Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2013r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2013r. w Suwałkach

sprawy L. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem L. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 23 maja 2013 r. znak (...)

oddala odwołanie.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23.05.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. powołując się na przepisy ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153 poz.1227 ze zm.), odmówił L. J. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Argumentował, iż pomimo stwierdzonej całkowitej niezdolności do pracy nie wykazał on wymaganego przepisami stażu ubezpieczeniowego.

W odwołaniu L. J. domagał się zmiany powyższej decyzji i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podniósł, iż jego stan zdrowia ulegał pogorszeniu już w 1974r. Obecnie nigdzie nie pracuje i nie może wykazać innych dodatkowych okresów ubezpieczeniowych.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji i wskazał, iż w przypadku kwestionowania przez odwołującego orzeczenia lekarza orzecznika wnosi o odrzucenie odwołania.

Sąd ustalił, co następuje:

L. J. (ur. (...)) kilkakrotnie występował z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Akta rentowe dotyczące wniosków z 1994r. i 1997r. są niekompletne (akta ZUS nr (...)), wynika z nich jednak, iż z uwagi na wielokrotne niestawienie się na badania komisji lekarskiej organ rentowy miał problemy z wydaniem decyzji. Z orzeczeń komisji lekarskiej z dnia 19.03.1997r. i 18.06.1997r. wynika, iż odwołujący nie został zaliczony do żadnej grupy inwalidzkiej.

W dniu 03.09.2007r. odwołujący wystąpił z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik stwierdził u niego całkowitą niezdolność do pracy, która powstała w kwietniu 2007r. i trwała do listopada 2008r. Nie ustalił natomiast, aby niezdolność powstała przed 06.11.1998r., gdyż tylko w takim przypadku odwołujący wykazałby się wymaganym stażem ubezpieczeniowym. Decyzją z dnia 19.12.2007r. organ rentowy odmówił L. J. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Prawomocnym wyrokiem z dnia 13.03.2008r. Sąd Okręgowy w Suwałkach w sprawie sygn. III U 98/08 oddalił odwołanie wnioskodawcy od tej decyzji.

W dniu 03.10.2008r. odwołujący ponownie wystąpił z wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik stwierdził u niego całkowitą niezdolność do pracy, która powstała w kwietniu 2007r., a nie przed 06.11.1983r. i miała charakter trwały. Decyzją z dnia 17.11.2008r. organ rentowy ponownie odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Odwołujący podjął próbę uzupełnienia stażu ubezpieczeniowego, jednak bezskutecznie, gdyż decyzją z dnia 29.05.2009r. organ rentowy odmówił uchylenia decyzji z dnia 17.11.2008r.

W dniu 04.11.2008r. odwołujący wystąpił wnioskiem o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku i decyzja z dnia 17.07.2009r. Prezes ZUS odmówił mu tego prawa. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy decyzją z dnia 14.09.2009r. utrzymano w mocy decyzją odmowną.

W dniu 27.02.2013r. odwołujący wystąpił z kolejnym wnioskiem o rentę z tytuły niezdolności do pracy. Lekarz orzecznik stwierdził u wnioskodawcy całkowitą niezdolność do pracy na trwałe. Jego zdaniem całkowita niezdolność powstała w kwietniu 2007r., nie było jednak możliwe ustalenie daty powstania częściowej niezdolności do pracy. Ustalono również u odwołującego niezdolność do samodzielnej egzystencji na stałe, w związku z jej istnieniem od maja 2008r.

Odwołujący wykazał 7 lat 1 miesiąc i 5 dni okresów skałkowych i nieskładkowych.

Na okoliczność ustalenia, czy odwołujący jest niezdolny do pracy, w jakim stopniu i przede wszystkim od kiedy istnieje niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych z zakresu diabetologii, chirurgii, pulmonologii, chorób wewnętrznych i gastrologii. Pierwszy termin badania przez biegłych lekarzy sądowych został wyznaczony na dzień 10.08.2013r., jednak odwołujący nie stawił się i w dniu 13.08.2013r. nadesłał usprawiedliwienie wskazując na awarię samochodu. Wniósł o wyznaczenie innego terminu badania, który został wyznaczony został na dzień 21.09.2013r. W tym dniu wnioskodawca również się nie stawił. Na zobowiązanie Sądu do usprawiedliwiania nieobecności wskazał, iż uwagi na zły stan zdrowia i inwalidztwo nie mógł się stawić w dniu 21.09.2013r. Kolejny termin badania został wyznaczony na dzień 19.10.2013r., o którym odwołującego powiadomiono telefonicznie. Na badanie również się nie stawił, usprawiedliwiając nieobecność złym stanem zdrowia i trudnościami w dotarciu na badanie lekarskie.

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi art. 57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: 1) jest niezdolny do pracy; 2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy; 3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o emeryturach i rentach z FUS warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego (art. 57 ust. 1 pkt 2), uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy
i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej 5 lat. Okres ten powinien przypadać
w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Kwestię niezdolności do pracy reguluje art. 12 ustawy o emeryturach i rentach
z FUS, zgodnie z którym niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu (ust.1). Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy (ust. 2) zaś częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (ust. 3).

Jak stanowi art. 13 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowań, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W sprawie bezspornym było, iż odwołujący jest całkowicie niezdolny do pracy. Jej istnienie od kwietnia 2007r. potwierdzał organ rentowy ale przede wszystkim przesądził wyrok Sądu Okręgowego w Suwałkach w sprawie sygn. III U 98/08. W sprawie niniejszej odwołujący nie wykazał, aby niezdolność ta powstała wcześniej. Odwołujący nie stawił na badanie, pomimo trzykrotnego wyznaczenia terminu badania przez biegłych lekarzy sądowych. Wydanie opinii przez biegłych lekarzy sądowych w oparciu jedynie o dokumentację medyczną było niecelowe, gdyż przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało wykazania, iż niezdolność powstała przed 06.11.1983r., gdyż tylko w takiej konfiguracji zostałyby spełnienie wszystkie warunki do uzyskania świadczenia. Prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy nie jest uzależnione jedynie od posiadania niezdolności do pracy, ale również od wykazania innych warunków, w tym posiadania w dziesięcioleciu poprzedzającym jej powstanie co najmniej 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych. W przypadku odwołującego taki warunek zostałby spełniony, gdyby niezdolność powstała najpóźniej w dniu 06.11.1983r., gdyż wymagany 5-letni staż ubezpieczeniowy posiadał w okresie od listopada 1973r. do listopada 1983r. Sąd miał na względzie, iż ogólny staż ubezpieczeniowy odwołującego wynosi 7 lat 1 miesiąc i 5 dni. Odwołujący nie wykazał żadnych dodatkowych okresów ubezpieczeniowych.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt