Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 247/19

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.1Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w (...)z dnia 6 listopada 2018 r. w sprawie o sygn. akt V K 846/17

0.1Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

1Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

T. S.

zachowanie oskarżonego w dniu 27 maja 2017 r. wyczerpujące znamiona występku z art. 280 § 1 kk

- zeznania świadka J. P. k. 4-6, 35-36, 119-122, 195-196v, 291-293

- zeznania świadka K. K. k. 20-21, 91-92

- opinia sądowo – psychologiczna k. 354-356

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Wskazać oskarżonego.

Wskazać fakt.

Dowód ze wskazaniem numeru karty, na której znajduje się dowód.

1.

T. S.

obecność oskarżonego na miejscu zdarzenia i nie branie udziału w zdarzeniu,

proponowanie zakupu łańcuszka przez J. G.

- wyjaśnienia oskarżonego T. S. k. 100-101, 104-104v, 231, 235

- zeznania świadka K. K. k. 196v-197v, 232, 351-352

- zeznania świadka J. G. k. 194-194v, 233-234

- zeznania świadka D. S. k. 293

- zeznania świadka Z. Z. k. 294

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu.

zachowanie oskarżonego w dniu 27 maja 2017 r. wyczerpujące znamiona występku z art. 280 § 1 kk

- zeznania świadka J. P. k. 4-6, 35-36, 119-122, 195-196v, 291-293

- zeznania świadka K. K. k. 20-21, 91-92

- opinia sądowo – psychologiczna k. 354-356

wskazane dowody są spójne, logiczne, wzajemnie uzupełniają się. Zeznania pokrzywdzonego są konsekwentne i rzeczowe, a ich treść została potwierdzona przez depozycje K. K. złożone w toku postępowania przygotowawczego.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Wskazać fakt

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu.

obecność oskarżonego na miejscu zdarzenia i nie branie udziału w zdarzeniu,

proponowanie zakupu łańcuszka przez J. G.

- wyjaśnienia oskarżonego T. S. k. 100-101, 104-104v, 231, 235

- zeznania świadka K. K. k. 196v-197v, 232-

- zeznania świadka J. G. k. 194-194v, 233-234

- zeznania świadka D. S. k. 293

- zeznania świadka Z. Z. k. 294

Mając na uwadze treść uznanych za wiarygodne wskazanych wyżej dowodów wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania wskazanych świadków nie mogły się ostać, o czym szczegółowo w dalszej części uzasadnienia.

1STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie doszło do naruszenia treści art. 7 k.p.k. przy ocenie materiału dowodowego co miało wpływ na treść wyroku, o czym szczegółowo w dalszej części uzasadnienia.

Wniosek

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Zgodnie z art. 454 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji, dlatego też z uwagi na zawartą w tym przepisie regułę ne peius, wyrok w niniejszej sprawie podlegał uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Wołominie.

Lp.

Zarzut

2.

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny lub niezasadny.

W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie Sąd I instancji błędnie ustalił stan faktyczny sprawy co było konsekwencją naruszenia treści art. 7 kpkk przy ocenie zgromadzonego materiału dowodowego niesłusznie uznając, że oskarżony T. S. nie popełnił zarzucanego mu czynu.

Wniosek

O uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny lub niezasadny.

Zgodnie z art. 454 § 1 k.p.k. sąd odwoławczy nie może skazać oskarżonego, który został uniewinniony w pierwszej instancji, dlatego też z uwagi na zawartą w tym przepisie regułę ne peius, wyrok w niniejszej sprawie podlegał uchyleniu, a sprawa przekazaniu do ponownego rozpoznania przez Sąd Rejonowy w Wołominie.

1OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Wskazać wszystkie okoliczności, które sąd uwzględnił z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia
i podniesionych zarzutów (art. 439 k.p.k., art. 440 k.p.k.).

---------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności.

--------------------------------------------------------------------

1ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1-------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy.

---------------------------------------------------------------------

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany.

------------------------------------------------

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

------------------------------------------------

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

------------------------------------------------

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia.

------------------------------------------------

4.

Konieczność warunkowego umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i warunkowego umorzenia ze wskazaniem podstawy prawnej warunkowego umorzenia postępowania.

------------------------------------------------

5.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia.

Apelacja prokuratora zasługuje na uwzględnienie. Analizując zaskarżone orzeczenie przez pryzmat zarzutów podniesionych w apelacji Sąd Okręgowy podzielił stanowisko skarżącego, że ocena dowodów zgromadzonych w niniejszej sprawie została dokonana przez Sąd I instancji z naruszeniem zasad określonych w art. 7 kpk, a w konsekwencji doszło do błędnego ustalenia stanu faktycznego sprawy.

Jak wielokrotnie podkreślano w doktrynie i orzecznictwie, przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 kpk wtedy, gdy: jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), stanowi wyraz rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk), jest wyczerpujące i logiczne - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego - uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424 § 1 pkt 1 kpk). Akcentuje to szereg orzeczeń Sądu Najwyższego i sądów apelacyjnych (por. wyrok SN z 3.09.1998 r. sygn. V KKN 104/98 – Prokuratura i Prawo rok 1999, nr 2, poz. 6; a także wyrok SA w Łodzi z 20.03.2002 r. sygn. II AKa 49/02 – Prokuratura i Prawo rok 2004, nr 6, poz. 29). Wymogom tym Sąd Rejonowy nie sprostał w niniejszej sprawie.

Sąd I instancji w sposób zupełnie dowolny ocenił wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania przesłuchanych w sprawie świadków pomijając w sposób całkowicie nielogiczny fakt niezwłocznego zawiadomienia przez pokrzywdzonego organów ścigania i przedstawienia im wersji zdarzenia przez pokrzywdzonego oraz zgodność treści jego zeznań z zeznaniami świadka K. K. składanymi w toku postępowania przygotowawczego.

Sąd I instancji w sposób całkowicie bezkrytyczny ocenił wyjaśnienia oskarżonego dając im w pełni wiarę, tymczasem należy zauważyć, że ich treść należy oceniać na tle pozostałych dowodów i okoliczności im towarzyszących. T. S. przesłuchany w charakterze podejrzanego w dniu 2 października 2017 r., a więc zaraz po zatrzymaniu, nie wskazał, aby J. G. był u niego w dniu zdarzenia i proponował mu zakup złotego łańcuszka, nic również nie wyjaśnił, aby jego matka przekazywała mu, żeby ktokolwiek kontaktował się z nią w sprawie zaistniałego zdarzenia, podczas którego pokrzywdzony miał zostać pobity i okradziony. Dopiero na rozprawie w dniu 20 grudnia 2017 r., po złożeniu przez obrońcę wniosku o przesłuchanie w charakterze świadków D. S. i Z. Z., oskarżony wskazał, że przyszedł do niego wieczorem K. i zaproponował kupno złotego łańcuszka, zaś potem matka telefonicznie informowała go o wizycie sąsiadki i uzyskanych informacjach o zaistniałym zdarzeniu. Sąd Rejonowy wskazał również, że pokrzywdzony mógł rozpoznać oskarżonego podczas okazania sugerując się wprowadzeniem T. S. na okazanie w kajdankach, podczas gdy oskarżony wskazał na ten fakt dopiero podczas mowy końcowej. Takie depozycje oskarżonego należy uznać za składane w celu uniknięcia odpowiedzialności karnej oraz dostosowane do zmieniającej się sytuacji procesowej, nie zaś jak to wskazał Sąd I instancji jako zwięzłe, spójne i układające się w logiczny ciąg zdarzeń.

Oceny treści wyjaśnień oskarżonego nie można rozpatrywać w oderwaniu od pozostałego materiału dowodowego. W tym miejscu należy przede wszystkim wskazać na zeznania pokrzywdzonego J. P.. Pokrzywdzony zawiadomił Policję w dniu 29 maja 2017 r. wskazując, że w zdarzeniu brało udział dwóch mężczyzn w podobnym wieku, o podobnym wyglądzie, a na miejscu była obecna również dziewczyna, podał również jakie przedmioty zostały mu ukradzione. Dopiero po dwóch dniach, tj. 31 maja 2017 r. J. P. poinformował dodatkowo Policję, że w trakcie przypadkowej rozmowy ze znajomym z okolicy ustalił dane mężczyzny, który sprzedał złoty łańcuszek otrzymany od chłopaka swojej córki. Tego samego dnia pokrzywdzony udał się do ustalonych osób, którymi okazali się K. K. i jej ojciec J. K., odzyskując od K. K. swój aparat telefoniczny zaś Policja zabezpieczyła w lombardzie złoty łańcuszek. Przesłuchana natomiast w dniu 31 maja 2017 r. w charakterze świadka K. K. opisała przebieg zdarzenia w sposób spójny z podawanym przez J. P.. Ponadto, pokrzywdzony już w dniu 31 maja 2017 r. podał, że kluczyki od pojazdu odnalazł na drodze gruntowej prowadzącej do posesji zajmowanych przez matkę T. S. oraz J. K. mieszkających po sąsiedzku (k. 11). Nie sposób więc stwierdzić, że pokrzywdzony chodził i ustalał co się stało, a stan jego wiedzy wynika wyłącznie z relacji innych osób, ponieważ wiedzę w zakresie przebiegu zdarzenia posiadał już w dniu złożenia szczegółowego zawiadomienia na Policji zaś o dodatkowych ustaleniach poinformował niezwłocznie organy ścigania. Kolejno należy podkreślić, że Sąd I instancji błędnie ocenił kwestię rozpoznania oskarżonego T. S. przez pokrzywdzonego jako wynikającą prawdopodobnie z zasugerowania się wyglądem oskarżonego będącego w kajdankach. Wystarczy bowiem porównać rzeczowo wygląd T. S. na okazanej pokrzywdzonemu w dniu 31 maja 2017 r. fotografii (k.66) oraz wygląd T. S. w dniu okazania na żywo (k. 93), aby stwierdzić, że różnica jest diametralna i nie może budzić większego zdziwienia fakt, że pokrzywdzony nie rozpoznał go z okazanej fotografii, na której oskarżony jest znacznie młodszy i ma bujną fryzurę. Należy mieć na uwadze również fakt, że w dniu zdarzenia pokrzywdzony obu sprawców widział poraz pierwszy, gdyż żaden z nich nie był stałym mieszkańcem okolicy. Nie dziwi więc twierdzenie pokrzywdzonego, że podczas okazania mu postaci oskarżonego w dniu 3 października 2017 r. nie miał on żadnych wątpliwości we wskazaniu sprawcy, bowiem wyglądał on miarodajnie do wyglądu w dniu zdarzenia. J. P. od początku wskazywał, że obaj napastnicy mieli włosy krótkie, „na jeżyka”. Nie ma również racji Sąd I instancji, iż wątpliwości w zeznaniach pokrzywdzonego budzi również podawany przez niego zakres doznanych obrażeń ciała, ponieważ J. P. od początku wskazywał, że został kilka razy uderzony pięścią pod oko zaś w plecy tylko raz. Mając na uwadze diametralne różnice w odporności tych części ciała na ewentualne urazy nie może budzić zdziwienia, że widoczne były i odczuwane przez pokrzywdzonego przede wszystkim obrażenia na twarzy.

Oceniając wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania pokrzywdzonego należy również dokonać kompleksowej oceny zeznań K. K.. Nie ulega wątpliwości, że K. K. zaprezentowała w toku postępowania niespójne zeznania, jednak należy mieć na uwadze okoliczności ich składania. Otóż zaraz po zdarzeniu tj. w dniu 31 maja 2017 r. K. K. opisała przebieg zajścia w sposób spójny z depozycjami pokrzywdzonego zaś zmiana jej stanowiska nastąpiła dopiero w dniu 2 października 2017 r. na rozprawie w sprawie przeciwko jej chłopakowi J. G.. Tymczasem podkreślić należy, że dzień wcześniej tj. w dniu 1 października 2017 r. K. K. okazano oskarżonego T. S., który został zatrzymany w dniu 30 września 2017 r. i podczas tego okazania świadek jednoznacznie go wskazała stwierdzając, że „on dokonał rozboju razem z K.”. Przy czym jak wynika z depozycji świadka złożonych na rozprawie doskonale zdaje sobie ona sprawę z różnic między kradzieżą a rozbojem. Kiedy podczas rozprawy w dniu 2 października 2017 r. J. G., który wcześniej przyznawał się do dokonania rozboju wskazując, że była z nim jeszcze jedna osoba, ale nie podając więcej szczegółów i zasłaniając się niepamięcią związaną z upojeniem alkoholem, zmienił swoje wyjaśnienia stwierdzając, że dokonał tylko kradzieży w pojedynkę, jego dziewczyna K. K. również zmieniła zeznania dostosowując ich treść do depozycji J. G.. Wersję prezentowaną na rozprawie w dniu 2 października 2017 r. K. K. i J. G. przedstawili również na rozprawie w dniu 20 grudnia 2017 r. w sprawie oskarżonego T. S.. Należy przy tym zauważyć, iż ta zmieniona wersja przebiegu zdarzenia nie jest spójna chociażby z tego względu, że K. K. mówiła o przemocy fizycznej wobec pokrzywdzonego zaś zaprzeczał jakiejkolwiek formie przemocy J. G.. Należy mieć również na uwadze okoliczności jakimi tłumaczyła K. K. zmianę treści swoich zeznań wskazując na sugerowanie jej przez Policję ich treści tudzież wpływ na jej stan środków uspokajających oraz treść opinii biegłego psychologa, w obecności którego świadek słuchana była przed Sądem, z której wynika, że przyjęła ono postawę celowo – obronną i nie potrafi wytłumaczyć szeregu niejasności w swoich zeznaniach. Oczywistym jest, że to Sąd ocenia dowód jakim są zeznania świadka, a treść opinii sądowo – psychologicznej ma tylko pomocnicze znaczenie, jednak w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy nie wziął jej w ogóle pod uwagę jak i nie odniósł się do niej w pisemnym uzasadnieniu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd I instancji w sposób zupełnie nielogiczny i bezkrytyczny uznał za wiarygodne zeznania świadków D. S. i Z. Z. mające wskazywać na rzekomą wizytę J. G. i propozycję zakupu złotego łańcuszka. Osoby te ewidentnie składały zeznania na korzyść oskarżonego T. S. w celu uniknięcia przez niego odpowiedzialności karnej, a przy ocenie treści ich depozycji nie można tracić z pola widzenia momentu, kiedy taka wersja zdarzenia została zaprezentowana w postępowaniu karnym.

Należy natomiast podzielić stanowisko Sądu I instancji co do oceny dowodu z zeznań świadka J. K., ponieważ fakt spieniężenia przez niego w lombardzie łańcuszka otrzymanego od J. G. jest bezsporny zaś świadek nic na temat przebiegu samego zdarzenia nie wiedział.

Należy wskazać, że występowanie rozbieżności w materiale dowodowym, nie może skutkować interpretacją ich na korzyść oskarżonego, gdyż sprowadzałoby się to do automatycznego dawania wiary dowodom korzystnym dla niego i odrzucaniu dowodów go obciążających. Obowiązek dokonywania oceny wiarygodności dowodów w oparciu o wszechstronną, zgodną z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego analizę ustanowiony jest w art. 7 kpk lecz Sąd I instancji treść tego przepisu ewidentnie naruszył co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych w niniejszej sprawie.

Na marginesie należy zauważyć, że wyrok skazujący J. G. za występek z art. 280 § 1 kk jest prawomocny.

Mając na uwadze powyższe Sąd Okręgowy uwzględniając w pełni apelację prokuratora uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w(...).

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy ponownie przeprowadzi postępowanie dowodowe. Następnie zebrany i należycie ujawniony na rozprawie materiał dowodowy Sąd podda wszechstronnej, gruntownej ocenie, uwzględniającej reguły określone w art. 7 kpk i wyprowadzi racjonalne wnioski w przedmiocie odpowiedzialności karnej oskarżonego w ramach zarzucanego mu czynu.

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia z wyroku

Lp.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

----

-----------------------------------

----------------------------------------------

1Koszty Procesu

Wskazać oskarżonego.

Wskazać punkt rozstrzygnięcia z wyroku.

Przytoczyć okoliczności.

--------------------------

-------------------------------

1PODPIS

SSO Sebastian Mazurkiewicz SSO Jacek Matusik SSR del. Justyna Dołhy

0.11.3 G. zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika ☐

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok w całości

0.11.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☐

zmiana