Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 15 czerwca 2019 roku K. L. poruszał się ulicą (...) w C. kierując pojazdem marki A. o nr rej. (...). Do pojazdu wsiadł po kłótni z dziewczyną rankiem tego dnia. Dziewczyna ta – E. J. – zawiadomiła policję, że nietrzeźwy kierujący porusza się wskazanym pojazdem. Oskarżony pojechał na parking na ulicy (...) , naprzeciwko(...) w C., po krótkim przemyśleniu sprawy, jadąc ponownie tą ulicą, wrócił do miejsca zamieszkania znajdującego również na ulicy (...), gdzie został zatrzymany przez patrol prewencji. Następnie przyjechał patrol Wydziału Ruchu Drogowego K. w C. w osobach S. S. i M. D., którzy przeprowadzili badanie oskarżonego na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badania wykazało o godzinie 6.56 wynik 0,65 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kolejne badania wykazały odpowiednio 0,62mg/l, 0,62 mg/l , 0,63 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Oskarżony nie był dotychczas karany, nie leczony psychiatrycznie, odwykowo, ani neurologicznie. Posiada wykształcenie podstawowe, do daty zdarzenia pracował jako kierowca. Był karany za wykroczenia w ruchu drogowym.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na postawie wyjaśnień oskarżonego k.12-13, 57-58, zeznań S. S. k. 58, M. D. k. 63,protokołu badania stanu trzeźwości k. 2,4, świadectwa wzorcowania k. 3, 5, wywiadu policji k.62, karty karnej k. 19, informacji policji k. 15.

Oskarżony w toku postępowania zarówno przygotowawczego, jak i sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że alkohol spożywał dnia poprzedniego, poszedł spać, a rankiem w dniu zdarzenia pokłócił się z dziewczyną i wzburzony wsiadł do samochodu, a po powrocie został poddany kontroli policji, która wykazała, że jest nietrzeźwy. Sąd dał wiarę relacji oskarżonego w zakresie, w jakim przyznał się do winy, wskazał na okoliczności , w jakich wsiadł do pojazdu, jak również przebytą drogę i badanie po powrocie. Te okoliczności oskarżony przedstawiał spójnie, a inne dowody im nie zaprzeczyły. Sąd jedynie nie dał wiary oskarżonemu, że nie przypuszczał, że może być pod wpływem alkoholu, gdyż było to dostrzegalne dla osób postronnych. Zwrócić bowiem uwagę należy, ze oskarżony nie został zatrzymany do rutynowej kontroli, lecz policja została zawiadomiona o jego możliwym stanie nietrzeźwości w trakcie jazdy samochodem przez jego dziewczynę E. J.. Skoro zatem ona jako osoba postronna dostrzegała, że oskarżony może znajdować się w stanie nietrzeźwości , to tym bardziej oskarżony tę okoliczność przewidywał.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków S. S. i M. D. , bowiem były one spójne, współgrały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Sąd oparł się także na pozostałych dowodach z dokumentów zgromadzonych w postępowaniu uznając, że zostały one sporządzone zgodnie z przepisami prawa, przez uprawnione do tego osoby, a ich treść nie była kwestionowana w toku rozprawy.

Sąd nie dopuścił wnioskowanych przez obrońcę dowodów, uznając, że wskazanymi dowodami nie można wykazać okoliczności, które chciał wykazać obrońca. Na marginesie wskazać należy, że żadne okoliczności sprawy nie wskazywały , by urządzenia , którymi przeprowadzono badanie były niesprawne, urządzenia te bowiem, w sytuacji nieprawidłowego badania lub niesprawności drukują odpowiedni komunikat, wykazują błąd, co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Co więcej podnieść należy, że stan nietrzeźwości ustala się nie tylko w oparciu o wynika badania, ale i o pozostałe dowody,w tym zeznania świadków- a ci wskazali , że wprost byli wezwani w związku z nietrzeźwym kierującym, na miejscu zaś od oskarżonego wyczuwalna była woń alkoholu. To zaś współgra z wynikami badań stanu trzeźwości.

Oceniając w powyższy sposób zebrany w sprawie materiał dowodowy, Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa opisanego w art. 178a § 1 k.k. W niniejszej sprawie bowiem nie budzi wątpliwości, nie kwestionuje tego także i oskarżony, że w dniu zdarzenia poruszał się pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym, znajdując się w stanie nietrzeźwości, co bezsprzecznie potwierdziły badania alkomatem, które wykazały, że oskarżony miała 0,65 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, a następnie 0,62 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

Sąd uznając oskarżonego za winnego wymierzył mu karę 100 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 złotych. Taki wymiar kary uwzględnił mieści się w granicach zakreślonych ustawą, jest karą rodzajowo przewidzianą przepisami. Przy wymiarze tejże kary Sąd uwzględnił okoliczności zarówno łagodzące, jak i obciążające. Z okoliczności obciążających, Sąd uwzględnił fakt, że oskarżony doskonale wiedział, że spożywała alkohol przed zdarzeniem i pomimo tego wsiadł za kierownicę. Po wtóre Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżony godził swym zachowaniem w istotne dobra chronione prawem, jakim jest bezpieczeństwo w komunikacji. Przy wymiarze kary jako okoliczność obciążającą Sąd uwzględnił również stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu. W ocenie Sądu jako okoliczność obciążającą należy także uznać fakt , że oskarżony wykonywał zawód kierowcy, stąd od niego jako od profesjonalisty należało wymagać większej uwagi i ostrożności. Jako okoliczność łagodzącą Sąd poczytał oskarżonemu fakt, że przyznał się do popełnienia czynu, niekaralność oraz okoliczności, w jakich doszło do popełnienia czynu, w tym nieduży odcinek przebytej drogi, postawę podczas kontroli policji, ewidentny żal i skruchę. Zestawienie tych okoliczności przełożyło się na orzeczenie wobec oskarżonego kary łagodnej – kary grzywny w niewielkim rozmiarze – biorąc pod uwagę wysokość stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu. Sąd uznał, że kara ograniczenia wolności byłaby karą zbyt surową, co więcej jest to kara wymagająca osobistego zaangażowania, co utrudnia poszukiwanie pracy. Wysokość jednej stawki dziennej grzywny Sąd ustalił – odmiennie niż w wyroku nakazowym- na minimalnej wysokości 10 złotych z uwagi na obecną sytuację materialną oskarżonego związaną z utratą uprawnień do kierowania.

W zakresie orzeczenia świadczenia pieniężnego, jak i zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, Sąd orzekł zgodnie z przepisami prawa świadczenie jak i zakaz prowadzenia pojazdów . Orzeczenia w tym zakresie są obligatoryjne, natomiast ich wymiar Sąd ustalił w dolnej granicy przewidzianej ustawą, uznając, że takie orzeczenie będzie wystarczające dla osiągniecia celów kary. Na taką ocenę przełożyły się wyżej wskazane okoliczności łagodzące. W ocenie Sądu kombinacja tych środków prowadzi do wniosku , że wyrok jest łagodny, uwzględnia w szerokim zakresie postawę sprawcy, jego niekaralność, skruchę i żal.

W ostatnim słowie wskazać należy, że oskarżony wnioskował o warunkowe umorzenie postępowania karnego wobec niego. Sąd mimo dostrzeżonych wyżej okoliczności łagodzących nie znalazł jednak podstaw do takiego rozstrzygnięcia. Wskazać bowiem należy, że w pierwszej kolejności warunkowe umorzenie postępowania może być orzeczone wobec sprawcy czynu , którego społeczna szkodliwość nie jest znaczna. Brak tego elementu przesądził o niemożności warunkowego umorzenia postępowania. Podkreślić należy, że w ogóle prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości jest co do zasady czynem o znacznej społecznej szkodliwości. Wynika to z zagrożenia , jakie powoduje dla wielu osób – z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa w komunikacji, ale także z nagminności niestety takich zachowań. W tej sprawie podkreślić należy, że stężenie alkoholu w wydychanym przez oskarżonego powietrzu nie był w dolnych granicach wyznaczających stan nietrzeźwości, co mogłoby uzasadniać rozważanie warunkowego umorzenia postępowania. Po kolejne oskarżony pojazdem poruszał się w godzinach rannych w centrum miasta. Fakt, że poza stanem nietrzeźwości oskarżony wsiadł do pojazdu wzburzony ( na co sam wskazuje) również zwiększa poziom powodowanego przez niego niebezpieczeństwa . Podobnie z uwagi na te czynniki, nie można uznać, że same właściwości i warunki osobiste oskarżonej mogłyby skutkować warunkowym umorzeniem postępowania. Z tego też względu Sąd , dostrzegając owe pozytywne elementy związane z właściwościami i warunkami osobistymi oskarżonego nie znalazł jednak podstaw do warunkowego umorzenia postępowania, przekładając owe okoliczności łagodzące na łagodny wymiar kary.

Na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, Sąd zaliczył okres rzeczywistego zatrzymania prawa jazdy od dnia 15 czerwca 2019 roku.

Sąd uznał jednocześnie , że oskarżony jako osoba młoda i zdrowa jest w stanie podjąć pracę, a obecna sytuacja ekonomiczna w kraju i obecny rynek pracy umożliwia mu znalezienie innej niż kierowca pracy, stąd obciążył go wydatkami postępowania, natomiast z uwagi na wysoki wymiar świadczenie pieniężnego i obecną sytuację majątkową oskarżonego, Sąd zwolnił go od uiszczenia opłaty.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć obrońcy