Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w przedmiotowej sprawie , Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 lipca 2017 roku około godziny 8.50 oskarżeni : Ł. Ś. i S. Ż. pojechali samochodem marki A. (...) należącym do oskarżonego Ł. Ś. , na stację paliw (...) na ul. (...) w N.. Wcześniej założyli na w/w pojazd o nr rejestracyjnych (...) skradzione numery rejestracyjne o wyróżniku (...) . Następnie oskarżony S. Ż. zatankował do pojazdu z dystrybutora przy stanowisku nr 2 paliwo PB 95 w ilości 58,38 l za kwotę 258,62 zł. ,po czym odjechali nie uiszczając za nie opłaty.

Oskarżony S. Ż. był karany przez Sąd Rejonowy w Wołominie II Wydział Karny wyrokiem z dnia 12 marca 2014 roku , sygn..akt „ II K 1269/11 za czyn z art. 279§1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności , którą odbywał w okresie od 04.10.2015 roku do dnia 31.05.2016 roku.

S. Ż. był badany przez biegłych lekarzy psychiatrów , którzy nie rozpoznali u niego choroby psychicznej , ani upośledzenia umysłowego , a jedynie uzależnienie mieszane. Ten stan psychiczny nie znosił , ani nie ograniczał jego zdolności do rozpoznania znaczenia czynu , ani zdolności do pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan jego zdrowia pozwala mu na udział w postępowaniu oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Powyższy stan faktyczny , Sąd ustalił w oparciu o : zeznania świadka K. R. /k-2,140-141/, P. B. (1) /k-26v , 141/, częściowo wyjaśnień oskarżonych: Ł. Ś. /k-38 / ,S. Ż. /k- 80-81/, dokumentacji fotograficznej /k-5/, paragonu /k-6/, protokołu odtworzenia utrwalonego zapisu /k-13-13v/, obliczenie kary /k-174/, odpisu wyroku /k-175-175v/, opinii /k-192-194/.

Oskarżony S. Ż. słuchany na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu . Wyjaśnił , że w dniu zdarzenia pojechał z Ł. Ś. jego samochodem na stację paliw w N.. Wcześniej zmienili na pojeździe tablice rejestracyjne na inne, ale on nie pamięta skąd je mieli. Na stację pojechali w celu kradzieży paliwa. W/w oskarżony zatankował paliwo do samochodu , po czym wsiadał do niego na siedzenie pasażera i oskarżony Ł. Ż. szybko odjechał w kierunku R.. Po drodze wyrzucili tablice rejestracyjne , które założyli na oryginalne. Oskarżony słuchany na rozprawie przez Sądem nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień /k- 79-81 , 140/.

Oskarżony Ł. Ś. słuchany po raz pierwszy na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień. Słuchany kolejny raz , jak również na rozprawie przed Sądem nie przyznał się do winy i odmówił składania wyjaśnień /k-37-39,59-60,85-86 , 140 /.

Sąd ustalił , co następuje :

Materiał dowodowy zgromadzony w przedmiotowej sprawie dał podstawy do uznania oskarżonych: Ł. Ś. i S. Ż. winnych popełnienia zarzucanych im czynów. Oskarżeni słuchani na etapie postępowanie przygotowawczego przyznali się do winy , a nadto S. Ż. złożył wyjaśnienia , które Sąd obdarzył wiarygodnością , albowiem potwierdzają one stan faktyczny ustalony przez Sąd. W/w słuchani na rozprawie nie przyznali się do winy, jednakże zdaniem Sądu jest to przyjęta przez nich linia obrony. Za sprawstwem oskarżonych przemawia materiał dowodowy zebrany w niniejszej sprawie , a zwłaszcza zeznania świadka K. R. , dokumentacja fotograficzna oraz protokół odtworzenia utrwalonego zapisu. I tak ,świadek K. R. zeznał , że w dniu zdarzenia około godziny 10.00 został powiadomiony przez pracowników stacji (...) S.A. przy ul. (...) w N. , której jest ajentem , że około godziny 8.50 nieznane osoby poruszające się pojazdem marki A. (...) o nr rej. (...) dokonały kradzieży paliwa na kwotę 258,62 zł. Następnie w/w przejrzał nagranie z monitoringu i wówczas stwierdził , że w w/ pojazd, do którego sprawcy zatankowali paliwo , za które nie zapłacili był koloru bordowego oraz miał uszkodzony prawy przedni błotnik oraz prawą przednią lampę. Następnie około godziny 17.00 świadek , będąc w miejscowości Ł. zauważył jadący z naprzeciwka pojazd marki A. (...) dokładnie taki sam , jaki był na nagraniu, które tego dnia przeglądał. Pojazd ten miał jednak inne tablice rejestracyjne o wyróżniku (...) . Świadek zawrócił i pojechał za w/w pojazdem , jednocześnie zadzwonił także na Policję. Pojazd ten dojechał na żwirownię w B. , po czym zatrzymał się . Kierowała nim kobieta, a pasażem był mężczyzna. N. czekał na nich inny mężczyzna . W tym czasie przyjechała Policja . Od jednego z funkcjonariuszy świadek dowiedział się , że jeden z w/w mężczyzn przyznał się do kradzież paliwa. W/w nie wnosił o orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody,

Świadek P. B. (2) zeznał , że udał się na żwirownię w B., gdzie czekał na niego K. R.. W/w poinformował go , że na terenie żwirowni znajduje się samochód marki A. (...) oraz osoby , które dokonały kradzieży paliwa na stacji (...) w N.. Świadek wylegitymował znajdujących się tam mężczyzn , którymi okazali się oskarżeni. Ł. Ś. przyznał się do kradzieży paliwa. Podał ,że dokonał tego czynu z kolegą , którego danych nie podał.

Sąd dał wiarę zeznaniom w/w świadków , albowiem pokrywają się ze sobą , co do istotnych okoliczności przedmiotowego zdarzenia .

Sąd dał także wiarę opinii sądowo-psychiatrycznej , albowiem została sporządzona przez biegłych zgodnie z ich wiedzą medyczną i doświadczeniem , nadto nie była kwestionowana przez żadną ze stron.

Sąd obdarzył wiarygodnością dowody z dokumentów albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia . Autentyczność i wiarygodność tych dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Mając na względzie powyższe , należy stwierdzić , że wina oskarżonych jest bezsporna oraz że została im udowodniona w toku przedmiotowego postępowania karnego.

S. Ż. został oskarżony o to , że: w dniu 20 lipca 2017 roku w msc. N. ul. (...), pow. (...) woj. (...) wspólnie i w porozumieniu z Ł. Ś. działając z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej , poruszając się samochodem marki A. (...) wprowadził w błąd co do zamiaru wywiązania się z transakcji zakupu i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stację (...) S.A. w kwocie 258,62 zł. w ten sposób , że na stacji (...) w N. zatankował paliwo PB 95 w ilości 58,38 litra do samochodu marki A. (...) stosując przy tym podstępny zabieg w postaci zawieszenia na oryginalnych tablicach rejestracyjnych w/w pojazdu uprzednio skradzionych tablic rejestracyjnych o wyróżniku (...) , a następnie nie wywiązał się z warunków umowy , nie uiścił zapłaty i odjechał , czym spowodował straty w wysokości 258,62 zł. na szkodę (...) Sp. z o.o. , przy czym zarzucanego mu czynu dopuścił się w okresie przed upływem 5 lat od odbycia co najmniej 6 miesięcy kary orzeczonej wobec niego za umyślne przestępstwo podobne ,

tj. o czyn z art. 286§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

Ł. Ś. został oskarżony o to , że w dniu 20 lipca 2017 roku w msc. N. ul. (...), pow. (...) woj. (...) wspólnie i w porozumieniu ze S. Ż. działając z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej , poruszając się samochodem marki A. (...) wprowadził w błąd co do zamiaru wywiązania się z transakcji zakupu i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stację (...) S.A. w kwocie 258,62 zł. w ten sposób , że na stacji (...) w N. zatankował paliwo PB 95 w ilości 58,38 litra do samochodu marki A. (...) stosując przy tym podstępny zabieg w postaci zawieszenia na oryginalnych tablicach rejestracyjnych w/w pojazdu uprzednio skradzionych tablic rejestracyjnych o wyróżniku (...) , a następnie nie wywiązał się z warunków umowy , nie uiścił zapłaty i odjechał , czym spowodował straty w wysokości 258,62 zł. na szkodę (...) Sp. z o.o. ,

tj. o czyn z art. 286§1 kk

Przestępstwo opisane w art. 286 § 1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności, przy czym działający czyni to w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do dobrowolnego podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej.

Wprowadzenie w błąd (zwane oszustwem "czynnym") polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy. Przestępstwo oszustwa ma przy tym charakter materialny, skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. Niekorzystne rozporządzenie mieniem, jako skutek oszustwa, ogólnie rzecz ujmując, oznacza pogorszenie sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, chociaż nie musi polegać na spowodowaniu efektywnej szkody.

Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej, która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów. Dążenie sprawcy może obejmować zarówno korzyść dla siebie, jak i dla kogoś innego. Czynu takiego można, więc dokonać jedynie działając w zamiarze bezpośrednim kierunkowym, zarówno co do celu działania jak i używanych środków. Sprawca nie tylko musi chcieć uzyskać korzyść majątkową, lecz musi także chcieć w tym celu użyć określonego sposobu działania lub zaniechania. Nie można uznać za wypełnienie znamion strony podmiotowej oszustwa sytuacji, w której chociażby jeden z wymienionych wyżej elementów nie jest objęty świadomością sprawcy. Brak jest również realizacji znamion strony podmiotowej w przypadku, gdy sprawca chociażby jednego z wymienionych elementów nie obejmuje chęcią, lecz tylko nań się godzi.

W ocenie Sądu nie ma żadnych wątpliwości , że oskarżeni swoim zachowaniem opisanym w zarzucie wyczerpali znamiona w.w przepisu , albowiem działając wspólnie i w porozumieniu z góry powziętym zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowej , poruszając się samochodem marki A. (...) wprowadzili w błąd co do zamiaru wywiązania się z transakcji zakupu i doprowadzili do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stację (...) S.A. w kwocie 258,62 zł. w ten sposób , że na stacji (...) w N. zatankowali paliwo PB 95 w ilości 58,38 litra do samochodu marki A. (...) stosując przy tym podstępny zabieg w postaci zawieszenia na oryginalnych tablicach rejestracyjnych w/w pojazdu uprzednio skradzionych tablic rejestracyjnych o wyróżniku (...) , a następnie nie wywiązali się z warunków umowy , nie uiścili zapłaty i odjechali , czym spowodowali straty w wysokości 258,62 zł. na szkodę (...) Sp. z o.o. .

Nie ma też żądnych wątpliwości , ze oskarżony S. Ż. działał w warunkach art. 64§1 kk , albowiem był karany przez Sąd Rejonowy w Wołominie II Wydział Karny wyrokiem z dnia 12 marca 2014 roku , sygn..akt „ II K 1269/11 za czyn z art. 279§1 kk na karę 8 miesięcy pozbawienia wolności , którą odbywał w okresie od 04.10.2015 roku do dnia 31.05.2016 roku.

Z tych też względów , Sąd uznał oskarżonych winnych popełnienia zarzucanych im czynów i za to na podstawie art. 286 §1 kk skazał ich na kary po 10 miesięcy pozbawienia wolności.

Wymierzona oskarżonym kara pozbawienia wolności w ocenie Sądu jest adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości czynów których się dopuścili, uwzględnia ona również prewencji ogólnej jak i szczególnej. Przy wymiarze tej kary jako okoliczności obciążające Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonych /k-213-216v/. Natomiast jako okoliczności łagodzące – przyznanie się do winy na etapie postępowania przygotowawczego.

Na podstawie art. 230§2 kkp Sąd nakazał zwrócić pokrzywdzonemu dowód rzeczowy z k- 97 pod poz. 1 jako zbędny dla dalszego etapu postepowania.

Na podstawie art. 624§1 kpk Sąd zwolnił oskarżonych od obowiązku ponoszenia kosztów postępowania przejmując je na rachunek Skarbu Państwa , albowiem obecnie przebywają w Zakładzie Karnym .

O kosztach zastępstwa procesowego , Sąd orzekł na podstawie §17 ust.2 pkt 1 i §20 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.