Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód P. G. wniósł przeciwko pozwanej (...) Spółce akcyjnej w W. pozew o zapłatę kwoty 1600 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie i kosztami procesu, z tytułu pokrycia pełnych kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie uznał roszczenia, wnosił o oddalenie powództwa w całości.

Pismem z dnia 7.01.2020r. powód rozszerzył powództwo o kwotę 650 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 grudnia 2018r. miała miejsce kolizja, w wyniku której uszkodzony został pojazd V. (...) o nr rej. (...), pozostający w użytkowaniu przez leasingobiorcę M. M.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie OC pojazdu u pozwanej.

Bezsporne.

Szkoda została zgłoszona pozwanej, której pracownik poinformował poszkodowanego o możliwości zorganizowania najmu pojazdu zastępczego z wypożyczalni z nią współpracującej. Pozwana przyjęła odpowiedzialność za zdarzenie.

Bezsporne, a nadto dowód:

- zapis rozmowy, płyta CD, k. 47.

Poszkodowany nie miał innego pojazdu, którym mógłby zastąpić uszkodzony samochód, w czasie podjętej naprawy. Poszkodowany zwrócił się do współpracującej z pozwaną wypożyczalni o przesłanie warunków najmu pojazdu zastępczego. Zgodnie z nimi poszkodowany nie miał możliwości wyjazdu za granicę, nie mógł przewozić zwierząt, a udział własny w szkodzie wynosił do 4000 zł w przypadku kradzieży i 1000 zł w przypadku innych szkód.

Dowód:

- zeznania świadka M. M., k. 65-68,

- maile, k. 17-19.

- warunki najmu, k. 25.

Poszkodowany w czasie najmu musiał wyjechać do B., a nadto posiadał chore zwierzę, które musiał niekiedy przewozić samochodem. Poszkodowany otrzymał od powoda ofertę najmu, która nie zawierała udziału własnego w szkodzie, miał możliwość wyjazdu za granicę i przewożenia zwierząt. W dniu 14 stycznia 2018r. poszkodowany najął pojazd zastępczy – marki M. – od powoda, za cenę 250 zł brutto. Poszkodowany najmowała ten samochód przez 16 dni, do 29.01.2018r. Powód wystawił fakturę VAT na kwotę 4000 zł.

Dowód:

- zeznania świadka M. M., k. 65-68,

- umowa najmu, k. 12-13

- faktura VAT, k. 15,

- protokół zwrotu, k. 14

- oświadczenie, k. 11,

Już 11 grudnia 2018r. serwis naprawczy V. dokonał pierwszych zewnętrznych oględzin pojazdu i umówił termin przyjęcia pojazdu do naprawy na dzień 14 stycznia 2019r. Tego dnia poszkodowany odstawił pojazd do naprawy, zlecając jej przeprowadzenie w sposób bezgotówkowy, tj. bezpośrednio z odszkodowania, wypłaconego na rzecz zakładu naprawczego. Po rozbrojeniu pojazdu 15 stycznia 2019r. serwis wystąpił do pozwanej o dokonanie kolejnych oględzin w związku z ujawnieniem dodatkowych uszkodzeń. Po oględzinach 17 stycznia 2019r. serwis sporządził kolejny kosztorys i przekazał do akceptacji pozwanej. 23 stycznia 2019r. pozwana zaakceptowała kosztorys i tego samego dnia serwis zamówił niezbędne części zamienne. Ich odbiór nastąpił w piątek 25 stycznia 2019r., a naprawę zakończył 30 stycznia 2019r.

Technologiczny czas naprawy wynosił 3 dni robocze.

Dowód:

- arkusz naprawy, k. 20,

- kosztorys z 17.01.2019r., k. 21-24,

- opinia biegłego, k. 71-77.

Dnia 16.02.2019r. poszkodowany przelał na rzecz powoda swoją wierzytelność dotyczącą wynajmu pojazdu zastępczego, zarejestrowaną w (...) przysługującą w związku powyższym zdarzeniem.

Dowód:

- umowy cesji, k. 30.

Pozwana przyznała m.in. odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego w wysokości 1750 zł, uznając za zasadny okres najmu 7 dni oraz akceptując stawkę najmu przyjętą w umowie najmu zawartej z powodem – 250 zł.

Bezsporne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione w całości.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 kc, zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody, o których mowa w § 1, będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia (§ 2). Zgodnie z § 4 art. 822 kc, uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Dla przyjęcia odpowiedzialności ubezpieczyciela konieczne jest zaistnienie przesłanek odpowiedzialności, a więc zdarzenia, z którym umowa wiąże obowiązek odszkodowawczy, powstania szkody oraz związku przyczynowego między zdarzeniem sprawczym, a faktem, z którego szkoda wynika, przy czym zgodnie z art. 361 kc powinien to być adekwatny związek przyczynowy.

W sprawie niespornym był fakt odpowiedzialności pozwanej, zaistnienie zdarzenia powodującego szkodę, konieczność najmu pojazdu zastępczego oraz stawka najmu, sporny był wyłącznie okres najmu.

Badając z urzędu legitymację procesową powódki, ustalono, że wynika ona z przedłożonych umów cesji oraz art. 509 kc i 510 kc, zgodnie z którymi wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew).

Natomiast w zakresie uzasadnionego okresu najmu, uznano za zasadne 16 dni. W tym względzie również wypowiedział się biegły sądowy, który poddał analizie przeprowadzone przez warsztat naprawczy czynności. W sprawie niesporny, jak i dodatkowo potwierdzony przez biegłego był technologiczny czas naprawy – 3 dni. W pozostałym zakresie, biegły w świetle posiadaj wiedzy i doświadczenia zawodowego, uznał że nie jest to jednak czas wystarczający do przeprowadzenia naprawy, gdyż należy do niego doliczyć również czas m.in. na: ustalenie zakresu uszkodzeń, zamówienie części, przemieszczanie między stanowiskami roboczymi, schnięcie lakieru czy wydanie pojazdu. W tym zakresie zarówno akta szkody, jak i dokumenty złożone do pozwu, wykazały, że po oddaniu pojazdu do naprawy – 14.01.2019r. – po jego rozbrojeniu zaistniała konieczność przeprowadzenia oględzin dodatkowych, które wynikały z ujawnienia uszkodzeń niewidocznych z zewnątrz. W związku z tym 15.01.2019r. serwis zwrócił się do pozwanego o ich przeprowadzenie. Następnie mając pełen obraz uszkodzeń 17.01.2019r. sporządził kalkulację naprawy. W aktach szkody znajduje się zaakceptowany w przeważającej części w dniu 23.01.2019r. kosztorys serwisu. Zasadnie więc serwis jeszcze tego samego dnia zamówił części zamienne, które otrzymał 2 dni później.

W tym miejscu należy wskazać, że sąd nie znalazł żadnych przesłanek do podważania prawdziwości dokumentu o nazwie arkusz naprawy, który został podpisany przez pracownika warsztatu, a nadto również pozwany nie kwestionował jego autentyczności. Pozwany nie kwestionował również zdarzeń, które zostały tam opisane, poważając wyłącznie prawidłowość procedury zamówienia części. Skoro jednak konieczne były dodatkowe oględziny, to niezależnie od tego czy serwis zamówiłby część elementów już w grudniu, to i tak po ujawnieniu nowych uszkodzeń, musiałby oczekiwać na dostarczenie dodatkowych części w styczniu. Dlatego też sąd nie uznać, aby brak zamówienia części po pierwszych, zewnętrznych oględzinach, przyczynił się do opóźnienia naprawy.

Jak wynikało z opinii biegłego 2 dni to normalny czas oczekiwania na części zamienne. Wbrew tezie pozwanego sąd uwzględnił okoliczność, że serwis naprawczy jest czynny również w soboty. Tym samym przyjęto, że po otrzymaniu części zamiennych, serwis winien rozpocząć naprawę 26.01.2019r. (sobota) i zakończyć ją 29.01.2019r. (wtorek). Pomijając już nawet zasadne zdaniem sądu, doliczenie do tego czasu 1 dodatkowego dnia np. na schnięcie powłoki lakierniczej, czy procedurę związaną z wydawaniem pojazdu – o czym stwierdzał biegły – to nie można pomiąć, że poszkodowany już 29.01.2019r. zakończył najem. Jednocześnie trudno uznać, że serwis był zobowiązany do rozpoczęcia naprawy już 25.01.2019r. Nawet bowiem jeśli części te dotarły do warsztatu w godzinach porannych, to oczywistym jest, że pracownicy warsztatu nie mieliby do dyspozycji już pełnego dnia roboczego, uwzględnionego przy obliczaniu technologicznego czasu naprawy. Po drugie jeśli pozwany twierdzi, że części te dotarły do warsztatu o godzinie, w której rzeczywiście zasadne i możliwe było rozpoczęcie naprawy to winien był to wykazać.

Tym samym mając na uwadze, że naprawa zasadnie mogła trwać od 14.01.2019r. do 29.01.2019r., a więc w okresie w którym poszkodowany najmował pojazd zastępczy należało uwzględnić całe 16 dni przy ustalaniu kosztu najmu. Stawka nie była w sprawie sporna, dlatego dokonano obliczenia: 16 * 250 = 4000 – 1750= 2250.

W zakresie zarzutu pozwanej co do uchybienia przez poszkodowaną obowiązkowi minimalizacji szkody i przyczynieniu się do jej zwiększenia, z uwagi na odmowę skorzystania z przedstawionej jej oferty najmu, uznano go za niezasadny. Na poszkodowanym oczywiście ciąży obowiązek zapobiegania szkodzie i zmniejszania jej rozmiarów (art. 354 § 2, art. 362 i 826 § 1 k.c). Kwestia ta jest przedmiotem wielu wypowiedzi judykatury, a podsumowaniem orzecznictwa w tym zakresie jest uchwała Sądu Najwyższego z 24 sierpnia 2017 r. w sprawie III CZP 20/17. Po pierwsze jednak, z uwagi na brak sporu co do przyjętej stawki najmu, odmowa skorzystania z oferty pozwanej nie miała żadnego znaczenia w sprawie. Nawet gdyby poszkodowany skorzystał z tej oferty, to z uwagi na ww. ustalenia przysługiwałoby mu auto zastępcze na okres 16 dni, a nie jak przyjął pozwany 7 dni, za stawkę w pełni zaakceptowaną przez pozwaną.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, uznając za zasadne ich naliczenia od 19.04.2019r., mając na uwadze wezwanie do zapłaty.

O kosztach procesu orzeczono zgodnie z art. 98 k.p.c. oraz § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie – 900 zł, przy uwzględnieniu, że z zaliczki wykorzystano 606,10 zł, uiszczono 2 opłaty skarbowe po 17 zł, opłata od pozwu – 80 zł + 120 zł (rozszerzenie),

Na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28.07.2015r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych zwrócono powodowi nadpłaconą zaliczkę w sprawie.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)