Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 05 września 2019 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze - Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Beata Chojnacka Kucharska

Protokolant Grzegorz Kosowski

po rozpoznaniu dniach: 19.03.2019r., 30.05.2019r. i 05.09.2019r.

sprawy przeciwko M. B.

synowi B. i J. zd. Ż.

ur. (...) w J.

obwinionemu o to, że:

w dniu 15 października 2018 roku około godziny 15:40 w J. ul. (...) na terenie parkingu podziemnego Galerii (...), objętego strefą ruchu, kierując pojazdem marki S. (...) o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru parkowania w wyniku czego uderzył w zaparkowany pojazd marki F. (...) o nr rej. (...)

tj. o wykroczenie z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo o ruchu drogowym;

I.  uznaje obwinionego M. B. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. wykroczenia z art. 97 k.w. w zw. z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997r. prawo o ruchu drogowym i za to na mocy art. 97 k.w. wymierza mu karę grzywny w wysokości 300 (trzystu) złotych,

II.  na mocy art. 119 § 1 k.p.s.w. w zw. z art. 3 ust. 1 w zw. z art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od obwinionego M. B. na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 30 złotych od orzeczonej kary grzywny oraz zryczałtowane wydatki i należności w całości, w tym 120 złotych tytułem zryczałtowanych wydatków postępowania za czynności wyjaśniające i za postępowanie przed sądem oraz koszty związane z wydaniem w sprawie opinii przez biegłego w wysokości 907,84 złotych.

Sygn. akt II W 1668/18

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2018r. obwiniony M. B. kierował samochodem marki S. (...) o nr rej. (...) należącym do jego matki. Około godziny 15.40 obwiniony wjechał na parking podziemny przy galerii handlowej (...) w J. ul. (...). Podejmując manewr parkowania na parkingu podziemnym obwiniony nie zachowując należytej ostrożności uderzył w prawidłowo zaparkowany samochód marki F. (...) o nr rej. (...) lekko go uszkadzając po lewej stronie. Następnie obwiniony M. B. wysiadł z samochodu, obejrzał powstałe szkody, po czym odjechał z miejsca zdarzenia.

Dowód:

- zeznania świadka M. M. k. 29 i złożone przed SR w Krakowie,

- zeznania świadka A. T. (1) k. 55v.-56

- częściowo wyjaśnienia obwinionego M. B. k. 31v., 55-55v.,

- protokół oględzin pojazdu k. 8-9, k. 10-11,

- nagranie na płycie CD k. 14,

- opinia biegłego sądowego k. 62-68,

- notatka urzędowa k. 7.

Obwiniony M. B. ma 20 lat. Uzyskuje dochody na poziomie ok. 1000 zł. miesięcznie (k. 55, k. 79). Obwiniony nie był wcześniej karany za przestępstwa i wykroczenia drogowe (k. 47, k. 48).

Obwiniony M. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że wprawdzie wjeżdżał w dniu 15 października 2018r. na parking podziemny samochodem S. (...) o nr rej. (...) należącym do jego matki i uderzył w samochód zaparkowany na parkingu, jednakże na pewno był to samochód A. (...), czarne, zarejestrowany w J.. Uderzył w lewy tylny zderzak tego auta swoim przednim prawym zderzakiem podczas parkowania obok tego samochodu (k. 55v.). Po odtworzeniu nagrania z parkingu podziemnego (k. 14), obwiniony przyznał, że na tym nagraniu uwidocznione jest zdarzenie z jego udziałem, przy czym samochód, w który uderzył, to A., kombi, a nie F. (...) i jest tego pewien (k. 56). Po dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego sądowego na okoliczność ustalenia marki pojazdu, w który obwiniony uderzył, a co było uwidocznione na nagraniu, obwiniony wyjaśnił, że nie wie, czy uderzył w a. (...), czy A. typu SUW.

Sąd zważył, co następuje:

Wyjaśnienia obwinionego M. B. zasługują na uznanie za wiarygodne jedynie w części. Jako wiarygodne należy ocenić jego wyjaśnienia, iż w dniu 15 października 2018 r. kierował samochodem marki S. (...) o nr rej. (...), a podczas próby zaparkowania samochodu na parkingu podziemnym przy galerii handlowej (...) uderzył w prawidłowo zaparkowany samochód. Wiarygodnym są twierdzenia obwinionego, że zdarzenie to zostało zarejestrowane przez zamontowane tam kamery. W pozostałym zakresie, mianowicie w zakresie, w jakim wskazał, że uderzył w samochód inny niż F. (...) należący do pokrzywdzonej A. T. (1), wyjaśnienia obwinionego zostały ocenione jako niewiarygodne. Zdaniem Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i jego ocena w sposób jednoznaczny wskazuje na to, że obwiniony uderzył właśnie w ten samochód. Wskazać należy, że naocznym świadkiem tego zdarzenia był M. M.. Zeznał on bowiem, że gdy wracał się do swego samochodu, by upewnić się, czy go zamknął, zauważył jadący samochód S. (...), który następnie podjął próbę parkowania; samochód ten uderzył w prawidłowo zaparkowany samochód F. (...) uszkadzając w nim zderzak. Świadek spisał numery rejestracyjne obu aut, gdyż kierujący samochodem S. po uderzeniu w F. wysiadł ze swojego auta, obejrzał samochód i wsiadł do samochodu. Gdy świadek na chwilę odszedł z tego miejsca, samochodu sprawcy już nie było. Istotne w kontekście wyjaśnień obwinionego jest, że świadek M. M. opisał przebieg zdarzenia w sposób, który w pełni koreluje z nagraniem z monitoringu. To natomiast ma niebagatelne znacznie dla oceny wiarygodności wyjaśnień obwinionego. Skoro bowiem obwiniony nie kwestionuje przedmiotowego nagrania, tego, że to on jest na tym nagraniu, to nie może budzić żadnych wątpliwości, że świadek M. M. opisał to samo zdarzenie, co obwiniony. Świadek nie miał przy tym żadnych wątpliwości co do marki i rodzaju samochodu, w który uderzył obwiniony podczas parkowania. Jakikolwiek błąd w zakresie samochodu osoby poszkodowanej wyklucza to, że świadek nie tylko wskazał na markę pojazdu ale także spisał numery rejestracyjne uszkodzonego auta, a za wycieraczką szyby pozostawił właścicielowi auta informację o uszkodzeniu jego samochodu. Istotnym jest też fakt, że właścicielka samochodu F. (...) A. T. (2) zeznała, że w miejscu, w które miał uderzyć obwiniony, jej samochód posiadał uszkodzenia. Powyższe koreluje z protokołem oględzin tego samochodu sporządzonym w dniu zdarzenia, a także z oględzinami pojazdu, którym kierował obwiniony. Świadek A. T. (2) wskazała także na miejsce zaparkowania swego samochodu w dniu zdarzenia. Z jej relacji wynika, że auto stało w tym właśnie miejscu, w którym miał stać samochód uderzony przez obwinionego przy wykonywaniu manewru parkowania. Powyższe dowody wzajemnie się uzupełnią, korelują ze sobą, stąd zostały ocenione jako wiarygodne. Z opinii biegłego sądowego J. W., która jest opinią pełną, kompletną, szczegółową, nie zawierającą żadnych sprzeczności, wynika kategorycznie, że uwidoczniony na nagraniu samochód, w który uderzył obwiniony, nie jest żadnym z samochodów A. o nadwoziu typu kombi. Biegły wskazał przy tym, że samochód ten ma sylwetkę samochodu klasy SUW, a do takiej kategorii zaliczyć należy samochód marki F. (...). Sąd zwrócił także uwagę na to, że wyjaśnienia obwinionego co do rodzaju samochodu były kategoryczne, stanowcze do momentu, w którym Sąd zdecydował o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego sądowego, który miał przeanalizować nagranie z monitoringu w celu ustalenia rodzaju pojazdu, który został przez obwinionego uszkodzony. Wówczas, niejako w odpowiedzi na przeprowadzenie tego dowodu obwiniony zmienił swoje wyjaśnienia wskazując, że nie jest pewien, czy to było auto A. (...), czy A. (...) (k. 56v.). Świadczy to o dopasowywaniu linii obrony przez obwinionego do rodzaju przeprowadzanych dowodów. W świetle dowodów z zeznań świadków, nagrania z monitoringu, protokołów oględzin pojazdów i opinii biegłego, jako niewiarygodne zostały przez Sąd ocenione wyjaśnienia obwinionego wskazującego na to, że uderzył on w samochód A., a nie F. (...).

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy daje podstawy do uznania, że obwiniony M. B. popełnił zarzucany mu czyn wypełniając tym samym znamiona wykroczenia z art. 97 k.w. w zw. z art.. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym. Obwiniony przejeżdżał obok zaparkowanego pojazdu, a zatem wykonywał manewr omijania na parkingu objętego strefą ruchu. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym był obowiązany przy omijaniu zachować bezpieczny odstęp od omijanego pojazdu, uczestnika ruchu lub przeszkody, a w razie potrzeby zmniejszyć prędkość. Skoro uderzył w zaparkowany samochód to fakt ten jednoznacznie dowodzi, że nie zachował bezpiecznego odstępu od omijanego samochodu.

Stopień społecznej szkodliwości czynu obwinionego należy ocenić jako umiarkowany. Obwiniony jechał z niewielką prędkością, spowodował szkody w mieniu, które jednak nie były istotne, o czym świadczy to, że pokrzywdzona nadal użytkuje samochód bez jego naprawy. Obwiniony działał nieumyślnie. Jadąc samochodem mógł przewidzieć, że podejmując manewr parkowania może uszkodzić stojący obok samochód. Winien więc ten manewr wykonać ostrożniej i wolniej, niż to uczynił, zwłaszcza że jest początkującym kierowcą (posiadał uprawnienia do kierowania samochodem przez okres niespełna 4 miesięcy). W świetle tego także stopień winy obwinionego jest umiarkowany.

Sąd wymierzył obwinionemu karę 300 zł. grzywny uznając, że kara w takim wymiarze będzie dla niego odpowiednią sankcją, uwzględnia przy tym stopień winy i stopień społecznej szkodliwości czynu. Przy wymiarze kary Sąd uwzględnił uprzednią niekaralność obwinionego za przestępstwa i wykroczenia drogowe. Sąd uznał, że taka kara jest adekwatna do wagi naruszonych przez obwinionego zasad i następstw jego działania. Grzywna w takim wymiarze stanowić będzie odczuwalną dolegliwość, która powinna powstrzymać obwinionego przed naruszaniem prawa w przyszłości i spowodować przekonanie, że naruszanie prawa nie pozostanie bez reakcji. Jednocześnie w wymiarze ogólnospołecznym kara ta powinna spowodować przekonanie o nieuchronności kary i uczynić zadość społecznemu poczuciu sprawiedliwości. Wymierzając karę Sąd miał na uwadze wysoce naganną postawę obwinionego po czynie, a mianowicie ucieczkę z miejsca zdarzenia, by uniknąć konsekwencji. Obwiniony jest młodym, niedoświadczonym kierowcą. Takie zachowanie podjęte tuż po skończonym kursie na prawo jazdy, gdzie wpajane są podstawowe zasady postępowania na drodze jest wysoce naganne i winno być piętnowane.

Zasadą w procesie jest ponoszenie kosztów postępowania, a wyjątkiem od tej zasady jest zwolnienie od tego obowiązku. Sąd uznał, że brak jest przesłanek z art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 121 § 1 k.p.w., przemawiających za zwolnieniem obwinionego – osoby osiągającej stałe dochody, młodej, nie mającej żadnych przeciwskazań do podjęcia pracy - od tychże kosztów. Na koszty te składają się zryczałtowane wydatki postępowania (120 zł.) oraz opłata od orzeczonej kary grzywny (30 zł.). Do zryczałtowanych kosztów postępowania nie wlicza się kosztów wydania w sprawie opinii biegłych, co stanowi koszt 907,84 zł., którym obwiniony został obciążony.