Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 879 / 19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1.

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku z dnia 27 sierpnia 2019 r. w sprawie II K 123 / 18

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

,

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  podniesiony przez obrońcę zarzut obrazy postępowania mającej wpływ na treść wyroku, tj. art. 7 kpk i 410 kpk

2.  podniesiony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzut obrazy art. 11 § 1 kk

3.  podniesiony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec oskarżonego kary oraz środka kompensacyjnego w postaci nawiązki;

4.  podniesiony przez pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego zarzut mającej wpływ na treść wyroku obrazy przepisów postępowania, tj. art. 627 kpk

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. 1. zarzut błędnej oceny zeznań pokrzywdzonych oraz pozostałych przywoływanych w apelacji obrońcy oskarżonego świadków w zakresie, w jakim z ich relacji wynikało, że oskarżony dopuścił się spowodowania opisanych w wyroku obrażeń ciała S. S., J. N. oraz M. N., a nadto uszkodzenia mienia ostatniej z wymienionych, jest bezzasadny. Skarżący pomija bowiem, iż w tej materii ich depozycje zostały pozytywnie zweryfikowane innymi dowodami o charakterze obiektywnym. W pierwszej kolejności zaakcentować tu należy wymowę dokumentacji medycznej oraz opinie biegłego lekarza, które doznanie tego rodzaju obrażeń potwierdzają, a nadto wskazują, iż czas i okoliczności ich powstania nie są sprzeczne z tym, co wynikało z zeznań pokrzywdzonych i wspierających ich zeznania świadków. Trudno z logiką i doświadczeniem życiowym – a one wszak stanowią kryteria, w oparciu o które należy dowody oceniać – że dwie niezależne od siebie grupy świadków, zeznających co do przebiegu dwóch odmiennych od siebie ( co do miejsca i czasu ) zajść, bezzasadnie przypisywało oskarżonemu popełnienie przestępstw na ich szkodę. Podkreślić należy, iż z ich relacji wyłania się spójny obraz oskarżonego, jako osoby nieumiejącej zapanować nad emocjami, o niskim progu wyzwalania agresji i skłonności do używania przemocy bez uzasadnionych powodów. Wnioski te są z resztą zbieżne z wymową opinii biegłych psychiatrów. Zeznania pokrzywdzonej odnośnie uszkodzenia pojazdu zostały natomiast uwiarygodnione dokumentacją z jego naprawy. Z kolei to, że S. S. w reakcji na agresywne zachowanie oskarżonego nie salwował się ucieczką, lecz pod wpływem emocji z tym związanych starał się uwiecznić takie zachowanie oskarżonego, nagrywając go oraz samemu dając upust swoim emocjom, nie oznacza jeszcze, że nie mogła u niego powstać uzasadniona obawa, że artykułowane przez oskarżonego groźby mogą zostać zrealizowane. Jak już wyżej podniesiono, osobowość oskarżonego oraz mankamenty jego zdrowia psychicznego dawały mu podstawy do obaw przed zupełnie nieobliczalnym zachowaniem oskarżonego, mogącym wyrażać się podjęciem w każdej chwili nagłych, nieoczekiwanych aktów agresji, łącznie z przemocą fizyczną nakierowaną na jego zdrowie i życie, zwłaszcza wtedy, gdy nie będzie na taki atak przygotowany i nie zdąży na czas zareagować.

Ad. 2. W sytuacji, gdy na przestrzeni krótkiego okresu czasu, zachodziły następujące po sobie dwa inne rodzajowo zachowania oskarżonego, godzące w dwa odmienne dobra prawne, które nie spajał z góry powzięty zamiar ich realizacji ( druga z czynności sprawczych nie była z góry zamierzona, oskarżony dopuścił się jej w związku z nie przewidzianym uprzednio rozwojem sytuacji ), te dwie wyraźnie wyodrębnione od siebie czynności sprawcze ( jedno wyrażało się artykułowaniem gróźb, drugie zaś zadawaniem pokrzywdzonemu uderzeń ), zasadnie zostały potraktowane w kategoriach dwóch odrębnych czynów zabronionych.

Ad. 3. Wymierzona oskarżonemu kara nie razi łagodnością. Artykułując w apelacji okoliczności, które zdaniem pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego winny prowadzić do wymierzenia mu kary surowszej ( multikonfliktowość oskarżonego z otoczeniem, łatwość podejmowania działań agresywnych i sprzecznych z prawem wynikająca z jego porywczości, nieumiejętność panowania nad emocjami, brak krytycyzmu ) skarżący pomija, że nie są one następstwem świadomego przyjęcia przez oskarżonego takiego nastawienia do otaczającego go świata, lecz wynikają z zaburzeń osobowości o podłożu organicznym ( wskutek uszkodzenia mózgu w związku z przebytym urazu głowy oraz padaczki ), które ograniczały oskarżonemu w stopniu znacznym zdolność pokierowania swoim postępowaniem. Jest to okoliczność, która wespół z innymi przywoływanymi przez sąd I instancji, uprawniała do wymierzenia oskarżonemu kary o takim rodzaju i wymiarze, jak za przypisane czyny, w tym te popełnione na szkodę S. S..

Zgodzić się natomiast z pełnomocnikiem oskarżyciela posiłkowego należało, iż zasądzona w ramach nawiązki kwota jest rażąco niska. Przedmiotem tej kompensaty była szkoda niemajątkowa, ujmowana jako cierpnie fizyczne ( ból i inne dolegliwości ) oraz cierpienia psychiczne ( ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi, z poczuciem upokorzenia, naruszeniem przez sprawcę jego godności, ich długotrwałością itp. ). Zadośćuczynienie ma na celu ich finansową, całościową kompensatę. Ani przepisy kodeksu karnego, ani cywilnego nie zawierają kryteriów, jakimi należy się kierować przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia pieniężnego. Sąd winien więc brać pod uwagę okoliczności konkretnej sprawy, które w jej niepowtarzalnych realiach mają wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Innymi słowy, zadośćuczynienie, mając na swój sposób charakter uznaniowy, nie może być od tych realiów oderwane. Musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, adekwatną w stosunku do doznanej krzywdy i utrzymaną w rozsądnych granicach. Zasądzona przez sąd I instancji kwota cech tych nie spełnia. Odnosząc ją do poczynionych przez ten sąd ustaleń, przypomnieć należy, iż oskarżony uderzał pokrzywdzonego bez dostatecznie usprawiedliwionego powodu, a tym bardziej takiego, który pokrzywdzonego by obciążał. Zachowanie oskarżonego było dla pokrzywdzonego wyjątkowo upokarzające, bo dokonane na oczach najbliższych, w tym małoletnich dzieci. Pokrzywdzony doznał obrażeń min. na odsłoniętych okolicach ciała ( twarzy ). Suma i wymowa tych okoliczności uzasadniały zasądzenie zadośćuczynienia w takiej kwocie, jak przyjęta w zaskarżonym wyroku, jawi się li tylko jako symboliczna. Jej podwyższenie do postulowanej kwoty 2000 złotych czyni zadość wymogowi złagodzenia ( kompensaty ) doznanej przez pokrzywdzonego krzywdy.

Ad. 4. Wysokość kosztów procesu zasądzanych w sprawie karnej od Skarbu Państwa lub przeciwnika procesowego na rzecz strony, której racje zostały w procesie uwzględnione, jest z jednej strony limitowana wysokością rzeczywiście poniesionych kosztów, z drugiej zaś nie może przekroczyć sześciokrotności stawki minimalnej. Sąd, podejmując decyzję o zasądzeniu zwrotu wydatków poniesionych przez stronę z tytułu zastępstwa procesowego, ustalenia wynikające z realizacji cywilnoprawnej umowy zawartej pomiędzy pełnomocnikiem, a klientem, bierze pod uwagę o tyle tylko, że kształtują one górną granicę, w jakiej zwrot może nastąpić. W pozostałym zakresie o wysokości zwrotu kosztów poniesionych przez stronę sąd bierze pod uwagę niezbędny nakład pracy adwokata, w szczególności poświęcony czas na przygotowanie się do prowadzenia sprawy, liczba stawiennictw w sądzie, w tym na rozprawach i posiedzeniach, czynności podjęte w sprawie, wkład pracy adwokata w przyczynienie się do wyjaśnienia okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, jak również do wyjaśnienia i rozstrzygnięcia istotnych zagadnień prawnych budzących wątpliwości w orzecznictwie i doktrynie, rodzaj i zawiłość sprawy, w szczególności tryb i czas prowadzenia sprawy, obszerność zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, w szczególności dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lub biegłych sądowych, dowodu z zeznań świadków, dowodu z dokumentów, o znacznym stopniu skomplikowania i obszerności ( § 15 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ). Zatem skarżący, domagając się określonej kwoty z tego tytułu, nie może poprzestać na tym tylko, że taka, a nie inna kwota była przedmiotem umowy pomiędzy stroną, a jej reprezentantem procesowym. Musi nadto wykazać, że żądana kwota jest adekwatna do kryteriów, o jakich mowa powyżej. Takiej jednak argumentacji w apelacji brak. W związku z powyższym, nie doszukując się powodów do wnioskowania, że zasądzona od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwota nie była w realiach niniejszej sprawy adekwatna do w/w kryteriów, orzeczono jak w sentencji.

Wniosek

1.  obrońcy o zmianę zaskarżonego wyroku;

2.  pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego o zmianę zaskarżonego wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz właściwie zakwalifikował przypisane oskarżonemu czyny, wymierzył za nie kary, które nie rażą ani surowością, ani łagodnością oraz prawidłowo rozstrzygnął w przedmiocie kosztów procesu. Orzekł natomiast rażąco niską kwotę tytułem nawiązki. W tej sytuacji zachodziły jedynie podstawy do korekt zaskarżonego wyroku w części dotyczącej rozstrzygnięcia o nawiązce.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

-

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1wszystkie rozstrzygnięcia zawarte w wyroku za wyjątkiem orzeczenia o nawiązce

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Sąd I instancji poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne oraz właściwie zakwalifikował przypisane oskarżonemu czyny, wymierzył za niego kary, która nie rażą ani surowością, ani łagodnością oraz prawidłowo rozstrzygnął w przedmiocie kosztów procesu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1rozstrzygnięcie o nawiązce

Zwięźle o powodach zmiany

sąd orzekł rażąco niską kwotę tytułem nawiązki

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

-

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

-

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Wobec nieuwzględnienia apelacji oskarżonego i częściowego uwzględnienia apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, mając na uwadze treść art. 635 kpk w zw. z art. 627 kpk, oskarżony został obciążony wydatkami poniesionymi w toku postępowania odwoławczego przez oskarżyciela posiłkowego w związku z ustanowieniem pełnomocnika z wyboru wg stawek minimalnych rozporządzenia, o jakim mowa wyżej w części dotyczącej odniesienia się do jednego z zarzutów pełnomocnika. Mając zaś na uwadze sytuację materialną oskarżonego, sąd odwoławczy stosownie do treści art. 624 § 1 kpk zwolnił go od kosztów sądowych.

Wg takich stawek minimalnych, z uwzględnieniem treści § 4 i § 17 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, zasądzono również na rzecz obrońcy oskarżonego zwrot poniesionych przez niego wydatków w związku z udzieleniem oskarżonemu obrony z urzędu w postępowaniu odwolawczym.

7.  PODPIS