Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 marca 2020 r.

Sąd Rejonowy w Chełmnie Wydział III Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sławomir Lewandowski

Ławnicy: ----------------------

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Mazela

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2020 r. w C.

sprawy z powództwa A. L.

przeciwko I. L. (1) i I. L.

o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego

1. ustala, że obowiązek alimentacyjny A. L. wobec I. L. (1),

polegający na płaceniu przez A. L. na rzecz I. L. (1)

alimentów w wysokości 600 (sześciuset) zł. miesięcznie, ustalonych ugodą sądową z dnia

07 lipca 2016 r., zawartą w sprawie o sygnaturze III RC 56/16 Sądu Rejonowego w

C. – wygasł z dniem 01 lipca 2017 r.

2. ustala, że obowiązek alimentacyjny A. L. wobec I. L.,

polegający na płaceniu przez A. L. na rzecz I. L. alimentów

w wysokości 600 (sześciuset) zł. miesięcznie, ustalonych ugodą sądową z dnia 07 lipca

2016 r., zawartą w sprawie o sygnaturze III RC 56/16 Sądu Rejonowego w Chełmnie –

wygasł z dniem 22 października 2019 r.

3. oddala powództwo odnośnie pozwanej I. L. w pozostałej części.

4. nie obciąża pozwanych obowiązkiem zwrotu powodowi kosztów procesu.

5. wyrokowi w punkcie pierwszym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 17/19

UZASADNIENIE

Zgodnie z wnioskiem pełnomocnika pozwanych I. L. i I. L. (1), Sąd ograniczył zakres uzasadnienia w sprawie o sygnaturze akt
III RC 17/19 do punktu drugiego i trzeciego wyroku tj. części dotyczącej rozstrzygnięcia o wygaśnięciu obowiązku alimentacyjnego powoda A. L. w stosunku do pozwanej I. L..

Powód A. L., działając przez swego pełnomocnika,
w pozwie, który wpłynął do tut. Sądu w dniu 22 stycznia 2019 r. wniósł m.in.
o uchylenie z dniem 1 października 2018 r. obowiązku alimentacyjnego, ustalonego na podstawie ugody sądowej z dnia 7 lipca 2016 r. zawartej
w sprawie III RC 56/16 przed tut. Sądem, wobec córki I. L..

W uzasadnieniu żądania pozwu wskazał, że pozwana zakończyła edukację we wrześniu 2018 r. i pracuje dorywczo (k. 1 - 2).

Na rozprawie w dniu 24 kwietnia 2019 r. pozwana wniosła o oddalenie powództwa . Wskazała, iż od 2015 r. jest studentką bezpieczeństwa narodowego na Uniwersytecie K. W. w B.. Są to studia dzienne. Podała, że od października 2018 r. miała przerwę w nauce, gdyż nie obroniła się w terminie. Od lutego 2019 r. wróciła na 6 semestr studiów. Twierdziła, że
w czerwcu 2019 r. ma obronę pracy licencjackiej i od października 2019 r. zamierza kontynuować edukację na studiach magisterskich (k. 61).

Na rozprawie w dniu 30 października 2019 r. strony podtrzymywały swoje dotychczasowe stanowiska w sprawie. Pozwana, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, dodała jednocześnie, iż ukończyła studia licencjackie. W październiku 2019 r. obroniła się i obecnie jest osobą niepracującą. Ponadto wskazała, że zamierza przystąpić do rekrutacji na studia w lutym 2020 r. (k. 123).

Pełnomocnik powoda na rozprawie mającej miejsce dnia 23 grudnia
2019 r. wniósł o ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego wobec I. L. z datą ukończenia przez nią studiów tj. 22 października 2019 r. Pełnomocnik pozwanej w odpowiedzi na powyższe wniósł o oddalenie powództwa. Podał, że pozwana uzyskała tytuł zawodowy licencjata i na chwilę obecną nie jest studentką. Bierze udział w rekrutacji na studia magisterskie
i od lutego 2020 r. będzie kontynuowała naukę. Dodał, że na początku grudnia 2019 r. I. L. (2) wraz z matką wyjechała do pracy do Niemiec, gdzie będzie opiekowała się chorą osobą. Wskazał także, że przewidywany powrót
do Polski pozwanej i jej matki przypada na połowę stycznia 2020 r. (k. 147).

Na kolejnym terminie rozprawy w dniu 11 marca 2020 r. pełnomocnik powoda podtrzymywał dotychczasowe stanowisko w sprawie. Pełnomocnik pozwanej nie stawił się, zawiadomiony prawidłowo. Pozwana I. L. (2), pomimo prawidłowego wezwania /awizo/ nie stawiła się na rozprawę (k. 155).

Sąd ustalił i zważył co następuje:

I. L. (2) urodzona (...) w C. jest dzieckiem pochodzącym ze związku małżeńskiego A. L. i J. L., które zostało rozwiązane przez rozwód.

Na mocy ugody zawartej w dniu 7 lipca 2016 r. przed tut. Sądem
w sprawie sygn. akt III RC 56/16 A. L. zobowiązał się m.in.
do łożenia na rzecz pozwanej alimentów w kwocie po 600 zł miesięcznie. Postanowieniem z dnia 11 lipca 2016 r., wydanym w sprawie III RC 56/16, Sąd Rejonowy w Chełmnie umorzył postępowanie, nakazał pobrać od A. L. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Chełmnie kwotę 360 zł tytułem ¼ opłaty sądowej od zawartej ugody. Ponadto Sąd pozostałymi kosztami sądowymi obciążył Skarb Państwa.

( dowód: akta sprawy III RC 56/16 Sądu Rejonowego w Chełmnie – k. 21 –

22, 25; akta sprawy I C 523/18 Sądu Okręgowego w Toruniu

– k. 61)

A. L. w chwili zawarcia ugody pozostawał w związku małżeńskim z J. L.. Z małżeństwa urodziło się pięcioro dzieci. Najstarszy syn O. L. pracował i był samodzielny. I. L. (1) urodzony (...) uczył się w Technikum Mechatroniki
w G.. We wrześniu 2016 r. rozpoczynał naukę w IV klasie. Syn K. urodzony (...) uczęszczał do I klasy w/w technikum. Zaś najmłodszy syn O. urodzony (...) rozpoczynał naukę w Gimnazjum
w K..

Od 20 kwietnia 2015 r. powód przebywał w Wielkiej Brytanii. Pracował przez agencję w branży tapicerskiej. Zarabiał od 149 do 439 funtów tygodniowo. Na koszty utrzymania mieszkania przeznaczał ok. 320 funtów miesięcznie i 40 funtów na dojazdy. Utrzymywał kontakt telefoniczny
z dziećmi. Przekazywał nieregularne środki pieniężne.

Matka pozwanej J. L. pracowała okresowo za granicą
w Niemczech. Wyjeżdżała na 2 miesiące i 2 miesiące była w domu. Zajmowała się opieką nad osobami starszymi. Zarabiała od 1200 do 1300 euro miesięcznie. Mieszkała wraz z dziećmi w domu jej rodziców. Wydatki z utrzymaniem domu szacowała na kwotę ok. 600 zł miesięcznie. Otrzymywała na dzieci zasiłki rodzinne.

Pozwana I. L. (2) studiowała wówczas na Uniwersytecie K. W. w B. na kierunku bezpieczeństwo narodowe
w trybie stacjonarnym. Mieszkała na stancji w B.. Matka przekazywała córce na utrzymanie kwotę ok. 800 zł miesięcznie.

( dowód: akta sprawy III RC 56/16 Sądu Rejonowego w Chełmnie – k. 21-22)

A. L. ma obecnie 49 lat. Nadal mieszka w Wielkiej Brytanii. Początkowo został zwolniony z angielskiej firmy, w której zarabiał
ok. 11 000 funtów rocznie, a następnie pracował „na czarno” w budowlance. Otrzymywał wynagrodzenie w wysokości ok. 900 funtów miesięcznie. Od sierpnia 2019 r. zmienił pracę i wrócił do poprzedniej firmy z wynagrodzeniem wyższym o 100 funtów miesięcznie. Powód przekazywał najstarszemu synowi O. L. pewne sumy na utrzymanie dzieci. Pieniądze, które wysyłał powód, przychodziły na konto O. L. przez Western U.. Rodzice pozwanej ustalili, że pieniądze będą wpłacane na konto syna, gdyż J. L. miała liczne zobowiązania finansowe i obawiała się,
że mogą zostać pobrane z jej konta z tytułu różnych egzekucji. A. L. miał zasądzone alimenty, lecz nie wysyłał pełnych kwot. Przekazy Western U. O. L. przeznaczał na spłatę zadłużeń m.in. za prąd, uregulowanie bieżących rachunków za mieszkanie czy na kupno wyżywienia. Przekazywał także pieniądze pozwanej. I. L. (2) alimenty należne jej od powoda otrzymywała za pośrednictwem komornika sądowego. Nie otrzymywała ich w pełnej wysokości.

( dowód: polecenia wypłaty – k. 28 – 60; kserokopia zaświadczenia

o bezskuteczności egzekucji alimentów z dnia 10 stycznia 2019 r.

– k. 67; zeznania powoda A. L. – k. 68v;

pismo Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie

M. G. z dnia 3 lipca 2019 r. – k. 75; pisma
Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Chełmnie
P. L. z dnia 3 lipca 2019 r. – k. 76 – 79,

zaświadczenie o dokonanych wpłatach z dnia 04 lipca 2019 r. –

k. 107, zeznania świadka O. L. – k. 123v)

Pozwana I. L. (2) ma obecnie 24 lata. W październiku 2015 r. rozpoczęła studia stacjonarne, studia pierwszego stopnia na Wydziale Humanistycznym (...) K. W. w B. na kierunku bezpieczeństwo narodowe, spec. bezpieczeństwo ekonomiczne. Planowany termin ukończenia studiów przypadał na dzień 30 września 2018 r. Od października 2018 r. I. L. (2) miała przerwę w nauce, gdyż nie obroniła ona w terminie pracy licencjackiej. Pracowała wówczas dorywczo.
Od lutego 2019 r. wróciła na 6 semestr studiów. Studia licencjackie ukończyła 22 października 2019 r. Zamierzała przystąpić do rekrutacji na studia magisterskie w lutym 2020 r. Na początku grudnia 2019 r. wyjechała wraz z matką do Niemiec,
by pracować jako opiekunka dla chorej osoby.

( dowód: zaświadczenie z uczelni z dnia 26 lutego 2019 r. – k. 65,

zaświadczenie z uczelni z dnia 29 sierpnia 2019 r. – k. 119)

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o dowody z dokumentów znajdujących się aktach sprawy, oraz dowód z zeznań świadka O. L. i przesłuchanie powoda. Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanej, która pomimo wezwania i pouczenia o skutkach niestawiennictwa, bez usprawiedliwionej przyczyny nie była obecna na rozprawie w dniu 11 marca 2020 r. Sąd dokonał także ustaleń stanu faktycznego w oparciu o akta sprawy prowadzonej przed Sądem Rejonowym w Chełmnie o sygnaturze III RC 56/16
i akta sprawy prowadzonej przed Sądem Okręgowym w Toruniu I C 523/18,
z których to akt sprawy Sąd dopuścił w niniejszej sprawie dowód.

Sąd uznał na wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Prawdziwość dokumentów nie budziła bowiem wątpliwości i nie była kwestionowana przez strony.

Jako wiarygodne Sąd ocenił zeznania świadka O. L., jako że były one logiczne, spójne i pozbawione elementów stronniczości. W swojej relacji świadek odwoływał się do osobistych obserwacji, na podstawie których wyciągał logicznie uzasadnione wnioski. Również twierdzenia powoda odnośnie jego własnej sytuacji materialnej, co do zasady należało uznać za wiarygodne, albowiem korespondowały one z informacjami wynikającymi z dokumentów
i relacji świadka.

Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku określonego w art. 96 kro troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka oraz o przygotowanie go należycie do pracy odpowiednio do jego uzdolnień. Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności przez termin dojścia przez alimentowanego do pełnoletności. Dlatego, zgodnie z art. 133 § 1 kro rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka przez okres,
w którym nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania
i wychowania. Obowiązek alimentacyjny rodziców trwa, więc do chwili osiągnięcia przez dziecko zdolności do samodzielnego utrzymywania się,
co stanowi jedyne kryterium, od którego zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku. W konsekwencji, dziecko, które osiągnęło pełnoletność á liminé
nie traci uprawnień do alimentów nawet, jeżeli zdobyło także wykształcenie umożliwiające podjęcie pracy zawodowej, ale pod warunkiem, że podejmuje starania o kontynuowanie nauki, przejawiające się w realnych, a nie jedynie deklarowanych lub pozornych działaniach zmierzających do zdobycia wyższych kwalifikacji lub wykształcenia. Zaniechanie, więc realnych starań o podjęcie studiów przez pełnoletnie dziecko, wyklucza przedłużenie uprawnienia alimentacyjnego, oczywiście z zastrzeżeniem, że nie znajduje się w niedostatku.

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy, wskazać należy, że uprawniona do alimentów I. L. (2), ma obecnie 24 lata, jest pełnoletnia, od grudnia 2019 r. pracuje i osiąga z tego tytułu dochody, nie ma nikogo na utrzymaniu. Powyższe ustalenia uzasadniają twierdzenie, że pozwana jest w stanie obecnie utrzymać się samodzielnie, tym bardziej że w obecnych realiach rynku pracy, pozwana przy dołożeniu należytej staranności
i zaangażowania może uzyskać dochód na poziomie znacznie przewyższającym minimalne wynagrodzenie wynoszące obecnie 2600 zł brutto miesięcznie,
co pozwoliłoby pozwanej na uzyskanie satysfakcjonujących ją dochodów, tym bardziej, że jako osoba młoda, zdrowa i bez zobowiązań rodzinnych, może
w pełni zaangażować się w obowiązki zawodowe. Co prawda, I. L. (2), deklaruje, że chciałaby kontynuować naukę, jednakże nie przedłożyła
w niniejszej sprawie jakichkolwiek dokumentów, z których wynikałoby, że po zakończeniu w październiku 2019 r. nauki na studiach licencjackich kontynuowała kształcenie w systemie wyłączającym możliwość wykonywania przez nią pracy zarobkowej. Obecnie pozwana podjęła pracę w Niemczech.
W połowie stycznia 2020 r. miała powrócić do Polski. Nie bez znaczenia jest
też fakt, że od października 2018 r. miała przerwę w nauce, gdyż nie obroniła ona pracy licencjackiej w terminie. Studia licencjackie ukończyła z rocznym opóźnieniem. W tej sytuacji, wątpliwe jest, aby I. L. (2), rzeczywiście była zainteresowana podjęciem nauki na studiach magisterskich od lutego 2020 r.,
w każdym razie postawa pozwanej uzasadnia uchylenie obowiązku alimentacyjnego obciążającego A. L., względem pozwanej córki.

Z uwagi na powyższe, Sąd uznał, iż obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej wygasł z dniem ukończenia przez pozwaną nauki na studiach stacjonarnych pierwszego stopnia (licencjackich) na kierunku bezpieczeństwo narodowe tj. z dniem 22 października 2019 r. W pozostałym zakresie zaś – wobec braku zgody pełnomocnika pozwanej na ograniczenie przez pełnomocnika powoda powództwa polegającego na ustaleniu, że obowiązek alimentacyjny powoda wobec pozwanej I. L. ustał nie z dniem
1 października 2018 r., a z dniem 22 października 2019 r. - powództwo oddalił,
tj. w zakresie żądania powoda przyjęcia daty wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego na dzień 1 października 2018 r.