Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 kwietnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny:
Przewodniczący: SSR Małgorzata Nowicka - Midziak
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 15 kwietnia 2019 roku

sprawy z powództwa (...) Sp. z o.o. w T.

przeciwko Skarbowi Państwa – Prezydentowi Miasta G.

o ustalenie

1.  ustala, że opłata za użytkowanie wieczyste nieruchomości położonej w G. przy ulicy (...), działka o numerze (...), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) - wynosi od dnia 1 stycznia 2017r kwotę 641 zł. (sześćset czterdzieści jeden złotych);

2.  zasądza od powódki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w T. na rzecz Skarbu Państwa – Prezydenta Miasta G. kwotę 820 złotych (osiemset dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje ściągnięcie od powódki (...) Sp. z o.o. w T. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 527,63 złotych (pięćset dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt trzy grosze) tytułem części kosztów opinii biegłego do spraw szacowania nieruchomości.

Sygnatura akt: I C 370/18

UZASADNIENIE

We wniosku z dnia 23 stycznia 2017r. skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. (SKO) powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. domagała się ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego gruntu Skarbu Państwa, położonego w G. przy ul. (...), obręb W. (...) oznaczonego jako działka nr (...) obszaru 179 m2 (poprzednio nr 61/19, KM 11), dla którego Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...) jest nieuzasadniona, ewentualnie jest uzasadniona w mniejszej wysokości.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż wypowiedzeniem z dnia 28 grudnia 2016r. Prezydent Miasta G. dokonał zmiany wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości z kwoty 293,56 zł na kwotę 713,14 zł. W ocenie powódki załączony do wypowiedzenia operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego zawiera szereg istotnych błędów, które są wystarczające do uznania dokonanej aktualizacji za nieuzasadnioną. W operacie przyjęto do zbioru transakcji porównawczych nieruchomości niezabudowane o funkcji mieszkaniowej, tymczasem przedmiotowa nieruchomość jest zabudowana budynkiem stacji redukcyjno - pomiarowej i została oddana w użytkowanie wieczyste na cele związane z eksploatacją sieci pomiarowo - redukcyjnej gazu tj. na cele przemysłowe. Jak wskazuje powódka ceny transakcyjne nieruchomości niezabudowanych o funkcji mieszkaniowej są znacznie wyższe od cen nieruchomości, na których usytuowana jest infrastruktura techniczna. Nadto, rzeczoznawca błędnie wskazał cel, na jaki oddano nieruchomość w użytkowanie wieczyste przyjmując, iż są to tereny kolejowe. Wobec błędnego założenia rzeczoznawca przyjął, że w ciągu ostatnich dwóch lat nie odnotowano transakcji o przeznaczeniu pod tereny kolejowe i przyjął do wyceny nieruchomości o funkcji mieszkalnej, co zdaniem powódki, spowodowało niezasadne zawyżenie wartości przedmiotowej nieruchomości. Powódka zwróciła uwagę, iż infrastruktura techniczna usytuowana na przedmiotowej nieruchomości zasila w gaz ziemny okolicznych mieszkańców, spełniając cel publiczny oraz ułatwiając miastu G. realizację jego zadań własnych, natomiast zwiększając ponad dwukrotnie opłatę za użytkowanie wieczyste Prezydent Miasta G. nie wziął pod uwagę skutków, jakie będzie miała ta decyzja dla mieszkańców miasta, albowiem wzrost opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wpływa na wysokość opłaty dystrybucyjnej.

(pozew k. 3-5)

W odpowiedzi na pozew Skarb Państwa – Prezydent Miasta G. wniósł o oddalenie powództwa. W ocenie pozwanego opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego została ustalona w prawidłowej wysokości, która odpowiada wartości nieruchomości określonej przez posiadającego uprawnienia rzeczoznawcę majątkowego. Operat szacunkowy, będący podstawą dokonania wypowiedzenia w sposób adekwatny określa wartość nieruchomości, w szczególności w sposób prawidłowy dokonano doboru nieruchomości podobnych, cechy charakteryzujące nieruchomość będącą przedmiotem wyceny zostały szczegółowo opisane i zostały wzięte pod uwagę poprzez zastosowanie współczynników korygujących. Rzeczoznawca precyzyjnie opisał przyjęte dla analizowanego rynku cechy wraz z ich oceną. Nadto, prawidłowo określił rynek nieruchomości gruntowych, przeznaczonych pod zabudowę, do których zalicza się przedmiotowa nieruchomość, wskazał na zróżnicowanie cenowe działek podobnych w zależności od okoliczności mających wpływ na wartość, a następnie wskazał wartość działki z uwzględnieniem odpowiednich korekt, co dało zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami najbardziej prawdopodobną wartość prawa własności wycenianej działki możliwą do uzyskania na rynku.

(odpowiedź na pozew k. 25-27)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany Skarb Państwa jest właścicielem nieruchomości położonej w G. przy ul. (...), obręb W. (...) oznaczonej jako działka nr (...) obszaru 179 m2 (poprzednio nr 61/19, KM 11), dla której Sąd Rejonowy w Gdyni prowadzi księgę wieczystą nr (...). Powódka (...) sp. z o.o. z siedzibą w T. jest użytkownikiem wieczystym wyżej opisanej nieruchomości.

(okoliczności bezsporne ustalona w oparciu o odpis zwykły z księgi wieczystej nr (...) k. 77-81)

Pismem z dnia 28 grudnia 2016r. Prezydent Miasta G., działając w imieniu Skarbu Państwa, wypowiedział powódce dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu w wysokości 293,56 zł i zaproponował ustalenie nowej wysokości opłaty rocznej w kwocie 713,14 zł. Zgodnie z treścią wypowiedzenia nowa wysokość opłaty rocznej miała obowiązywać od 1 stycznia 2017r.

(okoliczność bezsporna ustalona w oparciu o wypowiedzenie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego z dnia 28 grudnia 2016r. k. 7 akt administracyjnych SKO)

Nie zgadzając się z wysokością nowej opłaty rocznej, we wniosku z dnia 23 stycznia 2017r. skierowanym do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. powódka domagała się ustalenia, że aktualizacja opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wyżej opisanego gruntu jest nieuzasadniona, ewentualnie jest uzasadniona w mniejszej wysokości. Orzeczeniem z dnia 5 marca 2018r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w G. oddaliło wniosek powódki. W dniu 29 marca 2018r. powódka wniosła sprzeciw od orzeczenia SKO.

(okoliczności bezsporne ustalone w oparciu o wniosek powoda z dnia 23 stycznia 2017r. k. 3-5, orzeczenie z dnia 5 marca 2018r. k. 15v-16 akt administracyjnych SKO, sprzeciw z dnia 29 marca 2018r. k. 7 tamże)

Na dzień wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego tj. na dzień 28 grudnia 2016r. wartość rynkowa wyżej opisanej nieruchomości wynosiła 64.100 zł.

(dowód: pisemna opinia biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości J. Ś. k. 47-81 wraz z pisemną opinią uzupełniającą k. 113)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu szacowania nieruchomości J. Ś..

W ocenie Sądu brak było jakichkolwiek podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej powołanych wyżej dokumentów. Podkreślić bowiem należy, iż część spośród wymienionych powyżej dokumentów, w szczególności odpis z księgi wieczystej oraz orzeczenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w G. z dnia 5 marca 2018r., miała charakter dokumentów urzędowych, zaś w toku niniejszego postępowania żadna ze stron nie kwestionowała w trybie przepisów art. 252 kpc przysługujących tym dokumentom domniemań autentyczności oraz zgodności treści powołanych dokumentów z prawdą. Sąd nie dopatrzył się także żadnych podstaw do kwestionowania wiarygodności i mocy dowodowej dokumentów prywatnych. Żadna ze stron nie kwestionowała bowiem autentyczności tych dokumentów, nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod tymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Sąd także nie doszukał się żadnych okoliczności mogących wzbudzać wątpliwości co do wiarygodności wyżej wskazanych dokumentów. Dokumenty te nie noszą żadnych śladów przerobienia, podrobienia czy innej ingerencji.

Ponadto, za wiarygodny dowód w sprawie Sąd uznał opinię biegłego sądowego do spraw szacowania nieruchomości J. Ś.. Zdaniem Sądu złożona przez biegłego opinia została sporządzona w sposób rzetelny, profesjonalny i z zachowaniem należytych standardów. Biegły logicznie uzasadnił wnioski do jakich doszedł, zaś w opinii uzupełniającej w sposób rzeczowy i przekonujący odniósł się do wszystkich zarzutów zgłoszonych przez stronę powodową i w konsekwencji obronił swoją opinię, o czym szczegółowo będzie mowa poniżej. Sąd miał także na uwadze, że opinia została przygotowana przez osobę posiadającą doświadczenie zawodowe, w tym również procesowe. Biegły J. Ś. wielokrotnie występował w charakterze biegłego w podobnych sprawach. Opinia biegłego nie budzi żadnych wątpliwości w świetle zasad logicznego rozumowania oraz zasad doświadczenia życiowego. Co równie istotne, przedmiotowa opinia w formie operatu szacunkowego została sporządzona zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz przepisami wykonawczymi do tej ustawy. W tym stanie rzeczy Sąd nie znalazł żadnych podstaw, aby kwestionować wskazaną przez biegłego J. Ś. wartość gruntu objętego wypowiedzeniem wysokości opłaty rocznej z dnia 28 grudnia 2016r.

Podstawę prawną powództwa stanowiły przepisy art. 77 ust. 1 i 3, art. 78 ust. 2 w zw. z art. 80 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r. poz. 2204). W myśl art. 78 ust. 2 przytoczonej ustawy użytkownik wieczysty może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania wypowiedzenia, złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego właściwego ze względu na miejsce położenia nieruchomości, zwanego dalej ,,kolegium'', wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości. Wedle art. 80 ust. 2 i 3 w razie wniesienia sprzeciwu orzeczenie traci moc, a kolegium przekazuje właściwemu sądowi akta sprawy wraz ze sprzeciwem. Wniosek, o którym mowa w art. 78 ust. 2, zastępuje pozew. Z kolei zgodnie z treścią art. 77 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami, wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, podlega aktualizacji nie częściej niż raz na 3 lata, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Zaktualizowaną opłatę roczną ustala się, przy zastosowaniu dotychczasowej stawki procentowej, od wartości nieruchomości określonej na dzień aktualizacji opłaty. Jak stanowi natomiast art. 77 ust. 3 aktualizacji opłaty rocznej dokonuje się z urzędu lub na wniosek, na podstawie wartości nieruchomości gruntowej określonej przez rzeczoznawcę majątkowego.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż kwestią sporną pomiędzy stronami była wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości. Prezydent Miasta G. z urzędu dokonał aktualizacji opłaty rocznej w oparciu o operat szacunkowy sporządzony przez rzeczoznawcę majątkowego, zgodnie z którym wartość rynkowa spornej nieruchomości wynosiła 71.314 zł. Przedmiotowy operat został jednak w całości zakwestionowany przez powoda, który podnosił, iż wartość nieruchomości została znacznie zawyżona. Wobec powyższego Sąd przeprowadził na wniosek strony pozwanej dowód z opinii biegłego sądowego rzeczoznawcy majątkowego w celu ustalenia wartości rynkowej spornej nieruchomości dla potrzeb aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, a w konsekwencji ustalenia czy wypowiedzenia dokonane przez pozwanego w 28 grudnia 2016r. były uzasadnione i ewentualnie w jakiej wysokości.

W przedłożonej opinii biegły sądowy J. Ś. wskazał, że na dzień wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości wynosiła 64.100 zł. Strona powodowa zakwestionowała jednak opinię biegłego, wskazując, że działka będąca przedmiotem wyceny jest zabudowana stacją redukcyjno – pomiarową gazu, a zatem jest to nieruchomość o przeznaczeniu przemysłowym. Tymczasem, do zbioru transakcji porównawczych biegły przyjął niezabudowane działki o funkcji mieszkaniowej, pomijając tym samym stan faktyczny istniejący na nieruchomości, jej przeznaczenie i sposób wykorzystania. Ponadto, jak podniosła powodowa spółka, większość nieruchomości przyjętych do zbioru nieruchomości porównawczych ma znacznie większą powierzchnię niż działka wyceniana. Ponadto, powódka zarzuciła, że biegły przyjął współczynniki korygujące dodatkowo podwyższające cenę nieruchomości. W ocenie powódki wskazane powyżej okoliczności doprowadziły do zawyżenia wartości nieruchomości, będącej przedmiotem wyceny. Odnosząc się do zarzutów strony powodowej, biegły J. Ś. wyjaśnił, że w świetle dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, a także dokumentów przez niego pozyskanych przedmiotowa działka nie jest działką przemysłową. Zgodnie z decyzją nr G VII/7222/25/96 z dnia 29 października 1996r. działka została przekazana w użytkowanie wieczyste zgodnie z uwarunkowaniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W planie miejscowym działka znajduje się na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkalną wielorodzinną. Takie samo przeznaczenie działka ma w aktualnie obowiązującym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Co do zarzutu dotyczącego przyjęcia do porównania działek o większej powierzchni aniżeli działka wyceniana, biegły wskazał, że nieruchomości przeznaczone na zabudowę wielorodzinną co do zasady mają większą powierzchnię, pozwalającą na lokalizację na nich budynków wielorodzinnych. Jednocześnie, biegły wyjaśnił, że różnice co do powierzchni działek zostały skorygowane za pomocą współczynników korygujących. W ocenie Sądu, wyjaśnienia biegłego są przekonujące i rozwiewają wszelkie wątpliwości co do prawidłowości dokonanej wyceny. Nie ulega wątpliwości, że skoro strona powodowa twierdziła, że przedmiotowa działka jest przeznaczona na cele przemysłowe, to - zgodnie z art. 6 kc – powinna tę okoliczność udowodnić. Tymczasem, powódka nie poparła swoich twierdzeń żadnymi dowodami, a jej przedstawiciel, co wynika z opinii biegłego, nie stawił się nawet na oględziny nieruchomości z udziałem biegłego. Jednocześnie, w decyzji o oddaniu przedmiotowej nieruchomości w użytkowanie wieczystej, załączonej do opinii (k. 73) jednoznacznie wskazano, że wykorzystanie gruntu powinno być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miasta G.. Skoro, z dokumentów planistycznych wynika, że tereny, na których położona jest przedmiotowa działka, są przeznaczone pod zabudowę wielorodzinną, to nie sposób uznać, że biegły nieprawidłowo określił przeznaczenie gruntu w opinii. W myśl zaś art. 154 ust. 1 wyboru właściwego podejścia oraz metody i techniki szacowania nieruchomości dokonuje rzeczoznawca majątkowy, uwzględniając w szczególności cel wyceny, rodzaj i położenie nieruchomości, przeznaczenie w planie miejscowym, stan nieruchomości oraz dostępne dane o cenach, dochodach i cechach nieruchomości podobnych. Stosownie do ust. 2 w przypadku braku planu miejscowego przeznaczenie nieruchomości ustala się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przeznaczenie spornej nieruchomości określone według dokumentów planistycznych determinowało dobór nieruchomości porównawczych. Zgodnie bowiem z art. 4 pkt 16 ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzez nieruchomości podobne należy rozumieć nieruchomość, która jest porównywalna z nieruchomością stanowiącą przedmiot wyceny, ze względu na położenie, stan prawny, przeznaczenie, sposób korzystania oraz inne cechy wpływające na jej wartość. Z tych względów do zbioru nieruchomości podobnych, stanowiących podstawę wyceny, biegły przyjął nieruchomości przeznaczone na cele mieszkaniowe. Ponadto, należy wyjaśnić, że w świetle obowiązujących przepisów, do wyceny należało przyjąć nieruchomości niezabudowane. Zgodnie bowiem z § 28 ust. 1-5 Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego z dnia 21 września 2004 r. (Dz.U. Nr 207, poz. 2109) na potrzeby ustalenia ceny nieruchomości gruntowej niezabudowanej oddawanej w użytkowanie wieczyste oraz aktualizacji opłat z tego tytułu określa się jej wartość jako przedmiotu prawa własności, stosując podejście porównawcze. Przy określaniu wartości, o której mowa w ust. 1, stosuje się, z zastrzeżeniem § 27, ceny transakcyjne sprzedaży nieruchomości niezabudowanych jako przedmiotu prawa własności. Jeżeli nieruchomość gruntowa oddawana w użytkowanie wieczyste jest zabudowana, po określeniu jej wartości jako przedmiotu prawa własności, z wartości tej wyodrębnia się wartość gruntu, budynków lub ich części oraz innych urządzeń. Przy określaniu wartości nieruchomości gruntowej zabudowanej dla aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego stosuje się przepisy ust. 1 i 2. Wartości nieruchomości, o których mowa w ust. 1-4, określa się według stanu nieruchomości i cen na dzień oddania nieruchomości w użytkowanie wieczyste albo według stanu nieruchomości i cen na dzień aktualizacji opłat z tytułu użytkowania wieczystego, z uwzględnieniem celu, na jaki nieruchomość została oddana w użytkowanie wieczyste, z zastrzeżeniem art. 73 ust. 2 ustawy. Zważywszy na powyższe, należało uznać, że biegły w sposób prawidłowy określił przeznaczenie nieruchomości, dobrał nieruchomości podobne i określił wartość nieruchomości na dzień wypowiedzenia wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego.

Mając na uwadze wszystkie podniesione powyżej okoliczności Sąd uznał opinię sporządzoną przez biegłego J. Ś. za w pełni wiarygodny dowód w niniejszej sprawie i na jego podstawie ustalił, że wartość rynkowa przedmiotowej nieruchomości wynosi 64.100 zł. Opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki gruntu wynosić powinna 1 % wartości gruntu, co było niekwestionowane przez strony. W konsekwencji opłatę roczną, obowiązującą od dnia 1 stycznia 2017r., należało ustalić na kwotę 641 zł.

Zważyć należy, iż Sąd ustalił wysokość opłaty obowiązującej od dnia 1 stycznia 2017r. według jednej stawki. Sąd bowiem w pełni podziela pogląd prawny wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia z dnia 7 lutego 2014r. w sprawie III CZP 111/13 (OSNC 2014 nr 11, poz. 113, str. 51, Biuletyn SN 2014 nr 2, (...) Biuletyn SN - IC 2014 nr 3), iż w sprawie wszczętej na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.), sąd rozpoznaje kwestię aktualizacji opłaty rocznej na skutek wypowiedzenia jej dotychczasowej wysokości przez właściciela nieruchomości i określa wysokość należnej opłaty obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następującego po dokonaniu wypowiedzenia. Jak wyjaśnił bowiem w uzasadnieniu Sąd Najwyższy „za takim oznaczeniem zakresu kognicji sądu - obok dyrektyw językowych - przemawiają także dyrektywy systemowe. Właściwy organ wypowiadając wysokość dotychczasowej opłaty przesyła ofertę przyjęcia jej nowej wysokości, której użytkownik wieczysty może nie zakwestionować. Jeżeli nie złoży wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 GospNierU, obowiązuje - począwszy od dnia 1 stycznia roku następującego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty - nowa wysokość opłaty zaoferowana w wypowiedzeniu (art. 78 ust. 4 GospNierU). Natomiast złożenie wniosku, równoznaczne z odrzuceniem oferty, powoduje wszczęcie postępowania przed Samorządowym Kolegium Odwoławczym. W takiej sytuacji nie dochodzi do zmiany wysokości opłaty rocznej aż do chwili, w której prawomocne orzeczenie kolegium albo - w razie wniesienia sprzeciwu od orzeczenia kolegium - prawomocny wyrok sądu zastąpi oświadczenie woli użytkownika wieczystego. O skuteczności wypowiedzenia wysokości dotychczasowej opłaty, któremu towarzyszy oferta jej nowej wysokości, można bowiem mówić dopiero z chwilą przyjęcia oferty albo zastąpienia go orzeczeniem. Ustalona w prawomocnym orzeczeniu kolegium wysokość zaktualizowanej opłaty rocznej obowiązuje również począwszy od dnia 1 stycznia roku następnego po roku, w którym wypowiedziano wysokość dotychczasowej opłaty (art. 79 ust. 5 GospNierU). Skoro więc wyrok sądu wydany w sprawie wszczętej na podstawie wniosku, o którym mowa w art. 78 ust. 2 GospNierU, ma - w związku z dokonanym wypowiedzeniem - zastąpić oświadczenie woli użytkownika wieczystego, to nie powinno budzić wątpliwości, że sąd rozpoznaje kwestię aktualizacji opłaty rocznej na skutek wypowiedzenia jej dotychczasowej wysokości i określa jedynie wysokość należnej opłaty obowiązującą od dnia 1 stycznia roku następującego po dokonaniu wypowiedzenia.”

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 kpc w zw. z art. 100 kpc, § 2 ust. 1 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1805) i uznając, że pozwany wygrał niniejszą sprawę w przeważającym zakresie (89 %) zasądził na jego rzecz od powoda całość poniesionych kosztów w wysokości 820 zł, na co składały się: zaliczka na poczet opinii biegłego w kwocie 700 zł oraz opłata za czynności fachowego pełnomocnika w stawce minimalnej (90 zł)

Nadto, art. 98 kpc w zw. z art. 5 pkt. 3, art. 83 i art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity Dz. U. 2010.90.594 ze zm.) Sąd nakazał ściągnąć od powoda nieuiszczone koszty opinii biegłego sądowego (527,63 zł). Zważyć bowiem należy, iż łączne koszty opinii biegłego wynosiły 1.227,63 zł i tylko do kwoty 700 zł zostały sfinansowane z zaliczki wpłaconej przez pozwanego, natomiast w pozostałym zakresie zostały pokryte tymczasowo przez Skarb Państwa.