Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: st. sekr. sądowy Emilia Górna

po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2019 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa P. Ł. NIP (...)

przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. KRS (...)

o zapłatę 2 570,70 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna
w W. na rzecz powoda P. Ł. kwotę 2 570,70 zł (dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt złotych siedemdziesiąt groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 046,00 ( jeden tysiąc czterdzieści sześć ) złotych, w tym kwotę 900
( dziewięćset ) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sędzia Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 620/19

UZASADNIENIE

Powód P. Ł. w pozwie złożonym w Sądzie Rejonowym dla m. st. Warszawy w Warszawie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 2.570,70 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 stycznia 2018 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego. Postanowieniem z dnia 28 września 2018 r. sprawa została przekazana do Sądu Rejonowego w Ostrołęce.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 06 października 2017 r. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...)
o nr rej (...) W wyniku zdarzenia pojazd uległ szkodzie częściowej a na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy na podstawie umowy z dnia 06 października 2017 r.

W dniu 06 października 2017 r. poszkodowany zawarł z powodem umowę cesji prawa do zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Pozwany decyzją z dnia 22 grudnia 2017 r. przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 1 869,60 zł brutto weryfikując stawkę najmu pojazdu zastępczego z kwoty 233,70 zł brutto do kwoty 98,40 zł brutto.

W dniu 09 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany wskazał, że w jego ocenie zastosowana w umowie stawka czynszu za wynajem auta zastępczego jest rażąco zawyżona. Pozwany podniósł również,
że poszkodowany nie skorzystał z oferty wynajęcia pojazdu zastępczego w cenie niższej proponowanej mu przez pozwanego. Ponadto pozwany podważył skuteczność umowy cesji.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 06 października 2017 r. doszło kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) o nr rej (...) będący własnością K. G. (1). Sprawca zdarzenia miał umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w pozwanym (...) Spółka Akcyjna w W.. Przedmiotowa szkoda została zakwalifikowana jako szkoda częściowa i została zarejestrowana pod numerem (...).

Poszkodowany z uwagi na uszkodzenie jego pojazdu przez 19 dni korzystał z pojazdu zastępczego na podstawie umowy najmu samochodu zastępczego zawartej w dniu 06 października z powodem. Poszkodowany wynajął samochód marki (...) Koszt wynajmu pojazdu zastępczego wynosił 4 440,30 zł brutto.

W dniu zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego tj. 06 października 2017 r. powód ( cesjonariusz ) zawarł z poszkodowanym ( cedentem ) umowę cesji wierzytelności przysługującej mu z tytułu prawa do zwrotu kosztów z tytułu najmu auta zastępczego przysługującego cedentowi w związku ze szkodą komunikacyjną
z dnia 06 października 2017 r. Za wykonaną usługę najmu pojazdu zastępczego powódka wystawiła w dniu 26 października 2017 r. na rzecz poszkodowanego fakturę VAT nr (...) na łączną kwotę 4 440,30 zł brutto. Wynajem pojazdu zastępczego obejmował okres 19 dni po stawce 190,00 zł netto za dobę. Pismem z dnia 02 listopada 2017 r. zatytułowanym ,,zgłoszenie roszczenia” pełnomocnik powoda wezwał (...) Spółka Akcyjna w W. do zapłacenia kwoty 4 440,30 zł brutto zgodnie z fakturą (...). W odpowiedzi pismem z dnia 2 grudnia 2017 r. pozwany poinformował powódkę o przyznaniu odszkodowania w wysokości 1 869,60 zł. Ubezpieczyciel wyjaśnił, że dokonano weryfikacji stawki dobowej za wynajęcie pojazdu zastępczego do 80,00 zł netto.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy najmu pojazdu zastępczego wraz z ogólnymi warunkami najmu pojazdu zastępczego k 9-12, umowa cesji k 13-14, oświadczenia k- 16, faktury k - 18, zgłoszenie roszczenia k 20 - 21, pismo (...) k – 22, zeznań świadka K. G. (2) k – 67, nagrania zgłoszenia szkody odtworzonego na rozprawie

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwany (...) Spółka Akcyjna w W. nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności związanej z przedmiotową szkodą ani zasadności skorzystania przez poszkodowanego z pojazdu zastępczego jak również okresu korzystania z tego pojazdu. Sporna była wysokość wynagrodzenia
z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Przede wszystkim Sąd nie podzielił argumentacji pozwanego co nieważności umowy cesji.

Na podstawie art. 509 § 1 k.c wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią ( przelew ) chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Umowa cesji w niniejszej sprawie stanowi sposób zapłaty za koszty najmu pojazdu zastępczego co jest nie tylko dopuszczalne ale również korzystne dla poszkodowanego więc umowa najmu stanowi causę dla umowy cesji wierzytelności. Nie można więc mówić o sprzeczności umowy przelewu z naturą stosunku jaki powstał na skutek szkody czy naruszenia zasad współżycia społecznego. Zdaniem Sądu z treści umowy cesji wynika strony, że jej strony w prawidłowy sposób oznaczyły wierzytelność. Ponadto stwierdzić należy, że w przypadku odpowiedzialności in solidum chodzi o całkowicie odmienne zobowiązania, związane z jednym celem, zwykle w postaci naprawienia jednej szkody. Powyższe skutkuje tym, że w wyniku zdarzenia rodzącego odpowiedzialność posiadacza pojazdu mechanicznego powstają samodzielne zobowiązania tak po stronie sprawcy szkody, jak i ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej, a odrębność tych tytułów prawnych powoduje, iż losy tych zobowiązań mogą być różne. Konsekwencją tego stanu rzeczy musi być zachowanie niezależności poszczególnych stosunków prawnych w czasie ich trwania. Stanowisko takie zajął Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 30 maja 2014 r. III CSK 224/13.

Dlatego zdaniem Sądu ze względu na niezależny byt zobowiązania każdego
z dłużników ( ubezpieczyciela i ubezpieczonego ) jak również specyfikę odpowiedzialności in solidum uprawnione jest zbycie przez poszkodowanego przysługującej mu wierzytelności względem tylko jednego z dłużników.

Zgodnie z treścią art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostawała sama zasadność korzystania z pojazdu zastępczego jak i okres tego korzystania. Sporna była wysokość stawki za najem i holowanie.

W ocenie Sądu pozwana nie wykazała aby przedstawiła poszkodowanemu korzystniejszą niż powód ofertę najmu pojazdu zastępczego a tym bardziej aby poszkodowany tę ofertę bezpodstawnie odrzucił.

Z odtworzonego na rozprawie nagrania oraz zeznań świadka wynika, że to nie poszkodowany zgłaszał pozwanemu szkodę. Analiza treści odtworzonego nagrania potwierdza, że podczas rozmowy telefonicznej praktycznie nie przedstawiono żadnej oferty najmu pojazdu zastępczego a jedynie przekazana została informacja
o akceptowanych przez pozwanego stawkach za najem pojazdu zastępczego. Zeznania świadka potwierdzają, że propozycję od ubezpieczyciela otrzymał dopiero po tygodniu a przedstawione w niej warunki były zbliżone nie miał wiec powodu do zamiany samochodu zastępczego. Istotne jest, że w momencie nawiązania przez pozwanego kontaktu z poszkodowanym poszkodowany korzystał już z pojazdu zastępczego. Nie ma wątpliwości, że zamiana pojazdu, z którego poszkodowany korzystał na inny pojazd wiązała by się dla niego z dużymi utrudnieniami gdyż poszkodowany musiałby tracić czas na dopełnienie dodatkowych formalności oraz oddanie dotychczas używanego pojazd tylko po to by korzystać z innego. Poszkodowany wprawdzie ma obowiązek minimalizacji szkody ale nie musi realizować go za wszelką cenę przedkładając interes zakładu ubezpieczeń ponad swój własny.

W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 warunkiem uznania, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu - są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych – jest wykazanie że ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

Z treści tej uchwały wynika, że pierwszym i koniecznym warunkiem rozważenia zasadności kosztów poniesionych ponad te, które wskazał ubezpieczyciel jest złożenie propozycji najmu pojazdu zastępczego przez ubezpieczyciela. Aby możliwe było uznanie oferty pozwanego za prawidłowo złożoną propozycje najmu pojazdu zastępczego oświadczenie ubezpieczyciela musi zawierać pewne elementy, które pozwolą jego adresatowi podjąć działania w celu minimalizacji szkody.

Z odtworzonego nagrania wynika że informacje przedstawione przez pozwanego były bardzo ogólne. Nie można więc uznać, że ubezpieczyciel przedstawił
w rozmowie telefonicznej konkretną ofertę najmu pojazdu zastępczego.

Odnosząc się do stawianego w sprzeciwie zarzutu pozwanego o rażącym zawyżeniu rozmiaru szkody to stwierdzić należy, że zgodnie art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zgodnie z treścią tych przepisów jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18.01.2012 r. w sprawie I ACa 1320/11).

Sąd uznał, że pozwany tylko zakwestionował wysokość stawki za najem pojazdu zastępczego ale nie wykazał przy pomocy jakichkolwiek dowodów, że przyjęta przez powoda stawka była zawyżona.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu w wysokości 129,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 900,00 zł ( zgodnie z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie).

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

29.11.2019 Sędzia Rafał Rogiński