Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 grudnia 2019 r.

Sąd Apelacyjny w Gdańsku – V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 3 grudnia 2019 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa Syndyka masy upadłości Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) w upadłości z siedzibą w W.

przeciwko W. G.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Bydgoszczy

z dnia 22 marca 2019 r., sygn. akt I C 12/19

I.  zmienia zaskarżony wyrok:

1)  w punkcie 1 (pierwszym) w ten sposób, że uchyla nakaz zapłaty
w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia
10 września 2018 roku, sygn. akt I Nc 380/18 w zakresie, w jakim został utrzymany w mocy i oddala powództwo,

2)  w punkcie 3 (trzecim) w ten sposób, że nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Bydgoszczy kwotę 3.069 zł (trzy tysiące sześćdziesiąt dziewięć złotych) tytułem opłaty od zarzutów
od uiszczenia których pozwany był zwolniony,

3)  w punkcie 4 (czwartym) poprzez jego uchylenie,

II.  nakazuje ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego
w Bydgoszczy kwotę 4.091 zł (cztery tysiące dziewięćdziesiąt jeden złotych) tytułem opłaty od apelacji, od uiszczenia której pozwany był zwolniony.

SSA Barbara Rączka Sekścińska SSA Leszek Jantowski SSA Hanna Rucińska

Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt V ACa 454/19

UZASADNIENIE

Powód Syndyk masy upadłości Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) w upadłości z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego W. G. kwoty 81.804,02 zł z odsetkami umownymi w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych, z tym zastrzeżeniem że maksymalna stopa procentowa nie może przekraczać dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 27 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty,

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla z dnia 10 września 2018 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany wniósł zarzuty od nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa.

Pismem z dnia 16 stycznia 2019 r. powód ograniczył żądanie pozwu do kwoty 81.659 zł. wraz z odsetkami i kosztami wskazanymi w pozwie.

Wyrokiem z dnia 22 marca 2019 r. Sąd Okręgowy w Bydgoszczy:

1.nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 10 września 2018 r., sygn. akt I Nc 380/18 utrzymał w mocy co do kwoty 81.659 zł. ( osiemdziesiąt jeden tysięcy sześćset pięćdziesiąt dziewięć) wraz z zasądzonymi od tej kwoty odsetkami umownymi i kosztami procesu;

2. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Okręgowego w Bydgoszczy z dnia 10 września 2018 r., sygn. akt I Nc 380/18 w zakresie kwoty 145,02 zł (sto czterdzieści pięć złotych 02/100) wraz z zasądzonymi od tej kwoty odsetkami umownymi uchylił i w tym zakresie powództwo oddalił;

3.zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.800 zł (tysiąc osiemset) tytułem zwrotu kosztów procesu;

4.kosztami sądowymi od których zwolniony był pozwany obciążył Skarb Państwa.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane na podstawie następujących ustaleń i rozważań:

W dniu 20 lipca 2016 r. Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa

(...) w W. zawarła z pozwanym W. G.

umowę pożyczki (kredyt konsumencki) nr (...) na kwotę 85.000 zł. Pozwany zobowiązał się do spłaty zadłużenia w miesięcznych ratach do dnia 12 lipca 2026 r. (pkt. 13). Oprocentowanie kredytu miało być zmienne i zależne od stopy referencyjnej NBP. Na dzień zawierania pożyczki stopa procentowa wynosiła 7 % (pkt. 7 ). Pożyczkodawca zastrzegł sobie prawo wypowiedzenia umowy z 30 dniowym terminem wypowiedzenia między innymi w sytuacji, gdy pożyczkobiorca nie zapłaci w terminie pełnych rat pożyczki za co najmniej dwa okresy płatności po uprzednim wezwaniu pożyczkobiorcy listem poleconym do zapłaty zaległych rat w terminie nie krótszym niż 14 dni od daty otrzymania wezwania pod rygorem wypowiedzenia umowy (pkt. 29 ). Zabezpieczenie spłaty zobowiązania stanowić miał weksel in blanco wraz z deklaracja wekslową. Sąd Rejonowy dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie postanowieniem z dnia 3 lipca 2017 r. ogłosił upadłość Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej (...) w W. i wyznaczył syndyka w osobie J. K..

Pozwany zaprzestał spłaty rat pożyczki. Powód wezwał go do zapłaty niespłaconych rat w dniu 21 listopada 2017 r. Pismem z dnia 15 stycznia 2018 r. syndyk masy upadłości (...) w upadłości w W. wezwał ponownie pozwanego do uregulowania zaległych, wymagalnych rat pożyczki w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Kwota zadłużenia na dzień 15 stycznia 2018 r. wynosiła 2.607,73 zł (1.605,24 zł tytułem kapitału, 986,28 zł. odsetki umowne, 16,21 zł odsetki od zadłużenia przeterminowanego). Powód pismem z dnia 8 lutego 2018 r. wypowiedział pozwanemu umowę pożyczki zachowując 30 dniowy termin wypowiedzenia. Dnia 14 sierpnia 2018 r. powód poinformował pozwanego o wypełnieniu weksla i wezwał go do jego wykupienia.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dokumenty zebrane w sprawie, albowiem zostały one sporządzone we właściwej formie, przewidzianej dla danego typu dokumentów. Ich autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu.

Przechodząc do rozważań Sąd Okręgowy uznał żądanie pozwu za uzasadnione w znacznej części.

Sąd zwrócił uwagę, że powód ostatecznie precyzując roszczenie wnosił o zasądzenie od pozwanego kwoty 81.659 zł z odsetkami umownymi w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP i 5,5 punktów procentowych, z tym zastrzeżeniem że maksymalna stopa procentowa nie może przekraczać dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 27 sierpnia 2018 r. do dnia zapłaty .

Pozwany podniósł jedynie zarzuty dotyczące stosunku podstawowego. Tym samym spór został przeniesiony z płaszczyzny stosunku prawa wekslowego na ogólną płaszczyznę stosunku prawa cywilnego. Sąd wyjaśnił, że w sytuacji wystawienia weksla in blanco co do zasady przyjmuje się, że abstrakcyjny charakter zobowiązania dłużnika wekslowego ulega daleko idącemu ograniczeniu i dłużnik może podnieść w stosunku do wierzyciela wekslowego zarzuty nie tylko formalne, wynikające z prawa wekslowego, ale również z łączącego strony stosunku podstawowego.

Sąd Okręgowy podkreślił, że pozwany zawarł z (...) w W. w dniu 20 lipca 2016 roku umowę pożyczki. Tytułem zabezpieczenia przedmiotowej umowy pozwany wystawił wesel in blanco i podpisał deklaracje wekslową. Nie było też sporu co do tego, iż pozwany zaprzestał spłat rat pożyczki pod koniec 2017 r. Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty wskazał, iż kwota wpisana na wekslu jest zawyżona. Na rozprawie w dniu 25 lutego 2019 r. wskazał także, iż kwestionuje powództwo z uwagi na bezskuteczne wypowiedzenie umowy, albowiem nie zamieszkuje pod adresem wskazanym w umowie i wysyłana przez powoda korespondencja nie została mu przekazana.

W ocenie Sądu pierwszej instancji zarzuty pozwanego, iż wypowiedzenie powoda nie było skuteczne oraz, że dochodzone roszczenie nie zostało przez powoda udowodnione co do wysokości były niezasadne. Powód zgodnie z umową (pkt. 29) wobec zalegania przez pozwanego z wpłatą co najmniej dwóch pełnych rat pożyczki dnia 15 stycznia 2018 r. wezwał pozwanego do uiszczenia zaległych kwot w terminie 14 dni pod rygorem wypowiedzenia umowy. Tym samym zaistniały podstawy do wypowiedzenia umowy przez powoda.

Umowa pożyczki została zawarta w lipcu 2016 r. W umowie tej pozwany wskazał swój adres dla doręczeń B., ul. (...), nadto pkt. 34 umowy zobowiązał pozwanego do informowania pożyczkodawcy o każdej zmianie danych osobowych w tym adresu. W swoich zeznaniach złożonych na rozprawie w dniu 25 lutego 2019 roku pozwany potwierdził, iż podpisując umowę w 2016 r. wskazał adres (...) B.. Stwierdził, iż pod wskazanym adresem mieszkał do 2013 r, jednak podaje ten adres jako korespondencyjny, gdyż mieszka tam jego mama. Wskazał również, że pomieszkuje pod tym adresem. Zaznaczył jednak, iż nie zawsze korespondencja jest mu przekazywana.

Zdaniem Sądu Okręgowego powód wykazał w niniejszej sprawie, iż nadał listem poleconym na adres wskazany w umowie dokumenty w postaci wezwań do zapłaty przed wypowiedzeniem oraz dokument wypowiedzenia. Dowody wysłania znajdują się na spornych dokumentach w postaci pieczęci z numerem nadania przesyłek (k. 16-18) oraz zostały przedłożone przy piśmie pełnomocnika powoda z dnia 1 marca 2019 (k. 69-78). W ocenie Sądu Okręgowego nie ma obecnie wątpliwości odnośnie do tego, że - co do zasady -możliwe jest zastosowanie tzw. doręczenia zastępczego do składania oświadczeń woli w sferze prawa materialnego (art. 61 § 1 k.c.). Przepis nie wymaga, aby adresat oświadczenia zapoznał się faktycznie z jego treścią, wystarczająca jest sama możliwość zapoznania się. Taką możliwość daje wysłanie pisma zawierającego oświadczenie woli przesyłką poleconą. Powód w niniejszej sprawie przedłożył dowody nadania korespondencji. Sąd Okręgowy podzielił stanowisko wyrażone w judykaturze , iż dowód nadania przesyłki rejestrowanej nie zawsze wystarcza do udowodnienia jej doręczenia, jednak także samo zaprzeczenie faktowi doręczenia nie wystarcza do obalenia tego dowodu. Pozwany w niniejszej sprawie nie obalił domniemania dokonania doręczenia. Sąd zważył, iż wszelką korespondencję sądową w rozpatrywanej sprawie pozwany odbierał pod wskazanym adresem osobiście.

W ocenie Sądu powód wykazał także istnienie pomiędzy stronami takiego stosunku zobowiązaniowego, z którego powód może wywodzić skutki prawne. Wykazał również wszelkie sporne okoliczności związane z wysokością dochodzonego roszczenia. Przedłożył umowę, harmonogram spłat, historię rachunku obsługi pożyczki oraz zestawienie wpłat pozwanego. Pozwany zeznając na rozprawie przedmiotowych dokumentów nie zakwestionował.

Sąd zważył, iż w sytuacji ogłoszenia upadłości (...) umowa pożyczki już wypłaconej nie uległa rozwiązaniu i była kontynuowana przez syndyka zgodnie z art. 434 prawa upadłościowego z dnia 23 lutego 2003 r. Syndyk natomiast nie miał możliwości zmiany i renegocjacji umowy pożyczkowej, gdyż zgodnie z art. 331 ust. 1 prawa upadłościowego likwidacja wierzytelności upadłego następuje przez ich zbycie albo ściągnięcie. Stroną bowiem takiej umowy nie jest już osoba prawna prowadząca działalność kredytową tylko w jej imieniu działa syndyk masy upadłości, którego zadaniem jest likwidacja masy upadłości oraz zaspokojenie roszczeń wierzycieli. Konsekwencją tego jest brak obowiązku informowania o możliwości restrukturyzowania zadłużenia.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Okręgowy na podstawie art. 496 k.p.c. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany dnia 10 września 2018 r., sygn. akt I Nc 380/18 utrzymał w mocy co do kwoty 81.659 zł. wraz z zasądzonymi nakazem odsetkami i kosztami procesu (punkt 1 wyroku), zaś w pkt. 2 nakaz co do kwoty 145,02 zł wraz z umownymi odsetkami uchylił i w tej części powództwo oddalił ( punkt 2 wyroku).

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. Mając na uwadze, że pozwany przegrał niniejszą sprawę niemal w całości Sąd przy zastosowaniu § 2 ust. 6 oraz § 3 ust. 1 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1804), zasądził od pozwanego na rzecz powódki pozostałą kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (punkt 3 wyroku).

Na mocy art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2016 r., poz. 623 t.j.), kosztami sądowymi, od których zwolniony został pozwany Sąd obciążył Skarb Państwa (punkt 4 wyroku).

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany, zaskarżając go w całości

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1)  naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy - art. 233 § 1 k.p.c. w z w. z art. 230 k.p.c. oraz w zw. z art. 231 k.p.c. polegające na ich zastosowaniu i uznaniu okoliczności wymagalności roszczenia oraz wypowiedzenia umowy kredytowej w sytuacji, gdy nie wykazano doręczenia wypowiedzenia;

2)  błędne zastosowanie art. 61 k.c. poprzez ustalenie przez Sąd skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu łączącego Powoda z Pozwanym w sytuacji, gdy wypowiedzenia nie doręczono, co wpływa też na ustalenie wysokości kwoty do spłaty w tym odsetek.

Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o zmianę orzeczenia i oddalenie powództwa Powoda w całości albo jego uchylenie i przekazanie Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację strona powodowa wniosła o jej oddalenie.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył co następuje:

Apelacja była uzasadniona, jakkolwiek z innych względów, aniżeli w niej wskazane.

Podkreślenia wymaga, że sąd drugiej instancji jako instancja merytoryczna wskutek zaskarżenia apelacją wyroku sądu pierwszej instancji, rozpoznaje sprawę merytorycznie w granicach zaskarżenia, samodzielnie ustalając podstawę materialnoprawną orzeczenia, niezależnie od zarzutów podniesionych w apelacji.

Sąd Apelacyjny podziela i przyjmuje za własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Okręgowy w części odnoszącej się do zawarcia umowy pożyczki pomiędzy Spółdzielczą Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (...) w W. a pozwanym W. G., jej warunków, wezwań do zapłaty kierowanych do pozwanego i ich treści oraz wypowiedzenia umowy.

Z tych prawidłowych ustaleń faktycznych Sąd pierwszej instancji wyprowadził jednak błędne wnioski co do skuteczności dokonanego wypowiedzenia umowy. Sąd Apelacyjny – odmiennie od Sądu Okręgowego – przyjął bowiem, że ogłoszenie upadłości powoda nie zwalniało z obowiązku informowania o możliwości restrukturyzowania zadłużenia.

Zgodnie z art.75 c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. jedn. Dz.U z 2019 r. poz.2357) „jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych.

2. W wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia.

3. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy.

4. Restrukturyzacja, o której mowa w ust. 1, dokonywana jest na warunkach uzgodnionych przez bank i kredytobiorcę.

5. Bank, w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia, przekazuje kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowe wyjaśnienia, w formie pisemnej, dotyczące przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.

6. Przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do umów pożyczek pieniężnych.

Przepis art.75 c Prawa bankowego został wprowadzony do obrotu prawnego z dniem 27 listopada 2015 r. na podstawie ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy- Prawo bankowe oraz niektórych ustaw (Dz. U. z dnia 12 listopada 2015 r., poz. 1854). Z art. 12 tej ustawy wynika, że banki oraz spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy winny dostosować swoją działalność do wymagań określonych w art. 75c ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Z kolei art. 9 powołanej nowelizacji dodał do art.36 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz.2386) nowy ust.1 a, zgodnie z którym

do umów pożyczek zawieranych przez kasy stosuje się odpowiednio przepisy art. 75 c ust. 1-5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe. Z kolei art. 78 a prawa bankowego stanowi, że przepisy ustawy stosuje się do umów kredytu i pożyczki pieniężnej, zawieranych przez bank zgodnie z przepisami ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, w zakresie nieuregulowanym w tej ustawie.

Tym samym w dacie wypowiedzenia umowy pożyczki w przedmiotowej sprawie, to jest dnia 8 lutego 2018 r. pożyczkodawca był zobowiązany do uprzedniego wdrożenia procedury wynikającej z przepisu art. 75 c Prawa bankowego przed wypowiedzeniem kredytu. Sąd Apelacyjny podziela pogląd wyrażony w judykaturze, że ani bank ani spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa nie może swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie ze spłatą kredytu. Najpierw kredytodawca (pożyczkodawca) powinien doręczyć kredytobiorcy (pożyczkobiorcy) wezwanie określone w art. 75 c ust. 1-2 Prawa bankowego – zawierające w szczególności informację o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia - oraz odczekać do upływu dodatkowego terminu na spłatę zadłużenia wyznaczonego w wezwaniu (nie krótszego niż 14 dni roboczych). Dopiero po upływie tego terminu bank lub spółdzielcza kasa może złożyć wobec kredytobiorcy oświadczenie woli w sprawie wypowiedzenia umowy kredytowej. W przypadku gdy powyższe przesłanki nie zostały spełnione, czynność prawna banku, spółdzielczej kasy oszczędnościowo-pożyczkowej polegająca na wypowiedzeniu umowy jest nieważna (art. 58 § 1 k.c.). W szczególności nie prowadzi ona do wymagalności wierzytelności banku czy też kasy o spłatę tej części kredytu lub pożyczki, co do której kredytobiorca (pożyczkobiorca) nie pozostawał w opóźnieniu (podobnie Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyrokach z dnia 21 marca 2019 r. V ACa 609/18, LEX nr 2695542, z dnia 14 stycznia 2019 r. V ACa 93/18, LEX nr 2668705). Zgodzić należy się także z poglądami wyrażonymi w piśmiennictwie, że wykładnia funkcjonalna przepisu art. 75 c Prawa bankowego prowadzi do wniosku, iż jest to przepis semidyspozytywny, co oznacza, że może zostać zmieniony w umowie albo osobnym porozumieniu jedynie na korzyść kredytobiorcy (pożyczkobiorcy).

Powód nie wykazał, że przed wypowiedzeniem umowy kredytu wszczął procedurę wynikającą z art. 75 c ust. 1 i 2 ustawy Prawo bankowe. Zdaniem powoda, ogłoszenie upadłości Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo – Kredytowej zwalniało z obowiązku umożliwienia pozwanemu złożenia wniosku o restrukturyzację. Sąd Apelacyjny nie podziela tego stanowiska.

Po pierwsze, ratio legis art. 75 c Prawa bankowego polega na tym, aby ułatwić kredytobiorcom oraz pożyczkobiorcom spłatę kredytu lub pożyczki w przypadku pojawienia się trudności i uniknięcia najdotkliwszego skutku jakim jest wypowiedzenie umowy i postawienie całej należności w stan natychmiastowej wymagalności. Uwzględnia to także prokonsumencki aspekt wykładni przepisów prawa, a zwrócić należy uwagę, że przedmiotowa pożyczka miała charakter kredytu konsumenckiego.

Po wtóre, brak podstaw do przyjęcia takiego stanowiska na podstawie wykładni powołanego przez skarżącego art.331 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (t. jedn. Dz.U. z 2019 r. poz. 498). Ani wykładnia językowa, ani też funkcjonalna lub systemowa nie prowadzi do wniosku, że przepis art.331 ust.1 w brzmieniu „likwidacja wierzytelności upadłego następuje przez ich zbycie albo ściągnięcie” wyłącza stosowanie procedury określonej w art. 75 c ust.1 – 2 Prawa bankowego. Pojęcie „ściągnięcie wierzytelności” w ocenie Sądu Apelacyjnego obejmuje ewentualnie restrukturyzację zadłużenia, o której mowa w art.75 c ust.2 Prawa bankowego.

Z poczynionych ustaleń wynika, że pozwany przed wypowiedzeniem umowy z dnia 8 lutego 2018 r. nie został poinformowany o możliwości złożenia pisemnego wniosku o restrukturyzację. Ani wezwanie do zapłaty z dnia 21 listopada 2017 r. (k.69), ani też wezwanie z dnia 15 stycznia 2018 r. (k.74) nie zawiera takiej informacji. Sąd Apelacyjny podziela przy tym wyrażone w judykaturze stanowisko, że wypowiedzenie umowy o kredyt będące uprawnieniem kształtującym banku prowadzącym do zakończenia nawiązanego stosunku prawnego bez dochowania wymaganych warunków, w tym warunków z art. 75 c Prawa bankowego jest nieważne (art.58 § 1 k.c., zob. powołany wcześniej wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2019 r. V ACa 93/18, LEX nr 2668705 oraz wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15 kwietnia 2019 r., V ACa 663/18, LEX nr 2698121). Wypowiedzenie umowy kredytowej stanowi bowiem bardzo dotkliwe dla kredytobiorców uprawnienie kształtujące banku (kasy oszczędnościowo-kredytowej), bo jego wykonanie może doprowadzić do zakończenia tego stosunku przed pierwotnie ustalonym okresem spłaty kredytu. W związku z tym nie może być ono wykonane w sposób, który pomija wszystkie wymagane przepisami procedury, w szczególności umożliwienie złożenia pisemnego wniosku o restrukturyzację oraz wymóg – w przypadku odrzucenia wniosku kredytobiorcy o restrukturyzację zadłużenia - przekazania kredytobiorcy, bez zbędnej zwłoki, szczegółowych wyjaśnień, w formie pisemnej, dotyczących przyczyny odrzucenia wniosku o restrukturyzację.

Z tych też względów za uzasadnione należało uznać zarzuty skarżącego odnoszące się do skuteczności wypowiedzenia z dnia 8 lutego 2018 r. (art. 233 § 1 k.p.c. w z w. z art. 230 k.p.c. oraz w zw. z art. 231 k.p.c.), jakkolwiek z innych względów, aniżeli w nich wskazane.

Z podobnych względów Sąd uznał za uzasadniony zarzut naruszenia art.61 k.c. w tym zakresie, w którym skarżący kwestionuje, że dokonane wypowiedzenie wywołało skutki prawne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny na podstawie wyżej cytowanych przepisów oraz art.386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok poprzez uchylenie wydanego w sprawie zakazu zapłaty w zakresie, w jakim został utrzymany w mocy i oddalenie powództwa.

Konsekwencją zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia była także zmiana rozstrzygnięcia o kosztach procesu zawarte w punkcie 3. i 4. wyroku. Na podstawie art.113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sadowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 300 z późn.zm.) Sąd zasądził od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Bydgoszczy kwotę 3.069 zł tytułem opłaty od zarzutów od nakazu zapłaty, od których pozwany był zwolniony i uchylił rozstrzygnięcie o obciążeniu Skarbu Państwa kosztami, od których pozwany był zwolniony,

O kosztach postępowania apelacyjnego także orzeczono na podstawie art.113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazując ściągnąć od powoda na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Bydgoszczy kwotę 4.091 zł tytułem opłaty od apelacji, od której pozwany był zwolniony.