Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2018r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Czyczerska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Konsuela Kasprzyk

po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2018r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) S.A. Oddział w Polsce

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. Oddział w Polsce na rzecz powódki M. K. kwotę 15.600zł (piętnaście tysięcy sześćset złotych) tytułem skapitalizowanej renty za okres od 01.01.2015r. do 27.06.2018r. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. Oddział w Polsce na rzecz powódki M. K. kwotę 400zł (czterysta złotych) miesięcznie tytułem renty, płatnej do dnia 15-go każdego kolejnego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku opóźnienia w płatności, poczynając od lipca 2018r.,

III.  oddala dalej idące powództwo,

IV.  znosi pomiędzy stronami koszty zastępstwa procesowego,

V.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 480,00zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

sygn. akt. 1771/17

UZASADNIENIE

Powódka małoletnia M. K. reprezentowana przez matkę W. I. wniosła o zasądzenie od strony pozwanej (...) Sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w W. renty w kwocie po 800,00 zł miesięcznie poczynając od 01 lipca 2016r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 16 września 2016r. do dnia zapłaty oraz renty w kwocie 9.000,00 zł za okres od dnia 01 sierpnia 2013r. do dnia 30 czerwca 2016r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 16 września 2016r. do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu pozwu powódka podała, że w dniu 21 lutego 2000r. miał miejsce wypadek drogowy, wskutek którego śmierć poniósł R. K. (1) - ojciec małoletniej. Sprawcą wypadku był Z. B. (1) kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) posiadający polisę OC wydaną przez (...) S.A. Ubezpieczyciel wypłacił powódce tytułem zwrotu kosztów pogrzebu kwotę 3.050,00 zł oraz tytułem odszkodowania z tytułu zniszczenia pojazdu kwotę 19.100,00 zł. Powódka podała także, iż w sprawie zaistniałego wypadku toczyło się postępowanie karne przed Sądem Rejonowym w Lubinie pod sygn. akt. II K 931/00, w którym, w dniu 31 lipca 2001r. zapadł wyrok uznający Z. B. (1) winnym tego, że w dniu 21 lutego 2000r. spowodował wypadek, w którym śmierć poniósł R. K. (1). Wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie został utrzymany Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 21 lutego 2002r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 1123/01 i w uzasadnieniu obu ze wskazanych wyroków Sądy nie podzieliły twierdzeń oskarżonego o rzekomym przyczynieniu się pokrzywdzonego do zaistniałego wypadku. Zmarły wskutek wypadku R. K. (1) był ojcem małoletniej M. K., aktualnie 17 - latki, kontynuującej naukę w II klasie liceum ogólnokształcącym. Małoletnia, której miesięczne utrzymanie kosztuje ok. 1200,00 zł - 1.300,00 zł miesięcznie pozostaje na wyłącznym utrzymaniu matki. Matka małoletniej nie uzyskuje obecnie dochodów a wszystkie koszty utrzymania ponosi aktualnie obecny mąż W. I. z emerytury w wysokości 4.800,00 zł. Powódka wskazała, że od śmierci ojca do grudnia 2014r. miała przyznaną przez ZUS w drodze wyjątku rentę rodzinną, która w ostatnim czasie jej wypłaty wynosiła 738,45 zł miesięcznie. W grudniu 2014r. w związku z podjęciem przez matkę małoletniej pracy zarobkowej, renta wobec powódki została cofnięta. Matka powódki od 01 lipca 2016r. nie pracuje a M. K. zmuszona jest korzystać ze wsparcia finansowego swego dziadka. W związku z powyższym powódka domaga się zasądzenia na jej rzecz renty w wysokości po 800,00 zł miesięcznie począwszy od dnia 01 lipca 2016r. a także renty w kwocie 9.000,00 zł za okres od sierpnia 2013r. do czerwca 2016r., która to kwota stanowi uśrednioną różnicę pomiędzy przyznaną jej za ten czas rentą rodzinną a kwotą utrzymania dziecka w tamtych latach 1.100,00 zł. Powódka podała, że zmarły R. K. (1) - ojciec małoletniej - prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu samochodami tak więc partycypowałby w kosztach jej utrzymania w kwocie co najmniej po 800,00 zł miesięcznie. Matka powódki nie domagała się przyznania jej renty wcześniej wobec tego powódka żąda zapłaty renty za okres 3 lat wstecz, poczynając od doręczenia ubezpieczycielowi wezwania do zapłaty tj. 30 dni od dnia 16 sierpnia 2016r. (data doręczenia wezwania) - 15 września 2016r.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W pierwszej kolejności strona pozwana zarzuciła, że w niniejszej sprawie występuje powaga rzeczy ugodzonej gdyż w dniu 12 stycznia 2005r. strony zawarły ugodę przed Sądem Okręgowym w Legnicy w sumie na kwotę 80.000,00 zł, która, w jej ocenie, wyczerpywała wszelkie roszczenia strony powodowej z tytułu przedmiotowej szkody. Strona pozwana zarzuciła dalej, iż przedłożone przez powódkę dokumenty zarówno w toku postępowania likwidacyjnego jak i załączone do pozwu nie uzasadniają w żaden sposób twierdzeń powódki o partycypowaniu przez R. K. (1) w kosztach utrzymania M. K. w kwocie co najmniej 1.100,00 zł miesięcznie. Ponadto zarzuciła, że poszkodowany R. K. (1) swoim zachowaniem przyczynił się w znacznym stopniu do zaistniałego zdarzenia co uzasadnia stosowne obniżenie świadczenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lutego 2000r. miał miejsce wypadek drogowy, wskutek którego śmierć poniósł R. K. (1) - ojciec małoletniej powódki. Sprawcą wypadku był Z. B. (1) kierujący samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) posiadający polisę OC wydaną przez (...) S.A. Ubezpieczyciel wypłacił powódce w dniu 18 września 2003r. tytułem zwrotu kosztów pogrzebu kwotę 3.050,00 zł oraz w dniu 24 maja 2002r. tytułem odszkodowania z tytułu zniszczenia pojazdu kwotę 19.100,00 zł.

W sprawie zaistniałego wypadku toczyło się postępowanie karne przed Sądem Rejonowym w Lubinie pod sygn. akt. II K 931/00. Wyrokiem z dnia 31 lipca 2001r. Z. B. (1) został uznany za winnego tego, że w dniu 21 lutego 2000r. na drodze nr (...) pomiędzy L. a L. naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym spowodował wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) jadąc w kierunku L., nie zachował należytej ostrożności zjeżdżając na lewą połowę jezdni, gdzie zderzył się z jadącym z naprzeciwka samochodem marki V. o nr rej. (...), w wyniku czego śmierć poniósł kierowca V. R. K. (1), a jego pasażerka doznała obrażeń ciała naruszających czynności narządu na okres powyżej 7 dni, tj. o czyn z art. 177 § 1 i 2 k.k., i za to na podstawie art. 177 § 2 k.k. wymierzona mu została kara 2 lat pozbawienia wolności. Wykonanie kary zostało warunkowo zawieszone na okres próby wynoszący 5 lat.

Wyrok Sądu Rejonowego w Lubinie został utrzymany w mocy Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 21 lutego 2002r. wydanym w sprawie o sygn. akt VI Ka 1123/01. W uzasadnieniu obu ze wskazanych wyroków Sądy nie podzieliły twierdzeń oskarżonego o przyczynieniu się pokrzywdzonego do zaistniałego wypadku.

W dniu 12 stycznia 2005r. przed Sądem Okręgowym w Legnicy w sprawie o sygn. akt. I C 11/04 strony postępowania zawarły ugodę, na mocy której strona pozwana zobowiązała się do zapłaty na rzecz powódki oraz jej matki W. I. łączną kwotę 80.000,00 zł, w tym na rzecz W. K. 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz 15.000,00 zł tytułem skapitalizowanej renty zaś na rzecz małoletniej M. K. kwotę 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i 15.000,00 zł tytułem skapitalizowanej renty.

Dowody:

- kserokopia wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 31 lipca 2001r. w sprawie o sygn. II K 931/00 wraz z uzasadnieniem k. 46-79

- kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 21 lutego 2002r. w sprawie o sygn. VI Ka 1123/01 wraz z uzasadnieniem k. 80-83

- akta szkody nr (...)

- zeznania świadka Z. B. (2) k. 126-127

- akta sprawy I C 11/04 z Sądu Okręgowego w Legnicy

Zmarły wskutek wypadku R. K. (1) był ojcem małoletniej powódki M. K., urodzonej w (...)r. Powódka ma obecnie ukończone 18 lat, kontynuuje naukę w III Liceum Ogólnokształcącym w L.. Jest co do zasady zdrowa, posiada jednakże wadę wzroku i nosi okulary korekcyjne. M. K. pozostaje na wyłącznym utrzymaniu matki oraz dziadka. Będąc w klasie maturalnej ponosiła koszty związane z korepetycjami z matematyki i angielskiego w kwocie około 700 zł miesięcznie. Do tego dochodzą wydatki związane z życiem codziennym czyli mieszkanie, żywność, odzież, kosmetyki, książki do nauki.

Powódka od 01 maja 2001r. do dnia 31 grudnia 2014r. pobierała z ZUS rentę rodziną, w 2014r. w kwocie 844,45 zł brutto miesięcznie.

Od śmierci ojca do grudnia 2014r. małoletnia M. K. otrzymywała przyznaną przez ZUS w drodze wyjątku rentę rodzinną, która w ostatnim czasie jej wypłaty wynosiła ok. 738,45 zł miesięcznie. W grudniu 2014r. w związku z podjęciem przez matkę powódki W. I. pracy zarobkowej, renta wobec M. K. została cofnięta. Począwszy od dnia 26 października 2015r. do 24 kwietnia 2016r. matka małoletniej przebywała na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby, a następnie w okresie od dnia 25 kwietnia 2016r. do dnia 23 czerwca 2016r. pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Od dnia 01 lipca 2016r. matka powódki nie pozostaje w zatrudnieniu.

Zmarły R. K. (1) (ojciec małoletniej) prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu samochodami. Żona poszkodowanego nie pracowała, na utrzymanie domu zarabiał jedynie R. K. (1). W. K. przed urodzeniem powódki pracowała jako sprzątaczka. Dochody poszkodowanego nie były stałe. Były miesiące, że wyniosły one ok. 2500-3000 zł na rękę, były miesiące, że działalność jego nie przynosiła dochodów. Poszkodowany nie rozliczał przed Urzędem Skarbowym podatku dochodowego, nie składał w tym zakresie żadnych deklaracji. Według deklaracji PIT – 31 za rok 1999 dotyczącej zeznania o wysokości wspólnych dochodów małżonków dochodami obojgu były jedynie dochody żony poszkodowanego.

Dowody:

- skrócony odpis aktu urodzenia powódki k. 17

- zeznania świadka W. I. k. 72v-73v

- zeznania świadka R. K. (2) 73v-74

- decyzja Prezesa ZUS z dnia 11.05.2001r. o przyznaniu renty k. 18

- informacja o przebytej rehabilitacji leczniczej ZUS W. I. k. 22-23

- orzeczenie lekarza orzecznika ZUS dot. W. I. k. 24-25

- wywiad zawodowy dot. W. I. k. 36

- zaświadczenie o stanie zdrowia dot. W. I. k. 37

- informacja od Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. z dnia 11.04.2018r. k. 135

- deklaracja CIT – 37 za 1999r. k. 136

- zaświadczenie z ZUS o rencie powódki k. 141

- zeznania powódki, k. 138 verte

Pismem z dnia 03 sierpnia 2016r. powódka zgłosiła stronie pozwanej roszczenie o wypłatę renty miesięcznej i skapitalizowanej. Strona pozwana decyzją z dnia 08 listopada 2016r. odmówiła powódce wypłaty renty.

Dowody:

- pismo powódki z dnia 03.08.2016r. wraz z dowodem nadania k. 8-16

- pismo powódki z dnia 03.08.2016r. wraz z oświadczeniem matki powódki k. 26-28

- pismo powódki z dnia 27.09.2016r. k. 32

- decyzja strony pozwanej z dnia 08.11.2016r. k. 19 -21

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było zasadne i w części zasługiwało na uwzględnienie.

Sąd wydał rozstrzygnięcie w sprawie w oparciu o przedstawiony wyżej stan faktyczny, ustalony w wyniku przeprowadzonego postępowania dowodowego, na podstawie podanych wyżej dowodów, z uwzględnieniem wskazań płynących z doświadczenia życiowego.

Bezspornym w niniejszej sprawie była odpowiedzialność strony pozwanej co do zasady a także, że wypłaciła ona na rzecz powódki, na podstawie ugody zawartej w dniu 12 stycznia 2005r. przed Sądem Okręgowym w Legnicy w sprawie o sygn. akt. I C 11/04, 15.000,00 zł tytułem skapitalizowanej renty i kwotę 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia.

Spór koncentrował się wokół ustalenia dalszej odpowiedzialności strony pozwanej w kontekście zawartej ugody, zarzutu strony pozwanej odnośnie powagi rzeczy osądzonej , jak i wysokości ewentualnie przysługującej powódce renty.

Podstawę prawną roszczenia stanowi art. 446 § 2 k.c. zgodnie z którym osoba, względem której ciążył na zmarłym ustawowy obowiązek alimentacyjny, może żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody renty obliczonej stosownie do potrzeb poszkodowanego oraz do możliwości zarobkowych i majątkowych zmarłego przez czas prawdopodobnego trwania obowiązku alimentacyjnego.

Na wstępie należy wskazać, iż Sąd nie podzielił zarzutów strony pozwanej o przyczynieniu się poszkodowanego R. K. (1) do zdarzenia z dnia 21 lutego 2000r. W tym miejscu zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą sąd w postępowaniu cywilnym. Związanie takie oznacza, że Sąd w niniejszej sprawie obowiązany był uznać za udowodnione ustalenia zawarte w prawomocnym wyroku Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 31 lipca 2001r. w sprawie o sygn. II K 931/00 oraz wyroku Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 21 lutego 2002r. w sprawie o sygn. VI Ka 1123/01 skazującym Z. B. (1) za popełnienie przestępstwa z art. 177 § 1 i 2 kk w zakresie dotyczącym osoby sprawcy, pokrzywdzonego, przedmiotu przestępstwa oraz czasu, miejsca i okoliczności jego popełnienia. Zatem jako nie budzące wątpliwości należało przyjąć okoliczności czynu Z. B. (1) polegającego na tym, że 21 lutego 2010r. na drodze nr (...) pomiędzy L. a L. naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym spowodował on wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki F. (...) o nr rej. (...) jadący w kierunku L., nie zachował należytej ostrożności zjeżdżając na lewą połowę jezdni, gdzie zderzył się z jadącym z naprzeciwka samochodem marki V. o nr rej. (...), w wyniku czego śmierć poniósł kierowca V. R. K. (1), a jego pasażerka doznała obrażeń ciała naruszających czynności narządu na okres powyżej 7 dni. Okoliczność, iż poszkodowany R. K. (1) był pod wpływem alkoholu okazała się nie mieć znaczenia dla oceny zachowania sprawcy wypadku Z. B. (1) i zostało to wyraźnie wyartykułowane w uzasadnieniu obu wyroków sądów karnych. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że to Z. B. (1) należy uznać za wyłącznie winnego zdarzenia z dnia 21 lutego 2000r. W tym kontekście zeznania świadka Z. B. (2) nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy. Świadek ten czuje się niewinny i nie zgadza się z wyrokiem Sądu. Zdaniem Sądu jego zeznania nie mogą zmienić ustaleń sądu karnego, które zostały poddane kontroli instancyjnej i która potwierdziła, że to świadek spowodował zdarzenie z dnia 21 lutego 2000r.

Niezasadny jest zarzut strony pozwanej, iż zawarta w dniu 12 stycznia 2005r. przed Sądem Okręgowym w Legnicy, sygn. akt. I C 11/04, ugoda na mocy której strona pozwana zobowiązała się zapłacić na rzecz małoletniej wówczas powódki kwotę 25.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i 15.000,00 zł tytułem skapitalizowanej renty wyczerpała wszystkie roszczenia strony powodowej z przedmiotowej szkody. W ocenie Sądu treść tej ugody wskazuje na to, że strony ugodziły się jedynie co do renty skapitalizowanej i tylko w tym kontekście możemy mówić o powadze rzeczy osądzonej. Natomiast jeżeli chodzi o rentę bieżącą- za okres po dacie zawarcia ugody, nie może być mowy o powadze rzeczy osądzonej i o zrzeczeniu się roszczenia przez małoletnią wówczas powódkę. Ponadto co również jest istotne, skutkiem zawarcia ugody w sprawie odszkodowawczej jest uchylenie niepewności co do wysokości roszczeń przysługujących osobie poszkodowanej, a równocześnie osoba poszkodowana czyni ustępstwo w postaci zrzeczenia się dochodzenia dalszych roszczeń od ubezpieczyciela. W przypadku więc gdy przedstawiciel ustawowy bądź opiekun podejmuje decyzję o zawarciu ugody bez zgody sądu opiekuńczego, działając w imieniu małoletniego, niejako za niego podejmuje decyzję o zrzeczeniu się dochodzenia dalszych roszczeń i przyjęciu kwoty uzgodnionej w drodze ugody proponowanej przez zakład ubezpieczeń. Czynność taka jest jednak czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka i wymaga zgody sądu rodzinnego. Stosownie do treści art. 101 § 3 k.r.i.o. rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko. Zrzeczenie się roszczeń odszkodowawczych w imieniu małoletnich dzieci wobec osoby zobowiązanej do wynagrodzenia szkody należy do kategorii czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem dziecka i jego dokonanie bez zezwolenia sądu opiekuńczego prowadzi do nieważności czynności. Tożsame stanowisko zostało potwierdzone w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 24 września 2014 r. (sygn. akt I ACa 425/14, LEX nr 14544878).

Zasadniczym celem renty odszkodowawczej przyznawanej po śmierci osoby bliskiej jest uzupełnienie dochodów osoby uprawnionej po śmierci poszkodowanego, wobec której ciążyły na zmarłym określone zobowiązania (wynikające wprost z przepisów k.r.i.o.).

Wysokość renty powinna być dostosowana do potrzeb uprawnionej oraz mieścić się w granicach zarobkowych i majątkowych zmarłego. Przepis art. 446 § 2 k.c. przewiduje dwie przesłanki określenia wysokości renty dla osoby uprawnionej tj. jej potrzeby oraz możliwości zarobkowe i majątkowe zmarłego. W zakresie potrzeb uprawnionego przepis nie definiuje jakie potrzeby mają być brane pod uwagę, czy mają to być tylko potrzeby usprawiedliwione czy też wszystkie potrzeby uprawnionego, których granicę wyznacza druga z przesłanek przewidzianych treścią przepisu czyli możliwości zarobkowe i majątkowe zmarłego. Ocena możliwości zarobkowych musi być oparta na realnych podstawach, przemawiających za tym, że z dużym stopniem prawdopodobieństwa zmarły osiągnąłby oznaczone dochody. Możliwości zarobkowe i majątkowe zmarłego determinują w zasadzie wysokość renty, a więc jednocześnie determinują zakres potrzeb uprawnionego, które mogą być zaspokojone przez zasądzenie takiej renty.

Przedłożone przez powódkę dokumenty zarówno w toku postępowania likwidacyjnego jak i załączone do pozwu nie uzasadniają w żaden sposób twierdzeń powódki o partycypowaniu przez R. K. (1) w kosztach utrzymania M. K. w kwocie co najmniej 1.100,00 zł miesięcznie. Istotne są okoliczności, z których wynika, że R. K. (1) po ukończeniu w 1992r. zasadniczej szkoły zawodowej nie podjął nauki mającej na celu podwyższenie jego kwalifikacji zawodowych i wyksztalcenia co mogłoby zaprocentować lepszymi możliwościami zarobkowymi. Nie można też z całą pewnością założyć, że zmarły R. K. (1) podjąłby działania mające na celu poprawę jego sytuacji na rynku pracy lub jako przedsiębiorcy prowadzącego własną działalność gospodarczą. Jak wynika z zeznań świadka W. I., w momencie zdarzenia, wysokość wynagrodzenia uzyskiwanego przez zmarłego R. K. (1) wahała się pomiędzy 2.500,00 zł a 3.000,00 zł miesięcznie. Świadek R. K. (3) zeznał natomiast, że jeśli chodzi o dochody osiągane z działalności zmarłego było różnie- „jak sprzedał samochód, a nie było następnego, to było gorzej”. Sąd zwracał się także do organów podatkowych o wskazanie wysokości potrąceń podatkowych podatku dochodowego. Z odpowiedzi wynika jednak, że zmarły nie ujawniał przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Ustalenie więc jednoznacznie wysokości stałych, średnich dochodów zmarłego nie jest możliwie. Niewątpliwie jednak należy uwzględnić, że zmarły ojciec powódki pracował i utrzymywał dom oraz swoją niepracująca wówczas żonę oraz dziecko (pozwaną), zatem dochody z działalności gospodarczej uzyskiwał. . Mogły być miesiące, które przynosiły i przynosiłyby dochody wyższe, jednakże prawdopodobne jest, że występowały/ występowałby okresy bez osiągania jakichkolwiek dochodów. W związku z tym Sąd przyjął założenie, że w skali roku średnio zmarły wypracowywał miesięcznie dochody odpowiadające minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. Takie też wynagrodzenie miesięczne było więc punktem do oceny możliwości zarobkowych zmarłego.

Jeśli chodzi natomiast o potrzeby majątkowe powódki, to zdaniem Sądu wystarczająco wykazała je w niniejszym postepowaniu. Jako uczennica liceum, nastolatka wskazała, że główne jej potrzeby, poza oczywistymi kosztami codziennego utrzymania i wyżywienia, związane są z dokształcaniem oraz poprawą zdrowia, w tym wypadku korekty wzroku. Powódka wskazała na koszt miesięcznych korepetycji z języka angielskiego oraz z matematyki, na które uczęszczała przez dłuższy czas i które miały lepiej przygotować ją do egzaminu maturalnego, a finalnie zaprocentować uzyskaniem miejsca na liście studentów obranego kierunku studiów. Nie można pominąć także faktu, iż jako nastolatka powódka ma zwiększone potrzeby związane z ubiorem oraz ogólnym dbaniem o swój wygląd zewnętrzny. Nie można nie uwzględnić też wydatków związanych z bieżącym funkcjonowaniem, takich jak koszty eksploatacji mieszkania, w którym mieszka, a do powstania których się przyczynia.

Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że kwota 400,00 zł, jest adekwatna zarówno do hipotetycznych możliwości zarobkowych zmarłego, jak i potrzeb powódki. Wysokość najniższego wynagrodzenia za pracę wynosi obecnie ok 1530 zł, a dodatkowo należy uwzględnić, że obowiązek alimentacyjny spoczywa również na matce powódki.

Zgodnie z treścią art. 322 k.p.c. jeżeli w sprawie o naprawienie szkody, dochody, zwrot bezpodstawnego wzbogacenia lub o świadczenie z umowy o dożywocie Sąd uzna, że ścisłe udowodnienie wysokości żądania jest niemożliwe lub nader utrudnione, może w wyroku zasądzić odpowiednią sumę według swojej oceny, opartej na rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy.

Jeżeli chodzi o okres przyznanej renty skapitalizowanej, to została ona w wyroku przyznana powódce za okres od 01 stycznia 2015r. do dnia 27 czerwca 2018r., czyli do dnia wyrokowania. Początkowa data przyznania renty wiąże się z ustaniem wypłaty renty rodzinnej przyznanej i wypłacanej powódce przez ZUS. Do czasu kiedy powódka otrzymywała rentę rodzinną nie było podstaw do wypłaty renty przez ubezpieczyciela albowiem zaspokajała ona potrzeby majątkowe powódki i kompensowała w pełni obowiązek alimentacyjny, bowiem przekraczała kwotę 400,00 zł Wskazać jednocześnie należy, że renta rodzinna była przyznana powódce „w drodze wyjątku”, a zatem nie można w sposób jednoznaczny przyjąć, że po wstrzymaniu jej wypłaty byłaby ona przyznana na wniosek uprawnionej ponownie. Ponadto z zaświadczenia z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 14.05.2018r. jednoznacznie wynika, że wypłacana ona była powódce do 31.12.2014r., a zatem po tej dacie potrzeby majątkowe powódki nie były zaspokajane w części, co do której obowiązek alimentacyjny spoczywałby na zmarłym.

Jeśli chodzi o wysokość renty skapitalizowanej, jak to uzasadnił Sąd we wcześniejszej części niniejszego uzasadnienia, dla oceny możliwości zarobkowych zmarłego Sąd przyjął najniższe miesięczne wynagrodzenie, które wynosiło: w roku 2015 r.- 1286 zł netto, w roku 2016 -1355 zł netto, w roku 2017- 1459 zł netto, w roku 2018 - 1530 zł netto. W odniesieniu do wysokości najniższego wynagrodzenia za pracę wyznaczającego możliwości zarobkowe zmarłego, Sąd zasądził w pkt. I wyroku kwotę 15.600 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres od 01 stycznia 2015r. do dnia 27 czerwca 2018r. wyliczając ją w ten sposób, że wysokość miesięcznej renty w okresie od 01 stycznia 2015r. do 30 czerwca 2016r. wynosi 300,00 zł miesięcznie (zgodnie z żądaniem pozwu), a od lipca 2016r. do grudnia 2016r. – 350 zł, a od stycznia 2017r. do czerwca 2018r. 400 zł miesięcznie. Sąd zasądził ustawowe odsetki od zasądzonej renty skapitalizowanej od dnia uprawomocnienia się wyroku przyjmując, że wyrok ma w tym zakresie charakter konstytutywny, a wysokość renty została ustalona w przedmiotowym postępowaniu w oparciu o art. 322 par. 1 k.p.c. i ma charakter odpowiedni w kontekście wszystkich okoliczności sprawy i zgromadzonego w tym postępowaniu materiału dowodowego.

W pkt. II wyroku Sąd zasądził natomiast od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 400,00 zł miesięcznie tytułem renty bieżącej. W ocenie Sądu kwota 400,00 zł renty stanowi stosowne uzupełnienie dochodów poszkodowanej po śmierci R. K. (1), obiektywnie uzasadnione jej potrzebami i wysokością obowiązku alimentacyjnego, który nie występuje ze względu na śmierć ojca, a ponadto mieści się w granicach zarobkowych i majątkowych zmarłego.

Żądania dalej idące podlegały oddaleniu jako nieusprawiedliwione.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł o treść przepisu art. 100 k.p.c., przyjmując, że powódka wygrała sprawę w ok 50 % i znosząc wzajemnie pomiędzy stronami koszty zastępstwa prawnego i obciążając stronę pozwaną połową opłaty od pozwu. Na tej podstawie Sąd zasądził też od strony pozwanej na rzecz powódki połowę opłaty od pozwu, tj. kwotę 480zł.