Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 listopada 2019 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni

Wydział I Cywilny – Sekcja d.s. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Marzanna Stefaniuk-Muczyńska

Protokolant: sekr. sąd. Magdalena Czapiewska

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2019 r. w Gdyni

na rozprawie

sprawy z powództwa: Banku (...) S.A. z siedzibą w B.

przeciwko: W. K.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego W. K. na rzecz powoda Banku (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 3.782 zł 13 gr (trzy tysiące siedemset osiemdziesiąt dwa złote 13/100) wraz z odsetkami w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 3.497 zł 21 gr (trzy tysiące czterysta dziewięćdziesiąt siedem złotych 21/100) od dnia 2 stycznia 2019 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 967 zł (dziewięćset sześćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje zapłacić pozwanemu W. K. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 50 zł (pięćdziesiąt złotych) tytułem części kosztów sądowych poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I 1 C 1449/19

UZASADNIENIE

Przedmiotowym pozwem powód Bank (...) S.A. w B. wystąpił z żądaniem zasądzenia od pozwanego W. K. kwoty 3.928,17 zł wraz z naliczanymi od kwoty 3.597,25 zł odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 2 stycznia 2019 r.

W uzasadnieniu pozwu podał, że dochodzona wierzytelność wynika z zawartej na piśmie w dniu 26 października 2016 r. przez strony umowy kredytu nr: (...)- (...). Powód wskazał też, że pozwany nie regulował należności wynikających z tej umowy w terminie, w związku z czym powód wypowiedział mu umowę ze skutkiem na dzień 15 czerwca 2018 r. Powód podał także, że na żądaną pozwem sumę składa się: należność główna w kwocie 3.597,25 zł, odsetki umowne za opóźnienie w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie naliczone od należności głównej za okres od dnia 25 kwietnia 2018 r. do dnia 1 stycznia 2019 r. w kwocie 284,92 zł, a także opłaty i prowizje w kwocie 46 zł naliczone zgodnie z tabelą opłat i prowizji stanowiącą integralną część umowy kredytu.

Z uwagi na treść art. 505 ¹ kpc niniejsza sprawa rozpoznawana była w postępowaniu uproszczonym.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

W świetle przedstawionych przez powodowy bank dokumentów Sąd uznał, iż powództwo w zakresie żądania zasądzenia kwoty niezwróconej powodowemu bankowi należności głównej (kapitału) w wysokości 3.497,21 zł oraz odsetek umownych za opóźnienie naliczonych od przeterminowanego zadłużenia za okres w pozwie wskazany w kwocie 284,92 zł zasługiwało na uwzględnienie. W tym zakresie znajdowało ono bowiem oparcie w przestawionej przez powoda, jako podstawie faktyczna żądania pozwu, umowie stron (umowa k. 25 akt sprawy) i oświadczeniu o wypowiedzeniu tej umowy (k. 31 akt spawy), poprzedzonej uprzednim wezwaniem do zapłaty zawierającym powiadomienie pozwanego o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia powstałego wobec zaprzestania spłaty kredytu przez pozwanego, o jakiej mowa w art. 75c prawa bankowego (k. 48 akt sprawy). Odpisy tych dokumentów, wraz odpisami potwierdzeń ich nadania do pozwanego na adres jego zamieszkania zostały poświadczone za zgodność z oryginałem przez reprezentującego powoda radcę prawnego, przez co nie budziły one wątpliwości Sądu co do ich autentyczności. Z dokumentów tych wynikło zaś, że na podstawie zawartej w formie pisemnej w dniu 26 października 2016 r. umowy o (...) na poczcie” o numerze (...)- (...) bank udzielił pozwanemu pożyczki gotówkowej na cele konsumpcyjne w wysokości 4.268,29 zł na okres od dnia 26 października 2016 r. do dnia 9 16 listopada 2020 r., z jednoczesnym upoważnieniem banku przez pozwanego do pobrania z jego rachunku bankowego w terminie 3 dni po dniu uruchomienia kredytu prowizji w wysokości 768,29 zł. Z treści tej umowy wynikała także określona w niej wysokość odsetek kapitałowych, do których uiszczenia zobowiązał się pozwany (§3 ust. 1 umowy). Spłata kredytu miała nastąpić w 48 równych kapitałowo-odsetkowych ratach) płatnych do 15 dnia każdego kolejnego miesiąca w wysokości 103,59 zł począwszy od 15 grudnia 2016 r., przy czym ostania rata miała wynieść 103,45 zł (§3 ust. 8 umowy). W §4 ust. 9 umowy, w przypadku opóźnienia w terminie płatności poszczególnych rat, bank zastrzegł dla siebie odsetki za opóźnienie w wysokości maksymalnej, tj. w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie. Sąd ustalił również, iż wobec powstania opóźnienia w spłacie rat kredytu, po uprzednim wezwaniu do zapłaty zaległości (vide: wezwanie – k. 34 akt sprawy, wraz z potwierdzeniem nadania i doręczenia pozwanemu – k. 35 i 36) bank pismem z dnia 25 kwietnia 2018 r., doręczonym pozwanemu ze skutkiem na dzień 16 maja 2018 r. dokonał wypowiedzenia pozwanemu przedmiotowej umowy, wskutek czego roszczenie o spłatę całości pożyczki stało się wymagalne. Wysokość niespłaconej należności głównej, której zapłatę Sąd uwzględnił w pkt. I wyroku wynikała z treści zarówno przedstawionego przez powoda wyciągu z ksiąg bankowych powodowego banku (vide: k.55), jak i wydruku, w którym powód przedstawił sposób naliczenia przez niego odsetek za opóźnienie (k. 39-46). Ponieważ w obu tych dokumentach wysokość niespłaconej przez pozwanego należności głównej została określona przez bank na kwotę 3.497,21 (vide: wyciągi – k. 42 i 55 akt sprawy), to w tej właśnie kwocie (a nie wskazanej przez powoda w treści pozwu kwocie 3.597,25 zł) w zakresie tej należności Sąd powództwo uwzględnił. W sporządzonym przez powodowy bank wyciągu określono wprawdzie, że bankowi przysługują także odsetki skapitalizowane na dzień 15 czerwca 2018 r. w wysokości 100,04 zł, od których także bank pobiera odsetki jak od zadłużenia przeterminowanego, jednak w dokumencie tym jednoznacznie określono, że suma tych skapitalizowanych odsetek jest innym rodzajem należności niż „należność główna”, której zapłaty powód dochodził przedmiotowym pozwem (vide: uzasadnienie pozwu i opis żądania – k. 4 akt sprawy). Stąd też będąc związanych treścią żądania, które wyraża nie tylko wysokość roszczenia, ale także okoliczności faktyczne je precyzujące – jak już wyżej wskazano – w zakresie należności głównej Sąd uwzględnił powództwo do kwoty wskazanej w wyciągu i określonej tam w wielkości 3.497,21 zł (art. 321 kpc).

W całości zostało przez Sąd uwzględnione powództwo w zakresie żądanych pozwem skapitalizowanych odsetek za opóźnienie w zapłacie niespłaconej przez pozwanego części kredytu. Przedstawione przez powoda wyliczenie nie budziło wątpliwości Sądu, a jednocześnie pozwany, po doręczeniu mu tego wyliczenia (podobnie jak i pozostałych przedstawionych przez powoda dokumentów) nie zgłosił wobec niego żadnych konkretnych zarzutów.

Sąd podzielił natomiast stanowisko pozwanego co do nieudowodnienia przez powoda wysokości żądanej kwoty w zakresie żądanej kwoty 46 zł z tytułu opłat i prowizji. W zakresie tej należności twierdzenie powoda o przysługiwaniu mu jej pozostawało całkowicie nieuzasadnione. Należności z tego tytułu nie zostały wymienione w żadnym ze złożonych do akt sprawy dokumentów (vide wyciąg – k. 55, gdzie wielkość należności z tego tytułu została określona jako 0 zł).

Pozostałe ze zgłoszonych przez pozwanego zarzutów Sąd ocenił jako gołosłowne, nie zostały one bowiem poparte jakąkolwiek argumentacją, a jednocześnie ich ewentualna zasadność została obalona przez treść przedstawionej przez powoda dokumentacji przedstawiające sposób rozliczenia przedmiotowej pożyczki.

Mając powyższe na uwadze w pkt. I wyroku na podstawie art. 69 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (tj. Dz.U. z 2016 r., poz. 1988) Sąd w pkt. I wyroku uwzględnił powództwo w zakresie żądania zapłaty kwoty 3.782,13 zł (na którą składała się suma niespłaconego kapitału i skapitalizowanych odsetek za opóźnienie) wraz odsetkami umownymi za opóźnienie naliczanymi od kwoty niespłaconego kapitału kredytu w wysokości 3.497,21 zł.

W pozostałym części, powództwo w pkt. II wyroku zostało oddalone, jako pozbawione podstaw. Orzeczenie w tym zakresie wydano w oparciu o przepis art. 6 kc a contrario w zw. z art. 321 kpc.

Wobec jedynie nieznacznego nieuwzględnienia roszczeń powoda, na podstawie art. 100 kpc pozwany został obciążony całością poniesionych przez powoda kosztów procesu. Na zasądzoną w pkt. III wyroku sumę składała się uiszczona przez powoda część opłaty od pozwu w wysokości 50 zł, koszt zastępstwa procesowego powoda przez reprezentującego go radcę prawnego ustalony w wysokości stawki minimalnej, tj. w kwocie 900 zł oraz zwrot wydatku w wysokości 17 zł poniesionego z tytułu opłaty skarbowej uiszczonej w związku ze złożeniem do akt sprawy dokumentu pełnomocnictwa procesowego.

Po stronie pozwanego powstał też obowiązek zapłaty na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni powstałych w sprawie, a dotychczas nieuregulowanych należności, które odpowiadały nieuiszczonej części opłaty od pozwu (50 zł). Wnosząc pozew w postępowaniu elektronicznym powód uiścił bowiem jedynie część (50 zł) należnej w sprawie opłaty sądowej, wynoszącej 100 zł. Stąd w orzeczeniu kończącym postępowanie powstał obowiązek rozstrzygnięcia o pozostałej części tej należności.

SSR Marzanna Stefaniuk - Muczyńska

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować w repertorium C i w kontrolce uzasadnień;

2.  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powoda.

G., dnia 18 listopada 2019 r.