Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 916/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Gnieźnie z dnia 17 kwietnia 2019 r., sygn. akt II K 197/18

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, iż zgromadzony w sprawie materiał potwierdza, iż do zderzenia pojazdów doszło na pasie ruchu, którym przed wypadkiem poruszali się A. T. i R. Z., a przyczyną wypadku było zjechanie przez P. D. częściowo na przeciwległy pas ruchu, podczas gdy prawidłowa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego oraz okoliczności zdarzenia oceniane we wzajemnym ze sobą powiązaniu wskazują, że takie ustalenia sądu są przedwczesne albowiem w sprawie istnieją dwie sprzeczne ze sobą opinie biegłych, a sąd odstąpił od powołania innych biegłych w celu wyjaśnienia ww. wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności należy wskazać, że Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny wszystkich zgromadzonych w sprawie dowodów (w tym także obu opinii biegłych), która uwzględniała wszystkie dyrektywy wymienione w art. 7 kpk. Znamiennym jest, że Sąd I instancji dostrzegł wszystkie niespójności pomiędzy poszczególnymi dowodami i miał je na względzie przy ocenie poszczególnych dowodów. W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia Sąd Rejonowy dokładnie wskazał, którym dowodom bądź ich częściom przyznał przymiot wiarygodności jednocześnie podając słuszne powody przemawiające za takim wnioskowaniem. Uwagi te odnoszą się w również do opinii biegłych S. C. (1) i K. Z.. Sąd niższej instancji dostrzegł, że opinie te były ze sobą sprzeczne. W związku z tym w uzasadnieniu wyroku została przedstawiona szczegółowa analiza treści obu tych opinii przeprowadzona z uwzględnieniem treści pozostałych uznanych za wiarygodne dowodów, zasad prawidłowego rozumowania, wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Ostatecznie po dokonaniu tych czynności Sąd Rejonowy doszedł do słusznego wniosku, że jedynie opinia biegłego K. Z. mogła stać się podstawa czynionych ustaleń faktycznych gdyż była pełna, jasna, wewnętrznie spójna, a przy tym korelowała z pozostałymi wiarygodnymi dowodami zgromadzonymi w aktach sprawy. Jednocześnie takich cech nie można było przypisać opinii biegłego S. C. (1) (zarówno Sąd Rejonowy jak i apelujący błędnie wskazywali nazwisko biegłego jako (...)). Biegły ten wybiórczo traktował dowody skoro niezasadnie wyłączył ślad na poboczu ze strony jazdy V. jako niepewny co do pochodzenia i związku z wypadkiem. Ponadto, pierwszy biegły nie dysponował dokumentacją zdjęciową obrazującą przedwypadkowe położenie F. (...) omijanego przez oskarżonego, która została uzyskana już po sporządzeniu opinii pisemnej przez biegłego S. C.. Istotnym dowodem rzeczowym, który nie został właściwie uwzględniony był też ślad wleczenia wahacza pochodzący od uszkodzonego koła przedniego A., który pozwolił na ustalenie, że do zderzenia pojazdów A. i V. (...) doszło na pasie ruchu właściwym dla kierunku jazdy kierowcy samochodu A.. Odmienne stanowisko prokuratora przedstawione w stosunku do opinii pierwszego powołanego w sprawie biegłego S. C. (1) nie spotkało się z aprobatą Sądu odwoławczego. Poza podkreślaniem elementów dowodowych wziętych pod opiniowanie w tej ekspertyzie, skarżący nie ustosunkował się do tych dowodów, które biegły wyłączył bądź poddał w wątpliwość. Co więcej, prokurator nawet nie podjął próby podważenia wartości dowodowej drugiej opinii, tej wydanej przez biegłego K. Z.. Warto podkreślić także, że sam apelujący we wniesionym środku odwoławczym podnosił, iż sam fakt zaistnienia sprzeczności między opiniami nie obliguje sądu do powoływania innych biegłych, a sąd w ramach swobodnej oceny dowodów może spośród kilku sprzecznych opinii przyjąć tę, która odpowiada wymaganiom, i na jej podstawie stwierdzić okoliczności mające istotny wpływ na rozstrzygnięcie ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2006 r., III KK 294/05, OSNwSK 2006, Nr 1, poz. 711). Wówczas sprzeczność staje się pozorna, wobec zdyskwalifikowania jednej z opinii. Relacja sprzeczności może mieć miejsce bowiem tylko wtedy, gdy sąd meriti, dokonując oceny obu takich odmiennych w swoich wnioskach opinii, nie może rozstrzygnąć, w oparciu o całokształt materiału dowodowego i przy posłużeniu się instrumentarium z art. 7 KPK, która z nich winna stanowić podstawę orzekania ( postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 sierpnia 2014 r., II KK 192/14, Legalis). Taka sytuacja nie zaistniała w rozpatrywanej sprawie. Nie miał więc racji prokurator wskazując, że nie było możliwości poczynienia trafnych ustaleń faktycznych bez dopuszczenia opinii kolejnego biegłego. Ocena dowodów pozwoliła na zdyskwalifikowanie opinii biegłego S. C. (1) jako nieposiadającej odpowiednich walorów poznawczych i jednoczesne przypisanie tych cech opinii biegłego K. Z.. Tak więc opinia drugiego biegłego wraz z pozostałym wiarygodnym materiałem dowodowym umożliwiła niebudzące żadnych wątpliwości ustalenie stanu faktycznego sprawy, zgodnie z którym to nie A. T. był sprawcą zaistniałego w dniu 18 sierpnia 2017 r. wypadku drogowego. W takiej sytuacji nie było powodów dla prowadzenia dalszego postępowania dowodowego.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak podstaw do uwzględnienia wniosków z uwagi na niezasadność zarzutu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu I instancji utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powodem utrzymania wyroku w mocy jest całkowita niezasadność zarzutu apelacji prokuratora, jak też brak podstaw wskazanych w art. 439, 440 kpk, uzasadniających uchylenie wyroku poza granicami zarzutów i wniosków apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Zgodnie z art. 616 § 1 pkt 2 do kosztów procesu należą uzasadnione wydatki stron, w tym z tytułu ustanowienia w sprawie jednego obrońcy lub pełnomocnika. Natomiast z art. 636 § 1 kpk wynika, że w sprawach z oskarżenia publicznego, w razie nieuwzględnienie środka odwoławczego, wniesionego wyłącznie przez oskarżonego lub oskarżycielka posiłkowego, koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi na ogólnych zasadach ten, kto wniósł środek odwoławczy, a jeżeli środek ten pochodzi wyłącznie od oskarżyciela publicznego – koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi Skarb Państwa.

Ustanowiony przez oskarżonego obrońca wniósł na rozprawie apelacyjnej w dniu 26 listopada 2019 r. o zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz oskarżonego kosztów obrony w postępowaniu odwoławczym. Przytoczone przepisy przemawiały za takim orzeczeniem. Wysokość kosztów – kwota 840 zł, została ustalona w oparciu o § 1 pkt 2, § 11 ust. 2 pkt 4 i § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.).

3.

Na podstawie art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 632 pkt 2 kpk Sąd Okręgowy kosztami procesu za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa.

7.  PODPIS