Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Ostafińska-Kołacka

Protokolant: stażysta Ewelina Gadomska

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2017 r. w Kwidzynie

na rozprawie

sprawy z powództwa Z. T.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą
w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. T. kwotę 7.500,00 zł (siedem tysięcy pięćset złotych 00/100), z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 grudnia 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda Z. T. kwotę:

⚫

375,00 zł (trzysta siedemdziesiąt pięć złotych 00/100), tytułem opłaty sądowej,

⚫

1.817,00 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych 00/100), tytułem kosztów zastępstwa procesowego,

⚫

992,97 zł (dziewięć dziewięćdziesiąt dwa złote 97/100), tytułem wydatków.

SSR Halina Ostafińska-Kołacka

I C 926/16 Uzasadnienie

Powód Z. T. wnosił o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) SA kwoty 7500 złotych, z ustawowymi odsetkami od dnia 12.12. 2014 roku, tytułem zadośćuczynienia za krzywdę i cierpienie.

W uzasadnieniu podał, że 15 kwietnia 2014 roku około godziny 17-tej w G. na ulicy (...) doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego jako pasażer samochodu osobowego marki B. (...) nr rej.(...) odniósł obrażenia ciała. Sprawcą wypadku był kierowca samochodu osobowego marki D. (...) nr rej. (...) ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela.

Powód podał, że doznał skręcenia odcinka szyjnego i L-S kręgosłupa. Bezpośrednio po wypadku odczuwał ograniczenie bólowe ruchomości w odcinku szyjnym i L-S kręgosłupa, wzmożone napięcie mięśni przykręgosłupowych na poziomie odcinka szyjnego i Th-L-S, ból wyrostków kolczystych odcinka L-S oraz mrowienie i drętwienie kończyn górnych. Leczył się u ortopedy. Pomimo czasu jaki upłynął od wypadku nadal odczuwa drętwienie kończyn górnych oraz bóle w odcinku szyjnym kręgosłupa i L-S kręgosłupa.

Zdaniem powoda wypłacona przez pozwanego kwota zadośćuczynienia w wysokości 1500 złotych jest zbyt niska.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W. wnosił o oddalenie powództwa zarzucając, iż wypłacona powodowi kwota zadośćuczynienia w wysokości 1500 złotych jest odpowiednia w stosunku do rozmiaru i charakteru doznanych przez niego schorzeń.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 15 kwietnia 2014 roku w G. na ulicy (...) doszło do wypadku drogowego. Powód podróżował samochodem marki B. (...) nr rej.(...) jako pasażer z synem jako kierowcą. Sprawcą wypadku był kierowca samochodu osobowego marki D. (...) nr rej. (...), ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego ubezpieczyciela, który uderzył w tył samochodu B.. Powód i syn wyszli z samochodu o własnych siłach ale z uwagi na narastający ból udali się do najbliższego Szpitala im. św. W. w G. na Oddział Ratunkowy, gdzie rozpoznano stłuczenie głowy, zanotowano bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, bólowe ograniczenie ruchów kręgosłupa szyjnego i wykonano badanie RTG kręgosłupa szyjnego i lędzwiowego. Lekarz pogotowia nie stwierdził potrzeby hospitalizacji i zwolnił powoda do domu. Od 22 kwietnia 2014 roku do 7.10.2014 roku powód kontynuował leczenie w poradni ortopedycznej. W trakcie leczenia notowano bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego, ograniczenia ruchów rotacji i odchylenia bocznego w odcinku szyjnym, zalecono leczenie w poradni rehabilitacyjnej i przy utrzymywaniu się drętwienia rąk konsultację w poradni neurologicznej. Powód po wypadku nie konsultował się z poradnią neurologiczną.

Powód w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 15 kwietnia 2014 roku doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego i lędzwiowego. W zakresie narządów ruchu nie doszło do trwałych zaburzeń funkcji ani odchyleń od stanu prawidłowego lub zmian pourazowych. Nie doszło również do uszko- dzeń kostnych, mięśni wiązadłowych i niestabilności. Zgłaszane przez powoda drętwienie kończyn górnych, zawroty głowy, zaburzenia równowagi i szumy w uszach nie są skutkiem wypadku z dnia 15.04.2014 roku.

Zaburzenia te związane są z wcześniej przebytymi urazami doznanymi przez powoda tj. uszkodzeniem prawej gałki ocznej i prawego nerwu twarzowego w 1991 roku i urazem głowy ze złamaniem kości podstawy czaszki w 1997 roku, po którym to urazie rozpoznano u powoda encefalopatię pourazową z zespołem psychoorganicznym otępiennym i zmianami w badaniu eeg. Encefalopatia pourazowa z otępiennym zespołem psychoorganicznym i padaczka pourazową z częstymi napadami jest skutkiem dwóch urazów czaszkowo mózgowych. Przed wypadkiem z dnia 15.04.2014 roku u powoda rozpoznano bóle kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo krzyżowego, bóle i zawroty głowy, drętwienie kończyn górnych i zaburzenia czucia.

Powierzchowny uraz głowy na skutek wypadku z dnia 15.04.2014 roku nie pogłębił wcześniejszych schorzeń neurologicznych.

Dolegliwości bólowe utrzymywały się u powoda w okresie 6-8 tygodni po wypadku a póżniej stopniowo zmniejszały się. Obecne dolegliwości bólowe mogą wynikać z samoistnych zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa.

Powód Z. T. wraz z żoną D. T. są współwłaścicielami restauracji i sklepu odzieżowego i razem prowadzą działalność gospodarczą dzieląc się obowiązkami.

Po wypadku ze względu na ograniczenia bólowe i ruchowe, powód nie mógł się zajmować zaopatrzeniem a mógł skupić się tylko na prowadzeniu dokumentacji związanej z prowadzeniem działalności.

Przez okres trzech miesięcy od wypadku przy codziennych czynnościach jak np. wstawanie z łóżka, mycie i ubieranie pomagała powodowi żona D. T..

(dokumentacja medyczna k.9-13 i k.66, akta szkodowe na płycie CD k.34,przesłuchanie powoda k.36, zeznania świadka D. T. k.37, opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii i ortopedii R. P. k.43-45, opinia biegłego sądowego neurologa J. S. k. 74-77).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej wymienionej dokumentacji medycznej nie kwestionowanej przez strony, przesłuchania powoda i zeznań świadka D. T. oraz opinii biegłych sądowych chirurga ortopedy R. P. i neurologa J. S., co do których strony nie złożyły zarzutów, a które to opinie w ocenie Sądu sporządzone są profesjonalnie i wyczerpująco.

Powyższy stan faktyczny jest poza sporem.

Istotą sporu jest ustalenie wysokości należnego zadośćuczynienia dla powoda.

Przepisy kodeksu cywilnego ustalenie wysokości zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i cierpienie pozostawiają do uznania Sądu. Określając wysokości zadośćuczynienia, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy, a zwłaszcza stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych. Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę pełni przede wszystkim funkcję kompensacyjną gdyż stanowi przybliżony ekwiwalent za doznaną przez pokrzywdzonego szkodę niemajątkową a więc powinno ono wynagrodzić mu cierpienia. Z drugiej strony zadośćuczynienie powinno być utrzymane w rozsądnych granicach.

Sąd stanął na stanowisku, że roszczenie powoda nie jest wygórowane a przyznana mu przez pozwanego kwota zadośćuczynienia jest rażąco zaniżona.

Wprawdzie biegły sądowy z zakresu neurologii J. S. , na podstawie dokumentacji medycznej i po zbadaniu powoda, stwierdził, że powód wcześniej w latach 90-tych przebył dwa urazy czaszkowo-mózgowe, których skutkiem jest encefalopatia pourazowa z otępiennym zespołem psychoorganicznym i napadami padaczki pourazowej oraz, iż jeszcze przed wypadkiem zdiagnozowano u powoda zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego a zmiany neurologiczne w postaci drętwienia rąk, zaburzeń czucia, bólów i zawrotów głowy stwierdzono jeszcze przed wypadkiem z 15.04.2014 roku a także, że uraz głowy po wypadku z 15.04.2015 roku nie pogłębił wcześniejszych schorzeń neurologicznych – to nie zmienia to oceny Sądu co do zaniżonej kwoty wypłaconego zadośćuczynienia.

Niewątpliwie bowiem na skutek wypadku z dnia 15.04.2014 roku, powód doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego oraz stłuczenia głowy, co wynika z opinii biegłego sądowego chirurga ortopedy R. P..

Co prawda powód nie był hospitalizowany i nie nosił kołnierza ortopedycznego ale leczył się w poradni ortopedycznej do 7.10. 2014 roku. Dolegliwości bólowe u powoda trwały od 6 do 8 tygodni a doznane w wyniku wypadku schorzenia powodowały znaczne ograniczenia ruchowe.

Ze względu na to powód musiał korzystać z pomocy żony w zwykłych czynnościach jak wstawanie z łóżka, mycie i ubieranie, co powodowało znaczny dyskomfort w jego codziennym życiu.

Również z uwagi na dolegliwości i ograniczenia bólowe powód znacznie ograniczył swe zaangażowanie w prowadzenie działalności gospodarczej, co pogłębiło jego negatywne przeżycia w sferze psychicznej.

Potwierdziła to w swoich zeznaniach w charakterze świadka żona powoda D. T..

W ocenie Sądu dla określenia wysokości zadośćuczynienia ,nie ma istotnego znaczenia to, że powód wcześniej przed wypadkiem z dnia 15.04.2014 roku cierpiał na poważne schorzenia neurologiczne a stłuczenie głowy nie pogłębiło tych schorzeń.

Należy bowiem zaznaczyć, że żądana przez powoda kwota zadośćuczynienia nie jest wcale wygórowana, a nałożenie się schorzeń w wyniku wypadku na wcześniejsze schorzenia spotęgowało jeszcze bardziej nie tylko cierpienia fizyczne ale i psychiczne.

Sad nie podziela stanowiska pozwanego w kwestii zasadności żądania odsetek za opóźnienie od dnia wydania wyroku w sprawie.

Po zgłoszeniu szkody przez powoda pozwany ubezpieczyciel w dniu 11.12.2014 roku przyznał i wypłacił powodowi zbyt niską kwotę zadośćuczynienia w wysokości 1500 złotych.

Zgodnie z przepisem art.481 par.1 kc.” Jeżeli dłużnik opóżnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóżnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóżnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi”.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 445 par.1 kc. orzekł jak wyżej.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na zasadzie przepisu art. 98 par.1 kpc. w zw. z par.2 ust.4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Pozwany jako strona przegrywająca sprawę obowiązany jest zwrócić powodowi kwotę 375 złotych, tytułem opłaty sądowej, kwotę 1817 złotych ( z opłatą od pełnomocnictwa), tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz kwotę 992,97 złotych, tytułem wydatków.