Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 332/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

0

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Wieluniu (VI Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Pajęcznie) z dnia 29 sierpnia 2019 roku wydany w sprawie VI K 109/19

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść poprzez przyjęcie, że zachodzą przesłanki do zastosowania instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego, w tym wina i społeczna szkodliwość czynu zarzucanego oskarżonemu nie są znaczne, podczas gdy kompleksowa analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego ocenianego swobodnie, prowadzi do odmiennego wniosku

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

nie jest uzasadnionym stanowisko, wedle którego zarówno wina oskarżonego jak i stopień społecznej szkodliwości zarzucanego mu czynu nie są znaczne. W sposób niedostateczny Sąd Rejonowy w Wieluniu (VI Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Pajęcznie) odniósł się do elementów wskazanych w art. 115 paragraf 2 k.k. W przypadku oskarżonego F. J. mamy do czynienia z:

- kierowcą zawodowym, od którego wymaga się wzorcowego zachowania w ruchu drogowym,

- oskarżonym kierującym autobusem z pasażerami,

- godzeniem w dobro w postaci bezpieczeństwa w komunikacji, a ewentualne skutki prowadzenia pojazdów pod wpływem alkoholu w postaci utraty życia i zdrowia mogą dotknąć nie tylko samych kierowców, ale również pozostałych uczestników ruchu drogowego.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez uznanie oskarżonego za winnego dokonania zarzucanego mu czynu i wymierzenie mu kary grzywny 120 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 10 złotych, orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, zasądzenie kosztów sądowych

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zasadnym jest wniosek o niemożności zastosowania wobec F. J. instytucji warunkowego umorzenia postępowania nawet z orzeczeniem wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym oraz orzeczeniem świadczenia pieniężnego. Właściwym sposobem reakcji na czyn oskarżonego jest skazanie go za przestępstwo określone w art. 178a paragraf 1 k.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.15.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zaskarżony wyrok zmieniono w ten sposób, że

I uchylono zawarte w:

a) punkcie 1 rozstrzygnięcia o warunkowym umorzeniu postępowania karnego wobec F. J. na okres próby dwóch lat

b) punkcie 2 orzeczenia o nałożeniu na F. J. obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby,

c) punkcie 3 orzeczenia o środku karnym w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 2000 złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej,

d) punkcie 4 orzeczenia o środku karnym w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu lądowego na okres 1 roku,

e) punkcie 6 orzeczenia o zasądzeniu opłaty w kwocie 100 złotych,

II przyjęto zapisy w:

a) punkcie I: uznaje oskarżonego F. J. za winnego dokonania zarzucanemu czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a paragraf 1 k.k. i za to na podstawie art. 178a paragraf 1 k.k. wymierza mu karę 120 (sto dwadzieścia) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 10 (dziesięć 00/100) złotych,

b) punkcie 4: na podstawie art. 42 paragraf 2 k.k. orzeka wobec F. J. zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzy) lat,

c) punkcie 3: na podstawie art. 43a paragraf 2 k.k. orzeka wobec F. J. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym i Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5000,00 (pięć tysięcy 00/100) złotych,

d) punkcie 6: zasądza od F. J. na rzecz Skarbu Państwa opłaty w kwocie 120,00 (sto dwadzieścia 00/100) złotych

W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Podzielono zarzuty Prokuratora Rejonowego we Wieluniu. Organ kierujący zaskarżony wyrok w sposób niewystarczający ocenił przypisane F. J. zachowanie będące przedmiotem procesu. Przede wszystkim zgodzić należy ze stanowiskiem, że czynu tego nie można ujmować jako cechującego się zawinieniem oraz stopniem społecznej szkodliwości, które nie są znaczne. Jako zaznaczono w przypadku oskarżonego mamy do czynienia z kierowcą zawodowym, który prowadził autokar z pasażerami. Z pewnością od osoby, profesjonalnie trudniącej się przewozem wymogi respektowania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym muszą być postawione zdecydowanie wyżej niż wobec innego kierującego pojazdem mechanicznym. Te szczególne wymagania dotyczą w szczególności osób, - tak jak to jest w rozważanym przypadku- biorących udział w transporcie pasażerów. Korzystający z takiego przewozu mają prawo wymagać, od kierującego autobusem prowadzenia pojazdu zgodnie z zasadami bezpieczeństwa w ruchu drogowym, pośród których zasadnicze znaczenie ma obowiązek trzeźwości. To potrzeba ścisłego przestrzegania tego wymogu związana jest w sposób bezpośredni z bezpieczeństwem przewożonych osób. F. J. tak określoną powinność naruszył, a przez to przypisany mu czyn winien być rozpatrywany w kategoriach cechującego się znacznym zawinieniem i stopniem społecznej szkodliwości. Podnoszony przez obrońcę oskarżonego stan nietrzeźwości F. J. (który niewiele przekroczył granice zakreślone przepisem art. 115 paragraf 6 k.k.) nie może mieć znaczenia przy takim rozważeniu przedmiotowego czynu. Ma to odpowiednie odniesienie w zakresie jego funkcjonowania po uznaniu F. J. za winnego czynu wyczerpującego dyspozycję art. 178a paragraf 1 k.k. Dotychczasowe funkcjonowanie oskarżonego, jego niekaralność za przestępstwa skutkowały wymierzeniem mu najłagodniejszej kary oraz pozostałych dolegliwości zawierających się w dolnych granicach zakreślonych ustawą.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

na podstawie art. 635 k.p.k. w związku z art. 627 k.p.k. kosztami sądowymi postępowania odwoławczego obciążono oskarżonego, zasądzając od niego na rzecz Skarbu Państwa kwoty:

- 20,00 złotych tytułem poniesionych wydatków,

- 120,00 złotych tytułem opłaty

Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia- z uwagi na jego sytuację materialną i osiągane dochody- F. J.- od zapłaty tych należności.

7.  PODPIS