Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 grudnia 2019 r.

Sąd Okręgowy Warszawa - Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Monika Rosłan -Karasińska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 grudnia 2019 r. w Warszawie

sprawy W. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania W. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...) Oddział w W.

z dnia 2 maja 2019 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu się W. K. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 1 lutego 2019 r. do 31 stycznia 2022 r.

SSO Monika Rosłan -Karasińska

UZASADNIENIE

W. K. w dniu 29 maja 2019 r. złożył odwołanie za pośrednictwem Zakładu Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. do Sądu Okręgowego Warszawa-Praga
w W.. Odwołujący zaskarżył decyzję organu rentowego z dnia 2 maja 2019 r., znak: (...) i wniósł o przyznanie prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Ubezpieczony wskazał bowiem, że wiele lat temu zdiagnozowana została u niego schizofrenia paranoidalna, a jego stan zdrowia wymaga stałego i systematycznego leczenia. Ponadto stwierdził, że nie jest w stanie podjąć zatrudnienia ( odwołanie z dnia 29 maja
2019 r., k. 1 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych(...)Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie z dnia 26 czerwca 2019 r. wniósł o jego oddalenie na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. W ocenie organu rentowego zarzuty przedstawione w odwołaniu przez ubezpieczonego nie stanowiły podstawy do zmiany zaskarżonej decyzji. ZUS wskazał, że w świetle wydanych orzeczeń przez lekarza orzecznika i Komisji Lekarskiej należało przyznać odwołującemu prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy ( odpowiedź na odwołanie z dnia 26 czerwca 2019 r., k. 2 a. s.).

Sąd postanowieniem z dnia 4 lipca 2019 r. dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego lekarza specjalisty psychiatry celem ustalenia, czy odwołujący w dniu wydania zaskarżonej decyzji był zdolny czy całkowicie niezdolny do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności po przekwalifikowaniu się ze szczególnym wskazaniem daty powstania niezdolności, czy odwołujący jest zdolny czy częściowo niezdolny do pracy, tj. czy utracił w znacznym stopniu niezdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami ze szczególnym wskazaniem daty jej powstania, czy jest to niezdolność trwała czy okresowa, a jeżeli okresowa, to na jaki okres oraz, jeżeli nastąpiła zmiana jego stanu zdrowia, to na czym ona polegała ( postanowienie z dnia 4 lipca 2019 r., k. 6-7 a. s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W. K. był uprawniony do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy do dnia 31 stycznia 2019 r. na mocy decyzji wydanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych
(...)Oddział w W. z dnia 26 stycznia 2016 r., znak:(...)( decyzja z dnia 26 stycznia 2016 r., akta ZUS).

Z uwagi na upływający termin, odwołujący w dniu 10 stycznia 2019 r. złożył do organu rentowego wniosek o ponowne ustalenie prawa do świadczenia rentowego. W toku postępowania wyjaśniającego lekarz orzecznik ZUS w orzeczeniu z dnia 18 marca 2019 r. uznał, że ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do dnia 31 marca 2022 r. Następnie Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12 kwietnia 2019 r. podtrzymała stanowisko lekarza orzecznika. Na tej podstawie organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję z dnia 2 maja 2019 r., znak: (...) ( wniosek z dnia 10 stycznia 2019 r., orzeczenia z dnia 18 marca 2019 r. i 12 kwietnia 2019 r. oraz decyzja z dnia 2 maja 2019 r., akta ZUS).

W zakresie psychiatrycznym rozpoznano u odwołującego schizofrenię paranoidalną. Proces chorobowy rozpoczął się w 2000 r. Wówczas wystąpiły ostre objawy psychotyczne, które wymagały wielomiesięcznej hospitalizacji. Ubezpieczony następnie rozpoczął leczenie w (...), podczas którego utrzymywały się omamy słuchowe
i narastały negatywne objawy. Jednocześnie do dnia 31 stycznia 2019 r. był osobą uprawnioną do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy. Stan jego zdrowia nie uległ poprawie a całkowita niezdolność istnieje nieprzerwanie od 2000 r. W. K. jest osobą nadal całkowicie niezdolną do pracy od dnia 1 lutego 2019 r. do dnia 31 stycznia 2022 r. ( opinia biegłego sądowego psychiatry, k. 17-20 a. s.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w aktach sprawy, w tym w aktach rentowych oraz na podstawie opinii biegłego sądowego z zakresu psychiatrii. Autentyczność dokumentów nie była kwestionowana przez żadną ze stron, dlatego Sąd uznał je za pełnowartościowy materiał dowodowy. W ocenie Sądu opinia biegłego sądowego jest wiarygodnym dowodem
w sprawie, gdyż wydana została w oparciu o obiektywne wyniki badań odwołującego
i bezpośrednie badanie przez tego lekarza. Zdaniem Sądu opinia powołanego w sprawie biegłego nie pozostawia żadnych wątpliwości co do dokładnego określenia stanu zdrowia ubezpieczonego. Należy podkreślić, że strony procesu nie składały żadnych zarzutów względem sporządzonej opinii ani nowych wniosków dowodowych.

W tym stanie rzeczy w ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stanowił wystarczającą podstawę do wydania orzeczenia kończącego postępowanie.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie W. K. od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...)Oddział
w W. z dnia 2 maja 2019 r., znak: (...) zasługiwało na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r., o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 z późn. zm.) zwanej dalej ,,ustawą’’, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach składkowych wymienionych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Prawo do świadczenia rentowego z tytułu niezdolności do pracy przysługuje
w sytuacji spełnienia wszystkich przesłanek wynikających z art. 57 ust. 1 ustawy. Kwestie związane z okresami składkowymi i nieskładkowymi określonymi w dyspozycji art. 57 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy nie były kwestionowane przez organ rentowy i stanowiły okoliczność bezsporną. W związku z tym należało jedynie rozważyć, czy schorzenia odwołującego powodują u niego całkowitą niezdolność do pracy.

Sąd zważył, że ubezpieczony cierpi na schizofrenię paranoidalną. W toku postępowania sądowego opiniujący w sprawie biegły sądowy psychiatra stwierdził, że W. K. jest osobą całkowicie niezdolną do pracy. Z niezakwestionowanej opinii biegłego wynika, że stan zdrowia odwołującego nie poprawił się, a jego całkowita niezdolność do pracy istnieje nieprzerwanie już od 2000 r. Należy podkreślić, że strony postępowania nie zgłaszały uwag ani nie formułowały nowych wniosków dowodowych po sporządzeniu opinii przez biegłego sądowego z zakresu psychiatrii. W związku z tym Sąd uznał przedmiotową opinię za wiarygodną i zgodną z rzeczywistym stanem zdrowia ubezpieczonego.

Sąd przyznając odwołującemu prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy zastosował również przepis art. 129 pkt 1 ustawy. Stosownie do treści w/w art., świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu. W toku postępowania Sąd ustalił, że W. K. jest uprawniony do świadczenia od dnia
1 lutego 2019 r., albowiem do dnia 31 stycznia 2019 r. miał przyznane prawo do renty na mocy decyzji organu rentowego z dnia 26 stycznia 2016 r. Sąd przyznał ubezpieczonemu prawo do świadczenia do dnia 31 stycznia 2022 r. zgodnie z wnioskami zawartymi w opinii biegłego sądowego psychiatry.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł, jak w sentencji wyroku.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć (...)

MK