Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 grudnia 2019 roku

Sąd Rejonowy w Kielcach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2019 roku w Kielcach

na rozprawie

sprawy z powództwa P. Ł.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. Ł. kwotę 5.254,24 (pięć tysięcy dwieście pięćdziesiąt cztery 24/100) zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 12 października 2018 roku do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego (...) S.A. w W. na rzecz powoda P. Ł. kwotę 3.458 (trzy tysiące czterysta pięćdziesiąt osiem) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sędzia Beata Kupiec

Sygn. akt I C 2397/18

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 12 października 2018 roku powód P. Ł. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) S.A. w W. kwoty 5.484,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za zaistniałą w należącym do niego pojeździe szkodę, która miała miejsce w dniu 14 września 2018 roku. Ponadto, wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Wskazał, że w toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel sprawcy szkody wypłacił na rzecz powoda kwotę 5.295,90 zł, jednak w na postawie prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda, koszt naprawy uszkodzonego pojazdu powinien wynosić 10.780,30 zł. Zdaniem powoda ubezpieczyciel zaniżył stawkę roboczogodziny, zastosował niezasadnie potrącenia przy lakierowaniu oraz zaproponował naprawę niezgodną
z technologią (k. 3-5).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Podniósł, że kosztorys przedłożony przez powoda nie stanowi dowodu, że uszczerbek na majątku był wyższy niż wypłacone odszkodowanie oraz zarzucił, że powód nie wykazał, aby kosztorys pozwanego był błędny (k.29-30v).

W replice na odpowiedź na pozew, powód zaznaczył, że pozwany zaniżył również ceny części zamiennych i materiałów lakierniczych. Wskazał także, iż operat przygotowany na zalecenie powoda uwzględnia konieczność zastosowania części klasy O, tożsamych
z użytymi w kalkulacji pozwanego (k.38-38v).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 września 2018 roku przy ul. (...) w K. miało miejsce zdarzenie drogowe, w wyniku którego uszkodzeniu uległ należący do P. Ł. pojazd marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...), z pojazdem marki V. o numerze rejestracyjnym (...) kierowanym przez sprawcę szkody – P. S.. Pojazd sprawcy zdarzenia objęty był wówczas ubezpieczeniem w zakresie polisy OC w (...) S.A. w W.. Ubezpieczyciel sprawcy szkody ma podstawie decyzji z dnia 24 września 2018 roku przyznał, a następnie wypłacił na rzecz P. Ł. kwotę 5.295,90 zł tytułem kosztów naprawy tego pojazdu.

dowód: okoliczność bezsporna potwierdzona aktami szkody numer 2018091780745
w postaci: notatki informacyjnej z dnia 25 września 2018 roku o zdarzeniu drogowym z dnia 14 września 2018 roku, dowodu rejestracyjnego pojazdu o numerze rejestracyjnym (...), umowy sprzedaży z dnia 23 lipca 2018 roku dot. przedmiotowego pojazdu, decyzji z dnia 24 września 2018 roku o przyznaniu odszkodowania – akta szkody na płycie CD – k. 35

Powód zlecił sporządzenie prywatnej kalkulacji, z której wynika iż koszt naprawy uszkodzonego pojazdu opiewa na kwotę 10.780,30 zł.

dowód : operat nr (...) z dnia 29 września 2018 roku – k. 8-15

W wyniku zdarzenia z dnia 14 września 2018 roku w pojeździe marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzeniu uległy następujące elementy: wnęka koła wewnętrzna lewa tylna (do naprawy), do wymiany: błotnik tylny lewy, zderzak tylny (...) 50%, wspornik zderzaka tylnego boczny lewy, protektor ochronny/folia/błotnika tylnego lewego, osłona z tworzywa wnęki koła tylnej lewej, komplet kleju oraz uszczelnień szyby tylnej – dla wymiany błotnika tylnego lewego. Lakierowaniu podlegały następujące części: zderzak tylny (...) 50%, błotnik tylny lewy, pokrywa wlewu paliwa oraz drzwi tylne lewe. Konieczne prace dodatkowe to: pomiary geometrii tyłu, zabezpieczenie antykorozyjne profili, sprawdzenie tarczy koła (tylnej lewej) oraz oklejanie szyb. Wskazana kwalifikacja uszkodzeń samochodu umożliwia przywrócenie pojazdu do stanu wizualnego i sprawności technicznej uszkodzonych elementów jak przed szkodą. Uzasadnione i niezbędne koszty konieczne dla usprawnienia pojazdu do stanu jak sprzed przedmiotowego zdarzenia wynoszą 10.550,14 zł brutto, w warsztacie naprawczym według średnich stawek stosowanych w warsztatach blacharsko – lakierniczych w województwie (...) w 2018 roku, w wysokości 100,00 zł netto za godzinę za pracę blacharsko – mechaniczne i w tej samej stawce za prace lakiernicze, przy użyciu części nowych, oryginalnych producenta z grupy O. Wartość rynkowa pojazdu w dacie szkody wynosiła 30.900,00 zł, a zaistniała szkoda to szkoda częściowa.

dowód : opinia pisemna biegłego sądowego K. T. z dnia 21 czerwca 2019 roku wraz z płytą CD z dokumentacją z oględzin pojazdu – k. 55-82

Pojazd marki H. (...) o numerze o numerze rejestracyjnym (...) został zakupiony przez P. Ł. od M. M. w dniu 23 lipca 2018 roku, nie była ona pierwszym właścicielem tego pojazdu. Przy sprzedaży poinformowała powoda, o tym że na skutek zaistniałej wcześniej kolizji naprawiane były w tym samochodzie elementy takie jak: zderzak i maska, część tylna pojazdu nigdy nie była remontowana. Samochód po kolizji
z dnia 14 września 2018 roku nie został naprawiony.

dowód: przesłuchanie powoda P. Ł. – k. 46, umowa sprzedaży z dnia 23 lipca 2018 roku dot. przedmiotowego pojazdu - akta szkody na płycie CD – k. 35

Sąd ustalił stan faktyczny w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy
w postaci wymienionych powyżej dowodów z dokumentów, których autentyczność nie została zakwestionowana przez strony. Ponadto, Sąd wziął po uwagę zeznania powoda w zakresie stanu pojazdu w dacie jego zakupu oraz okoliczności nienaprawienia samochodu po szkodzie z dnia 14 września 2018 roku, które uznał za spójne, logiczne i wiarygodne. Kluczowy dowód w sprawie niniejszej stanowiła dla Sądu opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej K. T. dopuszczona na okoliczność ustalenia kosztów przywrócenia pojazdu powoda do stanu sprzed przedmiotowej szkody, Sąd uznał wskazaną opinię za wykonaną w sposób należyty i rzetelny, wobec czego podzielił ją
w całości.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić w części.

W przedmiotowej sprawie poza wszelkim sporem pozostawała okoliczność, że w dniu 14 września 2018 roku doszło do kolizji drogowej z winy ubezpieczonego w pozwanym Towarzystwie (...), co niewątpliwie uzasadnia legitymację bierną strony pozwanej
w niniejszym sporze. Co istotne, pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za powstałą szkodę i wypłacił w toku postępowania likwidacyjnego na rzecz powoda kwotę 5.295,90 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu.

Stosownie do treści art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o jakich mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Zgodnie z treścią art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.), z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Według art. 36 ust. 1 ustawy, odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej.

Z kolei z art. 363 § 1 k.c. wynika, że poszkodowany może wybrać, czy naprawienie szkody ma nastąpić przez przywrócenie do stanu poprzedniego, czy przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Poszkodowany może te roszczenia kierować bezpośrednio do ubezpieczyciela, który odpowiada w ramach obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego.

Z przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że naprawienie szkody przez ubezpieczyciela może polegać tylko na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej, nawet więc gdy poszkodowany wybiera naprawienie szkody przez przywrócenie do stanu poprzedniego, to świadczenie zakładu ubezpieczeń sprowadza się do wypłaty sumy pieniężnej. Skoro ma ona jednak pełnić taką samą funkcję jak przywrócenie do stanu poprzedniego, to wysokość tego odszkodowania powinna pokryć wszystkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Przywrócenie zaś stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Niejednokrotnie części samochodu, uszkodzone w czasie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były już eksploatowane. Przywrócenie do stanu poprzedniego oznacza, że pojazd ma być sprawny technicznie i zapewnić poszkodowanemu komfort jazdy w takim stopniu jak przed zdarzeniem.

Spornym pomiędzy stronami były natomiast koszt naprawy uszkodzonego pojazdu, powód zarzucał, iż pozwany zaniżył: koszty roboczogodziny, ceny części zamiennych i materiałów użytych do naprawy oraz zastosował niezasadnie potrącenia przy lakierowaniu. Podnosił również, że ubezpieczyciel zaproponował naprawę niezgodną w technologią.

Pozwany wyraził natomiast stanowisko, iż przyznane na rzecz powoda odszkodowanie rekompensuje szkodę, a twierdzenia i zarzuty powoda zawarte w pozwie nie dają podstaw do zmiany stanowiska strony pozwanej, zajętego w toku postępowania likwidacyjnego. W ocenie pozwanego powód za pomocą kosztorysu przedstawił jedynie symulację naprawy.

Wskazać dalej należy, że Sąd rozpoznający sprawę niniejszą podziela w pełni stanowisko zaprezentowane w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r. w sprawie V CKN 1273/00, LEX nr 55515, zgodnie z którym roszczenie o świadczenie należne od zakładu ubezpieczeń w ramach ubezpieczenia komunikacyjnego odpowiedzialności cywilnej z tytułu kosztów przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu pierwotnego jest wymagalne niezależnie od tego, czy naprawa została dokonana. W kolejnym wyroku z dnia 11 czerwca 2003 r. V CKN 308/01 Sąd Najwyższy podniósł, że poszkodowany nie mógłby się domagać odszkodowania odpowiadającego kosztom naprawy pojazdu jedynie w sytuacji, gdy naprawa pociągałaby zbyt duże koszty (przewyższała wartość pojazdu).

Jeżeli więc poszkodowany wybrał restytucję, a skutkiem naprawy nastąpił wzrost wartości samochodu, to świadczenie ubezpieczyciela obejmuje pełny koszt naprawy pomniejszony o wzrost wartości samochodu. Ostatecznie zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego podjętą w składzie 7 sędziów z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11, zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia OC posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jedynie w przypadku, gdy ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może wówczas ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż szkodą poniesioną przez poszkodowanego jest sam fakt pogorszenia stanu należącego do niego pojazdu, a wysokość szkody uzależniona jest jedynie od ekonomicznie uzasadnionych kosztów jego naprawy bez względu na to, czy naprawa ta w ogóle nastąpiła lub ma nastąpić. Szkodą nie jest poniesiony przez poszkodowanego wydatek na naprawę pojazdu, lecz szacunkowa wysokość tych wydatków, przy czym żadne przepisy prawa nie nakładają na poszkodowanego obowiązku naprawienia uszkodzonego pojazdu. Mając powyższe na uwadze, Sąd doszedł do przekonania, iż powód miała pełne prawo żądać, nie wykazując dokumentów świadczących o poniesieniu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu, zapłaty odszkodowania w wysokości kosztorysowych kosztów naprawy należącego o niego. Obowiązek naprawienia szkody poprzez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje bowiem z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy, jakie koszty poniósł z tego tytułu i czy w ogólne zamierza ją naprawić.

W celu wyliczenia kosztów przywrócenia pojazdu powoda do stanu poprzedniego, jak przed zdarzeniem z dnia 14 września 2018 roku, po oględzinach pojazdu, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej K. T..

Biegły ten wskazał, w sporządzonej opinii pisemnej z dnia 21 czerwca 2019 roku, że na skutek tejże szkody w pojeździe marki H. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uszkodzeniu uległy następujące elementy: wnęka koła wnętrzna lewa tylna (do naprawy), do wymiany: błotnik tylny lewy, zderzak tylny (...) 50%, wspornik zderzaka tylnego boczny lewy, protektor ochronny/folia/błotnika tylnego lewego, osłona z tworzywa wnęki koła tylnej lewej, komplet kleju oraz uszczelnień szyby tylnej – dla wymiany błotnika tylnego lewego. Lakierowaniu polegały następujące części: zderzak tylny (...) 50%, błotnik tylny lewy, pokrywa wlewu paliwa oraz drzwi tylne lewe. Konieczne prace dodatkowe do: pomiary geometrii tyłu, zabezpieczenie antykorozyjne profili, sprawdzenie tarczy koła (tylnej lewej) oraz oklejanie szyb. Wskazana kwalifikacja uszkodzeń samochodu umożliwia przywrócenie pojazdu do stanu wizualnego i sprawności technicznej uszkodzonych elementów jak przed szkodą. Biegły określił, że uzasadnione i niezbędne koszty konieczne dla usprawnienia pojazdu do stanu jak sprzed przedmiotowego zdarzenia wynoszą 10.550,14 zł brutto, w warsztacie naprawczym według średnich stawek stosowanych w warsztatach blacharsko – lakierniczych w województwie (...) w 2018 roku, w wysokości 100,00 zł netto za godzinę za pracę blacharsko – mechaniczne i w tej samej stawce za prace lakiernicze, przy użyciu części nowych, oryginalnych producenta z grupy O. Z uwagi na okoliczność, iż wartość rynkowa pojazdu w dacie szkody wynosiła 30.900,00 zł, zaistniała szkoda stanowi szkodę częściową.

Przedmiotowa opinia nie została zakwestionowana przez żadną ze stron procesu.

Reasumując, Sąd oparł się na opinii sporządzonej przez biegłego sądowego K. T., gdyż uznał ją w całości za miarodajną i prawidłową, a w konwekcji w całości ją podzielił, mając także na względzie doświadczenie biegłego odnośnie do przedmiotu opiniowania. Przy czym, podkreślenia wymaga, że zasadne było naprawienie szkody przy użyciu części zamiennych typu O, co również pozwany ubezpieczyciel zastosował w swojej kalkulacji, wykonanej w toku likwidacji szkody.

Ostatecznie zatem Sąd, w ślad za biegłym uznał, iż uzasadnione ekonomicznie i celowe koszty naprawy pojazdu powoda wyrażają się kwotą 10.550,14 zł brutto. Po pomniejszeniu obliczonego przez biegłego odszkodowania o wypłaconą już na rzecz powoda należność w wysokości 5.295,90 zł brutto, otrzymana zostaje kwota 5254,24 zł brutto (10.550,14-5.295,90 = (...),64).

Wobec tego ostatecznie, w punkcie I wyroku, na rzecz powoda została zasądzona kwota 5254,24 zł.

W pozostałej części powództwo jako wygórowane podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w punkcie II wyroku.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni, licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego zawiadomienia o szkodzie. Zgodnie zaś z przepisem art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Bezsporną kwotę odszkodowania pozwany przyznał powodowi w dniu 24 września 2018 roku, lecz mając na względzie okoliczność, iż pozwany jako datę początkową naliczania odsetek wskazał datę wytoczenia powództwa, orzeczono w tym zakresie zgodnie z żądaniem pozwu, stosownie do art. 321 § 1 k.p.c.

O kosztach procesu w punkcie III wyroku, Sąd orzekł w oparciu o przepis art. 100 zd. 2 k.p.c., który stanowi, że sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. Powód wygrał sprawę w 95,80%. Wobec tego to pozwanego należało uznać za przegrywającego sprawę i w całości obciążyć go kosztami procesu. Na koszty poniesione przez powoda w łącznej kwocie 3.548,00 zł złożyły się: opłata sądowa od pozwu - 275,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w osobie radcy prawnego w wysokości 1.800,00 zł ustalone na podstawie § 2 pkt 4) Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz.265).

Sędzia Beata Kupiec

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego – r.pr. A. W..

Sędzia Beata Kupiec

ZARZĄDZENIE

zwrócić powodowi P. Ł. kwotę 634 (sześćset trzydzieści cztery) zł z zaliczki S. (...).

Sędzia Beata Kupiec