faktem jest, że ujawniona w trakcie przeszukania przez policjantów suszarka, która była wypełniona suszem roślinnym, była wyposażona w termostat, ale nie sposób jest przyjąć, że szwagier oskarżonego pozostawił włączoną suszarkę bez jakiegokolwiek nadzoru na okres prawie jednego miesiąca. Suszarka nie mogła przestać pracować w momencie całkowitego wysuszenia ziela. Należało zatem kontrolować, czy ziele konopi zostało dostatecznie wysuszone i w odpowiednim czasie wyłączyć suszarkę.

Podnieść też należy, że oskarżony w śledztwie wskazał miejsce, w którym uprawiane były konopie indyjskie. Jeżeli jego szwagier co jakiś czas wyjeżdżał na co najmniej kilka dni, to również ta uprawa wymagała odpowiedniego nadzoru. Jedyną zaś osobą, która mogła to robić, był oskarżony. Zupełnie nielogiczne byłoby przyjmowanie, że zajmowali się tym jego rodzice. On bowiem, a nie jego ojciec, prowadził gospodarstwo rolne. Poza tym niewątpliwe jest, że posiadał on wiedzę, gdzie znajduje się na terenie gospodarstwa ojca wysuszone ziele konopi indyjskich oraz sprzęt służący do produkcji narkotyków. Bez znaczenia dla oceny zachowania oskarżonego jest to, od kiedy narzędzia służące do wytwarzania marihuany znajdowały się na terenie prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego.

Reasumując, stwierdzic należy, że nielogiczne jest przyjmowanie, że szwagier oskarżonego, który często przybywał na wyjazdach służbowych, samodzielnie bez udziału oskarżonego zajmował się uprawą konopi indyjskich i produkcją marihuany. Oskarżony musiał aktywnie uczestniczyć w tym procederze, najprawdopodobniej wykonując polecenia swojego szwagra.

Wniosek

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność wniosku determinuje dokonana wyżej ocena postawionego w apelacji zarzutu.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok utrzymano w mocy w zakresie ustaleń faktycznych oraz kwalifikacji prawnej czynu.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Jak wykazano, odnosząc się do zarzutu apelacyjnego, Sąd pierwszej instancji w sposób prawidłowy dokonał oceny zebranych dowodów. Jednocześnie wyciągnął na podstawie dowodów logiczne wnioski co do ustaleń faktycznych.

Przyjęta kwalifikacja prawna czynu przypisanego oskarżonemu nie nasuwa zastrzeżeń. Zajmując się uprawą konopi indyjskich, uczestnicząc w wytwarzaniu marihuany oraz posiadając przyrządy służące do wytwarzania środków odurzających, a także posiadając znaczne ilości wysuszonych konopi innych niż włókniste swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 53 ust. 2 w zw. z art. 53 ust. 1 w zb. z art. 63 ust. 3 w zw. z art. 63 ust. 1 w zb. z art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Ponieważ działał z góry powziętym zamiarem, w krótkich odstępach czasu, kwalifikację prawną czynu należało poszerzyć o art. 12 k.k. Niewątpliwe też jest, że działał on w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Ilość wytwarzanego przez niego środka odurzającego jednoznacznie wskazuje, że był on przeznaczony na sprzedaż. Przy czym bez znaczenia jest, czy korzyść majątkową z produkcji marihuany miał osiągnąć dla siebie, czy też dla innej osoby.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Kara

Zwięźle o powodach zmiany

Wymierzoną oskarżonemu karę pozbawienia wolności należy uznać za rażąco surową. Faktem jest, że Sąd pierwszej instancji wymierzył oskarżonemu tę karę w granicach minimum ustawowego. Nie mniej jednak należy uznać, że nawet najniższa kara przewidziana za przypisane przestępstwo jest niewspółmiernie surowa. Dlatego też za zasadne należało uznać zastosowanie wobec oskarżonego dobrodziejstwa nadzywczajnego złagodzenia kary.

Ustalone okoliczności wskazują, że produkcją marihuany na terenie prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego głównie zajmowała się inna osoba. Jego rola w tym procederze była poślednia. Z pewnością nie był on inicjatorem tego przestępstwa, skoro jego wiedza na temat wytwarzania tego środka odurzającego była znikoma. Brak jest podstaw do uznania, że zajmował się on sprzedażą wytwarzanej marihuany. Wytwarzany przez niego narkotyk nie jest tak niebezpieczny dla organizmu ludzkiego jak substancje psychotropowe w postaci na przykład kokainy czy heroiny. Niezależnie od tego, że jego wyjaśnienia nie polegają w całości na prawdzie, na podkreślenie zasługuje fakt, że przyznał się on do winy, a nawet dobrowolnie poddał się karze. Prowadzi on ustabilizowany tryb zycia. Pracuje na co dzień w gospodarstwie rolnym ojca. Nigdy wcześniej nie był karany sądownie. Dlatego też za karę adekwatną do stopnia jego zawinienia i stopnia szkodliwości społecznej popełnionego przez niego czynu oraz mogącą w pełni spełnić wobec niego funkcje wychowawcze i prewencyjne należy uznać karę jednego roku i trzech miesięcy pozbawienia wolności. Kara taka powinnna też zadośćuczynić kształtowaniu świadomości prawnej społeczeństwa.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Ponieważ złagodzono wymierzoną wobec oskarżonego karę, na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (t. j. Dz. U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) zasądzono od niego kwotę 2.300 złotych tytułem jednej opłaty za obie instancje. O pozostałych kosztach sądowych za postępowania odwoławcze orzeczono stosownie do treści art. 634 k.p.k. w zw. z art. 627 k.p.k.

7. PODPIS