Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 lutego 2020r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lutego 2020 r. w K.

sprawy z powództwa (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G.

przeciwko B. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej B. W. na rzecz powoda (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. kwotę 3.406,60 zł (trzy tysiące czterysta sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 04.02.2019r. do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanej B. W. na rzecz powoda (...) 2 Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w G. kwotę 1.137,12zł (jeden tysiąc sto trzydzieści siedem złotych i dwanaście groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej B. W. na rzecz Skarbu Państwa- Sądu Rejonowego w Kętrzynie kwotę 57,00zł (pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem nieuiszczonej opłaty od pozwu.

UZASADNIENIE

Powód (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. pozwem wniesionym w dniu 04.02.2019 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym wniósł o zasądzenie od pozwanej B. W. kwoty 3 406,60 zł wraz z umownymi odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 01.02.2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że wierzytelność dochodzona od pozwanej wynika z umowy pożyczki o numerze (...) na kwotę 2 500 zł zawartą w dniu 19.01.2018 r. na okres 30 dni przez pozwaną z firmą (...) sp. z o.o. na odległość za pośrednictwem Internetu. Na mocy zawartej umowy pożyczki pozwana otrzymała kwotę pożyczki i zobowiązała się do jej zwrotu na warunkach określonych w umowie pożyczki oraz Ramowej Umowie P.. Pozwana nie wywiązała się z w/w umowy i nie spłaciła należności w terminie tj. do dnia 18.02.2018 r. (...) sp. z o.o. dokonała w dniu 29.04.2018 r. cesji wierzytelności na rzecz (...) V. (...) z siedzibą w R., który z kolei umową przelewu wierzytelności przeniósł na powoda wierzytelność wynikająca z przedmiotowej umowy pożyczki zawartej przez pozwaną . Na kwotę dochodzona pozwem składają się : kwota 3125 zł z tytułu niespłaconej należności głównej tj. 2500 zł z tytułu pożyczki i 625 zł z tytułu prowizji , kwota 163,20 zł tytułem naliczonych przez poprzedniego wierzyciela odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych liczonych od niespłaconej należności głównej od dnia wymagalności tj. od dnia 19.02.2018 r. do dnia 07.08.2018 r. , kwota 118,40 zł tytułem odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonych od niezapłaconej należności głównej liczonych od dnia cesji wierzytelności na rzecz powoda tj. od dnia 01.10.2018 r. do dnia poprzedzającego wniesienia pozwu.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym z dnia 25.02.2019 r. w sprawie VI Nc-e (...) Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłatę na rzecz powoda dochodzonej pozwem kwoty wraz z kosztami procesu .

Pozwana B. W. wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zaskarżając wydany nakaz w całości i wnosząc o oddalenie powództwa.

W odpowiedzi na pozew pozwana B. W. wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana zakwestionowała wszystkie nieuwierzytelnione i niepodpisane przez pozwaną dokumenty. Zakwestionowała fakt zawarcia umowy pożyczki dochodzonej pozwem przez pozwaną, fakt otrzymania przez pozwaną jakichkolwiek środków z tego tytułu, legitymację czynną powoda. Pozwana podniosła w szczególności , iż z przedstawionych przez powoda umów cesji wierzytelności nie wynika , że ta konkretna wierzytelność przeciwko pozwanej została przelewami objęta, w szczególności powód przedstawił niekompletne załączniki do umowy cesji , których nie mógł poświadczyć za zgodność z oryginałem występujący w sprawie pełnomocnik powoda – radca prawny.

Powód w piśmie procesowym z dnia 10.12.2019 r. wniósł o dopuszczenie dowodu z załączonego do pisma dowodu z poświadczonego notarialnie wyciągu z umów cesji wraz z wyciągiem z listy wierzytelności na okoliczność skuteczności zawartych umów cesji oraz legitymacji czynnej powoda oraz zasądzenie od pozwanej kosztów sporządzenia w/w dokumentów w kwocie 177,12 zł.

Sąd ustalił , co następuje:

Pozwana B. W. zawarła w dniu 19.01.2018 r. z A. F. sp. z o.o w W. za pomocą Internetu Ramową Umowę Pożyczki nr (...) , która określała warunki udzielania pożyczkobiorcy pożyczki na warunkach określonych w umowie pożyczki zawieranej na podstawie umowy ramowej.

( dowód: Ramowa Umowa P. k. 28-33, przelew opłaty weryfikacyjnej k. 38)

W dniu 19.01.2018 r. B. W. zawarła z A. F. sp. z o.o w W. – na podstawie Ramowej Umowy Pożyczki nr (...)- umowę pożyczki nr (...) na podstawie , której została pozwanej udzielona pożyczka w kwocie 2 500 zł . Zgodnie z umową prowizja od udzielonej pożyczki wynosiła 625 zł , a całkowita kwota do spłaty przez pożyczkobiorcę 3125 zł. Data spłaty pożyczki została określona na dzień 18.02.2018 r. Kwota pożyczki tj. 2 500 zł została przelana na rachunek bankowy pozwanej w dniu 19.01.2018 r.

( dowód : umowa pożyczki nr (...) k. 37, formularz informacyjny k. 34, potwierdzenie przelewu pożyczki k. 39)

Pozwana nie dokonała spłaty pożyczki.

( dowód : bezsporne)

Zgodnie z Ramową Umową P. , jeżeli pożyczka lub jej część nie zastanie uiszczona w dacie spłaty, pożyczkobiorca zobowiązany jest do zapłaty odsetek za czas opóźnienia . Odsetki za czas opóźnienia naliczane są w wysokości odsetek maksymalnych określonych w art. 481§2 ¹ kc .

( dowód: Ramowa Umowa P. k. 28-33, umowa pożyczki nr (...)).

Na podstawie umowy cesji wierzytelności zawartej w dniu 29 kwietnia 2018 r. pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. a (...) V. (...) z siedzibą w R. wierzytelność wobec pozwanej B. W. wynikająca z umowy pożyczki nr (...) została przeniesiona przez wierzyciela pierwotnego na nabywcę wierzytelności NextCup V. (...) z siedzibą w R..

( dowód : wyciąg z umowy cesji wierzytelności z dnia 29.04.2018 r. i załącznika do umowy k. 88-92)

Następnie na podstawie umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 1 października 2018 r. pomiędzy (...) V. (...) z siedzibą w R. a (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. wierzytelność wobec pozwanej B. W. wynikająca z umowa pożyczki nr (...) została przeniesiona na powoda.

( dowód : wyciąg z umowy przelewu wierzytelności z wyciągiem z załącznika k. 94-101).

Wysokość zaległości pozwanej z tytułu umowy pożyczki zawartej w dniu 19.01.2018 r. A. F. sp. z o.o w W. nr (...) na dzień wniesienia pozwu wynosiła 3 406,60 zł na co składały się kwota 3125 zł z tytułu niespłaconej należności głównej tj. 2500 zł z tytułu pożyczki i 625 zł z tytułu prowizji , kwota 163,20 zł tytułem naliczonych przez poprzedniego wierzyciela odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych liczonych od niespłaconej należności głównej od dnia wymagalności tj. od dnia 19.02.2018 r. do dnia 07.08.2018 r. , kwota 118,40 zł tytułem odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie liczonych od niezapłaconej należności głównej liczonych od dnia cesji wierzytelności na rzecz powoda tj. od dnia 01.10.2018 r. do dnia poprzedzającego wniesienia pozwu.

( dowód: Ramowa Umowa P. k. 28-33, umowa pożyczki nr (...)).

Sąd zważył co następuje :

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Powód na poparcie twierdzeń dotyczących istnienia wierzytelności wobec pozwanej zawartych w pozwie przedłożył wydruk Ramowej Umowy P. ( k. 28- 33), Umowy pożyczki ( k. k. 37), potwierdzenia przelewu opłaty weryfikacyjnej dokonanej przez pozwaną (k. 38) a także potwierdzenia przelewu kwoty 2 500 zł na konto pozwanej w związku z zawarciem umowy pożyczki ( k. 39). Pozwana zakwestionowała , aby zawarła umowę pożyczki wskazaną w pozwie jak też, aby otrzymała jakiekolwiek środki z tego tytułu. Twierdzenia pozwanej, w których zaprzecza, aby zawarła z wierzycielem pierwotnym umowę pożyczki w dniu 19.01.2018 r. i otrzymała wskazaną w umowie pożyczki kwotę w świetle przedstawionych przez stronę powodową dowodów nie zasługują na uwzględnienie .

W niniejszej sprawie zastosowanie do zawartych przez pozwaną umów pożyczek mają przepisy ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim, która dopuszcza zawieranie umowy o kredyt konsumencki (w tym umowy pożyczki) za pomocą środków porozumiewania się na odległość. Umowa o kredyt konsumencki zawierana na odległość to taka umowa, która spełnia warunki przewidziane w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta . Jest to zatem umowa, którą kredytodawca zawiera z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Przepis art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim określa wymogi formalne umowy o kredyt konsumencki. Umowa taka powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepisy przewidują inną szczególną formę. Wymóg wprowadzony w tym przepisie może być odczytywany przede wszystkim przez pryzmat art. 78 kc jako wskazanie na zwykłą formę pisemną. Oznacza to, że – przynajmniej prima facie – wymóg wprowadzony w art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim może być odczytywany jako zastrzeżenie zwykłej formy pisemnej, rozumianej zgodnie z art. 78 kc. W literaturze silnie reprezentowane jest jednak stanowisko o konieczności interpretowania art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim w sposób szerszy, niż wynikałoby to z tradycyjnego utożsamienia "formy pisemnej" z art. 78 kc. Rozstrzygającym argumentem w tym zakresie pozostaje treść art. 10 ust. 1 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/48/WE z 23.4.2008 r. w sprawie umów o kredyt konsumencki oraz uchylającej dyrektywę Rady 87/102/EWG (Dz.Urz. UE L Nr 133 z 22.5.2008 r., s. 66 ze zm.), zastrzegająca dla umowy kredytu, alternatywnie, zwykłą formę pisemną lub posłużenie się innym trwałym nośnikiem. Biorąc pod uwagę całkowity charakter harmonizacji oraz brak pozostawienia ustawodawcy krajowemu opcji implementacyjnej, wykładnia art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim powinna być dokonywana zgodnie ze źródłową dla niej regulacją prawa unijnego, a w konsekwencji konieczne jest odczytanie zastrzeżonego w niej wymogu pisemności w sposób rozszerzający (por. Komentarz do ustawy o kredycie konsumenckim red. Osajda 2018, wyd. 2)

Wymaganie, jakie wynika z art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim, trzeba interpretować przede wszystkim jako nakaz – skierowany do kredytodawcy – sporządzenia dokumentu obejmującego treść oświadczeń woli złożonych przez kredytodawcę oraz konsumenta i utrwalenia tego dokumentu w odpowiedniej formie. Wykładnia językowa art. 29 ust. 1 w/w ustawy sugeruje, że minimalną formą umowy o kredyt konsumencki jest forma pisemna, chyba że przepisy odrębne przewidują inną formę szczególną. Istotne argumenty przemawiają jednak za stanowiskiem, aby – oprócz formy pisemnej – dopuścić formę „trwałego nośnika" (zdefiniowanego w art. 5 pkt 17w/w ustawy). W szczególności przekonuje o tym wykładnia prounijna. Art. 10 ust. 1 dyrektywy (...) jednoznacznie stanowi, że umowy sporządza się w formie papierowej lub na innym trwałym nośniku. Ponadto stanowisko to wspiera wykładnia celowościowa. Aby zapewnić odpowiednią ochronę interesom konsumenta nie jest konieczna wyłącznie forma pisemna. Do ochrony takiej wystarczy zastosowanie trwałego nośnika. Wykładnia ta uwzględnia aktualne uwarunkowania społeczno-gospodarcze, które wynikają z postępu technicznego oraz potrzeb gospodarki elektronicznej, w szczególności odnośnie do umów zawieranych na odległość (por. Tomasz Czech Komentarz do art.29 ustawy o kredycie konsumenckim ).

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty należy uznać, że umowę o kredyt konsumencki można zawrzeć zarówno w formie pisemnej (z własnoręcznymi podpisami), jak i na innym trwałym nośniku. W myśl powyższej interpretacji – nie jest konieczne opatrzenie dokumentu umowy przez strony własnoręcznym podpisem albo podpisem elektronicznym. Forma, jakiej wymaga art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim (z uwzględnieniem wykładni prounijnej oraz celowościowej), jest zachowana również wtedy, gdy treść oświadczeń woli spisano na dokumencie papierowym, ale nie zamieszczono pod nim własnoręcznych podpisów albo umieszczono faksymile lub innego rodzaju podpis powielony mechanicznie. Stosownie do prounijnego oraz celowościowego kierunku interpretacji komentowanego przepisu dopuszczalne są różnorodne sposoby dochowania wymaganej formy przy zawieraniu umowy o kredyt konsumencki. Sposobem takim może być m.in. złożenie oświadczeń woli przez strony za pomocą środków porozumiewania się na odległość (np. telefonu, poczty elektronicznej), a następnie spisanie postanowień umowy na papierowym dokumencie (np. w postaci wydruku komputerowego), bez własnoręcznych podpisów.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, podzielając powyższą argumentację, w ocenie Sądu , powód wykazał iż w niniejszej sprawie wierzyciel pierwotny spełnił wymóg zawarcia umowy pożyczki ( stanowiącej umowy o kredyt konsumencki) w formie pisemnej. Brak własnoręcznych podpisów stron pod przedłożoną przez powoda Umową Pożyczki z dnia 19.01.2018 r. oraz Ramową Umową Pożyczki nr (...) nie uchybia wymogom określonym w art. 29 ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim w zakresie zachowania formy pisemnej.

Istotnym jest w niniejszej sprawie czy spisanie postanowień wskazanych przez powoda umów poprzedzone zostało złożeniem przez strony oświadczeń woli zgodnych ze sporządzonymi wydrukami umów za pomocą środków porozumiewania się na odległość w tym w szczególności czy pozwana wyraziła wolę zawarcia przedmiotowych umów.

W ocenie Sądu ustalenie faktu zawarcia przez pozwaną z powodem umowy pożyczki kwoty 2 500 zł w dniu 19.01.2018 r. możliwe jest w oparciu o przedstawione przez powoda dowody w drodze domniemania faktycznego. Zgodnie z treścią art. 231 kpc Sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów.

W niniejszej sprawie ustalone fakty w postaci dokonania opłaty weryfikacyjnej przez pozwaną w dniu 11.01.2017 r. wraz z potwierdzeniem zawarcia umowy pożyczki nr (...) – Ramowej Umowy P. ( k. 38) oraz dokonanie przez wierzyciela pierwotnego – pożyczkodawcę przelewu pożyczki w dniu 19.01.2018 r. na konto pozwanej ( k. 39) pozwalają w sposób nie budzący wątpliwości ustalić fakt zawarcia przez pozwaną z powodem Ramowej Umowy Pożyczki nr (...) oraz umowy pożyczki z dnia 19.01.2018 r. ( k.39).

W konsekwencji za niezasadne należy uznać zarzuty pozwanej , iż do zawarcia umowy pożyczki z dnia 19.01.2018 r. nie doszło , jak też twierdzenia pozwanej , w której kwestionuje wykonanie przez wierzyciela pierwotnego umowy pożyczki.

Sąd nie podzielił zarzutów pozwanej w zakresie braku legitymacji czynnej po stronie powoda. Powód na potwierdzenie nabycia dochodzonej pozwem wierzytelności wobec pozwanej od wierzyciela pierwotnego przedłożył poświadczone notarialnie wyciągi z umowy cesji wierzytelności z dnia 29.04.2018 r. zawartej pomiędzy (...) sp. z o.o. z siedzibą w W. a (...) V. (...) z siedzibą w R. i załącznika do umowy (k. 88-92) oraz umowy przelewu wierzytelności zawartej w dniu 1 października 2018 r. pomiędzy (...) V. (...) z siedzibą w R. a (...) 2 Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny w G. i załącznika do umowy k. 94- 111). Z przedłożonych wyciągów wynika , iż umowy cesji dotyczyły między innymi wierzytelności przysługującej wobec pozwanej B. W. wynikającej z umowy pożyczki nr (...), w konsekwencji powód jako nabywca tej wierzytelności jest uprawniony do dochodzenia od pozwanej należności wynikającej z umowy pożyczki zawartej przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym.

Mając powyższe okoliczności na względzie zarzuty pozwanej kwestionujące zawarcie umowy pożyczki wskazanej w pozwie uznać należy za chybione. Powód wykazał przedstawionymi wyżej dowodami , iż wierzyciel pierwotny udzielił w związku z zawarciem umowy pożyczki z dnia 19.01.2018 r. pozwanej pożyczki w kwocie 2500 zł , wobec czego pozwana była zobowiązana do zwrotu kwoty pożyczki wraz z prowizją ( 3125 zł) do dnia 18.02.2018 r. W związku z brakiem spłaty przez pozwaną pożyczki w terminie uprawnione było naliczenie przez wierzyciela pierwotnego jak i jego następców prawnych odsetek za opóźnienie od kwoty niespłaconej należności głównej w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie ( pkt 15 Ramowej Umowy P. k. 28-33), które do dnia nabycia wierzytelności przez powoda wynosiły 163,20 zł jak też naliczanie przez powoda dalszych odsetek umownych od dnia cesji wierzytelności na jego rzecz tj. od dnia 01.10.2018 r. do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu , które wynosiły 118,40 zł.

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz ze wskazanymi w wyroku odsetkami .

Zgodnie z treścią art. 481 § 1 kc jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać odsetek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481 §2 kc) Maksymalna wysokość odsetek za opóźnienie nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie (odsetki maksymalne za opóźnienie – art. 481 § 2 ¹kc).

W niniejszej sprawie wysokość odsetek za opóźnienie została określona w Ramowej Umowie P. . Zgodnie z postanowieniami tej umowy wierzyciel jest uprawniony do naliczania odsetek za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie. W konsekwencji mając na względzie wskazane określenie odsetek umownych od zadłużenia przeterminowanego Sąd uznał za zasadne żądanie pozwu w zakresie zasądzenia odsetek umownych za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie.

Sąd przy tym określił datę, od której liczone mają być odsetki umowne od zasądzonej należności od dnia wniesienia pozwu tj. od dnia 04.02.2019 r. Sąd miał przy tym na względzie, iż w pozwie wskazano, iż dochodzona pozwem kwota ( w tym 118,40 zł tytułem odsetek umownych naliczonych przez powoda ) zawiera w sobie odsetki umowne liczone do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu , co miało miejsce w dniu 04.02.2019 r. Dlatego też żądanie zasądzenia odsetek umownych za okres od dnia 01.02.2019 r. do dnia 03.02.2019 r. Sąd uznał za nieuzasadnione i w tym zakresie powództwo oddalił.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98§1 i 3 kpc, uznając , iż pozwana jako strona przegrywająca jest zobowiązana zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu w kwocie 1 137,12 zł , na które składa się opłata od pozwu w wysokości 43 zł , koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł ustalone zgodnie z treścią §2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, opłata od kosztów sporządzenia wyciągów notarialnych z umów cesji wierzytelności w kwocie 177,12 zł .

Jednocześnie Sąd stosownie do treści art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych obciążył pozwaną obowiązkiem zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kwoty 57 zł tytułem nieuiszczonej przez powoda części opłaty od pozwu.