Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 lutego 2020 roku

Sąd Okręgowy w Suwałkach I Wydział Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2020 roku w Suwałkach

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Banku S.A. z siedzibą w W.

przeciwko M. W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 100.042,54 zł (sto tysięcy czterdzieści dwa złote pięćdziesiąt cztery grosze) w tym :

a)  kwotę 94.105,05 zł (dziewięćdziesiąt cztery tysiące sto pięć złotych pięć groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 26 października 2019 roku do dnia zapłaty;

b)  kwotę 3.214,69 zł (trzy tysiące dwieście czternaście złotych sześćdziesiąt dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 31 października 2019 roku do dnia zapłaty;

c)  kwotę 2.722,80 zł (dwa tysiące siedemset dwadzieścia dwa złote osiemdziesiąt groszy)z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

II.  Zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. kwotę 10.420 zł (dziesięć tysięcy czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 5.417 zł (pięć tysiący czterysta siedemnaście złotych) tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

III.  Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

SSO Cezary Olszewski

Sygn. akt: I.C 45/20

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. złożył pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko M. W., domagając się zapłaty kwoty 100.042,54 zł w tym kwoty 94.105,05 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 26 października 2019 roku do dnia zapłaty, kwoty 3.214,69 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, kwoty 2.722,80 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenia kosztów procesu.

W uzasadnieniu wskazał, iż wierzytelność dochodzona pozwem ma swoją podstawę w umowie kredytu nr (...) zawartej pomiędzy powodem a pozwanym w dniu 21 lutego 2018 roku. Pozwany nie wywiązał się z ciążącego na nim obowiązku w zakresie terminowej spłaty rat kredytu precyzyjnie określonych w niniejszej umowie. W związku z powstaniem zaległości finansowych dnia 15 lutego 2019 roku oraz w późniejszym okresie, powód bezskutecznie wezwał pozwanego do spłaty zaległości, jednocześnie informując o możliwości restrukturyzacji zadłużenia – w myśl art. 75 c prawa bankowego.

W następstwie braku zapłaty oraz braku wyrażenia zgody na restrukturyzację kredytu powód wypowiedział umowę pozwanemu, stawiając cała należność w stan natychmiastowej wykonalności. Przed wystąpieniem na drogę sporu sądowego powód wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty datowane na dzień 16 sierpnia 2019 roku, jednakże nieodniosło ono oczekiwanego efektu w postaci uregulowania ciążących na pozwanym zobowiązań.

Postanowieniem z dnia 03 grudnia 2019 roku sygn. akt VI Nc-e 2112180/19 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie, do którego pierwotnie wystosowane zostało powództwo, przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Suwałkach.

Zarządzeniem z dnia 18 grudnia 2019 roku powód został wezwany do uzupełniania braków formalnych pozwu poprzez uiszczenie opłaty uzupełniającej od pozwu w wysokości 3752 zł oraz złożenia dokumentów powołanych w uzasadnieniu pozwu. Pismem z dnia 07 stycznia 2020 roku strona powodowa wywiązała się z obowiązku uzupełnienia w/w braków. Równocześnie w przedmiotowym piśmie powód złożył wniosek dowodowy oraz podtrzymał swoje roszczenie.

Pozwany M. W. nie złożył odpowiedzi na pozew i nie zajął stanowiska w sprawie. Prawidłowo wezwany na termin rozprawy w dniu 03 lutego 2020 roku nie stawił się, jak również nie żądał przeprowadzenia rozprawy pod jego nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zawarł w dniu 21 lutego 2018 roku z pozwanym M. W. umowę kredytu konsumpcyjnego gotówkowego nr (...). W oparciu o przedmiotowy stosunek prawny pozwanemu udzielono kredytu w wysokości 102.550, 996 zł na okres 96 miesięcy. W § 1 ust. 1 umowy kredytu jako cel kredytu wskazane zostały: potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy, prowizja bankowa za udzielenie kredytu płatna jednorazowo oraz składka ubezpieczeniowa z tytułu umowy ubezpieczeniowej na wypadek zgonu kredytobiorcy, całkowitej niezdolności do pracy albo hospitalizacji. W § 1 ust. 2 jako całkowita kwota kredytu wskazana została kwota 80 000 zł, nie obejmująca kredytowanych kosztów kredytu. W § 1 ust 3 strony umowy ustaliły, iż w związku z zawarciem niniejszej umowy kredytobiorca ponosi koszty a) prowizji bankowej za udzielenie kredytu płatnej jednorazowo w kwocie 10244,85 zł, b) składki ubezpieczeniowej z tytułu umowy ubezpieczenia na wypadek zgonu, całkowitej niezdolności do pracy albo hospitalizacji w wyniku NW – „Indywidualny Program Ochrony do kredytu – Wariant Standardowy” Kredytobiorcy M. W. w kwocie 12 316,11 zł, c) odsetek od kapitału kredytu w kwocie 40458,34 zł. W § 1 ust. 4 wskazano, iż koszty i składki o których mowa w ust 3 lit a) i lit. b) zostały ujęte w kwocie kredytu wskazanej w ust. 1. W § 2 ust. 3 umowy ustalono, iż rzeczywista roczna stopa oprocentowania (RRSO) na dzień zawarcia umowy wynosi 17,50 % . W § 3 ust. 2 strony ustaliły, iż raty kredytu są równe i płatne w okresach miesięcznych do 15 dnia każdego miesiąca. Wysokość rat kredytu została określona na 1491,24 zł z zastrzeżeniem, że wysokość raty kredytu, która jest ratą wyrównawczą, nie będzie wyższa niż 1341,50 zł. Jako termin płatności pierwszej raty kredytu strony wskazały 15 marca 2018 roku.

W § 9 ustalono, iż w razie zmiany rat kredytu bank jest uprawniony do rozwiązania umowy z zachowaniem 30 dniowego okresu wypowiedzenia w razie: a) opóźnienia kredytobiorcy z zapłatą pełnej raty wynikającej z harmonogramu spłat, za co najmniej jeden okres płatności pod warunkiem wezwania kredytobiorcy przez bank do zapłaty zaległości nie krótszym niż 14 dni roboczych i braku spłaty zaległości w odpowiedzi na to wezwanie we wskazanym przez bank terminie, b) niedotrzymanie przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, c) wprowadzenia banku w błąd co do tożsamości kredytobiorcy poprzez podanie nieprawdziwych danych osobowych, d) wprowadzenie banku w błąd poprzez złożenie dokumentów lub przedstawienie informacji, które okazały się niezgodne z stanem rzeczywistym, e) niewykonania przez kredytobiorcę żądania ustanowienia zabezpieczenia kredytu, w postaci poręczenia cywilnego osób trzecich lub wykazania banku jako uprawnionego do otrzymania świadczenia z tytułu zgonu na podstawie ubezpieczenia na wypadek zgonu na skutek zakończenia ochrony ubezpieczeniowej, świadczonej na rzecz kredytobiorcy w ramach umowy ubezpieczenia na wypadek zgonu. Całkowitej niezdolności do pracy albo hospitalizacji w wyniku NW – Indywidualny Program Ochrony Kredytu – Wariant Standardowy”- w okresie pierwszych 12 miesięcy trwania umowy (dowód: umowa kredytu gotówkowego k. 25-28 akt sprawy).

Mając na uwadze okoliczność powstania zaległości w ciążącym na pozwanym obowiązku terminowych spłat rat kredytu powód wezwał pozwanego do dobrowolnej spłaty zaległości, informując go równocześnie o możliwości restrukturyzacji kwoty zadłużenia (dowód: wezwanie do zapłaty k. 29 akt sprawy). Wezwanie pozwanego do zapłaty zadłużenia nie przyniosło jednakże oczekiwanego efektu co skutkowało wypowiedzeniem przez powoda (...) Bank S.A. z siedzibą w W. umowy (dowód: oświadczenie banku o wypowiedzeniu umowy z dnia 06 czerwca 2019 roku k. 32 akt sprawy).

Zanim sprawa została skierowana na drogę postępowania sądowego pozwany został ostatecznie wezwany do zapłaty pismem z dnia 16 sierpnia 2019 roku (dowód: ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 16 sierpnia 2019 roku k. 34 akt sprawy).

Pozwany do momentu wydania wyroku nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Sąd dokonał ustaleń w zakresie stanu faktycznego w oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentacji, której wiarygodność, prawdziwość i rzetelność nie kwestionowano oraz nie budziły one wątpliwości tut. Sądu.

Treść art. 339 § 2 k.p.c. uprawnia Sąd do przyjęcia za prawdziwe twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. Przewidziane w powyższym przepisie domniemanie zgodności twierdzeń powoda z rzeczywistością nie zdejmuje ze strony powodowej obowiązku przedstawienia faktów niezbędnych do dokonania oceny zasadności żądania, stanowiącej podstawę do wydania wyroku. Sąd zobligowany jest bowiem podjąć się oceny zawartego w pozwie żądania również w przypadku uznania formułowanych przez powoda twierdzeń za prawdziwe ( por. z wyrokiem SN z dnia 31 marca 1999 roku, sygn. akt I CKU 176/97, legalis, oraz wyrokiem SN z dnia 07 czerwca 1972 r., sygn. akt III CRN 30/72, legalis). W związku z powyższym w sytuacji gdy po stronie sądu powstaną wątpliwości co do zgodności tez strony powodowej z rzeczywistym stanem rzeczy, nie może wydać wyroku zaocznego wspierając się jedynie na twierdzeniach powoda o zaistniałych w sprawie okolicznościach faktycznych. Należy w takiej sytuacji przystąpić do przeprowadzenia postępowania dowodowego celem wyjaśnienia powstałych wątpliwości w zakresie faktów, bądź ustalenia czy powód ma w zamiarze obejście prawa.

Za niewątpliwe i bezsporne należy również uznać twierdzenie, iż to na stronie powodowej spoczywa ciężar udowodnienia zasadności oraz wysokości dochodzonej wierzytelności. Jak wynika bowiem z regulacji zawartej w art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie (stronie), która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Sprowadza się to do konkluzji, iż Sąd jedynie w wyjątkowych przypadkach winien ingerować w sposób przebiegu postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu (art. 232 k.p.c.). Jak wynika bowiem z wypracowanego w judykatach Sądu Najwyższego stanowiska, obowiązek wykazania dowodów niezbędnych do rozstrzygnięcia sporu obciąża co do zasady strony postępowania.

W przedmiotowej sprawie powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. swoje roszczenia wywodził z wierzytelności mającej swoją podstawę w umowie nr (...) zawartej z pozwanym M. W. w dniu 21 lutego 2018 roku.

Wątpliwości Sądu nie wzbudziła wysokość dochodzonej kwoty w zakresie roszczenia głównego jak również kwoty naliczanych i dochodzonych przez powoda odsetek. Wielkość zarówno pierwszego jak i drugiego z roszczeń została bowiem pierwotnie określona przez strony w przedłożonej o akt sprawy, a stanowiącej podstawę zobowiązania umowie z dnia 21 lutego 2018 roku. Pozwany miał zatem świadomość wysokości zobowiązania jakie będzie musiał w przyszłości spłacić na rzecz powoda jak również możliwość jego bieżącego wyliczenia. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał za jaki okres dochodzi odsetek i w jakiej wysokości, przedstawił również materiał dowodowy umożliwiający ustalenie sposobu wyliczenia tychże kwot (umowa, zestawienie spłat kredytu, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy).

Wobec powyższego, mając na względzie fakt, iż pozwany do momentu wydania wyroku nie zajął stanowiska w sprawie Sąd uwzględnił roszczenie strony powodowej w całości, co znalazło wyraz w pkt I lit. a) - c) sentencji wyroku.

O kosztach procesu rozstrzygnięto w myśl regulacji z art. 98 k.p.c., na które to koszty złożyła się uiszczona opłata od pozwu w wysokości 5003 zł oraz koszty zastępstwa prawnego w wysokości 5417zł w tym 17 zł opłaty od pełnomocnictwa – pkt. II .

O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt III na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.

SSO Cezary Olszewski