Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 czerwca 2019 roku

Sąd Okręgowy w Częstochowie Wydział II Karny

w składzie :

Przewodniczący SSO Marcin Buzdygan

ProtokolantJoanna Niedźwiedź

w obecności oskarżyciela publicznego Prok. Okręg. Mariusza Godlewskiego

po rozpoznaniu w dniach: 08.12.2017 roku, 13.12.2017 roku, 18.12.2017 roku, 03.01.2018 roku, 15.01.2018 roku, 26.02.2018 roku, 21.03.2018 roku, 30.04.2018 roku, 04.06.2018 roku, 05.09.2018 roku, 15.10.2018 roku, 14.11.2018 roku, 14.01.2019 roku, 25.02.2019 roku, 10.04.2019 roku, 05.06.2019 roku

sprawy

1.  S. M. (1) , syna M. i H. z d. H., ur. (...) w D.,

oskarżonego o to, że:

I. w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 2 września 2014 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu - przy czym dopuścił się tego czynu w ciągu 5 lat po odbyciu kary co najmniej 6 miesięcy pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwo z art. 258§1 kk, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku

tj. o przestępstwo z art.258§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

II. w dniu 25 grudnia 2013 roku w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu okna domu jednorodzinnego wszedł do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię oraz sprzęt komputerowy i fotograficzny o łącznej wartości co najmniej 19900 PLN na szkodę R. G. (1) oraz D. G. (1) i M. G. (2), przy czym dopuścił się tego czynu w warunkach powrotu do przestępstwa opisanego w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku i w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i art.65§1 kk,

III. w dniach 16/17 czerwca 2014 roku, w B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, poprzez próbę wycięcia otworu w drzwiach wejściowych, usiłował dokonania włamania do sklepu jubilerskiego na szkodę R. M., ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pokrzywdzonego, przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanego w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku i w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

tj. o przestępstwo z art. 13§1 kk w zw. z art. 279§1 kk i art. 288§1 kk w zw. z art. 11§2 kk , art. 64§2 kk i art.65§1 kk ,

IV. w dniach 29/30 sierpnia 2014 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po pokonaniu zabezpieczeń drzwi wejściowych pomieszczenia sklepu komputerowego zabrał w celu przywłaszczenia ze sklepu pieniądze i sprzęt komputerowy o łącznej wartości co najmniej 1500 PLN na szkodę P. M. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanego w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku i w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i art.65§1 kk,

V. w tym samym miejscu i czasie jak w punkcie IV, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie pracowni złotniczej wszedł do wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze oraz złotą i srebrną biżuterię o łącznej wartości co najmniej 31000 PLN na szkodę M. S. (1) i M. S. (2), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanego w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku i w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i art.65§1 kk,

VI. w dniu 2 września 2014 roku w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w stropie kantoru wymiany walut wszedł do wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze polskie, walutę zagraniczną oraz przedmioty majątkowe, w tym liczarkę do pieniędzy i rewolwer gazowy R.-C. kal.(...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni i zegarek koloru srebrnego z bransoletą koloru srebrnego o łącznej wartości co najmniej 159434,04 PLN na szkodę B. Ż. oraz P. K. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa, opisanego w art. 64§2 kk, będąc uprzednio skazany m. in. prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2009 roku o sygn. XVI K 10/09 na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności m. in. za przestępstwa z art. 279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i inne, którą odbył m. in. w okresie od 14 marca 2011 roku do 10 września 2013 roku i w ramach zorganizowanej grupy przestępczej,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 64§2 kk i art.65§1 kk ,

VII. w okresie pomiędzy 2 września 2014 roku i 10 września 2014 roku, w S. posiadał bez zezwolenia broń palną w postaci: pistoletu (...) K. model(...) (...) kal.(...) nr (...) wraz z 48 sztukami amunicji do tej broni oraz rewolweru (...) R.-C. kal.(...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni,

tj. o przestępstwo z art. 263§2 kk,

2. E. D. (1), syna I. i M. z d. M., ur. (...) w B.,

oskarżonego o to, że :

VIII. w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 20 października 2014 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu,

tj. o przestępstwo z art.258§1 kk,

IX. w dniu 7 lutego 2014 roku w B. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych dokonał włamania do mieszkania K. S. i M. S. (3), skąd zabrał w celu przywłaszczenia na ich szkodę laptop marki H., laptop marki(...), gotówkę oraz biżuterię złotą i srebrną, tj. przedmioty o łącznej wartości co najmniej 34 500 PLN, przy czym podejrzany dopuścił się tego czynu, działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 65§1 kk ,

X. w okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku w B. - W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wyważeniu zamka drzwi wejściowych budynku oraz tylnej pokrywy bankomatu zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie co najmniej 11610 PLN na szkodę Banku (...) w B., przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art.65§1 kk,

XI. w dniach 19/20 października 2014 roku w N. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie budynku wszedł do wnętrza zakładu jubilerskiego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości co najmniej 28 300 PLN na szkodę W. G., przy czym czynu tego dopuścił się działając w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw,

tj. o przestępstwo z art.279§1 kk w zw. z art. 65§1 kk,

3. S. L. , córki G. i M. z d. P. , ur. (...) w S.,

oskarżonej o to, że:

XII. (punkt XVI aktu oskarżenia) w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 29 czerwca 2015 roku, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brała udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu,

tj. o przestępstwo z art.258§1 kk,

4. M. D. (1) , syna I. i M. z d. M., ur. (...) w D.,

oskarżonego o to, że

XIII. (punkt XVII aktu oskarżenia) w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 29 czerwca 2015 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu,

tj. o przestępstwo z art.258§1 i 3 kk.

1.  uznaje oskarżonego S. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku ustalając, iż dopuścił się go będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwo z art. 258 § 1 kk na karę jednostkową 1 roku pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk i za to z mocy art. 258 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  uznaje oskarżonego S. M. (1) (w ramach czynów opisanych w punktach od II do VI części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10.12.2002 roku, sygn. akt XVI K 280/00, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę jednostkową 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została następnie objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 03.12.2012 roku, sygn. akt XVI K 144/12, mocą, którego wymierzono mu karę łączną 8 lat i 9 miesięcy, którą odbywał m.in. w okresach od 17.01.2000 roku do 15.06.2001 roku, od 10.07.2001 roku do 02.03.2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i inne popełnione w okresie od marca 2007 roku do marca 2008 roku na karę jednostkową 6 lat pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku, działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, dopuścił się ciągu przestępstw w ten sposób, że:

a)  w dniu 25 grudnia 2013 roku w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu okna domu jednorodzinnego wszedł do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię oraz sprzęt komputerowy i fotograficzny o wartości co najmniej 200 zł na szkodę R. G. (1) oraz o wartości co najmniej 19.500 zł na szkodę D. G. (1) i M. G. (2) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

b)  w dniach 16/17 czerwca 2014 roku, w B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, poprzez próbę wycięcia otworu w ścianie i wyrwanie drzwi wejściowych, usiłował dostać się do wnętrza sklepu jubilerskiego w celu kradzieży znajdujących się tam wyrobów jubilerskich na szkodę R. M., ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pokrzywdzonego, przy czym poprzez umyślne wybicie dziur w ścianach i wycięcie zawiasów drzwi spowodował uszkodzenia tych elementów i w efekcie straty w wysokości 1.000 zł na szkodę R. M. to jest czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

c)  w dniach 29/30 sierpnia 2014 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po pokonaniu zabezpieczeń drzwi wejściowych pomieszczenia sklepu komputerowego dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze i sprzęt komputerowy o łącznej wartości co najmniej 1.500 zł na szkodę P. M. (1) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

d)  w dniach 29/30 sierpnia 2014 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie pracowni złotniczej i zniszczeniu instalacji alarmowej wszedł do wnętrza pracowni, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze oraz złotą i srebrną biżuterię o łącznej wartości co najmniej 23.400 zł i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia ściany i instalacji alarmowej o łącznej wartości strat w wysokości 3.500 zł na szkodę M. S. (1) i M. S. (2) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

e)  w dniu 2 września 2014 roku w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w stropie kantoru wymiany walut wszedł do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w walutach zagranicznych oraz złotówkach o łącznej wartości 145.513,37 zł, złotą monetę o wartości 8.000 zł i liczarkę do pieniędzy o wartości 2.000 zł na szkodę B. Ż., rewolwer (...) R.-C. kal.(...) /(...)/ wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarek marki B. model (...) nr seryjny (...) oraz okulary marki R. o łącznej wartości co najmniej 6.800 zł na szkodę P. K. (1) i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia sufitu w pomieszczeniu kantoru, instalacji alarmowej, sejfu i wyposażenia kantoru o łącznej wartości strat w wysokości 14.623,43 zł na szkodę B. Ż. to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

i za to na mocy art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk w związku z art. 91 § 1 kk skazuje oskarżonego na jedną karę 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności;

3.  uznaje oskarżonego S. M. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie VII części wstępnej wyroku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 263 § 2 kk i za to z mocy art. 263 § 2 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

4.  na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego S. M. (1) w punktach 1 (pierwszym), 2 (drugim) i 3 (trzecim) kary łączy i jako karę łączną orzeka karę 7 (siedmiu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

5.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego S. M. (1) obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami opisanymi w punkcie 2 wyroku:

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonych D. G. (1) i M. G. (2) kwotę 4.000 (cztery tysiące) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego R. G. (1) kwotę 200 (dwieście) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego R. M. kwotę 1.000 (jeden tysiąc) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. M. (1) kwotę 1.240 (jeden tysiąc dwieście czterdzieści) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonych M. S. (1) i M. S. (2) kwotę 25.900 (dwadzieścia pięć tysięcy dziewięćset) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. K. (1) kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) zł,

- zasądzając od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. Ż. kwotę 136.318,37 zł (sto trzydzieści sześć tysięcy trzysta osiemnaście złotych trzydzieści siedem groszy);

6.  na podstawie art. 44 § 6 kk orzeka przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 2/106/14 karta 877 – 906 akt sprawy pod pozycją 84 i 85;

7.  uznaje oskarżonego E. D. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie VIII części wstępnej wyroku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk i za to z mocy art. 258 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

8.  uznaje oskarżonego E. D. (1) (w ramach czynów opisanych w punktach od IX do XI części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, dopuścił się ciągu przestępstw w ten sposób, że:

a.  w dniu 7 lutego 2014 roku w B. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych dokonał włamania do mieszkania K. S. i M. S. (3), skąd zabrał w celu przywłaszczenia na ich szkodę laptop marki H., laptop marki (...), gotówkę oraz biżuterię złotą i srebrną, tj. przedmioty o łącznej wartości co najmniej 34.500 zł to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk,

b.  w okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku w B. - W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wyważeniu zamka drzwi wejściowych budynku oraz tylnej pokrywy bankomatu zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie co najmniej 11.610 zł na szkodę Banku (...) w B. oraz Towarzystwa (...) z/s w W., które naprawiło wyrządzoną szkodę i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia bankomatu o łącznej wartości strat w wysokości 9.000 zł na szkodę Banku (...) w B. oraz Towarzystwa (...) z/s w W., które naprawiło wyrządzoną szkodę to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk,

c.  w dniach 19/20 października 2014 roku w N. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie budynku wszedł do wnętrza zakładu jubilerskiego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości co najmniej 124.500 zł na szkodę W. G. to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk,

i za to na mocy art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk w związku z art. 91 § 1 kk skazuje oskarżonego na jedną karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności;

9.  na podstawie art. 91 § 2 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone wobec oskarżonego E. D. (1) w punktach 7 (siódmym) i 8 (ósmym) kary łączy i jako karę łączną orzeka karę 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

10.  na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego E. D. (1) obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami opisanymi w punkcie 8 wyroku:

- zasądzając od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonych M. S. (3) i K. S. kwotę 32.450 (trzydzieści dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt) zł,

- zasądzając od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonego Towarzystwa (...) z/s w W. kwotę 20.610 (dwadzieścia tysięcy sześćset dziesięć) zł,

- zasądzając od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonego W. G. kwotę 96.200 (dziewięćdziesiąt sześć tysięcy dwieście) zł;

11.  uznaje oskarżoną S. L. za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, opisanego w punkcie XII części wstępnej wyroku, wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk i za to z mocy art. 258 § 1 kk skazuje ją na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

12.  na podstawie art. 69 § 1, 2 i 3 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w zw. z art. 70 § 2 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk wykonanie orzeczonej oskarżonej S. L. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 3 (trzy) lata;

13.  na podstawie art. 71 § 1 kk (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015 roku) w związku z art. 4 § 1 kk orzeka od oskarżonej S. L. grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek ustalając, iż wysokość jednej stawki dziennej grzywny wynosi 20 (dwadzieścia) zł;

14.  na podstawie art. 73 § 2 kk oddaje oskarżoną S. L. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego;

15.  uznaje oskarżonego M. D. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, opisanego w punkcie XIII części wstępnej wyroku, ustalając, iż wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 258 § 3 kk i za to z mocy art. 258 § 3 kk skazuje go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

16.  na podstawie art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonej S. L. na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 30 czerwca 2015 roku godz. 06.05 do dnia 01 lipca 2015 roku godz. 13.49 przy czym jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny;

17.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić dowody rzeczowe opisane w wykazie dowodów rzeczowych nr 2/106/14 karta 877 – 906 akt sprawy pod pozycją 22 i 23 (k. 5430 - 5510 akt: pod pozycją 830 i 831) pokrzywdzonemu D. G. (1),;

18.  na podstawie art. 230 § 2 kpk nakazuje zwrócić dowody rzeczowe opisane w wykazach dowodów rzeczowych: nr 2/106/14 karta 877 – 906 pod pozycją 86 – 97, 102.1 – 105.4, 110.1 – 113.25, 120 – 129, 131 – 175 pokrzywdzonej B. Ż., nr XXV/216/17/P k. 5252 akt pod pozycją I i IV (nr 767, 768, 769, 770) pokrzywdzonej B. Ż., nr XXVI/217/17/P k. 5256 akt pod pozycją I (nr 771) pokrzywdzonemu W. G.;

19.  na podstawie art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze z 26 maja 1982 roku zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. N. kwotę 3.321 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu S. M. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług;

20.  na podstawie art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze z 26 maja 1982 roku zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. B. kwotę 3.321 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu M. D. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług;

21.  na podstawie art. 29 ust. 1 prawa o adwokaturze z 26 maja 1982 roku zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata Ł. N. kwotę 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu E. D. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług;

22.  na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego E. D. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Towarzystwa (...) z/s w W. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków;

23.  na podstawie art. 624 § 1 kpk i art. 17 ust. 1 ustawy z 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych zwalnia wszystkich oskarżonych od opłaty i pozostałych kosztów procesu, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt II K 136/17

UZASADNIENIE

Niejawna część uzasadnienia została złożona w Kancelarii Tajnej Sądu Okręgowego w Częstochowie w części niejawnej akt niniejszej sprawy.

1.  ZARZUTY OPISANE W PUNKTACH I, VIII, XII i XIII POSTAWIONE OSKARŻONYM S. M. (1), E. D. (2), S. L. I M. D. (2)

(punkt 1, 7, 11 i 15 sentencji wyroku)

Oskarżeni M. D. (1) i E. D. (1) są braćmi, natomiast oskarżony S. M. (1) jest bratem ich matki. S. P. pozostawała w związku konkubenckim z oskarżonym E. D. (1) co najmniej od 2013 roku do 2015 roku. Oskarżona S. L. pozostawała w związku konkubenckim z oskarżonym M. D. (1) od sierpnia 2013 roku do 2015 roku. W 2013 roku oskarżony M. D. (1), za pośrednictwem jednego ze swoich kolegów, poznał R. W. (1), który trudnił się nieoficjalną sprzedażą biżuterii.

Co najmniej od 25 grudnia 2013 roku w/w osoby współdziałały ze sobą w celu popełniania przestępstw, które przynosiły im zysk na różny sposób. Głównym przedmiotem tej działalności było dokonywanie przestępstw kradzieży z włamaniem, a następnie dokonywanie sprzedaży skradzionych przedmiotów w celu uzyskania środków pieniężnych. Przestępstw kradzieży z włamaniem dopuszczali się oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1), a ich czyny zostały szczegółowo opisane w punktach 2 i 3 uzasadnienia. Przestępstwa te były planowane przez oskarżonych S. M. (1) i E. D. (1), a ich działania w tym zakresie koordynował oskarżony M. D. (1). Specjalizowali się w kradzieżach biżuterii, pieniędzy w gotówce (w tym walut obcych) oraz sprzętu elektronicznego. Głównym przedmiotem ich zainteresowania były kradzieże z włamaniem do sklepów i zakładów jubilerskich skąd zabierali w celu przywłaszczenia wyroby jubilerskie w postaci biżuterii srebrnej i złotej oraz zegarków. Ponadto dokonywali kradzieży z włamaniem do kantorów i bankomatów skąd zabierali w celu przywłaszczenia pieniądze w gotówce – złotówki oraz waluty obce. W mniejszym zakresie dokonywali też kradzieży z włamaniem do domów jednorodzinnych lub mieszkań, z których zabierali biżuterię, sprzęt elektroniczny i pieniądze. Dokonując tych czynów oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) posługiwali się prostymi metodami i przy wykorzystaniu narzędzi elektrycznych (wiertarki, szlifierki, piły elektryczne) lub prostych narzędzi jak młoty, łomy pokonywali zabezpieczenia miejsc, z których zabierali przedmioty. Oskarżeni nie starali się pokonywać zamków poprzez ich otwarcie przy użyciu np. wytrychów, lecz podważali drzwi lub okna bądź przecinali zawiasy drzwi. W innych przypadkach stosowali jeszcze prostsze metody i do wnętrz pomieszczeń dostawali się poprzez wybicie otworów w ścianach bądź sufitach. Szczegółowe sposoby działania oskarżonych S. M. (1) i E. D. (1) zostały opisane w punktach 2 i 3 uzasadnienia przy omówieniu tych kradzieży z włamaniem, co do których możliwe było przypisanie oskarżonym sprawstwa.

Skradzione przedmioty oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) gromadzili m.in. w mieszkaniach, w których przebywali. Przedmioty, co do których uznawali, iż mogą być im przydatne użytkowali lub przekazywali związanym z nimi osobom w celu użytkowania, jak np. laptopy. Z kolei skradzione wyroby jubilerskie przekazywali innym osobom w celu dokonania ich sprzedaży. Sprzedaż tych przedmiotów była koordynowana przez oskarżonego M. D. (1), który początkowo osobiście przekazywał je R. W. (1) w celu spieniężenia ich za cenę odpowiednią dla kradzionych przedmiotów. W późniejszym okresie oskarżony M. D. (1) (z uwagi na fakt osadzenia w zakładzie karnym od 05.04.2014 roku) polecał oskarżonym S. M. (1), E. D. (1) lub S. L. dokonywanie sprzedaży skradzionych wyrobów jubilerskich za pośrednictwem R. W. (1). Oskarżeni S. M. (1), E. D. (1) i S. L. dostarczali następnie te przedmioty R. W. (1) z różną częstotliwością, w zależności od ilości uzyskanej w efekcie kradzieży z włamaniem biżuterii. Po otrzymaniu tych wyrobów R. W. (1) dokonywał ich sprzedaży, przy czym uzyskiwał cenę niższą niż ich rzeczywista wartość, na co oskarżeni godzili się. Po dokonaniu sprzedaży pewnej partii wyrobów R. W. (1) przekazywał uzyskane pieniądze oskarżonym S. M. (1), E. D. (1) lub S. L..

Oskarżony E. D. (1) polecał również swojej konkubinie – S. P. dokonywanie sprzedaży skradzionych przedmiotów w ten sposób, że udawała się do lombardów, gdzie zawierała umowy pożyczki pod zastaw skradzionych przedmiotów pozostawianych w lombardach. Ponadto oskarżony E. D. (1) polecał S. P. dostarczanie większych partii skradzionych przedmiotów oskarżonej S. L., która następnie przekazywała je R. W. (1).

W trakcie pobytu w zakładzie karnym oskarżony M. D. (1) kontaktował się z pozostałymi oskarżonymi korzystając w nielegalny sposób z telefonu komórkowego i wykonywał połączenia podczas pobytu w celi, które nie były nadzorowane przez funkcjonariuszy (...). Oskarżony M. D. (1) kontaktował się również w ten sposób z R. W. (1) i przekazywał mu informacje na temat planowanych dostaw kradzionej biżuterii, umawiał jego spotkania z osobami dostarczającymi skradzione przedmioty. Ponadto oskarżony M. D. (1) przekazywał innym oskarżonym polecenia w tym zakresie podczas ich wizyt w jednostce penitencjarnej, w której przebywał.

Oskarżony S. M. (1) dopuścił się ostatniego przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu 02 września 2014 roku, a w dniu 10 września 2014 roku został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji i osadzony w zakładzie karnym. Oskarżeni E. D. (1) i S. L. zostali zatrzymani przez funkcjonariuszy Policji w dniu 30 czerwca 2015 roku.

(dowód: materiały niejawne zgromadzone w toku postępowania znajdujące się w Kancelarii Tajnej, częściowo zeznania świadka R. W. (1) k. 2183 – 2185, 2188 – 2190, 2427, 2660 – 2661, 2804, 4007 – 4009, 5754, zeznania świadków: S. P. k. 2229 – 2231, 2290 – 2292, 3947, 5753, D. S. (1) k. 3543 – 3545, 6045 – 6046, protokół przeszukania k. 340 – 360, załącznik nr I k. 290 – 296, opinia k. 270 – 273, analiza k. 1526 – 1589, 3485 – 3510, sprawozdanie k. 3906 – 3910, protokół zatrzymania rzeczy k. 1056b – 1056d, protokół oględzin k. 1056e – 1056g, informacja k. 4366 – 4368)

Oskarżony M. D. (1) był karany przez Sąd (dane o karalności k. 6119 – 6122, odpis wyroku k. 952 – 992, 3913 – 3916, 4491 – 4494, 4497 – 4500, 4513 – 4552)

Oskarżony E. D. (1) był karany przez Sąd (dane o karalności k. 6123 - 6124, odpisy wyroków: k. 4465, załącznik nr I k. 237 - 241).

Oskarżony S. M. (1) był wielokrotnie karany przez Sąd (dane o karalności k. 6116 - 6118, odpisy wyroków: k. 948-950, 952-992, 994-996, 997a-997b, 2324-2326, 4463, 4467-4468, 4512-4552, 4561-4580, 4860-4862, 4908, 5168-5171, 5295-5298)

Oskarżony S. M. (1) był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwo z art. 258 § 1 kk na karę jednostkową 1 roku pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku.

Oskarżona S. L. nie była karana przez Sąd (dane o karalności k. 6115)

Oskarżony S. M. (1) w toku postepowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz w większości odmawiał złożenia wyjaśnień.

W zakresie zarzucanego mu przestępstwa z art. 258 § 1 kk oskarżony S. M. (1) wyjaśnił (k. 2392), że nie zna S. P., nie zna S. L., zna z widzenia S., która ma salon(...)o nazwie (...), zna matkę dziecka E., rzeczywiście ma na imię S., zna P. K. (2).

W postępowaniu sądowym (k. 5947 – 5948) oskarżony S. M. (1) wyjaśnił, że nie są grupą przestępczą tylko rodziną, z żadną osobą objętą aktem oskarżenia prokuratura nie przedstawiła mu zarzutu popełnienia przestępstwa wspólnie i w porozumieniu oraz, że policja z KWP w K. nękała jego żonę i rodzinę poprzez nieformalne wezwania, przesłuchiwania i przez to m.in. rozpadł mu się związek małżeński po 4 miesiącach.

Ponadto wyjaśnił (k. 5987), że z R. W. (1) nie popełnił żadnego przestępstwa, nie miał z nim żadnych kontaktów.

Oskarżony E. D. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

W zakresie zarzucanego mu przestępstwa z art. 258 § 1 kk oskarżony E. D. (1) wyjaśnił (k. 2236 – 2239), że zamierza przebywać w D., ma plany wyjazdu wakacyjnego z S. P. i synem na terenie kraju, chce utrzymywać rodzinę, pracować w budowlance. Dalej wyjaśnił, że wie, iż w toku sprawy zabezpieczono umowy (...) na dane S. P., zastawiała wtedy biżuterię w lombardach, a on kupił te przedmioty gdzieś na terenie Polski, w którymś lombardzie. Wyjaśnił, że przekazał je S., aby zaniosła je do lombardów, w których je zabezpieczono, zastawił je aby mieć czynsz na mieszkanie. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że zna S. L., to dziewczyna jego brata M. D. (1), zna S. M. (1) i jego żonę K. M. pseud. J.. Oskarżony podał, że był raz na widzeniu u M. D. (1) w Areszcie Śledczym w K. na ul. (...) z P. K. (2) i K. D., to była zwykła wizyta, zrobił bratu zakupy w kantynie, nie dawał mu paczki. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że brat dzwonił do niego z Oddziału telefonem, nie wie czy był wtedy aresztowany, czy pozbawiony wolności, a wizyta miała miejsce ok. maja – czerwca 2015 roku.

Oskarżona S. L. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu.

W postępowaniu przygotowawczym oskarżona S. L. wyjaśniła (k. 2287 – 2289), że jej partnera M. D. (1) zna od końca sierpnia 2013 roku, a od 04 kwietnia 2014 roku przebywa on w Zakładzie Karnym, gdzie odbywa karę pozbawienia wolności. Dalej wyjaśniła, ze E. D. (1) poznała przez M., to jego brat, a przez E. poznała jego dziewczynę S. P. po urodzeniu przez nią dziecka, zna R. W. (1), poznała go pod (...), na parkingu, zaczepił ją i zaczęli rozmawiać, mają sporadyczne kontakty, czasem dzwoni na numer salonu, przyjeżdża do salonu porozmawiać o problemach, o życiu, P. M. (2) poznała przez M. przypadkiem, nie utrzymuje z nim stałych kontaktów, czasem dzwoni z Aresztu z pytaniami o M., M. też dzwoni do niej z Aresztu, zna S. M. (1), nie zna jego żony, słyszała, że ma na imię K.. Oskarżona podała, że znajomość tej grupy osób ma charakter rodzinno – towarzyski. Dalej wyjaśniła, że była taka sytuacja, iż zadzwonił E. D. (1) i poprosił, aby odebrała od niego paczkę i przekazała osobie, która zgłosi się po nią do salonu, miał to być mężczyzna, okazało się, że przyjechał R. W. (1), którego wtedy już znała, była zaskoczona, że E. zna się z R.. Dalej wyjaśniła, że gdy R. przyjechał to powiedział, że przyjechał po paczkę, ta paczka była w kilku reklamówkach, miała kształt prostokąta o zaokrąglonych krawędziach, zawinięta taśmą, nie widać było co jest w środku i nigdy nie dowiedziała się tego, a było to w czasie, gdy M. przebywał już w zakładzie karnym. Ponadto oskarżona wyjaśniła, że zdarzało się, że E. lub S. przekazywali jej paczki, które zawierały przedmioty, które mogła przekazać M. do Zakładu karnego. Oskarżona wyjaśniła również, że była taka sytuacja, gdy S. dzwoniła do niej, że podjedzie do niej aby przekazać jej rzeczy dla M., gdy spotkały się to S. przekazała jej mały plecak, w którym były skarpety, perfumy i inne rzeczy osobiste dla M.. Oskarżona wyjaśniła, że nie odbierała innych paczek od S., zwłaszcza pod blokiem rodziców oskarżonej w B. oraz, że dała kiedyś S. dresik dla ich dziecka. Ponadto oskarżona wyjaśniła, że biżuteria w większej części i pieniądze stanowią własność jej rodziców, komputer H. i pendrive należy do jej mamy oraz, że nigdy nie brała udziału w przestępstwie, nie pomagała w jego popełnieniu i nie czerpała korzyści z cudzych przestępstw i nie widziała żadnych przedmiotów pochodzących z przestępstw.

W toku kolejnego przesłuchania (k. 2414 – 2417) oskarżona wyjaśniła, że nie posiada żadnych oszczędności, dochód osiąga tylko z prowadzonej działalności gospodarczej, mieszkanie zakupiła za gotówkę, nie brała kredytów, pomagali jej rodzice i dziadek. Dalej wyjaśniła, że znaleziony u niej laptop koloru czerwonego pożyczył jej E. D. (1), nie domagał się jego zwrotu, chyba o nim zapomniał, ona wcześniej pytała go czy nie ma pożyczyć jakiegoś laptopa. Oskarżona wyjaśniła, że miało to miejsce w 2014 roku, nie widziała, że ma zdarte numery seryjne, a razem z laptopem była ładowarka. Dale wyjaśniła, że przeszłość kryminalną E. D. (1) znała z pogłosek innych osób, on mówił, że zajmuje się naprawą i sprzedażą telefonów oraz aut, nie mówił, że dokonuje włamań, nie wiedziała czym zajmuje się S. M. (1), nie otrzymała nigdy biżuterii od M. D. (1), nie przekazywała biżuterii R. W. (1), nie otrzymywał od niego żadnych pieniędzy, raz pożyczyła od niego 500 zł, ale mu je zwróciła. Dalej wyjaśniła, że nie przekazywała gotówki S. P. ani E. D. (1), raz otrzymała w 2014 roku od S. M. (1) 1.000 zł z przeznaczeniem na zakup rzeczy dla M. D. (1) w zakładzie karnym, a paczki dla M. przekazywała od początku jego pobytu w zakładzie karnym. Oskarżona podała, że słyszała, iż S. M. (1) jest poszukiwany przez Policję, ale nie wiedziała czy to prawda, nie pamięta od kogo to słyszała, nie wiedział, że był ścigany gdy się z nim spotkała. Oskarżona wyjaśniła, że nie dzwoniła do M. D. (1) do zakładu karnego, to on do niej dzwonił i była przekonana, że dzwoni zgodnie z przepisami, nie wiedziała, aby M. miał w celi telefon komórkowy.

W toku kolejnego przesłuchania (k. 2791 – 2793, 3446 – 3448, 3536) oskarżona rozpoznawała przedmioty znalezione w trakcie przeszukania jej mieszkania i oświadczyła, że żadnego z tych przedmiotów nie otrzymała od M. D. (1), ani innych podejrzanych w sprawie. Oskarżona wyjaśniła, że laptop (...) jest własnością E. D. (1).

W postępowaniu sądowym oskarżona S. L. wyjaśniła (k. 5755), że M. D. (1) gdy przebywał w zakładzie karnym kontaktował się z nią, dzwonił do niej z zakładu karnego, wyświetlał się numer prywatny lub stacjonarny, mówił co słychać u niego i pytał co słychać u niej. Ponadto wyjaśniła, że była raz taka sytuacja, że podczas rozmowy telefonicznej powiedział do niej, że za to, że się z nim rozstała załatwi to inaczej w późniejszym terminie, dał do zrozumienia, że ją pogrąży.

Oskarżony M. D. (1) w toku postepowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu oraz w większości odmawiał złożenia wyjaśnień.

W postepowaniu sądowym (k. 5826 – 5827) oskarżony M. D. (1) wyjaśnił, że nigdy nie kierował żadną zorganizowaną grupą przestępczą, ani nie uczestniczył w takiej grupie, wszyscy oskarżeni to jego rodzina i nie jest to żadna grupa przestępcza, jest tam jego brat, wujek i konkubina. Dalej wyjaśnił, że był kilkukrotnie namawiany przez funkcjonariuszy CBŚ, aby szedł na współpracę i przyznał się do rzeczy, których nie robił, chcieli by pomawiał inne osoby. Ponadto wyjaśnił, że z oskarżonym R. W. (1) kontaktował się telefonicznie z ogólnodostępnego telefonu po sporządzeniu aktu oskarżenia, a ten mówił mu, że był namawiany przez funkcjonariusza G. B. do tego, aby pomawiał oskarżonego i jego rodzinę, a R. W. (1) nagrał tą rozmowę. Oskarżony wyjaśnił również, że gdy przebywał w areszcie śledczym nie miał żadnego telefonu, nie był ukarany za posiadanie telefonu i nie pamięta, aby korzystał z telefonu, który należałby do innego osadzonego, albowiem pół roku leczył się w zakładzie psychiatrycznym. Oskarżony wyjaśnił, że T. M. (1) to jego wujek, brat jego mamy, on kilkukrotnie odwiedzał oskarżonego, gdy był w areszcie śledczym, raczej nie przynosił mu żadnych rzeczy do aresztu oraz, że konkubina odwiedzała go w areszcie. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że nic mu nie mówi pseudonim „(...)” ani „(...), R. W. (1) poznał na festynie w C. chyba w 2012r przez kolegę, P. K. (3), z R. W. (1) spotkał się chyba jeszcze raz, a z tego co wie to on był na rencie bo jest chory (...), nie znał rodziny R. W. (1), nie wiedział czy ma żonę albo dzieci, nie wiedział, aby ktoś z jego rodziny pracował w (...). Ponadto wyjaśnił, że S. M. (1) to jego wujek, on wcześniej mieszkał na ul. (...) w D., nic mu nie wiadomo aby on wynajmował mieszkanie w S. na ul. (...).

Jeśli chodzi o kompleksową ocenę wyjaśnień oskarżonych S. M. (1) i E. D. (1) to została ona dokonana w punktach 2 i 3 uzasadnienia przy omawianiu innych zarzucanych im przestępstw.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonych S. M. (1), E. D. (1), S. L. i M. D. (1), w których zaprzeczyli swojemu udziałowi w zorganizowanej grupie przestępczej.

Kompletnie niewiarygodne jest twierdzenie oskarżonego S. M. (1), iż nie znał S. P. oraz, że z R. W. (1) nie miał żadnych kontaktów. Z wiarygodnych zeznań S. P. wynika jednoznacznie, iż znała oskarżonego S. M. (1), spotykała się z nim będąc w towarzystwie oskarżonego E. D. (1), m.in. w okresie letnim w 2014 roku, kiedy to wszyscy przyjechali do N.. Z kolei z wiarygodnych zeznań R. W. (1) wynika jednoznacznie, iż spotykał się z oskarżonym S. M. (1). Odnosząc się z kolei do stwierdzenia oskarżonego S. M. (1), iż nie są grupą przestępczą tylko rodziną, stwierdzić należy, iż fakt występowania pomiędzy oskarżonymi powiązań rodzinnych w żaden sposób nie wyklucza tworzenia przez nich grupy przestępczej, a zasady doświadczenia życiowego i historia przekonują, iż właśnie spośród członków rodzin tworzyły się bardzo silne grupy przestępcze. Ponadto stwierdzić należy, iż oskarżeni S. M. (1) i M. D. (1) brali już udział w zorganizowanej grupie przestępczej, w ramach której dopuszczali się wspólnie i w porozumieniu m.in. przestępstw kradzieży z włamaniem (wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach sygn. XVI K 10/09 k. 952 – 992).

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego E. D. (1) to całkowicie gołosłowne są twierdzenia oskarżonego, iż przedmioty pochodzące z kradzieży, które polecił S. P. zastawić w lombardach, nabywał w różnych miejscach na terenie Polski, ale nie jest w stanie wskazać gdzie, jak też, że posiada rachunki na zakup tych przedmiotów. Oskarżony nie przedłożył żadnych dokumentów, które potwierdzałyby fakt legalnego nabycia tych przedmiotów. Ponadto z zeznań świadka S. P. wynika jednoznacznie, iż oskarżony E. D. (1) wszedł w ich posiadanie w efekcie kradzieży z włamaniem dokonanej w N.. Sąd dał natomiast wiarę wyjaśnieniom oskarżonego E. D. (1), w których podał, iż odwiedzał oskarżonego M. D. (1) w zakładzie karnym oraz, że brat dzwonił do niego z zakładu karnego, albowiem znajdują one potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonej S. L. to Sąd dał im wiarę w zakresie, w jakim opisała swoją znajomość z pozostałymi oskarżonymi oraz S. P.. Wiarygodny jest również podany przez nią opis jednej sytuacji, w której przekazała paczkę R. W. (1), gdyż znajduje on potwierdzenie w materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd. Podobnie Sąd ocenił jej wyjaśnienia, w których podała, iż znaleziony u niej laptop marki S. otrzymała od oskarżonego E. D. (1) oraz, że oskarżony M. D. (1) dzwonił do niej z zakładu karnego.

W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary jej wyjaśnieniom. Jeśli chodzi o okoliczności poznania R. W. (1) i ilość spotkań z nim to w tym zakresie wyjaśnienia oskarżonej S. L. nie wytrzymują krytyki w świetle wiarygodnych zeznań świadka R. W. (1), z których wynika jednoznacznie, iż oskarżoną S. L. poznał za pośrednictwem oskarżonego M. D. (1) oraz, że kilkukrotnie przekazywała mu biżuterię pochodzącą z kradzieży. Ponadto zeznania świadka S. P. przeczą wyjaśnieniom oskarżonej, co do ilości ich spotkań w celu przekazania przedmiotów pochodzących z kradzieży. W zakresie spotkań z tymi osobami wyjaśnieniom oskarżonej przeczą też zapisy rozmów telefonicznych zgromadzone w materiałach niejawnych (w tym zakresie bliższe ustalenia zawarte są w części niejawnej uzasadnienia).

Kompletnie niewiarygodne jest również twierdzenie, iż oskarżona nie miała świadomości co przekazuje R. W. (1) oraz, że nie wiedziała, czym zajmują się oskarżeni E. D. (1) i S. M. (1). Te wyjaśnienia nie wytrzymują krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego. Nie ulega wątpliwości, iż po poznaniu oskarżonego M. D. (1) oskarżona S. L. zorientowała się, iż głównym jego zajęciem jest popełnianie różnorakich przestępstw oraz, że jest to jego główne źródło utrzymania. Wskazać należy, iż oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) ukrywali się w 2013 i 2014 roku przed organami ścigania, co musiało być zauważalne dla oskarżonej S. L.. Z racji swojej sytuacji nie mogli oni zachowywać pełnej swobody postepowania i zapewne musieli przestrzegać pewnych reguł, które mogły ich uchronić przed zatrzymaniem przez organy ścigania. Ponadto fakt osadzenia oskarżonego M. D. (1) w kwietniu 2014 roku w zakładzie karnym był ewidentnym dowodem na przestępcze powiązania oskarżonych S. M. (1), E. D. (1) i M. D. (1). Nie ulega również wątpliwości, iż oskarżona S. L. musiała zdawać sobie sprawę z tego, że przedmioty, które przekazywała R. W. (1) pochodzą z kradzieży. Jest dla Sądu oczywistym, że oskarżony M. D. (1) poinformował oskarżoną S. L. o tym, iż przedmioty te pochodzą z kradzieży, chociażby po to, aby zachowała środki ostrożności niezbędne do uniknięcia ujawnienia tego procederu. Ponadto mając na uwadze ilość spotkań z R. W. (1) oraz okoliczności przekazywania przedmiotów musiała zdawać sobie sprawę z tego, że przekazywane przez nią przedmioty pochodzą z przestępstwa.

Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego M. D. (1) to Sąd dał im wiarę jedynie w zakresie, w jakim opisał powiązania rodzinne z osobami uczestniczącymi w postępowaniu. W pozostałym zakresie Sąd uznał jego wyjaśnienia za niewiarygodne, zmierzające do uniknięcia odpowiedzialności karnej oraz pozostające w sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym, na którym oparł się Sąd. Jeśli chodzi o wyjaśnienia oskarżonego odnoszące się do jego kontaktów z R. W. (1) to przeczą im wiarygodne zeznania świadka R. W. (1), który opisał je w całkowicie odmienny sposób. Kompletnie niewiarygodne jest również twierdzenie oskarżonego, że gdy przebywał w areszcie śledczym nie miał żadnego telefonu, nie był ukarany za posiadanie telefonu i nie pamięta, aby korzystał z telefonu, który należałby do innego osadzonego. Tym wyjaśnieniom przeczą zeznania świadka D. S. (1) oraz informacja z AŚ w M.. Z dowodów tych wynika jednoznacznie, iż oskarżony M. D. (1) podczas pobytu w AŚ korzystał w nielegalny sposób z telefonu komórkowego i wykonywał połączenia podczas pobytu w celi, które nie były nadzorowane przez funkcjonariuszy (...). Tym wyjaśnieniom przeczą również zapisy rozmów telefonicznych zgromadzone w materiałach niejawnych (w tym zakresie bliższe ustalenia zawarte są w części niejawnej uzasadnienia).

Dodać należy, iż ewidentnym dowodem tworzenia przez oskarżonych zorganizowanej grupy przestępczej są zapisy rozmów telefonicznych zgromadzone w materiałach niejawnych (w tym zakresie bliższe ustalenia zawarte są w części niejawnej uzasadnienia).

Wskazać należy również na wnioski płynące z opinii biegłego z zakresu(...), który dokonał analizy zawartości laptopa D. znalezionego w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1). Laptop ten był wykorzystywany przez oskarżonego S. M. (1) do poszukiwania nowych miejsc ewentualnych przestępstw kradzieży z włamaniem, jak też za jego pośrednictwem poszukiwano informacji na temat narzędzi, które mogą posłużyć do pokonywania zabezpieczeń (wierteł, wytrychów) czy też sposobów na przetapianie skradzionej biżuterii. Nadmienić należy, iż kwestia poszukiwania narzędzi odpowiednich do pokonywania zabezpieczeń, w tym specjalistycznych wierteł, oraz przetapiania skradzionej biżuterii pojawiała się również w rozmowach zarejestrowanych w materiałach niejawnych.

Fakt współpracy oskarżonych w ramach zorganizowanej grupy przestępczej uprawdopodobnia również fakt wcześniejszego udziału oskarżonych S. M. (1) i M. D. (1) w jednej grupie przestępczej i popełniania przez nich wspólnie i w porozumieniu przestępstw przeciwko mieniu, co stwierdzone zostało wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach w sprawie XVI K 10/09. Wprawdzie w grupie tej brali udział tylko Ci dwaj wymienieni oskarżeni, lecz oczywistym jest, że w miarę upływu czasu musiało dojść do zmian w składzie osobowym takiej grupy. Zauważyć w tym miejscu należy, iż sposób dokonywania kradzieży z włamaniem objętych niniejszym postepowaniem był identyczny, jak tych objętych postępowaniem w sprawie XVI K 10/09. Mamy tu, więc do czynienia z pewną ciągłością działań oskarżonych S. M. (1) i M. D. (1), do których dołączyły kolejne osoby.

Jako kolejny dowód na sprawstwo oskarżonych w zakresie zarzucanego im przestępstwa z art. 258 kk należy wskazać zeznania świadka R. W. (1). Z zeznań tych wynika jednoznacznie, iż osobami, które dostarczały mu skradzione wyroby jubilerskie był początkowo oskarżony M. D. (1) oraz oskarżona S. L., a następnie również oskarżony S. M. (1) oraz oskarżony E. D. (1). Z jego zeznań wynika jednoznacznie, iż osoby te informowały go, że dostarczane mu przedmioty pochodzą z kradzieży, jak też wprost wskazywały, iż oczekują za te przedmioty cen znacznie niższych niż obowiązujące ceny rynkowe za tego typu wyroby. Zauważyć w tym miejscu należy, iż zwracali się oni o dokonanie sprzedaży biżuterii nie do osoby zawodowo trudniącej się handlem takimi wyrobami, lecz do osoby, która czyni to pokątnie, gdyż taką osobą był R. W. (1). Z zeznań R. W. (1) wynika również, iż oskarżeni M. D. (1), S. L. i S. M. (1) działali w ramach swojego wewnętrznego porozumienia, którym obejmowali systematyczne dostarczanie skradzionych wyrobów R. W. (1). Z zeznań R. W. (1) wynika również, iż z oskarżoną S. L. widział się kilkukrotnie i za każdym razem dostarczała mu skradziona biżuterię, celem dokonania jej sprzedaży. Na uwagę zasługuje fakt, iż odnośnie jednego ze spotkań oskarżony M. D. (1) wręcz pilotował R. W. (1) do miejsca jego spotkania z S. L., co wynika wprost z materiałów niejawnych. Dowodzi to tego, że oskarżeni M. D. (1), S. M. (1) i E. D. (1) brali również czynny udział w czynieniu ustaleń odnośnie sprzedaży skradzionej biżuterii. Charakterystyczne jest również to, że to oskarżeni kontaktowali się z R. W. (1) w celu zlecenia mu sprzedaży tych wyrobów, co świadczy jednoznacznie o tym, że po dokonaniu kolejnej kradzieży z włamaniem rozpoczynali działania w celu spieniężenia skradzionych przedmiotów. Zeznania R. W. (1) wskazują też jednoznacznie na kierowniczą rolę w tym procederze oskarżonego M. D. (1), albowiem wynika z nich, że oskarżony M. D. (1) dzwonił do niego w tej sprawie nawet będąc już osadzonym w zakładzie karnym i umawiał jego spotkania z S. L.. Nadmienić należy, iż świadek R. W. (1) dokładnie opisał okoliczności spotkań z oskarżonymi M. D. (1), S. M. (1), E. D. (1) i S. L.. Jego relacje w tym zakresie nie budzą wątpliwości. Znajdują one potwierdzenie w protokole przeszukania pomieszczeń zajmowanych przez R. W. (1), w trakcie którego ujawniono m.in. wyroby jubilerskie pochodzące z kradzieży z włamaniem, do której doszło w N. w nocy z 19 na 20 października 2014 roku na szkodę W. G., jak też w zapisach rozmów zawartych w materiałach niejawnych.

Z kolei z zeznań świadka S. P. wynika jednoznacznie, iż oskarżeni wspólnie udawali się na dłuższe wyjazdy poza miejsce zamieszkania, a celem tych wyjazdów było dokonywanie kradzieży z włamaniem. Charakterystyczne było również to, że poszukiwali miejsc, które mogły im zapewnić alibi, jak np. wyjazd do N. w październiku 2014 roku do siostry S. P.. Z jej zeznań wynika również, iż między oskarżonymi dochodziło do przekazywania przedmiotów pochodzących z kradzieży w celu ich sprzedaży. Wskazać należy, iż zeznania S. P. znajdują potwierdzenie w analizie dokonanej na podstawie danych o logowaniach się kart telefonicznych, które zostały znalezione w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1). Z analizy tej wynika jednoznacznie, iż jeden z numerów telefonów, którego karta została znaleziona w mieszkaniu oskarżonego logował się w dniach od 16 do 19 sierpnia 2014 roku w N.. Zauważyć należy, iż z analizy tej wynika, iż znalezione karty telefoniczne były wykorzystywane w działalności grupy przestępczej, albowiem poszczególne numery telefoniczne w tym samym czasie logowały się w różnych miejscach Polski, np. w N. i S., co wskazuje, iż oskarżeni kontaktowali się ze sobą. Również ilość zabezpieczonych kart telefonicznych wskazuje na ich wykorzystywanie do działalności przestępczej. Odwołać się tu należy również do materiałów niejawnych, z których wynika, iż taka właśnie praktyka krótkiego wykorzystywania kart telefonicznych była polecana przez oskarżonego M. D. (1).

O współpracy oskarżonych świadczy również to, iż w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) znaleziono skaner radiowy – radiowe urządzenie odbiorcze marki (...) służące do nasłuchu wiadomości przekazywanych droga radiową, a z kolei w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego E. D. (1) znaleziono stację nasobną marki U. (...) i takie same urządzenia nasłuchowe. Takie samo urządzenie nasłuchowe zabezpieczono na miejscu usiłowania kradzieży z włamaniem w nocy z 16 na 17 czerwca 2014 roku w B. przypisanej oskarżonemu S. M. (1). Okoliczność ta ewidentnie świadczy o współpracy oskarżonych w popełnianiu przestępstw i wykorzystywaniu tych samych narzędzi do popełniania przestępstw. W tym zakresie odwołać się należy również do ustaleń poczynionych za podstawie zapisów rozmów telefonicznych zawartych w materiałach niejawnych.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżeni M. D. (1), E. D. (1), S. M. (1) i S. L. oraz S. P. i R. W. (1) tworzyli grupę osób, które współdziałały ze sobą w celu popełniania przestępstw, które przynosiły jej członkom zysk na różny sposób. Jak wykazano w ustaleniach faktycznych głównym celem działania tej grupy osób było popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc w pierwszej kolejności przestępstw kradzieży z włamaniem, a następnie przestępstw paserstwa polegających na sprzedaży przedmiotów pochodzących z dokonanych kradzieży. Grupa ta działała w ten sposób, że oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) dopuszczali się kradzieży z włamaniem, a uzyskane w ich efekcie przedmioty przekazywali osobiście lub za pośrednictwem S. L. i S. P. R. W. (1), który dokonywał ich sprzedaży. Część z przedmiotów pochodzących z kradzieży oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) pozostawiali sobie bądź rozdzielali pomiędzy członków grupy lub inne osoby. Całość tej działalności nadzorował i koordynował oskarżony M. D. (1), który planował wspólnie z oskarżonymi S. M. i E. D. (1) kolejne przestępstwa kradzieży z włamaniem, decydował o sposobie podziału skradzionych przedmiotów, polecał ich dostarczanie R. W. (1), umawiał spotkania poszczególnych oskarżonych z R. W. (1), jak też uzgadniał z nim zasady sprzedaży skradzionych przedmiotów, ich cenę sposób dokonania sprzedaży. Zauważyć należy, iż każda z osób, która brała udział w działaniach tej grupy osiągała zysk, który stanowił dla wszystkich z nich cel jej działalności. Zyskiem były same skradzione przedmioty, które oskarżeni pozostawiali sobie lub bliskim osobom oraz pieniądze pochodzące ze sprzedaży skradzionych przedmiotów. Zasady rozdziału tych zysków ustalał oskarżony M. D. (1). Działając w ramach tej grupy osoby te kontaktowały się ze sobą, ustalały sposoby dokonania kolejnych kradzieży, wymieniały się narzędziami służącymi do pokonywania zabezpieczeń, przekazywały sobie skradzione przedmioty i pieniądze uzyskane z ich sprzedaży. Pomiędzy tymi osobami występowały różne powiązania, które warunkowały współpracę: oskarżeni M. D. (1), E. D. (1) i S. M. (1) byli spokrewnieni, oskarżona S. L. była konkubiną oskarżonego M. D. (1), S. P. była konkubiną oskarżonego E. D. (1), a R. W. (1) znał się od dłuższego czasu z oskarżonym M. D. (1). Powiązania te powodowały, że mieli do siebie wzajemne zaufanie, które umożliwiało prowadzenie przestępczego procederu.

Charakter i mechanizm działania tej grupy przestępczej, wskazuje na to, że była ona zorganizowana, każdy jej członek miał w poszczególnych przypadkach konkretną rolę do spełnienia, której zrealizowanie stanowiło niezbędne ogniwo w całym przestępczym procederze. Wszyscy członkowie tej grupy znali jej strukturę organizacyjną, wiedzieli, jaką rolę odgrywają poszczególni jej członkowie. Akceptowali oni taki stan rzeczy, ponieważ działalność w ramach tej grupy umożliwiała im uzyskiwanie korzyści majątkowych.

Pozwala to na przyjęcie, iż oskarżeni M. D. (1), E. D. (1), S. M. (1) i S. L. swoim zachowaniem wypełnili znamiona przestępstwa z art. 258 kk.

Nadmienić należy, iż z okoliczności sprawy wynika jednoznacznie, iż oskarżony M. D. (1) kierował działalnością tej grupy. Wynika to wprost z ustaleń poczynionych na podstawie zapisów rozmów zawartych w materiałach niejawnych, jak też z zeznań świadka R. W. (1).

Jeśli chodzi o czasookres działalności tej grupy to Sąd przyjął, iż swoją działalność rozpoczęła ona co najmniej od 25 grudnia 2013 roku, a więc od zaistnienia pierwszego z przestępstw kradzieży z włamaniem objętych niniejszym postępowaniem. Jeśli chodzi o okres końcowy to w przypadku oskarżonego S. M. (1) przyjęto dzień 02 września 2014 roku, kiedy to oskarżony S. M. dopuścił się ostatniego z przestępstw w ramach tej grupy. Z kolei w przypadku oskarżonego E. D. (1) jako datę końcową przyjęto dzień 20 października 2014 roku, kiedy dopuścił się ostatniego z przestępstw w ramach tej grupy. W przypadku oskarżonych S. L. i M. D. (1) jako datę końcową przyjęto dzień 29 czerwca 2015 roku, a wiec dzień przed zatrzymaniem S. L. i R. W. (1), które to zatrzymanie w zasadzie zakończyło działalność tej grupy.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. W. (1) złożonym w postępowaniu przygotowawczym, w których opisywał okoliczności kontaktów z oskarżonymi, spotkań w celu przekazania kradzionych przedmiotów, jak też jego wiedzy o przestępnym pochodzeniu tych przedmiotów oraz zeznaniom złożonym w toku postępowania sądowego (k. 5754), kiedy przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i potwierdził opisane powyżej relacje. Podkreślić należy, iż te relacje korelują z zapisami rozmów telefonicznych prowadzonych przez R. W. (1) z oskarżonym M. D. (1), jak też zapisami rozmów pozostałych oskarżonych zawartymi w materiałach niejawnych.

O szczerości jego relacji świadczy również to, że po pierwszych przesłuchaniach dobrowolnie zgłosił się ponownie do Komendy Wojewódzkiej Policji w K. i przekazał funkcjonariuszom Policji wyrób jubilerski ze złota – zawieszkę, którą otrzymał od jednego z oskarżonych. Takie zachowanie wskazuje jednoznacznie, iż R. W. (1) zdał sobie sprawę z naganności swojego zachowania i chciał wyrazić szczery żal za czyny, jakich się dopuścił, podejmując również współpracę z organami ścigania w celu umożliwienia ujęcia sprawców przestępstw. Gdyby pierwsze relacje R. W. (1), w których opisał działania oskarżonych, były nieszczere, „wymuszone” przez funkcjonariuszy Policji, to z pewnością nie dostarczyłby na Komendę kolejnego przedmiotu pochodzącego z kradzieży otrzymanego od oskarżonych, a który to przedmiot nie został odnaleziony w czasie pierwszego przeszukania.

Kompletnie niewiarygodne są zeznania świadka R. W. (1) składane na późniejszym etapie postępowania, w których zaprzeczał niektórym stwierdzeniom, podanym w toku pierwszych przesłuchań, argumentując, iż funkcjonariusze Policji sugerowali mu pewne okoliczności. To stanowisko nie wytrzymuje krytyki w świetle analizy treści zeznań R. W. (2), w których dokładnie opisywał swoje kontakty z oskarżonymi. Okoliczności podawane przez R. W. (1), np. dotyczące rozmów telefonicznych z oskarżonym M. D. (1) i ich treści, są dokładne i szczegółowe, a w połączeniu z relacjami świadka odnośnie innych kontaktów z oskarżonymi stanowią jednolitą całość. Zauważyć w tym miejscu należy, iż ze sporządzonych opinii sądowo – (...)(k. 3973 – 3975, 4331 – 4333) i opinii sądowo – (...) (k. 3982 – 3984) u świadka mogą występować zaburzenia funkcji poznawczych w zakresie pamięci świeżej, a więc odnośnie zdarzeń aktualnych bądź mających miejsce w nieodległej przeszłości. Natomiast relacje R. W. (1) odnosiły się do zdarzeń, które miały miejsce przed ponad co najmniej 6 miesiącami a nawet znacznie wcześniej, a więc dotyczyły takiego okresu, co do którego nie występują u niego zaburzenia pamięci. Podkreślić należy, iż zeznania, w których R. W. (1) starał się zaprzeczyć niektórym swoim relacjom składanym w toku pierwszych przesłuchań nie wytrzymują również krytyki w świetle zeznań składanych na kolejnych etapach postępowania. Na przykład składając wyjaśnienia w dniu 20.07.2016 roku (k. 4032 – 4036) potwierdził prawdziwość odczytywanych mu protokołów jego przesłuchań, w których podawał okoliczności jego kontaktów z oskarżonymi. Podobna sytuacja miała miejsce na rozprawie w dniu 08.12.2017 roku (k. 5754). Jeśli chodzi z kolei o zeznania składane na rozprawie w dniu 21.03.2018 roku (k. 5987 – 5988) to ewidentnie świadek starał się unikać potwierdzenia swoich wcześniejszych relacji obciążających oskarżonych. Jest dla Sądu ewidentnym, iż składając te zeznania R. W. (1) odczuwał obawy wobec oskarżonych M. D. (1) i S. M. (1), którzy byli obecni na rozprawie, czemu świadek dał wyraz w swoim końcowym oświadczeniu, gdy przepraszał oskarżonego S. M. (1) za to, że jego zeznania obciążały oskarżonego. Obawy świadka były widoczne w toku składania przez niego zeznań przed Sądem. Ponadto zauważyć należy, iż w swoim początkowym oświadczeniu R. W. (1) potwierdził szczerość swoich pierwszych relacji, gdyż stwierdził, że składając wyjaśnienia mówił to o czym Policjanci i tak już wiedzieli, a jednocześnie nie podał, aby te relacje były nieprawdziwe.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka D. S. (1) uznając je za konsekwentne, spójne, logiczne oraz mające potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Świadek ten nie miał żadnego szczególnego interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonego M. D. (1), nie pozostawał z nim w żadnym konflikcie. Dodać należy, iż brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, które poddawałyby w wątpliwość prawdziwość relacji tego świadka. Nadmienić należy, iż znajduje ona potwierdzenie w informacji z AŚ w M. dotyczącej znalezienia telefonu, jak i zapisach rozmów telefonicznych zawartych w materiałach niejawnych.

Jeśli chodzi o zeznania świadka S. P. to kompleksowa ich ocena została dokonana w punkcie 3 uzasadnienia, przy analizie czynów zarzucanych oskarżonemu E. D. (1).

Oskarżeni M. D. (1), E. D. (1), S. M. (1) i S. L. działali w normalnej sytuacji życiowej, jako osoby dojrzałe psychicznie, posiadające pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachowali się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonych zdatnymi do przypisania winy.

Wobec powyższego Sąd uznał, oskarżonego S. M. (1) za winnego tego, że w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 2 września 2014 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwo z art. 258 § 1 kk na karę jednostkową 1 roku pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku, a więc przestępstwa z art. 258 § 1 kk w związku z art. 64 § 1 kk.

Ponadto Sąd uznał oskarżonego E. D. (1) za winnego tego, że w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 20 października 2014 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brał udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc przestępstwa z art. 258 § 1 kk.

Ponadto Sąd uznał oskarżoną S. L. za winną tego, że w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 29 czerwca 2015 roku, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej brała udział w zorganizowanej grupie mającej na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc przestępstwa z art. 258 § 1 kk.

Ponadto Sąd uznał oskarżonego M. D. (1) za winnego tego, że w okresie pomiędzy 25 grudnia 2013 roku i 29 czerwca 2015 roku na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc przestępstwa z art. 258 § 3 kk.

Jak wykazano wcześniej, co najmniej od 25 grudnia 2013 roku działała grupa osób, które współdziałały ze sobą w celu popełniania przestępstw, które przynosiły jej członkom zysk na różny sposób. W skład tej grupy osób wchodzili: oskarżeni M. D. (1), E. D. (1), S. M. (1) i S. L. oraz S. P. i R. W. (1). Jak wykazano w ustaleniach faktycznych głównym celem działania tej grupy osób było dokonywanie przestępstw kradzieży z włamaniem, a następnie dokonywanie sprzedaży skradzionych przedmiotów w celu uzyskania środków pieniężnych. Grupa ta działała w ten sposób, że oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) dopuszczali się przestępstw kradzieży z włamaniem, których popełnienie planowali wspólnie, a ich działania w tym zakresie koordynował oskarżony M. D. (1). Skradzione przedmioty były dzielone w ten sposób, że część z nich oskarżeni S. M. (1) i E. D. (1) użytkowali lub przekazywali związanym z nimi osobom w celu użytkowania, a część, głównie wyroby jubilerskie przekazywali innym osobom w celu dokonania ich sprzedaży. Sprzedaż tych przedmiotów była koordynowana przez oskarżonego M. D. (1), który początkowo osobiście przekazywał je R. W. (1) w celu spieniężenia ich za cenę odpowiednią dla kradzionych przedmiotów, a w późniejszym okresie polecał oskarżonym S. M. (1), E. D. (1) lub S. L. dokonywanie sprzedaży skradzionych wyrobów jubilerskich za pośrednictwem R. W. (1). Oskarżeni S. M. (1), E. D. (1) i S. L. dostarczali następnie te przedmioty R. W. (1), który po ich otrzymaniu dokonywał ich sprzedaży, przy czym uzyskiwał cenę niższą niż ich rzeczywista wartość, na co oskarżeni godzili się. Po dokonaniu sprzedaży pewnej partii wyrobów R. W. (1) przekazywał uzyskane pieniądze oskarżonym S. M. (1), E. D. (1) lub S. L.. Ponadto sprzedaż przedmiotów odbywała się również w ten sposób, że oskarżony E. D. (1) polecał swojej konkubinie – S. P. dokonywanie sprzedaży skradzionych przedmiotów w ten sposób, że udawała się do lombardów, gdzie zawierała umowy pożyczki pod zastaw skradzionych przedmiotów pozostawianych w lombardach. Ponadto oskarżony E. D. (1) polecał S. P. dostarczanie większych partii skradzionych przedmiotów oskarżonej S. L., która następnie przekazywała je R. W. (1). Pieniądze uzyskane ze sprzedaży tych przedmiotów były następnie rozdzielane pośród członków grupy według zasad określanych przez oskarżonego M. D. (1).

Działając w ramach tej grupy osoby te kontaktowały się ze sobą, przy czym ich działania koordynował oskarżony M. D. (1), który decydował przede wszystkim o planowanych przestępstwach kradzieży z włamaniem, podziale skradzionych przedmiotów, dostarczaniu ich do R. W. (1) celem sprzedaży, jak też o podziale pieniędzy uzyskanych w ten sposób. Jak wykazano wcześniej pomiędzy tymi osobami występowały powiązania rodzinne, osobiste i koleżeńskie, które powodowały, że mieli do siebie wzajemne zaufanie, co umożliwiało prowadzenie przestępczego procederu.

Charakter i mechanizm działania tej grupy przestępczej, wskazuje na to, że była ona zorganizowana, każdy jej członek miał w poszczególnych przypadkach konkretną rolę do spełnienia, której zrealizowanie stanowiło niezbędne ogniwo w całym przestępczym procederze. Wszyscy członkowie tej grupy znali jej strukturę organizacyjną, wiedzieli, jaką rolę odgrywają poszczególni jej członkowie. Akceptowali oni taki stan rzeczy, ponieważ działalność w ramach tej grupy umożliwiała im uzyskiwanie korzyści majątkowych lub osobistych.

W ocenie Sądu działanie w/w osób wypełnia znamiona przynależności do zorganizowanej grupy przestępczej. „Zorganizowana grupa, mająca na celu dokonywanie przestępstw, tym różni się od innej grupy (szajki) przestępców, że jest zorganizowana, a więc posiada trwałą strukturę, czy to pionową- z przywódcą kierującym działalnością, czy poziomą – z reguły ze stałym gronem uczestników koordynujących działalność według ustalonych reguł i tym, że jej grono nie nawiązuje kontaktu dla dokonania pojedynczych przestępstw, lecz z góry zakłada systematyczne popełnienie możliwie wielu przestępstw”.(Wyrok SA w Katowicach z dnia 8.12.2010, sygn. II AKa 181/10, KZS 2011/5/79. Tak było w tym przypadku, gdyż oskarżony M. D. (1) określił czynności, jakie mieli wykonywać poszczególni członkowie grupy, a oni zaakceptowali te ustalenia. Wynika to wprost z dowodów, na których oparł się Sąd, a które zostały wymienione we wcześniejszej części uzasadnienia.

W innym wyroku Sąd Apelacyjny w Katowicach stwierdził, iż: „Dla przyjęcia, że działająca grupa osób stanowi zorganizowaną grupę przestępczą wystarczy ustalenie pewnego, podstawowego poziomu zorganizowania, przyjętego celu działania - popełnianie przestępstw i pewnej więzi organizacyjnej polegającej na określeniu zadań poszczególnych uczestników grupy, w tym również zadań kierowniczych.” (wyrok SA w Katowicach z 26.01.2006 r. sygn. II AKa 394/05 LEX nr 191755, KZS 2006/7-8/130, KZS 2006/7-8/131). Opisane powyżej zadania, jakie wykonywali poszczególni członkowie grupy w pełni odpowiadają definicji wynikającej z przytoczonego wyroku. Zauważyć należy również, iż wszystkie te osoby miały wiedzę, iż inne osoby dokonują poszczególnych działań, które składały się na działalność grupy.

Jak wskazano powyżej osobą kierującą działaniami tej grupy był oskarżony M. D. (1). „Kierowanie polega na faktycznym sprawowaniu kontroli nad działalnością związku lub grupy, możliwości wydawania poleceń i podejmowania zasadniczych decyzji. Kierowanie może mieć charakter stały lub przejściowy, kolektywny lub jednoosobowy. Jeżeli struktura grupy lub związku jest bardziej złożona, odpowiedzialność za "kierowanie" powstaje już wtedy, gdy kierujący odpowiada za prawidłowe funkcjonowanie nawet tylko samodzielnego fragmentu tej struktury, który zdolny jest jednak do odrębnego funkcjonowania. Dla odpowiedzialności nie jest konieczne kierowanie całym związkiem lub grupą przestępczą. (Barczak-Oplustil Agnieszka, Bogdan Grzegorz, Ćwiąkalski Zbigniew, Dąbrowska-Kardas Małgorzata, Kardas Piotr, Majewski Jarosław, Raglewski Janusz, Rodzynkiewicz Mateusz, Szewczyk Maria, Wróbel Włodzimierz, Zoll Andrzej, Komentarz do art. 258, art. 259 kodeksu karnego)”. Niewątpliwie oskarżony M. D. (1) wydawał polecenia innych członkom grupy, co wykazano wcześniej. To również oskarżony M. D. (1) koordynował działalność całej grupy decydując o tym, jak dzielić skradzione przedmioty, kiedy i gdzie je dostarczać, jak dzielić pieniądze pochodzące z ich sprzedaży.

Powyższa analiza pozwoliła na uznanie, iż oskarżony M. D. (1) wypełnił swoim zachowaniem znamiona przestępstwa z art. 258 § 3 kk, a oskarżeni E. D. (1), S. M. (1) i S. L. znamiona przestępstwa z art. 258 § 1 kk. Oskarżony M. D. (1) dopuścił się tego czynu działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem miał on pełną świadomość tego, jaki charakter ma współpraca opisanej powyżej grupy osób, koordynował jej działalność zmierzając do popełniania przestępstw, które przyniosą im określony zysk, kierował tą działalnością wydając polecenia członkom grupy. Podobnie oskarżeni E. D. (1), S. M. (1) i S. L. dopuścili się tego czynu działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim, albowiem mieli pełną świadomość tego, jaki charakter ma współpraca opisanej powyżej grupy osób, oraz tego, jakie przestępstwa są popełniane w ramach działalności tej grupy.

Oskarżony S. M. (1) dopuścił się tego przestępstwa działając w warunkach recydywy opisanej w art. 64 § 1 kk albowiem był skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwo z art. 258 § 1 kk na karę jednostkową 1 roku pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku. Oskarżony był, więc uprzednio skazany za przestępstwo z art. 258 § 1 kk, za które odbył ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności i w niniejszej sprawie dopuścił się również przestępstwa z art. 258 § 1 kk, a więc umyślnego przestępstwa podobnego.

Nadmienić należy, jedynie, iż w przypadku oskarżonego M. D. (1) dokonano zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu w porównaniu do zarzutu wskazanego w akcie oskarżenia. W ocenie Sądu brak jest podstaw do zakwalifikowania czynu oskarżonego jako przestępstwa z art. 258 § 1 i 3 kk, a wystarczające w tym wypadku jest jedynie przyjęcie kwalifikacji z art. 258 § 3 kk.

2.  ZARZUTY OPISANE W PUNKTACH II, III, IV, V, VI i VII POSTAWIONE OSKARŻONEMU S. M. (1)

(punkt 2 i 3 sentencji wyroku)

W dniu 25 grudnia 2013 roku pomiędzy godziną 15.30 a 19.30 oskarżony S. M. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w S.. Pod tym adresem mieści się dom jednorodzinny, w którym zamieszkują R. G. (1) z żoną L. G. oraz ich syn D. G. (1) z żoną M. G.. Następnie oskarżony S. M. (1) wspólnie z innymi sprawcami wyważyli drzwi okna balkonowego i weszli do wnętrza domu jednorodzinnego. Następnie z wnętrza zabrali łańcuszek złoty (wartość 200 zł) stanowiący własność R. G. (1) oraz następujące przedmioty stanowiące własność D. G. (1) i M. G. (2): laptop D., model (...) koloru białego (wartość 4.500 zł), na którym były zainstalowane programy komputerowe (wartość 10.000 zł), kamera marki P. (wartość 1.000 zł), zegarek T. (wartość 1.300 zł), plecak fotograficzny (wartość 200 zł), obiektyw T. (wartość 650 zł), lampa błyskowa (wartość 150 zł), zapasowa bateria (wartość 100 zł), pierścienie do aparatu (wartość 150 zł), ładowarka (wartość 150 zł), telefon N. (...) (wartość 100 zł), łańcuszek złoty (wartość 200 zł), zawieszka z perłą (wartość 250 zł), kolczyki złote z perłą (wartość 250 zł), kolczyki złote z perłą (wartość 300 zł), zegarek koloru srebrnego (wartość 200 zł). Łączna wartość zabranych przedmiotów stanowiących własność D. G. (1) i M. G. (2) wynosiła 19.500 zł.

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...) ujawniono m. in. pochodzący z tego przestępstwa laptop marki D. oraz kamerę P.. Przedmiotowy laptop został zwrócony pokrzywdzonemu D. G. (1).

(dowód: protokół oględzin miejsca k. 1621 – 1624, zeznania świadków: R. G. (1) k. 1616 – 1618, 1631, 5783 – 5784, D. G. (1) k. 1635 – 1636, 1659 – 1660, 1668, 1937 – 1939, 3405 – 3407, 5784, M. G. (2) k. 1940 – 1942, 5784, informacja k. 1639 – 1650, protokół przeszukania k. 340 – 360, protokół oględzin k. 1094 – 1096, opinia załącznik nr VIII )

W nocy z 16 na 17 czerwca 2014 roku oskarżony S. M. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B., gdzie w bloku mieszkalnym mieści się sklep jubilerski prowadzony przez R. M.. Następnie oskarżony S. M. (1) i towarzyszące mu osoby usiłowali dostać się do wnętrza tego sklepu poprzez boczne drzwi wejściowe znajdujące się w klatce bloku. Oskarżony S. M. (1) podłączył przedłużacz elektryczny do skrzynki bezpiecznikowej mieszczącej się na klatce schodowej, a następnie przy użyciu szlifierki kątowej (...) oraz łomu przeciął zawiasy drzwi w celu ich wyrwania oraz wyciął otwór w ścianie. W ten sposób sprawcy starali się dostać do wnętrza sklepu jubilerskiego w celu dokonania kradzieży zgromadzonych tam wyrobów jubilerskich o wartości ok. 300.000 zł. Oskarżony S. M. (1) nie osiągnął zamierzonego celu, albowiem właściciel sklepu –R. M. usłyszał odgłosy prób włamania się do sklepu i spłoszył oskarżonego oraz towarzyszące mu osoby. W trakcie tej próby włamania oskarżony S. M. (1) dokonał umyślnego wybicia dziur w ścianach i wycięcia zawiasów drzwi, co spowodowało uszkodzenie tych elementów. Pokrzywdzony R. M. poniósł koszt naprawy tych elementów w wysokości 1.000 zł.

Na miejscu zdarzenia zabezpieczono użyty przez oskarżonego przedłużacz elektryczny, na którym ujawniono ślad biologiczny pochodzący od żony oskarżonego S. K. (1) M.. Przedłużacz ten oskarżony S. M. (1) dostał od K. M. przed dniem 16 czerwca 2014 roku. Ponadto na miejscu zdarzenia zabezpieczono urządzenie nasłuchowe – krótkofalówkę marki (...).

(dowód: częściowo wyjaśnienia oskarżonego S. M. (1) k. 3709, zeznania świadków: R. M. k. 6046, załącznik nr II k. 5 – 6, A. M. (1) k. 6046 – 6047, załącznik nr II k. 23, protokół oględzin załącznik nr II k. 7 – 9, opinia załącznik nr II k. 54 – 57, 64 – 66, 69 - 70)

W nocy z 29 na 30 sierpnia 2014 roku oskarżony S. M. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w K., gdzie mieści się sklep komputerowy prowadzony przez P. M. (1) oraz pracownia złotnicza prowadzona przez M. S. (1) i M. S. (2). Następnie oskarżony S. M. (1) i towarzyszące mu osoby poprzez przecięcie kłódek na drzwiach zewnętrznych i wyłamanie zamka w drzwiach wewnętrznych dostali się do wnętrza sklepu komputerowego. Następnie z wnętrza zabrali następujące przedmioty: 3 sztuki dysków twardych (...)cala (wartość 200 zł każdy, łącznie 600 zł), słuchawki (wartość 160 zł), 20 sztuk pamięci przenośnych tzw. pendrive o pojemności (...) i (...) (wartość około 540 zł), pieniądze w gotówce w kwocie około 200 zł, Łączna wartość zabranych przedmiotów stanowiących własność P. M. (1) wynosiła co najmniej 1.500 zł.

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...) ujawniono m. in. pochodzące z tego przestępstwa 3 sztuki pamięci przenośnych tzw. pendrive o łącznej wartości 100 zł. Ponadto w trakcie oględzin okolic budynku, do którego dokonano włamania zabezpieczono słuchawki, które zostały zabrane ze sklepu komputerowego. Przedmioty te zostały zwrócone pokrzywdzonemu P. M. (1).

(dowód: protokół oględzin miejsca k. k. 1210 – 1216, 1218 – 1232, zeznania świadka P. M. (1) k. 1277 – 1278, 1282, 1386, 3557, 4970 – 4971, 5783, pokwitowanie k. 1280, 4972, protokół przeszukania k. 340 – 360, opinia załącznik nr VIII)

Następnie oskarżony S. M. (1) i towarzyszące mu osoby wybiły otwór w ścianie oddzielającej sklep komputerowy P. M. (1) od pracowni złotniczej prowadzonej przez M. S. (1) i M. S. (2). Przez otwór ten dostali się do wnętrza pracowni złotniczej i zniszczyli instalację alarmową chroniącą to pomieszczenie. Następnie z wnętrza pracowni zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w gotówce w kwocie 400 zł oraz złotą i srebrną biżuterię o łącznej wartości co najmniej 23.000 zł. W trakcie włamania oskarżony S. M. (1) dokonał umyślnego wybicia dziury w ścianie i zniszczenia instalacji alarmowej, co spowodowało zniszczenie tych elementów. Pokrzywdzeni M. S. (1) i M. S. (2) ponieśli koszt naprawy tych elementów w wysokości 3.500 zł.

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...) ujawniono m. in. pochodzące z tego przestępstwa wyroby jubilerskie w postaci biżuterii o łącznej wartości ok. 1.000 zł. Przedmioty te zostały zwrócone pokrzywdzonym M. S. (1) i M. S. (2).

Ponadto w trakcie oględzin okolic budynku, do którego dokonano włamania zabezpieczono torbę turystyczną, w której znajdowała się m.in. rękawiczka koloru czarnego. Obok w/w torby leżały również opisane wcześniej słuchawki skradzione na szkodę P. M. (1). Na znalezionej rękawiczce ujawniono ślad biologiczny pochodzący od oskarżonego S. M. (1).

(dowód: protokół oględzin miejsca k. k. 1210 – 1216, 1218 – 1232, zeznania świadków: M. S. (1) k. 1283, 5769, M. S. (2) k. 1273 – 1275, 1300, 1387, 3550, 4966 – 4967, 5076 – 5077, 5769 - 5770, P. L. k. 380 – 383, 418 – 419, 5768, M. M. (4) k. 1268 – 1269, protokół oględzin k. 824 – 830, pokwitowanie k. 4968 - 4969, protokół przeszukania k. 340 – 360, opinia k. 1388 – 1390, opinia załącznik nr VIII)

W dniu 02 września 2014 roku we wczesnych godzinach rannych oskarżony S. M. (1) w towarzystwie dwóch nieustalonych mężczyzn udał się na ul. (...). (...) (...) w C., gdzie mieści się kantor prowadzony przez B. Ż.. Weszli następnie na piętro budynku, nad pomieszczeniami kantoru, po czym wybili otwór w stropie tych pomieszczeń. Przez otwór ten dostali się do wnętrza kantoru i zniszczyli instalację alarmową chroniącą to pomieszczenie. Następnie w sejfie znajdującym się w pomieszczeniu kantoru wycięli otwór, przez który dostali się do jego wnętrza. Z wnętrza sejfu zabrali w celu przywłaszczenia pieniądze w gotówce w różnych walutach. Były to następujące kwoty: 4.341 USD (wartość 13.728,78 zł), 774 euro (wartość 3250,08 zł), 160 funtów brytyjskich (wartość 837,76zł), 39.500 koron czeskich (wartość 5803,90 zł), 3.050 franków szwajcarskich (wartość 10.446,68 zł), 1.700 dolarów kanadyjskich (wartość 4.798,95 zł), 1.040 dolarów australijskich (wartość 2984,60 zł), 60 koron szwedzkich (wartość 26,52 zł), 8.450 koron norweskich (wartość 4236,50 zł), 13.650 forintów (wartość 18.477,90 zł), 8.180 kun chorwackich (wartość 4469,06 zł), 415 lew bułgarskich (wartość 924,04 zł), 5.500 rubli rosyjskich (wartość 493,50 zł), 1.390 litów litewskich (wartość 1665,10 zł). Łączna wartość skradzionych walut wynosiła 72.143,37 zł. Ponadto sprawcy zabrali pieniądze w gotówce w polskich złotówkach w łącznej kwocie 73.370 zł. Pieniądze te były w banknotach 100, 20, 10 zł, przy czym kwota 10.000 zł była w nominałach 20 zł i 10 zł. Z wnętrza sejfu sprawcy zabrali również złotą monetę o wartości 8.000 zł. Ponadto z wnętrza kantoru sprawcy zabrali liczarkę do pieniędzy o wartości 2.000 zł. Wszystkie wymienione przedmioty stanowiły własność B. Ż.. Ponadto oskarżony S. M. (1) i towarzyszące mu osoby zabrali rewolwer gazowy R.-C. kal.(...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarek marki B. model (...) nr seryjny (...) oraz okulary marki R. o łącznej wartości co najmniej 6.800 zł na szkodę P. K. (1). W trakcie włamania oskarżony S. M. (1) dokonał umyślnego wybicia dziury w suficie, zniszczenia instalacji alarmowej, sejfu oraz wyposażenia kantoru, co spowodowało zniszczenie tych elementów. Pokrzywdzona B. Ż. poniosła koszt naprawy tych elementów w wysokości 14.623,43 zł.

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...) ujawniono m. in. pochodzące z tego przestępstwa liczarkę do pieniędzy, rewolwer gazowy R.-C. kal.(...)/ wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarek marki B. model (...) nr seryjny (...). Liczarka do pieniędzy została zwrócona B. Ż., a zegarek został zwrócony P. K. (1). Ponadto ujawniono pochodzące z tej kradzieży pieniądze w następujących kwotach: 290 Euro, 3.130 $, 2.550 zł, 600 franków szwajcarskich, 50 dolarów kanadyjskich, 100 koron czeskich, 500 rubli, 800 forintów, 40 funtów.

Ponadto w trakcie oględzin miejsca włamania ujawniono ślad spodu obuwia. Ślad ten pochodzi od podeszwy prawego buta zabezpieczonego w toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...).

(dowód: protokół oględzin miejsca k. 22 – 25, 36 – 38, 77 – 79, płyty CD k. 71, 91, opinia k. 120 – 148, 157 – 166, 567 – 568, protokół zatrzymania rzeczy k. 195 – 197, 331 – 333, protokół przeszukania k. 340 – 360, protokół oględzin k. 361 – 362, 413 – 416, 432 – 435, 513 – 521, 850 – 858, 1003 – 1009, 1038 – 1049,1602 – 1609, zeznania świadków: B. Ż. k. 11 – 16, 40 – 41, 109 – 110, 245 – 248, 254 – 255, 2005 – 2007, 5755 – 5756, P. K. (1) k. 9 – 10, 42 – 43, 111 – 112, 249 – 252, 5783, M. Ł. (1) k. 31 – 32, 5948 – 5949, A. I. k. 86 – 87, 5769, P. L. k. 380 – 383, 418 – 419, 5768, częściowo zeznania świadka D. K. (1) k. 846 – 847, pokwitowanie k. 2011 – 2012, umowa k. 384 – 388, 424, dokumentacja k. 5795 – 5810, opinia załącznik nr VIII, materiały niejawne zgromadzone w toku postępowania znajdujące się w Kancelarii Tajnej,)

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 10 września 2014 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) położonym w S. przy ul. (...) zabezpieczono broń palną w postaci: pistoletu gazowego K. model (...) (...) kal.(...)nr (...) wraz z 48 sztukami amunicji do tej broni oraz rewolweru gazowego R.-C. kal. (...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni.

Przedmiotowy rewolwer oraz pistolet stanowią broń palną w rozumieniu ustawy z dnia 21 maja 1999 roku o broni i amunicji, a przedmiotowe naboje stanowią amunicję w rozumieniu tej ustawy. W/w jednostki broni palnej były całkowicie sprawne technicznie.

Oskarżony S. M. (1) nie uzyskał zezwolenia na posiadanie w/w broni i amunicji.

(dowód: protokół przeszukania k. 340 – 360, protokół oględzin broni k. 361 – 362, 1178 – 1188, opinia k. 450 – 452)

Oskarżony S. M. (1) był wielokrotnie karany przez Sąd (dane o karalności k. 6116 - 6118, odpisy wyroków: k. 948-950, 952-992, 994-996, 997a-997b, 2324-2326, 4463, 4467-4468, 4512-4552, 4561-4580, 4860-4862, 4908, 5168-5171, 5295-5298)

Oskarżony S. M. (1) był skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10.12.2002 roku, sygn. akt XVI K 280/00, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę jednostkową 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została następnie objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 03.12.2012 roku, sygn. akt XVI K 144/12, mocą, którego wymierzono mu karę łączną 8 lat i 9 miesięcy, którą odbywał m.in. w okresach od 17.01.2000 roku do 15.06.2001 roku, od 10.07.2001 roku do 02.03.2007 roku. Ponadto był skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwa z art. 258 § 1 kk na karę jednostkową 1 roku pozbawienia wolności oraz z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i inne popełnione w okresie od marca 2007 roku do marca 2008 roku na karę jednostkową 6 lat pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku.

Oskarżony S. M. (1) w toku postepowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów oraz w większości odmawiał złożenia wyjaśnień.

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony S. M. (1) wyjaśnił (k. 1011 – 1014) wyjaśnił, iż przedmioty określone w zarzucie (dotyczące zarzutów z punktu VI i VII aktu oskarżenia) nie są jego własnością, lecz należą do M. P. (1), który pomieszkiwał w S. na ul. (...). Wyjaśnił, że liczarka, wiertarki, broń gazowa są własnością M. P. (1), a pieniądze w kwocie 3000 dolarów USA, 600 franków należą do D. P. i były przeznaczone na zakup O. (...), z którego kupna wycofał się jego szwagier R. K., auto miało być nabyte od M. Ś. (1). Oskarżony wyjaśnił dalej, że mieszkał u żony na ul. (...), a na(...) przebywał by poćwiczyć tam, gdyż miał tam siłownię, miał też swoje rzeczy osobiste to jest bluzy. Dalej wyjaśnił, że M. miał tam swoje obuwie, ciuchy, kosmetyki, broń gazową, wiertarki, liczarki i inne przedmioty, do których oskarżony nie zaglądał. Oskarżony wyjaśnił ponadto, że pamięta, jak M. P. (1) przyjechał z kolegą M. rano wcześnie, przebrał się i wykąpał, przywieźli ze sobą duże torby, między innymi liczarkę, a po kąpieli widział, że M. zostawił w łazience zegarek, który oskarżony schował do szafki. Oskarżony wyjaśnił, że był wtedy w tym mieszkaniu bo ćwiczył na siłowni z M. Ś. (1). Oskarżony wyjaśnił również, że jego rzeczy to telewizor należący do D. M., laptop należący do H. S. – matki jego żony, która umarła w kwietniu 2014 roku, skarbonka z zawartością 400 zł w monetach należy do D. M., a wszystkie pozostałe rzeczy należą do M. P. (1) i jego kolegi M.. Dalej wyjaśnił, że jego brat T. M. (1), M. Ś. (1) i P. K. (2) mogą potwierdzić, że M. P. (1) często przyjeżdżał do tego mieszkania. Oskarżony wyjaśnił, że tam przychodziło również wiele innych osób, mieszkanie było wynajęte przez D. K. (1) bo oskarżony był pokłócony z żoną, a mówiąc, że tam pomieszkiwał miał na myśli to, że jak pokłócił się z żoną to przychodził tam wypić piwo albo kilka, upijał się i spał. Oskarżony wyjaśnił również, że zegarek R. jest jego własnością, wygrał go w więzieniu, a telefon I. 5s należy do jego siostry M. D. (3).

W toku kolejnego przesłuchania (k. 1022) oskarżony S. M. (1) wyjaśnił, że KWP w K. prześladuje jego rodzinę, został osadzony 10.09.2014 roku, był na wolności równy rok od 10.09.2013 roku, kiedy to uciekł z więzienia z tzw. grupy wolnościowej, gdyż zmarła jego matka i chciał odwiedzić jej grób. Dalej wyjaśnił, że M. P. (1) mieszka w D. na ul. (...) w bloku cztero-piętrowym, ma około 35 lat, jest łysy i nie za wysoki, a zna go od wielu lat.

W toku kolejnego przesłuchania (k. 1952 – 1954) oskarżony wyjaśnił, że 25 grudnia 2013 roku przebywał w (...), nie chce teraz podać osób mogących to potwierdzić, powie o tym przed Sądem, a pamięta to dobrze, bo to były święta i w tym czasie zatrzymano E. D. (1), P. M. (2) i R. G. (2), więc oskarżony postanowił wyjechać bo policja zaczęła się wypytywać o niego. Dalej wyjaśnił, że przedmiotowy laptop jest od H. S., jego teściowej, która zmarła 21.04.2014 roku, ale do końca nie wie, kto był jego właścicielem, a korzystały z niego różne osoby, oraz, że pożyczył go od teściowej.

W toku kolejnego przesłuchania (k. 2392) oskarżony wyjaśnił, że D. K. (1) to kolega, którego poprosił o wynajmowanie mieszkania w S., nie zna K. O., nie zna S. P., nie zna S. L., zna z widzenia S., która ma salon kosmetyczny o nazwie (...), zna matkę dziecka E., rzeczywiście ma na imię S., zna P. K. (2).

W toku kolejnego przesłuchania (k. 3709 – konfrontacja z K. M.) oskarżony wyjaśnił, że pożyczył od K., po śmierci jej matki, przedłużacz i laptop zapakowane w reklamówkę, nie dotykał ani przedłużacza, ani laptopa, przekazał je M. P. (1), który oddał laptopa, a przedłużacza nie oddał i nie dopytywał go dlaczego oddaje laptopa bez przedłużacza. Wyjaśnił, że M. P. (1) interesował się motoryzacją i pożyczył laptopa, aby poszukać w internecie informacji w tym zakresie i wtedy korzystał z niego M. P. (1) i jego koledzy oraz, że jest mu przykro, że jego żona ma problemy z tego powodu, że pożyczony od niej przedłużacz znalazł się na miejscu włamania i to po sąsiedzku.

W postępowaniu sądowym (k. 5947 – 5948) oskarżony S. M. (1) wyjaśnił, że nie są grupą przestępczą tylko rodziną, z żadną osobą objętą aktem oskarżenia prokuratura nie przedstawiła mu zarzutu popełnienia przestępstwa wspólnie i w porozumieniu oraz, że policja z KWP w K. nękała jego żonę i rodzinę poprzez nieformalne wezwania, przesłuchiwania i przez to m.in. rozpadł mu się związek małżeński po 4 miesiącach.

Ponadto wyjaśnił (k. 5987), że z R. W. (1) nie popełnił żadnego przestępstwa, nie miał z nim żadnych kontaktów.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego S. M. (1) jedynie w zakresie, w jakim podał, że przedłużacz, który został ujawniony na miejscu usiłowania kradzieży z włamaniem do sklepu jubilerskiego prowadzonego przez R. M. w B., otrzymał od swojej żony K. M.. W tym zakresie jego wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w opinii, z której wynika, iż ślad biologiczny ujawniony na tym przedłużaczu pochodzi od K. M.

W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. M. (1), albowiem zmierzają one jedynie do uniknięcia odpowiedzialności karnej, są nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego oraz pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy i który uznał za wiarygodny.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, iż w mieszkaniu przy ul. (...) w S. nie przebywał na stałe, a jedynie przychodził tam poćwiczyć. Z zeznań świadka P. L. wynika, iż głównym dysponentem tego mieszkania miał być oskarżony S. M. (1), a D. K. (1), który formalnie zawierał umowę na wynajem mieszkania w S. przy ul. (...) pełnił w zasadzie role figuranta. Świadczy o tym również fakt, iż po dokonaniu przeszukania w tym mieszkaniu D. K. (1) upoważnił K. M. – żonę oskarżonego S. M. (1), do zabrania wszystkich rzeczy znajdujących się w tym mieszkaniu, a nie stanowiących jego wyposażenia. Również zdjęcia, które zostało znalezione w mieszkaniu przedstawiały oskarżonego S. M. (1) z rodziną. Fakt, iż mieszkanie to faktycznie było wynajmowane przez oskarżonego S. M. (1) wynika również z zeznań świadka D. K. (1), które Sąd w tym zakresie uznał za wiarygodne. Ilość rzeczy osobistych zgromadzonych w tym mieszkaniu, które należały do oskarżonego S. M. (1) świadczy jednoznacznie o tym, iż przebywał on tam bardzo często i przez dłuższe okresy czasu, a nie jedynie w celu wykonania ćwiczeń. Zauważyć należy, iż zgromadzone w tym mieszkaniu rzeczy, które nie były zatrzymane przez Policję zostały odebrane przez żonę oskarżonego K. M.. To obala twierdzenie oskarżonego, iż większość zgromadzonych tam rzeczy należała do M. P. (1).

W swoich wyjaśnieniach oskarżony starał się wykazać, że wszystkie rzeczy zgromadzone w tym mieszkaniu, które mogą pochodzić z kradzieży z włamaniem lub mieć związek z takimi przestępstwami, należały do M. P. (1). Jest dla Sądu oczywistym, iż była to tylko linia obrony oskarżonego, który chciał się w ten sposób uwolnić od odpowiedzialności karnej pomawiając inna osobę. Tym wyjaśnieniom przeczą zeznania świadków B. P., Ż. S., rodziny zmarłego M. P. (1), z których wynika jednoznacznie, iż nie utrzymywał on kontaktów z oskarżonym S. M. (1) bądź osobami z takiego środowiska, zamieszkiwał na stałe z rodziną i nie opuszczał miejsca zamieszkania na noc, poza wyjątkowymi sytuacjami. Zeznania te obalają twierdzenie oskarżonego, iż M. P. (1) spędzał dużo czasu w mieszkaniu, które oskarżony wynajmował w S.. Ponadto oskarżony w swoich wyjaśnieniach starał się wykazać, iż rzeczy znalezione w jego mieszkaniu, które pochodziły z kradzieży z włamaniem zostały przyniesione przez M. P. (1). To twierdzenie nie znajduje żadnego oparcia w analizie zgromadzonego materiału dowodowego. Wskazać należy, iż w toku przeszukania mieszkania zajmowanego przez oskarżonego S. M. (1) ujawniono m. in. wyroby jubilerskie w postaci biżuterii o łącznej wartości ok. 1.000 zł pochodzące z kradzieży z włamaniem na szkodę M. S. (1) i M. S. (2). Z kolei w trakcie oględzin okolic budynku, do którego dokonano włamania zabezpieczono torbę turystyczną, w której znajdowała się rękawiczka koloru czarnego, na której ujawniono ślad biologiczny pochodzący od oskarżonego S. M. (1). Świadczy to jednoznacznie o udziale oskarżonego S. M. (1) w kradzieży z włamaniem opisanej w punkcie V części wstępnej wyroku oraz o tym, że to on złożył przedmioty pochodzące z tej kradzieży w mieszkaniu w S.. Jeśli chodzi o przedłużacz, który został zabezpieczony na miejscu usiłowania kradzieży z włamaniem do sklepu jubilerskiego prowadzonego przez R. M. w B. to wyjaśnienia oskarżonego odnośnie przekazania tego przedłużacza M. P. (1) są kompletnie nielogiczne i wręcz absurdalne. Oskarżony w żaden logiczny sposób nie wyjaśnił dlaczego przedłużacz miał stanowić komplet z laptopem skoro znajdowały się w jednej reklamówce i razem pożyczył je M. P. (1). Ta wersja nie wytrzymuje krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego i logiki. Kompletnie niewiarygodne są również wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego, że rano w dniu 02 września 2014 roku widział, jak M. P. (1) przyszedł do mieszkania w S. z torbami i liczarką. W pierwszej kolejności należy wskazać, że absurdalne jest twierdzenie oskarżonego, iż akurat był w mieszkaniu rano, aby poćwiczyć. Niespotykane jest, aby organizować sobie ćwiczenia fizyczne we wczesnych godzinach porannych między 05.00 a 07.00, a z analizy zapisów w zatrzymanym laptopie wynika, iż w takich godzinach w dniu 02 września 2014 roku poszukiwano informacji o przedmiotach skradzionych z kantoru w C. w nocy z 1 na 2 września. Ponadto z zeznań świadków B. P., Ż. S. i Ł. S. wynika, iż M. P. (1) powrócił do miejsca zamieszkania w dniu 02 września 2014 roku między godziną 03.00 a 04.00 rano. Wyklucza to możliwość obecności M. P. (1) w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1). Ponadto oskarżony S. M. (1) podał, że M. P. (1) przyszedł w towarzystwie swojego kolegi o imieniu M.. Jak wynika z zeznań świadka Ł. S. był on wówczas tylko w towarzystwie (...), a więc nie zgadza się imię rzekomego towarzysza M. P. (1). Ponadto z zeznań Ł. S. oraz załączonych dokumentów (k. 1472 – 1477) wynika, iż w dniu 01.09.2014 roku o godzinie 14.30 M. P. (1) uczestniczył w kolizji drogowej, która miała miejsce w R.. Biorąc pod uwagę odległość dzielącą tą miejscowość od C. oraz fakt, że M. P. (1) i Ł. S. poruszali się na motocyklach wykluczone jest, aby dokonali oni włamania do kantoru w C. w nocy z 01 na 02 września 2014 roku, a następnie jadąc na motocyklach wieźli torby wypełnione skradzionymi przedmiotami i sprzętem potrzebnym do dokonania włamania. Kończąc rozważania dotyczące wyjaśnień oskarżonego S. M. (1) na temat bytności w jego mieszkaniu M. P. (1) i własności złożonych tam przedmiotów, stwierdzić należy, iż biorąc pod uwagę charakterystykę oskarżonego, jego przeszłość kryminalną, jest kompletnie niewiarygodne, aby pozwolił obcej osobie składować w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu, przedmioty pochodzące z kradzieży. Jak zauważono oskarżony S. M. (1) jest osobą o bogatej przeszłości kryminalnej, a głównym jego zajęciem były różnego rodzaju kradzieże, w tym z włamaniem. Gdyby, więc obca osoba przynosiła do jego mieszkania takie rzeczy, jak zabezpieczone w toku przeszukania w dniu 10.09.2014 roku, to oskarżony od razu zorientowałby się, że pochodzą one z kradzieży. Jest dla Sądu oczywistym, że oskarżony nie pozwoliłby na składowanie takich przedmiotów obcej osobie w swoim miejscu zamieszkania w obawie przed ewentualnym przeszukaniem przez funkcjonariuszy Policji, gdyż wówczas narażałby się na odpowiedzialność za cudze czyny, a na taką możliwość na pewno nie godziłby się. Dodać jeszcze należy, że o niewiarygodności wyjaśnień oskarżonego S. M. (1) co do tego, kto zgromadził w mieszkaniu w S. znajdujące się tam przedmioty, świadczy również pewna wybiórczość w tym zakresie. Oskarżony wyjaśnił, bowiem, że spośród zgromadzonych tam pieniędzy akurat kwota 3000 dolarów USA i 600 franków należała do D. P.. Jest dla Sądu oczywistym, że w ten sposób oskarżony starał się uchronić chociaż taką kwotę przed zajęciem przez organy ścigania, gdyż podane przez niego okoliczności uzyskania akurat tych pieniędzy są kompletnie niewiarygodne. Powyższa analiza prowadzi do oczywistego wniosku, iż wszystkie przedmioty ujawnione w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) w toku przeszukania w dniu 10.09.2014 roku zostały tam złożone przez niego.

Należy zauważyć, iż rodzaj przedmiotów przechowywanych przez oskarżonego S. M. (1) w tym mieszkaniu świadczy jednoznacznie o tym, że pochodziły one z kradzieży bądź też służyły do popełniania kradzieży z włamaniem. Pośród znalezionych rzeczy były np. laptop marki D. oraz kamera P., z których usunięto tabliczki znamionowe. Oczywistym jest, że usunięcie tych znaków identyfikacyjnych miało na celu utrudnienie identyfikacji tych przedmiotów i przypisanie ich do konkretnych kradzieży, z których mogły pochodzić. Ponadto w toku przeszukania znaleziono kilkaset wyrobów jubilerskich. Ilość tych wyrobów jednoznacznie wskazuje, że pochodziły one z kradzieży, gdyż brak jest wytłumaczenia dla posiadania np. 11 obrączek srebrnych bądź kilkudziesięciu łańcuszków, czy też pojedynczych kolczyków. Oskarżony S. M. (1) nie prowadził żadnej działalności w zakresie handlu biżuterią, a więc fakt posiadania takiej ilości wyrobów jednoznacznie wskazuje na ich pochodzenie z kradzieży. Ponadto w toku przeszukania ujawniono m.in. torbę turystyczną z zawartością wiertarki, szlifierki i krótkofalówki. Jest to taki sam zestaw rzeczy jak zabezpieczone na miejscu usiłowania kradzieży z włamaniem w B. opisanej w punkcie III części wstępnej wyroku. Ponadto w toku przeszukania znaleziono 16 kart (...) oraz 8 szkieletów po kartach (...). Taka ilość kart telefonicznych jednoznacznie wskazuje na przestępne wykorzystywanie telefonów, gdyż miało to na celu częste zmienianie numerów w celu uniknięcia podsłuchów telefonicznych.

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu S. M. (1) przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu 25 grudnia 2013 roku w S. na szkodę R. G. (1) oraz D. G. (1) i M. G. (2) opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Kompletnie niewiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego, w których podał, że 25 grudnia 2013 roku przebywał w Niemczech, nie chce teraz podać osób mogących to potwierdzić, powie o tym przed Sądem, a pamięta to dobrze, bo to były święta i w tym czasie zatrzymano E. D. (1), P. M. (2) i R. G. (2), więc oskarżony postanowił wyjechać bo policja zaczęła się wypytywać o niego. Te wyjaśnienia są całkowicie gołosłowne i nie znajdują żadnego potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. Oskarżony nie wskazał żadnych dowodów, które mogłyby potwierdzać jego pobyt w Niemczech w czasie zaistnienia tego czynu. Znamienne jest tu oświadczenie oskarżonego złożone w postepowaniu przygotowawczym, iż dowody takie ujawni przed Sądem. W ten sposób oskarżony chciał zyskać czas, który pozwoliłby mu na znalezienie osób skłonnych do fałszywego zapewnienia mu alibi. Taka taktyka działania oskarżonego jest widoczna w toku całego niniejszego postepowania, a polega ona na wnoszeniu o przesłuchanie kolejnych osób, spokrewnionych lub spowinowaconych z oskarżonym, które zechcą podać okoliczności korzystne dla niego, zgodne z ustaloną przez niego linią obrony.

Kompletnie niewiarygodne jest również twierdzenie oskarżonego, iż laptop pochodzący z tej kradzieży, który został znaleziony w toku przeszukania wynajmowanego przez niego mieszkania, pożyczył od swojej teściowej H. S.. Na poparcie tego twierdzenia oskarżony powoływał w toku postepowania kolejnych świadków, którzy mieli potwierdzić fakt przekazania mu laptopa, jak też wskazywał coraz to nowe okoliczności, mające nawet wyjaśniać, w jakich okolicznościach H. S. rzekomo nabyła ten laptop. Jest dla Sądu oczywistym, że te działania miały na celu jedynie tworzenie fałszywych dowodów potwierdzających wersję oskarżonego. Dodać należy, iż wyjaśnienia oskarżonego odnoszące się do przedmiotowego laptopa są wewnętrznie sprzeczne, gdyż początkowo podał, że pożyczył ten laptop od teściowej, nie wskazując jednocześnie, w jakim celu miał to uczynić, a w toku kolejnego przesłuchania podał, że pożyczył od swojej żony, po śmierci jej matki, przedłużacz i laptop zapakowane w reklamówkę, nie dotykał ani przedłużacza, ani laptopa, przekazał je M. P. (1). Oskarżony nie potrafił się zdecydować czy laptop ten pożyczył od teściowej H. S., czy też został mu przekazany już po śmierci teściowej przez K. M.. Ponadto kompletnie niezrozumiałe jest, dlaczego po otrzymaniu tego laptopa od swojej żony, miał go nie dotykać i natychmiast przekazać M. P. (1) razem z przedłużaczem ujawnionym później na miejscu przestępstwa. Podane przez oskarżonego wersje wzajemnie się wykluczają, a nadto są wręcz absurdalne (oddanie w używanie laptopa M. P. bez dotykania go). Te wady dyskwalifikują wyjaśnienia oskarżonego jako wiarygodny materiał dowodowy.

Oczywistym jest, więc, że laptop D. znaleziony w mieszkaniu oskarżonego S. M. (1) został przyniesiony przez niego, podobnie jak kamera P. pochodząca z tej samej kradzieży. Z kamery tej, jak wskazano wcześniej, oskarżony usunął tabliczkę znamionową, lecz pokrzywdzona M. G. (2) rozpoznała ją jako ich własność, zabraną w trakcie włamania w dniu 25.12.2013 roku. Oskarżony S. M. (1) nie był w stanie wytłumaczyć w żaden logiczny sposób, jak te przedmioty znalazły się w wynajmowanym przez niego mieszkaniu. Oczywistym jest dla Sądu, że zostały tam przyniesione przez oskarżonego S. M. (1) po dokonaniu kradzieży z włamaniem w dniu 25.12.2013 roku. Z całokształtu materiału dowodowego wynika jednoznacznie, iż oskarżony S. M. (1) dokonywał kradzieży z włamaniem współdziałając z innymi osobami i fakt posiadania przez niego skradzionych przedmiotów wskazuje na jego udział w kradzieży z włamaniem na szkodę R. G. (1) oraz D. G. (1) i M. G. (2). Podkreślić należy, iż znamienne jest również to, że sposób dokonania tego włamania był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na siłowym dostaniu się do wnętrza domu poprzez wyważenie drzwi okna balkonowego.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony S. M. (1) w dniu 25 grudnia 2013 roku wspólnie z innymi sprawcami wyważyli drzwi okna balkonowego i weszli do wnętrza domu jednorodzinnego na ul. (...) w S., a następnie z wnętrza zabrali łańcuszek złoty (wartość 200 zł) stanowiący własność R. G. (1) oraz następujące przedmioty stanowiące własność D. G. (1) i M. G. (2): laptop D., model (...) koloru białego (wartość 4.500 zł), na którym były zainstalowane programy komputerowe (wartość 10.000 zł), kamera marki P. (wartość 1.000 zł), zegarek T. (wartość 1.300 zł), plecak fotograficzny (wartość 200 zł), obiektyw T. (wartość 650 zł), lampa błyskowa (wartość 150 zł), zapasowa bateria (wartość 100 zł), pierścienie do aparatu (wartość 150 zł), ładowarka (wartość 150 zł), telefon N. (...) (wartość 100 zł), łańcuszek złoty (wartość 200 zł), zawieszka z perłą (wartość 250 zł), kolczyki złote z perłą (wartość 250 zł), kolczyki złote z perłą (wartość 300 zł), zegarek koloru srebrnego (wartość 200 zł).

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu S. M. (1) przestępstwa usiłowania kradzieży z włamaniem w nocy z 16 na 17 czerwca 2014 roku w B. na szkodę R. M. opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego czynu, w których wskazał, iż przedłużacz znaleziony na miejscu zdarzenia pożyczył M. P. (1) są kompletnie niewiarygodne. Jak wykazano wcześniej wszystkie wyjaśnienia odnośnie osoby M. P. (1) są niewiarygodne i miały na celu jedynie uniknięcie odpowiedzialności karnej poprzez przerzucenie tej odpowiedzialności na inną osobę. Fakt ujawnienia na miejscu zdarzenia przedłużacza, który oskarżony S. M. (1) otrzymał od swojej żony K. M. jednoznacznie wskazuje, iż był on na miejscu zdarzenia i brał udział w usiłowaniu dostania się do sklepu jubilerskiego R. M. w celu zabrania z niego wyrobów jubilerskich. Kolejnym dowodem, który pośrednio wskazuje na udział oskarżonego w tym przestępstwie jest fakt ujawnienia na miejscu zdarzenia skanera radiowego – radiowego urządzenia odbiorczego marki (...), takiego samego jak urządzenie znalezione w toku przeszukania mieszkania wynajmowanego przez oskarżonego w S.. Oczywistym jest, że oskarżony wykorzystywał te urządzenia do popełniania przestępstw, a służyć miały do nasłuchu, gdzie ewentualnie znajdują się patrole Policji, oraz, czy dokonywane włamanie nie zostało wykryte. Podkreślić należy, iż znamienne jest również to, że sposób, w jaki oskarżony chciał dostać się do sklepu jubilerskiego był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na siłowym dostaniu się do jego wnętrza poprzez przecięcie zawiasów drzwi oraz wycięcie otworu w ścianie.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony S. M. (1) w nocy z 16 na 17 czerwca 2014 roku w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B., gdzie w bloku mieszkalnym mieści się sklep jubilerski prowadzony przez R. M. i poprzez próbę wycięcia otworu w ścianie i wyrwanie drzwi wejściowych, usiłował dostać się do wnętrza sklepu jubilerskiego w celu kradzieży znajdujących się tam wyrobów jubilerskich na szkodę R. M., ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pokrzywdzonego.

W odniesieniu do zarzucanych oskarżonemu S. M. (1) przestępstw kradzieży z włamaniem w nocy z 29 na 30 sierpnia 2014 roku na ul. (...) w K., do sklepu komputerowego prowadzonego przez P. M. (1) (punkt IV części wstępnej wyroku) oraz do pracowni złotniczej prowadzonej przez M. S. (1) i M. S. (2) (punkt V części wstępnej wyroku) Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tych czynów. Fakt ujawnienia w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego przedmiotów skradzionych w trakcie tych włamań (3 sztuki pamięci przenośnych tzw. pendrive oraz wyrobów jubilerskich w postaci biżuterii) w powiązaniu z ujawnioną na miejscu zdarzenia rękawiczką, na której był ślad biologiczny pochodzący od oskarżonego S. M. (1) wskazują jednoznacznie, iż oskarżony był na miejscu zdarzenia i brał udział w dokonanych kradzieżach z włamaniem. Jest oczywiste, że czyny te zostały dokonane tuż po sobie, oskarżony w towarzystwie innych osób dostał się najpierw do sklepu komputerowego, a następnie poprzez wybicie otworu w ścianie do pracowni złotniczej. Nadmienić należy, że oskarżony S. M. (1) nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, jak wszedł w posiadanie przedmiotów skradzionych w tych miejscach, jak też, skąd na miejscu zdarzenia znalazła się rękawiczka z jego śladem biologicznym. Również w tym przypadku sposób dostania się do tych pomieszczeń był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na przecięciu kłódek na drzwiach zewnętrznych i wyłamaniu zamka w drzwiach wewnętrznych oraz wybiciu otworu w ścianie. Wskazać należy również na inny dowód świadczący jednoznacznie o udziale oskarżonego w tych czynach. Z opinii biegłego z zakresu informatyki, który dokonał analizy zawartości laptopa D. znalezionego w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) wynika, iż przy użyciu tego komputera w dniu 01.09.2014 (załącznik nr VIII k. 6, 96 opinii) poszukiwano wiadomości o omawianych kradzieżach z włamaniem. Skoro informacji takich poszukiwano po dokonaniu tych czynów to świadczy to jednoznacznie o tym, że oskarżony S. M. (1) chciał się dowiedzieć, jakie ewentualnie są ustalenia organów ścigania w tym zakresie, a skoro poszukiwał informacji odnośnie konkretnych zdarzeń to miał pełną wiedzę na temat ich przebiegu.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony S. M. (1) w nocy z 29 na 30 sierpnia 2014 roku udał się na ul. (...) w K., poprzez przecięcie kłódek na drzwiach zewnętrznych i wyłamanie zamka w drzwiach wewnętrznych dostał się do wnętrza sklepu komputerowego i zabrał z niego następujące przedmioty: 3 sztuki dysków twardych (...) 2,5 cala (wartość 200 zł każdy, łącznie 600 zł), słuchawki (wartość 160 zł), 20 sztuk pamięci przenośnych tzw. pendrive o pojemności (...) i (...) (wartość około 540 zł), pieniądze w gotówce w kwocie około 200 zł, stanowiące własność P. M. (1). Z analizy tej wynika również jednoznacznie, iż po dokonaniu kradzieży w sklepie komputerowym oskarżony S. M. (1) wybił otwór w ścianie oddzielającej sklep komputerowy P. M. (1) od pracowni złotniczej prowadzonej przez M. S. (1) i M. S. (2), dostał się do wnętrza pracowni złotniczej, zniszczył instalację alarmową chroniącą to pomieszczenie, a następnie z wnętrza pracowni zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w gotówce w kwocie 400 zł oraz złotą i srebrną biżuterię o łącznej wartości co najmniej 23.000 zł.

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu S. M. (1) przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu 02 września 2014 roku na ul. (...). (...) (...)w C. do kantoru prowadzonego przez B. Ż. opisanego w punkcie VI części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Fakt ujawnienia w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego przedmiotów skradzionych w trakcie tego włamania (liczarki do pieniędzy, rewolweru (...) R.-C. kal. (...) /(...)/ wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarka marki B. model (...) nr seryjny (...), pieniędzy w złotówkach i walucie obcej) w powiązaniu z ujawnionym na miejscu zdarzenia śladem spodu obuwia, który pochodzi od podeszwy prawego buta zabezpieczonego w toku przeszukania w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) wskazują jednoznacznie, iż oskarżony był na miejscu zdarzenia i brał udział w dokonanej kradzieży z włamaniem. Nadmienić należy, że oskarżony S. M. (1) nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, jak wszedł w posiadanie przedmiotów skradzionych z kantoru, jak też, skąd na miejscu zdarzenia znalazł się ślad spodu obuwia pochodzący od podeszwy prawego buta zabezpieczonego w toku przeszukania jego mieszkania. Wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego czynu, w których wskazał, iż znalezione w mieszkaniu przedmioty zostały przyniesione przez M. P. (1) są kompletnie niewiarygodne. Jak wykazano wcześniej wszystkie wyjaśnienia odnośnie osoby M. P. (1) są niewiarygodne i miały na celu jedynie uniknięcie odpowiedzialności karnej poprzez przerzucenie tej odpowiedzialności na inną osobę. Również w tym przypadku sposób dostania się do pomieszczenia kantoru był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na wybiciu otworu w suficie. Wskazać należy również na inny dowód świadczący jednoznacznie o udziale oskarżonego w tym czynie. Z opinii biegłego z zakresu (...), który dokonał analizy zawartości laptopa D. znalezionego w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) wynika, iż przy użyciu tego komputera w dniu 26.08.2014 (załącznik nr VIII k. 5, 73 opinii) poszukiwano wiadomości o kantorach zlokalizowanych w C.. Oczywistym jest, więc, że oskarżony w ten sposób przygotowywał się do dokonania kradzieży z włamaniem do kantoru w C., czyniąc rozpoznanie przestępcze. Z kolei w dniu 02.09.2014 roku (załącznik nr VIII k. 97 – 98 opinii) w godzinach rannych poszukiwano informacji o kursach takich walut jak korona czeska, korona norweska, frank szwajcarski, forint węgierski, dolar australijski, lit litewski, kuna chorwacka, a więc walut, które zostały skradzione z kantoru w C.. Ponadto poszukiwano wówczas również informacji o zegarkach marki B., a więc marce zegarka skradzionego z tego kantoru. Skoro informacji takich poszukiwano tuż po dokonaniu tego czynu to świadczy to jednoznacznie o tym, że oskarżony S. M. (1) chciał się dowiedzieć, jaka jest wartość skradzionych przedmiotów. Oczywistym jest dla Sądu, iż większość pieniędzy, jakie zostały znalezione w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego pochodziła również z tej kradzieży z włamaniem. Chodzi tu o 290 Euro, 3.130 $, 2.550 zł, 600 franków szwajcarskich, 50 dolarów kanadyjskich, 100 koron czeskich, 500 rubli, 800 forintów, 40 funtów. Jeśli chodzi o w/w waluty obce to takie właśnie waluty obce zostały skradzione na szkodę B. Ż.. Również ich ilość, choć oczywiście mniejsza niż ilość skradziona z kantoru, mieści się w wartościach wskazanych przez B. Ż.. Jeśli chodzi natomiast o złotówki w kwocie 2.550 zł to zauważyć należy, iż kwota ta była głównie w banknotach o nominałach 10 zł i 20 zł. Takie nominały odpowiadały nominałom skradzionym z kantoru. Zauważyć w tym miejscu należy, iż niespotykane jest, aby osoba fizyczna nie prowadząca działalności handlowej miała zgromadzone znaczne kwoty pieniędzy w banknotach o takich nominałach. Taka sytuacja jest natomiast charakterystyczna dla osób prowadzących taką działalność jak kantor wymiany walut. Dodać należy, iż oskarżony S. M. (1) nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, jak wszedł w posiadanie wymienionych pieniędzy. Jego tłumaczenie, iż pieniądze w kwocie 3.000 $ i 600 franków szwajcarskich zostały mu przekazane tytułem zapłaty za samochód O. (...) przez D. P. jest kompletnie niewiarygodne. Opisywane przez oskarżonego okoliczności rzekomej sprzedaży tego samochodu D. P. są niewiarygodne i nie wytrzymują krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego. Ta sama ocena tyczy się zeznań świadka D. P.. Niespotykane jest, aby przekazywać pieniądze osobie pośredniczącej w sprzedaży nie widząc samochodu, który ma być przedmiotem tej transakcji, a w dodatku samochodu, który nie jest sprawny. Twierdzenie świadka D. P., iż miał zaufanie do oskarżonego jest w tych okolicznościach absurdalne. Poza tym z okoliczności sprawy wynika jednoznacznie, iż faktycznym właścicielem tego samochodu i jego głównym użytkownikiem był oskarżony S. M. (1), natomiast spisywane umowy kupna – sprzedaży dotyczące tego pojazdu miały charakter pozorny. Skoro faktycznie oskarżony był faktycznym właścicielem tego samochodu mógł go bez problemu przekazać D. P..

Na sprawstwo oskarżonego w zakresie tego czynu wskazują również zapisy rozmów telefonicznych zgromadzone w materiałach niejawnych (w tym zakresie bliższe ustalenia zawarte są w części niejawnej uzasadnienia).

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony S. M. (1) w dniu 02 września 2014 roku we wczesnych godzinach rannych w towarzystwie dwóch nieustalonych mężczyzn udał się na ul. (...). (...) (...) w C., gdzie mieści się kantor prowadzony przez B. Ż., poprzez wybicie otworu w stropie dostali się do wnętrza kantoru i zniszczyli instalację alarmową chroniącą to pomieszczenie, w sejfie wycięli otwór, przez który dostali się do jego wnętrza, po czym z kantoru tego zabrali wymienione we wcześniejszych ustaleniach pieniądze w złotówkach i walutach obcych, złotą monetę, liczarkę do pieniędzy które stanowiły własność B. Ż. oraz rewolwer(...) R.-C. kal. (...) /(...)/ wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarek marki B. model (...) nr seryjny (...) oraz okulary marki R. które stanowiły własność P. K. (1).

W odniesieniu do wszystkich opisanych powyżej przestępstw należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu oczywistym jest, że oskarżony S. M. (1) dopuścił się tych czynów działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Sposób dokonania tych przestępstw wymagał współdziałania co najmniej 2 osób, gdyż sprawcy musieli przynieść ze sobą znaczną ilość sprzętu pozwalającego na pokonanie zabezpieczeń lokali, do których dokonywali włamań. Potrzebne były szlifierki, wiertarki, łomy, czy nawet młoty. Również czynności prowadzące do pokonania zabezpieczeń wymagały współdziałania co najmniej dwóch osób, gdyż trudno sobie wyobrazić, aby sprawca samodzielnie wybijał otwór w ścianie, nie korzystając z pomocy osoby, która chociażby pilnowała, czy hałas wywołany w ten sposób nie zwrócił uwagi postronnych osób. Ponadto zauważyć należy, iż w przypadku czynów o numerach IV, V i VI świadkowie zauważyli, iż udział we włamaniach brały 3 osoby (M. M. (4) i M. Ł. (1)).

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu S. M. (1) przestępstwa posiadania broni palnej i amunicji opisanego w punkcie VII części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Fakt ujawnienia w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego pistoletu gazowego K. model(...) (...) kal. (...) nr (...) wraz z 48 sztukami amunicji do tej broni oraz rewolweru gazowego R.-C. kal. (...)wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni wskazują jednoznacznie, iż oskarżony był posiadaczem tych przedmiotów. Nadmienić należy, że oskarżony S. M. (1) nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, aby przedmioty te należały do innej osoby, bądź by nie miał świadomości, że znajdują się one w jego mieszkaniu. O tym, że miał świadomość, że znajdują się one w mieszkaniu, które wynajmował świadczą jego wyjaśnienia, w których chcąc przerzucić odpowiedzialność na M. P. (1) stwierdził dwukrotnie, iż M. P. (1) pośród swoich rzeczy miał broń gazową. Ponownie należy stwierdzić, iż wyjaśnienia oskarżonego odnośnie tego czynu, w których wskazał, iż znalezione w mieszkaniu przedmioty zostały przyniesione przez M. P. (1) są kompletnie niewiarygodne. Jak wykazano wcześniej wszystkie wyjaśnienia odnośnie osoby M. P. (1) są niewiarygodne i miały na celu jedynie uniknięcie odpowiedzialności karnej poprzez przerzucenie tej odpowiedzialności na inną osobę. Z wyjaśnień oskarżonego wynika, więc jednoznacznie, iż miał świadomość, że przechowywany przez niego rewolwer i pistolet stanowią broń palną, a co za tym idzie, iż naboje do nich przeznaczone stanowią amunicję do tej broni. Nadmienić należy również, iż w świetle opinii biegłego z zakresu broni i amunicji nie budzi wątpliwości, iż pistolet, rewolwer oraz amunicja, które posiadał oskarżony stanowią broń palną i amunicję do tej broni w rozumieniu ustawy z 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Jeśli chodzi o moment wejścia w posiadanie tej broni to Sąd uznał, iż miało to miejsce co najmniej od 02 września 2014 roku, a więc od zabrania rewolweru i amunicji na szkodę P. K. (1). Nadmienić należy, iż oskarżony S. M. (1) jest osobą o bogatej przeszłości kryminalnej, a więc kontakt z bronią nie był zapewne dla niego niczym nadzwyczajnym i z pewnością bez problemu rozpoznawał z jakimi przedmiotami ma do czynienia.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony S. M. (1) w okresie pomiędzy 2 września 2014 roku i 10 września 2014 roku, w S. posiadał bez zezwolenia broń palną w postaci: pistoletu (...) K. model (...) (...) kal. (...) nr (...) wraz z 48 sztukami amunicji do tej broni oraz rewolweru gazowego R.-C. kal. (...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: R. G. (1), D. G. (1), M. G. (2), R. M., A. M. (1), P. M. (1), M. S. (1), M. S. (2), P. L., M. M. (4), B. Ż., P. K. (1), M. Ł. (1), A. I., B. P., Ż. S. i Ł. S. uznając je za konsekwentne, zgodne, spójne, logiczne, wzajemnie ze sobą korespondujące, tworzące jedną logiczną całość oraz mające potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Osoby te nie miały żadnego szczególnego interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonego, nie miały z nim wcześniej praktycznie żadnego kontaktu, jak też nie pozostawały z nim w żadnym konflikcie. Dodać należy, iż brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, które poddawałyby w wątpliwość prawdziwość relacji tych osób.

Jeśli chodzi o zeznania świadka D. K. (1) to Sąd dał im wiarę jedynie w zakresie, w jakim opisał okoliczności wynajęcia mieszkania w S. przy ul. (...), z którego korzystał wyłącznie oskarżony S. M. (1). W tym zakresie jego zeznania znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny. W pozostałym zakresie Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka, albowiem są one wewnętrznie sprzeczne i pozostają w oczywistej sprzeczności z materiałem dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Kompletnie niewiarygodne są zeznania świadka D. K. (1) odnoszące się do osoby M. P. (1) i jego bytności w mieszkaniu wynajmowanym przez oskarżonego S. M. (1). Wskazać tu należy przede wszystkim na protokół okazania świadkowi tablicy poglądowej (k. 3876 – 3877), na której rozpoznał on osoby, które wcześniej widział, a jedną z nich w w/w mieszkaniu. Jednak świadek wskazał na wizerunki osób innych niż M. P. (1), a jeśli chodzi o wizerunek M. P. (1) podał, że nigdy nie widział tego mężczyzny. W świetle tej czynności twierdzenie świadka, iż widział M. P. (1) w w/w mieszkaniu należy ocenić jako kłamliwe. Oczywistym jest dla Sądu, że D. K. (1) ma interes w złożeniu zeznań korzystnych dla oskarżonego, albowiem jest bliskim znajomym oskarżonego, jak też dopuszczał się wspólnie z nim przestępstw (k. 4757 – 4764).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków M. W. (1) i K. W. (1), albowiem pozostają one w oczywistej sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Świadkowie ci mieli potwierdzić fakt przekazania laptopa marki D. oskarżonemu S. M. (1) przez H. S.. Jak wykazano wcześniej okoliczności podane w tym zakresie przez oskarżonego są kompletnie niewiarygodne, a nadto zeznania tych świadków pozostają w sprzeczności nawet z wyjaśnieniami oskarżonego. Podał on, bowiem, że H. S. pożyczyła jemu laptop, podczas, gdy z zeznań tych świadków wynika, iż laptop ten miał być przekazany synowi oskarżonego. Te sprzeczności stanowią kolejny powód, który dyskwalifikuje zarówno wyjaśnienia oskarżonego w tym zakresie, jak i zeznania powołanych świadków. Dodać należy, iż świadkowie ci mieli oczywisty interes w złożeniu zeznań korzystnych dla oskarżonego, gdyż są spowinowacone z oskarżonym.

Sąd co do zasady nie dał również wiary zeznaniom świadka M. Ś. (2), albowiem nie wytrzymują one krytyki w świetle wiarygodnego materiału dowodowego, na którym oparł się Sąd. W odniesieniu do kwestii spotykania M. P. (1) zeznania świadka pozostają w oczywistej sprzeczności z analizą opisaną wcześniej prowadzącą do wniosku, iż mężczyzna ten nie bywał w mieszkaniu oskarżonego S. M. (1). Jeśli chodzi natomiast o kwestię samochodu O. (...) to również w tym zakresie jego zeznania są pokrętne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Nadmienić należy, iż również świadek M. Ś. (2) miał oczywisty interes w złożeniu zeznań korzystnych dla oskarżonego, gdyż jest on związany z M. W. (1).

Za niewiarygodne Sąd uznał również zeznania świadka P. K. (2) odnoszące się do kwestii przebywania w mieszkaniu w S. M. P. (1), albowiem pozostają one w oczywistej sprzeczności z wiarygodnym materiałem dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Zauważyć należy, iż P. K. (2) zeznał, iż widział tego mężczyznę około 3 razy, a mimo to nie potrafił go rozpoznać na okazanej fotografii, jak też wskazywał imię nie odpowiadające faktycznemu imieniu M. P. (1).

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadków D. P. i M. D. (4), albowiem nie wytrzymują one krytyki w świetle zasad doświadczenia życiowego i całokształtu materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Odwołać się tu należy do wcześniejszej analizy wyjaśnień oskarżonego S. M. (1) w tej kwestii.

Oskarżony S. M. (1) działał w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachował się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonego zdatnym do przypisania winy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd, w punkcie 2 sentencji wyroku, uznał oskarżonego S. M. (1) (w ramach czynów opisanych w punktach od II do VI części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10.12.2002 roku, sygn. akt XVI K 280/00, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę jednostkową 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została następnie objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 03.12.2012 roku, sygn. akt XVI K 144/12, mocą, którego wymierzono mu karę łączną 8 lat i 9 miesięcy, którą odbywał m.in. w okresach od 17.01.2000 roku do 15.06.2001 roku, od 10.07.2001 roku do 02.03.2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i inne popełnione w okresie od marca 2007 roku do marca 2008 roku na karę jednostkową 6 lat pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku, działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, dopuścił się ciągu przestępstw w ten sposób, że:

f)  w dniu 25 grudnia 2013 roku w S., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu okna domu jednorodzinnego wszedł do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię oraz sprzęt komputerowy i fotograficzny o wartości co najmniej 200 zł na szkodę R. G. (1) oraz o wartości co najmniej 19.500 zł na szkodę D. G. (1) i M. G. (2) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

g)  w dniach 16/17 czerwca 2014 roku, w B., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, poprzez próbę wycięcia otworu w ścianie i wyrwanie drzwi wejściowych, usiłował dostać się do wnętrza sklepu jubilerskiego w celu kradzieży znajdujących się tam wyrobów jubilerskich na szkodę R. M., ale zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na spłoszenie przez pokrzywdzonego, przy czym poprzez umyślne wybicie dziur w ścianach i wycięcie zawiasów drzwi spowodował uszkodzenia tych elementów i w efekcie straty w wysokości 1.000 zł na szkodę R. M. to jest czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

h)  w dniach 29/30 sierpnia 2014 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po pokonaniu zabezpieczeń drzwi wejściowych pomieszczenia sklepu komputerowego dostał się do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze i sprzęt komputerowy o łącznej wartości co najmniej 1.500 zł na szkodę P. M. (1) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

i)  w dniach 29/30 sierpnia 2014 roku w K., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie pracowni złotniczej i zniszczeniu instalacji alarmowej wszedł do wnętrza pracowni, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze oraz złotą i srebrną biżuterię o łącznej wartości co najmniej 23.400 zł i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia ściany i instalacji alarmowej o łącznej wartości strat w wysokości 3.500 zł na szkodę M. S. (1) i M. S. (2) to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk,

j)  w dniu 2 września 2014 roku w C., działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w stropie kantoru wymiany walut wszedł do jego wnętrza, skąd zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w walutach zagranicznych oraz złotówkach o łącznej wartości 145.513,37 zł, złotą monetę o wartości 8.000 zł i liczarkę do pieniędzy o wartości 2.000 zł na szkodę B. Ż., rewolwer gazowy R.-C. kal. (...)/ wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni, zegarek marki B. model (...)nr seryjny (...) oraz okulary marki R. o łącznej wartości co najmniej 6.800 zł na szkodę P. K. (1) i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia sufitu w pomieszczeniu kantoru, instalacji alarmowej, sejfu i wyposażenia kantoru o łącznej wartości strat w wysokości 14.623,43 zł na szkodę B. Ż. to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 64 § 2 kk i art. 65 § 1 kk.

We wszystkich tych przypadkach oskarżony S. M. (1) przy użyciu siły fizycznej przełamywał fizyczne przeszkody zabezpieczające dostęp do pomieszczeń, z których następnie zabierał przedmioty stanowiące własność pokrzywdzonych bądź zmierzał do ich zabrania (podpkt b) punktu 2 sentencji). Oskarżony we wszystkich przypadkach działał z zamiarem bezpośrednim w celu przywłaszczenia przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniach i obejmował nim również działania polegające na przełamaniu przeszkód broniących dostępu do pomieszczeń. W ten sposób oskarżony swoim zachowaniem wypełniał znamiona przestępstwa kradzieży z włamaniem stypizowanego w art. 279 § 1 kk. W przypadku przestępstwa na szkodę R. M. (podpkt b) punktu 2 sentencji) działanie oskarżonego nie wykroczyło poza fazę usiłowania. Rodzaj działań podjętych przez oskarżonego – przecinanie zawiasów drzwi, wybicie otworu w ścianie – jednoznacznie wskazuje, iż zamierzał on dostać się do wnętrza sklepu jubilerskiego w celu kradzieży znajdujących się tam wyrobów jubilerskich na szkodę R. M.. O takim zamiarze oskarżonego świadczy też całokształt jego zachowania, zorganizowana działalność przestępcza polegająca głównie na dokonywaniu kradzieży z włamaniem, zwłaszcza do sklepów jubilerskich lub innych podmiotów posiadających biżuterię. W przypadku tego przestępstwa działanie oskarżonego bezpośrednio zmierzało do realizacji tego celu, którego nie osiągnął, albowiem w trakcie pokonywania przeszkody został spłoszony przez pokrzywdzonego. Z powyższych względów Sąd zakwalifikował przypisany oskarżonemu czyn popełniony na szkodę R. M. jako występek z art. 13 §1 kk w zw. z art. 279 §1 kk. W tym przypadku zwrócić uwagę również należy na fakt, iż usiłując dokonać włamania oskarżony S. M. (1) dokonał uszkodzenia mienia poprzez wybicie dziur w ścianach i wycięcie zawiasów drzwi prowadzących do wnętrza sklepu jubilerskiego. Działając w ten sposób oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, bowiem wybijając dziurę w ścianie i wycinając zawiasy drzwi chciał uszkodzić te elementy, które stanowiły dla niego przeszkodę w dostaniu się do wnętrza sklepu jubilerskiego. Uszkadzając te elementy oskarżony chciał też wywołać szkodę w majątku pokrzywdzonego. Takie zachowanie oskarżonego S. M. (1) wypełnia znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk. Mając na uwadze, iż szkoda wyrządzona przez oskarżonego S. M. (1) wskutek uszkodzenia elementów chroniących dostępu do sklepu jubilerskiego R. M. znacznie przekraczała szkodę wyrządzoną wskutek kradzieży (której to szkody w zasadzie nie było, gdyż działanie oskarżonego w tym zakresie nie wykroczyło poza ramy usiłowania) zasadnym jest zastosowanie do tego czynu kumulatywnej kwalifikacji i przyjęcie, iż oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona przestępstw z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk oraz z art. 288 § 1 kk. Na poparcie tej tezy można przywołać ugruntowane w doktrynie i orzecznictwie stanowisko w myśl, którego: „Przepis art. 279 § 1 może także pozostawać w kumulatywnym zbiegu z przepisem art. 288 § 1. Kumulatywną kwalifikację należy zastosować w wypadku, gdy sprawca dopuszczający się włamania, a następnie kradnący rzeczy zabezpieczone w pomieszczeniu, przełamując zabezpieczenie, wyrządza w mieniu pokrzywdzonego szkodę, której wysokość jest nieporównywalnie wyższa od szkody wyrządzonej kradzieżą. W tym przypadku charakter zbiegu oceniać należy zawsze in concreto, z uwagi na fakt stosowania dyrektywy lex consumens derogat legi consumptae, opartej w znacznej części na elementach teleologicznych. Stąd też kumulatywna kwalifikacja dopuszczalna jest jedynie wówczas, gdy z uwagi na konkretny układ okoliczności faktycznych nie można orzec, że przypisanie sprawcy przestępstwa kradzieży z włamaniem w całości pozwoli oddać zawartość bezprawia poddawanego prawnokarnej ocenie czynu. Poza przypadkami wyraźnej dysproporcji w wysokości szkody wyrządzonej przez włamanie oraz wysokości szkody wyrządzonej kradzieżą, w przypadku zbiegu art. 279 § 1 i art. 288 § 1 przyjmować należy tzw. pomijalny zbieg przepisów ustawy oparty na dyrektywie konsumpcji i przyjmować kwalifikację jedynie z art. 279 § 1, z pominięciem kwalifikacji za przestępstwo z art. 288 § 1 (por. wyrok SN z dnia 22 listopada 1994 r., II KRN 227/94, OSNKW 1995, nr 1-2, poz. 5; M. Dąbrowska-Kardas, P. Kardas, Przegląd orzecznictwa Sądu Najwyższego..., s. 121).” (Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 279 kk, Małgorzata Dąbrowska – Kardas, Piotr Kardas, WK 2016).

W związku z powyższym czyn popełniony na szkodę R. M. opisany podpunkcie b) punktu 2 sentencji wyroku został zakwalifikowany jako czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 279 § 1 kk i art. 288 § 1 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk, albowiem tylko taka kwalifikacja oddaje całą zawartość kryminalną tego czynu. Zauważyć należy, iż w przypadku przestępstw kradzieży z włamaniem popełnionych na szkodę M. S. (1) i M. S. (2) (podpkt d) punktu 2 sentencji) oraz B. Ż. (podpkt e) punktu 2 sentencji) oskarżony S. M. (1) również dopuścił się zniszczenia mienia na szkodę pokrzywdzonych. W przypadku czynu na szkodę M. S. (1) i M. S. (2) (podpkt d) punktu 2 sentencji) oskarżony dokonał umyślnego zniszczenia ściany i instalacji alarmowej. Działając w ten sposób oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, bowiem wybijając dziurę w ścianie i niszcząc instalację alarmową chciał zniszczyć te elementy, które stanowiły dla niego przeszkodę w dostaniu się do wnętrza pracowni złotniczej i dokonaniu kradzieży, a jednocześnie zmierzał do wyrządzenia szkody pokrzywdzonym. Z kolei w przypadku czynu na szkodę B. Ż. (podpkt e) punktu 2 sentencji) dokonał umyślnego zniszczenia sufitu w pomieszczeniu kantoru, instalacji alarmowej, sejfu i wyposażenia kantoru. Również w tym przypadku oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, chciał zniszczyć w/w elementy, które stanowiły dla niego przeszkodę w dostaniu się do wnętrza kantoru i dokonaniu kradzieży, a jednocześnie zmierzał do wyrządzenia szkody pokrzywdzonej. W obu tych przypadkach nie występuje jednak znaczna dysproporcja pomiędzy szkodą wyrządzoną wskutek zniszczenia mienia, a szkodą wyrządzoną wskutek kradzieży mienia, a co za tym idzie, kierując się poglądem przytoczonym wcześniej, brak jest podstaw do stosowania kumulatywnej kwalifikacji przestępstw, których dopuścił się oskarżony na szkodę M. S. (1) i M. S. (2) (podpkt d) punktu 2 sentencji) oraz B. Ż. (podpkt e) punktu 2 sentencji) poprzez powoływanie w kwalifikacji również art. 288 § 1 kk.

Wszystkich powyższych czynów oskarżony S. M. (1) dokonał w warunkach określonych w art. 64 § 2 kk. Oskarżony był uprzednio skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10.12.2002 roku, sygn. akt XVI K 280/00, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk na karę jednostkową 5 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, która to kara została następnie objęta wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 03.12.2012 roku, sygn. akt XVI K 144/12, mocą, którego wymierzono mu karę łączną 8 lat i 9 miesięcy, którą odbywał m.in. w okresach od 17.01.2000 roku do 15.06.2001 roku, od 10.07.2001 roku do 02.03.2007 roku, a następnie wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 08.04.2009 roku, sygn. akt XVI K 10/09, m.in. za przestępstwa z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk i inne popełnione w okresie od marca 2007 roku do marca 2008 roku na karę jednostkową 6 lat pozbawienia wolności, oraz karę łączną 7 lat pozbawienia wolności, którą odbywał m.in. w okresie od 17.03.2008 roku do 01.10.2009 roku, od 14.03.2011 roku do 10.09.2013 roku. Zliczając odbyte przez oskarżonego S. M. (1) kary, należy stwierdzić, że odbył powyżej jednego roku kary pozbawienia wolności. Po raz ostatni oskarżony odbywał tę karę w okresie do 10.09.2013 roku. Oskarżony S. M. (1) był więc uprzednio skazany w warunkach art. 64 § 1 kk za przestępstwo kradzieży z włamaniem i w niniejszej sprawie ponownie dopuścił się kradzieży z włamaniem przy czym czynów tych dopuścił się w ciągu 5 lat ( koniec kary – 10.09.2013 roku, czyny – od 25 grudnia 2013 roku do 02 września 2014 roku) po odbyciu co najmniej jednego roku kary pozbawienia wolności.

Ponadto oskarżony S. M. (1) dopuścił się tych czynów w warunkach art. 65 § 1 kk, albowiem popełnił je działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Fakt dopuszczenia się tych czynów w ramach zorganizowanej grupy przestępczej nie budzi wątpliwości w świetle ustaleń poczynionych w odniesieniu do przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 258 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk. Zakres działania tej grupy przestępczej obejmował popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc m.in. kradzieży z włamaniem.

Ponadto Sąd uznał oskarżonego S. M. (1) za winnego tego, że w okresie pomiędzy 2 września 2014 roku i 10 września 2014 roku, w S. posiadał bez zezwolenia broń palną w postaci: pistoletu gazowego K. model (...) (...) kal.(...)nr (...) wraz z 48 sztukami amunicji do tej broni oraz rewolweru gazowego R.-C. kal.(...) wraz z 6 sztukami amunicji do tej broni to jest występku z art. 263 § 2 kk.

Oskarżony S. M. (1) przechowywał w zajmowanym przez siebie mieszkaniu w/w przedmioty. Jak wykazano we wcześniejszej części nie ma wątpliwości co do tego, iż oskarżony faktycznie władał tymi przedmiotami. Takie zachowanie oskarżonego mieści się w definicji określenia „posiadanie”. Stwierdzić należy, iż przedmiotowe rewolwer i pistolet oraz amunicję należy uznać za broń palną i amunicję, o której mowa w art. 263 § 2 kk. Z opinii biegłego z zakresu broni i amunicji wynika jednoznacznie, iż rewolwer i pistolet oraz amunicja stanowiły broń palną i amunicję w rozumieniu ustawy z 21 maja 1999 roku o broni i amunicji. Nie ma znaczenia, iż były to rewolwer gazowy i pistolet gazowy. Powszechnie przyjmuje się, iż „ Broń gazowa jest bronią palną zarówno w rozumieniu art. 263 § 2 k.k., jak i art. 280 § 2 k.k. Nie można przyjąć, iż rozumienie pojęcia broni palnej na gruncie kodeksu karnego może być odmienne od tego, które zostało określone w ustawie z 1999 r. o broni i amunicji.”(postanowienie SN z 10.04.2013 roku, sygn. IV KK 10/13). Oczywistym jest również, że oskarżony S. M. (1) nie miał żadnego uprawnienia do posiadania tych przedmiotów, albowiem nie uzyskał zezwolenia na posiadanie broni i amunicji. Oskarżony S. M. (1) działał tu umyślnie z zamiarem bezpośrednim. We wcześniejszej części uzasadnienia wykazano, iż wiedział, że przedmioty te stanowią broń i amunicję, a jednocześnie miał pełną świadomość, iż nie uzyskał zezwolenia na posiadanie takich przedmiotów.

3.  ZARZUTY OPISANE W PUNKTACH IX, X i XI POSTAWIONE OSKARŻONEMU E. D. (2)

(punkt 8 sentencji wyroku)

W dniu 07 lutego 2014 roku pomiędzy godziną 08.00 a 14.00 oskarżony E. D. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B.. Pod tym adresem mieści się dom jednorodzinny, w którym zamieszkuje M. S. (3) i jej córka K. S.. Następnie oskarżony E. D. (1) wspólnie z innymi sprawcami wyważyli drzwi okna balkonowego i weszli do wnętrza domu jednorodzinnego. Następnie z wnętrza zabrali laptop (...) (wartość 2.000 zł), laptop H. (...)ew (wartość 2.000 zł), pieniądze w gotówce w kwocie 500 zł, biżuterię ze złota i srebra (wartość 30.000 zł). Łączna wartość zabranych przedmiotów stanowiących własność K. S. i M. S. (3) wynosiła co najmniej 34.500 zł.

W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 30 czerwca 2015 roku w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżoną S. L. położonym w B. przy ul. (...) ujawniono m. in. pochodzący z tego przestępstwa laptop marki S. (...). Przedmiot ten oskarżona S. L. otrzymała od oskarżonego E. D. (1). W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 30 czerwca 2015 roku w mieszkaniu zajmowanym przez R. W. (1) w C. przy ul. (...) ujawniono m. in. broszę z kamieniem bursztynem pochodząca z tej kradzieży. Brosza ta została przekazana R. W. (1) przez oskarżoną S. L. pośród przedmiotów, które miał sprzedać na polecenie E. D. (1). Przedmioty te S. L. przekazała S. P. po otrzymaniu ich od oskarżonego E. D. (1).

Przedmioty te zostały zwrócony pokrzywdzonej.

(dowód: protokół oględzin załącznik nr IX k. 3 – 5, zeznania świadków: M. S. (3) k. 6082, załącznik nr IX k. 8 – 11, 40 – 42, K. S. k. 5022 – 5024, 6081, załącznik nr IX k. 35 – 37, S. P. k. 2229 – 2231, 2290 – 2292, 3947, 5753, częściowo zeznania świadka R. W. (1) k. 2183 – 2185, 2188 – 2189, pokwitowanie k. 5026, protokół przeszukania k. 2111 – 2124, 2243 – 2248, protokół oględzin k. 2807 – 3333, częściowo wyjaśnienia oskarżonej S. L. k. 2415, 3536)

W okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku oskarżony E. D. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B. – W.. Pod tym adresem jest budynek, w którym znajduje się m.in. pomieszczenie z bankomatem należącym do Banku (...) w B.. Następnie oskarżony E. D. (1) współdziałając z innymi osobami wyważył zamek drzwi wejściowych budynku, dostał się do jego wnętrza, po czym dokonał wycięcia tylnej pokrywy bankomatu. Następnie z wnętrza bankomatu zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie co najmniej 11.610 zł stanowiące własność Banku (...) w B.. W trakcie włamania oskarżony E. D. (1) dokonał uszkodzenia bankomatu, a koszt jego naprawy wynosił 9.000 zł. Towarzystwo (...) z/s w W. na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z Bankiem (...) w B. naprawiło wyrządzoną szkodę i wypłaciło Bankowi (...) kwotę 20.610 zł.

W trakcie oględzin miejsca zdarzenia, na pokrywie bankomatu, ujawniono butelkę szklaną. Na znalezionej butelce ujawniono ślad biologiczny pochodzący od oskarżonego E. D. (1).

(dowód: protokół oględzin miejsca załącznik nr I k. 17 – 22, dokumentacja k. 5623 – 5624, załącznik nr I k. 34 - 87, opinia załącznik nr I k. 150 – 153, 160 – 161, zeznania świadków: D. R. k. 5949, załącznik nr I k. 8 – 9, W. P. (1) k. 5785, załącznik nr I k. 10 – 11, R. O. k. 5785, załącznik nr I k. 32 – 33, D. K. (2) k. 5828, załącznik nr I k. 94 – 95, 166 – 168, M. K. (2) k. 5827, załącznik nr I k. 96 – 97, 169 – 171, A. K. k. 5987, załącznik nr I k. 98, Z. J. k. 5838 – 5839, załącznik nr I k. 105, J. Z. k. 5839, załącznik nr I k. 106, M. Ł. (2) k. 5839, załącznik nr I k. 109 – 110, 178 – 180, M. W. (2) k. 5839, załącznik nr I k. 163 - 165)

W nocy z 19 na 20 października 2014 roku oskarżony E. D. (1) w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w N., gdzie znajduje się zakład jubilerski prowadzony przez W. G.. Następnie oskarżony E. D. (1) działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami wybił otwór w ścianie budynku, przez który wszedł do wnętrza zakładu jubilerskiego. Z wnętrza zakładu jubilerskiego oskarżony E. D. (1) zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości co najmniej 124.500 zł na szkodę W. G.. Następnie oskarżony E. D. (1) przekazał część skradzionych wyrobów jubilerskich swojej konkubinie S. P. i polecił jej aby część z nich dostarczyła oskarżonej S. L., a część z nich zaniosła do lombardu w celu zastawienia ich i uzyskania w zamian pieniędzy. Biżuterię, którą S. P. przekazała oskarżonej S. L., ta ostatnia przekazała następnie R. W. (1) w celu dokonania jej sprzedaży. W toku przeszukania przeprowadzonego w dniu 30 czerwca 2015 roku w mieszkaniu zajmowanym przez R. W. (1) w C. przy ul. (...) ujawniono m. in. przedmioty w postaci bransolety z białego złota, srebrnych kolczyków, srebrnej broszki-zawieszki z masy perłowej, łańcuszka srebrnego z kulką, pierścionka srebrnego z masą perłową, srebrnych pierścionków, srebrnych bransoletek, srebrnych obrączek, kompletu ze srebra z koralem, srebrnych kolczyków z wzorem greckim, monety ze złota, złotego pierścionka, pierścionka z akwamarynami i brylancikami, złotego pierścionka ze wizerunkiem słoni, obrączki ze złota, złotego pierścienia atlantów, złotej bransoletki, złotego sygnetu, złotej bransolety, złotej kolii, złotych obrączek, złotych kolczyków, złotych bransoletek, broszki srebrnej z wizerunkiem żaby, srebrnej dziecięcej bransoletki, srebrnej bransoletki męskiej, bransoletki srebrnej z blaszką, zawieszki srebrnej z bursztynem oraz kolczyków ze srebra z bursztynami w komplecie, pierścionka ze srebra z onyksem, kolczyków ze srebra z onyksem, srebrnych breloków do kluczy, sygnetu ze srebra, pierścionków srebrnych, srebrnych kolczyków z greckim wzorem, kompletu srebrnego z bursztynami, kolczyków z zawieszką, kolczyków z bursztynem, srebrnych zawieszek, srebrnej bransolety z bursztynami, srebrnej obrączki z sercami, srebrnych pierścionków z tygrysimi oczkami, srebrnej kolii z cyrkoniami, srebrnej męskiej bransolety z greckim wzorem, srebrnej bransolety z bursztynami i srebrnej zawieszki z wizerunkiem słońca. Przedmioty te zostały przekazane R. W. (1) przez oskarżoną S. L., a pochodziły z kradzieży na szkodę W. G..

Podczas przeszukania przeprowadzonego w dniu 21 kwietnia 2015 roku w pomieszczeniach mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego E. D. (1) w B. przy ul. (...) ujawniono m. in. tarczę zegarka oraz lupę pochodzące z tej kradzieży.

S. P. udała się w dniu 04 marca 2015 roku do lombardu „(...)” mieszczącego się w D. przy ul. (...), gdzie pozostawiła zawieszkę koloru żółtego, jako zastaw udzielonej jej pożyczki. W dniu 10 marca 2015 roku S. P. udała się ponownie do tego samego lombardu i pozostawiła tam łańcuszek koloru żółtego, jako zastaw udzielonej jej pożyczki. W dniu 13 marca 2015 roku S. P. udała się do lombardu (...) Polska położonego w D. przy ul. (...), gdzie pozostawiła krzyżyk złoto próby 585, parę kolczyków próby złota 585 i bransoletę złotą próby 585, jako zastaw udzielonej jej pożyczki. W dniu 26 marca 2015 roku S. P. udała się do lombardu (...) położonego w D. przy ul. (...), gdzie pozostawiła zegarek koloru złotego marki G. z bransoletą o wadze 21,32 g i zegarek koloru złotego marki G. z bransoletą o wadze 41,99 g, jako zastaw udzielonej jej pożyczki. Wszystkie te przedmioty S. P. otrzymała od oskarżonego E. D. (1) w celu zastawienia ich w lombardach i zostały one odzyskane w toku postepowania.

Wszystkie opisane powyżej przedmioty, które zostały ujawnione w toku w/w przeszukań, zostały rozpoznane przez pokrzywdzonego W. G., jako skradzione z jego zakładu jubilerskiego i zostały mu zwrócone. Łączna wartość zwróconych przedmiotów wynosiła 28.300 zł.

(dowód: zeznania świadków: S. P. k. 2229 – 2231, 2290 – 2292, 3947, 5753, W. G. k. 3568 – 3569, 5020 – 5021, akta odezwy II Ko 2698/17, załącznik nr I k. 413 – 414, 456, załącznik nr III k. 4 – 6, 22 – 23, A. M. (2) załącznik nr I k. 419 – 421, 423 – 426, załącznik nr III k. 13 – 14, akta odezwy II Ko 2699/17, M. M. (6) k. 5840, załącznik nr I k. 366 – 367, P. M. (3) k. 5839, załącznik nr I k. 339 – 340, P. J. k. 5839 – 5840, załącznik nr I k. 350 – 351, częściowo zeznania świadka R. W. (1) k. 2183 – 2185, 2188 – 2189, protokół przeszukania k. 2111 – 2124, załącznik nr I k. 290 – 296, protokół oględzin k. 2807 – 3333, załącznik nr I k. 312 – 337, 348 – 349, 359 – 360, 372 – 375, załącznik nr III k. 15 – 17, 40 – 46, protokół zatrzymania rzeczy załącznik nr I k. 343 – 345, 354 – 356, 362 – 364, dokumenty załącznik nr I k. 347, 358, 370 – 371, pokwitowanie k. 5016 – 5018, materiały niejawne zgromadzone w toku postępowania znajdujące się w Kancelarii Tajnej)

Oskarżony E. D. (1) był wielokrotnie karany przez Sąd (dane o karalności k. 6123 - 6124, odpisy wyroków: k. 4465, załącznik nr I k. 237 - 241)

Oskarżony E. D. (1) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów.

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony E. D. (1) wyjaśnił (k. 2236 – 2239), że zamierza przebywać w D., ma plany wyjazdu wakacyjnego z S. P. i synem na terenie kraju, chce utrzymywać rodzinę, pracować w budowlance. Dalej wyjaśnił, że wie, iż w toku sprawy zabezpieczono umowy lombardowe na dane S. P., zastawiała wtedy biżuterię w lombardach, a on kupił te przedmioty gdzieś na terenie Polski, w którymś lombardzie. Wyjaśnił, że przekazał je S., aby zaniosła je do lombardów, w których je zabezpieczono, zastawił je aby mieć czynsz na mieszkanie. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że od jesieni 2014 roku zmieniał miejsca zamieszkania, towarzyszyła mu S., byli w K., B., więcej miejsc nie pamięta, lubi podróżować. Oskarżony wyjaśnił, że nie stawiał się na dozory bo bał się, że pójdzie do więzienia, wie, że kurator go szukał, a od 2 miesięcy stawia się na dozory. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że zna S. L., to dziewczyna jego brata M. D. (1), zna S. M. (1) i jego żonę K. M. pseud. J.. Oskarżony podał, że był raz na widzeniu u M. D. (1) w Areszcie Śledczym w K. na ul. (...) z P. K. (2) i K. D., to była zwykła wizyta, zrobił bratu zakupy w kantynie, nie dawał mu paczki. Ponadto oskarżony wyjaśnił, że brat dzwonił do niego z Oddziału telefonem, nie wie czy był wtedy aresztowany, czy pozbawiony wolności, a wizyta miała miejsce ok. maja – czerwca 2015 roku.

W toku kolejnych przesłuchań (k. 394 – 398 załącznika nr I tom II, 22 i 27 kwietnia 2015 roku) oskarżony wyjaśnił, że jeździł po różnych bankomatach ze swoją dziewczyną, której danych nie chce podać, wypłacał z nich pieniądze, zdarzało się że bywał w W., a odnośnie znalezionych u niego narzędzi wyjaśnia, że ich posiadanie nie jest zabronione. Ponadto odnośnie znalezionej u niego biżuterii wyjaśnił, że na większość ma rachunki, jeden zegarek G. kupował w K., ale nie jest w stanie określić gdzie, co do pozostałych rzeczy nie jest w stanie określić gdzie je kupował, bo to było dawno temu. Dalej podał, że nie jest w stanie określić czy był przy bankomacie w W., nie ma rachunku bankowego, pieniądze wypłacała jego dziewczyna, ale nie jest w stanie stwierdzić czy dziewczyna udostępniała mu kartę, aby dokonał wypłaty z bankomatu. Ponadto oskarżony rozpoznawał przedmioty znalezione w trakcie przeszukania jego pomieszczeń, stwierdził, że urządzenie do awaryjnego otwierania zamków należy do niego, stacja nasobna U. należy do niego, krótkofalówka należy do niego i S., wykorzystywali ją jako nianię, notes z potarganymi odręcznymi zapiskami N. i G. jest jego, wytrychy należą do niego, torba ze szlifierką, nożycami do cięcia blach jest jego. Ponadto wyjaśnił, że nie kojarzy bankomatu w B. W., możliwe, że wypłacał pieniądze z karty S., raczej nie, ale mogło się tak zdarzyć, mogli podchodzić razem do bankomatu, lub wchodzić do budynku

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego E. D. (1), albowiem są gołosłowne, nielogiczne, sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego, zmierzają jedynie do uniknięcia odpowiedzialności karnej i pozostają w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym sprawy, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy i który uznał za wiarygodny. Całkowicie gołosłowne są twierdzenia oskarżonego, iż przedmioty pochodzące z kradzieży, które polecił S. P. zastawić w lombardach, nabywał w różnych miejscach na terenie Polski, ale nie jest w stanie wskazać gdzie, jak też, że posiada rachunki na zakup tych przedmiotów. Oskarżony nie przedłożył żadnych dokumentów, które potwierdzałyby fakt legalnego nabycia tych przedmiotów. Ponadto z zeznań świadka S. P. wynika jednoznacznie, iż oskarżony E. D. (1) wszedł w ich posiadanie w efekcie kradzieży z włamaniem dokonanej w N.. Podobnie należy ocenić wyjaśnienia oskarżonego odnośnie wypłacania pieniędzy z bankomatów. Oskarżony E. D. (1) nie był w stanie wskazać, o jakie bankomaty mu chodzi, czy sam dokonywał tych wypłat, a wreszcie oświadczył, iż nie posiada rachunku bankowego, a wypłaty następowały z rachunku S. P.. Brak jest jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia wyjaśnień o takiej treści.

Zwrócić uwagę należy również na przedmioty, jakie zostały znalezione w trakcie przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego E. D. (1). Zabezpieczono wówczas np. stację nasobną U., dwa urządzenia nasłuchowe – krótkofalówki. Są to takie same urządzenia, jak te, które zostały zabezpieczone w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego S. M. (1) oraz na miejscu przestępstwa usiłowania kradzieży z włamaniem opisanego w punkcie III części wstępnej wyroku. W tym przypadku zastosowanie mają również uwagi poczynione na ten temat przy analizie zarzutów postawionych oskarżonemu S. M. (1) w punkcie 2 uzasadnienia. Na marginesie zauważyć należy jedynie, iż twierdzenie oskarżonego, że wykorzystywał te urządzenia jako tzw. nianie są absurdalne. Ponadto w trakcie tego przeszukania zabezpieczono również dwie torby z zawartością nożyc do cięcia blachy, szlifierki oraz drabinki. Fakt, iż takie narzędzia były umieszczone w torbach świadczy jednoznacznie, iż były one używane do kradzieży z włamaniem, na które oskarżony udawał się poza miejsce zamieszkania. Dodać należy, iż z zeznań świadka S. P. wynika, iż oskarżony E. D. (1) udał się na włamanie, którego dokonał w N. właśnie z taką torbą. Ponadto torba z podobnym wyposażeniem została również zabezpieczona na miejscu przestępstw, jakich dopuścił się oskarżony S. M. (1) w K. (punkt IV i V części wstępnej wyroku). Wskazać należy również na fakt usunięcia znaków identyfikacyjnych z laptopa marki S. skradzionego na szkodę M. S. (3) i K. S., który oskarżony przekazał S. L.. Oczywistym jest, że usunięcie tych znaków identyfikacyjnych miało na celu utrudnienie identyfikacji tego przedmiotu i przypisanie go do konkretnej kradzieży, z której mógł pochodzić.

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu E. D. (1) przestępstwa kradzieży z włamaniem w dniu 07 lutego 2014 roku w B. do domu jednorodzinnego K. S. i M. S. (3) opisanego w punkcie IX części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Na sprawstwo oskarżonego wskazuje fakt dysponowania przez niego przedmiotami, które zostały skradzione w trakcie tego czynu. Z wyjaśnień oskarżonej S. L. wynika jednoznacznie, iż laptop Samsung, który został u niej ujawniony otrzymała od oskarżonego E. D. (1). Z kolei broszka znaleziona w mieszkaniu R. W. (1) została również przekazana przez oskarżonego E. D. (1). Oskarżony nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, jak wszedł w posiadanie tych przedmiotów, co przekonuje, iż brał udział w kradzieży z włamaniem w trakcie której zostały one zabrane. Wskazać należy również, że sposób dostania się do domu jednorodzinnego był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na przecięciu wyważeniu drzwi okna balkonowego.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony E. D. (1) w dniu 07 lutego 2014 roku w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B., wyważył drzwi okna balkonowego i wszedł do wnętrza domu jednorodzinnego skąd zabrał laptop (...) (wartość 2.000 zł), laptop H. (...)ew (wartość 2.000 zł), pieniądze w gotówce w kwocie 500 zł, biżuterię ze złota i srebra (wartość 30.000 zł) stanowiące własność K. S. i M. S. (3).

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu E. D. (1) przestępstwa kradzieży z włamaniem w okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku na ul. (...) w B. – W. do znajdującego się tam bankomatu należącego do Banku (...) w B. opisanego w punkcie X części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Fakt ujawnienia na miejscu zdarzenia butelki szklanej, na której znajdował się ślad biologiczny pochodzący od oskarżonego E. D. (1) wskazuje jednoznacznie, iż oskarżony był na miejscu zdarzenia i brał udział w dokonanej kradzieży z włamaniem. Nadmienić należy, że oskarżony nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, skąd na miejscu zdarzenia znalazła się butelka z jego śladem biologicznym. Zauważyć należy, iż w świetle całokształtu okoliczności nie ulega wątpliwości, iż butelkę tą pozostawili na miejscu zdarzenia sprawcy włamania do bankomatu. Jak wynika z protokołu oględzin butelka ta została znaleziona na pokrywie bankomatu. Z doświadczenia życiowego wynika, iż w miejscu takim nie składuje się tego typu przedmiotów, jak też klienci korzystający z bankomatów nie pozostawiają na tych urządzeniach żadnych przedmiotów. Również w tym przypadku sposób dostania się do pomieszczenia, w którym był bankomat oraz do wnętrza bankomatu był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na wyważeniu zamka drzwi wejściowych budynku oraz wycięciu tylnej pokrywy bankomatu.

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony E. D. (1) w okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w B. – W. wyważył zamek drzwi wejściowych budynku, dostał się do jego wnętrza, po czym dokonał wycięcia tylnej pokrywy bankomatu z wnętrza, którego zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie co najmniej 11.610 zł stanowiące własność Banku(...) w B..

W odniesieniu do zarzucanego oskarżonemu E. D. (1) przestępstwa kradzieży z włamaniem w nocy z 19 na 20 października 2014 roku na ul. (...) w N., do zakładu jubilerskiego prowadzonego przez W. G. opisanego w punkcie XI części wstępnej wyroku Sąd ustalił, iż oskarżony był sprawcą tego czynu. Na sprawstwo oskarżonego wskazują jednoznacznie zeznania świadka S. P., która podała, iż w październiku 2014 roku przebywali wspólnie z oskarżonym E. D. (1) w N. u jej siostry, w niewielkiej odległości od ul. (...), gdzie znajduje się zakład jubilerski prowadzony przez W. G. oraz, że w nocy z 19 na 20 października 2014 roku oskarżony E. D. (1) nie przebywał wspólnie z nią w tym miejscu pobytu, gdyż wyszedł z czarną torbą, po czym po powrocie nad ranem polecił jej szybki wyjazd z N.. Dalej z zeznań S. P. wynika, iż E. D. (1) w drodze powrotnej przyznał, iż dokonał włamania do sklepu jubilerskiego znajdującego się w pobliżu miejsca zamieszkania siostry S. P.. Świadek S. P. zeznała również, iż otrzymała od oskarżonego E. D. (1) przedmioty pochodzące z tej kradzieży z włamaniem, a miało to miejsce kilka dni po tym zdarzeniu, po czym oskarżony polecił jej, aby część z nich zaniosła do lombardu w celu zastawienia ich i uzyskania w zamian pieniędzy, a część z nich dostarczyła S. L.. Z zeznań świadka S. P. wynika również jednoznacznie, iż tuż po tej kradzieży oskarżony E. D. (1) dysponował znaczną sumą pieniędzy, które według jej przypuszczeń pochodziły ze sprzedaży przedmiotów skradzionych na szkodę W. G.. Zeznania świadka S. P. znajdują potwierdzenie w umowach, które zawarła w lombardach, w których zastawiła przekazane jej przez oskarżonego E. D. (1) przedmioty pochodzące z tych kradzieży. Zauważyć należy, iż przedmioty te zostały rozpoznane przez pokrzywdzonego W. G. jako skradzione w trakcie tego zdarzenia. Ponadto podczas przeszukania pomieszczeń mieszkalnych zajmowanych przez oskarżonego E. D. (1) ujawniono m. in. tarczę zegarka oraz lupę pochodzące z tej kradzieży. Kolejnym dowodem potwierdzającym fakt dokonania tego czynu przez oskarżonego są zeznania świadka R. W. (1) w połączeniu z protokołem przeszukania jego pomieszczeń mieszkalnych. W trakcie przeszukania tych pomieszczeń zostały znalezione wyroby jubilerskie pochodzące z tej kradzieży, które zostały rozpoznane przez pokrzywdzonego W. G.. Z kolei z wiarygodnych zeznań R. W. (1) wynika, iż otrzymał je od oskarżonej S. L.. Nadmienić należy, iż z zeznań świadka R. W. (2) wynika również, iż oskarżony M. D. (1) w rozmowie telefonicznej informował go, iż oskarżony E. D. (1) dokonał kradzieży z włamaniem „gdzieś daleko, nad morzem, zrobił większą robotę”. Ten lakoniczny opis miejsca kradzieży z włamaniem odpowiada jednak okolicznościom czynu z punktu XI części wstępnej wyroku, gdyż zdarzenie miało miejsce w województwie zachodnio-pomorskim i dokonano kradzieży biżuterii o łącznej wartości co najmniej 124.500 zł, a więc dosyć dużej. Nie ulega wątpliwości, iż oskarżona S. L. otrzymała wyroby jubilerskie od oskarżonego E. D. (1), podobnie, jak laptop pochodzący z kradzieży na szkodę K. S. i M. S. (3). Nadmienić należy, iż z zeznań świadka R. W. (1) wynika jednoznacznie, iż oskarżony E. D. (1) dostarczał mu wyroby jubilerskie pochodzące z kradzieży celem ich sprzedaży i jednocześnie nie ukrywał, iż pochodzą one z kradzieży. Dodać należy, że oskarżony nie wytłumaczył w żaden logiczny sposób, jak wszedł w posiadanie tych przedmiotów. Również w tym przypadku sposób dostania się do pomieszczenia zakładu jubilerskiego był zbliżony do innych włamań objętych niniejszym postępowaniem, a mianowicie polegał na wybiciu otworu w ścianie budynku.

Na sprawstwo oskarżonego w zakresie tego czynu wskazują również zapisy rozmów telefonicznych zgromadzone w materiałach niejawnych (w tym zakresie bliższe ustalenia zawarte są w części niejawnej uzasadnienia).

Powyższa analiza pozwoliła na ustalenie, iż oskarżony E. D. (1) w nocy z 19 na 20 października 2014 roku w towarzystwie nieustalonych osób udał się na ul. (...) w N., gdzie znajduje się zakład jubilerski prowadzony przez W. G., wybił otwór w ścianie budynku, przez który wszedł do wnętrza zakładu jubilerskiego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości co najmniej 124.500 zł na szkodę W. G..

W odniesieniu do wszystkich opisanych powyżej przestępstw należy stwierdzić, iż w ocenie Sądu oczywistym jest, że oskarżony E. D. (1) dopuścił się tych czynów działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Sposób dokonania tych przestępstw wymagał współdziałania co najmniej 2 osób, gdyż sprawcy musieli przynieść ze sobą znaczną ilość sprzętu pozwalającego na pokonanie zabezpieczeń lokali, do których dokonywali włamań. Potrzebne były szlifierki, wiertarki, łomy, czy nawet młoty. Również czynności prowadzące do pokonania zabezpieczeń wymagały współdziałania co najmniej dwóch osób, gdyż trudno sobie wyobrazić, aby sprawca samodzielnie wybijał otwór w ścianie, nie korzystając z pomocy osoby, która chociażby pilnowała, czy hałas wywołany w ten sposób nie zwrócił uwagi postronnych osób.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków: M. S. (3), K. S., D. R., W. P. (1), R. O., D. K. (2), M. K. (2), A. K., Z. J., J. Z., M. Ł. (2), M. W. (2), W. G., A. M. (2), M. M. (6), P. M. (3), P. J. uznając je za konsekwentne, zgodne, spójne, logiczne, wzajemnie ze sobą korespondujące, tworzące jedną logiczną całość oraz mające potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Osoby te nie miały żadnego szczególnego interesu w złożeniu zeznań niekorzystnych dla oskarżonego, nie miały z nim wcześniej praktycznie żadnego kontaktu, jak też nie pozostawały z nim w żadnym konflikcie. Dodać należy, iż brak jest jakichkolwiek wiarygodnych dowodów, które poddawałyby w wątpliwość prawdziwość relacji tych osób.

Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom świadka S. P. uznając je za logiczne, konsekwentne, spójne oraz mające potwierdzenie w zasadach doświadczenia życiowego i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym sprawy. Brak jest podstaw do kwestionowania szczerości jej relacji. Z zeznań S. P. wynika jednoznacznie, iż zrozumiała naganność swojego postepowania i chciałaby zmienić swoje życie, odciąć się od poprzedniego środowiska. Fakt, iż była wcześniej związana z oskarżonym E. D. (1) nie wpływa negatywnie na ocenę jej zeznań, gdyż nie ujawniły się żadne okoliczności, które wskazywałyby na jej interes w złożeniu zeznań niekorzystnych dla tego oskarżonego, jak i zresztą dla pozostałych.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka R. W. (1) w zakresie, w jakim opisał on okoliczności otrzymywania skradzionej biżuterii od E. D. (1) oraz od S. L., oraz rozmowy z oskarżonymi M. D. (1) i E. D. (1). W tym zakresie jego zeznania znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym, na którym oparł się Sąd ustalając stan faktyczny sprawy. Dodatkowo należy odwołać się do analizy wiarygodności zeznań tego świadka poczynionej w punkcie 1 uzasadnienia.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonej S. L., w których opisała fakt otrzymania laptopa marki S. od oskarżonego E. D. (1) oraz paczki przekazanej jej przez S. P., albowiem w tym zakresie jej wyjaśnienia znajdują potwierdzenie w opisanych powyżej dowodach, które Sąd uznał za wiarygodne i na których oparł się ustalając stan faktyczny.

Oskarżony E. D. (1) działał w normalnej sytuacji życiowej, jako osoba dojrzała psychicznie, posiadająca pewien zasób doświadczenia życiowego i społecznego, mimo możliwości dochowania wierności prawu nie zachował się zgodnie z prawem. Czyni to oskarżonego zdatnym do przypisania winy.

Mając na uwadze powyższe ustalenia Sąd, w punkcie 8 sentencji wyroku, uznał oskarżonego E. D. (1) (w ramach czynów opisanych w punktach od IX do XI części wstępnej wyroku) za winnego tego, że w działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w krótkich odstępach czasu, w ramach zorganizowanej grupy przestępczej, dopuścił się ciągu przestępstw w ten sposób, że:

d.  w dniu 7 lutego 2014 roku w B. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po uprzednim wyważeniu drzwi balkonowych dokonał włamania do mieszkania K. S. i M. S. (3), skąd zabrał w celu przywłaszczenia na ich szkodę laptop marki H., laptop marki (...), gotówkę oraz biżuterię złotą i srebrną, tj. przedmioty o łącznej wartości co najmniej 34.500 zł to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk,

e.  w okresie pomiędzy 2 a 5 maja 2014 roku w B. - W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wyważeniu zamka drzwi wejściowych budynku oraz tylnej pokrywy bankomatu zabrał w celu przywłaszczenia pieniądze w kwocie co najmniej 11.610 zł na szkodę Banku (...) w B. oraz Towarzystwa (...) z/s w W., które naprawiło wyrządzoną szkodę i jednocześnie dokonał umyślnego zniszczenia bankomatu o łącznej wartości strat w wysokości 9.000 zł na szkodę Banku (...) w B. oraz Towarzystwa (...) z/s w W., które naprawiło wyrządzoną szkodę to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk,

f.  w dniach 19/20 października 2014 roku w N. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, po wybiciu otworu w ścianie budynku wszedł do wnętrza zakładu jubilerskiego, skąd zabrał w celu przywłaszczenia biżuterię złotą i srebrną o łącznej wartości co najmniej 124.500 zł na szkodę W. G. to jest czynu z art. 279 § 1 kk w związku z art. 65 § 1 kk.

We wszystkich tych przypadkach oskarżony E. D. (1) przy użyciu siły fizycznej przełamywał fizyczne przeszkody zabezpieczające dostęp do pomieszczeń, z których następnie zabierał przedmioty stanowiące własność pokrzywdzonych. Oskarżony we wszystkich przypadkach działał z zamiarem bezpośrednim w celu przywłaszczenia przedmiotów znajdujących się w pomieszczeniach i obejmował nim również działania polegające na przełamaniu przeszkód broniących dostępu do pomieszczeń. W ten sposób oskarżony swoim zachowaniem wypełniał znamiona przestępstwa kradzieży z włamaniem stypizowanego w art. 279 § 1 kk.

Zauważyć należy, iż w przypadku przestępstwa kradzieży z włamaniem popełnionego na szkodę Banku (...) w B. (podpkt b) punktu 8 sentencji) oskarżony E. D. (1) również dopuścił się zniszczenia mienia na szkodę pokrzywdzonego w ten sposób, że poprzez wyrwanie tylnej pokrywy bankomatu oskarżony dokonał jego umyślnego zniszczenia. Działając w ten sposób oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim, bowiem wyrywając tylną ścianę bankomatu chciał zniszczyć ten element, który stanowił dla niego przeszkodę w dostaniu się do wnętrza bankomatu i dokonaniu kradzieży, a jednocześnie zmierzał do wyrządzenia szkody pokrzywdzonemu. Takie zachowanie wypełnia znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk. W tym przypadku nie występuje jednak znaczna dysproporcja pomiędzy szkodą wyrządzoną wskutek zniszczenia mienia, a szkodą wyrządzoną wskutek kradzieży mienia, a co za tym idzie, kierując się poglądem przytoczonym wcześniej w punkcie nr 2 uzasadnienia dotyczącym oskarżonego S. M. (1), brak jest podstaw do stosowania kumulatywnej kwalifikacji przestępstwa, którego dopuścił się oskarżony E. D. (1) na szkodę Banku (...) w B. (podpkt b) punktu 8 sentencji) poprzez powoływanie w kwalifikacji również art. 288 § 1 kk.

Ponadto oskarżony E. D. (1) dopuścił się tych czynów w warunkach art. 65 § 1 kk, albowiem popełnił je działając w ramach zorganizowanej grupy przestępczej. Fakt dopuszczenia się tych czynów w ramach zorganizowanej grupy przestępczej nie budzi wątpliwości w świetle ustaleń poczynionych w odniesieniu do przypisanego oskarżonemu przestępstwa z art. 258 § 1 kk. Zakres działania tej grupy przestępczej obejmował popełnianie przestępstw przeciwko mieniu, a więc m.in. kradzieży z włamaniem.

4.  WYMIAR KARY, ŚRODKI KARNE, KOSZTY I OPŁATY

W przypadku oskarżonego S. M. (1) , podejmując decyzję o wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, w szczególności za przestępstwa przeciwko mieniu, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, rozmiar przestępczej działalności oskarżonego, znaczną wysokość szkód jakie wyrządził swoimi czynami, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność, działanie w warunkach multirecydywy. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących przemawiających na korzyść oskarżonego i podlegających uwzględnieniu przy wymiarze kary.

Sąd uznał, iż oskarżony S. M. (1) dopuszczając się przestępstw opisanych w punktach II, III, IV, V i VI części wstępnej wyroku oraz przypisanych mu w punkcie 2 sentencji wyroku działał w warunkach art. 91 § 1 kk. Dopuszczając się tych czynów oskarżony działał z wykorzystaniem takiej samej sposobności, albowiem we wszystkich tych przypadkach dopuszczał się kradzieży z włamaniem w prawie identycznych okolicznościach. Ponadto w przypadku wszystkich tych przestępstw podstawą wymiary kary jest ten sam przepis – art. 279 § 1 kk. Przestępstw tych oskarżony dopuścił się działając w krótkich odstępach czasu (odstępy od kilku dni do 6 miesięcy). Nadmienić w tym miejscu należy, iż aktualnie obowiązujący przepis art. 91 § 1 kk jest korzystniejszy dla oskarżonego S. M. (1) niż przepis w brzmieniu obowiązującym w dacie popełnienia przypisanych mu czynów. Przepis ten w aktualnym brzmieniu daje szersze możliwości objęcia instytucją czynu ciągłego poszczególnych przestępstw, a więc również przestępstwa popełnionego na szkodę R. M., co w stanie prawnym obowiązującym przed 01 lipca 2015 roku nie było możliwe. Konsekwencją tego jest możliwość wymierzenia oskarżonemu S. M. (1) za pięć przestępstw kradzieży z włamaniem jednej kary, podczas, gdy na gruncie przepisów obowiązujących poprzednio możliwe byłoby jedynie objęcie tą karą czterech przestępstw i wymierzenie osobnej kary za przestępstwo na szkodę R. M., a następnie połączenie ich zgodnie z przesłankami wymiaru kary łącznej, co niewątpliwie byłoby rozwiązaniem mniej korzystnym dla oskarżonego.

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu S. M. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-

za przestępstwo z art. 258 § 1 kk i inne – karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk i inne - karę 6 lat pozbawienia wolności,

-

za przestępstwo z art. 263 § 2 kk - karę 1 roku pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 7 (siedmiu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd nie wymierzył oskarżonemu kary grzywny za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści materialnej albowiem oskarżony obecnie odbywa kare pozbawienia wolności, nie jest zatrudniony odpłatnie, a nadto orzeczona niniejszym wyrokiem kara bezwzględna pozbawienia wolności i wyżej wymienione okoliczności uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści nie mając ku temu obecnie realnych możliwości.

W ocenie Sądu niezbędne jest orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkód, jakie wyrządził popełnionymi przestępstwami opisanymi w punkcie 2 sentencji wyroku. Orzekając o tym obowiązku Sąd miał na uwadze wyliczenia strat poniesionych przez pokrzywdzonych opisane w ustaleniach faktycznych obejmujące wartość skradzionych przedmiotów, jak i koszty poniesione w celu naprawienia uszkodzeń lub zniszczeń, jakich dopuścił się oskarżony S. M. (1) przy okazji dokonywania włamań. Sąd wziął również pod uwagę wartość przedmiotów zwróconych pokrzywdzonym w toku postepowania przygotowawczego, jak również wartość przedmiotów o zwrocie których zadecydowano niniejszym wyrokiem.

W związku z tym na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego S. M. (1) obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami opisanymi w punkcie 2 wyroku w niżej opisany sposób.

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonych D. G. (1) i M. G. (2) kwotę 4.000 (cztery tysiące) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 19.500 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 15.500 zł (zwrócone na mocy niniejszego wyroku laptop z oprogramowaniem – 14.500 zł, kamera P. – 1.000 zł).

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego R. G. (1) kwotę 200 (dwieście) zł. W tym przypadku pokrzywdzony nie odzyskał skradzionego przedmiotu.

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego R. M. kwotę 1.000 (jeden tysiąc) zł. Kwota ta odpowiada wysokości kosztów, jakie poniósł pokrzywdzony dokonując naprawy elementów uszkodzonych w trakcie próby włamania.

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. M. (1) kwotę 1.240 (jeden tysiąc dwieście czterdzieści) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 1.500 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 260 zł (3 pendrivy).

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonych M. S. (1) i M. S. (2) kwotę 25.900 (dwadzieścia pięć tysięcy dziewięćset) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 23.400 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 1.000 zł (wyroby jubilerskie). Ponadto zasądzono kwotę 3.500 zł, która odpowiada wysokości kosztów, jakie ponieśli pokrzywdzeni dokonując naprawy elementów uszkodzonych w trakcie włamania.

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonego P. K. (1) kwotę 1.800 (jeden tysiąc osiemset) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 6.800 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 5.000 zł (zegarek marki B.).

Sąd zasądził od oskarżonego S. M. (1) na rzecz pokrzywdzonej B. Ż. kwotę 136.318,37 zł (sto trzydzieści sześć tysięcy trzysta osiemnaście złotych trzydzieści siedem groszy). W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 155.513,37 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 19.195 zł (liczarka do pieniędzy o wartości 2.000 zł, pieniądze zwrócone na mocy niniejszego wyroku – 17.195 zł). Ponadto zasądzono kwotę 14.623,43 zł, która odpowiada wysokości kosztów, jakie poniosła pokrzywdzona dokonując naprawy elementów uszkodzonych w trakcie włamania.

W związku ze skazaniem oskarżonego S. M. (1) za przestępstwo z art. 263 § 2 kk Sąd na podstawie art. 44 § 6 kk Sąd orzekł wobec niego przepadek dowodów rzeczowych opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 2/106/14 karta 877 – 906 akt sprawy pod pozycją 84 i 85, a więc zatrzymanego rewolweru R. C. i amunicji.

W przypadku oskarżonego E. D. (1) , podejmując decyzję o wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę nagminność tego typu przestępstw, uprzednią karalność oskarżonego, w szczególności za przestępstwa przeciwko mieniu, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, rozmiar przestępczej działalności oskarżonego, znaczną wysokość szkód jakie wyrządził swoimi czynami, znaczną ilość zachowań przestępczych oskarżonego oraz ich cykliczność. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących przemawiających na korzyść oskarżonego i podlegających uwzględnieniu przy wymiarze kary.

Sąd uznał, iż oskarżony E. D. (1) dopuszczając się przestępstw opisanych w punktach IX, X i XI części wstępnej wyroku oraz przypisanych mu w punkcie 8 sentencji wyroku działał w warunkach art. 91 § 1 kk. Zastosowanie mają tu uwagi poczynione powyżej przy omówieniu wymiaru kary orzeczonej wobec oskarżonego S. M. (1).

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu E. D. (1) następujące kary pozbawienia wolności:

-

za przestępstwo z art. 258 § 1 kk – karę 1 roku pozbawienia wolności,

-

za ciąg przestępstw z art. 279 § 1 kk i inne - karę 4 lat pozbawienia wolności.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu karę łączną 4 (czterech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności. Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd nie wymierzył oskarżonemu kary grzywny za przestępstwa popełnione w celu osiągnięcia korzyści materialnej albowiem oskarżony nie osiąga dochodów, a nadto orzeczona niniejszym wyrokiem kara bezwzględna pozbawienia wolności i wyżej wymienione okoliczności uzasadniają przekonanie, że sprawca grzywny nie uiści nie mając ku temu obecnie realnych możliwości.

W ocenie Sądu niezbędne jest orzeczenie wobec oskarżonego obowiązku naprawienia szkód, jakie wyrządził popełnionymi przestępstwami opisanymi w punkcie 8 sentencji wyroku. Orzekając o tym obowiązku Sąd miał na uwadze wyliczenia strat poniesionych przez pokrzywdzonych opisane w ustaleniach faktycznych obejmujące wartość skradzionych przedmiotów, jak i koszty poniesione w celu naprawienia uszkodzeń lub zniszczeń, jakich dopuścił się oskarżony E. D. (1) przy okazji dokonywania włamań. Sąd wziął również pod uwagę wartość przedmiotów zwróconych pokrzywdzonym w toku postepowania przygotowawczego.

W związku z tym na podstawie art. 46 § 1 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego E. D. (1) obowiązek naprawienia szkód wyrządzonych przestępstwami opisanymi w punkcie 8 wyroku w niżej opisany sposób.

Sąd zasądził od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonych M. S. (3) i K. S. kwotę 32.450 (trzydzieści dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 34.500 zł a wartość odzyskanych przedmiotów 2.050 zł (laptop – 2.000 zł, brosza – 50 zł).

Sąd zasądził od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonego Towarzystwa (...) z/s w W. kwotę 20.610 (dwadzieścia tysięcy sześćset dziesięć) zł. W tym miejscu należy zauważyć, iż Towarzystwo (...) korzysta z przymiotu pokrzywdzonego, jako zakład ubezpieczeń, który z mocy umowy ubezpieczenia naprawił szkody poniesione przez Bank(...) w B.. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 11.610 zł. Ponadto zasądzono kwotę 9.000 zł, która odpowiada wysokości kosztów, jakie poniósł pokrzywdzony dokonując naprawy elementów uszkodzonych w trakcie włamania.

Sąd zasądził od oskarżonego E. D. (1) na rzecz pokrzywdzonego W. G. kwotę 96.200 (dziewięćdziesiąt sześć tysięcy dwieście) zł. W tym przypadku wartość skradzionych przedmiotów wynosiła 124.500 zł, a wartość odzyskanych przedmiotów 28.300 zł (biżuteria).

W przypadku oskarżonej S. L. Sąd wziął pod uwagę jako okoliczności obciążające dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, cykliczność działania oskarżonej. Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonej.

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonej S. L. karę pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy. Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonej. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżoną przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Biorąc pod uwagę postawę oskarżonej S. L., jej właściwości i warunki osobiste, dotychczasową niekaralność, Sąd uznał, iż mimo zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności oskarżona będzie przestrzegała porządku prawnego i nie popełni ponownie przestępstwa. Analizując okoliczności i charakter czynu, Sąd uznał iż trzyletni okres próby będzie wystarczający w tym przypadku.

W związku z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności Sąd uznał za konieczne orzeczenie od oskarżonej grzywny, która stanowiłaby realną dolegliwość dla oskarżonej w związku z popełnionym przestępstwem. Biorąc pod uwagę stopień winy i społeczną szkodliwość czynu oskarżonej Sąd wymierzył grzywnę w wysokości 50 stawek dziennych. Biorąc pod uwagę dochód oskarżonej (około 2.500 zł miesięcznie), jej warunki osobiste, rodzinne, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe Sąd ustalił wysokość stawki dziennej grzywny na kwotę 20 zł.

Ponadto na podstawie art. 73 § 2 kk Sąd oddał oskarżoną S. L. w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Podejmując decyzję o skorzystaniu z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i wymierzenia grzywny na podstawie art. 71 kk, Sąd, zgodnie z art. 4 § 1 kk, zastosował wobec oskarżonej przepisy kodeksu karnego dotyczące tych instytucji, które obowiązywały w dacie popełnienia czynu, a więc do dnia 30 czerwca 2015 roku. Całokształt regulacji dotyczącej instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności i kwestii sposobu wykonania wymierzonej kary, obowiązującej do dnia 30 czerwca 2015 roku był względniejszy dla oskarżonej.

W przypadku oskarżonego M. D. (1) , podejmując decyzję o wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego, dużą społeczną szkodliwość tego typu czynów, rozmiar przestępczej działalności oskarżonego. Sąd nie znalazł żadnych okoliczności łagodzących przemawiających na korzyść oskarżonego i podlegających uwzględnieniu przy wymiarze kary.

Sąd uznał za stosowne wymierzyć oskarżonemu M. D. (1) karę 2 lat pozbawienia wolności. Ta kara zdaniem Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego. Winna ona spełnić cele w zakresie prewencji indywidualnej i powstrzymać oskarżonego przed kolejnymi niezgodnymi z prawem zachowaniami, jak również cele w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Mając na uwadze, iż oskarżony M. D. (1) dopuścił się przypisanego mu przestępstwa przed dniem 30 czerwca 2015 roku zastosowanie miały przepisy dotyczące wymiaru kary obowiązujące wówczas, jako względniejsze. Tyczyło się to jednak tylko ewentualnego warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności z uwagi na wymiar orzeczonej kary. Zgodnie z treścią obowiązującego wówczas art. 69 § 3 kk zawieszenia wykonania kary nie stosuje się do sprawcy przestępstwa określonego art. 64 §2 kk, chyba, że zachodzi wyjątkowy wypadek uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Oskarżony M. D. (1) nie był wprawdzie skazany w warunkach multirecydywy, lecz na mocy art. 65 § 2 kk należy odpowiednio stosować wobec niego przepisy dotyczące sprawcy określonego w art. 64 § 2 kk. Zdaniem Sądu taki wyjątkowy wypadek w niniejszej sprawie nie zachodzi w odniesieniu do oskarżonego M. D. (1), albowiem dotychczasowe zachowanie oskarżonego, jego postawa, właściwości i warunki osobiste nie gwarantują, iż w przypadku warunkowego zawieszenia kary oskarżony nie popełni ponownie przestępstwa i cele kary zostaną wobec niego osiągnięte. Okazywane przez oskarżonego rażące lekceważenie porządku prawnego (wielokrotna karalność), nieliczenie się z obowiązującymi normami społecznymi, w pełni sprzeciwiają się warunkowemu zawieszeniu wobec niego kary pozbawienia wolności. Tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności może stanowić realną dolegliwość dla oskarżonego w związku z popełnionym przez niego czynem, która nie wywołałaby poczucia bezkarności oraz może być odebrana przez społeczeństwo jako kara sprawiedliwa.

Sąd na podstawie art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonej S. L. na poczet orzeczonej kary grzywny okres zatrzymania w sprawie od dnia 30 czerwca 2015 roku godz. 06.05 do dnia 01 lipca 2015 roku godz. 13.49 przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny.

Z uwagi na fakt, iż w toku przeszukań pomieszczeń zajmowanych przez oskarżonych zabezpieczone zostały przedmioty, które pochodziły z dokonanych przestępstw koniecznym stało się dokonanie zwrotu pokrzywdzonym tych przedmiotów, co do których Sąd ustalił, iż stanowią ich własność.

W związku z tym Sąd podjął decyzję o zwrocie pokrzywdzonemu D. G. (1) kamery marki P. oraz laptopa D., opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 2/106/14 karta 877 – 906 akt sprawy pod pozycją 22 i 23 (k. 5430 - 5510 akt: pod pozycją 830 i 831).

Ponadto Sąd podjął decyzję o zwrocie pokrzywdzonej B. Ż. pieniędzy w postaci: 290 Euro, 3.130 $, 2.550 zł, 600 franków szwajcarskich, 50 dolarów kanadyjskich, 100 koron czeskich, 500 rubli, 800 forintów, 40 funtów opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 2/106/14 karta 877 – 906 pod pozycją 86 – 97, 102.1 – 105.4, 110.1 – 113.25, 120 – 129, 131 – 175. Pokrzywdzonej B. Ż. zwrócono również przedmioty, które zostały zabezpieczono na miejscu kradzieży z włamaniem, a które podlegały badaniom w celu ujawnienia śladów popełnionego przestępstwa, a opisane były w wykazie dowodów rzeczowych nr XXV/216/17/P k. 5252 akt pod pozycją I i IV (nr 767, 768, 769, 770). Podobny przedmiot zwrócono pokrzywdzonemu W. G., a był on opisany w wykazie dowodów rzeczowych nr XXVI/217/17/P k. 5256 akt pod pozycją I (nr 771).

Sąd na podstawie art. 29 prawa o adwokaturze z 26 maja 1982 roku zasądził od Skarbu Państwa na rzecz obrońców z urzędu występujących w sprawie odpowiednie kwoty wynagrodzenia biorąc pod uwagę ilość terminów rozpraw oraz nakład pracy. Były to następujące kwoty:

- na rzecz adwokata Ł. N. kwotę 3.321 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu S. M. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług,

- na rzecz adwokata M. B. kwotę 3.321 zł (trzy tysiące trzysta dwadzieścia jeden złotych) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu M. D. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług,

- na rzecz adwokata Ł. N. kwotę 885,60 zł (osiemset osiemdziesiąt pięć złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu E. D. (1) wraz z należnym podatkiem od towarów i usług.

Ponadto na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego E. D. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Towarzystwa (...) z/s w W. kwotę 840 (osiemset czterdzieści) zł tytułem zwrotu poniesionych wydatków.

Biorąc pod uwagę opisane wyżej warunki materialne oskarżonych, obciążenie ich grzywną bądź nałożenie obowiązków naprawienia szkód, jak też orzeczone kary bezwzględne Sąd uznał, iż niecelowe jest obciążanie oskarżonych kosztami procesu.

5.  DODATKOWA ANALIZA ZEZNAŃ ŚWIADKÓW

Zeznania świadków K. W. (2), J. W. (1), J. P., G. L., M. L., M. S. (4), P. G. (1), J. B., J. O., T. W., T. M. (2), P. G. (2), J. W. (2), K. S., D. S. (2), A. C., M. K. (3), R. K., M. C., K. C., T. B., M. O. (1), J. T., I. F., N. D., S. K. (2), A. H., S. K. (3), Ł. K., S. G., W. P. (2), A. F., P. H., A. W., P. W., A. P., M. O. (2), D. G. (2), T. G., I. P., M. W. (3), S. R., A. O., S. M. (3), A. M. (3), A. S., E. K. i M. S. (5) nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem nie posiadali oni wiadomości istotnych dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie oraz oceny zdarzeń objętych zarzutami.

SSO w Częstochowie

Marcin Buzdygan