Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 14 listopada 2016r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Witold Cieślik

Protokolant: st. sekr. sądowy Ewelina Kurdziel

po rozpoznaniu w dniu 02 listopada 2016 r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda W. B. kwotę

33 000 zł (trzydzieści trzy tysiące złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 25 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty,

II.  oddala dalej idące powództwo,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.406,05 zł tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje stronom, aby uiściły na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa:

- powód kwotę 354,60 zł,

- strona pozwana kwotę 433,40 zł.

Sygn. akt I C 1853/14

UZASADNIENIE

Powód W. B. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) SA w S. na swoją rzecz 60 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz ustawowymi odsetkami od dnia 25 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazał, że doznał obrażeń w wypadku komunikacyjnym, polegających na uszkodzeniu kręgosłupa ,które pomimo długotrwałego leczenia pozostawiło trwałe konsekwencje. Zdaniem powoda w żądana w pozwie dopłata 60 000 zł do wypłaconej dotychczas przez ubezpieczyciela kwoty 27 000 zł zadośćuczynienia stanowić będzie właściwą i adekwatna kompensatę za wszystkie negatywne skutki zdarzenia z dnia 14 listopada 2013r.

Strona pozwana (...) SA w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na jej rzecz zwrotu kosztów procesu. Zdaniem strony pozwanej wypłacona na rzecz powoda kwota 27 000 zł z tytułu zadośćuczynienia kompensuje w całości doznaną przez powoda krzywdę, polegającą na cierpieniach fizycznych i psychicznych w związku z obrażeniami doznanymi w wypadku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 listopada 2013 roku powód W. B. wraz z zięciem R. I., który w tym okresie zakupił w salonie samochodowym nowy pojazd marki H. (...) postanowili sprawdzić warunki jazdy tym nowym samochodem. W tym celu udali się nim na mało uczęszczaną ulicę w P., gdzie na prostym odcinku drogi prowadzący samochód R. I., jadąc po zmroku z dużą prędkością , około 90 km/ha nie zauważył końca drogi , wjechał w nasyp , z którego samochód wybiło do góry przemieszczając na odległość 7-8 m , po czym zarył w ziemię . Wystrzeliły przy tym wszystkie poduszki powietrzne . Powód siedział w tym samochodzie na przednim siedzeniu pasażera i rozmawiał z powodem o warunkach jazdy.

Dowód : zaświadczenie ze zdarzenia drogowego k 14,

zeznania świadka : R. I. k 472-473,

przesłuchanie powoda W. B. k 474,

W wyniku tego zdarzenia wypadkowego powód W. B., liczący obecnie 67 lat , doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy bez utraty przytomności , złamania wybuchowego trzonu kręgu L 2, złamania wyrostka kolczystego kręgu L 1 . U powoda po wypadku występuje istotne ograniczenie ruchomości kręgosłupa lędźwiowego. Jest to spowodowane samym złamaniem oraz zastosowaniem leczenia, gdzie unieruchamia się kilka odcinków kręgosłupa. Ma to za zadanie odciążenie kręgosłupa w okolicy złamania, doprowadzenie do zrostu złamania oraz zapobiega wtórnym przemieszczeniom. W badaniach kontrolnych stwierdzono brak odtworzenia prawidłowej struktury kręgu. Jest to typowa zmiana przy złamaniu tak trudnym i skomplikowanym jak u powoda. W wyniku złamania doszło do zaburzenia statyki kręgosłupa na pograniczu piersiowo- lędźwiowym , pogłębienia kifozy kręgosłupa. Powoduje to przeciążenia kręgosłupa w odcinku piersiowym - lędźwiowym, co skutkuje dolegliwościami bólowymi. Obecnie nie ma możliwości poprawy funkcji kręgosłupa w tym odcinku. W wyniku złamania doszło do przemieszczenia niewielkiego mas kostnych, co spowodowało niewielki ucisk na worek oponowy i korzenie nerwowe. Może to powodować także bóle promieniujące do kończyn dolnych . Stwierdzony u powoda zanik mięśni lewego uda może być spowodowany uciskiem na korzenie nerwowe w odcinku lędźwiowym po stronie lewej. Nie ma możliwości poprawy funkcji kręgosłupa i przywrócenia zakresu ruchomości . Zmiany, do których doszło powodują, że na skutek zmniejszenia ruchomości czy też zniesienia ruchomości w kilku jednostkach ruchowych kręgosłupa inne sąsiednie jednostki przejmują funkcje tych unieruchomionych, co powoduje, że dochodzi do szybszego zużycia stawów międzykręgowych w kręgosłupie lędźwiowym, co będzie powodowało w przyszłości większe dolegliwości bólowe. Istniejące zmiany ograniczenie ruchomości oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa powodują, że powód ma trudności z pochylaniem, wykonywaniem czynności w pozycji wymuszonej w przodopochyleniu , pochylaniu się na boki. Nie ma możliwości przywrócenia prawidłowej funkcji ruchowych. Dolegliwości bólowe kręgosłupa są spowodowane zarówno złamaniem i uszkodzeniem powierzchni stawowych w kręgosłupie jak i zaburzeniem statyki kręgosłupa. Powoduje to ,że powód może odczuwać ciągłe dolegliwości bólowe kręgosłupa w odcinku piersiowo-lędźwiowym . Obecnie nie ma możliwości zmniejszenia tych dolegliwości i przywrócenia prawidłowych funkcji kręgosłupa. Zmiany, które istnieją w odcinku piersiowo – lędźwiowym są trwałe z możliwością progresji zmian. Łączny trwały uszczerbek na zdrowiu powoda na skutek wskazanego wypadku wynosi 18 % w zakresie następstw o charakterze ortopedycznym oraz 5 % w zakresie następstw o charakterze neurologicznym. Powód po wypadku może wypełniać obowiązki zawodowe społecznej rodzinne z ograniczeniami wynikającymi z przebycia złamania kręgu L 2.Po wypadku od 14 listopada 2013r. do 10 grudnia 2013r, powód przebywał na leczeniu szpitalnym , w trakcie którego przebył zabieg operacyjny uszkodzonego kręgosłupa. Przez 4 tygodnie leżał unieruchomiony , w 5 tygodniu zaczął poruszać się , następnie przechodził rehabilitację . Do 14 maja 2014r. przebywał na zwolnieniu lekarskim , po czym powrócił do pracy zawodowej . Powód odczuwa powypadkowe dolegliwości bólowe , a nadto cierpi na inne schorzenia :cukrzycę t.II, nadciśnienie , chorobę niedokrwienną serca ,utrwalone migotanie przedsionków,nadciśnienie płucne , przeszedł operację zastawki dwu i trójdzielnej serca , ma wszczepiony stymulator serca.

Powód zamieszkuje wraz z żoną . W dacie złożenia pozwu pobierał wynagrodzenie w kwocie 3 800 zł , jego żona świadczenie emerytalne w kwocie 1020 zł .

Dowód : historia choroby i rehabilitacji powoda W. B. k 16-201,

akta likwidacji szkody osobowej k 246-465,

opinia biegłych sądowych : z zakresu (...) k 486-489,544,578,

z zakresu neurologii J. W. k 509-514,

zeznania świadków : R. I. k 472-473,

J. B. k 473,

J. P. k 473,

przesłuchanie powoda W. B. k 474,

Postępowanie karne przeciwko R. I. o czyn z art. 177§1 kk zostało umorzone na podstawie art. 17§1 pkt 10 kk wobec braku wniosku o ściganie pochodzącego od osoby najbliższej .

Dowód: postanowienie o umorzeniu dochodzenia k 12,

Powód zgłosił szkodę osobową stronie pozwanej w piśmie z dnia 22 stycznia 2014r., wnosząc o wypłatę zadośćuczynienia w kwocie 120 000 zł .

Dowód: pismo z dnia 22 stycznia 2014r. k 202-204

Potwierdzenie przyjęcia w .w .pisma k 205,

Strona pozwana przyznała powodowi zadośćuczynienie w łącznej wysokości 27 000 zł .

dowód : pisma strony pozwanej k 206-208,

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

W niniejszej sprawie powód wywodził swoje roszczenia z tytułu zadośćuczynienia z wypadku ,w wyniku którego doznał urazów skutkujących koniecznością leczenia oraz powodującego cierpienia fizyczne i psychiczne. Strona pozwana potwierdziła, że w chwili powyższego zdarzenia komunikacyjnego obejmowała ochroną ubezpieczeniową w zakresie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych sprawcę zdarzenia .

W świetle art. 822§1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Odpowiedzialność gwarancyjna strony pozwanej z tytułu umowy ubezpieczenia OC uzależniona jest jednak od istnienia deliktowej odpowiedzialności cywilnej osoby objętej ochroną ubezpieczeniową z tego tytułu. Powstanie obowiązku odszkodowawczego z tytułu czynu niedozwolonego po stronie zobowiązanego do naprawienia szkody uzależnione jest od trzech przesłanek: zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa wiąże odpowiedzialność odszkodowawczą, wyrządzenia szkody oraz występowania adekwatnego związku przyczynowego między zdarzeniem a szkodą, które to okoliczności wystąpiły w niniejszej sprawie .

Odnosząc się do kwestii wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia, należy mieć na względzie charakter powyższego jednorazowego świadczenia pieniężnego.

W świetle art. 444§1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Natomiast stosownie do treści art. 445§1 k.c. w powyższym przypadku sąd może przyznać odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Zadośćuczynienie jest szczególną formą naprawienia niemajątkowej szkody na osobie (krzywdy), stanowiąc rodzaj rekompensaty pieniężnej za doznane przez osobę pokrzywdzoną czynem niedozwolonym cierpienia fizyczne lub psychiczne i powinno ułatwić przezwyciężenie przez nią ujemnych przeżyć psychicznych. Pomimo tego, że przepisy prawa nie określają szczegółowo kryteriów jakimi należy kierować się przy ustalaniu wysokości należnego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia, to jednak w dotychczasowym orzecznictwie Sądu Najwyższego, jak i doktrynie prawa zostały wypracowane pomocne wskazówki pozwalające na dokonanie odpowiednich ustaleń. Biorąc pod uwagę niewymierny charakter szkody niemajątkowej, zadośćuczynienie stanowi swoiste wynagrodzenie osobie poszkodowanej przeżytych cierpień psychicznych i fizycznych, przy czym wysokość takiego świadczenia powinna stanowić ekonomicznie odczuwalną wartość, jednakże nie nadmierną w stosunku do rozmiaru doznanej krzywdy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lutego 2000 r., sygn. akt III CKN 582/98). Decydującym kryterium przy ustalaniu wysokości należnego zadośćuczynienia ma rozmiar doznanej krzywdy i ekonomicznie odczuwalna wartość jednorazowego świadczenia pieniężnego, adekwatna do warunków gospodarki rynkowej (tak właśnie Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 sierpnia 2012 r., sygn. akt I CSK 2/12).

Z dokumentacji lekarskiej powoda i opinii sądowych sporządzonych przez biegłych sądowych lekarzy z zakresu ortopedii i neurologii wynika, że wskutek zdarzenia powód doznał wskazanych w ustaleniach poważnych obrażeń w obrębie kręgosłupa , skutkujących koniecznością leczenia operacyjnego i odczuwalnych przez długi okres czasu , wymagających leczenia i rehabilitacji . Powód na skutek zdarzenia przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, w okresie od 14 listopada 2013r. do 14 maja 2014r. , po którym wprawdzie powrócił do aktywności zawodowej , lecz nadal odczuwa dolegliwości bólowe stanowiące następstwo zdarzenia wypadkowego , w wyniku którego doznał znaczącego trwałego uszczerbku na zdrowiu , który wynosi 18 % w zakresie następstw o charakterze ortopedycznym oraz 5 % w zakresie następstw o charakterze neurologicznym.

Uwzględniając zatem całokształt okoliczności sprawy, rodzaj obrażeń ciała powoda po wypadku, stopień natężenia dolegliwości bólowych, stopień trwałego uszczerbku na zdrowiu powoda, ujemne następstwa dla jego sytuacji życiowej, Sąd uznał, że rozmiar doznanej przez powoda krzywdy uzasadniałby ocenę ,że współmiernym do niej zadośćuczynieniem winno być zadośćuczynienie ustalone w takiej wysokości , jak to ostatecznie sprecyzował powód , na poziomie 87 000 zł.

W związku z tym ,że strona pozwana wypłaciła powodowi 27 000 zł domagał się on dopłaty z tego tytułu 60 000 zł.

Sąd zobligowany był jednak z urzędu wziąć w niniejszej sprawie pod uwagę przyczynienie się poszkodowanego do powstania lub co najmniej zwiększenia szkody , które w świetle art. 362 k.c. uzasadniało stosownie do okoliczności odpowiednie zmniejszenie odszkodowania. W świetle bezspornych dowodów wynikających z zeznań sprawcy szkody R. I. i z przesłuchania powoda W. B. wynika ,że „ jazda testowa „ nowo zakupionym samochodem była daleka od kanonu jazdy bezpiecznej i ostrożnej , czego należy oczekiwać od uczestników ruchu drogowego . Z tych dowodów wynika ,że owo sprawdzanie pojazdu i wynikająca z niego szybka jazda ,koncentrująca się na walorach pojazdu , nie na drodze , skutkowała tym ,że ani sprawca szkody ani poszkodowany nie zdążyli zauważyć końca drogi , a dalszy ciąg zdarzenia związany z przemieszczeniem się pojazdu i w konsekwencji obrażeniami poszkodowanego nie pozostawia wątpliwości co do nadmiernej prędkości. Taka sytuacja , w której poszkodowany co najmniej godził się z nią , uzasadniała ocenę ,że przyczynił się on do szkody i przyczynienie to Sąd ocenił na poziomie 31% , uznając przyczynienie na tym poziomie za adekwatne do sytuacji i zachowania poszkodowanego . Sąd zachował przy tym dużą ostrożność w tej ocenie ,mając przy tym na uwadze brak inicjatywy dowodowej po stronie pozwanej , która mogłaby ewentualnie uzasadniać ustalenia w tym zakresie dalej idące.

We wskazanych okolicznościach Sąd zasądził na rzecz powoda dalszą kwotę 33 000 zł , oddalając jak nazbyt wygórowane powództwo w pozostałym zakresie .

Odsetki ustawowe zostały zasądzone na podstawie art. 481§1 i §2 k.c.

zgodnie z żądaniem pozwu , mając na uwadze ,że w świetle z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, U. (...) – zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni ,licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie, co nastąpiło w piśmie z dnia 22 stycznia 2014r. Do wskazanej w pozwie daty 25 kwietnia 2014r, upłynął okres 3 – miesięczny , który pozwalał na pełną ocenę okoliczności związanych z należnym powodowi zadośćuczynieniem.

Rozstrzygnięcie Sądu w przedmiocie kosztów procesu zapadło na podstawie art. 100 k.p.c. oraz na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu. W niniejszej sprawie zaszły okoliczności uzasadniające dokonanie stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu stron. Roszczenie powoda zostało uwzględnione w stosunku do zgłoszonego żądania w 55%, zaś strona pozwana utrzymała się ze swoimi żądaniami w 45%. Koszty procesu powoda wyniosły łącznie 7334zł , w tym 3000 zł wpisu , 700 zł zaliczki na wynagrodzenie biegłego sądowego, 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 34 zł tytułem opłat skarbowych od pełnomocnictw.

Natomiast koszty procesu strony pozwanej wyniosły łącznie 3617 zł, na które składały się: kwota 3600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego oraz 17zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W tych okolicznościach powód winien zwrócić stronie pozwanej 45% poniesionych przez nią kosztów –1627,65 zł , a strona pozwana powodowi 55% kosztów - 4 033,70 zł. Po potrąceniu, do wysokości wierzytelności niższej strona pozwana powinna zapłacić powodowi koszty procesu w kwocie 2 406,05 zł.

Odpowiednio do stosunku w jakim strony utrzymały się ze swoimi żądaniami Sąd orzekł również o brakujących kosztach procesu z tytułu wynagrodzenia biegłego sądowego, pokrytych tymczasowo w kwocie 788 zł ze środków Skarbu Państwa. Sąd nakazał stronom, na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych , aby uiściły te koszty na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie, przy czym powód powinien uiścić kwotę 354,60 zł, zaś strona pozwana kwotę 433,40 zł.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.