Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2016r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2016 r. w K.

sprawy z powództwa W. K.

przeciwko Kołu (...) w K.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda W. K. na rzecz pozwanego Koła (...) w K. kwotę 3.617,00 zł( trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 809/13

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym 02 października 2013 r. powód W. K. wystąpił o zasądzenie na jego rzecz od Koła (...) w K. kwoty 56.634,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 13 sierpnia 2013 r. do dnia zapłaty, a także zasądzenia kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego żądania podniósł, że poniósł szkodę łowiecką w swoim gospodarstwie w uprawie rzepaku o łącznej powierzchni 7 ha. Pozwany nie oszacował szkody w sposób prawidłowy, a co za tym idzie nie wypłacił powodowi odszkodowania w należytej wysokości, tj. w kwocie 32.634,00 zł. Powód wskazał również, że bardzo mocno przeżył fakt zniszczenia jego upraw. Długotrwałe cierpienia moralne stały się przyczyną nasilenia negatywnych objawów towarzyszących chorobie niedokrwiennej serca, co uzasadnia żądanie zapłaty kwoty 24.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

Pozwane Koło (...) w K. wniosło o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego stanowiska pozwany wskazał, że już w kwietniu 2013 r. oszacował w sposób prawidłowy szkodę poniesioną przez powoda i wypłacił mu z tego tytułu należne odszkodowanie w kwocie 8.060,00 zł. Odszkodowanie zostało wypłacone za szkodę całkowitą obejmującą cały obszar uprawy. Powód nie miał zatem powodów do stresów i zmartwień, gdyż posiadał środki pieniężne w czasie, gdy uprawa nie była jeszcze gotowa do zbiorów.

Sąd ustalił, co następuje:

Powód W. K. na działkach o nr (...) położonych w miejscowości D. w sezonie 2012/2013 prowadził uprawę rzepaku ozimego o pow. 7 ha. Uprawa ta została uszkodzona przez dziki, sarny i jelenie.

(dowód: protokół – k. 4-4v.; wniosek – k. 6-7; bezsporne)

W sezonie 2012/2013 powód po raz pierwszy zgłosił szkodę w w/w uprawie rzepaku w dniu 14 sierpnia 2012 r. Na skutek zgłoszenia w dniu 23 sierpnia 2012 r. przedstawiciel pozwanego dokonał oględzin uprawy i sporządził protokół z szacowania. Szkoda została wyrządzona przez dziki w wyniku buchtowania, przechodzenia i rycia. Szacujący ustalił szacunkowy obszar uszkodzonej uprawy w wielkości 3,5 ha.

(dowód: protokół - k. 42-42v.)

Po raz kolejny powód zgłosił powstanie szkód łowieckich w przedmiotowej uprawie w dniu 04 listopada 2012 r. Na skutek zgłoszenia w dniu 14 listopada 2012 r. przedstawiciel pozwanego dokonał oględzin uprawy i sporządził protokół z szacowania. Szkoda została wyrządzona przez dziki, sarny i jelenie. Szacujący ustalił szacunkowy obszar uszkodzonej uprawy w wielkości 2 ha.

(dowód: protokół – k. 28; załącznik k. 29)

Przedstawiciel pozwanego po raz trzeci dokonał oględzin uprawy w dniu 09 marca 2013 r. Sporządził wtedy protokół z szacowania, w którym wskazał, że szkoda została wyrządzona przez dziki, sarny i jelenie. Z uwagi na pokrywę śnieżną utrzymującą się na 35% powierzchni uprawy, nie wykonał kontrolnego szacowania szkody.

(dowód: protokół – k. 30-31)

Pismem z dnia 23 marca 2013 r. powód zgłasza szkodę w uprawie rzepaku, wskazując że uprawa została w 95% zniszczona przez jelenie. Następnie w piśmie z dnia 13 kwietnia 2013 r. zarzuca pozwanemu brak reakcji na dokonane zgłoszenie. Wskazuje, że żaden przedstawiciel pozwanego nie przybył w celu potwierdzenia całkowitego zniszczenia uprawy rzepaku.

(dowód: pismo – k. 32; pismo – k. 33)

W dniu 16 kwietnia 2013 r. przedstawiciele pozwanego zjawiają się na polu powoda, aby w jego obecności dokonać ostatecznego szacowania szkody. Z przeprowadzonych czynności zostaje sporządzony protokół. Powód jest obecny przy czynnościach, które znajdują wyraz w sporządzonym protokole. W protokole tym ustalono m. in. że: szkodę w uprawie wyrządziły dziki, sarny i jelenie, a cała powierzchnia uprawy została uszkodzona w 100%. Szacujący ustalił, że powodowi należy się odszkodowanie za utracony plon w kwocie 8.060,00 zł. Powód nie zgodził się z dokonaną wyceną wskazując, że jest ona nieuczciwa, krzywdząca i niedorzeczna. Pod protokołem zawierającym powyższe ustalenia podpisali się wszyscy obecni przy tych czynnościach.

(dowód: protokół - k. 89-90)

Przedstawiciele pozwanego zwlekali z przeprowadzeniem ostatecznego szacowania szkody do dnia 16 kwietnia 2013 r., aby wypłacić powodowi wyższe odszkodowanie.

(dowód: zeznania W. P. k. 82-82; zeznania – C. R. k. 83-83v.; zeznania J. W. – k. 258v. – 259)

Pozwany wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 8.060,00 zł

(dowód: bezsporne)

Wskutek szkody wyrządzonej przez dziki, sarny i jelenie w uprawie rzepaku ozimego na powierzchni 7 ha powód poniósł stratę w wysokości 7.493,03 zł.

(dowód: opinia biegłego z zakresu szacowania i likwidacji szkód powodowanych przez zwierzęta dziko żyjące A. T. - k. 164-172)

Wskutek wyrządzonej szkody łowieckiej u W. K. nie wystąpił uszczerbek na zdrowiu w postaci nasilenia negatywnych objawów towarzyszących chorobie niedokrwiennej serca. Powód nie choruje na taką chorobę, leczy się jedynie farmakologicznie na nadciśnienie tętnicze. Przy przewlekłej sytuacji stresowej mogą u niego występować wahania ciśnienia tętniczego, wymagające skutecznej kontroli dodatkowymi lekami farmakologicznymi.

(dowód: opinia biegłego z zakresu kardiologii A. A. - k. 209; opinia uzupełniająca biegłego z zakresu kardiologii A. A. - k. 232)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie zasada odpowiedzialności pozwanego nie była przedmiotem sporu, albowiem pozwany przed wytoczeniem powództwa uznał swoją odpowiedzialność za szkodę w uprawie powoda wywołaną przez zwierzynę łowną, w związku z czym wypłacił powodowi odszkodowanie w wysokości 8.060,00 zł. Sporna była natomiast wysokość szkody poniesionej przez powoda oraz okoliczność wystąpienia u powoda szkody w postaci uszczerbku na zdrowiu.

Sąd ustalił stan faktyczny sprawy w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, w postaci przedłożonych dokumentów oraz zeznań świadków i stron.

Celem ustalenia rozmiarów wyrządzonej powodowi szkody majątkowej Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania szkód w uprawach rolniczych K. Z.. Ponieważ opinia ta została skutecznie zakwestionowana przez stronę powodową, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu szacowania i likwidacji szkód powodowanych przez zwierzęta dziko żyjące A. T.. Biegły ten w oparciu o zgromadzone w aktach sprawy dane ustalił, że należne powodowi odszkodowanie wynosi 7.493,03 zł. W ocenie Sądu opinia biegłego została sporządzona w sposób prawidłowy, rzetelny i w pełni profesjonalny. Biegły szczegółowo przeanalizował dostępny materiał dowodowy i w oparciu o niego dokonał właściwych ustaleń i obliczeń, logicznie argumentując swoje stanowisko w każdym zakresie. Biegły w szczególności bardzo precyzyjnie odniósł się do ustaleń i metodologii przyjętych przy szacowaniu szkody przez pozwanego, dokładnie i przekonująco wskazując uchybienia i nieścisłości w tym zakresie. Sąd w pełni podziela wnioski, argumenty i ustalenia biegłego wynikające z w/w opinii. Zastrzeżenia zgłaszane do tej opinii przez stronę powodową są w świetle zgromadzonego materiału dowodowego całkowicie bezzasadne.

Celem ustalenia czy na skutek zniszczenia uprawy rzepaku wystąpiła u powoda szkoda niemajątkowa w postaci uszczerbku na zdrowiu Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu kardiologii A. A., który ustalił, że powód nie choruje na niedokrwienną chorobę serca. Leczy się on jedynie farmakologicznie na nadciśnienie tętnicze. Przy przewlekłej sytuacji stresowej mogą u niego występować wahania ciśnienia tętniczego, wymagające skutecznej kontroli dodatkowymi lekami farmakologicznymi. Przed wydaniem opinii biegły zbadał powoda i szczegółowo przeanalizował przedłożoną przez niego dokumentację medyczną. W szczególności bardzo precyzyjnie odniósł się do wyników badań diagnostycznych przeprowadzonych u powoda. Biegły wyjaśnił wszelkie wątpliwości w sposób wyczerpujący w sporządzonej opinii uzupełniającej. Sąd w pełni podziela wnioski, argumenty i ustalenia biegłego wynikające z w/w opinii. Zastrzeżenia zgłaszane do tej opinii przez stronę powodową są w ocenie sądu całkowicie bezzasadne. Ich uwzględnienie prowadziłoby wyłącznie do nieuzasadnionego przedłużenia postepowania.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 1 ustawy z 13.10.1995 r. Prawo łowieckie (t.j. Dz.U.2015.2168 ze zm.), dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do wynagradzania szkód wyrządzonych w uprawach i płodach rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny.

Sposób postępowania przy szacowaniu szkód oraz wypłat odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych określa z kolei rozporządzenie Ministra Środowiska z 08 marca 2010 r. (Dz.U.2010.45.272). Zgodnie z § 2 ust. 5 cyt. rozporządzenia z oględzin, ostatecznego szacowania szkody oraz ponownego szacowania szkody szacujący sporządzają protokół. Jak stanowi § 4 ust. 5 rozporządzenia, podczas ostatecznego szacowania szkody ustala się: gatunek zwierzyny, która wyrządziła szkodę; rodzaj uprawy lub płodu rolnego; stan i jakość uprawy lub jakość płodu rolnego; obszar całej uprawy lub szacunkową masę zgromadzonego płodu rolnego; obszar uprawy, która została uszkodzona lub szacunkową masę uszkodzonego płodu rolnego; procent zniszczenia uprawy na uszkodzonym obszarze; plon z 1 ha lub szacunkową masę uszkodzonego płodu rolnego; rozmiar szkody; wysokość odszkodowania. Stosownie do treści ust. 6 i 7 cyt. przepisu, ustalenia rozmiaru szkody dokonuje się poprzez pomnożenie obszaru uprawy, która została uszkodzona, oraz procentu jej zniszczenia, a następnie pomnożenie tak uzyskanej powierzchni zredukowanej oraz plonu z 1 ha, z kolei wysokość odszkodowania ustala się, mnożąc rozmiar szkody przez cenę skupu danego artykułu rolnego, a w przypadku gdy nie jest prowadzony skup - cenę rynkową z dnia ostatecznego szacowania szkody, w rejonie powstania szkody. Wysokość odszkodowania pomniejsza się odpowiednio o nieponiesione koszty zbioru, transportu i przechowywania.

Stosownie do treści § 5 cyt. Rozporządzenia przy ostatecznym szacowaniu szkody w uprawach wymagających zaorania odszkodowanie ustala się, jeżeli szkoda powstała w okresie do dnia 15 kwietnia – w wysokości 25 % kwoty obliczonej w sposób określony w § 4 ust. 7. Za szkody wyrządzone po tej dacie należy się odszkodowanie w wysokości 40 % kwoty obliczonej w sposób określony w § 4 ust. 7.

W ocenie Sądu kwestionowanie przez stronę powodową okoliczności, że szkoda w uprawie została wyrządzona do dnia 15 kwietnia 2013 r. jest całkowicie bezpodstawne. Okoliczność ta wynika bowiem wprost treści z pism kierowanych przez powoda do pozwanego, a datowanych na dzień 23 marca 2013 r. oraz 13 kwietnia 2013 r. Dodatkowo znajduje ona potwierdzenie w zeznaniach przedstawicieli pozwanego W. P., C. R., J. W., którzy jednoznacznie wskazywali, że zwlekali z przeprowadzeniem oględzin do dnia 16 kwietnia 2013 r., aby znaleźć podstawę do wypłaty powodowi wyższego odszkodowania.

Mając na uwadze, że odszkodowanie ustalone przez biegłego A. T. w kwocie 7.493,03 zł, jest wyższe od odszkodowania już wypłaconego powodowi, Sąd uznał, że przedmiotowe powództwo w zakresie dochodzonego odszkodowania nie zasługuje na uwzględnienie jako nieznajdujące uzasadnienia w okolicznościach sprawy.

Zgłoszone w pozwie roszczenie o zapłatę kwoty 24.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia za doznany uszczerbek na zdrowiu należało rozpatrywać w kontekście, wykazania przez powoda przesłanek odpowiedzialności deliktowej, takich jak 1) bezprawne zachowanie pozwanego 2) szkoda; 3) związek przyczynowy. O ile kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkody wyrządzone w uprawach przez zwierzynę łowną jest bezdyskusyjna, to można mieć poważne wątpliwości czy normalnym, adekwatnym następstwem takiej szkody jest wystąpienie u właściciela uprawy uszczerbku na zdrowiu. Nie wdając się w dalsze rozważania nad tą kwestią, należy zauważyć, że powód nie wykazał, aby wystąpił u niego jakikolwiek uszczerbek na zdrowiu, w szczególności aby doszło do zaostrzenia objawów niedokrwiennej choroby serca. Dlatego też przedmiotowe powództwo w zakresie żądania kwoty 24.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia przedmiotowe powództwo podlega oddaleniu jako nieudowodnione.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w pkt. I wyroku.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy. O kosztach zastępstwa procesowego rozstrzygnięto na podstawie § 6 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490) w zw. z § 21 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1804).